als zwanger worden langer duurt - deel 2

Ohh nee Animal was zo hard aan het duimen voor je hier ! Wat ontzettend sh*t..

Ik loop een beetje achter geloof ik....

Nic, wat een bijzonder nieuws!! Gefeliciteerd!! Ben je er al een beetje aan gewend?

En animal wat ontzettend jammer dat het niet gelukt is. Dikke knuffel voor je! Hoop dat het hardlopen je een beetje afleiding kan geven.

Sofie hoe was je citytrip, lekker genoten samen?

Lobbes, heel veel sterkte in deze moeilijke tijd met je oma! Fijn dat ze nog wel aanspreekbaar is en dat je afscheid van haar hebt kunnen nemen.

Windmolen, ik snap je gevoel heel erg.... hetzelfde gevoel als vroeger op school met gym de teams gekozen moesten worden en je als laatste overbleef... Gelukkig kunnen we hier open en eerlijk naar elkaar zijn en al onze gevoelens van ons afschrijven!

Hopelijk ben ik nu niemand vergeten....

Het gesprek met de gyn was goed. Al spraken zij en de fertiliteitsarts elkaar wel wat tegen op sommige punten. De gyn zag het gelukkig wat minder somber in en heeft nog hoop dat het zou moeten lukken. Samen hebben we besloten om icsi te gaan doen. Misschien dat dat wel gaat helpen.
Vandaag ongesteld geworden, dus kan straks gelijk gaan bellen voor de uitgangsecho.
Afgelopen dagen ook moeilijk nieuws te verwerken gehad: wèèr een zwangere collega (nummer 12 nu geloof ik) en in onze zeer nabije omgeving is een kindje geboren die de naam heeft gekregen die al 4 jaar bovenaan ons lijstje stond. Vooral mijn man is hier heel erg kapot van. Hij sluit zich compleet voor me af en ik weet niet zo goed hoe ik hem moet steunen nu.

Bloempje, wat rot dat ze elkaar tegen spreken. En vooral dat de persoon waarvan je verwacht er wat minder verstand van te hebben (de gyneacoloog) optimistischer is dan de fertiliteitsarts. Wil je de details vertellen? Want volgens mij is er namelijk bijna altijd hoop, alleen moet er goed gezocht worden naar de oorzaak van het falen van een IVF behandeling.
Wat rot van die naam... Staat die gene zo dicht bij jullie dat dat echt geen optie meer is? Wij hebben het nog nooit over een naam gehad, eerst maar een zwanger worden, blijven en goede echo's. Ik moet eerlijk zeggen dat ik voor mijn gevoel nergens echt mooie namen tegen kom Dat wordt dus nog wat... Ik denk dat dat een dingetje gaat worden bij ons.
Ik heb al vanaf woensdag af en toe menstruatiekrampen. Zit ik nu mijn ontbijt te eten, gaat er een enorme golf van pijn door mijn buik. Zo... Misschien komt het vandaag al wel op gang... Vorige keer duurde het 3 of 4 dagen, dus ik denk dat het nog heel even duurt. Maar het schijnt elke keer anders te kunnen zijn.

Hoe gaat het met de rest? Bedankt voor jullie lieve woorden!

De gyn heeft 6 jaar IVF ervaring, dus toch voldoende kennis op dit gebied.
Van de fertiliteits arts had ik begrepen dat mijn eitjes bijna op zijn, maar dat is niet zo. Mijn cyclus is nog keurig regelmatig, dus geen enkele reden dat de overgang al dichterbij komt. Elke maand groeien er zo'n 20 follikels waarvan er maar 1 of twee doorgaan voor de eisprong (hoe leg ik dat nou handig uit...). Bij IVF / ICSI proberen ze er zoveel mogelijk van die 20 te laten doorrijpen. Wist niet dat het zo werkte. Dacht dat het steeds van mijn totale voorraad afging en het dus rap minder zou worden.
De naam is naaste famillie, kunnen we dus echt niet gebruiken. Helaas.

Lobbes: wat verdrietig van je oma. Gelukkig heb je nog wel afscheid van haar kunnen nemen!

Animal: hoe gaat het met jou? Ben je een beetje bekomen van de teleurstelling? Gaan jullie gelijk weer door voor een nieuwe poging?

Bloempje: vervelend dat ze elkaar zo tegen spreken. Denk dat je ommeduur ook niet meer weet wat je moet geloven.. lijkt me heel lastig! Fijn dat er nog geen teken van een overgang is!
En dat jullie top 1 naam al vergeven is, wat moeilijk het is al allemaal zo oneerlijk en dat ook nog eens..

Windmolen: ik snap jou gevoel ook heel goed! Ik heb daar ook wel last van. Zeker als er op het forum een paar dames zwanger zijn, wat we ze natuurlijk enorm gunnen, en zelf lukt het nog steeds niet..

Ik heb gister wat ongi krampen gehad... weer keurig een week voor m'n nod
Ik gebruik deze cyclus de utro bollen. Zouden die krampen daar ook van kunnen komen?

Goedemorgen Meiden,

Zo ik ben weer terug in het land van vakantie, en weer wat meer tijd even te reageren ipv steeds die korte posts.

Lobbes, wat ontzettend verdrietig van je oma. Het klinkt wel alsof je mooi afscheid hebt kunnen nemen. Heel veel sterkte de komende tijd!

Animal, hoe gaat het nu mentaal met je ? Kan me voorstellen dat het toch weer een klap is, die witte test.
Wel vervelend dat je nu moet wachten tot je menstruatie doorbreekt en niet duidelijk is wanneer...

Windmolen meis, ik zie geen nod in de tabel, maar jouw nod is toch over een paar dagen? Heb je al getest (meestal test je eerder toch?) Hoe gaat het verder met je, ik kan me zo goed voorstellen, dat wat hier al beschreven wordt, je bang bent 'achter' te blijven.
Helaas is dat een gevoel dat niemand bij je weg kan nemen, schrijf echt vooral zo veel als je wilt erover...!!! Hopelijk helpt het.

