Zwanger
alle pijlers
Darmhernia
maandag 25 juli 2022 om 18:40
Na mijn topic in september is die zwangerschap buitenbaarmoederlijk gebleken en is dit operatief verwijderd. Al snel was ik weer zwanger ondertussen nu 32 weken.....
Echter.....
Afgelopen donderdag was ik aan het winkelen met mn ma en zoontje bij de intratuin. Kreeg daar ter plekke enorm veel pijn in mijn buik en het enige wat ikzelf meegekregen heb is dat ik out ben gegaan en heel af en toe bij kwam. Met spoed geopereerd en bleek een darmhernia te hebben. Zowel de kleine als ik hebben een engeltje op onze schouder gehad. Wat later op de operatietafel en het had voor beide einde oefening geweest omdat mn dunne darm dan geknapt was
Achteraf komen de verhalen los bij de mensen die aanwezig zijn geweest en ben nu voor mijzelf de puzzelstukjes bij elkaar aan het leggen van wat er zich afgespeeld heeft. Ben normaal gesproken een van de meest nuchtere mensen die er maar is, maar dit heeft wel een enorme impact gehad. En heb er ook moeite mee.
De kleine hebben ze nog in mn buik kunnen laten zitten. En die doet het prima.
Wat wil ik met deze post??? Geen idee hoop vragen kan ik volgende week kwijt. Maar zijn er mensen met een gelijksoortige ervaring? Hoe is de rest van je zwangerschap gelopen? En je eigen herstel?
Echter.....
Afgelopen donderdag was ik aan het winkelen met mn ma en zoontje bij de intratuin. Kreeg daar ter plekke enorm veel pijn in mijn buik en het enige wat ikzelf meegekregen heb is dat ik out ben gegaan en heel af en toe bij kwam. Met spoed geopereerd en bleek een darmhernia te hebben. Zowel de kleine als ik hebben een engeltje op onze schouder gehad. Wat later op de operatietafel en het had voor beide einde oefening geweest omdat mn dunne darm dan geknapt was
Achteraf komen de verhalen los bij de mensen die aanwezig zijn geweest en ben nu voor mijzelf de puzzelstukjes bij elkaar aan het leggen van wat er zich afgespeeld heeft. Ben normaal gesproken een van de meest nuchtere mensen die er maar is, maar dit heeft wel een enorme impact gehad. En heb er ook moeite mee.
De kleine hebben ze nog in mn buik kunnen laten zitten. En die doet het prima.
Wat wil ik met deze post??? Geen idee hoop vragen kan ik volgende week kwijt. Maar zijn er mensen met een gelijksoortige ervaring? Hoe is de rest van je zwangerschap gelopen? En je eigen herstel?
Wat heftig zeg! Logisch dat je dat niet in de koude kleren is gaan zitten. Heb er geen ervaring mee maar wens je veel sterkte bij de verwerking en hopelijk nog een rustig en gezond vervolg van de zwangerschap
maandag 25 juli 2022 om 19:02
Wat heftig voor je! Heel normaal dat het zich keer op keer blijft afspelen in je brein, hoort bij de verwerking. Wat een schrik! Je kunt de verloskundige ook bellen, helpt misschien om je verhaal nog een keer kwijt te kunnen aan een deskundige. En wellicht hebben ze dit wel eens ervaren bij een vrouw in hun praktijk en kunnen vanuit dat oogpunt ook wat zeggen over bv. het verdere verloop van de zwangerschap. Veel sterkte!
