Borstvoeding

11-12-2013 12:46 20 berichten
Alle reacties Link kopieren
Nu bij mijn 37e week zwangerschap van mijn eerste kindje.

Voor mij stond, sinds dat ik weet dat ik zwanger ben, al vast dat ik borstvoeding wil gaan geven. Nu is er tijdens mijn zwangerschap het een en ander opgevallen bij vriendinnen en bekenden. Zodra het woordje borstvoeding valt, lijkt het wel of iedereen zich wil indekken. Als het lukt dan ga ik borstvoeding geven, want ik wil het wel proberen, is een veel gehoorde zin. Of ze schieten in de verdediging, omdat ze zelf ervoor gekozen hebben voor flesvoeding en ze zich daarvoor schamen ofzo...? Geen idee wat het is, maar er is altijd wat mee te doen. Nu zeg ik dat ik gewoon borstvoeding ga geven, maar is het wel zo gewoon. Graag jullie ervaring gevraagd mbt borstvoeding. Moet ik met dingen rekening houden en denk ik er misschien te makkelijk over?

Ik heb het idee dat vrouwen het lastig vinden als borstvoeding niet lukt en ze het voor de buitenwereld willen goedpraten dat ze op flesvoeding over zijn gegaan. Waarom alles zo krampachtig moet, snap ik niet. Je maakt toch zelf je beslissing, lukt het niet, dan lukt het niet, zou ik zeggen en lekker op de flesvoeding over.
Alle reacties Link kopieren
Nou, dat weten we dan ook weer!
Waarvan akte.
Ik had het in mijn geboorteplan gezet. En zodra de kleine man werd geboren zijn we direct aan iedereen gaan vertellen dat we borstvoeding wilden geven. Dus is hij in het eerste uur aangelegd onder begeleiding en het ging direct goed.



Ook ben ik naar een informatie avond borstvoeding gegaan en heb veel mensen gesproken. Ook de kraamhulp heb ik uitgezocht op ervaring met en pro-borstvoeding. En geef niet te snel op! Je lijf is er op gemaakt, blijf rustig telkens aanleggen en blijf proberen.



En hou je houding graag zoals ie is, gewoon beginnen en door blijven gaan en als het niet lukt, dan op flesvoeding over.
Je moet je niks van wat anderen denken aantrekken.



Mijn dochter van nu 2 jaar en 3 maanden geef ik nog steeds BV, en als andere vrouwen het zien of horen, kijken ze me vreemd aan of zeggen dat het niet kan, nou boei, ik bepaal zelf wel wat ik belangrijk vindt voor mezelf en mijn dochter.
Dit wordt vast weer zo'n discussie met voorspelbaar verloop. Maar goed, het proberen borstvoeding te geven heeft mijn kraamperiode danig beïnvloed op negatieve wijze. Ondanks dat ik er net zo instond als jij. Want als je eenmaal probeert, ga je ook echt proberen, doorzetten, lactatiekundige e.d. De hele mikmak. En dat ben ik achteraf gezien veel te lang blijven doen, langer dan goed voor me was.
Het ligt gevoelig omdat de discussies hoog op kunnen lopen. De medische wereld stelt het volgende: Borstvoeding is en blijft voorlopig de voeding van voorkeur vanwege een héleboel redenen. Vit K druppels zijn wel belangrijk om erbij te geven.



Moeders die er voor kiezen om flesvoeding te geven wordt wel eens verweten egoïstisch te zijn. Moeders die het geprobeerd hebben maar bij wie het niet lukte (om welke reden dan ook. slechte begeleiding, tepelkloven, infecties, niet genoeg melk etc.) vinden soms dat ze hebben gefaald. Dat hun lijf faalt. Je kunt je voorstellen dat dat enorme emoties oproept.
Wat ik heb gemerkt in mijn omgeving is dat sommige moeders nogal heftig reageren op vrouwen die direct flesvoeding geven, of vrouwen die binnen een maand overstappen op flesvoeding.



Je krijgt dan een hele preek met dat borstvoeding zo geweldig is, en prachtig mooi, veel beter voor je kindje ook. En dat het echt wel (écht hoor!) het proberen waard is, en dat je daar soms wat meer moeite voor moet doen (want een maandje is namelijk wel heel kort!).