Sofie, Meis, hoe is het bij jou? begint het al een klein beetje tot je door te dringen? De eerste weken na een positieve test zijn (tenminste, zo ervaarde ik het) Zo verschrikkelijk moeilijk. Waar een ander die geen medische geschiedenis blij is en het soms meteen van de daken schreeuwt, overheerst bij jou de angst dat het mis kan gaan, de onzekerheid dat je niet weet of het goed zit..
Wanneer heb je precies de echo, hoever ben je dan? (hoever zou je nu zijn? ) Denk aan je meis.

Nic, hoe gaat het nu bij jou, wat een achtbaan is het de afgelopen tijd voor je geweest. Heb je geen bloedverlies meer gehad?
Ik hoop dat voor jou steeds meer de tijd komt dat je kan gaan genieten.

Rox, ik heb geen ervaring met utro bollen. Maar vervelend dat je nu alweer krampen hebt. (al had ik die ook juist op het moment dat ik zwanger bleek).

Bloempje, dat lijkt me lastig zeg, die tegenstrijdige berichten van je fertiliteitsarts en je gyn, je zou verwachten dat ze toch overleggen en met 1 verhaal komen. En die naam, ah meis ,... dat is echt heel lastig... Het is allemaal al zo moeilijk, en dan heeft iemand ook nog eens jullie naam..

Deni, hoe gaat het nu met jou? Volgens mij loop jij een weekje voor met je zwangerschap op mij toch? (ben je nu ongeveer 15 weken? ) Krijg je al wat meer vertrouwen? Heb je wel vaak echo's om je wat vertrouwen te geven?

Hier gaat alles zn gangetje. Ik moet zeggen, naast extreme vermoeidheid (die is wel echt heftig) heb ik weinig klachten.
Ben nu bijna 14 weken, langzaam aan krijg ik steeds wat meer vertrouwen. Ik blijf het heel moeilijk vinden, ik voel de mini's nog niet, heb nu 'al' twee weken geen echo of controle gehad, en wel wat pijn scheuten de afgelopen weken, dan kan ik snel in paniek raken en bang zijn dat er wat mis is. Maar ik krijg mezelf steeds sneller onder controle en weer rustig. Het blijft gewoon een spannend proces tot ik die twee kleine in mn armen heb denk ik. Thuis ook wel lastig, ik merk dat (we hebben het nog lang niet met de hele wereld gedeeld maar wel met steeds meer mensen), dat veel mensen nu maar vinden dat ik positief moet zijn... Want tja, echo's zijn steeds goed, etc... Dan moet je nu toch wel vertrouwen krijgen zeggen ze steeds.... Maar de kinderwens is zo enorm groot, dat zal een ieder hier ook hebben en kunnen beamen) en daarmee de angst dat je het nooit zal hebben, of zo weer kan verliezen.. Maar goed, om er niet een te negatief bericht van te maken (want nogmaals, ik word steeds positiever en krijg steeds meer vertrouwen), het gaat goed. Vrijdag weer een echo! Daar leef ik wel steeds naar toe, en over iets meer dan 2 weken geslachtsbepalingsecho, daar kijk ik helemaal naar uit!

Zo, ik heb weer wat meer tijd om te reageren.

Animal, hoe gaat het nu emotioneel met jou? Je komt altijd supersterk over, maar dit moet toch echt wel een enorme teleurstelling zijn geweest. Met twee blasto's teruggeplaatst zagen de kansen er echt wel goed uit. Zeker als je al eens eerder positief getest hebt met een 3-daagse embryo. Ik was er echt van overtuigd dat het ging lukken deze keer. Gelukkig heb je nog twee super-cryo's in de vriezer en mogelijk komt er nog eentje bij. Dus er zijn nog genoeg kansen. En zoals je weet, bij ons zijn ze er heilig van overtuigd dat cryo's in een niet-stimulatie-cyclus het nog net ietsje beter doen dan bij een verse terugplaatsing, dus dat gaat bij jou dan ook gewoon het geval zijn. Mag je meteen door voor een terugplaatsing, of nemen jullie een pauze? Sterkte met de komende menstruatie. En nog maar een dikke knuffel van mij .

Sofie, veel plezier met je weekendje weg! (Of ben je inmiddels alweer terug?) Leuke locatie! (Edit: zie net een filmpje op nos van ondergelopen metrostations... hoop dat jullie daar niet teveel last van hadden...) Bedankt voor je lieve berichtje. Ik denk soms wel eens dat het m'n eigen doemgedachten zijn die ervoor zorgen dat ik nog niet zwanger ben (slaat echt helemaal nergens op, dat weet ik wel, maar je gaat gekke dingen denken in zo'n traject). Vind het fijn om te lezen dat jij dezelfde gedachtes had, en lekker wel zwanger bent geworden .

Lobbes, wat verdrietig van je oma. Ik hoop dat ze geen pijn heeft. Ligt ze in het ziekenhuis? Bijzonder dat je zo afscheid van haar hebt kunnen nemen, maar dat lijkt me wel ook heel moeilijk. Bij mijn oma heb ik ook afscheid kunnen nemen, maar ze was zelf al niet meer bij bewustzijn, dus dat is dan toch anders. Leuk dat je haar foto's van je jurk hebt laten zien, vond ze hem mooi? Vast wel!
Balen dat je eerste IUI niet gelukt is. Ik hoopte stiekem dat jij één van die meiden zou zijn die daarmee meteen zwanger zou raken. Maar kan natuurlijk ook in de tweede ronde! Hoeveel IUI's gaan jullie doen?
En ja, idd, we zijn nu de enige van ons oude clubje nog. Ik weet nog dat m'n man destijds vroeg aan mij of degene die als laatste zwanger is een troostprijs zou krijgen en daar moest ik toen erg om lachen (was nog helemaal aan het begin en hij zei dat zo droog). Maar misschien kunnen we daar nu toch afspraken over gaan maken? Alle gekheid op een stokje, ik vind het soms wel een moeilijke gedachte. En hoe het nu ook verder gaat, of ik nou eerst zwanger raak of jij, er blijft iemand alleen over en dat is gewoon superk*t. Aan de andere kant moet ik me er ook gewoon niet zoveel van aantrekken. Wat zegt nou zo'n lijstje? Er zijn, ook in ons groepje, helaas nog steeds veel dames die nog langer bezig zijn dan wij en ook nog wachten. Het hele traject is gewoon superoneerlijk en er valt niets aan te doen. En dan is het superfijn dat we elkaar kunnen steunen hierin.

