De Prikbitches

...

Eva, wel prettig dat het volgende week besproken wordt met andere artsen erbij! Dat is alleen maar goed!

Voor de rest is het vreselijk balen dat er niet duidelijk aan te wijzen is waar het fout op gaat. Ze hebben wel een 'idee' maar ze weten dus niet of ze goed zitten.

Ik kan begrijpen dat je het bloedonderzoek in D. laat doen. Niet geschoten is altijd mis. En, misschien komt hij wel met de gouden tip... Er is in ieder geval hoop, anders wil de arts niet verder gaan met een volgende poging toch? En zo lang er hoop is........

(maar misschien vindt je dat nu iets te positief gedacht van mij)



Poeh. België heeft zelfs al terug gemaild. Was vergeten de geb. datum van mijn man te vermelden. Heb dat inmiddels gedaan want hun wilden het verhaal compleet maken voor de arts.

En toen belde ik Rotterdam om te vragen of mijn fax wel duidelijk was binnen gekomen (want die stopte er halverwege mee gister) En tot mijn hele stomme verbazing kreeg ik te horen dat ze zelfs al een afspraak ingepland hadden bij een stafarts..... Op 11 juli mogen we ons melden. Maandag zeiden ze nog dat het wel even zou gaan duren allemaal..... Ik heb haar wel op het hart gedrukt dat het om onze second opinion gaat en gevraagd of ze ons wil bellen als ze zware twijfels heeft (dan laten we Gent nl voorgaan)

Toch weer een nieuwe ontwikkeling........

Dag lieverds! Even een berichtje van mij vanuit italie naast het zwembad Ik ben even boek-moe, dus even geprobeerd om bij te lezen hier. Wat is er veel gebeurd zeg!

Eva, wat een verhaal zeg. ik ben heel benieuwd wat er uit het volgende gesprek gaat komen. Jullie worden in ieder geval serieus genomen. Ik hoop dat je eindelijk antwoorden gaat krijgen.

En kuuk, wat een uithoudingsvermogen moet je hebben zeg. Echt vreselijk slopend al die energie die je erin moet stoppen.

Ikke, nog 1 week wachten....

Ik ben inmiddels ongesteld geworden en mag maandag alweer voor 1e fm komen. We gaan weer voor een cryo! Komende vrijdag ook starten met de prednison.

Nog even wat uitleg en ter verdediging over dr. P zijn standaard adviezen: hij geeft inderdaad aan om standaard vitamine D en omega 3 te slikken. Niet omdat hij dat nou eenmaal zo leuk vindt maar omdat vrouwen alleen bij hem komen waarbij het zwanger worden niet lukt. Vrouwen die in andere landen en ziekenhuizen onbegrepen worden. De vrouw die na een jaar niet zwanger is, zal niet eerst naar hem stappen. Vitamine D en omega 3 zorgen voor een betere tolerantie van het lichaam t.o.v het embryo. Prednison zorgt ervoor dat het overactieve immuunsysteem niet in de aanval gaat zodra er het lichaamsvreemde iets (het embryo) wordt teruggeplaatst. Bij mij bleek na de testen dat ik inderdaad een overactief immuunsysteem heb EN een tekort aan vitamine D. Ik start dus vrijdag aan de prednison en mijn huisarts checkt mijn bloed nu wekelijks op infecties. Die wil je er natuurlijk niet bijhebben want dan gaat het immuunsysteem daar weer tegen vechten. Mijn huisarts staat volledig achter me en mijn gyn vindt het allemaal prima. Mocht ik straks zwanger zijn dan moet ik nog 1 keer dezelfde testen doen bij dr P om te zien wat mijn immuunsysteem doet. Is het weer keihard aan het werk om het embryo er uit te werken? Of blijft het nu rustig?

Ik vind het boek van Alan Beer erg verhelderend en duidelijk. Ik vind niet dat iedereen maar op eigen houtje hoge dosis van vitamine D moet gaan slikken, want dat is ook niet goed. Maar een huisarts kan dat natuurlijk ook makkelijk checken.



