als zwanger worden langer duurt - deel 2

Spannend wolkje! Je weet het nooit, wie weet nu juist wel, nu je het eiglk niet verwacht!



Pinguin, ook spannend! Jammer dat je die symptonen ook heb wanneer je ongesteld moet worden.. maarrr om je toch nog een beetje hoop te geven, dat volle gevoel na het eten had ik ook!! Echt 2 weken lang en zelfs soms nu nog! Heel apart, terwijl ik soms ook niet eens zo gek veel at. Ondanks dat en die zere boobies al een week lang, testte ik pas 6 dagen na nod (licht) positief.

Lang niks van me laten horen, maar ik heb in de tussentijd enorm genoten van mijn vakantie. We zijn op bezoek geweest bij mijn moeder. Ze woont in Frankrijk en we hebben weer enorm genoten.



Ik zou willen reageren op iedereen die iets geschreven heeft de afgelopen week, maar dat wordt misschien wat veel. Wat me enorm raakt is alle onzekerheid bij zoveel van jullie. Ik hoop echt voor iedereen het allerbeste, maar toch blijkt het voor ons allemaal echt moeilijk gaat. Maar ik ga er nog steeds van uit dat het uiteindelijk bij ons allemaal gaat lukken. Echt. Een hele dikke knuffel voor jullie allemaal. Ik heb onlangs een verhaal geschreven voor een bekend blog en dat is gepubliceerd. Het gaat over onze kinderwens en misschien kunnen jullie er ook wat herkenbaars uit halen, steun in vinden. Wij zijn echt niet alleen. De blog kun je vinden op www.kellycaresse.nl . Het is volgens mij getiteld als "Wij zijn 1 op de 6". Over fertiliteitsproblemen.



Daarnaast nog even wat over mezelf. Ik heb jullie al laten weten dat de vrouw van mijn zus zwanger is, nu hebben we afgelopen weekend ook gehoord dat de vriendin van mijn stiefbroer ook zwanger is. 1 Week langer dan mijn schoonzus. En dat hakte er echt heel erg in. Onverwachts. Ik heb de hele dag gehuild. Gelukkig was mijn familie en mijn vriend enorm begripvol. Het lukte me gewoon niet om enthousiast te zijn en even mijn eigen gevoel opzij te zetten. Dat is de afgelopen dagen wel wat beter gelukt. Het kwam niet helemaal onverwachts van mijn stiefbroer en zijn vriendin, want ze zijn 34 en mijn stiefbroer 33. Ik heb er bewust nooit naar gevraagd, omdat ik weet hoe pijnlijk het kan zijn. Het bleek voor hen ook niet makkelijk te zijn geweest. De vriendin van mijn stiefbroer had eigenlijk te horen gekregen dat het zonder ivf nooit zou gaan lukken omdat ze simpelweg geen cyclus had. Ze waren nu een beetje in de fase dat ze zich erbij neer legden dat het dus niet vanzelf zou gaan en ze het medische circuit in zouden moeten. En toen bleek ze toch ineens zwanger! En ik gun ze het uiteraard enorm, maar die ene dag kon ik dat niet opbrengen.En gelukkig heb ik de allerbeste familie die ik me maar kan wensen en begrijpen ze mij/ons heel erg en mag ik gewoon mezelf zijn daarin.

Lastige is wel, ze zijn rond onze bruiloft uitgerekend, Augustus/september, maar ik begrijp het helemaal als ze er niet bij zouden zijn omdat ze liggen te bevallen haha;)



Lieve dames, ik wil iedereen het allerbeste wensen voor het nieuwe jaar. Het gaat ook met ons goed komen. Ik wens jullie veel kracht en wijsheid en vruchtbaarheid toe! Dat we allemaal dit jaar maar zwanger mogen raken. Trouwens, wie van jullie is er net zoals ik uberhaupt nog nooit zwanger geweest? merk dat ik dat best wel een dingetje begin te vinden. Het is hier nog nooit gelukt. Ik begrijp ook echt dat het slopend is om miskraam op miskraam te hebben. Ik vind het moeilijk dat het hier nog nooit gelukt is. NOg nooit zwanger geweest.



