Zwanger
alle pijlers
De Prikbitches
donderdag 1 september 2011 om 19:36
Suzzel, fijn dat je er even met je moeder hebt gepraat.
Lijkt mij heel fijn, ik heb helaas niet zo'n band met mijn moeder, ze vind dat ik maar weer moet gaan studeren, en me op andere dingen moet gaan richten, dan komen de kinderen 'vanzelf'??? Heel apart.
Ik kan je niet in de tabel terugvinden, maar hoe ben jij zwanger geworden van je zoontje? Ook met ICSI?
Lijkt mij heel fijn, ik heb helaas niet zo'n band met mijn moeder, ze vind dat ik maar weer moet gaan studeren, en me op andere dingen moet gaan richten, dan komen de kinderen 'vanzelf'??? Heel apart.
Ik kan je niet in de tabel terugvinden, maar hoe ben jij zwanger geworden van je zoontje? Ook met ICSI?
donderdag 1 september 2011 om 21:53
Suzzel, wat erg dat de icsi niet kan doorgaan. Fijn dat je het pgoed met je moeder en man kan bespreken.
ABC gefeliciteerd! Wat een heerlijk nieuws om te horen. Dat geeft hoop.
Zo gek, al jaren zit ik te hopen dat ik niet ongesteld wordt en nu kan ik bijna niet wachten dat het zover is (ondertussen stiekem hopen dat ik toch niet ongesteld wordt). Waarschijnlijk van het weekend of begin volgende week en dan aan de pil.
Dolfijn, ik hoop dat er nog veel meer dagen komen waarin je het gevoel hebt de wereld aan te kunnen
ABC gefeliciteerd! Wat een heerlijk nieuws om te horen. Dat geeft hoop.
Zo gek, al jaren zit ik te hopen dat ik niet ongesteld wordt en nu kan ik bijna niet wachten dat het zover is (ondertussen stiekem hopen dat ik toch niet ongesteld wordt). Waarschijnlijk van het weekend of begin volgende week en dan aan de pil.
Dolfijn, ik hoop dat er nog veel meer dagen komen waarin je het gevoel hebt de wereld aan te kunnen
donderdag 1 september 2011 om 22:02
Eva, jammer als je zo'n reactie krijgt van je moeder. Toen wij mijn ouders vertelden dat we de mmm ingingen vertelde mijn vader dat we niet moestn vergeten dat je ook zonder kinderen gelukkig kunt zijn.... Bedankt pa, dat was niet helemaal de gedroomde reactie maar daar moeten we het maar mee doen. Over gevoelens praten is voor hem heel moeilijk en na heel veel jaren weet ik dat hij zulk soort dingen niet zo bedoeld. Soms ben ik uit vrije wil oostindisch doof bij mijn ouders. Dat helpt & er achteraf om lachen met mijn man ook. Toch steekt het soms
vrijdag 2 september 2011 om 10:16
ABC wat een fantastisch nieuws. Gefeliciteerd.
Dolfijn super om te lezen dat je een top dag had.
Ik zit momenteel niet heel erg lekker in mijn vel en vind het enigzins wel prettig te lezen dat mijn ouders en schoonouders niet de enige zijn die niet heel erg staan te springen. (vind het voor jullie dames ook vervelend hoor, niet verkeerd opvatten)
Mijn man is een heel stuk ouder dan dat ik ben en zijn ouders hadden dus mijn opa en oma kunnen zijn en die snappen niet dat wij dit allemaal willen doen en volgens hun moeten we de natuur zijn gang laten gaan, want god bepaalt immers hoe en of iemand op de wereld kom. blablablabla
Mijn ouders staan er opzich niet heel negatief tegenover, maar vinden die anderhalf/2 jaar wachten erg lang en willen niet snappen waarom het zolang moet gaan duren.
Dan moeten jullie maar niet aan kinderen beginnen en het gewoon bij je honden houden.
Ik wordt momenteel ff gek van dit soort opmerkingen, dus ik hou mijn gevoelens, twijfels etc maar even voor mezelf en heb het er enkel nog maar met manlief over.
Verder weet niemand dat we deze stap gemaakt hebben en ik denk dat ik dat voorlopig maar even zo hou, want nog meer (wellicht onbewust) negatieve reacties zit ik niet op te wachten.
Dolfijn super om te lezen dat je een top dag had.
