Bevallingservaring bij 1e en 2e kind

Hier beide bevallingen met 40+5.

1e: vreselijke bevalling van 24 uur waarvan 2 uur persen, dochter bleek een sterrenkijkertje te zijn. Eerst was het te vroeg voor een ruggenprik, toen opeens te laat Tang en vacuümpomp geprobeerd, uiteindelijk een keizersnede gekregen. Herstel daarvan vond ik goed te doen, maar was uiteraard wel een kwestie van een week of 6.

2e: om 18:45 in het ziekenhuis met weeën die heel vaak kwamen, maar nog niet echt pijnlijk waren. Ongeveer 2 uur later mocht ik persen, nog steeds geen echt pijnlijke weeën gehad. Toen het hoofdje stond deed het wel even flink pijn, maar na 2x persen was dochter nr 2 geboren. Geen knip of scheur gehad en het was pas 21:15 uur. Daarna even gedoucht en aangekleed en toen was ik alweer klaar om naar huis te gaan. De volgende dag kon ik letterlijk alles alweer, dat is niet overdreven. Ik heb zelfs nauwelijks kraamhulp gehad, na een paar dagen (controles voor de baby) heb ik haar afgezegd.

Het kan dus echt verschillen als dag en nacht, het heeft geen zin om je nu al druk te maken (wel om je goed voor te bereiden uiteraard).

Veel succes met de laatste loodjes!

Jouw verhaal leest vergelijkbaar met het mijne, ik dacht dan ook bij de 2e, dat gaan we anders doen.
Ik werd ingeleid (wilde ik liever niet, maar dit was het laatste wat ze verantwoord vonden om door te lopen,41+1), ik dacht vraag snel om een ruggeprik die ook kreeg maar 2x mislukte (alleen verdoofde billen), toen het uiteindelijk zover was kwam ze er niet uit.
Ze was toch te groot en het werd een keizersnede.
Wat betreft die huilbaby, de eerste (zonder inleiding) heeft heeeeeeel veel gehuild. De tweede was de rustigste baby die ik ooit had gezien

Ik ben 3 keer ingeleid en heb toch 3 totaal verschillende bevallingen gehad. De eerste vond ik zwaar, duurde vrij lang (19 uur) en ik kwam in een weeënstorm, maar de ruggenprik daarna was wel heel fijn, heb de anesthesist huilend bedankt
De tweede bevalling was echt een droombevalling, ik geloof 6 uurtjes, de weeën waren goed te doen en toen ik dacht Oeh nu wordt het toch wel heftig, kon ik gaan persen en was ze er in 2 keer persen uit.
De 3e eindigde in een spoedkeizersnede, dat viel eigenlijk wel een beetje tegen, want ik ging ervanuit dat het zo'n beetje zou gaan als bij de 2e.

1e kind: met 11 weken opgenomen met hyperemesis gravidarum. Kon niets binnenhouden, de hele dag spugen, infuus gekregen. Met 12 weken weer naar huis met medicatie, misselijk gebleven tot 20 weken. Daarna welgeteld 6 goede weken gehad, met 27 weken opnieuw opgenomen, ditmaal met pre-eclampsie. Ik had al langer klachten maar omdat mijn bloeddruk netjes was, kwamen ze er nogal laat achter. Na een paar weken in het ziekenhuis met 31 weken met spoed overgebracht naar een academisch ziekenhuis, waar ik een spoedkeizersnede kreeg omdat ik er ook nog HELLP-syndroom bij had gekregen.

2e kind: Niet misselijk geweest, een droomzwangerschap gehad. Met 38 weken toch een licht stijgende bloeddruk. Met 39 weken ook eiwitten in mijn urine, opgenomen geweest maar ik voelde me nog goed. Ik wilde graag vaginaal bevallen dus ben ingeleid met een ballonnetje en weeënopwekkers. Weeënstorm gehad, een stortbevalling van 3 uur en een totaalruptuur waarna het herstel maar lastig ging.

Java schreef: ↑

04-02-2023 23:24

Twee keer een achtponder gebaard.

Eerste bevalling: 25 uur, naar het ziekenhuis, vliezen doorgeprikt, in het vruchtwater gepoept, petidine prik, oxytocine infuus, uitwendige en inwendige CTG, catheter, ruggenprik, ingeknipt, fundus expressie, navelstrengomstrengeling, vele inwendige en uitwendige hechtingen. Wat een verschrikking.