Ik wilde eigenlijk positief afsluiten, dus bij deze: Voor jullie allemaal; Hou vol. Geef niet op

Doortje... Gefeliciteerd !



Lobbes.. Jeetje dat is wel even heftig qua gevoelens voor je.. Wat fijn dat je familie er zo een begrip voor heeft..

Ik heb nog nooit positief getest. Dat is en blijft ook wel een dingetje wat onzeker maakt. Al probeer ik daar zo weinig mogelijk over na te denken.



@wolkje.. wanneer mag je testen ? spannend wel..

Hier krijg ik de tijd die ik ervoor nodig heb van mn baas. nu is het alleen wel lastig qua vervanging daar moet hij dan iemand voor inhuren.



@Kruidentheetje.. voor jou een heftige periode momenteel.. een dikke voor jou..





en uiteraard een voor jullie allemaal.. sterke vrouwen !



Ik ben weer terug op aarde geland.. Mijn man gaat met stapjes vooruit.. en de uitslagen zijn goed.. we hebben weer een toekomst.. Helaas is het wel zo dat we even moeten wachten met de volgende poging tot wij beide weer goed in onze vel zitten, zodat we er volledig voor kunnen gaan..

Doortje, ja, het is idd een bijzonder verhaal, dat zwanger worden. Dat het jullie op die manier gelukt is, geeft mij ergens ook weer een beetje hoop dat het bij ons ook ooit gaat lukken. Je schrijft 'genieten tot je weer slecht nieuws krijgt', lukt dat genieten dan wel een beetje? Dat zou heel fijn zijn en zou ik je ook erg gunnen. En dat slechte nieuws, daarvan hoop ik erg hard dat dat deze keer gewoon uit blijft. Heb je trouwens een idee hoe lang je al zwanger zou kunnen zijn? Zou je volgende week al een kloppende hartje kunnen verwachten op de echo?



Nic, fijn van je te horen en nog fijner dat jij en je man weer naar elkaar toe aan het groeien zijn. En natuurlijk blijft het verdrietig . Hopelijk wordt het verdriet in de loop van de tijd minder heftig.



Wolkje, volgens mij mag je baas dat niet eisen van je. Staat er niet iets over in je CAO? Wel een rotsituatie, als je daarover moet gaan ruziën, dat wil je er toch niet ook nog bij hebben... Ik moet eerlijk zeggen dat ik ook niet weet hoe het bij mij precies geregeld is, maar ik heb hele flexibele werktijden en meestal merkt niemand het als ik weg ben, aangezien ik veel thuis werk. Ik probeer het wel zoveel mogelijk weer in te halen in m'n vrije tijd, kun jij niet ook zoiets doen? Of is dat onmogelijk? Hangt natuurlijk een beetje van de baan af of dat kan of niet. Hopelijk ben je gewoon zwanger deze maand en dan hoef je er niet meer over na te denken.

Lastig is dat toch altijd, hè, die hoop versus het verstand. Ik kan er ook niets zinnigs over zeggen, val zelf ook elke keer weer in die valkuil. Soms denk ik ook wel dat die hoop ergens toch wel goed is, het zorgt er misschien wel voor dat we willen blijven proberen. Sterkte met de laatste dagen op het wachtbankje!



Pinguin, ook spannend bij jou! Je hebt wel de nodige symptomen, zeg. Maar idd, je lichaam kan je helaas ook goed voor de gek houden. Wel hoopvol dat Lisa dat volle gevoel na het eten ook had. Ik hoop het zo voor je!