Hmmm, nou zit ik wel weer een heel verhaal te schrijven, dat was nou ook niet helemaal mijn bedoeling

Ik duik weer even het zwembad in, het is hier heerlijk! Zo'n 26 graden en het enige wat ik nu hoor is het ruisen van de bomen, de vogels en de zoemende insecten, echt paradijs! Ik denk aan jullie, misschien dat ik de komende dagen nog bijlees, maar anders ben ik zondag pas weer thuis.

Oh ja, nina, jij vroeg over mijn zus (super lief dat je dat hebt onthouden!) Ze is inmiddels bevallen en we gaan op de terugweg bij haar langs. De emoties die ik verwachtte bleven uit. Heb wel even een traantje gelaten, maar was niet zo emo als dat ik gedacht had. De opluchting dat alles goed was overheerste erg.

Nu duik ik er echt in!

Kuuk wat ben ik blij voor je te lezen dat er nu elk geval bij twee ziekenhuizen er aandacht voor je is. Qua Gent denk ik dat je bij 'mijn' prof terecht komt. Zeer kordate dame, to the point en reeel. Maar vooral eerlijk, erg prettig vind ik. Daarnaast heeft ze een beperkte groep die ze zelf wil volgen (moet je eigenlijk niet bij willen horen) maar dat vind ik ook fijn. Heb het gevoel in goede en kundige handen te zijn.



Ben je naam even kwijt *sorry!* maar nog een poging wagen bij een ziekenhuis wat niet goed raad weet met de situatie zou ik nevernooit doen. Dit komt misschien fel over maar ik bedoel het goed: weet goed wat je met je pogingen doet Achteraf baal ik flink dat ik onvoldoende naar mijn gevoel heb geluisterd en niet zorgvuldiger ben omgegaan. Ook omdat ik een poging emotioneel zwaar vind.



Kkkk¤@!!! Ontdek lekkage in onze uitbouw, kom later nog terug...

Hoi elmie, als je vrijdag die spuit hebt gezet kan je er volgens mij van uitgaan dat je eisprong is geweest hoor!

Veel succes!

Zoo.. druk hier!!



Ik merk dat ik het lastig vind om na mn vakantie er weer 'in' te komen. Moeilijke situaties, dilemma's welk ziekenhuis, veel open vragen, er wordt door iedereen zoveel meegemaakt hier!!



Heb de verhalen bij gelezen, en ik snap de keuze voor een ander ziekenhuis, en extra onderzoeken. En ik snap ook de frustratie als het in je zh niet loopt zoals je wilt, of als vragen niet beantwoord worden. Het hele traject kost al zo veel energie, en neemt zoveel van je tijd en welzijn in beslag. En dan zonder resultaat, dat is ieders schrik/angst, denk ik.



Ik weet niet zo goed hoe ik me moet verwoorden, en ik probeer mn woorden zorgvuldig te kiezen.. ik wil niemand voor 't hoofd stoten, maar ik voel toch een soort verdediging naar NL toe. Ik probeer het te schrijven.

De medische fertiliteitswereld in NL is ook ver, maar meer gebonden aan afspraken met farmacie, strengere wetgeving, kleinere wereld. Daardoor niet minder dan de buitenlandse ziekenhuizen. Dolfijn omschreef het goed: een stel gaat meestal niet naar het buitenland voor een eerste poging, maar als je andere opties wilt.

Omgekeerd kan ook.. in mijn zh komen ook een aantal echtparen/stellen die niet uit de regio komen, en ook van over de grens. Dat zal in andere zh ook zo zijn, maar die verhalen lezen we hier niet.

Nogmaals.. ik vind het heeeel goed dat er meer mogelijkheden zijn dan het ziekenhuis-om-de-hoek! En ik zou zelf ook verder gaan kijken als het bijn ons ZH niet lukt.

