Zwanger
alle pijlers
Abortus verzwijgen
donderdag 31 juli 2014 om 14:02
Hi.
Ik ben benieuwd wat jullie ervan vinden om een abortus te verzwijgen en dus stiekem te ondergaan. Om het besluit dus niet te overleggen met je partner, maar om zelf de keuze te maken om het kind niet te willen (met welke reden dan ook) en om het niet aan je partner of wie dan ook te vertellen. Is dat schadelijk voor je relatie? Of bespaar je je partner dan juist kopzorgen?
Ik ben benieuwd wat jullie ervan vinden om een abortus te verzwijgen en dus stiekem te ondergaan. Om het besluit dus niet te overleggen met je partner, maar om zelf de keuze te maken om het kind niet te willen (met welke reden dan ook) en om het niet aan je partner of wie dan ook te vertellen. Is dat schadelijk voor je relatie? Of bespaar je je partner dan juist kopzorgen?
donderdag 31 juli 2014 om 14:04
Wat denk je zelf?
Lijkt mij dat je partner (is hij ook de vader van het kind?) het recht heeft om te weten dat jij uberhaupt zwanger bent.
En ja het lijkt mij schadelijk voor je relatie dit te verzwijgen, want jij zult dan vanaf nu een groot geheim bij je dragen, terwijl je partner degene is met wie je alles zou moeten kunnen delen.
Lijkt mij dat je partner (is hij ook de vader van het kind?) het recht heeft om te weten dat jij uberhaupt zwanger bent.
En ja het lijkt mij schadelijk voor je relatie dit te verzwijgen, want jij zult dan vanaf nu een groot geheim bij je dragen, terwijl je partner degene is met wie je alles zou moeten kunnen delen.
donderdag 31 juli 2014 om 14:17
Communicatie doet wonderen
als je je eigen wensen onderdrukt uit angst om wat je partner er wel niet van vindt als je toch je eigen zin doet, dan is het beter om de relatie te beeindigen, duidelijke communicatie om elkaars gedachte mbt kwesties te vinden is bittere noodzaak om een relatie gezond te houden
als je je eigen wensen onderdrukt uit angst om wat je partner er wel niet van vindt als je toch je eigen zin doet, dan is het beter om de relatie te beeindigen, duidelijke communicatie om elkaars gedachte mbt kwesties te vinden is bittere noodzaak om een relatie gezond te houden
donderdag 31 juli 2014 om 14:24
Seriously, daar wil je antwoord op, dat kun je niet zelf bedenken? Nee natuurlijk verzwijg je dat niet voor je partner! Hoe denk je dat hij reageert als hij erachter komt dat je het verzwegen hebt. Misschien wil hij wel heel graag kinderen. Jij niet blijkbaar? In een relatie is vertrouwen en eerlijk zijn het belangrijkste, anders kun je het geen relatie noemen ook.
donderdag 31 juli 2014 om 14:35
En na de abortus vrolijk verder gaan met je leven? En wat nu als een jaar later die dag weer voorbij komt en je partner vraagt waarom je zo down bent? Altijd op je woorden moeten letten, in stilte verdriet hebben, want niemand deelgenoot kunnen maken van je herinnering. En als anderen het over abortus hebben, kun jij niet antwoorden, want jij 'weet' het zogenaamd niet uit eerste hand.
donderdag 31 juli 2014 om 14:35
Waarom verzwijgen? Is jouw partner gebonden? Rust er in jouw cultuur een taboe op abortus? Als je denkt dat je kunt leven met dit geheim dan kun je het verzwijgen, waarom niet? Jij bepaalt zelf wat je wel of niet vertelt aan een ander.
"Het verschil tussen wachten en verwachten leerde je/ van een kat die twee keer van huis liep en maar één keer terugkwam"- Else Kemps
donderdag 31 juli 2014 om 14:59
Ik had deze reacties al verwacht en het is niet iets om te verzwijgen, dat is waar.
Ik heb eveen kloon aangemaakt vanwege herkenning. Het is nogal een stap om dit verhaal te delen, dus.. Ik ben erachter gekomen dat ik zwanger ben. Een shock, want ik ben heel erg strikt met anticonceptie. Ergens ben ik toch slordig geweest, heb ik megaveel stress en verdriet gehad en ben ik ziek geweest. De keuze an sich is voor mij niet moeilijk. Ik ben 24, studerend en ik heb geen kinderwens. Ik besluit aan niemand te vertellen wat er gaande is DENK ik. Ik ben in zekere zin in paniek en ik leef in een soort roes. Ik weet het niet.
Mijn vriend heeft het druk genoeg en ik weet zijn standpunt hierover. Dus als ik het vertel, dan levert het spanningen op want onze meningen zijn hierin anders. Misschien belangrijke informatie: mijn vriend is 25, afgestudeerd en werkend, maar is tegelijkertijd bezig met een specialisatie. Ik ben nog student. We hebben allebei een druk leven, en echt geen plek voor een kind. En we wonen ook niet samen, daar zijn we wel mee bezig maar dan nog.
Ik heb eveen kloon aangemaakt vanwege herkenning. Het is nogal een stap om dit verhaal te delen, dus.. Ik ben erachter gekomen dat ik zwanger ben. Een shock, want ik ben heel erg strikt met anticonceptie. Ergens ben ik toch slordig geweest, heb ik megaveel stress en verdriet gehad en ben ik ziek geweest. De keuze an sich is voor mij niet moeilijk. Ik ben 24, studerend en ik heb geen kinderwens. Ik besluit aan niemand te vertellen wat er gaande is DENK ik. Ik ben in zekere zin in paniek en ik leef in een soort roes. Ik weet het niet.
Mijn vriend heeft het druk genoeg en ik weet zijn standpunt hierover. Dus als ik het vertel, dan levert het spanningen op want onze meningen zijn hierin anders. Misschien belangrijke informatie: mijn vriend is 25, afgestudeerd en werkend, maar is tegelijkertijd bezig met een specialisatie. Ik ben nog student. We hebben allebei een druk leven, en echt geen plek voor een kind. En we wonen ook niet samen, daar zijn we wel mee bezig maar dan nog.
donderdag 31 juli 2014 om 15:02
Sowieso is het plegen van een abortus iets waar je goed over na moet denken. Je kunt het namelijk nooit meer terugdraaien als je later spijt krijgt. Je hebt het wel over een mensenleven wat in je groeit, je eigen vlees & bloed. Stel dat het je hierna niet meer lukt om zwanger te raken?
En in het nemen van die beslissing is het goed dat je er ook met iemand anders over kunt praten. Is de vader van je kind ook diegene met wie je een relatie hebt? Dan is hij de persoon met wie je samen deze beslissing zou moeten nemen. Succes!
En in het nemen van die beslissing is het goed dat je er ook met iemand anders over kunt praten. Is de vader van je kind ook diegene met wie je een relatie hebt? Dan is hij de persoon met wie je samen deze beslissing zou moeten nemen. Succes!
donderdag 31 juli 2014 om 15:03
quote:stresskipje. schreef op 31 juli 2014 @ 14:59:
Ik had deze reacties al verwacht en het is niet iets om te verzwijgen, dat is waar.
Ik heb eveen kloon aangemaakt vanwege herkenning. Het is nogal een stap om dit verhaal te delen, dus.. Ik ben erachter gekomen dat ik zwanger ben. Een shock, want ik ben heel erg strikt met anticonceptie. Ergens ben ik toch slordig geweest, heb ik megaveel stress en verdriet gehad en ben ik ziek geweest. De keuze an sich is voor mij niet moeilijk. Ik ben 24, studerend en ik heb geen kinderwens. Ik besluit aan niemand te vertellen wat er gaande is DENK ik. Ik ben in zekere zin in paniek en ik leef in een soort roes. Ik weet het niet.
Mijn vriend heeft het druk genoeg en ik weet zijn standpunt hierover. Dus als ik het vertel, dan levert het spanningen op want onze meningen zijn hierin anders. Misschien belangrijke informatie: mijn vriend is 25, afgestudeerd en werkend, maar is tegelijkertijd bezig met een specialisatie. Ik ben nog student. We hebben allebei een druk leven, en echt geen plek voor een kind. En we wonen ook niet samen, daar zijn we wel mee bezig maar dan nog.En wat ga je dan doen als jullie andere spanningen en meningsverschillen hebben? Nooit over praten, doodzwijgen? Wat een rare relatie zal dat zijn.
Ik had deze reacties al verwacht en het is niet iets om te verzwijgen, dat is waar.
Ik heb eveen kloon aangemaakt vanwege herkenning. Het is nogal een stap om dit verhaal te delen, dus.. Ik ben erachter gekomen dat ik zwanger ben. Een shock, want ik ben heel erg strikt met anticonceptie. Ergens ben ik toch slordig geweest, heb ik megaveel stress en verdriet gehad en ben ik ziek geweest. De keuze an sich is voor mij niet moeilijk. Ik ben 24, studerend en ik heb geen kinderwens. Ik besluit aan niemand te vertellen wat er gaande is DENK ik. Ik ben in zekere zin in paniek en ik leef in een soort roes. Ik weet het niet.
Mijn vriend heeft het druk genoeg en ik weet zijn standpunt hierover. Dus als ik het vertel, dan levert het spanningen op want onze meningen zijn hierin anders. Misschien belangrijke informatie: mijn vriend is 25, afgestudeerd en werkend, maar is tegelijkertijd bezig met een specialisatie. Ik ben nog student. We hebben allebei een druk leven, en echt geen plek voor een kind. En we wonen ook niet samen, daar zijn we wel mee bezig maar dan nog.En wat ga je dan doen als jullie andere spanningen en meningsverschillen hebben? Nooit over praten, doodzwijgen? Wat een rare relatie zal dat zijn.
donderdag 31 juli 2014 om 15:06
Enerzijds denk ik het is JOUW leven en JOUW buik. Aan de andere kant maakt dit nog niet dat het alleen JOUW belissing is, integendeel. De relatie is nog aan en hij is ook belanghebbende. Nu kies je ervoor hem er geheel buiten te houden. Welnu, als jij plannen hebt om door te gaan met je huidige partner en je gaat dit soort belangrijke dingen verzwijgen, vermoed ik dat indien jouw partner erachter komt de koek wellicht wel op is. Althans, ik zou mij zo kunnen voorstellen dat hij dit als een enorme vertrouwensbreuk zal ervaren. En terecht...En ook al komt hij er niet achter, wat zegt jouw handelswijze over je relatie?
Juist als je er samen uit kan komen vwb de beslissing zegt dat veel over je relatie.
Juist als je er samen uit kan komen vwb de beslissing zegt dat veel over je relatie.
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
donderdag 31 juli 2014 om 15:07
quote:stresskipje. schreef op 31 juli 2014 @ 14:59:
Ik had deze reacties al verwacht en het is niet iets om te verzwijgen, dat is waar.
Ik heb eveen kloon aangemaakt vanwege herkenning. Het is nogal een stap om dit verhaal te delen, dus.. Ik ben erachter gekomen dat ik zwanger ben. Een shock, want ik ben heel erg strikt met anticonceptie. Ergens ben ik toch slordig geweest, heb ik megaveel stress en verdriet gehad en ben ik ziek geweest. De keuze an sich is voor mij niet moeilijk. Ik ben 24, studerend en ik heb geen kinderwens. Ik besluit aan niemand te vertellen wat er gaande is DENK ik. Ik ben in zekere zin in paniek en ik leef in een soort roes. Ik weet het niet.
Mijn vriend heeft het druk genoeg en ik weet zijn standpunt hierover. Dus als ik het vertel, dan levert het spanningen op want onze meningen zijn hierin anders. Misschien belangrijke informatie: mijn vriend is 25, afgestudeerd en werkend, maar is tegelijkertijd bezig met een specialisatie. Ik ben nog student. We hebben allebei een druk leven, en echt geen plek voor een kind. En we wonen ook niet samen, daar zijn we wel mee bezig maar dan nog.Dat neemt niet weg dat je er alsnog over moet praten met hem. En zoals ik het lees heeft je vriend een kinderwens en jij niet? Dus in de toekomst gaat ook dat spanningen opleveren dat jij geen kinderen wil en hij wel. En als hij er dan achter komt dat je zijn kind hebt weg laten halen, dan zijn de poppen aan het dansen. Dan zal hij woest op je zijn. Dus meteen bespreekbaar maken. Ben je bang dat hij bij je weggaat als je het weg laat halen en wil je het daarom niet vertellen?
Ik had deze reacties al verwacht en het is niet iets om te verzwijgen, dat is waar.
Ik heb eveen kloon aangemaakt vanwege herkenning. Het is nogal een stap om dit verhaal te delen, dus.. Ik ben erachter gekomen dat ik zwanger ben. Een shock, want ik ben heel erg strikt met anticonceptie. Ergens ben ik toch slordig geweest, heb ik megaveel stress en verdriet gehad en ben ik ziek geweest. De keuze an sich is voor mij niet moeilijk. Ik ben 24, studerend en ik heb geen kinderwens. Ik besluit aan niemand te vertellen wat er gaande is DENK ik. Ik ben in zekere zin in paniek en ik leef in een soort roes. Ik weet het niet.
Mijn vriend heeft het druk genoeg en ik weet zijn standpunt hierover. Dus als ik het vertel, dan levert het spanningen op want onze meningen zijn hierin anders. Misschien belangrijke informatie: mijn vriend is 25, afgestudeerd en werkend, maar is tegelijkertijd bezig met een specialisatie. Ik ben nog student. We hebben allebei een druk leven, en echt geen plek voor een kind. En we wonen ook niet samen, daar zijn we wel mee bezig maar dan nog.Dat neemt niet weg dat je er alsnog over moet praten met hem. En zoals ik het lees heeft je vriend een kinderwens en jij niet? Dus in de toekomst gaat ook dat spanningen opleveren dat jij geen kinderen wil en hij wel. En als hij er dan achter komt dat je zijn kind hebt weg laten halen, dan zijn de poppen aan het dansen. Dan zal hij woest op je zijn. Dus meteen bespreekbaar maken. Ben je bang dat hij bij je weggaat als je het weg laat halen en wil je het daarom niet vertellen?