Lobbes, ik krijg tranen in m'n ogen van je blogpost. Ik herken dit zo erg: "Omdat mijn baarmoeder blijkbaar geen kinderen kan baren. Ik voel me soms geen echte vrouw. Ik heb nog geen kinderen gebaard." Ook wat je aan het einde van je berichtje schrijft. Ik ben ook nog nooit zwanger geweest en heb soms zo'n beeld van dat m'n baarmoeder dan wel één of ander erg ongastvrij gat moet zijn ofzo. Weet ook wel dat het nergens op slaat, maar dat is blijkbaar wat dat traject en al z'n emoties met je doet. Ik vind het erg goed dat je je verhaal zo doet op een openbare blog. Want ondanks dat 1 op 6 echt een groot aantal is, zijn er nog steeds erg veel mensen die er helemaal niet bij stil staan dat zoiets bij iemand zou kunnen spelen. En een dikke knuffel voor jou, ik kan me zo goed voorstellen dat het nieuws van je stiefbroer er enorm inhakte. Wel bijzonder dat zij ook zo tegen de verwachting in vanzelf zwanger zijn geworden. Dat soort verhalen geven mij toch altijd veel hoop.

Hoe lang moet jij nu nog wachten totdat jullie weer gaan beginnen? Ik ben er trouwens ook van overtuigd dat het bij jullie goed gaat komen .



Kruidentheetje, hoe is het nu met jou? Heb je nog controles gehad? Of staan die gepland? Ik denk veel aan je. Vind het zo rot dat je dit mee moet maken, nadat je zo lang hebt gewacht op een zwangerschap. Vind ik trouwens voor iedereen hier in dit topic die een miskraam heeft mee moeten maken. Ik vind dat echt zo gemeen, nadat je al zo lang hebt gewacht en dan die blijheid en dan wordt het je weer afgepakt...



Hier verder rustig aan het wachten tot we weer verder kunnen met IUI. Rationeel ben ik ervan overtuigd dat we deze ronde geen kans hebben, alleen komt de hoop uiteraard toch weer opzetten. Ik probeer maar veel bezig te zijn, lekker aan het handwerken, breien enzo. Ben deze kerstvakantie erg lief voor mezelf geweest en heb een hoop nieuwe spulletjes voor m'n hobbys gekocht en dat komt nu goed van pas.



Merk wel dat ik emotioneel erg aan het worstelen ben met dit hele traject. Maak me weer erg druk over de alcohol-nuttiging van m'n man de afgelopen tijd (was natuurlijk wat extremer ivm de feestdagen). Ik lees toch hier en daar op het forum dat andere mannen wel aangeraden wordt helemaal te stoppen met alcohol en dat dat bij hun wel positief effect had. Ik denk dat ik gewoon meer inzet wil van m'n man. Ik heb al zoveel gedaan voor onze kinderwens: een operatie, hormonen injecteren, talloze inwendige echo's, etc. En ik weet wel dat mannen gewoon minder kùnnen doen, maar daarom wil ik misschien juist dat hij dan dat weinige wat hij mogelijk zou kunnen helpen ook aangrijpt. Al is het alleen maar voor mij en mijn gemoedsrust. Ga het binnenkort als er een goed moment is weer aankaarten.



En verder schoot mij laatst te binnen, dat we eigenlijk ook nog graag meer dan één kindje zouden willen, en dat we dan voor de tweede mogelijk dit allemaal weer moeten doorstaan. Daar word ik ook erg droevig van, als ik daar over na denk. Hoe staan jullie daar in? Denken jullie daar ook wel eens over na? Of moet ik gewoon niet zo ver vooruit denken?