Ik zit momenteel niet heel erg lekker in mijn vel en vind het enigzins wel prettig te lezen dat mijn ouders en schoonouders niet de enige zijn die niet heel erg staan te springen. (vind het voor jullie dames ook vervelend hoor, niet verkeerd opvatten)
Mijn man is een heel stuk ouder dan dat ik ben en zijn ouders hadden dus mijn opa en oma kunnen zijn en die snappen niet dat wij dit allemaal willen doen en volgens hun moeten we de natuur zijn gang laten gaan, want god bepaalt immers hoe en of iemand op de wereld kom. blablablabla
Mijn ouders staan er opzich niet heel negatief tegenover, maar vinden die anderhalf/2 jaar wachten erg lang en willen niet snappen waarom het zolang moet gaan duren.
Dan moeten jullie maar niet aan kinderen beginnen en het gewoon bij je honden houden.
Ik wordt momenteel ff gek van dit soort opmerkingen, dus ik hou mijn gevoelens, twijfels etc maar even voor mezelf en heb het er enkel nog maar met manlief over.
Verder weet niemand dat we deze stap gemaakt hebben en ik denk dat ik dat voorlopig maar even zo hou, want nog meer (wellicht onbewust) negatieve reacties zit ik niet op te wachten.
vrijdag 2 september 2011 om 10:47
Suzzel niet goed gekeken sorry zie je nu wel in de tabel staan. ook icsi dus. hopelijk krijgen jullie een goed gesprek in het zkh. Wat jammer om te lezen dat er meer meiden er niet over kunnen praten met ouders. Ik vertelde mijn moeder gisteren over de vroege miskraam en toen zei ze dat ik niet moest overdrijven want 'het' was nog niks. Oké mama, laat maar.
vrijdag 2 september 2011 om 10:50
Jaaaa!!! Abc, wat een goed nieuws!
Was je erg zenuwachtig? Ben echt zo blij voor je! En dat na al die angsten!
(Bedenk me nu net... Ik zit ook met cryo terugplaatsingen dus ik kan dat ook gaan krijgen als het lukt...)
Suzzel, wat een tegenvaller zeg!
Dat kan je er even niet bij hebben...
Let even op als je wordt doorverwezen naar Nijmegen. TESE mag in nederland alleen maar daar en in Amsterdam worden gedaan. In Amsterdam is de wachtlijst meer dan een jaar... Ik weet niet hoe het in Nijmegen zit, maar wij zijn dus om deze reden naar Gent gegaan. Daar waren we in een paar maanden aan de beurt. In Dusseldorf ben je ook sneller aan de beurt.
Jusa, hoe is het bij jou? Ben ook heel benieuwd naar foto's, maar vooral hoe het metje gaat. Is het een beetje vol te houden? Hoe slapen ze?
Pfff... Eva... Bah, wat rot zeg, om zoiets van je moeder te horen! Je verwacht toch dat ze je steunen en dat ze het allemaal moeilijk vinden dat je zoiets mee moet maken.
Sookie ook Dat het steekt kan ik me heel goed voorstellen.
En ikke... Jeetje, wat een opmerkingen krijg jij te verduren! Dat god bepaalt hoe en wat? Bah... Ik kan daar als niet-gelovige echt niet tegen!
Hier nog geen positieve ovulatietest. En een kerel die nu werkeloos thuis zit. Wel lastig want zo voel ik me een beetje gecontroleerd in wat ik doe. Maar... Wel weer even een belblokje gedaan, en er komen afspraken aan, en zo te horen zit de kans er in dat ik straks mijn eerste echte klant (met contract) kan gaan krijgen!
En gevoelsmatig gaat het allemaal vanzelf. Of eigenlijk: gemakkelijk.
Als ik dat had geweten was ik veeeeel eerder voor mezelf begonnen!
Straks gaan we even naar de havendagen. We hebben een of andere vaartocht en/of rondleiding. Geen idee wat precies, maar we gaan het allemaal bekijken. Kwam mijn vriend gisteren ineens mee en het leek mij ook wel leuk.
Was je erg zenuwachtig? Ben echt zo blij voor je! En dat na al die angsten!
(Bedenk me nu net... Ik zit ook met cryo terugplaatsingen dus ik kan dat ook gaan krijgen als het lukt...)
Suzzel, wat een tegenvaller zeg!
Dat kan je er even niet bij hebben...