Tweede bevalling: 3 uur, weeënstorm, thuis, petidineprik, kraamverzorgster arriveerde pas na de bevalling, kind en ik ongehavend. Wat een topbevalling.

Kreeg je die thuis??

Maleficent schreef: ↑

04-02-2023 21:48

Ik vond de 2e makkelijker, terwijl ze nagenoeg even groot waren. Bij de eerste knip en pomp, de 2e had ik een klein scheurtje. De 2e was ook een stuk vlotter.

Dit had ik ook. Ik had er trouwens bij 2e na drie weeën genoeg van en heb direct om een ruggenprik gevraagd (inleiding dus was al in zkh): zalig!

Maleficent schreef: ↑

04-02-2023 21:48

Ik vond de 2e makkelijker, terwijl ze nagenoeg even groot waren. Bij de eerste knip en pomp, de 2e had ik een klein scheurtje. De 2e was ook een stuk vlotter.

Dit had ik ook. Ik had er trouwens bij 2e na drie weeën genoeg van en heb direct om een ruggenprik gevraagd (inleiding dus was al in zkh): zalig!

De eerste was sterrenkijker. Ik had in 2,5 uur 10 cm ontsluiting. Ik kon de weeen niet opvangen heb 2,5 uur alleen maar kunnen gillen. Hij is thuis geboren. De bevalling duurde vanaf de eerste wee tot geboorte 4 uur.

De tweede was er in 35 minuten. Ook een weeenstorm, maar het opvangen was een fluitje van een cent. Pas bij de laatste 2 weeen vond ik het pijnlijk worden en toen kwam hij al. Ik schaamde me achteraf dat ik zo’n makkelijke bevalling gehad had. Hij is in het ziekenhuis geboren omdat hij in het vruchtwater gepoept had.

De derde was er in 4 uur. Dat ging heel geleidelijk qua opbouw van de weeen en kon ik goed opvangen. Het laatste kwartier was wel echt pijnlijk en toen was ik er ook bijna. Zij is ook thuis geboren.

Ik heb bij geen een bevalling medische ingrepen of pijnstilling gehad. Alle 3 een heel ander verloop, behalve dat het 3 keer wel snel was. Bij mijn laatste vond ik de geboorte zelf veel pijnlijker, maar dat was op eigen verzoek. Ik was uitgescheurd bij de eerste 2 omdat ik door de weeen heen perste, bij de derde heb ik haar zelf laten komen. Dus moest ik de weeen wegzuchten en dat vond ik veel pijnlijker.

Drie keer in het ziekenhuis bevallen (ik woon in het buitenland). Alledrie wogen ze rond de 3 kg (en beviel ik in week 39).
Bij de eerste had ik geen persweeën en werd het een knip en vacuüm-bevalling.
De tweede ging super snel en gemakkelijk.
De derde ging nog veel sneller.

Bij de eerste een ruggenprik -werkte alleen niet-, bij de anderen niet.
Mijn eerste huilde veel de eerste maanden.

Mijn ervaring lijkt dus te matchen met jouw 'theorie'. De eerste met ruggenprik, geen persweeën, lastigere baby. Andere 2 bevallingen vlot en zonder ingrepen, kalme babies.
Maar of dat direct betekent dat er een relatie bestaat tussen wee-opwekkers en huilbabies...?

Wat betreft jouw toevoeging over wee opwekkers en huilbaby, dat herken ik niet.
Mijn eerste bevalling kreeg ik wee opwekkers tijdens het persen omdat ze weg gingen vallen, geen ruggenprik, maar kind was enorm relaxte baby. Nooit veel gehuild.
Bij bevalling 2 geen ruggenprik of wee opwekkers gehad, ziekenhuis was puur nodig voor mij omdat ik een te hoge bloeddruk had, en deze baby was heel erg pittig, veel huilen. Waarschijnlijk oa door achteraf reflux en hij is nog steeds erg temperamentvol op 8 jarige leeftijd

Bespreek inderdaad je zorgen en wensen met je vk, die weten ook je eerste bevalling dus ze kunnen echt heel goed meedenken!

Bij de eerste werd ik met 40+3 rond 4h wakker om te plassen en toen voelde ik wat kraampjes. Had nog geen voorwee gehad, dus dacht die eindelijk te hebben. Weer gaan slapen en om 8h ging de wekker. Toen nog steeds krampjes die met douchen erger werden. Verloskundige gebeld en na een uur gebeld dat ze toch echt moest komen. Bleek ik al 9cm te hebben. Naar het ziekenhuis en daar bleek ze in het vruchtwater gepoept. Uiteindelijk met knip maar zonder pomp super snel bevallen. Ze was er 3h nadat we wakker werden.