Deni, goed om van je te horen! Wat geweldig dat de uitslagen goed zijn! Betekent dat dat het niet kwaadaardig is? Wow, wat fijn!! Hopelijk herstelt je man verder voorspoedig en zitten jullie snel weer goed in jullie vel.

quote:windmolen schreef op 13 januari 2017 @ 11:30:



Merk wel dat ik emotioneel erg aan het worstelen ben met dit hele traject. Maak me weer erg druk over de alcohol-nuttiging van m'n man de afgelopen tijd (was natuurlijk wat extremer ivm de feestdagen). Ik lees toch hier en daar op het forum dat andere mannen wel aangeraden wordt helemaal te stoppen met alcohol en dat dat bij hun wel positief effect had. Ik denk dat ik gewoon meer inzet wil van m'n man. Ik heb al zoveel gedaan voor onze kinderwens: een operatie, hormonen injecteren, talloze inwendige echo's, etc. En ik weet wel dat mannen gewoon minder kùnnen doen, maar daarom wil ik misschien juist dat hij dan dat weinige wat hij mogelijk zou kunnen helpen ook aangrijpt. Al is het alleen maar voor mij en mijn gemoedsrust. Ga het binnenkort als er een goed moment is weer aankaarten.



En verder schoot mij laatst te binnen, dat we eigenlijk ook nog graag meer dan één kindje zouden willen, en dat we dan voor de tweede mogelijk dit allemaal weer moeten doorstaan. Daar word ik ook erg droevig van, als ik daar over na denk. Hoe staan jullie daar in? Denken jullie daar ook wel eens over na? Of moet ik gewoon niet zo ver vooruit denken?



Grappig is niet de juiste woordkeuze, maar 'toevallig' heb ik recentelijk EXACT deze discussie gehad. Je beschrijft echt (bijna letterlijk) mijn gedachte en woorden naar mijn vriend. Ik moet iedere keer de echo's, ik heb twee keer in me laten snijden, ik spuit die rot hormonen met alle bijkomende gevoelens/ emoties/ bijwerkingen van dien, waren mijn woorden recentelijk. Dus ik vond ook dat het enige dat hij kon doen (op zn alcohol letten) toch niet zoveel gevraagd was. Bij ons zijn we op een compromis uitgekomen (wellicht werkt dat voor jou ook) circa 3 alcoholische consumpties per week. (tuurlijk, uitzonderingen zoals kerst daargelaten). Maar, ook met stappen niet meer dan 3 (dat was vooral heel lastig). Ik denk dat het een combinatie is van het idee hebben dat het zijn zaadkwaliteit verbetert, maar ook het gevoel geeft dat we het samen doen, en je er niet alleen voor aan het knokken bent!



Ook de wens voor meerdere kinderen is hier groot. Heb ik ook al vaak over nagedacht (en vaak uitgesproken dat ik no way een jaar aan de anticonceptiepil ga tussendoor enzo). Al heb ik ook wel eens gelezen dat soms na een eerste zwangerschap je lichaam veranderd, en daardoor een twee wel eens wel makkelijker zou kunnen gaan.



Naja, moest even (snel) op je berichtje reageren, omdat ik zo blij ben dat ik herkenning hierin lees (ik voelde me al zo'n vreselijke vriendin.....) Overigens heb ik er sinds 2 weken nog iets nieuws aan toegevoegd, de vitamine tabletten! Omdat mijn vriend zo ziek was, onder het mom van ; extra vitamine voor je weerstand (niet dat het is voor de kwaliteit van zn zaad haha) ik moet m er dagelijks aan herinneren, maar hij neemt ze wel!

Oh, wolkje, en nu ben ik dus heel blij dat jij ook precies herkent wat ik bedoel. Fijn dat jullie een compromis gevonden hebben. Dat zal ik zeker meenemen in m'n gesprek met m'n man. Ik denk dat zoiets wel te doen zou moeten zijn, moeten we alleen nog vast leggen wat 1 alcoholische consumptie precies is (biertjes gaan hier meestal per halve liter, dus dat vind ik meer 2 alcoholische consumpties, maar iets zegt me dat m'n man het daar vast niet mee eens is... ). Overigens neemt de mijne dan wel weer braaf elke dag vitaminetabletten speciaal voor de mannelijke vruchtbaarheid. Dat doet-ie al sinds 4 maanden ofzo, maar helaas bleek bij de IUI dat de kwaliteit daarvan niet echt omhoog geschoten was ofzo. Toch gaan we er maar mee door, misschien was het anders wel nog slechter geweest. En de gyn zei ook dat het zeker een goed idee was.



