6+ groep probeert zwanger te worden met en zonder mm

rosalie oh wat jammer dat je maar 1 cryo hebt... duimen dat je die niet eens nodig blijkt te hebben

puk Heel moeilijk dat jullie er anders in staan. Hier ook. Ik wil eigenlijk niet meer. Ik kan het niet meer. Maar doe het voor man. Omdat het anders altijd: "Wat als..." blijft.

Dankjewel lieve meiden voor de opbeurende woorden

Rosalie, dat je van de vier eitjes, drie bevruchtingen hebt en uiteindelijk twee embryo's is een hele goede score! Ik kan me wel helemaal voorstellen dat het niet zo voelt en dat het lastig is dat je nu nog maar 1 extra kansje hebt. Maar er vallen er gewoon vaak veel af bij het bevruchten en al helemaal bij het doordelen naar dag 5. Wij hadden dit keer een hele goede score wat cryo's betreft maar zijn ook begonnen met meer eicellen. Uiteindelijk kan het raak zijn met 1 prachtige emmy en ik hoop gewoon dat die juiste al lekker in je buik zit. En je hoeft niks te voelen he! dus ik blijf lekker even doorduimen voor je. Bij ons was het net als bij jullie: de verse terugplaatsing was een dag 3 embryo en alle cryo's zijn op dag 5 ingevroren. In principe is de kans op ontdooien relatief hoog (je vindt percentages tussen de 80 en 90% kans op goede ontdooiing).

Verzekeringstechnisch wordt DD inderdaad dan de 3de poging (onze eerste gecancelde IVF telt niet mee). Bij mij worden het wel max 3 of 4 IVFs zoals ik het nu bekijk. Voornamelijk voor mijn vriend, naast dat hij niet meer wilt wordt hij ook 40 en vindt hij zichzelf te oud worden. Daarnaast voel ik ook dat het ergens moet stoppen. Ik ben klaar met alle teleurstelling en verdriet. Ik heb ook de verzekering bij UMC dus we hebben in principe 4 vergoede pogingen.

Celenne, mooie gedachte hoor . Gisteren gelukkig toch nog een beetje kunnen praten met hem. Wellicht wel een beetje zo maar ik voel geen enkele vorm van motivatie. Het doorstaan en ondergaan omdat het 'moet' en hij weet dat er een einde in zicht is lijkt er meer op. Hij wilt vooral dat we 'klaar' zijn. Hij is gelukkig zo en dat gaat zeker ook met kinderen zo zijn maar ook zonder. Daarnaast heeft hij gewoon 0% hoop en geloof over dat het nog gaat lukken. Hij ziet het dus voornamelijk als pijn, verdriet en lichamelijke marteling (wat hormonen en behandeling betreft) wat ik mezelf aan doe zonder dat daar iets uit kan en gaat komen. Ik snap hem ook wel; zonder hoop en een diepe kinderwens is dit traject gewoon ook absurd en niet noodzakelijk. Gisteren veel tranen maar ook echt kunnen lachen omdat hij weer zulke bagger uitspraken kan doen op de meest moeilijke momenten. Heel fijn dat we het in ieder geval kunnen benoemen en dat hij ook wel ziet dat hij niet goed is om mij af en toe te helpen met mijn verdriet. En verder blijf ik gewoon heel hard mijn best doen om het zelf te doen en hoop ik zoooooo dat 1 van die diepvries emmy's een prachtige baby gaat worden.

Voor jou en je man heel veel sterkte de komende dagen. Wat een shitzooi is het toch! Heel mooi dat jullie samen hier door heen kunnen en het klinkt alsof jullie heel veel steun aan elkaar hebben. Hoe voel je je? Je klinkt heel sterk maar wat moet het verdriet groot zijn. Een dikke knuffel voor jullie

Emceetje, de andere kant op is ook heel lastig. Nog meer denk ik omdat jij lichamelijk alles moet ondergaan. Is het daarom ook zeker dat dit de laatste IVF poging is? Een 4de poging is voor jou geen optie? En ik snap dat helemaal hoor. Ik weet nog niet of mijn grens bij 3 of 4 ligt maar dat hij eraan zit te komen is voor mij ook zeker duidelijk.

puk dit was al onze 4e poging. Het is nu echt weleens klaar. Hoe onacceptabel ook.

Celenne sterkte vandaag.