Maar ik voel de behoefte om dit toch te schrijven. Ik weet niet goed waarom.. wil echt geen discussie starten, of een zere plek raken.. Dit topic is juist ook een bron van informatie voor de startende prikbitch, of de meelevende vriendin/collega, en die wil ik ook de andere kant laten zien, van de 'normale MMM'.

Ja, ik denk vooral om dat laatste dat ik dit toch wil schrijven.



Kuuk, wat een 'strooptocht' voor je eindelijk wat weet zeg! Pas je goed op jezelf? Je hebt straks ook nog energie nodig om te prikken



Eva, jouw verhaal klinkt me bekend. In het evaluatie gesprek dat wij hadden na onze IVF werd ons ook verteld dat mijn eitjes niet zo goed zijn (wel veel, wat op PCOS kan duiden), en mijn AMH en FSG zijn hoog genoeg, dus nog niet in de overgang. Ik slik nu hiervoor de Metformine. Nog onbekend met welk resultaat; vrijdag de tweede fm.

Je klinkt weer wat meer monter, en hebt het zelf weer over een nieuwe poging. Stoer en dapper! Maar kan me voorstellen dat het voor jezelf juist heel onzeker en kwetsbaar moet voelen om weer verder te gaan. Ik ben heel benieuwd of de extra onderzoeken meer duidelijkheid geven!



Elmie, ik heb geen ervarig met een cryo-poging, maar kun je met je vraag niet bij de arts terecht? Ik denk dat het is zoals Haiti zegt hoor.. Succes deze poging!!



Dotje.. lekkage.. niet fijn!! Viel het mee??

Hoe gaat het prikken bij jou? Alleen nog aan de Deca toch? Wanneer was je eerste fm, kan het zo snel niet terugvinden..

En ga je voor de fm's bij je 'oude' zh, of ergens anders in NL?



Jemie, waar 'sta' jij nu in 't traject? Kan het op deze blz zo snel niet teruglezen..

Eva, om eerlijk te zijn vind ik het wel een positief verhaal van de fertiliteitsarts. Er zijn nog kansen.

Fustrerend is de onzekerheid wel.

Grrr... Al m'n getypte tekst op mijn mobiel is weg! Telefoon viel uit In het kort: Kuuk, petje af voor je strijdvaardigheid! Eva, jammer dat nog niet al je vragen zijn beantwoord, hopelijk levert het volgende gesprek iets meer duidelijkheod voor je op. Ikke, nog een weekje, spannend! Dolfijn, je klinkt heel positief! Fijn! Voor alle anderen een zwaai! En ook ik vind het tijd worden voor positieve berichten! Cc, hoe gaat het met jou? Leoni, het is ook al even stil van jouw kant...?

@Dolfijntje, gefeliciteerd jij bent tante!!

Ik denk dat jij het naast je eigen verdriet heel erg leuk gaat vinden.

Het voelt, tenminste bij mij, als eigen vlees en bloed.

En hopelijk heb jij baat bij de Prednison en worden jullie binnenkort nog een keer trotse ouders.

@Dotje, dat zal dan dr. de S. zijn? Want aan haar moest ik mijn mail richten. De assistente mag geen afspraak maken bij haar, zij maakt een soort screening door je mail/dossier te lezen. En als ze vindt dat je bij haar op de juiste plaats bent dan nodigt zij je uit...



Heb ik mijn mail ook geschreven wat ik op dit moment voel: ik wéét dat het traject zwaar is en onzeker, maar de onduidelijkheid of we ooit mogen beginnen is moordend. Elke dag als je de voordeur open doet kijk je bij de post of er eindelijk een brief van het zh bij zit.... En elke keer opnieuw is er teleurstelling als je belt en hoort dat je nog 4 weken moet wachten 'maar dat het er niet echt positief uit ziet'.... Elke keer opnieuw als een arts zich 'positief' uitlaat begin je eigenlijk al te rekenen wanneer je evt zou kunnen gaan prikken.... We hebben zelfs geen huwelijksreis geboekt en ook nog geen zomervakantie, om straks onze dagen te kunnen gebruiken voor zh-bezoek e.d. En omdat we rekening hielden met het evt kunnen starten....