En idd, ik denk ook niet dat ik weer aan de pil ga. Dat van dat de tweede mogelijk makkelijker zou gaan heb ik ook wel eens gelezen, maar dat is dan volgens mij als het probleem meer bij de vrouw lag (bijv. geen cyclus of lange cyclus). Zaadkwaliteit zal er wel niet beter van worden (alleen maar slechter in de loop van de tijd ). Maar idd, voor een aantal van ons zou het wel kunnen helpen.

Ik ben van het wachtbankje gevallen. Temperatuur zet de daling weer in en de test was negatief vanochtend. Hoewel ik het natuurlijk verwacht had, ben ik er toch weer even chagrijnig om. Maar ja, nu weer afwachten tot de volgende eisprong en dan weer verder met IUI .



Hoe gaat het met de anderen op het wachtbankje? Wolkje, Sofie, Pinguin, ik hoop dat jullie beter nieuws hebben!

Ik ben samen met jou gevallen windmolen.... mijn test was ook negatief.... ik word echt gek van het feit dat ik mezelf zo zwanger heb lopen denken deze ronde. Na bijna twee jaar zou ik toch beter moeten weten en me niet zo moeten laten misleiden. Dus ik ben met jou even heel chagrijnig en verdrietig windmolen.



Sofie, pinguïn... voor jullie blijf ik duimen.

Och, wat jammer Wolkje . Ik had wel hoop voor jou. Wees maar lief voor jezelf vandaag.

Wat balen voor jullie wolkje en windmolen!

Je blijft toch hoop houden, heel begrijpelijk toch! Wees maar lekker lief voor jezelf, dat helpt bij mij altijd erg goed



Ik heb vorige week de uitgangsecho gehad, de cyste was weg gelukkig (jippie!!!) dus ik mocht gelijk weer beginnen met het spuiten van de hormonen. Morgen dan weer een echo en dan hoor ik wanneer iui nummer 3 is. Spannend

Deni wat fijn dat de uitslagen goed zijn en jouw man ook herstellende is van de zware operatie. Geef jullie zelf de tijd dit te verwerken en dan kunnen jullie er straks weer vol tegenaan! De zaadkwaliteit van jouw man was toch ook verminderd? Verwachten ze dat dat door de operatie tijdelijk nog slechter zal zijn? Ik kan me namelijk voorstellen dat jullie voordat er een nieuwe poging gestart zou worden, eerst zaadonderzoek gedaan gaat worden om te kijken of er wel een kans gemaakt kan worden.

Mijn man dreigde ziek te worden (en ik heb gedreigd dat dat niet mocht ), gelukkig zette dat niet door. Maar als hij flink koorts gehad zou hebben zou ik voor de volgende punctie dat wel besproken hebben. Dan moet hij maar een extra potje vullen. Maar hij heeft mazzel gehad, Nu is zijn zaad perfect, maar stel dat het maar 25% was van de vorige maanden, dan zou ik liever een maandje uitstel willen, denk ik...

Balen dames.. Ook ik ben vanochtend van het wachtbankje gevallen. Op naar de volgende ronde..

