Zwanger
alle pijlers
6+ groep probeert zwanger te worden met en zonder mm
zaterdag 8 juli 2017 om 13:22
Dit is een vervolg op de groep Langer dan 6 maanden zonder MMM
| naam | leeftijd | probeert zwanger te worden sinds | NOD | bijzonderheden |
|---|---|---|---|---|
| Emceetje | ||||
| SusieFlower | ||||
| Mollebol1 | 35-36 | april 2016 | Man retrograde ejaculaties. Bezig met IUI 2. | |
| AV1992 | 26-28 | september 2016 | onbegrepen subfertiliteit. 6 IUI pogingen, 1 vroege miskraam. IVF 1 gecancelled. Wacht op IVF 1.1 | |
| Puk32 | 35-39 | oktober 2015 | Verminderde zaadkwaliteit man. 3 vroege miskramen - 7 IUI pogingen - IVF 1 gecancelled - ICSI 1 abnormale bevruchtingen - ICSI 2 - 5 x tp mislukt - Nu ICSI 3 in DD | |
| Rosalie87 | 31-31 | januari 2016 | feb 2019 diagnose endometriose. Miskraam na iui 4 met 6.2 week in juni 2018. Vanaf maart 2019 cyclus voor 3 maanden stilleggen en daarna ivf, | |
| Celenne | 34-39 | december 2017 | Zeer slechte zaadkwaliteit. ICSI 1: tp1 miskraam, tp2 biochemisch, tp4 biochemisch. ICSI 2: tp1 mislukt. |
anoniem_348700 wijzigde dit bericht op 11-05-2020 12:38
42.38% gewijzigd
donderdag 3 oktober 2019 om 17:40
Vooralsnog ziet alles er goed uit. De testen lopen op en vandaag bloedtest gehad om mijn HCG waarde te bepalen. De waarde was 220 en voor 15dpo is dat gewoon helemaal prima. Hier ben ik nog nooit gekomen dus ik ga langzamerhand proberen te geloven dat het echt zo is.... Meiden, ik duim zo ontzettend hard verder voor jullie en dat jullie snel mogen volgen!
donderdag 3 oktober 2019 om 18:00
Yes puk!! Gefeliciteerd!! Ik duim dat alles goed zal blijven gaan. Voor nu in ieder geval fantastisch nieuws!
Hier nog niks bijzonders te melden, ivf wordt elke keer uitgesteld vanwege die cysten die nog niet helemaal weg zijn. Maandag weer terug voor een echo. Ik ga er vanuit dat we dan eindelijk kunnen starten met het lange protocol
Hier nog niks bijzonders te melden, ivf wordt elke keer uitgesteld vanwege die cysten die nog niet helemaal weg zijn. Maandag weer terug voor een echo. Ik ga er vanuit dat we dan eindelijk kunnen starten met het lange protocol
hoe is het met de rest?
maandag 7 oktober 2019 om 20:26
Wat goed dat jullie weer mogen starten, AV! Ik hoop dat het lange protocol jullie een betere eicel-opbrengst zal geven. Sterkte met het prikken. Krijg je ook een hogere dosis voor het stimuleren straks?
Puk, hoe gaat het met jou? Alles nog steeds voorspoedig?
En zit jij intussen op het wachtbankje, Drominique?
Hoe gaat het verder met iedereen?
Ik heb net mijn eisprong weer gevonden, dus als alles goed gaat heb ik komend weekend weer een terugplaatsing. Ik vind het nu al meteen weer spannend.
Intussen zit ik een beetje te twijfelen over de babyshower van mijn zusje, en in hoeverre ik betrokken wil/moet/kan zijn bij de organisatie daarvan. Aan de ene kant vind ik het toch wel erg confronterend. Aan de andere kant wil mijn man niet zomaar iedereen op de hoogte stellen, en kan ik dus niet uitleggen waarom ik niet betrokken zou zijn. Mijn zusje en ik hebben een erg goede band, en zij houdt wel van een feestje. In principe 'hoor' ik hierin het voortouw te nemen, en ik ben ook gewoon oprecht heel blij voor haar. Enfin... mijn vriendinnen die wel op de hoogte zijn proberen me een beetje uit de wind te houden. Maar desondanks valt alleen de organisatie-appgroep me al zwaar.
Puk, hoe gaat het met jou? Alles nog steeds voorspoedig?
En zit jij intussen op het wachtbankje, Drominique?
Hoe gaat het verder met iedereen?
Ik heb net mijn eisprong weer gevonden, dus als alles goed gaat heb ik komend weekend weer een terugplaatsing. Ik vind het nu al meteen weer spannend.