En wat betreft de zh-ervaringen: de meeste mensen zijn enorm positief over het zh waar wij negatief over zijn en over het zh in Rotterdam heb ik een aantal heel negatieve verhalen gehoord, terwijl mijn eerste ervaringen (telefonisch) bijzonder positief zijn.... Het is voor iedereen zó persoonlijk. Wij zouden er nooit voor gekozen hebben om in het buitenland te starten (dat was de optie voor als we hier 3 mislukte pogingen hadden...) Maar als ze ons nu straks daar toch kunnen helpen, dan starten we dus daar...

Al houd ik rekening met starten in Rotterdam. Hoe bizar zou dat zijn? Daar heb ik een kostbaar deel van mijn leven verloren en daar heb ik mijn nieuwe leven gekregen....... Straks woont mijn zusje daar.. Zou het straks zo zijn dat ik bij haar kan logeren als ik voor behandeling naar het zh moet? Terwijl zij had gezworen nóóit meer zonder te huilen naar Rotterdam kon rijden (7 weken kritiek op de IC doet heel veel met je familie!) Het leven loopt soms raar.... (en ja, in gedachten heb ik alweer 28 stappen te ver vooruit gedacht.....)

Even wat vraagjes beantwoorden,



Nina, het gaat echt om de eicellen! Die lagen onder de microscoop voordat er icsi toegepast ging worden, en toen zagen ze dat er iets niet goed mee was.



Ik snap dat er sommige hier denken dat het verhaal best positief lijkt, maar dat is echt niet zo. Het artsenteam weet niet wat ze met ons aan moeten, en wat wijsheid is. Er is ook gewoon niet zoveel te doen aan slechte eicellen. Het advies om bloed te prikken voor de punctie omdat dat nog een soort van reden kan zijn, is echt een gok. Het is niet dat ze er nu heel veel van verwachten. Ze zegt, we kijken het protocol na en dat was het enige wat niet is gedaan de vorige keren (word normaal alleen gedaan bij vrouwen boven een bepaalde leeftijd). Er is bij ons al heel wat gepuzzeld de afgelopen pogingen, dus ik kan me goed voorstellen dat het een keer ophoud.



Wij denken nu, nou nog één keer dan. En hebben we dan weer hetzelfde resultaat, houd het echt op. Dan gaan we nadenken over andere opties. We moeten ergens die grens trekken.



Dotje, ik snap dat je zegt, ik zou niet naar een zkh gaan dat niet weet wat ze met de situatie aan moeten, maar ik denk dat in mijn geval bijna geen zkh weet wat ze er mee aan moeten. De arts die ik heb is zeer ervaren, en zei zij ook 'dit heb ik nog maar enkele keren eerder gezien'. Dus ja... Zoveel kan er ook niet gedaan worden als eicellen niet goed zijn.

Hoi dames.. Wat een heftig nieuws hier allemaal zeg.. Ik durf het bijna niet te lezen. Ik doe nog mijn alles-komt-goed-ze-kunnen-heel-veel-mantra. Maar soms geldt dat dus niet Heel veel sterkte en succes aan de dames die het nodig hebben!



Een vraagje.. Ik ben een week geleden begonnen met een tiendaagse kuur provera en moet dan als ik een menstruatie zou krijgen beginnen met clomid. Als de provera geen bloeding zou veroorzaken, zou ik ook gewoon moeten beginnen met clomid.

Ik had eigenlijk begrepen dat ik al tijdens die kuur provera ongesteld zou moeten worden, maar dat is tot op heden niet zo. Wat googlen leert me dat het juist pas na het stoppen moet. Maar heeft iemand hier enig idee na hoeveel dagen/wanneer ik dan ongesteld zou moeten gaan worden? En als ik niet ongesteld zou worden, wanneer ik dan toch clomid zou moeten starten? Ik kan er echt bar weinig over vinden en de apotheek bellen hielp ook niet.. Alvast bedankt voor de tips!