Voor alle dames die helaas weer van het wachtbankje afgevallen zijn, een hele dikke knuffel! Ik ben zelf ook vorige week ongesteld geweest, maar ik had ook absoluut geen hoop omdat we even nog in een rustperiode zitten. We hebben gewoon voorbehoedsmiddelen gebruikt. Het blijft rottig als je weer ongesteld wordt. Maar we moeten gewoon weer vol goede moed naar de volgende ronde. Ik denk dat we hier nog 3 rondes 'niks' doen. Dan kunnen we hopelijk de operatie in april/mei plannen. Ik merk aan mezelf dat de maanden rust me wel goed doen. Ik ben er even wat minder mee bezig. Ik heb wel verdriet maar het is meer een constante verdriet op hetzelfde niveau dan diepe dalen en ook hoge pieken als ik weer een moment van hoop had. Het is nu meer vlak zeg maar, als jullie begrijpen wat ik bedoel. Wat rustiger. Ook wij gaan zwanger worden, alleen is dat nu nog even niet. Hopelijk mag ik nog zwanger worden terwijl mijn beide schoonzussen dat ook zijn. Lijkt me ontzettend bijzonder.



Lieve meiden, ik wil jullie allemaal ook echt bedanken. Ondanks dat ik de afgelopen tijd niet zo actief ben geweest, heb ik wel veel steun kunnen halen uit jullie berichten. Ik hoop dat dat andersom ook het geval is. Het is voor mij heel waardevol dat ik hier mijn verhaal kwijt kan en altijd lieve reacties krijg. Hopelijk voelen jullie dat ook zo.



Liefs

Oh en ik vergeet nog iets! Mijn vriend en ik zijn beiden jarig geweest dus onze leeftijden kunnen weer aangepast worden in de tabel. Als iemand dat voor me zou willen doen, heel fijn. Ik weet zelf niet echt hoe dat moet....

We zijn nu dus 26 en 30.

Bloempje, wat fijn dat de cyste weg is en je weer verder kan! Succes met je echo vandaag!



Pinguin... Balen, meid. Ben je ongesteld geworden of had je ook een negatieve test? Idd, op naar de volgende ronde, je klinkt meteen weer strijdlustig. Hoeveel IUI's hebben jullie eigenlijk gepland?



Lobbes, ik ervaar dat ook zo, ik heb ook echt zoveel steun aan dit forum. Het is gewoon zo fijn om hier over alles te kunnen schrijven en te weten dat het ook echt begrepen wordt, in tegenstelling tot sommige vrienden of familie in real life, die toch gewoon niet weten hoe het is als je al zo lang bezig bent en in de medische molen moet (hoewel ook zij me soms heel fijn kunnen steunen, gelukkig). Fijn dat jullie pauze je toch wel goed doet. Kan me idd voorstellen dat het verdriet dan minder met grote pieken en dalen komt en gaat, maar meer vlak is. Ik hoop ook voor je dat je nog zwanger mag zijn samen met je schoonzussen, maar probeer je er niet te veel op vast te pinnen. Anders loop je het risico dat je het heel pijnlijk gaat vinden tegen de tijd dat zij gaan bevallen en jij bent nog niet zwanger (dat had ik met een vriendin van mij). Ik hoop het, zoals gezegd, natuurlijk wel voor je!



Ik heb de tabel trouwens een klein beetje geupdate, en bij sommigen bijv. de afspraken wat aangepast, zodat het weer wat meer actueel is. Hopelijk is het goed zo voor iedereen. Als ik nog wat moet aanpassen, laat het maar weten. Ik doe het graag.



Overigens speelt m'n lichaam weer een leuk spelletje met me vandaag. M'n temperatuur was vanochtend namelijk weer omhoog . Dat gebeurt vrijwel nooit op 11 dpo, geloof dat het in al m'n 21 rondes maar 2 of 3 keer is gebeurd en ook niet met zo'n grote sprong als nu. Maar ja, het zegt natuurlijk niets, kan natuurlijk een keer voorkomen. Desondanks kan ik mezelf er weer leuk gek mee gaan maken, ondanks negatieve test van gisteren. Zucht. Nou ja, morgen zal ik wel duidelijkheid hebben. Misschien heb ik m'n eisprong ook wel verkeerd ingeschat deze keer.

