Zwanger
alle pijlers
De Prikbitches
woensdag 2 november 2011 om 20:29
Ha MagiC, met mij is alles goed. Onze dame is al weer 10 maanden en zit goed in de spekkies, zullen we maar zeggen.
Hoe is het met jou nu na de miskraam? Al weer aan het oppeppen voor een poging of even rustig aan?
Karan, wat lees ik nu??? Een positieve test op 24 oktober???
Dat ik dat zo maar even gemist kan hebben.
Gefeliciteerd!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Hoe is het met jou nu na de miskraam? Al weer aan het oppeppen voor een poging of even rustig aan?
Karan, wat lees ik nu??? Een positieve test op 24 oktober???
Dat ik dat zo maar even gemist kan hebben.
Gefeliciteerd!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
woensdag 2 november 2011 om 20:30
Hahaha Floortje ik vroeg me ook al af waar je die spray moet spuiten... Zie het al voor me! En trouwens: mooi horloge. Goed uitgezocht!
Spannend Ramiaatje!
Lief van je Kaetje. Wat ben je toch een schat!
Inderdaad Abc, ik heb het ook af en toe een beetje warm. In de bijsluiter hebben ze het over opvliegers. Prik nu bijna een week. Zou dit nog toe kunnen nemen dan?
Op mijn werk weet men van niets. Alleen leidinggevende heb ik (met lood in de schoenen) verteld dat ik een serie onderzoeken/behandelingen moet ondergaan deze maand. Kon ik niet onderuit, want moest een werkreis afzeggen.
Aan de ene kant zou ik thuis onder een dekentje alles willen afwachten, maar aan de andere kant ben ik blij dat werk, hobby en sociale contacten afleiding bieden. Heb alleen dus moeite met concentratie en motivatie voor werk opleiding. Kan iemand mij een schop onder mijn kont geven?
Spannend Ramiaatje!
Lief van je Kaetje. Wat ben je toch een schat!
Inderdaad Abc, ik heb het ook af en toe een beetje warm. In de bijsluiter hebben ze het over opvliegers. Prik nu bijna een week. Zou dit nog toe kunnen nemen dan?
Op mijn werk weet men van niets. Alleen leidinggevende heb ik (met lood in de schoenen) verteld dat ik een serie onderzoeken/behandelingen moet ondergaan deze maand. Kon ik niet onderuit, want moest een werkreis afzeggen.
Aan de ene kant zou ik thuis onder een dekentje alles willen afwachten, maar aan de andere kant ben ik blij dat werk, hobby en sociale contacten afleiding bieden. Heb alleen dus moeite met concentratie en motivatie voor werk opleiding. Kan iemand mij een schop onder mijn kont geven?
woensdag 2 november 2011 om 20:31
Dag bitches! Mag ik even inbreken en jullie om raad vragen? Als trouw meelezer- en lever hecht ik veel waarde aan jullie mening.
Zwanger worden gaat bij mij helaas ook niet zomaar en na bijna 2 jaar proberen, staan mijn man en ik voor de vraag: wat nu? Willen we de medische molen in, tot welke hoogte of niet. Google is your best friend, maar dat maakt juist dat ik de keuze niet meer overzie. Ik heb het idee dat het op medisch gebied of alles is of niet, terwijl mijn man en ik op dit moment alleen open staan voor 'kleine' ingrepen. Maar wat is 'klein' en wat is 'groot'.
Binnenkort zetten we de stap naar de huisarts, maar ik weet niet goed wat ik daar van kan verwachten en hoe ik mij daar op voor kan bereiden. En hoe je elkaar daar als partners in vindt en op een lijn in blijft.
Ik lees jullie dappere verhalen en ben benieuwd hoe jullie die afweging hebben gemaakt en praktische tips hebben en mij hierin verder kunnen helpen.
Zwanger worden gaat bij mij helaas ook niet zomaar en na bijna 2 jaar proberen, staan mijn man en ik voor de vraag: wat nu? Willen we de medische molen in, tot welke hoogte of niet. Google is your best friend, maar dat maakt juist dat ik de keuze niet meer overzie. Ik heb het idee dat het op medisch gebied of alles is of niet, terwijl mijn man en ik op dit moment alleen open staan voor 'kleine' ingrepen. Maar wat is 'klein' en wat is 'groot'.
Binnenkort zetten we de stap naar de huisarts, maar ik weet niet goed wat ik daar van kan verwachten en hoe ik mij daar op voor kan bereiden. En hoe je elkaar daar als partners in vindt en op een lijn in blijft.