Intussen zit ik een beetje te twijfelen over de babyshower van mijn zusje, en in hoeverre ik betrokken wil/moet/kan zijn bij de organisatie daarvan. Aan de ene kant vind ik het toch wel erg confronterend. Aan de andere kant wil mijn man niet zomaar iedereen op de hoogte stellen, en kan ik dus niet uitleggen waarom ik niet betrokken zou zijn. Mijn zusje en ik hebben een erg goede band, en zij houdt wel van een feestje. In principe 'hoor' ik hierin het voortouw te nemen, en ik ben ook gewoon oprecht heel blij voor haar. Enfin... mijn vriendinnen die wel op de hoogte zijn proberen me een beetje uit de wind te houden. Maar desondanks valt alleen de organisatie-appgroep me al zwaar.
maandag 7 oktober 2019 om 21:01
Beste allemaal,
AV1992 is een goede vriendin en samen hebben we het vaak over onze problemen met zwanger worden. Ik vertelde haar dat ik nog een beetje aan het zoeken ben naar een manier om er goed mee om te gaan en ik denk dat het me helpt om af en toe mee te lezen met verhalen en mijn eigen verhaal van me af te tikken. Zij stelde mij deze groep voor en ik hoop met jullie mee te mogen schrijven
Ik zal me even voorstellen. Mijn man en ik zijn beide eind twintig en hebben nu iets meer dan een jaar een actieve kinderwens. Dat is nog niet zo heel lang, maar we hebben wel een duidelijke diagnose: zeer weinig tot geen levende zaadcellen. We zijn begonnen in een perifeer ziekenhuis. Hier kreeg hij de diagnose ernstige OAT / azoöspermie. Maw, er zat maar een enkele zaadcel in het sperma. Daarnaast is hij rond zijn eerste jaar geopereerd aan een niet ingedaalde testes en is er nu een spatader in de balzak gediagnosticeerd (varicocele). De meningen zijn verdeeld of dit nu wel of niet bijdraagt aan de slechte zaad kwaliteit. Omdat het sperma te slecht was voor ICSI zijn we verwezen naar de academie. Eind deze maand hebben we daar een afspraak om een aantal opties te bespreken: varicocele opereren? genetisch onderzoek? TESE voor ICSI?
Waarschijnlijk zullen ze eerst meer onderzoek willen doen voor we meer duidelijkheid hebben. Dus voorlopig even afwachten.
Liefs,
Salvabo
AV1992 is een goede vriendin en samen hebben we het vaak over onze problemen met zwanger worden. Ik vertelde haar dat ik nog een beetje aan het zoeken ben naar een manier om er goed mee om te gaan en ik denk dat het me helpt om af en toe mee te lezen met verhalen en mijn eigen verhaal van me af te tikken. Zij stelde mij deze groep voor en ik hoop met jullie mee te mogen schrijven
Ik zal me even voorstellen. Mijn man en ik zijn beide eind twintig en hebben nu iets meer dan een jaar een actieve kinderwens. Dat is nog niet zo heel lang, maar we hebben wel een duidelijke diagnose: zeer weinig tot geen levende zaadcellen. We zijn begonnen in een perifeer ziekenhuis. Hier kreeg hij de diagnose ernstige OAT / azoöspermie. Maw, er zat maar een enkele zaadcel in het sperma. Daarnaast is hij rond zijn eerste jaar geopereerd aan een niet ingedaalde testes en is er nu een spatader in de balzak gediagnosticeerd (varicocele). De meningen zijn verdeeld of dit nu wel of niet bijdraagt aan de slechte zaad kwaliteit. Omdat het sperma te slecht was voor ICSI zijn we verwezen naar de academie. Eind deze maand hebben we daar een afspraak om een aantal opties te bespreken: varicocele opereren? genetisch onderzoek? TESE voor ICSI?
Waarschijnlijk zullen ze eerst meer onderzoek willen doen voor we meer duidelijkheid hebben. Dus voorlopig even afwachten.
Liefs,
Salvabo
dinsdag 8 oktober 2019 om 10:01
Welkom salvabo. Wat naar dat jullie dit op je pad hebben gekregen. Ik ben er weinig mee bekend. Hopelijk is er nog iets mogelijk.
Puk gefeliciteerd!!! Ik ben heel blij voor je
spannende tijden breken nu aan. Is er al een echo gepland?
Celenne pfoe... dat is niet niks. Zo'n app groep lijkt me al verschrikkelijk. Fijn dat je zo'n lieve vriendin hebt die jou hierin steunt. Hoe denkt je zusje hierover? Of is het een verrassing voor haar?
AV het lange protocol is helaas alleen maar nuttig voor het ziekenhuis, dan kunnen ze je beter inplannen. Zelf had ik veel meer last van de hormonen (logisch, want je prikt langer) en iets meer opbrengst, maar of dat nou perse door het lange protocol kwam of was het gewoon mazzel die maand? Geen idee.
Ik wacht nog altijd. Cuypers en Cuypers zijn nog steeds niet begonnen en ik heb ook geen idee hoe we verder moeten, maar heb nu wel zoiets van: lets get it over with. Ik wil starten. Het is tijd. Ik ben er aan toe. Niet aan toe om het boek te sluiten, maar ik kan deze onzekerheid ook niet eindeloos dragen.