Tweede zijn thuis m’n vliezen doorgeprikt met 40+5. Ik had namelijk (net als bij de eerste) een bloeddruk die op het randje zat en met 41 weken moest je ondertussen op controle in het ziekenhuis en ik wilde geen wee opwekkend. Thuis doorgeprikt om 20h en om 22h was ze er. Ik vond de tweede keer wel wat spannender omdat ik al heel snel weeen had met een stukje perswee op het eind terwijl ik nog maar 5cm ontsluiting had. Maar ik ging van 5 naar 10 in 10 minuten dus zorgen voor niks.

stipjepipje schreef: ↑

04-02-2023 23:07

Tweede reden waarom ik gevoel heb zonder ruggenprik te moeten… er is enigszins een verband tussen huilbabys en ingrepen in de vorm van wee-opwekkers.

Daar heb ik nog nooit van gehoord, ook niet toen ik zelf weeënopwekkers kreeg. Is dat een recente ontdekking? Kun je een bron aangeven en is die wetenschappelijk of uit de alternatieve / 'natuurlijk is altijd beter' hoek? Hoe groot is het verband? En is er geen sprake van een 'confounding factor'? Dat is dat A en B een verband lijken te hebben maar dat eigenlijk C leidt tot zowel A als B, maar A en B geen effect op elkaar hebben. Dus bijv als baby's met een bepaalde medische conditie vaker met weeënopwekkers gehaald worden én vaker huilbaby's zijn, waardoor in het totaal weeënopwekkers en huilbaby's met elkaar correleren, terwijl er geen oorzakelijk verband tussen zit.

Twee keer bevallen met een ruggenprik. Eerste gezet na uren rug weeën die vrijwel geen ontsluiting opleverden. Met ruggenprik en weeën opwekkers duurden het nog een eeuwigheid, maar de meest rustige baby ooit.
Bij de tweede ingeleid vanwege groot kind, meteen ruggenprik en weeën opwekkers, kort geperst, wel fluxus, lang herstel gehad wegens veel bloedverlies. Onrustige baby, is nog steeds gevoelig kind. Er komt geen derde, maar dan zou ik ook weer voor een ruggenprik kiezen.

nicole123 schreef: ↑

05-02-2023 09:43

Daar heb ik nog nooit van gehoord, ook niet toen ik zelf weeënopwekkers kreeg. Is dat een recente ontdekking? Kun je een bron aangeven en is die wetenschappelijk of uit de alternatieve / 'natuurlijk is altijd beter' hoek? Hoe groot is het verband? En is er geen sprake van een 'confounding factor'? Dat is dat A en B een verband lijken te hebben maar dat eigenlijk C leidt tot zowel A als B, maar A en B geen effect op elkaar hebben. Dus bijv als baby's met een bepaalde medische conditie vaker met weeënopwekkers gehaald worden én vaker huilbaby's zijn, waardoor in het totaal weeënopwekkers en huilbaby's met elkaar correleren, terwijl er geen oorzakelijk verband tussen zit.

Ik heb er wel van gehoord, het wordt oxytocine schade genoemd en komt inderdaad uit de toxische alternatieve hoek.

Hier verliepen ze gelijk met beide een keizersnede als eindpunt door niet voorderende ontsluiting. Ruggenprik werkte ook beiden keren niet voldoende om weeën op te kunnen vangen. Ze begonnen zelf op dezelfde termijn 40+5 met geboorte op 40+6

Beide bevallingen hier relatief vergelijkbaar qua zwaarte. Bij baby 1 ging ik wel fysiek een stuk fitter de bevalling (en zwangerschap) in, bij baby 2 was ik het met week 36 al helemaal zat en was de rek er aardig uit.

1e baby geboren met 38+0, 6.5 pond. Spontaan gebroken vliezen en ±10 uur daarna een baby op mijn borst.
Een uur of 2 na het breken van de vliezen begonnen er regelmatig wat lichte weeën te komen, nog ruim 2 uur daarna 1cm ontsluiting en werd het heftiger. Anderhalf uur later met verzoek om pijnstilling naar ZH gegaan. Te ver voor ruggenprik en het infuus aanprikken duurde eeuwig dus toen die eindelijk zat, had ik ook al persdrang. In het laatste uur een weeënstorm waardoor ik van 6 naar 10 cm ben gegaan.
3 kwartier persen en tweedegraads ruptuur.