Ik lees jullie dappere verhalen en ben benieuwd hoe jullie die afweging hebben gemaakt en praktische tips hebben en mij hierin verder kunnen helpen.
woensdag 2 november 2011 om 20:32
Ramiaatje wat vervelend dat je zo'n slechte vk had. Dat schiet ook gewoon niet op. Zoiets kan je hele kraamtijd en nog lang daarna verpesten. Ik zeg niet dat het altijd een roze wolk moet zijn want dat is het ook echt niet, maar een zwarte wolk zou ook niet mogen...
Goed dat je bij een volgende goed in de gaten wordt gehouden! Ik hoop dat dat moment trouwens snel mag komen!
Goed dat je bij een volgende goed in de gaten wordt gehouden! Ik hoop dat dat moment trouwens snel mag komen!
woensdag 2 november 2011 om 20:42
Zima, wij hebben het ook ruim 2 jaar geprobeerd voordat we de stap naar de huisarts hebben gemaakt. Omdat we er eerder niet aan toe waren (en omdat we nog jong zijn, dus geen tijdsdruk).
Het is echt niet zo dat het in de fertiliteitswereld alles of niets in. Jullie bepalen het tempo. Wij zijn allereerst naar de huisarts gegaan, die heeft ons direct doorverwezen. We kregen toen een brief van het ziekenhuis met een afspraak voor een intake gesprek. Dat was 4 weken later. Tijdens het intake gesprek krijg je allerlei vragen over je gezondheid, medische geschiedenis en levensstijl.
Daarna zijn er in dat half jaar dat volgde onderzoeken gedaan zoals sperma onderzoek (meerdere keren) echo's bij mij om te kijken of er eitjes groeiden en bloedonderzoek of er ook een eisprong plaatsvond en ik niet in de vervroegde overgang was. Ook heb ik een kijkoperatie gehad. Toen dat allemaal onderzocht was, kregen we het advies om het nog maar eens 6 maanden te proberen. Toen dat ook geen resultaat had, zijn wij een jaar nadat we de mmm instapten begonnen met IUI. Dat had ook allemaal geen resultaat en inmiddels dus ook de eerste IVF poging gehad.
Weet je wat het is, je weet van te voren niet hoe ver je gaat. Elke keer hebben wij weer een grens verlegt, want we willen nu eenmaal een kindje van ons samen.
Maar dat je de mmm instapt hoeft niet te betekenen dat je ook alle behandelingen moet doen. Je kunt echt je eigen tempo en grens aangeven!
Het is echt niet zo dat het in de fertiliteitswereld alles of niets in. Jullie bepalen het tempo. Wij zijn allereerst naar de huisarts gegaan, die heeft ons direct doorverwezen. We kregen toen een brief van het ziekenhuis met een afspraak voor een intake gesprek. Dat was 4 weken later. Tijdens het intake gesprek krijg je allerlei vragen over je gezondheid, medische geschiedenis en levensstijl.
Daarna zijn er in dat half jaar dat volgde onderzoeken gedaan zoals sperma onderzoek (meerdere keren) echo's bij mij om te kijken of er eitjes groeiden en bloedonderzoek of er ook een eisprong plaatsvond en ik niet in de vervroegde overgang was. Ook heb ik een kijkoperatie gehad. Toen dat allemaal onderzocht was, kregen we het advies om het nog maar eens 6 maanden te proberen. Toen dat ook geen resultaat had, zijn wij een jaar nadat we de mmm instapten begonnen met IUI. Dat had ook allemaal geen resultaat en inmiddels dus ook de eerste IVF poging gehad.
Weet je wat het is, je weet van te voren niet hoe ver je gaat. Elke keer hebben wij weer een grens verlegt, want we willen nu eenmaal een kindje van ons samen.
Maar dat je de mmm instapt hoeft niet te betekenen dat je ook alle behandelingen moet doen. Je kunt echt je eigen tempo en grens aangeven!
woensdag 2 november 2011 om 20:47
En wat betreft praktische tips..
Bij de huisarts hebben wij geen gesprek ofzo gehad, alleen aangegeven waar wij voor kwamen en toen gaf hij een verwijzing.
Bij de fertiliteitsarts krijg je vaak veel informatie, en ik heb gemerkt dat ik soms de helft kwijt was na de eerste gesprekken. Vraag om foldertjes, schrijf vragen op.
En wat betreft op één lijn zitten met je partner, tja, dat merk je vaak pas als je er eenmaal in zit. Bij ons is het echt niet altijd rozengeur en maneschijn geweest, je zit toch allebei met die frustratie dat het maar niet lukt, en gaat daar allebei op je eigen manier mee om. Ik wil er graag veel over praten, van mijn man hoeft dat niet zo. Hier meeschrijven helpt dan heel goed!