Dat zijn nare discussies, en door nu al voorzichtig aan te geven dat ik mogelijk overstap op flesvoeding hoop ik die in ieder geval in de toekomst te vermijden. Want ik vind die reacties nu al vervelend bemoeizuchtig, en mocht borstvoeding voor mij niet lukken dan vast helemaal...
Alle reacties Link kopieren
Ik sta er op dit moment hetzelfde in als jij TO. Ik ben nu ruim 18 weken zwanger en onder controle bij de gyn. Toen ik 12 weken zwanger was kreeg ik een consult bij een verpleegkundige. Eén van haar eerste vragen was "Borstvoeding of flesvoeding?!" Waarop ik zei dat ik dat nog niet wist en het van de situatie af zou laten hangen. Ik moet namelijk bevallen op de hartbewaking ivm een hartziekte (bij mij, niet bij het kind) Ik moet na de bevalling sowieso 3 dagen op de hartbewaking blijven. Omdat dit best wel wat stress met zich meebrengt wil ik mezelf (nog) niet de stress aan doen die bij BV kan komen kijken. Dat begreep zij dus niet.

En ik voel me nu al 6 weken dom en lullig. Want het komt op mij over alsof ik NU moet weten wat ik wil en ik het niet van de situatie af mag laten hangen.

Voooropgesteld: BV geven lijkt me hartstikke mooi, dus ik wil het echt proberen. Maar volgens de verpleegkundige gaat het bij de meeste vrouwen mis als ze er op dezelfde manier instaan als ik (en als TO dus) Ik heb er zelf een totaal andere mening over, maar ja... ben zwanger van mijn eerste en ben dus heel erg groen (in de ogen van de verpleegkundige)

Toen ik aangaf dat ik het niet zag zitten als ik aan alle toeters en bellen zou liggen voor mijn hart gaf zij aan dat ze dan wel kwamen kolven. Het voelt nu voor mij of het echt moet en dat opdringen valt me een beetje zwaar...



Elke vrouw heeft hier toch haar eigen keuze in?
Alle reacties Link kopieren
Elke vrouw zou hier haar eigen keuze in moeten hebben kuuk.

Laat je niet gek maken, kies waar jij je het prettigst bij voelt.
Alle reacties Link kopieren
Misschien heb je hier iets aan:

Borstvoedingsvragen (deel 3)
anoniem_166209 wijzigde dit bericht op 11-12-2013 13:31
Reden: verkeerde link
% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
Borstvoeding is iets natuurlijks en als je het wil en lukt moet je het doen. Wil ie het niet of lukt het het je niet doe je het niet



Bij de eerste ben ik naar zeven dagen stress, verdriet en heelveel pijn gestopt. De tweede geef ik nu al vier maanden borstvoeding.
Je moet soms vallen om weer leren op te staan
Alle reacties Link kopieren
Hi to, geef op dit moment mijn jongste zoontje (ruim 4 maanden) borstvoeding. Mijn oudste heeft 'maar' 2,5 maanden bv gekregen en toen ben ik overgestapt op flesvoeding. Ik heb altijd gezegd: 'ik wil borstvoeding geven, maar niet ten koste van alles.' Daarmee bedoel ik dat ik op het moment dat het voor mij teveel zou worden, ik zou stoppen met bv.



Ik heb daar altijd heel makkelijk over gedaan, tegen iedereen die begon te zeuren was ik ook heel duidelijk. Bij mijn eerste zoontje had ik overproductie en kreeg ik een borstonsteking, maar het voeden ging redelijk makkelijk. Ben ermee gestopt omdat zoontje een huilbaby was en ik er op een gegeven moment echt doorheen zat.



Jongste zoon is een erg makkelijk kind. Wil nog wel iedere drie uur drinken (ook snachts) maar dat vind ik geen probleem. De bv loopt goed en ik vind het zo makkelijk. Moet er niet aan denken om steeds m'n bed uit te komen om een flesje klaar te maken midden in de nacht.



Hoe jij erin staat lijkt mij er gezond. Voor mij was bv geven ook gewoon, het hoort erbij net zoals zwanger zijn. Wel een tip die ik je wil geven: lees jezelf in, als je pijn hebt vraag dan hulp aan een lactatiekundige en als je het echt niet meer wil is dat ook prima, je baby wordt ook groot op flesvoeding.
Alle reacties Link kopieren
Ik dacht ook ik ga het proberen maar toen zoon geboren was wilde hij niet goed huilen en op gang komen dus is hij meteen meegenomen door de kinderarts, ik gaf aan dat ik wel borstvoeding wilde geven en er werd gezegd dat ik daar de andere dag alsnog mee kon beginnen, dus niet!

Mij was verteld dat je je kindje meteen moet aanleggen maar na een zware bevalling van 22 uur dacht ik 'ze zullen het wel weten hier'



Uiteindelijk moest zoon een week in het ziekenhuis blijven en ben ik naar huis gegaan.

Ik had het misschien door kunnen zetten en blijven proberen maar had dan moeten gaan kolven, dat zag ik echt niet zitten.