Bloempje, begrijp ik het goed dat jullie dan deze ronde wel weer gaan beginnen? ICSI lijkt mij een goed idee. Dat hebben ze bij mij ook gedaan, omdat ik wat minder eitjes had dan gemiddeld. Dan hebben ze iig een veel grotere kans op bevruchting. Het klopt dat je eicelvoorraad niet ineens harder achteruit gaat door IVF. Er worden alleen eitjes gerijpt die anders sowieso ook verloren gegaan waren. Wel is het zo dat bij sommige vrouwen minder eitjes klaar liggen aan het begin van de cyclus. Dus ipv die 20, waar je gyn het over heeft, liggen er dan bijv minder dan 10 klaar. Dat was bijv. bij mij zo, en bij Animal, en bij jou meende ik ook. En dan groeien er natuurlijk minder eitjes door dan die 20 en dat levert minder kansen op voor embryo's. Maar onmogelijk is het zeker niet. Er zijn ook vrouwen zwanger geraakt met IVF die maar één eitje aangemaakt hebben per stimulatieronde.
Maar wat ik nog niet zo goed begrijp, in de tabel staat dat je kans maakt op vervroegde overgang. Hoe is dat vastgesteld? Ik neem aan dat ze dan een lagere AMH-waarde hebben gemeten? Weet je wat die was? En die fertiliteitsarts had het er ook over. Op basis waarvan was dat dan?
En nog een vraagje, hoeveel eitjes had je ook alweer de vorige ronde? Het kan natuurlijk ook prima zijn dat er deze ronde ineens veel meer eitjes zijn, dat schijnt nogal te kunnen fluctueren. En de vorige keer deed er toch ook alleen één eierstok mee? Misschien deze ronde wel allebei, dat zou ook nog schelen. Hoe dan ook, het lijkt me een heel goed idee om gewoon nog een ronde te doen en te kijken hoe dat gaat! Het kan zomaar veel beter uitpakken dan de vorige ronde. Daar gaan we iig heel hard voor duimen.
Oh ja, nog een vraagje (sorry, haha): was er nog iets gezegd over endometriose?
Dat van die naam is echt heel rot, zeg, poeh. En dat je man er zo kapot van is, en dat je hem niet kan steunen is ook supernaar. Denk je dat-ie er met iemand anders over zou kunnen praten? Maar misschien heeft-ie die behoefte ook niet zo. Ach, wat is het toch ook een kl*te-traject... Ik hoop zo dat het geluk nu snel jullie kant op komt .

Roxx, die krampen, is dat nu iets nieuws of heb je dat vaker? Ik heb geen idee of het van de utro zou kunnen komen, ik heb dat nog nooit gebruikt. Krampen zouden natuurlijk ook op iets goeds kunnen duiden (innesteling?), maar om eerlijk te zijn had ik ook vaak last van krampen na de IUI en werd ik altijd ongesteld uiteindelijk. Ik heb ze op een gegeven moment maar gewoon genegeerd. Succes in de laatste wachtweek, altijd de moeilijkste dagen. Ik duim voor je, ik zou zo graag willen dat iemand hier een keer succes heeft met IUI!

Wolkje, leuk om een uitgebreide update van je te lezen . En fijn dat je de paniekgevoelens beter onder controle krijgt! Ik lees het toch wel heel veel, dat het na zo'n traject echt lastig is om onbezorgd zwanger te zijn. Het is natuurlijk ook wel logisch, het heeft zoveel moeite gekost om daar te komen, en het idee dat je dan weer helemaal overnieuw zou moeten beginnen als het mis gaat... Dus dan is het wel heel makkelijk voor anderen om te zeggen dat je 'nu maar positief moet zijn'. Hopelijk kun je dat een beetje naast je neer leggen. En het wordt dus wel beter, dus dat is fijn! Ohh, over twee weken weet je misschien het geslacht (geslachten? het zijn er twee... ). Heb je een voorgevoel? Ik ben heel benieuwd, wel even laten weten hier hoor! . Oh, en ik heb nog geen nod op het moment. Wsl heb je het even gemist, maar ik heb geen verse terugplaatsing gekregen, dat doen ze niet in mijn kliniek. Alle embryo's zijn ingevroren. Ik was een paar dagen na de punctie al ongesteld geworden en wacht nu op m'n eisprong zodat we de terugplaatsing kunnen plannen. Dus ik ben nog even heel relaxed .

Pff, ik heb alweer een boekwerk geschreven, haha. Nog even een korte update over mezelf. Vanochtend de eerste echo gehad en er was nog niet zoveel gaande. Had ik ook al verwacht, want ik voelde nog niet veel. Vanavond moet ik nog een keer 200 mg Clomid nemen en dan vrijdag weer terug en dan kunnen we hopelijk de terugplaatsing plannen. Ze verwachtte ergens eind volgende week. Spannend! Ik heb ook nog even gevraagd wat ze nou vond van hoe het gegaan is. Ze bevestigde dat 3 embryo's uit 5 bevruchte eicellen echt een supergoede score was (topscore zei ze), dus dat was heel fijn om te horen.

Windmolen: ik heb meestal al een week na de inseminatie last van krampen. Het is dus niet nieuw voor mij. Het zal wel weer niet raak zijn..
Ben heel Google al weer aan het afzoeken, moet ik ook niet doen. Ik weet het eigenlijk wel al, maar blijf toch naar een klein beetje hoop zoeken. Moet gewoon afwachten totdat het door breekt. Verwacht zondag of maandag..
Ik heb nog 1 iui kans, maar acht de kans heel klein dat het de 9e keer wel opeens zou lukken. Ivf komt voor ons toch ook steeds dichterbij.

Maar jij zit ook weer in een spannende periode! De week tot de terugplaatsing zal vast ook niet snel genoeg gaan voor jullie! En fijn dat jullie bevestiging hebben gehad in jullie top score! Dat geeft toch een goed gevoel!

