33 weken zwanger en de baby ligt in dwarsligging

Hoi allemaal,

Op dit moment ben ik ruim 33 weken zwanger van ons eerste kindje en ons kindje ligt al geruime tijd in dwarsligging (vrijwel elke echo sinds de 20 weken echo, om medische redenen hebben we elke 4 weken een echo). Ik weet dat kindjes tot week 36 kunnen draaien maar wat is jullie ervaring daarmee? Zijn er hier vrouwen waarbij het kindje zo laat in de zwangerschap nog goed is gaan liggen? Ik heb echt nog helemaal geen last van indalingspijn oid en heb zelf echt het idee dat ze totaal geen aanstalten maakt om te gaan draaien.

Voor het volledige verhaal: ons kindje is een kleintje, ze groeit nu op de p20 lijn dus om die reden heb ik nog hoop dat ze voorlopig nog wel ruimte heeft om te draaien. Met het risico natuurlijk dat ze net zo hard weer terugdraait.

Ik ben benieuwd naar jullie ervaringen!

Nou.. er is hier nogal een onverwachte wending geweest.

Vorige week vrijdag tijdens de controle bij de gyn was het niet goed. Ik heb deze zwangerschap zwangerschapsdiabetes maar vanaf week 30 werd de insulinebehoefte steeds lager ipv dat het toeneemt, wat gebruikelijk is bij zwangerschapsdiabetes in het laatste trimester. We hadden de daginsuline al gestopt en voor de nacht nog maar een kleine hoeveelheid maar zelfs daar kreeg ik binnen 30 minuten een hypo van. Vrijdag bij de controle was de baby ook nog verder afgebogen en was mijn bloeddruk voor het eerst deze zwangerschap torenhoog. Ik was ook 4 kg zwaarder ten opzichte van de afspraak een week eerder. Dus.. ben ik vrijdag in het ziekenhuis opgenomen en ik ben hier nog steeds maar... Met dochterlief nog steeds veilig binnenboord! Bloeddruk is weer onder controle met een lage hoeveelheid bloeddrukverlagers, al het vocht dat ik vasthield ben ik alweer kwijt en mijn glucose is zonder insuline weer volledig onder controle en netjes binnen de gestelde grenzen bij zwangerschapsdiabetes. Onze dochter doet het geweldig. Elke CTG ziet er fantastisch uit. Ze is heel klein dus we staan onder strikte controle ook met haar.

Omdat er behoorlijk wat onzekere variabelen zijn die ervoor kunnen zorgen dat het met onze dochter of met mij niet goed gaat moeten we hier blijven tot de bevalling. En wanneer dat zal zijn? Ergens tussen vandaag en zwangerschapsweek 37. Klinkt heftig maar zo onzeker is het dus wel. Elke dag bekijken we opnieuw of alle vinkjes op groen staan om nog een dag door te kunnen. Een absoluut droomscenario is dat het goed blijft gaan tot 28 februari en we dan kunnen beginnen met inleiden zodat ik op 1 of 2 maart vaginaal kan bevallen (als ze goed ligt want ze kan omdat ze klein is nog alle kanten op). Maar waarschijnlijker is dat er eerder problemen optreden waardoor ze met gepaste spoed gehaald moet worden en omdat ze dan rand prematuur is, is er te weinig tijd om het lichaam klaar te maken voor een bevalling en zal het dus een keizersnede worden.

Gezien de termijn waar ik op zit, 34 weken en 2 dagen, hebben we afgesproken dat als ze het echt moeilijker krijgt of als bijv mijn bloeddruk niet meer te controleren is, ze haar gaan halen.

Zo zie je maar.... Er valt niks te plannen binnen de verloskunde. We proberen maar mee te bewegen .

Dank jullie wel . Doet ons goed de bemoedigende woorden!

Ze is nog steeds veilig binnen en als de bloeddrukmeting van vanmiddag stabiel is zijn er geen verwachtingen voor rare wendingen dit weekend. Dat zou heel fijn zijn! Maandag hebben we dan weer een meting om de placenta functie te meten en ook een groeiecho. Dinsdag ben ik 35 weken dus dat hopen we echt wel te halen. Maar het is erg spannend, slapen in een ziekenhuis is ook een klein drama en ik ben echt heel moe. Mijn man is net naar huis gegaan en komt rond een uur of 5 weer terug en slaapt dan zoals elke avond bij mij op de kamer. Ik hoop dat ik wat rust vind. Er staan vandaag geen onderzoeken meer op de planning, behalve de reguliere zaken. Ik probeer ook maar gewoon per dag te bekijken en voldoende balans te vinden tussen rust en af en toe wat doen (wat mag binnen de perken van voornamelijk bedrust op een dag). Ik zou dolblij zijn als deze periode voorbij is en we met z'n drietjes weer thuis zijn .

Hoi Juniper,

Nou het is inderdaad heel onrustig. We zijn nu van kamer gewisseld, dat scheelt wel een hoop. We sliepen eerst boven de laad/los plek en vanaf 4 uur was dat een komen en gaan van vrachtwagens. Maar mijn controles zorgen ook voor korte nachten. 22 uur de laatste controles, om 6 uur begint het feest alweer. Overdag laten ze me ook weinig met rust terwijl we daar duidelijke afspraken over hebben gemaakt. Het is niet echt geweldig allemaal.

Maar goed, ons kleine meisje doet het nog steeds heel goed en mijn bloeddruk lijkt langzaam op te lopen maar er is nog heel veel ruimte om de bloeddrukverlagers op te hogen. Als de echo morgen goed is, ze is goed gegroeid en placenta functie is nog steeds goed, dan gaan ze waarschijnlijk de bloeddrukmedicatie een tikje verhogen. Ik ben vastbesloten om week 36 te gaan halen dus als we met een beetje ophoging van de medicatie daar komen is dat ok voor ons.

Inmiddels ben ik wel een soort medisch wonder. Vorig weekend hebben ze enorm getwijfeld over het toedienen van longrijping terwijl ik al 33+4 was en de longrijping in week 34 van de zwangerschap voltooid is. Uiteindelijk hebben ze dat dus niet gedaan maar dat ik hier nog steeds zwanger lig met redelijk stabiele waarden had niemand verwacht. Ik vind het vreselijk om in het ziekenhuis te zijn maar alles voor ons kleine mupke. Als we week 36 halen, hoeft zij waarschijnlijk niet lang te blijven en dat hoop ik zo. Dat we dan snel naar huis mogen.

Mijn man en ik zijn heel veel samen en dat is eigenlijk heel fijn. Hij gaat ook niet meer werken voor de bevalling. Geeft mij ook heel veel rust . Kortom: het gaat allemaal best aardig maar als ik weer thuis ben moet ik behoorlijk bijslapen. O ja. Nee. Dat lukt natuurlijk niet. Iets met een newborn .