Puk ik vind het verdrietig om te lezen dat de hoop bij je vriend weg is. Dat lijkt me wel lastig. Maar het is ook gewoon vreselijk om dit samen te moeten doorstaan. Toen we trouwden hadden we dit niet voor ogen de komende jaren en dat is soms best even slikken. Het onbezorgde van toen is en na 3,5 jaar bij ons in ieder geval helemaal af. Ik zag mijn man net lopen, ja dat zie ik natuurlijk wel vaker, maar ik zie aan hem dat hij ook verdriet heeft en spanning.

Emceetje, Ik vind je erg dapper. Als ik me bedenk dat jij dat punctiegedeelte al 4 keer heb moeten doorstaan en de terugplaatsingen en wachtweken. Oh wat moet jij een hoop verdrietige momenten gehad hebben. En dan ondertussen ook gewoon werken en het gewone leven. Diep respect voor jou.

Rosalie87 schreef: ↑

10-07-2019 18:28

Emceetje, Ik vind je erg dapper. Als ik me bedenk dat jij dat punctiegedeelte al 4 keer heb moeten doorstaan en de terugplaatsingen en wachtweken. Oh wat moet jij een hoop verdrietige momenten gehad hebben. En dan ondertussen ook gewoon werken en het gewone leven. Diep respect voor jou.

Wat lief van je. Ik moet er gewoon van huilen ❤

Emceetje,

Rosalie, zeker. Zo stelt inderdaad niemand het zich voor. Lijkt me ook moeilijk om het verdriet en de spanning bij je man te zien . En ondanks de moeilijke momenten bij ons merk ik ook wel dat we er op bepaalde vlakken weer sterker van worden en dat we gesprekken aan gaan en samen verder proberen te komen. Gisteren kwam hij met Oreo koekjes thuis en de woorden; "het komt allemaal wel goed" . Zijn manier om me te steunen dus hij probeert het ook echt wel .

Hoe gaat het met wachten?

Celenne, denk aan je

Wat klinkt je vriend lief, Puk. Juist als je niet op één lijn zit, is het fijn om te horen dat jullie wel samen lachen en elkaar steunen. En intussen hoop ik natuurlijk dat jij gelijk hebt om hoop te houden. Komt de volgende terugplaatsing al in zicht?

Emceetje, wat klinkt dat lood- en loodzwaar. Ik weet nooit goed wat ik je schrijven kan, het woord 'sterkte' klinkt zo inadequaat.

Hoe lang duurt je wachtbank nog, Rosalie? Ga je wachten tot het officiële testmoment of toch eerder al een testje proberen?

Mijn lichaam had gelukkig een duidelijke reactie op de cytotec. Al snel veel kramp en een leeglopende baarmoeder. Inmiddels is de pijn gelukkig wat gezakt. Maandag controle of alles dan ook schoon is. Gelukkig is het nakijkseizoen in het onderwijs; mijn man kon vandaag thuiswerken, en dat ga ik morgen ook doen (als dat lukt).
Ik merk dat ik vandaag zo in beslag genomen werd door het lichamelijke gedeelte van de miskraam dat de emoties wat naar de achtergrond gezakt zijn. Die zullen binnenkort wel weer terug komen, lijkt me. En hopelijk kunnen we dan ook beginnen met het verwerken hiervan.

Celenne, veel sterkte. Neem je tijd om lichamelijk en emotioneel te herstellen.

Uhm wachten? Ik weet niet of ik dat nou nog doe. Ik heb al 2 dagen bloedverlies en het lijkt nu toch de verkeerde kant op te gaan en toe te nemen. Maar echt doorzetten doet het nog niet maar het is wel van bruin naar rood gegaan. Het plan was om vandaag te testen maar dat voelt een beetje onnodig mezelf pijnigen. Dus nu wacht ik toch maar tot woensdag. Dan moet ik verplicht testen en kom ik niet om dat leed heen. Dus tot die tijd is het leven tussen hoop en vrees, waarbij de vrees op de voorgrond staat.

Bah Rosalie. Wat stom. Ikzelf werd ondanks utro een week te vroeg ongesteld, terwijl ik normaal super regelmatig ben. Begon ook met oud, bruin bloed. Dat duurde 2 dagen en daarna brak het door.
Ik zou wel willen zeggen 'alles kan nog', maar daar geloof ik zelf niet meer zo in. Sterkte... waarom niet toch testen zodat je zekerheid hebt?

Celenne, hij kan zeker lief zijn . Maar in steunen is hij geen held. Bij mijn eerste miskraam mocht ik 1 dag verdrietig zijn en werd hij de dag erna gewoon boos op me omdat hij het onzin vond dat ik verdrietig was. En zo zijn er veel momenten die iets makkelijker waren geweest wanneer je gewoon een arm om je heen had gehad. Langzamerhand is hij zich er iets bewuster van maar het blijft een moeilijk iets. Gelukkig inderdaad kunnen we het tegenwoordig benoemen en komen we er samen wel uit. Voor allebei is dit traject gewoon bagger en niet iets waar je voor kiest en dat maakt het gewoon op momenten moeilijk.
Volgende terugplaatsing komt heeeeel langzaam in zicht. De eitjes willen nog niet groeien dus de eerste echo gisteren gaf nog niet heel veel duidelijkheid. Dinsdag weer terug en ik neem aan dat er dan wel een datum gepland kan worden.
Hoe gaat met jou Celenne? Hopelijk een goede echo maandag. Altijd zo bagger omdat je juist wil dat er iets in je baarmoeder zit maar in dit geval het omgekeerde .

Ah nee Rosalie! Ik hoop nog even door maar ik kan me voorstellen dat je het somber inziet.

Rosalie hoe is het met je?

Toch gister getest. Maar negatief. Het bloeden stopt steeds een paar uur, dan heb ik dus een witte maandverband en start de hoop weer. Maar later komt er dan toch wat bloed. Wel vaak oud bloed. En soms een veeg rood bloed en heel af en toe een mini stolseltje, maar dat is de moeite. Vandaag hard gehuild op mn werk. Tja niet leuk maar zo voel ik mij momenteel. Collega's waren gelukkig wel erg lief. Woensdag nog een keer officieel testen maar ik heb de hoop nu wel bijna opgegeven geloof ik.

Afspraak half augustus om het vervolg te bespreken. De volgende cyclus mogen we onze diepvriesbaby wel al laten terugplaatsen. Maar deze cyclus moeten we rust nemen. Ben toevallig volgende week vrij, en man neemt dan ook vrij, niks gepland maar nu wel het idee om dat te gaan doen. Even eruit zal ons goeddoen. Ik voel me eigenlijk heel depri momenteel. Nouja blijf nog even in deze stemming tot woensdag, daarna zie ik wel weer.......

Wat ontzettend balen, Rosalie! En die cyclus van hoop en teleurstelling is slopend. Grote knuffel! Huilen op werk is mij trouwens ook niet vreemd. Ongemakkelijk, maar het is soms gewoon even niet anders. Ik hoop dat jullie goede afleiding kunnen vinden komende week. Ik zoek zelf ook naar een plan.

Succes met je echo morgen, Puk! Laat die eitjes groeien!
En oei, maar één dag verdrietig "mogen zijn" lijkt mij onmogelijk aan te voldoen. Knap dat jullie daar nu beter over kunnen communiceren, dat lijkt me een flinke kloof om te moeten overbruggen. En dat traject haalt ook wel een heel scala aan angsten, emoties en pijn naarboven. Ik hoop dan soms maar dat de communicatievaardigheden (die ook mijn man en ik aan het verbeteren zijn) ons later ook in leukere tijden nog goed van pas zullen komen.

Zelf had ik vandaag mijn controle-echo. Het goede nieuws is dat het vruchtzakje weg is. Het mindere nieuws is dat er verder nog heel veel slijmvlies e.d. zit en ik morgen nog een portie cytotec moet nemen. Ik merk dat de opluchting overheerst: ik ben niet meer kansloos zwanger. Morgen wordt vast weer onaangenaam, maar nu is het echt alleen maar opruimen, en hoef ik me niet meer af te vragen of iets nu wel of niet een vruchtzakje is.
Verder net als Rosalie een wachtmaand, en dan hopelijk een cryo-terugplaatsing.

Sterkte Celenne. Dan hebben we misschien wel ongeveer tegelijk onze cryo terugplaatsing. Spannend spannend. Hoeveel cryo's heb jij in de vriezer?
Hopelijk dan meer geluk voor ons beide. Bah ik had dat dus ook met die cytotec dat het niet voldoende werkte, hopelijk na morgen een schone baarmoeder en kun je verder.

Best een kans dat we elkaar straks gezelschap kunnen houden op dat wachtbankje inderdaad, Rosalie . Dan kunnen we elkaar mooi door de tijd heen slepen. Ik vind het zelf wel een opluchting dat ik in zo'n cryo cyclus niet onmiddellijk opnieuw risico op overstimulatie loop. Bij ons ziekenhuis doen ze dat in een volledig natuurlijke cyclus. Geen enkel medicijn. Is dat voor jullie ook zo?