Wolkje, ik herken je onzekerheid, ik had (en heb nog steeds af en toe) dat namelijk ook en moet je nagaan, dan ben ik nu al ruim 34 weken. Zeker in die begin periode was ik ook heel erg onzeker, of alles wel goed ging en al die andere zorgen, omdat je gewoonweg nog niks voelt/merkt. Echo's e.d. heb je ook maar weinig..
Ik heb toen van mijn man een angel dopler sound apparaatje cadeau gekregen (dit is om naar het hartje te kunnen luisteren thuis) en dat heeft voor mij zoveel verschil gemaakt! Zijn o.a. bij bol.com verkrijgbaar en ik gebruikte hem al bij 13weken. Elke dag even een half minuutje luisteren en we waren weer gerust gesteld. Ook nu gebruik ik hem nog wel eens wanneer ik de kleine man de hele dag bijv niet heb voelen trappelen. Ik weet niet of je snel paniekerig ben (een vriendin van mij wilde het niet gebruiken omdat ze bang was wanneer ze het hartje niet kon vinden dat ze dan compleet in paniek zou raken), maar ik heb dat niet één keer meegemaakt. Het was voor mijzelf in ieder geval een hele fijne ervaring (en echt een aanrader!), dus misschien vind je het een handige tip.

Ik reageer snel op de rest van jullie...
Via mobiel is echt heel lastig!

Bloempje wat raar dat ze dan zeggen dat je bijna in de overgang zit. 20 follikels, weet je wel hoeveel dat is?? Mijn AMH is 2,44 (die extra 4 doe ik er maar bij, dat klinkt bijna als 2,5 ) en ik heb in totaal elke cyclus ong 8 antrale follikels klaar liggen. Nu klopt dat vlg DD niet met elkaar, okee dat is waar. Maar toch... Wat is jouw AMH?
Best rot van die naam zeg... Dat is toch een domper dan... Je kan hem dan ook echt niet meer gebruiken....
Hoe is jullie vorige IVF verlopen?

Roxx, godzijdank (ik hoop dat niemand dat vervelend vind dat ik dat zo zeg) hebben nog 2 en (evt nog 1 extra) cryo's. En kunnen we dus even vooruit. Eerst een rustmaand, om mijn lijf even pauze te laten nemen, doen ze eigenlijk altijd na een IVF met tp. En in die maand gaan er als het goed is, een scratch/pipelle uitgevoerd worden en een NKcellen onderzoek. We zijn er dus wel mee bezig, maar op een andere manier.
De utro, die kan vanalles aan symptomen geven. Ik heb nooit premenstruatiekrampen en nu al 5 dagen voor ik mocht testen (15 dg DPO) krampen. Nu ook nog, heb natuurlijk zaterdag de laatste utro genomen. Ik zat vandaag bijna dubbelgeklapt bij een euthanasie. Ik zag gelukkig al krom op de grond, dus niemand had het door. Duurde 2 min en toen was het weer over. Dat ken ik dus ook echt nergens van. Smaakt, geur, borsten , afscheiding, gedrag, krampen. Utro kan echt alles veroorzaken. Ik las op een ander forum dat iemand 10 tp gehad had, geen enkele keer zwanger en echt elke keer had ze weer andere symptomen. De ene keer werd menstruatie wel tegen gehouden, andere keer niet. Toen ik dat las, dacht ik echt, okee het zegt dus echt helemaal niets met de kutbollen....

Wolkje, wat fijn dat je weinig klachten hebt! En dat met een tweeling. Je zou het dan logisch vinden als de klachten erger zouden zijn. Mijn moeder was met mij niet echt ziek, en met de tweeling (mijn brusjes zijn tweeling) hield ze bar weinig binnen de eerste tijd. Heerlijk dat je "alleen" maar moe bent. Ik snap wel dat het je wat onzekerder maakt en dat je erg van echo naar echo leeft en je door een goede echo weer even vooruit kan. Zeker met 2 van de kleine hummeltjes. Heb je het gevoel dat je ook meer buik hebt dan bij een eenling? En je weet het... de zorgen om kinderen zullen er altijd zijn en blijven! Vanaf de positieve test ben je nooit meer zorgeloos

Windmolen, ik kan wel sterk overkomen, maar gisteren waren we beide een hoopje ellende. Ik heb mijn man nog niet veel zien huilen in dit traject, behalve na het bericht dat er geen bevruchtingen waren bij IVF 2, maar nu moest hij ook keihard huilen. Dat maakte het voor mij nog erger, dat zelfs hij zo enorme verdrietig is en het niet meer zo goed weet, dus ik werd er weer verdrietiger van... Nou je snapt het vast wel...
Voel jij altijd dat de follikels groeien? Een gyn in NL heeft het me wel eens gevraagd, want het schijnt dat sommige vrouwen het idd kunnen voelen.
Blijf lekker schrijven meid! Ik doe het ook en het voelt als een soort dagboek. Ik denk dat ik het daardoor ook beter kan handelen. Met de IUI's en eerste IVF heb ik alleen meegelezen. Pas bij de hele (te) lichte positieve test bij IVF 1.1 heb ik me aangemeld en ben ik mee gaan schrijven. En ik merk dat het mij helpt.

Lisa, fijn dat de angel sound bij jou zo goed werkt. Ik hoor idd vaak dat het moeilijk is om een hartje te vinden en dat er dan paniek in de tent is. Ik denk ik dan naar de praktijk zou rijden en de echo op mijn buik zou zetten Ik ga er natuurlijk nog steeds van uit dat ik toch een keer een baby in mijn buik ga krijgen.

Animal, wat ontzettend zwaar, ook om je man zo te zien breken.. Dat doet toch zoveel met je.
Je komt heel wijs en rustig over, weet dingen goed te relativeren en klinkt altijd heel sterk. Nou kan sterk zijn ook een valkuil zijn, je hoeft je natuurlijk niet altijd groot te houden, maar het klinkt alsof jij en je man in ieder geval open kunnen zijn en het verdriet wel kunnen tonen en delen.
Ik hoop dat jullie samen de kracht en energie voor een nieuwe ronde vinden na een maand rust nu, hoe moeilijk ook.... Hoe zwaar ook, hoe oneerlijk ook..