Let even op als je wordt doorverwezen naar Nijmegen. TESE mag in nederland alleen maar daar en in Amsterdam worden gedaan. In Amsterdam is de wachtlijst meer dan een jaar... Ik weet niet hoe het in Nijmegen zit, maar wij zijn dus om deze reden naar Gent gegaan. Daar waren we in een paar maanden aan de beurt. In Dusseldorf ben je ook sneller aan de beurt.
Jusa, hoe is het bij jou? Ben ook heel benieuwd naar foto's, maar vooral hoe het metje gaat. Is het een beetje vol te houden? Hoe slapen ze?
Pfff... Eva... Bah, wat rot zeg, om zoiets van je moeder te horen! Je verwacht toch dat ze je steunen en dat ze het allemaal moeilijk vinden dat je zoiets mee moet maken.
Sookie ook Dat het steekt kan ik me heel goed voorstellen.
En ikke... Jeetje, wat een opmerkingen krijg jij te verduren! Dat god bepaalt hoe en wat? Bah... Ik kan daar als niet-gelovige echt niet tegen!
Hier nog geen positieve ovulatietest. En een kerel die nu werkeloos thuis zit. Wel lastig want zo voel ik me een beetje gecontroleerd in wat ik doe. Maar... Wel weer even een belblokje gedaan, en er komen afspraken aan, en zo te horen zit de kans er in dat ik straks mijn eerste echte klant (met contract) kan gaan krijgen!
En gevoelsmatig gaat het allemaal vanzelf. Of eigenlijk: gemakkelijk.
Als ik dat had geweten was ik veeeeel eerder voor mezelf begonnen!
Straks gaan we even naar de havendagen. We hebben een of andere vaartocht en/of rondleiding. Geen idee wat precies, maar we gaan het allemaal bekijken. Kwam mijn vriend gisteren ineens mee en het leek mij ook wel leuk.
vrijdag 2 september 2011 om 10:57
Ikke, wat naar dat je omgeving zo reageert. Het is natuurlijk ook nogal een stap. Niet iedereen kent IVF en als het dan ook nog eens pgd is dan wordt het helemaal vaag. Zeker voor ouderen is dat gewoon niet te begrijpen. Mijn opa heeft ook al eens gezegd "waar gaat dan heen met de wereld" Ik kan het me wel indenken dat het voor die oudjes ook wel erg moeilijk allemaal is. De wereld gaat zo gigantisch hard in ontwikkeling, dat is gewoon niet meer bij te houden.
Wat mijn ervaring is, dat de omgeving moet wennen. Zelf ben je al jaren bezig met proberen, heb je de stap al gezet naar de huisarts, naar de gyn, onderzoeken gedaan etc. En dan komt het moment dat het duidelijk wordt dat het niet vanzelf zal gaan. Wij hebben mijn ouders na 1,5 jaar ingelicht en mijn schoonouders na 2 jaar. Beiden reageerden geschokt en daarna "is het echt wel nodig?" Maar nadat de jaren weer verder gingen begrepen ze het steeds meer en kunnen ze nu ook echt meeleven.
Eva, bij jullie is nooit een oorzaak gevonden toch? Misschien dat je moeder het daarom moeilijk vindt? En dat ze je verdriet ziet hebben en je daardoor probeert op te beuren terwijl dat dus averechts werkt? Kan je verder wel goed met je moeder praten?
Sookie, wat spannend dat je volgende week al aan de pil gaat! En toch stiekem hopen tegen beter weten in, dat je misschien niet ongesteld gaat worden. Erg herkenbaar
Ikke, nog even wat: pgd is ook een ethisch dilemma voor velen. Als je voor jezelf maar duidelijk hebt waarom je het gaat doen en als je er 100% achter staat, dan pas wordt het makkelijker om op anderen te reageren of het commentaar naast je neer te leggen. Iedereen heeft altijd overal wel een mening over, maar als jij en je man erachter staan, daar gaat het om. Toen je hier voor het eerst kwam posten had ik het ook even moeilijk, maar dat is puur door mijn verleden. Ik was denk ik een beetje jaloers dat jullie zo een gezond kind gingen "maken". Terwijl ik net mijn zieke dochter was verloren. Snap je wat ik bedoel? En zo heeft iedereen bagage uit het verleden en vormt daardoor een mening. Maar dat moet jij je niet aantrekken. Ik hoop dat je snapt wat ik bedoel. Sterkte hoor!