Puk gefeliciteerd!!! Ik ben heel blij voor je
spannende tijden breken nu aan. Is er al een echo gepland?Celenne pfoe... dat is niet niks. Zo'n app groep lijkt me al verschrikkelijk. Fijn dat je zo'n lieve vriendin hebt die jou hierin steunt. Hoe denkt je zusje hierover? Of is het een verrassing voor haar?
AV het lange protocol is helaas alleen maar nuttig voor het ziekenhuis, dan kunnen ze je beter inplannen. Zelf had ik veel meer last van de hormonen (logisch, want je prikt langer) en iets meer opbrengst, maar of dat nou perse door het lange protocol kwam of was het gewoon mazzel die maand? Geen idee.
Ik wacht nog altijd. Cuypers en Cuypers zijn nog steeds niet begonnen en ik heb ook geen idee hoe we verder moeten, maar heb nu wel zoiets van: lets get it over with. Ik wil starten. Het is tijd. Ik ben er aan toe. Niet aan toe om het boek te sluiten, maar ik kan deze onzekerheid ook niet eindeloos dragen.
dinsdag 8 oktober 2019 om 12:59
Mijn dosis wordt iets hoger Celenne, van 12 naar 15. Hoop dat het in combinatie met het lange protocol voldoende is. Wat moeilijk van die babyshower, zeker aangezien niet iedereen weet van jullie situatie. Ik zou het best zwaar hebben met die appgroep, zoiets kun je niet makkelijk negeren. Zelf zou ik er denk ik uit stappen en aan één van die vriendinnen vragen om je op de hoogte te houden, maar ik snap dat dat moeilijk uit te leggen is zonder te vertellen van jullie situatie. Kun je het met je man overleggen? De mijne was er eerst ook niet zo open over, maar inmiddels wel en het heeft hem een hoop rust gegeven. Geen smoesjes meer op werk, niemand die moeilijk doet als je opeens een afspraak moet afzeggen en over het algemeen geen rotopmerkingen meer (al zijn niet alle mensen even tactisch, maar goed, dat blijft altijd).
Welkom Salvabo! Ik vind dit een fijne plek om mee te schrijven, hoop dat dit voor jou ook zo gaat zijn. En tussendoor blijven we gewoon af en toe koffie drinken
Emceetje, dit lange protocol is niet voor het ziekenhuis, maar echt voor mij persoonlijk. Ons ziekenhuis werkt heel fijn samen en doet nooit moeilijk over inplannen. We kunnen er altijd terecht, ook op zondag, met kerst en zelfs als het spreekuur al is afgelopen of nog moet beginnen. Volgens mij ook omdat ze een beetje medelijden met me hebben en omdat ik een soort collega ben, maar dat het handig is voor het ziekenhuis is dus in ieder geval niet de reden voor het lange protocol. Dat maakt hen niks uit.
De vorige keer, met het korte protocol in m’n eigen cyclus, groeiden er 6 follikels van ongelijke grootte. Dat betekende dat er met de punctie maximaal 3 rijpe eicellen zouden zijn als je hem direct zou afspreken, en als je zou wachten tot de kleintjes ook gegroeid waren zouden de grotere alweer weg zijn. Daarom is de punctie toen gecancelled. Het idee is nu dat de decapeptyl ervoor zorgt dat m’n cyclus helemaal wordt onderdrukt, dat er dus even niets groeit. Wanneer we over een tijdje starten met stimuleren is de hoop van de artsen (en mijzelf) dat alle follikels tegelijkertijd gaan groeien en dus niet verschillend zijn van grootte. Hopelijk zijn het er dan 6, of zelfs meer, omdat m’n dosis ook iets is opgehoogd. We’ll see. Qua tijd duurt het geloof ik maar 1-1,5 week langer, omdat ik nu al een week voor m’n menstruatie ben begonnen met prikken.
Wat rot dat jij nog steeds aan het wachten bent. Ik word gek van het wachten in dit traject. Ik denk dat je het pas echt kunt gaan afsluiten als het voorbij is en niemand van ons is daar al aan toe denk ik, maar tegelijkertijd is deze onzekerheid killing en het duurt sowieso al veel te lang allemaal. Tijd voor duidelijkheid. Heb je iets van een indicatie van hoe lang je nog moet wachten? Sterkte in ieder geval!
Welkom Salvabo! Ik vind dit een fijne plek om mee te schrijven, hoop dat dit voor jou ook zo gaat zijn. En tussendoor blijven we gewoon af en toe koffie drinken
Emceetje, dit lange protocol is niet voor het ziekenhuis, maar echt voor mij persoonlijk. Ons ziekenhuis werkt heel fijn samen en doet nooit moeilijk over inplannen. We kunnen er altijd terecht, ook op zondag, met kerst en zelfs als het spreekuur al is afgelopen of nog moet beginnen. Volgens mij ook omdat ze een beetje medelijden met me hebben en omdat ik een soort collega ben, maar dat het handig is voor het ziekenhuis is dus in ieder geval niet de reden voor het lange protocol. Dat maakt hen niks uit.