De ergste cytotec-krampen zitten er weer op voor vandaag. Mijn man merkte nog op dat als dit voor andere aandoeningen een normaal medicijn moet voorstellen, het destijds vast op mannen is getest. (Natuurlijk zal de dosering en zeker de toediening dan anders zijn, maar toch.) Het feit dat het vruchtzakje al weg was, maakte het emotioneel gelukkig wel een stuk makkelijker. En nu hoop ik ontzettend dat het nu schoon is, maar ik weet eigenlijk niet hoe ik dat moet inschatten.

celenne krijg je nog een echo? Ik hoop voor je dat alles nu schoon is en je weer door kunt. Heb je veel eskimootjes?

rosalie super verdrietig om definitief ongesteld te worden. Het hakt er wel in he? Nu maar duimen dat de volgende een plakker is. Dan hoef je niet het hele circus opnieuw in te gaan.

puk hoe was het gister? Is er een tp gepland?
Man en ik lopen samen bij een psycholoog, misschien is dat ook wel wat voor jullie? Onze psycholoog wil dat we samen komen, omdat het ons beider verdriet en probleem is. En eigenlijk vinden we dat heel prettig.

Ik heb besloten dat ik een scratch wil. Daarna op vakantie en dan tp. Ik heb dd al gemaild, hopelijk kan het.

Celenne bij ons doen ze het ook in de natuurlijke cyclus. Dat is wel fijn vind ik.

Emceetje, hoe gaat dat in zn werk zo'n scratch? Ik zat er toevallig ook aan te denken.

Vanmorgen een flinke lading helder bloed, gister ook al in de wc, verder loopt het nu ook wel aardig door. Vanmorgen getest en er verscheen een inieminie tuurstreepje. Ik wordt gek geloof ik. Ziekenhuis weer gesproken en die vinden het een goed teken. Of het gaat mis of het zit goed. Voor mijn gevoel is het al mis, kan me echt niet voorstellen dat dit met al sinds donderdagavond regelmatig bloedverlies nog goedkomt. Maarja ik heb verder geen pijn, af en toe een klein stolseltje. Bloedverlies is van bruin naar helderrood gegaan. Wat moet ik denk ik nu. Volgens het ziekenhuis zondag nog eens testen dus mijn wachtdagen zijn weer verlengt........... Toch hopen tegen beter weten in? Of loslaten maar dat voelt als een onmogelijke taak. Voor nu bankhangen en proberen niet eraan te denken want dan wordt ik echt gek

rosalie jeetje wat spannend... Ik ga weer duimen voor je hoor! Kun je niet vandaag/morgen/zaterdag ook testen om voortgang te zien?
Ik snap wel dat je er geen vertrouwen in hebt. Maar van wit naar een streepje, dan gebeurt er kennelijk toch iets.

Een scratch is afschuwelijk. Ik heb het 1x gehad, heb toen overgegeven van de pijn.
Ze gaan met een hol rietje je baarmoeder in. Zuigen het dan vacuüm op de baarmoederslijmvlies en trekken/scheuren er een stuk uit. Ik wist niet wat ik meemaakte, zo pijnlijk. Dat doen ze dan op 3/4 verschillende plekjes.
In DD krijg ik een roesje, anders zou ik het niet overwegen nog een keer te doen.

Oei Rosalie, wat een chaos van emoties zal dat weer opleveren. Onmogelijk om er vertrouwen in te hebben, maar ook onmogelijk om los te laten. Dan lijkt zondag me ontzettend ver weg! Sterkte met dit nieuwe zenuwslopende wachtbankje. (Als je plan om "niet eraan te denken" werkt, wil ik trouwens bij je in de leer om te weten hoe je dat doet.) Uiteraard ga ik intussen wel voor je duimen.

Emceetje, wat klinkt zo'n scratch ontzettend akelig! Ik had me nooit beseft dat dat zo extreem pijnlijk zou zijn. Sterkte, en mooi dat je een roesje kunt krijgen om er makkelijker doorheen te komen. Ik kan me goed voorstellen dat je nu alles op alles zet, hopen dat het ziekenhuis het zo kan plannen dat het goed uitkomt met jullie vakantie.

Puk, hoe gaat het met jou? Staat je terugplaatsing al in de planning?