Wat mijn ervaring is, dat de omgeving moet wennen. Zelf ben je al jaren bezig met proberen, heb je de stap al gezet naar de huisarts, naar de gyn, onderzoeken gedaan etc. En dan komt het moment dat het duidelijk wordt dat het niet vanzelf zal gaan. Wij hebben mijn ouders na 1,5 jaar ingelicht en mijn schoonouders na 2 jaar. Beiden reageerden geschokt en daarna "is het echt wel nodig?" Maar nadat de jaren weer verder gingen begrepen ze het steeds meer en kunnen ze nu ook echt meeleven.
Eva, bij jullie is nooit een oorzaak gevonden toch? Misschien dat je moeder het daarom moeilijk vindt? En dat ze je verdriet ziet hebben en je daardoor probeert op te beuren terwijl dat dus averechts werkt? Kan je verder wel goed met je moeder praten?
Sookie, wat spannend dat je volgende week al aan de pil gaat! En toch stiekem hopen tegen beter weten in, dat je misschien niet ongesteld gaat worden. Erg herkenbaar
Ikke, nog even wat: pgd is ook een ethisch dilemma voor velen. Als je voor jezelf maar duidelijk hebt waarom je het gaat doen en als je er 100% achter staat, dan pas wordt het makkelijker om op anderen te reageren of het commentaar naast je neer te leggen. Iedereen heeft altijd overal wel een mening over, maar als jij en je man erachter staan, daar gaat het om. Toen je hier voor het eerst kwam posten had ik het ook even moeilijk, maar dat is puur door mijn verleden. Ik was denk ik een beetje jaloers dat jullie zo een gezond kind gingen "maken". Terwijl ik net mijn zieke dochter was verloren. Snap je wat ik bedoel? En zo heeft iedereen bagage uit het verleden en vormt daardoor een mening. Maar dat moet jij je niet aantrekken. Ik hoop dat je snapt wat ik bedoel. Sterkte hoor!
vrijdag 2 september 2011 om 11:02
vrijdag 2 september 2011 om 11:20
Voor de bitches met vervelende (schoon)ouders: kennen jullie het boekje "open zenuw"? Je kan het via internet bestellen. Het gaat over stellen in de MMM en over hun omgeving. Ik heb het besteld met het idee dat mijn schoonzusje het maar eens moest lezen want die maakte zulke rotopmerkingen soms.... Maar toen ik het zelf gelezen had hoefde het niet meer. Ik begreep haar beter en snapte waarom ze soms zulke dingen zei. Het is dus geschreven vanuit verschillende mannen en vooral vrouwen in de MMM maar ook vanuit hun ouders/zussen/vriendinnen en hoe die het ervaren en hoe moeilijk zij het ook vinden. Het geeft ook weer dat je eigenlijk nooit het juiste kan zeggen als buitenstaander. De één wil er nooit over praten terwijl de ander zich genegeerd voelt als er nooit naar gevraagd wordt. Zo heb ik ook geleerd dat het heel belangrijk is om aan te geven wat je wel en wat je niet wilt delen en wanneer je er wel en wanneer je er niet over wilt praten. Een fijn boekje dat makkelijk weg leest.
vrijdag 2 september 2011 om 11:22
Dolfijn ik snap wat je bedoeld en helemaal dat het "steekt" als je eigen verdriet nog zo vers is.
Wij hebben ook altijd alleen maar gehoopt dat we een gezond kindje op de wereld mogen zetten en toen ik via via te horen kreeg over de mogelijkheid van pgd ging er voor mijn gevoel een compleet andere wereld open (klinkt het nog logisch? ), waar ik graag ook stappen in wil maken.
Mijn schoonouders en mijn man dus ook zijn christelijk opgevoed en ik katholiek (ik ben er wel altijd vrij in gelaten door mijn ouders) (mijn man heeft zich trouwens een aantal jaar geleden bij de christelijke kerk uitlaten schrijven), maar leef niet volgens alle regels van de kerk hoor. En ook hier vliegt er nog weleens een gvd door de kamer.