maandag 25 juli 2022 om 21:07
Ja, ik heb hier (helaas) ervaring mee. Bij mij was het met ruim 20 weken zwangerschap en ook met spoed geopereerd. Ik had denk ik rond 16/17 weken ook al klachten en ben toen ook bij de huisartsenpost geweest met extreme buikpijn, maar dat nam na 1,5 uur weer af, dat had ik 3x achter elkaar op 1 dag waardoor ik in de nacht naar de huisartsenpost ben gegaan toen. Achteraf was dat waarschijnlijk al het begin, maar was het toen weer los gesprongen dat zei een arts later iig. De dag dat ik geopereerd was weet ik niet meer heel goed. Ik had zoveel pijn dat ik alles maar half meekreeg, ik ben niet out gegaan zoals jij, maar was wel helemaal in mezelf gekeerd en kon niks verdragen, geen licht etc, ik weet nog wel dat de verpleging dat raar vond. Toen ze hadden uitgesloten dat er iets met de baby was en erachter waren wat het was lag ik binnen een uur op de ok volgens mij. Mijn man dacht wel echt dat hij mij en de baby kwijt zou raken. Ik moest ook 5 of 6 dagen in het ziekenhuis blijven (met een sonde etc, dat was wel heel erg naar) en ik was denk ik na 6 weken pas weer aan het werk. Tot die tijd echt heel snel moe, vooral de eerste weken. Een vriendin van mij werkt op de SEH waar ik opgenomen was en die had van collega’s die mij geholpen hadden achteraf gehoord dat ik echt heel ziek was.
Doordat ik er door de pijn niet helemaal bij was, heb ik er zelf niet zo veel last van gehad, buiten de vermoeidheid, ik realiseerde me niet echt dat ik dood had kunnen gaan, dat kwam volgens mij niet helemaal binnen bij mij ( en nog steeds niet echt, hoewel ik verstandelijk best weet dat dat wel zo is). Wel had ik veel zorgen om de baby aangezien ik onder narcose was geweest in de zwangerschap. Ik heb om extra echo’s gevraagd en ook gekregen. Dat had ik ook wel nodig want ik had wel veel zorgen weet ik nog. Het enige dat ik er zelf aan over heb gehouden is een groot litteken midden op m’n buik, die niet heel mooi is aangezien mijn buik aan het groeien was terwijl het moest genezen.
Mijn zoontje is wel een maand te vroeg geboren en moest 9 dagen in het ziekenhuis blijven, maar dat stond volgens mij hier helemaal los van. Buiten dat hij rand prematuur was (zo noemen ze dat volgens mij) is hij kerngezond. Inmiddels is hij ruim 2 jaar en loopt prima op schema met alles.
We hebben zelfs nog een 3e kindje gekregen (mijn man vond dat wel heel spannend en we hebben wel uitgezocht of de kans groot was dat zoiets nog een keer zou gebeuren, maar dat is blijkbaar niet zo) en de laatste zwangerschap ging helemaal goed.
Hopelijk herstel je goed! Mijn tip: vraag gewoon om extra echo’s als je je zorgen maakt. Mijn zwangerschap was al medisch, door mijn 1e zwangerschap en ik heb gewoon extra controles gekregen. Dat hielp mij heel erg.
Doordat ik er door de pijn niet helemaal bij was, heb ik er zelf niet zo veel last van gehad, buiten de vermoeidheid, ik realiseerde me niet echt dat ik dood had kunnen gaan, dat kwam volgens mij niet helemaal binnen bij mij ( en nog steeds niet echt, hoewel ik verstandelijk best weet dat dat wel zo is). Wel had ik veel zorgen om de baby aangezien ik onder narcose was geweest in de zwangerschap. Ik heb om extra echo’s gevraagd en ook gekregen. Dat had ik ook wel nodig want ik had wel veel zorgen weet ik nog. Het enige dat ik er zelf aan over heb gehouden is een groot litteken midden op m’n buik, die niet heel mooi is aangezien mijn buik aan het groeien was terwijl het moest genezen.
Mijn zoontje is wel een maand te vroeg geboren en moest 9 dagen in het ziekenhuis blijven, maar dat stond volgens mij hier helemaal los van. Buiten dat hij rand prematuur was (zo noemen ze dat volgens mij) is hij kerngezond. Inmiddels is hij ruim 2 jaar en loopt prima op schema met alles.
We hebben zelfs nog een 3e kindje gekregen (mijn man vond dat wel heel spannend en we hebben wel uitgezocht of de kans groot was dat zoiets nog een keer zou gebeuren, maar dat is blijkbaar niet zo) en de laatste zwangerschap ging helemaal goed.
Hopelijk herstel je goed! Mijn tip: vraag gewoon om extra echo’s als je je zorgen maakt. Mijn zwangerschap was al medisch, door mijn 1e zwangerschap en ik heb gewoon extra controles gekregen. Dat hielp mij heel erg.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