Wat ben je toch een schat windmolen! Bewonder hoeveel tijd je altijd neemt zorgvuldig op iedereen te reageren, en dan ook nog eens de tabel up te date houdt!

Lastig hoor, dat je temperatuur nu weer gestegen is. Kan me voorstellen dat je nu toch stiekem weer hoop krijgt (dat heb ik wel altijd tenminste tot ik pas echt ongesteld wordt...) Je hebt natuurlijk ook geen echo's gehad afgelopen ronde he!? Ivm stop van iui, heb je dus ook geen gonalf/ pregnyl gespoten?



Pinguin, ook een knuffel voor jou, ook van het bankje gevallen.. Pff..



Bloempje, wat fijn dat de cystes weg zijn zeg! Nu kan je weer verder. Vandaag uitgangsecho toch!? spannend, laat je weten hoe het ging?



Lobbes, nog gefeliciteerd met jullie beide verjaardagen! Knap hoe je er in staat! Fijn dat je nu even 'rust' lijkt te hebben.

En wat je zegt (en windmolen ook) dit forum is zo fijn... Hoeveel begrip mensen ook proberen op te brengen, (en dat bedoel ik nu echt niet lullig) ze zullen nooit snappen hoe eenzaam en zwaar dit proces (soms) is. Heel lief hoor, als mensen meeleven, maar echt begrijpen is een ander verhaal, dat doen jullie wel. Dat geeft een groot gevoel van steun. Mede ook door het stukje herkenning in elkaar.



Ik ben overigens inmiddels ook ongesteld, dus het laatste sprankje hoop is weg hier.

quote:wolkje85 schreef op 16 januari 2017 @ 11:36:

Wat ben je toch een schat windmolen! Bewonder hoeveel tijd je altijd neemt zorgvuldig op iedereen te reageren, en dan ook nog eens de tabel up te date houdt!

Ik bloos ervan, haha! Thanks!



En idd, ik heb geen echo's gehad en ook geen hormonen gespoten (spuit normaal alleen ovitrelle (= pregnyl), dus ik verwacht dat m'n luteale fase gewoon 11 dagen is. En ja, ik krijg er dus idd weer hoop van, hoewel ik nu wel ook menstruatiekrampen begin te voelen. Maar ja, kan mezelf ook wijsmaken dat dat van een zwangerschap is. Nou ja, morgen krijg ik vast wel duidelijkheid en vandaag maar proberen lekker afleiding te zoeken.



Dikke knuffel voor jou, dat eerste moment waarop de menstruatie doorbreekt (en daarmee idd al je laatste sprankjes hoop wegvaagt) is altijd zo k*t. Ik hoop dat je wel moed blijft houden, ik heb er echt alle vertrouwen in dat het gaat lukken bij jou. Mogelijk was nu idd niet de optimale ronde doordat jullie allebei ziek waren rond jullie eisprong. Volgende ronde hopelijk beter!

.

Doortje succes morgen! Ik snap dat het nog een aantal weken heel erg spannend blijft, maar geef de moed niet op!



Sterkte voor de meiden die van het wachtbankje af geschopt zijn. Het is altijd even een verdrietig moment...

Heel veel succes vandaag, Doortje! Ik duim onwijs voor je! Heb je zelf enig vermoeden hoe ver je nu bent?



Hier: nog steeds geen echte duidelijkheid... Temperatuur is nog steeds relatief hoog, zeker voor mijn doen op 12 dpo. Heb er nog een test tegenaan gegooid en die was weer negatief. Maar nu zit ik mezelf helemaal gek te maken, want na het opdrogen van de test zie ik een heeeeeeeeel licht tuurstreepje. Ook op de test van zondag (die ik weer uit de prullenbak gevist heb ). Ik weet dat na de aflezingstijd de tests niet meer geldig zijn en ik heb nog weinig ervaring met deze tests (alleen maar positief mee getest in de vorige ronde vanwege de ovitrelle), dus het is mogelijk dat ze altijd zo'n opdrooglijntje hebben. Zit al te overwegen om een test met water te doen, om te kijken of die ook zo'n lijntje krijgt (ze waren niet duur), maar dat gaat me eigenlijk ook wel wat ver. Waarschijnlijk heb ik gewoon toch m'n eisprong verkeerd ingeschat of is m'n luteale fase toch ineens weer een dag langer (het lichaam is geen atoomklok). Maar hoe dan ook zit ik dus nog met één bil op het wachtbankje en word gek van mezelf . Kan iemand me even streng toespreken?