Eva, zoals je nu uitgelegd, had ik het ook gelezen. Het is echt rot als zelfs de artsen niet weten hoe verder.

Kan het zijn dat de eerlijkheid van de artsen je 'goed' doet, en je wat strijdbaarder maakt, en dat we dat hier verwarren met optimisme? Woorden zijn soms zo moeilijk te vinden voor de moeilijker dingen hier.. Heel veel

Kuuk, onder de rook van Rotterdam, stukje verder van je nare herinneringen, daar woon ik. Kom gerust huilen, schuilen, etc. Heb geen extra slaapplek, maar weet leuke b&b's in de buurt. Kom maar deze kant op!!

@Kuuk, ja Rotterdam is leuk! Er is dus nog een sprankje hoop....LUMC of EMC....

Eva, dikke knuffel voor jou! Is vreemd als specialisten zelfs niet weten wat er moet gebeuren! weet niet wat te zeggen...



Dolfijn, HOI!! geniet, tot zondag!!!



discussie Alan Beer/ DR. Pfeiffer.. een paar weken terug las ik wat dolfijn enthousiast over hem typte en dat trok na enige tijd mijn interesse. na icsi poging 5 die mislukt is kan ik er neit bij dat het nog steeds 'domme pech' is. Inmiddels ben ik begonnen in het boek van Beer. Al in het eerste hoofdstuk voel ik me ZO begrepen! inderdaad wat Eva zegt, hulp zoeken als het n tijdje niet gelukt is en je erg onzeker vullen omdat je lijf 'iets' niet kan. Ook kan het zo zijn dat je partner en jij zelfde soort DNA hebben waardoor je lichaam hier tegen strijd. Het klinkt echt allemaal erg logisch en vind het bereinteressant om te lezen. van de 7000 stellen die na verschillende IVF pogingen nog niet zwanger waren en er echt alles aan gedaan hadden, denk acupunctuur, kruiden, therapie, gezond eten enz.. is er 85% zwanger geworden. En dit waren neit alleen vrouwen van in de 30.

Nee, ik heb geen aandelen in het boek, maar ik sta nogmaals achter wat Eva zei. We ondergaan wel allerlei hormoonkuren en punctie's terwijl hulp vragen over de grens over onze eigen grens lijkt te gaan. Nederland is een land van zekerheid en niet vernieuwend in de zorg. Ik ben blij dat Dolfijn op onderzoek is uit gegaan en ben dankbaar dat ze dit gedeeld heeft.

Ik ben ook zeer nieuwsgierig hoe Dolfijn reageert op de prednison.



dotjemol en jemie, ik kan jullie hierboven in de lijst niet vinden, vertel es.. wat is jullie verhaal??



zwaai zwaai!!

Kuuk, hier ook een hater vh ziekenhuis dag jij bedoelt. En ik kom er dagelijks om te werken. Hoe dubbel!



Dolfijn, geniet nog, klinkt als een prima cryo voorbereiding!

Lola... Ik ben het met je eens hoor!! Ik zuig de verhalen ook op!! En het is ook niet altijd domme pech als het niet lukt!!

Maar voel me wat 'ondergesneeuwd' in een 'gewoon traject, gewoon zh', en dat geluid wil ik hier ook laten horen.

Ik denk dat dat ook goed is hoor Pop!!

Het is natuurlijk zo dat dit topic al heel lang bestaat, het merendeel gelukkig zwanger is geworden en logischerwijs niet veel schrijven. Degene die nog veel schrijven van de wat oude garde zijn dan ook vaak degenen die al heel lang bezig zijn, en veel geprobeerd hebben. Dat is ook niet echt een reëel beeld, dus helemaal goed dat je ook over de 'gewone mmm' schrijft!!

Dolfijn, bijzonder om tante te zijn! Gemengde gevoelens, die vast vaak de kop op zullen steken..