2e baby 39+5, bijna 9 pond.
Spontaan gebroken vliezen en weer ±10 uur.
Het duurde wat langer tot de weeën kwamen en sterker werden maar dit keer wilde ik poliklinisch bevallen dus evengoed met 3 cm naar ZH vertrokken. Daar in bad gegaan (hielp voor mij niks tegen te pijn trouwens, het maakte de weeën juist sterker) en uiteindelijk was ook dat niet fijn meer. Weer gevraagd om infuus. Maar door weeënstorm kon ik niet lang genoeg liggen en ineens zat ik op 10 cm, ook weer die laatste 4 cm in een uur erbij gekregen.
15 minuten persen en tweedegraads ruptuur.

Het grootste verschil tussen 1 en 2 (naast geboortegewicht) vond ik wel het contrast van medische of niet medisch. Bij baby 1 lag ik vrijwel meteen op bed aan allerlei snoeren en banden en ben ik ook op mijn rug bevallen, bij baby 2 heb ik geen moment op mijn rug gelegen. De weeën heb ik in bad en lopend opgevangen en later wiegend, persen deed ik op handen en voeten op het ziekenhuisbed.

Mocht het toch neerkomen op een ruggenprik, dan kan je eerlijk gezegd maar beter een anesthesioloog in opleiding hebben, die al wat verder is in de opleiding, dan een anesthesioloog die al klaar is met de opleiding.
Kennis van mij is vierdejaars AIOS en zet per jaar zo’n 200x een ruggenprik. Haar begeleidend stafleden doen dat zelden of nooit meer.
Overigens is het ook goed om te beseffen dat een ruggenprik gezet wordt “op de tast”. Je kan van buitenaf niet zien waar je binnenin exact moet zijn, dus dat het niet in 1x lukt is heel normaal. Dat hoeft niet aan de ervaring van de prikker te liggen.

1ste..

Ingeleid om 12u30... ruggenprik om 17u30.. 2u heerlijk pauze gehad maar ruggenprik zat niet helemaal goed (1 been was lam) de weeën kwamen er aan 1 kant dwars doorheen.. om 21u volledige ontsluiting... geboren na 30min persen om 21u30.. wel wat ingescheurd en labia ruptuur..

Geen huilbaby. Zoon was echt de meeste chille baby ever.. Zou het zo weer doen

Nou, wat ben ik een geluksvogel! Mijn kinderen zijn alle drie thuis geboren: de eerste deed er vier uur over, de tweede drie kwartier en de derde anderhalf uur.
Bij de eerste had ik een klein scheurtje dat gehecht moest worden, bij de andere twee had ik helemaal niets.
"Jij poept ze zo uit!" zeiden de verloskundigen. Ze vonden dat bijzonder, ik ben smal en tenger.

Dat "zo uitpoepen" heb ik niet zo ervaren, ik vond het verschrikkelijk pijnlijk. Maar het was snel gebeurd en ik had nauwelijks hersteltijd nodig.

Als je heel veel geluk hebt kan het zo ook.

1e bevalling braken rond 00.00 de vliezen dus naar het ziekenhuis want ze lag in stuit (was al bekend) en om 9.11 geboren. Wel weeën opwekkers en ingeknipt vanwege de stuit maar heb het niet als heel heftig ervaren. Las pas in het verslag dat het wel erg spannend was en de ok klaarstond en in de gang stonden om mij op te halen. Zat zo lekker in mijn bubbel.

2e bevalling wilde man graag naar het ziekenhuis maar om 10.00 verloor ik de slijmprop maar geen weeën ofzo maar voorgevoel dus oudste toch weg gebracht en toen man thuis kwam heftige weeën en vk gebeld en zat ik op 7cm en uiteindelijk ff voor 12 bevallen van een 9 ponder zonder schade. Ziekenhuis zou ik nooit gehaald hebben.

Zo is elke bevalling anders. We hopen ooit een 3e x te bevallen en dan zien we het wel weer.

Makkelijker bij de eerste: nam een ruggenprik dus vond het niet zo extreem pijnlijk in de persfase. Bevalling duurde minder lang door weeënopwekkers.
Hij was 3840 gram.

Zwaar: weeënstorm en kraamweek met veel bijvoeden omdat zoon zich een beetje gedroeg als randprematuur. Of dat aan de inleiding lag zullen we nooit weten.