Dat zijn een hoop vragen windmolen Ik zal ze beantwoorden
Mijn moeder was al erg jong in de overgang en mijn tante (de zus van mijn moeder) ook. Mijn amh is 0,8. Dat is nog niet zorgwekkend laag, maar met de informatie van mijn moeder erbij wel een reden om sneller het traject in te gaan.
De vorige ronde had ik 4 eitjes, inderdaad met maar 1 eierstok. Hopelijk gaat die andere nu ook meedoen!
De endometriose zit er misschien, maar de klachten zijn niet dusdanig ernstig dat ze daar iets mee willen doen. Mijn buikvlies is geïrriteerd door alle hormoon behandelingen, dus de klachten komen waarschijnlijk daarvan. Zwanger worden blijft de beste optie, dan komt alles tot rust.
Mijn man kan goed praten met een vriend van hem. Ook is hij onder behandeling van een psycholoog, dit is niet het enige dat bij hem speelt, maar zorgt wel vaak voor de bekende druppel dat zijn 'emmertje' vol is en omvalt.

Hoe gaat het met jou? Erg spannend allemaal hè!

Wat handig lisa zo'n apparaatje, fijn dat het jou wat rust geeft!

animal die 20 follikels was een voorbeeld van de gyn, geen idee hoeveel het er werkelijk zijn. Maar ik dacht dat er iedere maand 1 of 2 eitjes groeiden. Ik had alle eitjes van mijn IUI's bij elkaar opgeteld en dacht dat we er dan dus wel heel rap doorheen gaan, maar gelukkig werkt het dus anders!
De vorige IVF had ik 8 follikels waar uiteindelijk 4 eitjes inzaten, waar er dus maar 1 van bevrucht was. Hopelijk is dat deze ronde beter!!
Kan me voorstellen dat jullie er even helemaal doorheen zaten! Het is ook niet niks allemaal! Je moet er echt inzitten om het gevoel te kunnen begrijpen. Onze vrienden zijn superlief allemaal, maar geven ook allen aan geen idee te hebben hoe het voelt.
Huilende mannen maken het dan extra moeilijk inderdaad!

Wolkje, je wilt niet weten hoe veel ik gehuild heb zondag, zo sterk ben ik niet hoor... Wat was het kut... We hebben gewoon toch te veel verwacht....

Bloempje, okee, nu snap ik het! AMH van 0,8 is inderdaad wel verlaagd. 8 follikels met 4 eicellen, klinkt een beetje als mijn laatste poging. 15 follikels en 8 eicellen, er waren maar 8 antrale follikels, dus naar mijn idee niet vreemd dat er niet meer in zaten. Maar dat ga ik natuurlijk nog navragen. DD doet wel heel veel op het gebied van laag AMH, ik zou het zeker in je achterhoofd houden!

Morgen DD maar eens bellen, ze hebben nog niet gebeld of gemaild.
Huilende mannen zijn altijd moeilijk vind ik, ook met mijn werk. Maar mijn eigen man zien huilen, dan MOET ik gewoon mee huilen. Of het nu logisch is of niet... Als hij verdrietig is, ben ik het ook. Ik kan ook erg goed meehuilen, dus dat helpt al niet mee

Roxx, bah, ik snap dat je de hoop alweer verliest als je dezelfde krampen voelt als altijd. Maar ik blijf voor je duimen, totdat er echt duidelijkheid is, je weet nooit. Hoe staan jullie tegenover ivf inmiddels? Gaan jullie daar meteen mee door als de IUI's niet succesvol zijn? En is er een wachtlijst bij jullie of kun je dan ook echt meteen beginnen?

Animal, ja, kan me heel goed voorstellen dat het je nog verdrietiger maakt als je man zo moet huilen. En ik hoop met Wolkje mee dat jullie er samen weer uitkomen en kracht en moed vinden voor de volgende ronde. Heb je inmiddels al wat van Düsseldorf gehoord?
Ik weet niet of ik m'n follikels kan voelen groeien, hoor. Ik voel soms wel wat prikken bij wat mogelijk m'n eierstokken zouden kunnen zijn, maar het varieert een beetje wanneer in m'n cyclus ik het voel. Soms helemaal aan het begin (dan beeld ik me in dat de follikels nog een beetje aan het vechten zijn welke de grootste gaat worden ) en soms meer aan het einde (als er eentje al echt groot is). Ik moet eens goed gaan opletten of de kant waar ik het voel prikken ook overeenkomt met wat ik zie op de echo . Maar vooral merk ik het aan m'n afscheiding of m'n eisprong eraan zit te komen. En voorlopig heb ik nog geen vruchtbaar slijm gespot, dus dan duurt het nog een paar daagjes. Ik heb geduld, ik vind het wel even lekker rustig zo.

Bloempje, dank je wel voor het beantwoorden van al m'n vragen . Helder verhaal. Inderdaad, met een AMH van 0,8 wil je niet te lang meer wachten, maar er zijn dan zeker nog mogelijkheden. Fijn dat jullie de hoop weer een beetje teruggekregen hebben. En misschien heb je het al ergens gezegd, maar wanneer gaan jullie dan weer beginnen? En krijg je hetzelfde protocol qua spuiten, of gaan ze daar ook nog iets aan veranderen?
Fijn dat je man z'n verhaal kwijt kan bij een vriend en goed dat hij bij een psycholoog loopt. Ik hoop echt dat het geluk nu snel jullie kant op komt.

Hier verder weinig nieuws. Ik geniet ervan dat het even heel rustig is hier en geen stress enzo. Heel fijn!

Eggggggggggopost : donderdag terugplaatsing!
Had vanochtend weer een echo. Ik merk nog steeds niets van een naderende eisprong, geen steekjes, geen vruchtbaar slijm, dus ik vreesde dat het een langdurig verhaal ging worden, maar er zat toch een ei van >20mm. Was zich al aan het voorbereiden op het springen, zei de arts. Dus Animal, bij deze, ik kan het zeker niet altijd voelen, haha.
Vanavond 1/3 spuit decapeptyl en dan is morgen als het goed is m'n eisprong. En verder krijg ik gewoon helemaal geen hormonen, niks, nada, noppes, zelfs geen ovitrelle. Dat doen ze blijkbaar liever niet, tenzij het echt nodig is. Iets met dat recent onderzoek aantoont dat extra hormonen mogelijk zelfs de natuurlijke wisselwerking tegen kan werken. Ik sta daar ook wel achter, in ieder geval nu de eerste keer.
Animal, m'n baarmoederslijmvlies was nu trouwens zo'n 7 mm, dus helemaal niet die 13 mm die ik laatst noemde (misschien heb ik dat toen verkeerd onthouden). Maar de arts zei dat wel honderd keer dat dat helemaal prima was en dat het er allemaal heel mooi uitzag, dus ik maak me er geen zorgen om. Een snel rondje google heeft me geleerd dat ze vroeger 5-10mm als ideaal aanhielden, maar dat inmiddels uit onderzoek is gebleken dat het allemaal niet zoveel uitmaakt en sommige klinieken kijken er zelfs helemaal niet meer naar. Misschien stelt jou dat ook gerust, aangezien je laatst iets schreef waaruit bleek dat je liever meer had.
Verder was m'n schildklierwaarde iets te laag (dat was-ie al eens eerder, maar toen weer een tijdje goed), dus ik moet vanaf nu daar iets voor slikken. Vind het wel fijn dat dat ook allemaal goed in de gaten wordt gehouden.
Overigens had ik erna nog een afspraak bij m'n gewone gyn voor een uitstrijkje. Vroeg de assistente van te voren of ik voor 40 euro misschien een inwendige echo wilde hebben ter controle. Daar heb ik vriendelijk voor bedankt, haha.

Hoe gaat het met de rest? Roxx, nog last van krampen? Hou je het nog een beetje vol op het wachtbankje? En Nic, ben ook wel erg benieuwd hoe het nu met jou gaat? Is het bloedverlies nu helemaal gestopt? Wanneer heb je de volgende echo ook alweer?

Fijn weekend allemaal!

Hee meiden,

Daar ben ik weer. Terug van het citytripje. Had eerder willen reageren maar op mobiel werkte toch niet zo goed als gehoopt want kon niet meer inloggen... nu met de laptop gaat het weer gelukkig. Heb wel bijgelezen

Wolkje, je berichtje is zo vreselijk herkenbaar. Ik voel dus vrij weinig.. al vind mijn vriend dat er heus wel dingen anders zijn ik ervaar dat niet zo. Na twee jaar hopen op die positieve test had ik gedacht dat ik nu euforisch zou zijn maar dat is niet zo. Ik ben vooral bang dat het misgaat. En ik kan het uberhaupt nog niet echt geloven. Die dikke streep was schijnbaar niet genoeg voor mij. Ik heb wel nog steeds last van mijn darmen (ze lijken helemaal niet meer te werken soms.. oh wat een naar gevoel) maar heb geen gevoelige borsten, ze zijn wel groter maar dat was al voor de positieve test door de utro. Tja, die stomme stomme utro. Behalve dat ik het vervelend spul vind (en een ellende voor je seksleven) ben ik ook bang dat als ik al iets merk dat het door die stomme utro komt. Schrik ook iedere keer als ik iets lees over een miskraam dus lees nu heel selectief op het forum merk ik. En ik heb natuurlijk van tevoren zoveel gelezen over kwaaltjes, als ik weer eens dacht dat het raak zou kunnen zijn, maar geen misselijkheid, extreme moeheid of afkeer van bepaald eten.. niks. Iedere ander vrouw zou zeggen: heerlijk toch, maar ik vind de wachttijd daardoor alleen maar zwaarder voelen. Nooit gedacht dat ik het zo zou ervaren.
Fijn dat je zelf na 14 weken wat meer vertrouwen hebt. Ik denk ook dat zoiets moet groeien. Zoals je zelf ook al schrijft na een medisch traject sta je er toch anders in dan anderen. Je lijf heeft je al zovaak in de steek gelaten en je bent je bewust van alle gevaren. Het is moeilijk om er dan ontspannen in te staan. Vandaag weer echo lees is. Ik hoop dat ze er mooi voor gaan liggen zodat je lekker kan kijken en zwaaien. Spannend ook de geslachtsecho binnenkort, heb je een voorgevoel?

Lobbes, wat een moeilijke periode heb je nu. Sterkte meid. Al is het zeker mooi dat je afscheid hebt kunnen nemen (voor mij ook waardevol toen mijn opa een paar jaar geleden overleed) maar het blijft een zware en emotionele periode. Goed dat jullie weer vol goede moed doorgaan met de iui al kan ik me ook heel goed voorstellen dat de focus nu op iets anders ligt

Animal, oh meid ik baalde zo met je mee zondag. Heb je niks aan, maar niemand heeft iets aan een witte test. Het is namelijk gewoon sh*t. Ook zo moeilijk om je man zo te zien. Ik vind ook dat je hier altijd sterk overkomt, maar snap het volledig dat je je ook een hoopje ellende hebt gevoelt. Wat zijn de stappen nu in DD? Hoop dat je snel verder kan en dat de volgende ronde wel jullie ronde gaat worden, het is je zo vreselijk hard gegund

Bloempje, best verwarrend twee verschillende artsen, maar fijn dat de gyn positiever was! Het hele eitjes verhaal werd mij ook pas later toen ik me ging inlezen over ivf duidelijker. Wist niet dat er iedere maand sowieso een hoop verloren gaan. Dat van die naam is ook heel herkenbaar. Wat zonde ook dat het te dichtbij is zodat jullie de naam niet meer kunnen gebruiken. Wellicht een variatie erop? Toen twee vriendinnen moesten bevallen was ik ook erg opgelucht dat ze 'onze' namen niet hadden gekozen. Er zijn 100000+ namen en toch was ik er bang voor. En heftig je amfh, snap volledig dat je er vaart achter wil zetten. Hoe ziet het traject er nu uit voor jullie?