Maar ik hoop, zoals nina zo mooi schreef, dat t je ook wat moois brengt.

Geniet nog even van je vakantie... hier regent t pijpenstelen!!





Innanna, ik heb geen ervaring met provera of clomid.

Volgens mij heb ik er regelmatig een topic over voorbij zien komen. Op de site van viva kun je t zoeken met de zoekfunctie. Ik forum nu mobiel, dan lukt me niet om t zoeken.

Succes!! Enne... Je mantra klinkt als de mijne

Eva, zo bedoel ik het. TNX voor je uitleg, ik kon t lastig verwoorden!

Eva, even iets wat in mij opkomt: is het een mogelijkheid om je dossier door te sturen naar een gespecialiseerde arts? Bijvoorbeeld net over de grens. Of om telefonisch te informeren wat de procedure in een ander ziekenhuis is en óf ze er ervaring mee hebben. En de vraag wat ze in dat soort gevallen deden?

Want zit je nu al in een academisch ziekenhuis?

En als je arts dit al wel eerder bij anderen heeft gezien, wat heeft ze toen gedaan? En vooral: was het effectief?

Als het niet effectief was.... zou je dan die laatste poging wagen? Of zou je het even uitstellen en eerst (bloed)onderzoek elders laten doen?



Ik weet het... veel vragen. En misschien wil je daar helemaal niet over nadenken. En ik ga echt niet zeggen dat het over de grens zaligmakend is hoor. Maar misschien kun je contact opnemen met Gent ofzo??





Straks ga ik toch ook nog even het dossier doorfaxen naar A. Ons 'geval' ligt dan in 5 ziekenhuizen ter beoordeling.. (eigenlijk 6 omdat de VU er nog niet uit is...)

5 kansen.... En de ziekenhuizen die ons benaderen (ze willen je eerst op gesprek hebben..) daar zijn we heel duidelijk tegen: ik heb een hartziekte, ben stabiel, we moeten icsi doen, ik mág zwanger raken, we hebben een afwijzing in U. omdat de fert. arts niet mee wilde werken. We zoeken nu dus een fertiliteits arts die ons wél zwanger wil maken (of het lukt is altijd de vraag natuurlijk)

Zo komt het heel zakelijk over natuurlijk. Maar zo sta ik er op dit moment wél in. Het is niet de vraag of ik zwanger mág raken, dat is al uitgezocht. We willen nu gewoon een arts die hier iets mee kan, vandaar het dossier op voorhand al op de fax.

In het EMC vonden ze dat een eerlijk en duidelijk verhaal. Ze gaan het goed bekijken en bij twijfel gaat de afspraak niet door heeft ze beloofd (zo verspelen we onze second opinion niet)

Eva, is het nou zo dat dr P werkt volgens het boek van Alan beer of onderzoekt hij weer andere dingen?

Innanna, Provera is alweer een aantal jaartjes geleden dat ik dat 2x gebruikt heb en wat ik me kan herrinneren is dat ik 2 dagen na het stoppen ongesteld werd.

De clomid heb ik ook gebruikt (echt rot spul ik werd er echt een Bitch van met de hoofdletter en daar moet je mee beginnen op dag van de cyclus t/m dag 7.

Waarom bel je niet even je ZH op om te vragen of ze het je nogmaals duidelijk willen uitleggen? Mij ervaring is dat de apotheek ook niet altijd alles weet.

Eva, heel sterk dat je ergens (in NLD) een grens trekt, zeker als het puur om het "protocol" gaat wat nog een keer wordt nagekeken. Zo frustrerend als artsen zelf ook niet weten wat ze ermee aan moeten. Overigens heb ik wel begrepen dat er in Gent ook veel soortgelijke gevallen worden behandeld (en dat daar oa DHEA wordt voorgeschreven). Ik vind het idee van Kuuk om jouw dossier op te sturen nog niet eens zo gek, of voel je daar zelf nog niks voor?