Bij mij lijkt mijn lichaam eindelijk zelf door te hebben dat de zwangerschap over is. Sinds gisteren heb ik gewone kramp (niet dat rare komen en gaan zoals bij cytotec), en weer veel bloedverlies. Het geeft mij wel vertrouwen dat het straks echt schoon gaat zijn; dat is prettig. Overigens heb ik sinds gisteren ook steeds ontzettend felle steken in mijn linkerborst. Herkent iemand dat?
Ik krijg waarschijnlijk begin volgende week weer een controle. Daarna even op vakantie, en dan eens kijken of we ons op nieuwe kansen kunnen gaan richten. We hebben vier cryo's om onze hoop op te vestigen, daar zijn we erg dankbaar voor.

Hoi allemaal, ik vind het moeilijk om weer mee te gaan schrijven na zo'n lange tijd afwezigheid en het lukt me nu niet om op iedereen afzonderlijk te reageren, maar ik wilde toch laten weten dat ik nog meelees en meeleef.

Wat een onzekerheid. Ik heb veel aan jullie gedacht en had zo gehoopt op meer positieve berichten. Knuffels voor jullie!

Bedankt voor de lieve berichtjes over ons huwelijk, we hebben een prachtige dag gehad met veel zon en lieve mensen om ons heen. Om nooit meer te vergeten. Huwelijksreis was ook mooi, al waren er wel heel veel gezinnetjes met kleintjes (in de Rocky mountains, op campings waar verder niks te beleven viel, dus daar hadden we van tevoren geen rekening mee gehouden). Dat was wel confronterend af en toe. Maar samen hebben we het heel fijn gehad. We zijn inmiddels weer terug en hebben begin augustus de informatieavond over IVF. Eind augustus de intake en daarna starten we denk ik vrij snel. Ik start begin september ook met m'n coschappen en moet daarnaast een proefschrift afronden, dus ik ben wel best bang dat ik ergens ga instorten. Maar voor nu gaat het nog, dus ik ga proberen om alles vol te houden. Mocht iemand me herkennen door alle details in dit verhaal, zeg het me alsjeblieft, ik vind het niet zo erg maar wil het wel graag weten.

Mijn man (grappig, ik wilde vriend typen) heeft het helemaal gehad met ons huis. We wonen in een nieuwbouwwoning en zitten steeds binnen omdat er buiten heel veel baby's en kleuters en hun ouders herrie maken in het brandgangetje. Het is niet meer uit te houden, maar we kunnen geen kant op (ik heb straks geen salaris meer, we moeten in de stad blijven vanwege openbaar vervoer naar coschappen, en we hebben een tuin nodig voor de huisdieren). Als iemand een tip heeft hoor ik het graag.

Vanaf nu zal ik weer wat vaker meeschrijven en ook weer reageren. Ik vind jullie een fijne groep.

Herkenbaar AV. Wij zijn onlangs verhuisd. Maar niet naar een nieuwbouwwijk of in de buurt van een speelplekje.
We zijn naar bestaande bouw gegaan, met vooral wat oudere bewoners. Geen baby s en peuters in de buurt. Love it.

AV: super dat je zon fijne dag had. das in de pocket en neemt niemand je ooit meer af!

Wat heerlijk dat jullie zo'n prachtige dag hadden, AV. Ik hoop dat jullie daar nog heel lang van kunnen nagenieten. Ik kan zelf soms jaren later nog wel vrolijkheid halen uit mooie herinneringen van reizen of belevenissen. Hebben jullie lang gereisd?

Verder veel succes in september. Ik weet dat ik alleen het afronden van mijn proefschrift al een heftige periode vond, dus ik wens je sterkte. En hoop dat de verschillende heftige dingen misschien de aandacht wat van elkaar kunnen afleiden (in het kader van het optimisme)?

Het nieuwbouw verhaal herken ik zo ontzettend . Hier was zaterdag de grote buurtbarbecue. Ik zag mezelf nog niet middenin een miskraam reageren op al die vragen "of we nu met zijn tweetjes in dat grote huis blijven". Ik heb me binnen verstopt en ben niet gegaan. Tips heb ik helaas niet, want ook wij zullen hier niet vandaan verhuizen. En het idee van binnen opsluiten hadden jullie duidelijk al.