Roxx, heb je altijd een week voor je nod krampen? Dat is echt vervelend! Hoe ervaar je de utro? Ik heb geen krampen daarvan gehad, wel last van mijn darmen. Wellicht komt daar de pijn vandaan?

Windmolen, yes de echo was goed! Ik heb nog aan je gedacht vanochtend. Was toen ook al aan het typen maar er komt steeds vanalles tussendoor haha. Krijg je na de terugplaatsing utro of iets vergelijkbaars? Heerlijk dat de terugplaatsing nu in zicht komt. Hoewel de weken erna killing zijn, kijk je er gek genoeg toch naar uit. Actie in de taxi! Ik heb laatst ook een recent onderzoek gelezen (geloof via freya) over dat de dikte van het bms inderdaad minder invloed heeft dan altijd gedacht werd. Gelukkig, weer iets minder om ons druk over te maken! Goed ook dat ze je schildklier in de gaten houden. Merk dat je weer wat meer tevreden bent over je kliniek:) Gaat je man mee trouwens donderdag?

Hier dus nog behoorlijk onzeker en met vlagen eigenlijk gewoon labiel. Nog niks roze wolk. Las ook ff mee in een uitgerekend topic maar merk dat die dames er zo anders in staan. Meteen nieuws vertellen, babypakjes kopen... ik leef alleen maar toe naar die echo. Hoop stiekem dat er meer klachtjes komen, dan kan ik het wellicht ook meer geloven. Van de andere kant, het is nu zo groot als een sesamzaadje. Hoeveel last kan je daar van hebben Heb echt al 100 keer opnieuws naar de test gekeken, om het besef wat te laten doordringen. Heb ook nog gedacht om nog eens te testen maar wat schiet ik daar mee op? vriend wordt wel zo langzamerhand gek van me geloof ik Nog twee weken wachten...

Oh lieve Sofie, ik wou dat ik een gouden tip voor je had! Helaas, jouw eerste weken klinken precies zoals bij mij, een pijnlijke borsten, geen misselijkheid niets. Ik heb wel een praktische tip, voor je darmen. Ik had ook veel last van verstopte darmen, iedere ochtend op de nuchtere maag een kiwi en glas lauw water doet wonderen, en laxo roosvice. (is echt helemaal niet schadelijk, is gemaakt van pruimen ed). Hielp bij mij een beetje.... Verder is het proberen (hoe cliche) afleiding te zoeken, want de dagen gaan te traag voorbij...
Wanneer is je eerste echo precies?

Ik had vandaag weer een echo, nog steeds twee kloppende hartjes gelukkig Babys' lagen dwars, en het was een arts die net zelf ook pas uit de luiers was, dus na 2 minuten zat ik alweer (nadat ik een halve pot gel van mn buik heb gehaald omdat hij daar ook nogal riant mee was) belangrijkste is dat het goed met de mini's gaat. Over kleine twee weken geslachtsbepalings echo, ik laat het uiteraard weten!

Maar meis, hou vol.. Luister naar jezelf, en die roze wolk, tja... Ik betwijfel of die er ooit gaat komen ...

Animal, hoe gaat het nu met jou? Heb niet zoveel mee gelezen deze week , maar hoop dat je je al iets beter voelt.. Denk aan je meis.

Windmolen, ohh ik had er inderdaad overheen gelezen dat jullie eerst moesten wachten nu, hopelijk geeft het een klein beetje rust....

Sorry, reageer later wat uitgebreider, ben al weer paar uur weg geweest voor ziekenhuis, dus loop beetje achter op mijn werk.

Windmolen, dat is mooi om te horen! Gaat lekker snel zeg. Die clomid doet het dus goed. Bij onze intake gaf de arts aan dat mijn bmslvl niet zo heel dik was, en dat ze daarom liever hormonen wilden gaan spuiten dan slikken voor de IUI, aangezien clomid vaak wat dunner bmslvl geeft. Dus misschien is het daarom wat minder bij jou dan wat je dacht? Of dat het toch gewoon voor je is. Volgens mij is dat van mij ook hooguit 7 mm, maar als ik ongesteld ben, is dat altijd minimaal en kort etc. Het voelt als te weinig, maar ik heb wel spotting, dus het afbreken begint dat al iets eerder. Ach, ik maak me er maar niet te veel zorgen om. Heel veel succes donderdag!!! Jij met je echopost

Sofie, Je hoort het heel vaak, de wachtweken tot je mag testen zijn een hel, maar de wachtweken daarna zijn nog erger... Dit is tenslotte nieuw voor je. Ik hoop dat je ze een beetje doorkomt en hopelijk krijg je toch wat klachten, waardoor je iets meer vertrouwen krijgt. En anders schrijf je maar lekker van je af.

DD heeft gemaild en gebeld. HSK, scratch en NK-cellen biopt staat gepland, alleen weten we nog niet zeker of we wel HSK willen laten doen. Ik denk dat ik daar vlg week even achteraan bel.
Zaterdagavond laatste utro gehad, Nog steeds niet ongesteld. Irritant zeg. Ik blijf hard klagen, dan komt het vanzelf neem ik aan!

Wolkje, het gaat wel weer okee. Lijkt me zo fijn om zo'n echo elke keer te zien. Heerlijk van die bewegende mini-mensjes. Als wij een echo drachtige hond/kat maken, staat de assistente en ik ook elke keer te zwijmelen. Wij hebben best een goed echo apparaat en kunnen dus best veel zien, hart longen, lever, niertjes, blaas. Maagje. Echt prachtig! Laatst nam een pup een slok vruchtwater. Echt schitterend!