Maar ik ben wel iemand die mijn mening niet onder stoelen of banken steekt en als mijn schoonouders dan gaan beginnen met "god bepaalt immers hoe en of iemand op de wereld komt"
Dan ben ik ook wel zo door te zeggen "prima daar ben ik het deels mee eens deels niet, want als god dat bepaalt had hij ook weten te voorkomen dat de wetenschap zover is als nu en dat ze deze behandelingen dus wel waar kunnen maken, zie ik dan weer als een extra toereiking"
Mijn schoonmoeder kan hier nogal erg in door drammen en dan vooral als ze belt, dus ik heb het nu zo afgesproken dat mijn man de telefoon maar oppakt als die gaat, want ik wordt er alleen maar kriebelig van.
Overigens sta ik zelf nog steeds voor de volle 100% achter onze beslissing, maar een beetje positieve energie van je omgeving zou
ook wel prettig zijn.
Wij hebben ook altijd alleen maar gehoopt dat we een gezond kindje op de wereld mogen zetten en toen ik via via te horen kreeg over de mogelijkheid van pgd ging er voor mijn gevoel een compleet andere wereld open (klinkt het nog logisch? ), waar ik graag ook stappen in wil maken.
Mijn schoonouders en mijn man dus ook zijn christelijk opgevoed en ik katholiek (ik ben er wel altijd vrij in gelaten door mijn ouders) (mijn man heeft zich trouwens een aantal jaar geleden bij de christelijke kerk uitlaten schrijven), maar leef niet volgens alle regels van de kerk hoor. En ook hier vliegt er nog weleens een gvd door de kamer.
Maar ik ben wel iemand die mijn mening niet onder stoelen of banken steekt en als mijn schoonouders dan gaan beginnen met "god bepaalt immers hoe en of iemand op de wereld komt"
Dan ben ik ook wel zo door te zeggen "prima daar ben ik het deels mee eens deels niet, want als god dat bepaalt had hij ook weten te voorkomen dat de wetenschap zover is als nu en dat ze deze behandelingen dus wel waar kunnen maken, zie ik dan weer als een extra toereiking"
Mijn schoonmoeder kan hier nogal erg in door drammen en dan vooral als ze belt, dus ik heb het nu zo afgesproken dat mijn man de telefoon maar oppakt als die gaat, want ik wordt er alleen maar kriebelig van.
Overigens sta ik zelf nog steeds voor de volle 100% achter onze beslissing, maar een beetje positieve energie van je omgeving zou
ook wel prettig zijn.
vrijdag 2 september 2011 om 11:26
Thanks meiden...
Weet je wat het is, verder is mijn moeder een leuk mens, we komen er geregeld, kan gezellig met haar praten, maar zodra het over gevoelige dingen gaat zoals onze kinderwens, slaat ze dicht en praat ze er overheen.
Dat ze zo zou reageren op de vrg. miskraam had ik al wel verwacht, de vriendin van mijn broertje had me al voorbereid. Dus het kwam niet geheel onverwachts. Maar toch wel hard om het zo te horen.
Maar daar heb ik me ondertussen wel bij neergelegd, wat ik heb gemerkt is dat niemand echt begrijpt wat je meemaakt en wat een onvervulde kinderwens met je doet. Alleen de ervaringsdeskundigen. Daarom ben ik ook zo blij met jullie!!!
Weet je wat het is, verder is mijn moeder een leuk mens, we komen er geregeld, kan gezellig met haar praten, maar zodra het over gevoelige dingen gaat zoals onze kinderwens, slaat ze dicht en praat ze er overheen.
Dat ze zo zou reageren op de vrg. miskraam had ik al wel verwacht, de vriendin van mijn broertje had me al voorbereid. Dus het kwam niet geheel onverwachts. Maar toch wel hard om het zo te horen.
Maar daar heb ik me ondertussen wel bij neergelegd, wat ik heb gemerkt is dat niemand echt begrijpt wat je meemaakt en wat een onvervulde kinderwens met je doet. Alleen de ervaringsdeskundigen. Daarom ben ik ook zo blij met jullie!!!
vrijdag 2 september 2011 om 11:27
Ikke, ik heb ook wel eens op een stel gezeten dat geen ICSI wilde omdat ze het te ver vonden gaan. En wij stonden toen op het punt om ICSI te gaan doen. Ja, dat is wel even lastig. Gelukkig zijn het geen mensen die wij heel goed kennen of heel vaak zien, dat scheelt een hoop.