Oh Windmolen, ik wil je graag streng toespreken, ik heb alleen het idee dat we in vele opzichten op elkaar lijken En wat ik ook zeg.... mezelf kennende, blijft die hoop er toch hangen.... tot je echt ongesteld wordt (of een knaltest hebt).



Niet dat ik je nu extra hoop wil aanpraten, maar toen ik zwanger was, had ik een test gedaan, die was negatief, toen keek ik een dag later, was door ook een licht tuurstreepje op. Een aantal dagen later kreeg ik knaltesten. Alle andere keren dat ik heb getest heb ik nooit (ook niet na een dag) een tuurstreepje gehad. Maar goed, het kan natuurlijk toeval zijn en hoeft niets te zeggen.



Nu nog even het strenge toespreken Windmolen! Maak jezelf niet gek! Je hebt het nu toch niet in de hand (zwanger of niet zwanger) heb geduld, doe leuke dingen als afleiding, en wacht een paar dagen met testen!

Doortje, heel veel succes vandaag meis! Kan me voorstellen dat het zo spannend is! Ik ga hopen dat er wel al iets te zien is ! Laat je het ons weten!

Windmolen windmolen. Oh oh oh... Haha nee ik kan je niet streng toespreken omdat ik weet uit ervaring dat dit de weinige momenten in de maand zijn dat je nog even kunt hopen en nog meer hopen. Ik denk wel dat je het jezelf moeilijk maakt door weer zo te hopen. Ik herken het helemaal en ik zeg ook niet dat het makkelijk is om het niet te doen, maar precies wat Wolkje zegt, je bent zwanger of je bent het niet. Het enige wat je nu kunt doen is geduld hebben. Hoe moeilijk ook. Ik hoop echt voor je dat je zwanger bent en over 3 dagen gewoon een enorme knaltest in handen hebt. Hoe gaaf zou dat zijn! Maar in de tussentijd kun je er toch niks aan doen.



Doortje succes vandaag! Laat inderdaad maar weten hoe het is gegaan wanneer jij er behoefte aan hebt. Ik was dat trouwens die schreef over nog nooit zwanger te zijn geweest. En het klopt inderdaad wat je schrijft. Ik weet gewoon niet of het uberhaupt ooit wel kan. Ik heb nog nooit een positieve test in handen gehad. Zelfs niet eentje met een tuurstreep of een streepje na 3 uur. Niks. En dat doet wel pijn. Maakt me ook onrustig. Ik zit vrij goed in mijn vel de laatste tijd dus we gaan gewoon vol goede moed door. Het gaat ons lukken. Ons allemaal!

Doortje veel succes vandaag!



Deni, fijn dat het met stapjes beter gaat met je man.



Knuffel voor de meiden die van het wachtbankje zijn gevallen ?????



Windmolen, met welk merk heb je getest?

Het blijft zo spannend! Ik testte ook zo licht, net zo licht als op dit plaatje; http://i409.photobucket.c ... 5/xxmayleexx/P1160249.jpg (dit was niet mijn test, maar zocht even een voorbeeld), 2 dagen later met ochtendurine met clearblue wekenindicator positief! Ik zou je streng toe kunnen spreken, maar we weten allemaal dat die hoop blijft ????. Net wat Wolkje zegt, je hebt het nu toch niet in de hand. Hou ons op de hoogte!!