Makkelijker bij de tweede: weeën kwamen veel rustiger op gang en waren daardoor beter op te vangen, wist beter wat ik kon verwachten, was voorbereid. Kraamtijd verliep rustig, zoon kon zich gemakkelijker aanpassen aan de buitenwereld. Had een kleine ruptuur.
Hij was 4185 gram.

Zwaar: fase van 8-10cm, bevalling duurde al met al een stuk langer, ik voelde de persweeën totaal niet toen ik geen ruggenprik had en had dus geen idee waar ik ‘heen’ moest persen zonder dat de pijn werd gedempt, terwijl ik dat mét ruggenprik veel duidelijker voelde. Wel zonder uitscheuren en na een korte persfase geboren. Mijn lichaam nam het over.

Oudste heeft wel wat meer gehuild volgens mij, al heb ik het idee dat ik hem vooral ook als veel zwaarder heb ervaren dan mijn jongste, omdat het zo’n totale levensverandering was toen hij kwam, en bij de jongste draaide die binnen no time mee in het gezin. Mijn oudste was wel veel prikkelgevoeliger, maar hij is dat nog altijd. Is karakter meer dan ruggenprik denk ik, aangezien hij bijna 6 wordt.

Al met al kijk ik op beide bevallingen met een goed gevoel terug. Bij beiden voelde ik me na afloop onder de hormonenrush echt heel erg empowered ofzo. Bij mijn oudste kon ik dat helaas niet zo goed vasthouden, bij de jongste wel. Maar dat lag denk ik ook meer aan dat ik al wist hoe het zou gaan met een kleine baby bij de tweede.

Eerste; 36+1 was ik. 3 uur snachts braken de vliezen, ziekenhuis ivm vroeggeboorte, 4 uur begonnen de weeën, 6 uur was dochter er. Geen hechting, niets. Kind was gezond en behoorlijk op gewicht voor een randprematuur (net onder de 5 pond), 3 dagen later waren we thuis.
In gedrag: kind vol spanningen in haar lijf. Nu nog steeds, ze is 7.

Tweede; op de uitgerekende datum, voorgevoel in de middag, controle 17.00 vlos zei niets aan de hand. 18.00 weeën, iets voor 24.00 was dochter 2 er. 1 hechting 'voor de mooi'. 3400 gram ongeveer. Meest relaxte kind dat ik me kon voorstellen.

Makkelijke bevallingen, al deed het alsnog +@+#(_(__ zeer. Ik vond de 6 uur van de tweede wel errug lang duren

In jouw geval zou ik me heel goed laten voorlichten door iemand die goed ingelezen is. In die zin sluit ik me aan bij Nicole want je ziet zo vaak dat onderzoeken niet juist geïnterpreteerd worden. Na een wat bijzonder consult van de verloskundige in het ziekenhuis, ben ik naar een caseload verloskundige gegaan. Ik was ook zwanger via ecd, een kunstmatige cyclus en mijn leeftijd werkte niet mee. Mijn zwangerschap verliep soepeltjes, maar zij kwam met allerlei problemen aanzetten en mijn bloed werd geprikt op van alles terwijl ik dacht dat alleen hb geprikt werd. Dat heb ik aangegeven en de begeleiding kwam verder bij de gynaecoloog en mijn caseload verloskundige. Verloskundigen in het ziekenhuis zijn prima maar het werkte niet voor mij omdat er te weinig naar het geheel werd gekeken. De gynaecoloog was veel analytische en dacht mee.

Het werd wel een inleiding, bij 40wk ivm weinig vruchtwater, bij het primen en een ontsluiting van 4 cm werd het toch een keizersnede wegens foetale nood. Door dat ik goed was voorgelicht en veel overlegde met de gynaecoloog zijn ze inderdaad van hun protocol afgestapt. Ik was erg verdrietig om de keizersnede, en de gynaecoloog aan mijn bed was heel duidelijk dat er meer kans op complicaties zijn ook op oudere leeftijd. De kz liep voorspoedig, en ik heb gelijk uren huid op huis contact gehad, even een half uur niet vanwege drukte op de afdeling, maar man wel. De navelstreng is uitgeklopt en borstvoeding verliep perfect. Ik heb hele goede herinneringen.