Je zal zien, als jullie een kindje mogen krijgen in de toekomst dat ze er net zo veel van zullen houden als van een kindje dat via de natuurlijke weg is gekomen.
Je zal zien, als jullie een kindje mogen krijgen in de toekomst dat ze er net zo veel van zullen houden als van een kindje dat via de natuurlijke weg is gekomen.
vrijdag 2 september 2011 om 11:35
Ikke, gelukkig begrijp je me, ik was bang dat het verkeerd zou vallen. En je hebt helemaal gelijk dat een beetje steun uit je omgeving wel fijn zou zijn!
Eva, ook al verwachte je zo'n opmerking, toch komt hij behoorlijk hard aan lijkt me. En net wat je zegt: niemand begrijpt het behalve de ervaringsdeskundigen. Ik ben ook heel blij met jullie!
En nu ga ik de ramen maar eens wassen. De buren hebben hun huis laten reinigen aan de buitenkant wat dus inhoudt dat ons huis nu extra vies is. En bedankt....
Eva, ook al verwachte je zo'n opmerking, toch komt hij behoorlijk hard aan lijkt me. En net wat je zegt: niemand begrijpt het behalve de ervaringsdeskundigen. Ik ben ook heel blij met jullie!
En nu ga ik de ramen maar eens wassen. De buren hebben hun huis laten reinigen aan de buitenkant wat dus inhoudt dat ons huis nu extra vies is. En bedankt....
vrijdag 2 september 2011 om 11:59
vrijdag 2 september 2011 om 12:32
Ik heb het boekje hier wel liggen, maar nog niet gelezen zal dat eens doen.
Eva als je intresse heb wil ik het als ik het gelezen heb wel doorsturen naar jou hoor.
Ik ben ook blij dat ik het nu (eindelijk) ff kwijt kon bij jullie.
Wilde het v/d week al doen, maar iets weerhield me om niet te zeikerig over te komen en was dus "blij" (nou ja wat heet blij) om te lezen dat ik niet de enige ben.
Mijn ouders zouden tijdens het traject op de momenten dat wij naar maastricht moeten op de honden passen, maar hebben het aflaten weten (en bedankt), dus heb nu iemand anders gevonden die 19 sept. op wil passen, maar ben er nog niet uit wat ik precies zal zeggen tegen haar.
Ze weet dat ik naar het ziekenhuis moet en had al gevraagd waarom, toch niks ernstigs he?
Maar heb er een beetje omheen gedraaid.
Moet er nog maar eens goed over nadenken....
Sinds vandaag heb ik op aanraden van de dietiste groene thee vetverbranders erbij gekregen die ook meer energie leveren.
Mijn bmi schommelt teveel.
Dit is natuurlijk en kan dus geen kwaad, maar geeft net dat beetje extra dat nodig is.
Op de verpakking staat dat ik 2 tabletten per dag zou moeten nemen, maar ik houdt het er bij 1, want merk dat ik nogal licht wordt in mijn hoofd ervan.
Eva als je intresse heb wil ik het als ik het gelezen heb wel doorsturen naar jou hoor.
Ik ben ook blij dat ik het nu (eindelijk) ff kwijt kon bij jullie.
Wilde het v/d week al doen, maar iets weerhield me om niet te zeikerig over te komen en was dus "blij" (nou ja wat heet blij) om te lezen dat ik niet de enige ben.
Mijn ouders zouden tijdens het traject op de momenten dat wij naar maastricht moeten op de honden passen, maar hebben het aflaten weten (en bedankt), dus heb nu iemand anders gevonden die 19 sept. op wil passen, maar ben er nog niet uit wat ik precies zal zeggen tegen haar.
Ze weet dat ik naar het ziekenhuis moet en had al gevraagd waarom, toch niks ernstigs he?
Maar heb er een beetje omheen gedraaid.
Moet er nog maar eens goed over nadenken....
Sinds vandaag heb ik op aanraden van de dietiste groene thee vetverbranders erbij gekregen die ook meer energie leveren.
Mijn bmi schommelt teveel.
Dit is natuurlijk en kan dus geen kwaad, maar geeft net dat beetje extra dat nodig is.