Bij de huisarts hebben wij geen gesprek ofzo gehad, alleen aangegeven waar wij voor kwamen en toen gaf hij een verwijzing.
Bij de fertiliteitsarts krijg je vaak veel informatie, en ik heb gemerkt dat ik soms de helft kwijt was na de eerste gesprekken. Vraag om foldertjes, schrijf vragen op.
En wat betreft op één lijn zitten met je partner, tja, dat merk je vaak pas als je er eenmaal in zit. Bij ons is het echt niet altijd rozengeur en maneschijn geweest, je zit toch allebei met die frustratie dat het maar niet lukt, en gaat daar allebei op je eigen manier mee om. Ik wil er graag veel over praten, van mijn man hoeft dat niet zo. Hier meeschrijven helpt dan heel goed!
woensdag 2 november 2011 om 20:56
Hoi Zima,
Wij zijn na ruim een jaar naar de huisarts gegaan. Dit was in maart. Toen zaadonderzoek zwaar tegenviel, zaten we rap in het ziekenhuis. Daar bleek al snel IVF/ICSI de enige optie voor (biologisch) nageslacht te zijn. En nu dus bezig met 1e poging. Ik heb niet eens getwijfeld, want wil er alles aan doen. Gelukkig staat man er hetzelfde in. Plus dat hij zich erg schuldig voelt. Voelt voor mij nog steeds onwerkelijk allemaal hoor soms.
Jij veel succes de komende tijd met alles wat er op jullie pad komt!
Wij zijn na ruim een jaar naar de huisarts gegaan. Dit was in maart. Toen zaadonderzoek zwaar tegenviel, zaten we rap in het ziekenhuis. Daar bleek al snel IVF/ICSI de enige optie voor (biologisch) nageslacht te zijn. En nu dus bezig met 1e poging. Ik heb niet eens getwijfeld, want wil er alles aan doen. Gelukkig staat man er hetzelfde in. Plus dat hij zich erg schuldig voelt. Voelt voor mij nog steeds onwerkelijk allemaal hoor soms.
Jij veel succes de komende tijd met alles wat er op jullie pad komt!
woensdag 2 november 2011 om 20:57
Floor, dankjewel!
Zuma, je hoeft van te voren niet te bepalen waar je grens ligt. Het proces gaat echt in fases en vaak zitten er lange periodes tussen. Wij zijn door de huisarts verwezen naar de fertiliteitspoli, en daar hebben we bijna een jaar allerlei onderzoeken (uitgebreid lichamelijk onderzoek, bloed, zaadonderzoek, samenlevingstesten, echos, HSG) doorlopen voordat we te horen kregen dat we gingen starten met IUI. In principe 6 pogingen, en we zitten nu bij poging 4. Wat daarna komt weten we ook niet, zoals Eva al zegt, je weet vante voren niet hoe ver je gaat. En dat hoeft ook helemaal niet. Je kunt op elk moment de behandeling/onderzoeken pauzeren of zelfs stop zetten. Belangrijk is dat je je er allebei goed bij voelt en vooral dat je erover blijft praten met elkaar. En mepraten op dit forum helpt ook, het geeft je informatie, maar het geeft je ook de kans je hart te luchten.
Zuma, je hoeft van te voren niet te bepalen waar je grens ligt. Het proces gaat echt in fases en vaak zitten er lange periodes tussen. Wij zijn door de huisarts verwezen naar de fertiliteitspoli, en daar hebben we bijna een jaar allerlei onderzoeken (uitgebreid lichamelijk onderzoek, bloed, zaadonderzoek, samenlevingstesten, echos, HSG) doorlopen voordat we te horen kregen dat we gingen starten met IUI. In principe 6 pogingen, en we zitten nu bij poging 4. Wat daarna komt weten we ook niet, zoals Eva al zegt, je weet vante voren niet hoe ver je gaat. En dat hoeft ook helemaal niet. Je kunt op elk moment de behandeling/onderzoeken pauzeren of zelfs stop zetten. Belangrijk is dat je je er allebei goed bij voelt en vooral dat je erover blijft praten met elkaar. En mepraten op dit forum helpt ook, het geeft je informatie, maar het geeft je ook de kans je hart te luchten.
woensdag 2 november 2011 om 20:57
Dank je wel voor je fijne reactie. Het geeft inzicht in wat ons te wachten staat en wat ik van de huisarts kan verwachten: simpelweg een doorverwijzing vragen dus.
Vooral dat op een lijn zitten vind ik best moeilijk. Het is na twee jaar toch een 'beladen' onderwerp, omdat je elkaar geen pijn wil doen en elkaars grenzen wil respecteren. Ik denk dat mijn grenzen verder liggen dan die van mijn man. Dat vind ik soms moeilijk om te accepteren, want het betekent niet dat hij niet minder graag samen een kindje wil.
Vooral dat op een lijn zitten vind ik best moeilijk. Het is na twee jaar toch een 'beladen' onderwerp, omdat je elkaar geen pijn wil doen en elkaars grenzen wil respecteren. Ik denk dat mijn grenzen verder liggen dan die van mijn man. Dat vind ik soms moeilijk om te accepteren, want het betekent niet dat hij niet minder graag samen een kindje wil.
woensdag 2 november 2011 om 21:02
Zima, zoals Eva hebben wij het ook gedaan. Toen we er aan toe waren naar de huisarts. Daarvoor had ik al getemperatuurd omdat ik het idee had dat dat misschien nog wat kon toevoegen. Er is wel naar gekeken in het ziekenhuis maar ze wilden toch graag een cyclus volgen dmv echo's om te kijken of er eitjes groeiden en hoe dik het baarmoederslijmvlies werd en door bloedprikken om de hormoonwaarden te controleren. De huisarts had het zaad van mijn man al laten testen en dat is toen in het ziekenhuis niet opnieuw gedaan. Wel een samenlevingstest ('s avonds vrijen en dan de volgende dag kijken of er levende zaadcellen in de schede te vinden zijn). Daarna hebben ze mijn eileiders doorgespoten en toen moesten we een half jaar zelf weer proberen omdat er niet echt iets uit was gekomen. Dat half jaar werd wat langer omdat we ook gingen trouwen en we niet in het ziekenhuis wilden lopen. Na een maand of 10 hebben we ons weer gemeld. Toen heb ik een kijkoperatie gehad en zijn we met IUI begonnen. De meeste ziekenhuizen doen 6 keer IUI maar ik heb op eigen verzoek 8 pogingen gehad. Daarna weer pauze en een tijd later ICSI (soort IVF) nadat ik afgevallen was. Alles op eigen tempo. Bij de ICSI hadden we het idee om het 1 keer te proberen en dan te zien of we het wel of niet nog een keertje wilden doen. Iedereen reageert anders op de hormonen dus we zouden het stap voor stap bekijken. Die beslissing hebben we gelukkig niet hoeven maken want ik was meteen na de eerste poging zwanger. Anders denk ik dat we nog wel een poging hadden gedaan. Alles viel me mee de hormonen, de punctie etc. Alleen heb ik natuurlijk niet de teleurstelling meegemaakt na een mislukte poging dus ik kan het niet met 100% zekerheid zeggen.
woensdag 2 november 2011 om 21:06
Mijn man heeft de stappen trouwens meestal aan mij overgelaten. Als vrouw zijnde ben je toch in de meeste gevallen degene die alles "ondergaat" hoewel daarop ook uitzonderingen zijn. In ons geval was ik steeds degene die echo's moest ondergaan, hormonen moest spuiten etc. etc. Verplicht vrijen moesten we dan weer samen doen maar dat vond man nooit zo'n probleem
woensdag 2 november 2011 om 21:11
Wat vind ik het fijn om stap voor stap te lezen hoe jullie overal zijn ingegaan. Mijn eerste stap was om hier een berichtje te plaatsen en die stap voelt heel goed
Wij zijn inderdaad klaar voor de stap om te onderzoeken wat het is, maar bijvoorbeeld iui klinkt al heel 'medisch' en intensief. (terwijl ik verstandelijk weet dat het een realistische vervolgstap kan zijn)
Ik vind het zo fijn dat jullie het herkennen en ik beken: als meelezer heb ik regelmatig ook een vreugdetraantje achter mijn beeldscherm weggepinkt als ik las dat een van jullie zwanger is!
Wij zijn inderdaad klaar voor de stap om te onderzoeken wat het is, maar bijvoorbeeld iui klinkt al heel 'medisch' en intensief. (terwijl ik verstandelijk weet dat het een realistische vervolgstap kan zijn)
Ik vind het zo fijn dat jullie het herkennen en ik beken: als meelezer heb ik regelmatig ook een vreugdetraantje achter mijn beeldscherm weggepinkt als ik las dat een van jullie zwanger is!
woensdag 2 november 2011 om 21:15
Hee Naski, ooh, wat vliegt de tijd, he? Fijn dat het zo goed met je gaat! Hier goede en slechte tijden die elkaar afwisselen.