De vorige keer, met het korte protocol in m’n eigen cyclus, groeiden er 6 follikels van ongelijke grootte. Dat betekende dat er met de punctie maximaal 3 rijpe eicellen zouden zijn als je hem direct zou afspreken, en als je zou wachten tot de kleintjes ook gegroeid waren zouden de grotere alweer weg zijn. Daarom is de punctie toen gecancelled. Het idee is nu dat de decapeptyl ervoor zorgt dat m’n cyclus helemaal wordt onderdrukt, dat er dus even niets groeit. Wanneer we over een tijdje starten met stimuleren is de hoop van de artsen (en mijzelf) dat alle follikels tegelijkertijd gaan groeien en dus niet verschillend zijn van grootte. Hopelijk zijn het er dan 6, of zelfs meer, omdat m’n dosis ook iets is opgehoogd. We’ll see. Qua tijd duurt het geloof ik maar 1-1,5 week langer, omdat ik nu al een week voor m’n menstruatie ben begonnen met prikken.
Wat rot dat jij nog steeds aan het wachten bent. Ik word gek van het wachten in dit traject. Ik denk dat je het pas echt kunt gaan afsluiten als het voorbij is en niemand van ons is daar al aan toe denk ik, maar tegelijkertijd is deze onzekerheid killing en het duurt sowieso al veel te lang allemaal. Tijd voor duidelijkheid. Heb je iets van een indicatie van hoe lang je nog moet wachten? Sterkte in ieder geval!
dinsdag 8 oktober 2019 om 16:16
Meiden, hier gaat het vooralsnog gewoon goed. Geen bloedverlies meer en met teststreepjes die duidelijker zijn dan de controlestreepjes is het nu gewoon wachten tot de eerste echo.
Celenne, jep eerste echo is gepland. Was eigenlijk 24 oktober omdat we dan terug van vakantie zouden zijn maar helaas ligt het vriendje met een longontsteking op bed dus hebben we onze vakantie moeten cancellen. Daardoor is een eerdere echo wel mogelijk en heb ik er dus eentje gepland voor 19 oktober.
Wat ontzettend fijn dat jij verder kan AV!! Eindelijk. Hopelijk inderdaad een ander beeld bij het lange protocol maar het klinkt goed beredeneert. Succes met spuiten.
Celenne, fijn dat je aankomend weekend weer een terugplaatsing hebt! De duimen gaan draaien. Lastig zo'n babyshower. Snap je dubbele gevoel, ik probeer altijd alles los te koppelen van mijn eigen situatie. Ik weet het, makkelijker gezegd dan gedaan.. Maar ik vind het zo jammer om de mooie momenten van goede vrienden niet mee te kunnen beleven door mijn eigen verdriet. Groeiende buiken, babyshowers en lieve kleine baby's; ik ben er allemaal bij. En ik moet zeggen dat ik meestal echt de vreugde mee voel omdat ik van deze mensen hou. Bij onbekenden / vage kennissen / collega's vind ik dit veel lastiger. Ik hoop zo dat je een manier vind om er betrokken bij te zijn maar op een manier die voor jou okay is. Die appgroep lijkt me trouwens ook hel, dan wordt je er echt continu mee geconfronteerd. Wellicht op stil zetten ofzo zodat je zelf je moment kan kiezen om de berichtjes te lezen? Hoe je je ook voelt, helaas bepaal je je gevoel gewoon niet zelf en dat maakt het zo lastig. Hopelijk gewoon een rake terugplaatsing zodat alles een beetje makkelijk wordt.
Salvabo, welkom hier en hopelijk wordt het ook voor jou een fijn plekje om een beetje van je af te kunnen praten. Wat heftig waar jullie door heen gaan. Hopelijk wat meer duidelijkheid (en hoop) aan het einde van deze maand.
Emceetje, geen optie om toch er eentje terug te laten plaatsen in DD? Het belangrijkste werk is gedaan en ondanks dat dr. Cuypers er niet meer is, heeft DD natuurlijk nog steeds de jarenlange ervaring. Daarnaast lijkt me een terugplaatsing toch niet zo heel veel schelen per kliniek. Mocht het nou niet succesvol zijn dan heb je nog drie mooie emmy's om wel bij dr. Cuypers terug te laten plaatsen toch? Ik vond het wat taal betreft ook wel iets lastiger en ben nu natuurlijk wat gekleurd door onze uitkomst maar met al het personeel wat er nog steeds zit geloof ik ook echt wel dat de expertise er ook nog gewoon is om het succesvol te laten zijn.
Vanessa, hoe staat het er bij jou voor?
Celenne, jep eerste echo is gepland. Was eigenlijk 24 oktober omdat we dan terug van vakantie zouden zijn maar helaas ligt het vriendje met een longontsteking op bed dus hebben we onze vakantie moeten cancellen. Daardoor is een eerdere echo wel mogelijk en heb ik er dus eentje gepland voor 19 oktober.