Op de verpakking staat dat ik 2 tabletten per dag zou moeten nemen, maar ik houdt het er bij 1, want merk dat ik nogal licht wordt in mijn hoofd ervan.
vrijdag 2 september 2011 om 13:10
Alles is eigenlijk al gezegd over de omgeving/opmerkingen/onbegrip. Ik heb alles gelezen en kan eigenlijk niet zoveel meer toevoegen. Wat Kaetje zegt over dat boek, al zou je het voor jezelf inderdaad lezen en beter snappen wat de omgeving er van vindt, dan is het misschien ook 'makkelijker' om het naast je neer te leggen (ook al blijft het steken wanneer iemand die dicht bij je staat dit soort (wellicht) onbedoeld kwetsende dingen zegt).
Gelukkig is mijn ervaring minder heftig, wat betreft de omgeving. Het lijkt me ook heel wat als je er al jaren mee bezig bent en het niet kan uitten naar je omgeving. Waar moet je de onmacht dan kwijt?
Het enige wat ik meemaak is dat mensen niet goed begrijpen wat het IVF traject inhoudt en het misschien ook wel onderschatten. Dat merk ik dan aan opmerkingen of reacties soms.
Waar ik mij ook over kan verbazen is dat mensen die ik minder goed ken aan mij vragen: zijn het er twee? Dat is nog een soort 'vooroordeel' dat het bij IVF altijd meer dan één zijn, omdat dit vroeger natuurlijk veel vaker voorkwam.
Staat los van alle stoere dames hier die er twee krijgen teruggeplaatst, bij ons mocht dat niet, wat ik logisch vond.
Mijn conclusie is, net als die van sommige van jullie: ongebrip komt voort uit onwetendheid. Er zijn heel veel aandoeningen/ingrepen waar wij weer niks van weten, toch?
Gelukkig is mijn ervaring minder heftig, wat betreft de omgeving. Het lijkt me ook heel wat als je er al jaren mee bezig bent en het niet kan uitten naar je omgeving. Waar moet je de onmacht dan kwijt?
Het enige wat ik meemaak is dat mensen niet goed begrijpen wat het IVF traject inhoudt en het misschien ook wel onderschatten. Dat merk ik dan aan opmerkingen of reacties soms.
Waar ik mij ook over kan verbazen is dat mensen die ik minder goed ken aan mij vragen: zijn het er twee? Dat is nog een soort 'vooroordeel' dat het bij IVF altijd meer dan één zijn, omdat dit vroeger natuurlijk veel vaker voorkwam.
Staat los van alle stoere dames hier die er twee krijgen teruggeplaatst, bij ons mocht dat niet, wat ik logisch vond.
Mijn conclusie is, net als die van sommige van jullie: ongebrip komt voort uit onwetendheid. Er zijn heel veel aandoeningen/ingrepen waar wij weer niks van weten, toch?
vrijdag 2 september 2011 om 18:35
En wij snappen elkaar en steunen elkaar met virtuele hugs en begrip! En dat is onbetaalbaar! AMEN
Ik kom onbegrip ook steeds meer bezig, mijn man en ik zijn vooral op elkaae aangewezen in dit traject. Wij zitten nu in wachtweek 1 maar we hebben het heel zwaar, ik jank om alles en hij voelt zich kut omdat het "äan hem ligt". Ik ken hem gewoon niet terug nu, hij is stil en heeft een knoop in zijn maag en hij zegt zich zorgen te maken voor ons allebei omdat ik me geen zorgen mag maken want dan zou het weleens kunnen leiden tot een mislukking......
Ik kom onbegrip ook steeds meer bezig, mijn man en ik zijn vooral op elkaae aangewezen in dit traject. Wij zitten nu in wachtweek 1 maar we hebben het heel zwaar, ik jank om alles en hij voelt zich kut omdat het "äan hem ligt". Ik ken hem gewoon niet terug nu, hij is stil en heeft een knoop in zijn maag en hij zegt zich zorgen te maken voor ons allebei omdat ik me geen zorgen mag maken want dan zou het weleens kunnen leiden tot een mislukking......
vrijdag 2 september 2011 om 19:16
Loekie, wat lief dat je man probeert alle zorgen op zich te nemen... Kan me voorstellen hoor dat je harstikke labiel bent. Jammer dan dat andere mensen dat niet begrijpen, zolang jullie maar weten wat je aan elkaar hebt.
Nog een week dus... Hoe voel je je? Het zal wel alle kanten op gaan of niet, je gevoelens?
Nog een week dus... Hoe voel je je? Het zal wel alle kanten op gaan of niet, je gevoelens?