Lieve Rosalie, wat heftig zeg! Toch weer hoop en je gevoel dat alle kanten uit gaat. Was het bloedverlies zoals een normale ongesteldheid of toch minder? Ik hoop nog even door voor je. Ik denk wel dat je gevoel juist is en dat het waarschijnlijk niet goed zit. Bloedverlies en een inieminie streepje zoveel dagen na de terugplaatsing zijn vaak geen goed teken Maar wat hoop ik hard dat jij het tegendeel gaat bewijzen! Hoe voel je je? Heb je nog getest of wacht je tot zondag? In ieder geval een dikke knuffel

AV, gewoon weer lekker komen schrijven wanneer je kunt en wilt. Het is sowieso altijd lastig om weer te gaan schrijven als je even weg geweest bent. Wat goed om te horen dat jullie zo'n mooie dag hebben gehad! En ook een prachtige huwelijksreis dus (ondanks de moeilijke momentjes). Blij om te horen dat het zo mooi was. Klinkt wel als een hele drukke periode die er nu aan gaat komen maar gewoon stapje voor stapje. Kan je het een beetje spreiden? Dan je je proefschift bijvoorbeeld net iets later afrond na de IVF? Of zit er een deadline op?

Wat lastig zeg wanneer je je zo voelt thuis terwijl dat juist de plek moet zijn waar je je fijn voelt. Misschien proberen later op de avond lekker buiten te gaan zitten AV, wanneer al die schreeuwende kids lekker liggen te slapen? Of toch maar gewoon af en toe lekker te wandelen als het te lastig wordt. Verder geen tips, hier een oude straat die wel aan het verjongen is maar dus nog heel rustig is. En Celenne, snap helemaal dat je die bbq hebt overgeslagen! Die vragen wil je dan inderdaad echt niet op dat moment.

Celenne, . Wat klink je sterk. Hoe voel je je? Kan me voorstellen dat het geruststellend is dat je krampen hebt en bloedverlies maar wat moet het ook moeilijk zijn. Ik herken trouwens de steken niet die je omschrijft; heb ik nooit gehad. In ieder geval fijn als je volgende week nog even een controle krijgt om te weten of alles echt helemaal weer goed is. En dan hopelijk lekker genieten en ontspannen tijdens je vakantie!

Emceetje, hebben jullie toevallig ook het onderzoeken van NK cellen uit de scratch en de mogelijkheden tot Intralipid en/of Prednison besproken? Ben ik wel heel benieuwd naar als eventuele extra mogelijkheid in DD. Gelukkig dat ze de scratch in DD met een roesje doen!
Bedankt nog voor je tip van de psych. Ik heb dinsdag toevallig weer een gesprek gehad en al denk ik dat samen een gesprek heel goed zou zijn. Voor nu is dat een lastig verhaal. Ik ben namelijk bang dat hoe meer er bij komt voor hem, hoe groter de kans dat hij niet meer door wilt. Zit op het moment echt even te worstelen met hoe hier mee om te gaan. Gelukkig een heel goed gesprek met de psycholoog gehad dus dat helpt me weer even verder.

Verder is ook de terugplaatsing ingepland. Maandag is terugplaats-dag dus nog een eventjes geduld en dan hopelijk een mooie embryo aan boord.

Spannend weer Puk.

Mijn gevoel was juist. Vanmorgen veel buikpijn en na wat gewone stolsels een harde stolsel verloren. Voor mij een herkenbare stolsel dus dat het een vroege miskraam is geweest is nu wel duidelijk. Maandag een echo om even te kijken hoe het nu zit daarbinnen. We mogen gelijk door werd nu gezegd maar ik neig nu toch ook zelf naar die maand rust. Arts bedacht zich vanwege de endometriose waardoor bloedverlies eigenlijk niet bevorderend is. Maarja ik ben ook nog een mens en heb deze ivf poging nog maar 1 kans dus die wil ik wel optimaal benutten. Wordt vervolgt dus.

Fijn dat je een prachtige dag hebt gehad AV. Hopelijk vol goede moed straks het traject in. En hopelijk er snel weer uit met een mooie baby in je buik. Lastig zo'n woonwijk. Wij wonen in een appartement met vooral ouderen, voor nu de perfecte plek maar daar heb jij natuurlijk niks aan. Misschien iets op de ramen doen zodat je in ieder geval niet steeds als je op de bank zit kinderwagens voorbij ziet komen? Maar dat geluid pff je kan moeilijk zelf de muziek hard zetten. Snap dat je dan niet lekker even buiten in de tuin gaat zitten. Hopelijk gaan ze komende weken allemaal op vakantie en kan je dan toch echt even lekker genieten van jullie tuin.

Jij werkt in het onderwijs toch emceetje? Heb je vanaf volgende week ook vakantie?
Wat goed trouwens dat je tot de conclusie bent gekomen er nu voor te gaan met de scratch, vakantie en de terugplaatsing. Duim alvast heel hard voor je.