Ik ben 3 weken geleden begonnen met IVF, poging 2. Maar jammer genoeg te weinig eitjes, 2 maar, en heb afgelopen maandag een escape IUI gekregen. Als ik niet zwanger ben, mag ik over 2 weken weer een nieuwe IVF poging doen. Deze keer met andere hormonen, waarmee ik het dan hopelijk beter 'doe'... Ik baal wel hoor, maar dat snap je.
Ik ben 3 weken geleden begonnen met IVF, poging 2. Maar jammer genoeg te weinig eitjes, 2 maar, en heb afgelopen maandag een escape IUI gekregen. Als ik niet zwanger ben, mag ik over 2 weken weer een nieuwe IVF poging doen. Deze keer met andere hormonen, waarmee ik het dan hopelijk beter 'doe'... Ik baal wel hoor, maar dat snap je.
Lekker laten leven...
woensdag 2 november 2011 om 21:19
IUI is natuurlijk ook medisch. Maar de intensiteit valt mee hoor. (tenminste, dat vond ik altijd). Er wordt ook IUI gedaan zonder hormonen of met tabletjes hormonen. Je gaat meestal 2 of 3 keer voor een echo aan het begin van je cyclus. Dat duurt ongeveer 5 minuten per keer. Ik ging altijd op weg naar mijn werk snel even langs het ziekenhuis. Als je hormonen moet spuiten went dat ontzettend snel. Het doet geen pijn en de hoeveelheden zijn minimaal en de bijwerkingen dus ook. Maar ook hierbij kan je het 1 keer proberen en dan beslissen of je verder wilt of niet.
Ik vond het zelf wel een fijn gevoel dat er "iets" gebeurde. En de natuurlijke selectie is er nog steeds want de zaadjes moeten zelf hun weg vinden naar de eicel. Je grijpt nog niet extreem in in de natuur zeg maar.
Ik vond het zelf wel een fijn gevoel dat er "iets" gebeurde. En de natuurlijke selectie is er nog steeds want de zaadjes moeten zelf hun weg vinden naar de eicel. Je grijpt nog niet extreem in in de natuur zeg maar.
woensdag 2 november 2011 om 21:51
Hier ook even een inbrekende meelezer.
´´Wat vind ik jullie een stel geweldige meiden bijelkaar.
Hoe jullie toch elke keer weer de kracht vinden om door te gaan.
En zoals jullie hier iedereen welkom heten.
Super dat maak je op geen topic mee.
Ik hoop dat er nog vele zwangeren mogen volgen hier.´´
En breekt weer uit.
´´Wat vind ik jullie een stel geweldige meiden bijelkaar.
Hoe jullie toch elke keer weer de kracht vinden om door te gaan.
En zoals jullie hier iedereen welkom heten.
Super dat maak je op geen topic mee.
Ik hoop dat er nog vele zwangeren mogen volgen hier.´´
En breekt weer uit.
donderdag 3 november 2011 om 07:27
In de week van 14november krijg ik de uitslagen van het dna onderzoek, maar ik zou de 16e een weekje naar spanje gaan om de spaanse hondjes te gaan helpen daar.
Ik heb mijn weekje spanje nu geannuleerd, want ik weet niet hoe ik "erin sta" na de uitslagen.
Enerzijds voel ik me hier best wel schuldig over ten opzichte van de hondjes daar.
( ik moest dit gewoon even kwijt, want lig er al een paar nachten wakker van)
Even een naar en een voor allemaal.
Ik heb mijn weekje spanje nu geannuleerd, want ik weet niet hoe ik "erin sta" na de uitslagen.
Enerzijds voel ik me hier best wel schuldig over ten opzichte van de hondjes daar.
( ik moest dit gewoon even kwijt, want lig er al een paar nachten wakker van)
Even een naar en een voor allemaal.
donderdag 3 november 2011 om 07:36
KK, wat gaaaaaaaaaaaaf! Gaan jullie met zijn tweetjes, als newlyweds? En dan om 24:00 op Times Square staan? wow!
Ikke, de hondjes kunnen je hulp vast ook heel goed in een andere week van het jaar gebruiken. En dieren zijn ook vaak heel gevoelig en als er een verdrietige Ikke komt kan je ze vast niet zo goed helpen als dat je er met een echt goed gevoel naar toe gaat...
Ikke, de hondjes kunnen je hulp vast ook heel goed in een andere week van het jaar gebruiken. En dieren zijn ook vaak heel gevoelig en als er een verdrietige Ikke komt kan je ze vast niet zo goed helpen als dat je er met een echt goed gevoel naar toe gaat...