Sofie, hebben jullie het leuk gehad? Ik denk nu ook nog steeds dat ik euforisch zal zijn als ik straks (hopelijk) eindelijk een positieve test heb, maar misschien moet ik mezelf (en manlief!) er maar vast op voorbereiden dat het allemaal helemaal niet zo feest gaat worden. Mezelf kennende word ik ook superonzeker. Ik hoop met je mee op wat niet al te vervelende, maar wel duidelijke zwangerschapsklachten. En idd, met testen schiet je denk ik ook niet zoveel op. Hoogstens zou je die CB testen met indicator kunnen doen, maar eigenlijk wordt je daar ook niet echt wijzer van, denk ik. Met de eerste echo zal het hopelijk allemaal wat tastbaarder worden! Hoe lang moet je die utro-bolletjes nog gebruiken? Ik hoef die gelukkig niet, haha. Ja, m'n man gaat mee, donderdag. Was jouw vriend er ook bij? Ik ben echt zo benieuwd, het lijkt me een heel bijzonder idee, dat als ik daar dan wegga, ik een embryootje van ons in m'n buik heb.

Wolkje, jeetje, 2 minuten, dat is een speed-echo, zeg. Beetje jammer, zo vaak krijg je de kans niet je mini's te bekijken. Maar idd het belangrijkste is dat alles goed gaat! Ja, het heeft me idd echt rust gegeven dat ik niet meteen de terugplaatsing had. Ik vond het stimulatiegebeuren en afwachten hoe het met de embryo's gaat zo ontzettend stressig. En de wachttijd na terugplaatsing schijnt dan als nog stressiger ervaren te worden, dus ik ben blij dat ik tussendoor tenminste even weer tot rust kon komen.

Animal2307 schreef: ↑

14-07-2017 14:09

Jij met je echopost

Heb het snel verbeterd . Waarom twijfel je aan de HSK? Ik heb er toen bij m'n kijkoperatie meteen eentje gehad en was allemaal in orde. Al weet ik eigenlijk niet eens waar ze precies op checken. Ik doe voor jou trouwens even een menstruatiedansje, lijkt me vervelend als je er zo op zit te wachten en het komt niet. Klaag maar raak hoor. Is dat normaal dat het zo lang kan duren? Oh ja, en goed punt van de clomid, dat heb ik ook wel eens gelezen dat daar het bmslv dunner van kan worden.

Ik realiseer me trouwens net dat, omdat ik geen ovitrelle hoef te spuiten, ik ook geen reden heb om het testen uit te stellen ivm vals-positieve test. Ik moet dus nog even goed na gaan denken over een test-plan. Aan de ene kant zou ik het, bij een hele vroege miskraam, wel graag willen weten of er überhaupt iets is gaan innestelen of dat er echt helemaal niets gebeurt, en dat zou spreken voor een vroege test. Aan de andere kant weet ik vrij zeker dat ik mezelf dan helemaal gek ga zitten maken die dagen. Dus neig nu toch naar niet vroeg testen. Maar ga ik wel m'n temperatuur meten dan? Dat wordt dan ook megaspannend elke ochtend. Ik weet het nog niet... Iig hoef ik wsl maar 6-7 dagen echt te wachten, want ik word meestal op 12 dpo ongesteld en heb dan een dag ervoor al iets van spotting. Pfff, ik vind het spannend! De arts zei dat er nu echt 50% kans is op een zwangerschap!

Ahhh windmolen! Goed nieuws! En dat ze de kans 50 % schatten! Super!

Die laatste wachtdagen zij echt een hel.... van de ene kant denk ik te weten dat het toch niet gelukt is... maar toch blijf ik een klein beetje hoop houden en kan ik niet wachten om te testen. Wil het nu gewoon duidelijk hebben.

Na deze ronde nog 1 keer iui. Daarna mogen we gelijk door naar ivf. Geen wachtlijsten, dus dat is heel fijn. Ons ziekenhuis werkt samen met het ziekenhuis waar de punctie en terugplaatsing plaats vindt. Dus in m'n huidige ziekenhuis gaan ze dan opstarten en krijg de echo's daar. Dat scheelt weer lange ritjes

Moet zeggen, ik ben wel klaar met iui. Maar ivf vind ik toch ook wel heel spannend hoor!

Het eerste bloed is gespot. Morgen zal het wel echt gebeuren. EINDELIJK.... Stom heb dat je er zo lang op kan wachten...

Negatieve test...
Nu wachten totdat het doorbreekt.

Ach, wat k*t, Roxx . Maak er een baaldag van vandaag, lekker met een reep chocola en een dekentje op de bank ofzo. Wees iig maar lief voor jezelf, deze momenten zijn altijd zo naar.

Roxx, wat balen... Sterkte meid!

Ik heb ff een baaldag... Alles aan m'n lichaam lijkt erop te wijzen dat m'n eisprong nog niet is geweest en ook niet in aantocht is. Ik vind het zo vreemd... Ik heb helemaal geen vruchtbaar slijm, m'n temperatuur is ook nog laag en m'n baarmoedermond is niet echt open (is normaal wel altijd zo rond m'n eisprong), maar lijkt nu wel iets meer open te gaan. Er zat wel echt een groot eitje en m'n arts zei dat-ie zelfs al een beetje aan het springen was, maar ik vertrouw het gewoon echt niet. Ik denk zelfs misschien dat daarom m'n baarmoederslijmvlies zoveel dunner was dan ik me van een vorige cyclus in herinnering had.
Eigenlijk moest m'n eisprong gisteren zijn geweest om te kloppen met een terugplaatsing op dag 5 van een blasto. Als-ie later springt neem ik aan dat de terugplaatsing ook later zou moeten plaatsvinden. Ik ga morgen wel met de kliniek bellen, zeker als m'n temperatuur dan nog steeds laag is. Ik weet alleen niet of ik met deze cyclus verder wil gaan en vragen of ik morgen nog eens langs mag komen voor controle of dat ik beter de volgende cyclus kan afwachten. Ik zie erg op tegen het idee dat alles ineens toch weer een maand langer gaat duren, maar als deze cyclus zo raar is, wil ik ook niet het risico nemen er een cryo mee te verspillen. En tot overmaat van ramp heb ik vanochtend uitgerekend dat elke echo + bloedonderzoek ons nu zo'n 180 euro per keer kost, want cryo-terugplaatsingen worden niet vergoed . Dus ik wil het liefst het aantal echo's enzo zo beperkt mogelijk houden.
Grrr, waarom werkt m'n lichaam nu niet gewoon mee?