Hij werd wel onrustig na een fantastische kraamweek, veel huilen maar nog geen huilbaby ofzo, wilde niet slapen in de kinderwagen alleen draagzak, werd rustig van lopen op de trap nou veel succes als je net een keizersnede hebt gehad. Ik merkte dat ik vooral veel verwachtingen had, alles wil uitdenken, organiseren maar zo werkt het niet, Man had daar bijvoorbeeld veel minder last van die wacht veel meer af en heeft het heel anders ervaren. Onze verloskundige was daar ook heel duidelijk in, volg het kind er is geen goed of kwaad. Sommige kinderen slapen het best op eigen kamer, weigeren de draagzak anderen juist omgekeerd. (onze verloskundige komt echt uit de alternatieve hoek maar wel heel veel kennis) Het was na de krampenperiode echt een voorbeeldige baby wel eczeem maar dat komt van zijn vader. (Ik zou het bij een tweede weer net zo doen)

Stop ook met het lezen van bladen als k**nd als je er gevoelig voor bent, staat vol met artikelen die wel ergens op gebaseerd zijn maar vaak volledig over de kop worden gegooid. Ik zou daardoor kunnen denken dat mijn zoon een enorme wiebelkont wordt en weet ik veel wat niet meer maar dat is niet zo. Dat is echt een probleem, vind ik. In die zin is de post van Nicole heel helder. Oh ja en arts assistenten kunnen soms veel zorgvuldiger zijn, zegt niks.

Je kan ook denken aan langer thuis blijven in de ontsluitingsfase want ik meen me te herinneren dat jullie naast het ziekenhuis wonen. Dan heb je al veel meer rust. (neem aan dat je in het ziekenhuis wil bevallen ivm met je eerdere fluxus). Er zijn veel meer vormen van pijnstilling zoals hier al eerder genoemd. Mijn advies is dus laat je goed voorlichten, en niet afgaan op van alles en nog wat want dat is geen zekerheid.
Succes de laatste weken!

1: Ruim 20 uren weeën gehad. Bij 2cm had ik al vreselijke been en rug weeën en kon ik niet eens meer naar de auto lopen om naar het ziekenhuis te gaan. Daar bleek dat ze sterrenkijker lag waardoor ze niet lekker zakte en de ontsluiting helemaal niet vorderde, ruggenprik zat er meteen goed in, maar deed amper wat en ik werd doodziek met hoge koorts door een infectie. Uiteindelijk werd dat een keizersnede. Ik weet er ook allemaal niet zoveel meer van, behalve dat ik me zo naar voelde en veel moest spugen.

2: Ingeleid vanwege zwangerschapsdiabetes met insuline, meteen goede weeën die redelijk op te vangen waren tot er weer been en rug weeën kwamen, weer al bij 2cm. Toen een ruggenprik waarbij het zetten voor geen meter ging, na 6 pogingen zattie op hoop van zegen, maar ik heb dat helemaal niet als vervelend ervaren. Daarna ging het super snel, zo snel dat de VK (die druk was met een andere bevalling) eigenlijk niet wilde komen voelen toen ik aangaf dat ik 'het poep gevoel' had. Ik had toen ineens al 10cm en mocht meteen persen. Er moest wel even flink op mijn buik geduwd worden en ik had een behoorlijke knip (2x knippen, want er was een verkeerde schaar klaargelegd met een te kort blad) om me een handje te helpen, maar toen was het ook klaar. De placenta flubberde er zo achteraan, daar heb ik niks voor hoeven doen (op 1 of andere manier zag ik daar heel erg tegenop haha).

Gek genoeg heb ik alleen mijn eerste bevalling als heel traumatisch ervaren, terwijl mijn tweede bevalling veel heftiger was???

Ik denk omdat ik beter voorbereid was.

Ik heb bij de eerste een inleiding met ruggenprik gehad en was redelijk rustige bevalling. Wel met vacuümpomp en knip.

Bij de tweede heb ik eerst heel relaxed urenlang in bad de weeën opgevangen.

Totdat ze mijn vliezen braken en toen gevraagd om een morfinepomp, vanwege mega heftige weeënstorm. Het deed heel veel pijn, omdat hij verkeerd lag met zijn hoofd.

Morfinepomp kan ik afraden. Wat ze er niet bij vertellen is dat ze je daarna ook nog weeënopwekkers moeten geven, omdat de morfine zogenaamd de weeën afzwakt.

Maar in mijn beleving deed die morfinepomp al nauwelijks iets en kreeg ik wel de weeënopwekkers eroverheen.

Helaas ging hij ondanks al het weeëngeweld geen centimeter naar beneden. Hij lag er gewoon echt verkeerd voor. Dus kreeg ik een ongeplande keizersnede.

Als jij je fijn voelt bij het idee van een ruggenprik, gewoon zorgen dat ze hem klaarzetten voor je.