Wat ontzettend fijn dat jij verder kan AV!! Eindelijk. Hopelijk inderdaad een ander beeld bij het lange protocol maar het klinkt goed beredeneert. Succes met spuiten.
Celenne, fijn dat je aankomend weekend weer een terugplaatsing hebt! De duimen gaan draaien. Lastig zo'n babyshower. Snap je dubbele gevoel, ik probeer altijd alles los te koppelen van mijn eigen situatie. Ik weet het, makkelijker gezegd dan gedaan.. Maar ik vind het zo jammer om de mooie momenten van goede vrienden niet mee te kunnen beleven door mijn eigen verdriet. Groeiende buiken, babyshowers en lieve kleine baby's; ik ben er allemaal bij. En ik moet zeggen dat ik meestal echt de vreugde mee voel omdat ik van deze mensen hou. Bij onbekenden / vage kennissen / collega's vind ik dit veel lastiger. Ik hoop zo dat je een manier vind om er betrokken bij te zijn maar op een manier die voor jou okay is. Die appgroep lijkt me trouwens ook hel, dan wordt je er echt continu mee geconfronteerd. Wellicht op stil zetten ofzo zodat je zelf je moment kan kiezen om de berichtjes te lezen? Hoe je je ook voelt, helaas bepaal je je gevoel gewoon niet zelf en dat maakt het zo lastig. Hopelijk gewoon een rake terugplaatsing zodat alles een beetje makkelijk wordt.
Salvabo, welkom hier en hopelijk wordt het ook voor jou een fijn plekje om een beetje van je af te kunnen praten. Wat heftig waar jullie door heen gaan. Hopelijk wat meer duidelijkheid (en hoop) aan het einde van deze maand.
Emceetje, geen optie om toch er eentje terug te laten plaatsen in DD? Het belangrijkste werk is gedaan en ondanks dat dr. Cuypers er niet meer is, heeft DD natuurlijk nog steeds de jarenlange ervaring. Daarnaast lijkt me een terugplaatsing toch niet zo heel veel schelen per kliniek. Mocht het nou niet succesvol zijn dan heb je nog drie mooie emmy's om wel bij dr. Cuypers terug te laten plaatsen toch? Ik vond het wat taal betreft ook wel iets lastiger en ben nu natuurlijk wat gekleurd door onze uitkomst maar met al het personeel wat er nog steeds zit geloof ik ook echt wel dat de expertise er ook nog gewoon is om het succesvol te laten zijn.
Vanessa, hoe staat het er bij jou voor?
dinsdag 8 oktober 2019 om 18:56
Puck wat goed!
Celenne heel veel geluk dit weekend! Ik duim voor jou!
Salvabo, welkom!
Wat een heftige diagnose.
Ik hoop dat je hier je ei kwijt kan...
Av, ik heb me nog niet ingelezen in lang/kort protocol, het enige dat ik hoop is dat je nu weer fijn in de toekomst durft te kijken.
Hier wachtbakje/geen idee:
Ik heb pillen en verder niets.
De bijwerkingen van de pillen hebben het gigantisch goed gedaan.
Voor de rest weet ik het ff niet.
Mijn emoties vliegen weer alle kanten op, maarja...
de sterfdatum en mijn uitgerekende datum vallen op dezelfde dag en die naderen nu heel snel...
Celenne heel veel geluk dit weekend! Ik duim voor jou!
Salvabo, welkom!
Wat een heftige diagnose.
Ik hoop dat je hier je ei kwijt kan...
Av, ik heb me nog niet ingelezen in lang/kort protocol, het enige dat ik hoop is dat je nu weer fijn in de toekomst durft te kijken.
Hier wachtbakje/geen idee:
Ik heb pillen en verder niets.
De bijwerkingen van de pillen hebben het gigantisch goed gedaan.
Voor de rest weet ik het ff niet.
Mijn emoties vliegen weer alle kanten op, maarja...
de sterfdatum en mijn uitgerekende datum vallen op dezelfde dag en die naderen nu heel snel...
donderdag 10 oktober 2019 om 09:46
Dankjewel meiden voor de lieve berichtjes. Florence, super lief dat je nog even speciaal langs komt! De dagen gaan op het moment wel extreem langzaam en hoop zo dat het eindelijk goed mag zijn. Zal jullie nog een update geven na de echo maar verder ook zeker niet te veel posten hier.
Blijf natuurlijk zo ontzettend hard duimen voor jullie!
Drominique, een dikke knuffel voor de moeilijke dagen die gaan komen
.
Blijf natuurlijk zo ontzettend hard duimen voor jullie!
Drominique, een dikke knuffel voor de moeilijke dagen die gaan komen
.
zondag 13 oktober 2019 om 18:55
Welkom Salvabo. Die diagnose moet een flinke klap geweest zijn. Ik hoop dat je er iets aan zult hebben om het hier van je af te schrijven. Spannende afspraak straks, hopelijk kunnen ze een goed plan opstellen. Maar dan nog is het natuurlijk flink schakelen om te beseffen dat het een ziekenhuistraject zal worden.