Ik ben nu weer zwanger en neig nu toch ook weer meer naar flesvoeding, ik vond het wel erg makkelijk, maar ik heb nog genoeg tijd om er over na te denken.
Ik laat het ook van de situatie afhangen. Als het kind niet de aangeboren afwijkingen heeft waar we al eens mee hebben moeten dealen wordt het weer bv. En anders vanaf voeding 1 flesvoeding aangezien de voedingen enorm lang gaan duren dan (minimaal1,5uur) en ik ook nog kans wil hebben om te slapen ipv te moeten kolven tussen de voedingen door. Ervaring heeft mij al geleerd dat bv dan echt onmogelijk vol te houden is helaas. Bovendien komt er bij kolven vrijwel niks uit bij mij, 15cc is een topopbrengst .
Kuuk het kan prima slagen met zo'n instelling hoor! Niks van die vk aantrekken! Ik heb met dezelfde instelling 2x meer dan een half jaar gevoed.
Tijdens mijn zwangerschap had ik zó de buik vol van de borstvoedingsmaffia én ik had te veel voorbeelden gezien van vriendinnen die bijna eronderdoor gingen, aan het maar blijven proberen van BV, dat ik ook zoiets had van 'ja, het is het beste voor mijn kind, maar als het niet meer het beste voor mij is, stop ik er mee'.



Ook wist ik zeker 'aan mijn lijf geen polonaise' mbt BV. En toen beviel ik met een KS. Dus 5 dagen in het ziekenhuis, waar kind standaard (want ook nog wat te vroeg geboren) bijvoeding kreeg na iedere voeding en ik standaard de kolfmachine aangereikt kreeg en braaf ging kolven... Terwijl ik dat dus noooooooit zou gaan doen, hahaha.



Na 5 dagen kreeg ik onwijze stuwing en vanaf toen heb ik 6 maanden met veel plezier BV gegeven.
Bij m'n eerste kind maar 2 weken BV gegeven. Niet genoeg productie vanwege stress door ziekenhuisopname van dochter. En dochter was het via de fles al gewend en weigerde de borst dus..



In het ziekenhuis naast me lag een vrouw met overproductie, en ze zei op een gegeven moment tegen haar kindje : "Kom maar, mama heeft genoeg voor je"

Auw.. dat stak.. ik voelde me zo een slechte moeder op dat moment..



Bij m'n tweede kind toch weer geprobeerd, aanleggen ging meteen goed. Nog beter dan bij dochter. Maar de 2e dag begon zoon ook te weigeren, hij krijste alles bij elkaar en de kraamhulp maar blijven proberen met zoon in een houtgreep. Hij werd steeds meer gestressd, en ik ook.. Toen zei ik dat ze moest stoppen, zo hoefde het voor mij niet meer. Vanaf dat moment overgegaan op flesvoeding. Zoon blij, ik ook.



Mijn verloskundige begreep het gelukkig. Ze zei : "Liever een gelukkig kind en moeder op flesvoeding, dan ongelukkig met borstvoeding"
Alle reacties Link kopieren
Ik sta er hetzelfde in als jij TO. Serieus proberen maar als ik om 1 of andere reden niet meer wil/kan wordt het gewoon bv.



Verder laat ik het aan iedereen wat ze zelf doen en vinden. En gelukkig krijg ik van niemand om mijn oren dat ik bv ga geven. 1 keer probeerde er iemand de discussie aan te zwengelen door te zeggen: " als bv zo natuurlijk is waarom is het dan zo'n gedoe???` Zij heeft heeft zelf nooit bv gegeven. Ik ben daar dus niet op in gegaan. Weg onderwerp.



Gewoon doen wat je zelf prettig vindt, wilt, kan, kind kan.
Ik heb in mijn bevallingsplan staan dat ik borstvoeding wil gaan geven. Ik krijg ook een kraamhulp die ervaring heeft, is standaard bij onze kraamzorg als je bv wil geven.

Ik heb ook nog een avond bij een voorlichting gezeten om eens te kijken hoe en wat.

Uiteindelijk zie ik het wel. Met vriend afgesproken als ik zeg genoeg stoppen we.



Kuuk je moet je geen zorgen maken. Bij de voorlichting zeiden ze dat als je om medische rede iets langer moet binnen kan het ook nog al kost het iets meer moeite. Wat belangrijkste uit de voorlichtingsavond kwam was dat je er geen druk op moet leggen, want breng jou en de baby stress. Stress zorgt vaak voor de meeste problemen, dus je ziet het wel houding is een goede.



Wat wel weer grappig is, dat toen ik geboren was er juist geen borstvoeding werd gegeven. Toen moest je he verdedigen als je wel borstvoeding gaf.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven