De Prikbitches

EDC, fijn dat het goed gegaan is vandaag. Maar het nieuws van je oma is natuurlijk minder!

EDC dikke knuffel voor jou ivm het slechte nieuws!. Wel fijn dat er ook goed nieuws was.



karan, volgens mij gelden dezelfde regels voor bloedoneren, maar dat vind ik persoonlijk toch wat anders... Zou wel balen zijn.

Ik heb trouwens niet mee gedaan, hier kennen ze het niet. Anders had ik het zeker wel gedaan!



oh en dan even positief. Cadeau komt goed, ik mag het terugsturen (dat kan via zusje van manlief die op bezoek komt) en krijg dan een nieuwe. Ze vinden het een fout van de leverancier. Gelukkig maar want officieel zit er op dit onderdeel (kroon van horloge) geen garantie. Maar ja dit was bij ontvangst natuurlijk al niet goed.

Jammer dat ik het morgen niet in goede staat kan geven maar in ieder geval krijgt manlief een nieuwe! Jippie!!!

Edc, sterkte met je oma. Dat zal niet makkelijk zyn.

Fyn dat de iui goed is gegaan en nu draaien de duimen.



Karan, wat raar van mvm, frusterend zou t zyn maar ze willen alle risicos uitsluiten en wsl is een bloedonderzoek te kostbaar. Hoop dat je alsnog mee kunt doen. Ik moet ze nogbellen, aanmelden via de website ging ook niet lekker.

Gelukkig floortje!!

Gggrrr, zit ik eindelijk weer eens achter mijn laptop en wil ik fatsoenlijk reageren, heb ik geen inlogveld. Kan dus niet inloggen, dus maar weer korte reactie vanaf mobiel.



Ecd, Sterkte met je oma.



Floortje, fijn dat het cadeau geruild kan worden.



*zwaai* naar de rest en een voor iedereen die het kan gebruiken.

Edc, sterkte met je oma.

Kaetje en Karan kwamen mijn post op een ander topic tegen en hebben me uitgenodigd om hier mee te schrijven. Voel me nu al welkom! Dank daarvoor dames!



Sinds een week weten mijn vriend en ik dat mijn vriend een niet-obstructieve azoöspermie (NOA) heeft. Dat wil zeggen dat er geen spermacellen zijn gevonden in de semen. Over ong. 2 weken hebben we een gesprek in het ziekenhuis om te kijken welke mogelijkheden er zijn, maar er werd al gesproken over een TESE/ICSI behandeling. Bij een TESE worden er onder verdoving stukjes weefsel uit de testis gebiopteerd om te kijken of er zaadcellen zijn en zo ja, wat de kwaliteit is van de zaadcellen, om vervolgens te bepalen of ze goed genoeg zijn voor een ICSI behandeling. Voor ons is dit de enige (en gelijk ook laatste) mogelijkheid om samen kinderen te krijgen en dat voelt zo ontzettend verdrietig...



Ik heb momenteel echt even het gevoel de enige te zijn in deze TESE/ICSI-situatie en ik vind het nog heel moeilijk te bevatten allemaal. Twee maanden geleden leek er niets aan de hand te zijn en nu zitten we midden in een onwijs slechte film. Ik weet ook niet zo goed waar ik met mijn gevoel heen moet. Daarnaast is het stomme dat ik er met mijn vriend/ouders over kan praten alsof het over een ander gaat en blijkbaar kan ik op mijn werk prima de schone schijn ophouden. Maar zodra ik thuis ben voel ik me rot, heb ik nergens zin in en kruip ik het liefst op de bank onder een dekentje. Herkenbaar?



Als er iemand is met TESE/NOA ervaringen, ik zou ze graag lezen.



Ik heb al een beetje mee gelezen op jullie topic dus voor iedereen op het wachtbankje: spannend zeg, veel succes! EDC, wat een rot nieuws heb je gekregen. Bah. Sterkte.

Edc sterkte met je oma!!!!



Sawasdee welkom hier. Wat een nare situatie zeg, er komt vast veel op je af nu, qua informatie maar ook qua gevoelens.

Ik heb geen ervaringen met tese of noa, maar wel

Met heel veel geduld hebben en het hebben van geen zicht op de toekomst.

Sterkte en een grote knuffel!! Xx

Sawasdee welkom.





Ik heb volgende week de consulente van MvM op bezoek.

goedemorgen allemaal . Ik lees wel mee maar vind het lastig om alle verhalen bij te houden. Zo nu en dan schrijf ik zelf iets als ik een vraag heb maar ook als ik wat van me af moet schrijven..ik hoop dat iemand een reactie geeft...ook deze keer, want het is vast herkenbaar:



waar ik echt bang voor was is gisteravond gebeurd: m'n allerbeste liefste vriendin is zwanger van de tweede. Tegelijkertijd gestopt met anticonceptie twee jaar geleden, zij heeft een zoontje van 1 jaar en nu dus zwanger van de tweede. En ik...ik kan er niet mee om gaan... Ze heeft het me gisteravond thuis verteld en....ze moest zo huilen. Omdat ze het ZO kut vond om te vertellen. En ik...ik voelde....in eerste instantie niets, geen blijheid, geen verdriet. En na een paar minuten, of seconden, dat zou ook kunnen...werd ik boos. Boos. Niet zozeer op haar maar op de situatie, op alle zwangere vrouwen, op ' die andere wereld' . En dat voelt zo gemeen en onaardig! Wat m'n vriendin wil is dat de vriendschap goed blijft, we daar ons best voor doen etc etc. En dat snap ik heel goed, uiteraard wil ik dat ook. Maar het is gewoon anders, het was al veranderd en verandert nu alleen maar meer. En ilk heb daar ZO veel moeite mee! Het liefst negeer ik alle zwangeren in ' die andere wereld' , bekijken ze het allemaal maar met hun zwangere buiken en alles wat er bij komt kijken, en begeef ik me alleen in m'n ' eigen wereld' en wil ik laten zien dat ik ' hen' ECHT niet nodig heb en me prima vermaak. Het is echt zo dat ik me de laatste tijd steeds beter voelde, een modus wist te vinden met mijn verhaal, m'n leven. En het voelt nu zo alsof de zwangere vriendinnen (Tsja het zijn er uiteraard meer) die pijn bij mij veroorzaken en ik weet dat het niet moedwillig is maar ik heb er gewoon geen zin in!! Ik wil die pijn niet voelen! Dus ik wil ze ontwijken, het contact verminderen, en ze in hun sop laten gaarkoken.



Pffff ik heb kut geslapen. Zo'n interne strijd gaande in m'n hoofd en hart. Ik wil geen pijn voelen en dus de boel ontwijken en tegelijkertijd weet ik dat dat niet kan.



En dan m'n vriend...hij snapt het gewoon niet. HIj wordt aan de ene kant boos op me omdat ik zo aggresief bijna reageer, aan de andere kant, als ik zeg dat ik graag wil dat hij mijn gevoel accepteert, weet hij dat dat ook nodig is en dat het nu eenmaal zo is. HIj vindt ook dat vrouwen zo ingewikkeld zijn en doen (hij hoorde mijn vriendin en mij gisteravond snotteren en praten en snapt niet dat dat zo gaat).



Oh meiden ik wil graag jullie reactie, Hoe moet ik met deze situatie omgaan?

Ik had een paar weken geleden al bedacht dat ik bepaalde situaties met zwangere vriendinnen uit de weg ga, gewoon omdat het pijn doet, en dat besluit voelde goed. Ik heb een etentje en een kledingruilfeestje afgezegd en ik werd er rustig van. Met m'n beste vriendin en 2 andere vriendinnen staat binnenkort weer wat op de agenda. Ze hebben alle drie kinderen, en ik ..niet...en heb er gewoon geen zin meer in. Ik wil het liefste alles afzeggen, 1 op 1 contact is ok maar niet met z'n allen. Maar dat doet hen ook weer pijn, en dan de vriendschap...kan het dit alles overleven..? Vast wel..maar oh wat is het f%&cking lastig!

Bedankt voor alle lieve reacties en knuffels, heb gisteravond afscheid genomen. Ze lag zo vredig te slapen...



Sawasdee welkom



Giraffje, veel succes vandaag



Voor de rest even een zwaai en een knuffel



Ik ga nu ontbijten en naar het werk, tot later

Ks, je gevoelens zijn denk ik voor ons allemaal heel herkenbaar.. het is pure onmacht die je voelt en die er voor zorgt dat je zo boos en verdrietig bent. Je weet dat je vriendinnen er niets aan kunnen doen en toch.. het doet pijn. Ik begrijp je heel goed. Aan de andere kant heb je vriendschappen ook om je te steunen, of heb je het gevoel dat je je verhaal bij hen niet kwijt kunt?

Het klinkt nu misschien als een cliché voor jou, maar over een paar dagen ben je misschien wat gewend aan het 'blijde' nieuws van je vriendin en zul je merken dat je boosheid ook weer wat zakt.

Ik wilde dat ik iets voor je kan doen, maar dat is niet zo. Wel kan ik je een hele dikke knuffel geven en je mag de moed gewoon niet opgeven! Ook jouw tijd komt! Hele dikke voor jou.



Edc, ook voor jou een hele dikke knuffel.



Hartelijk welkom hier Sawasdee!

dankje MagiC...ik weet verstandelijk gezien dat dat zo is, maar gevoelsmatig.....zo lastig! Maar zijn hier ook meiden die situaties vermijden? Vriendinnen minder zien? Hebben ervaren dat dat op den duur weer aantrekt maar dat het best kan, eventjes alles op een lager pitje? Ik heb het idee dat ik dan dus gewoon minder pijn voel en dat is wat ik wil.

Ks, wat moeilijk allemaal he ..

Het is heel herkenbaar wat je schrijft. Zwangerschappen om je heen en dan mn je vriendinnen, dat is hard en concronterend. Ik kan me je boosheid voorstellen, maar t is niet de oplossing. Juist jevriendinnen zijn er voor je om je te steunen. Ook voor hun is t moeilijk. Belanvrijk is te blijven praten. Voor nu even afstand is prima, maar wees ook duidelijk hierover waarom dit nu voor jou goed voelt. Neem niet te lang afstand, maargeef jezelf even de tijd om eraan te wennen. Je kunt er niet voor weglopen, ook alzou je dat t liefst willen. Dat is niet realistisch. Blijf met elkaar praten.

Oneerlijk is t, en je hebt t gevoel dat je alweer aan de zijlijn staat te kijken. Maar er komtn dag, dan staat men rijendik en aanmoedigend bij jouw race aan de zijlijn. Probeer vertrouwente hebben in de toekomst lieve ks.

Hele dikke knuffel voor jou.

..

KS wat moeilijk.. Voor mij erg herkenbaar. Één van mijn vriendinnen is tegelijkertijd met ons begonnen en is nu zwanger van de derde. Ik heb na de aankondiging heel weinig contact met haar, ik heb gewoon geen zin om het voor de derde keer aan te horen, weer die buik zien groeien. Ik weet het nu een paar weken en het gevoel zakt langzaam. Maar ik heb het daar ook best moeilijk nee. Heb dus ook niet dè tip voor je maar wel een dikke

Sawasdee welkom. Ik kan je ook geen tips geven, omdat ik geen ervaring ermee heb. Maar je zit als ik het zo lees in een rollercoaster van vragen en emoties. De 2 weken die je nog moet wachten op je gesprek zullen maanden lijken, maar probeer toch rustig het gesprek in te gaan.



Floortje: Gefeliciteerd met manlief en gelukkig dat je cadeautje geruild kan worden en dat het goed komt, maar snap wel dat je hiervan baalt.



Edc: wat een rotnieuws. sterkte.



ks: Jij ook heel erg veel sterkte.

Ik snap je gevoel wel hoor, maar ik moet dan wel zeggen dat het bij mij toch net weer even anders ligt.

Voor de meiden hier op het forum ben ik oprecht blij als ze vertellen zwanger te zijn.

Een vriendin van mij loopt op alle dagen en toen zei me vertelde zwanger te zijn hadden wij net het besluit genomen om voor de PGD te gaan. Zei wist/weet hier niks van, maar ik wist wel dat zei (ook) al jaren in het IVF traject zat en de moed had opgegeven en nu alsnog spontaan zwanger is geworden. Ook voor haar was en ben ik oprecht blij. Ik loop waar ik ook ben met mijn telefoon check nu wel 100x per dag mijn mail om te zien of er al nieuws/een baby is kan van al haar verhalen echt genieten en ook samen met haar lachen en huilen om de dingen.

Maar een nichtje van mij is zwanger en die gun ik het gewoon niet!!!

Ik mag haar niet puur vanwege het feit dat zei "de dans ontsprongen is" geen draagster te zijn van de erfelijke "afwijking". Ze heeft geen werk, dus geen inkomen, haar vriend werkt, maar daar kunnen ze ook niet of nauwelijks van rond komen. Ik vind het te gek voor woorden dat je dan "kiest" voor een baby, als je zelf geen nagels heb om je kont te krabben.

En ik kan dus ook echt niet blij voor haar zijn en vanaf dat ik weet dat zei zwanger is hoor ik enkel heel af en toe via mijn moeder nog eens berichtjes over haar zwangerschap, die overigens niet zonder slag of stoot verloopt en stiekem "geniet" ik daar ook wel van. Ik ga ook absoluut niet op kraamvisite bij haar.

Zwangeren vrouwen op straat vind ik ook stom en dan vind ik het ook oneerlijk. Ik probeer me er zoveel mogelijk voor af te sluiten, maar het lijkt momenteel wel of ik overal zwangeren vrouwen tegen kom.

Tja, je leest het KS het is niet altijd makkelijk, maar ik blijf hopen dat ik toch ook ooit een zwangerschap mag/kan mee maken.



nog even het weekend door zien te komen (wat wel gaat lukken denk ik, want ga met mijn broertje naar de intocht van sinterklaas en dan is hij altijd helemaal blij, dus ik ook) en dan krijg ik als het goed is aankomende week de dna-uitslagen.

Floortje, gefeliciteerd met je man!

Blij om te horen dat het kado teruggestuurd mag worden.



Edc, wat een moeilijke tijd voor jullie



Sawasdee, welkom hier!



ks

Moeilijk is het he... Ik kan het me zo goed voorstellen!

Wij ontwijken ook nog steeds sommige situaties. Kraamfeesten enzo.

Zwangere vriendinnen... Tsja... Die mijd ik ook wel, al kan dat gewoon niet altijd.

Net kwam er ook weer een zwangerschapsaankondiging op facebook voorbij. Ik kon het niet opbrengen om haar de feliciteren. Vanavond waarschijnlijk wel hoor... (En ja, dan sta ik nu inmiddels dus 'aan de andere kant van de lijn'...)

Het enige wat ik kan bedenken is dat je je vriendinnen gaat inlichten over jullie situatie. Als het goede vriendinnen zijn, dan begrijpen ze dat je het moeilijk hebt en zullen ze je daar bij steunen. En ja, een vriendschap kan het zeker overleven!



Shertho, succes vandaag!

Wekom sawasdee!

m'n vriendinnen weten hoe onze situatie is en vooral met m'n beste vriendin heb ik een hele warme goede band. De vriendschap blijft echt wel bestaan door dit alles aleen dat het anders is dat is best lastig te aanvaarden, niet in de laatste plaats door mijn vriendin. Ik heb haar geprobeerd uit te leggen dat het voor mij voelt als twee wereldenL: zij kan van beide deel uitmaken en ik maar van 1. En als ik me in de andere probeer te begeven dan doet dat onwijs veel pijn dus het liefst wil ik die wereld negeren. En voor haar voelt het alsof ik de deur naar ' mijn' kinderloze wereld voor haar dicht doe. Zo van: jij bent nu moeder en gvd alweer zwanger, jij komt er bij mij niet meer in. En dat voel ik soms ook echt zo (soms..moet je mij horen, weet pas sinds gisteren van de tweede) En ik realiseer me zo goed dat dat voor haar ok zo enorm kut is. Zij wil, voor haarzelf en voor mij, dat het ' goed blijft' tussen ons maar ik heb soms gewoon zo veel pijn, en dat maakt dat ik haar soms gewoon wil ontwijken/negeren. Niet continue, maar soms wel, wel meer dan eerst. En ik vind wel dat ze dat voor de time being moet aanvaarden, accepteren. Het heeft geen zin om daar samen de strijd over aan te gaan, ik voel me zoals ik me voel en dat gaat vooralsnog niet veranderen.



Man o man het is zo ingewikkeld. als ik dit zo aan het typen ben vraag ik me af of iemand mijn hersenspinsels kan volgen...



Oja en wat ik ook voel is: ' jullie allemaal een beetje zwanger worden? Ik heb jullie echt niet nodig hoor, ik heb een leuk leven in de kinderloze wereld, met gelukkig ook wat kinderloze vriendinnen, toedeledokie, ik vermaal me wel , dahaag, eigen schuld.'



Echt, ziek toch, die gedachten..? Maar ik merk dat ik in een soort hardheid ben geschoten sinds het nieuws van gisteren. Alsof ik daardoor minder verdriet voel. Nou ja, als dat voor nu even werkt, dan doe ik dat maar. Dit is gewoon die boosheid en die onmacht.



Verder ben ik mentaal best ok hoor....alhoewel ik nu wel 1 of andere sicko lijk....

ehh ik vermaal me wel?



Ik vermaaK me dus wel, zonder jullie...dus....



(ja niet zonder jullie, ja ook wel, maar ik bedoel dus zonder de zwangere vriendinnen)

Shertho en Giraff, succes vandaag!



Floortje, gefeliciteerd met je man! Hoe vond hij je cadeau-idee? Fijn dat je het kunt ruilen.



KS, sterkte met de emotionele achtbaan. Heb helaas geen gouden tip voor je. Behalve luisteren naar je gevoel en je vriendschap koesteren.



Edc, sterkte met de situatie rond je oma. Fijn dat je nog afscheid hebt kunnen nemen.



Ikke, nog een paar dagen dus. Wat fijn dat je eindelijk meer zekerheid krijgt aankomende week en dan een volgende stap kunt zetten.



Welkom Sawasdee! Heb geen ervaring met de tese, maar wij zijn ook aangewezen op ICSI en dat voelt ook als "het laatste station". Zoals al zo mooi omschreven werd herkent iedereen hier de gevoelens van onzekerheid en machteloosheid.



Meiden, bedankt voor jullie steun! Gister begonnen met Gonalf. Volgende fase dus, ben benieuwd....

Ik mag definitief niet meedoen aan Moeders voor Moeders.

Ik snap het wel hoor, ze kunnen gewoon geen risico nemen. Maar ik baal er zó van!

Ooo Karan, wat frusterend!!



Floor, gefeliciteerd met je man!! Wat vond hij van het te verwachten cadeau?



spannend Ciccietta!

En nog even een voor ks