Wat een wachten, Emceetje. Lijkt me heel frustrerend om nadat je eerst zelf zorgvuldig merkt wanneer je er aantoe bent, je nu alsnog weer in de wachtstand staat. Maar een arts waar je vertrouwen in hebt is natuurlijk wel ontzettend waardevol. Blegh wat een eeuwige geduld-oefening weer.
Dat feestje zou trouwens een verrassing voor mijn zusje moeten zijn. Of het dat ook zal blijven lijkt me twijfelachtig, want we zullen toch op de een of andere manier moeten zorgen dat ze die datum vrij houdt, en ze is ook echt niet op haar achterhoofd gevallen. Nouja, we zullen zien.
Hoe gaat het met jou, AV? Ben je al aan het stimuleren, heb je al echo's gehad? Ik duim ontzettend voor je!
Puk, ik blijf ontzettend blij met jouw nieuws. Heerlijk dat het eindelijk eens een echte positieve test is voor je. En bemoedigend.
Wat betreft je "alles meemaken" voor en met vrienden; daar geloof ik zeker weten in. Het is het mee-organiseren dat ik moeilijker vind. Dat vergt voor mij toch meer dan gewoon op een feestje blij voor een ander zijn.
En wat zonde dat jullie vakantie niet door kon gaan. Sterkte met aftellen naar de echo. Zo ontzettend spannend!
Drominique, klinkt als een moeilijke tijd. Sterkte om deze lastige data door te komen. Kun je met jouw huidige medicijn-cocktail eigenlijk nog ovulatietesten gebruiken om te kijken wanneer die eisprong ongeveer komt? Of wordt dat met echo's bijgehouden? Sterkte in elk geval!
Vanessa, Rosalie, hoe gaat het met jullie?
Ik zit weer op het wachtbankje. Pregnant until proven otherwise, om de moed er maar in te houden. Het embryo zag er echt goed uit; de terugplaatsing is zelfs vervroegd wegens snelle ontwikkeling tot blasto. En mijn lichaam had van nature een dubbele eisprong deze maand. Nu maar hopen dat dit ook echt goede tekenen blijken te zijn. Ik ben weer ontzettend nerveus.
Wat een wachten, Emceetje. Lijkt me heel frustrerend om nadat je eerst zelf zorgvuldig merkt wanneer je er aantoe bent, je nu alsnog weer in de wachtstand staat. Maar een arts waar je vertrouwen in hebt is natuurlijk wel ontzettend waardevol. Blegh wat een eeuwige geduld-oefening weer.
Dat feestje zou trouwens een verrassing voor mijn zusje moeten zijn. Of het dat ook zal blijven lijkt me twijfelachtig, want we zullen toch op de een of andere manier moeten zorgen dat ze die datum vrij houdt, en ze is ook echt niet op haar achterhoofd gevallen. Nouja, we zullen zien.
Hoe gaat het met jou, AV? Ben je al aan het stimuleren, heb je al echo's gehad? Ik duim ontzettend voor je!
Puk, ik blijf ontzettend blij met jouw nieuws. Heerlijk dat het eindelijk eens een echte positieve test is voor je. En bemoedigend.
Wat betreft je "alles meemaken" voor en met vrienden; daar geloof ik zeker weten in. Het is het mee-organiseren dat ik moeilijker vind. Dat vergt voor mij toch meer dan gewoon op een feestje blij voor een ander zijn.
En wat zonde dat jullie vakantie niet door kon gaan. Sterkte met aftellen naar de echo. Zo ontzettend spannend!
Drominique, klinkt als een moeilijke tijd. Sterkte om deze lastige data door te komen. Kun je met jouw huidige medicijn-cocktail eigenlijk nog ovulatietesten gebruiken om te kijken wanneer die eisprong ongeveer komt? Of wordt dat met echo's bijgehouden? Sterkte in elk geval!
Vanessa, Rosalie, hoe gaat het met jullie?
Ik zit weer op het wachtbankje. Pregnant until proven otherwise, om de moed er maar in te houden. Het embryo zag er echt goed uit; de terugplaatsing is zelfs vervroegd wegens snelle ontwikkeling tot blasto. En mijn lichaam had van nature een dubbele eisprong deze maand. Nu maar hopen dat dit ook echt goede tekenen blijken te zijn. Ik ben weer ontzettend nerveus.
dinsdag 15 oktober 2019 om 09:20
Welkom Salvabo. Spannend die verdere onderzoeken. Hopelijk komt daar een goed advies uit waarmee jullie verder kunnen.
Wat jammer dat je weer moet wachten Emceetje, juist nu je het gevoel hebt er klaar voor te zijn. Ken het gevoel van uit de wachtstand willen zijn.
Spannend Celenne dat klinkt heel goed. Ik ga weer voor je duimen.
Vanessa ook op het wachtbankje. Spannend weer hoop heel hard voor je.
Hier net weer een menstruatie voorbij. De hoop om 'natuurlijk zwanger te worden' is vervlogen. We zijn naar de uroloog geweest met mn man en zijn kwaliteit is toch ook wel verre van goed. Hij heeft nu medicatie die de beweeglijkheid ten goede kan komen. Ben heel benieuwd of het werkt. Daarom moet hij nog een keer zijn sperma inleveren. Nu heeft de arts bedacht om dat dan maar met een iui te doen. En ik ben het wachten op de andere uitslagen (chromosomen) ook wel zat tot de ivf dus wij gaan volgende week nog eens voor iui. Vrijdag gestart met Gonal f. Ben benieuwd of het wat doet. De vorige keer dat ik dit gebruikte kreeg ik cystes en bloedingen en kwam de endometriose aan het licht maar tot nu toe voel ik me goed.
AV jij bent dus ook weer begonnen met prikken? Wanneer heb je de echo?
Wat jammer dat je weer moet wachten Emceetje, juist nu je het gevoel hebt er klaar voor te zijn. Ken het gevoel van uit de wachtstand willen zijn.
Spannend Celenne dat klinkt heel goed. Ik ga weer voor je duimen.
Vanessa ook op het wachtbankje. Spannend weer hoop heel hard voor je.
Hier net weer een menstruatie voorbij. De hoop om 'natuurlijk zwanger te worden' is vervlogen. We zijn naar de uroloog geweest met mn man en zijn kwaliteit is toch ook wel verre van goed. Hij heeft nu medicatie die de beweeglijkheid ten goede kan komen. Ben heel benieuwd of het werkt. Daarom moet hij nog een keer zijn sperma inleveren. Nu heeft de arts bedacht om dat dan maar met een iui te doen. En ik ben het wachten op de andere uitslagen (chromosomen) ook wel zat tot de ivf dus wij gaan volgende week nog eens voor iui. Vrijdag gestart met Gonal f. Ben benieuwd of het wat doet. De vorige keer dat ik dit gebruikte kreeg ik cystes en bloedingen en kwam de endometriose aan het licht maar tot nu toe voel ik me goed.
AV jij bent dus ook weer begonnen met prikken? Wanneer heb je de echo?
dinsdag 15 oktober 2019 om 14:34
Bedankt voor jullie lieve reacties, ik voel me heel welkom
Het is in ieder geval al fijn om je minder alleen te voelen en een beetje met elkaar mee te leven.
Rosalie, wat een vervelend nieuws dat de sperma uitslag niet goed is. Mag ik vragen wat voor medicijn hij heeft gekregen? Wel gek dat ze daar nu pas achterkomen, of is het eerder beter geweest?
Wij hebben voorlopig geen nieuws. Vanaf hier is het de komende tijd héél véél wachten. Vandaag had ik een telefonische afspraak met onze gynaecoloog uit het andere ziekenhuis waar we eerst waren omdat ik nog wat vragen had. Conclusie van dat gesprek was dat we er niet goed voorstaan maar dat de kansen niet 0 zijn. Het is in ieder geval fijn dat mijn uitslagen tot nu toe allemaal goed zijn.
Ik vroeg me af in welke categorie de sperma kwaliteit van mijn man was en het antwoord daarop was dat we geen categorie hebben omdat sperma altijd in miljoenen en percentages worden uitgedrukt en mijn man er "enkele" had waarbij een percentage niet te berekenen was. Kortom...heel slecht.
Nu is het wachten op onze eerste afspraak bij de uroloog in het nieuwe ziekenhuis en meer onderzoek laten doen.
Het is in ieder geval al fijn om je minder alleen te voelen en een beetje met elkaar mee te leven.
Rosalie, wat een vervelend nieuws dat de sperma uitslag niet goed is. Mag ik vragen wat voor medicijn hij heeft gekregen? Wel gek dat ze daar nu pas achterkomen, of is het eerder beter geweest?
Wij hebben voorlopig geen nieuws. Vanaf hier is het de komende tijd héél véél wachten. Vandaag had ik een telefonische afspraak met onze gynaecoloog uit het andere ziekenhuis waar we eerst waren omdat ik nog wat vragen had. Conclusie van dat gesprek was dat we er niet goed voorstaan maar dat de kansen niet 0 zijn. Het is in ieder geval fijn dat mijn uitslagen tot nu toe allemaal goed zijn.
Ik vroeg me af in welke categorie de sperma kwaliteit van mijn man was en het antwoord daarop was dat we geen categorie hebben omdat sperma altijd in miljoenen en percentages worden uitgedrukt en mijn man er "enkele" had waarbij een percentage niet te berekenen was. Kortom...heel slecht.
Nu is het wachten op onze eerste afspraak bij de uroloog in het nieuwe ziekenhuis en meer onderzoek laten doen.
dinsdag 15 oktober 2019 om 18:10
Aftellen Puk! Nog maar 4 dagen! Hoe voel je je? Het lijkt me zo surrealistisch. Kan me niet voorstellen om ooit tot dat punt te komen.
Sterkte Drominique!
Celenne, spannend voor jou, m’n duimen draaien. Fijn dat alles zo positief was tot nu toe, klinkt heel goed! Snap dat je zo zenuwachtig bent, ik hoop zo dat het deze keer helemaal goed gaat.
Wat rot dat de kwaliteit ineens zo slecht blijkt te zijn Rosalie, hoe kan dit nu zo opeens? Ik kan me herinneren dat het helemaal aan het begin toch minimaal nog wel enigszins redelijk was? Ik hoop dat de medicatie aanslaat. Fijn dat dit samen met een IUI kan, dan heb je toch nog het gevoel dat er iets gebeurt denk ik. Dat wachten is zo ellendig.
Salvabo, heel herkenbaar, altijd maar dat wachten. Denk dat we hier allemaal over mee kunnen praten, helaas. Ik heb ook moeite met die percentages soms. Ik wil ze wel graag weten en ben blij als ze gunstig zijn, maar eigenlijk hebben we er weinig aan. Dat werkt leuk voor een arts, maar voor ons is het gewoon 0% of 100%. Ik ken iemand die te horen kreeg dat haar kansen 5% waren dat het ooit lukte, en die is nu toch mooi al een tijdje zwanger. En toen ik begon met proberen was de kans ca. 98% dat ik in één jaar zwanger zou zijn (obv 23 jaar, alles normaal). Je weet het gewoon niet en dat is zo frustrerend.
Hier inderdaad weer aan het prikken, maar alleen nog aan het platleggen dus nog niet aan het stimuleren. Die decapeptyl spuitjes vind ik echt de naarste die ik tot nu toe heb gehad. Heb er zelfs blauwe plekken van op m’n buik en moet keihard op m’n tanden bijten als ik hem zet. Tranen springen iedere keer in m’n ogen. Niet te doen. Daarnaast heb ik het idee dat m’n gevoel is uitgeschakeld (verliefdheid, libido, etc.). Dat maakt het er niet makkelijker op.
Als ik ongesteld word moet ik naar de poli bellen, dan gaan ze bepalen wanneer ik mag starten met stimuleren en wanneer de eerste echo is. Ik had afgelopen zaterdag verwacht ongesteld te worden, maar blijkbaar is m’n lichaam nog steeds van slag van die cancel van IVF (of van de decapeptyl, dat kan ook). Dus ben nog steeds aan het wachten.
Sterkte Drominique!
Celenne, spannend voor jou, m’n duimen draaien. Fijn dat alles zo positief was tot nu toe, klinkt heel goed! Snap dat je zo zenuwachtig bent, ik hoop zo dat het deze keer helemaal goed gaat.
Wat rot dat de kwaliteit ineens zo slecht blijkt te zijn Rosalie, hoe kan dit nu zo opeens? Ik kan me herinneren dat het helemaal aan het begin toch minimaal nog wel enigszins redelijk was? Ik hoop dat de medicatie aanslaat. Fijn dat dit samen met een IUI kan, dan heb je toch nog het gevoel dat er iets gebeurt denk ik. Dat wachten is zo ellendig.
Salvabo, heel herkenbaar, altijd maar dat wachten. Denk dat we hier allemaal over mee kunnen praten, helaas. Ik heb ook moeite met die percentages soms. Ik wil ze wel graag weten en ben blij als ze gunstig zijn, maar eigenlijk hebben we er weinig aan. Dat werkt leuk voor een arts, maar voor ons is het gewoon 0% of 100%. Ik ken iemand die te horen kreeg dat haar kansen 5% waren dat het ooit lukte, en die is nu toch mooi al een tijdje zwanger. En toen ik begon met proberen was de kans ca. 98% dat ik in één jaar zwanger zou zijn (obv 23 jaar, alles normaal). Je weet het gewoon niet en dat is zo frustrerend.
Hier inderdaad weer aan het prikken, maar alleen nog aan het platleggen dus nog niet aan het stimuleren. Die decapeptyl spuitjes vind ik echt de naarste die ik tot nu toe heb gehad. Heb er zelfs blauwe plekken van op m’n buik en moet keihard op m’n tanden bijten als ik hem zet. Tranen springen iedere keer in m’n ogen. Niet te doen. Daarnaast heb ik het idee dat m’n gevoel is uitgeschakeld (verliefdheid, libido, etc.). Dat maakt het er niet makkelijker op.
Als ik ongesteld word moet ik naar de poli bellen, dan gaan ze bepalen wanneer ik mag starten met stimuleren en wanneer de eerste echo is. Ik had afgelopen zaterdag verwacht ongesteld te worden, maar blijkbaar is m’n lichaam nog steeds van slag van die cancel van IVF (of van de decapeptyl, dat kan ook). Dus ben nog steeds aan het wachten.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
