Zwanger
alle pijlers
De prikbitches
woensdag 31 oktober 2012 om 14:05
Kaetje, op zich is het niet bezwaarlijk om deze medicatie langer te gebruiken. Maar elke dag spuiten is natuurlijk meer belastend dan iedere dag een pilletje nemen.
Het terugschakelen naar de oude medicatie betekent dat mijn lijf daar 3 weken van slag van is en dat ik gedurende 3 maanden onder strengere controle sta (paar keer per week trombosedienst en 2 keer per maand internist)
Voor een korte pauze van een maand is het dus geen optie.
Gister aan de telefoon wel gevraagd aan de assistente of we snel weer door mogen, en hoe dat allemaal zit maar volgens haar moeten we die vragen stellen aan de arts.
Natuurlijk kan ook alleen een arts de specifieke vragen beantwoorden, dat begrijp ik ook wel.
Juist door wat verder voor uit te kijken blijf ik op de been...
Het terugschakelen naar de oude medicatie betekent dat mijn lijf daar 3 weken van slag van is en dat ik gedurende 3 maanden onder strengere controle sta (paar keer per week trombosedienst en 2 keer per maand internist)
Voor een korte pauze van een maand is het dus geen optie.
Gister aan de telefoon wel gevraagd aan de assistente of we snel weer door mogen, en hoe dat allemaal zit maar volgens haar moeten we die vragen stellen aan de arts.
Natuurlijk kan ook alleen een arts de specifieke vragen beantwoorden, dat begrijp ik ook wel.
Juist door wat verder voor uit te kijken blijf ik op de been...
woensdag 31 oktober 2012 om 14:18
Maar wat er ook gebeurt, je kan sowieso wel verder. Je hebt 1 poging gedaan die nog niet eens is afgelopen. Dan is er nog een cryo te gaan. Om over verdere pogingen nog niet eens te spreken. Alleen de tijdsdruk, die moet je loslaten. Het is in de MMM gewoon wachten wachten wachten. Het prikken dagelijks is inderdaad een belasting ten opzichte van een pilletje nemen. Maar er is door middel van onderzoek aangetoond dat je tussen terugplaatsingen je baarmoeder kans moet geven om te herstellen. En je geest ook. Je kán gewoon niet door door door door gaan zonder stil te staan bij wat er niet gelukt is. Je moet dingen verwerken anders krijg je ongetwijfeld een klap.
woensdag 31 oktober 2012 om 14:42
Zeer eens met Kaetje.
Ik wil een zo groot mogelijke kans op slagen, en als dat betekend dat ik een paar cyslussen rust moet houden, doe ik dat.
En tuurlijk wil je door, want dan is er weer een kans. Maar geef het de tijd, laat je lichaam herstellen en je eierstokken en baarmoeder tot rust komen. Waarom heb je zon haast? Je loopt zo op alles vooruit, toen je net de terugplaatsing had gehad schreef je al weer over cryo's en volgende pogingen. Probeer alles per stap te bekijken.
Ik wil een zo groot mogelijke kans op slagen, en als dat betekend dat ik een paar cyslussen rust moet houden, doe ik dat.
En tuurlijk wil je door, want dan is er weer een kans. Maar geef het de tijd, laat je lichaam herstellen en je eierstokken en baarmoeder tot rust komen. Waarom heb je zon haast? Je loopt zo op alles vooruit, toen je net de terugplaatsing had gehad schreef je al weer over cryo's en volgende pogingen. Probeer alles per stap te bekijken.
woensdag 31 oktober 2012 om 14:48
Ik heb het idee dat ik me nu moet verantwoorden waarom ik graag verder wil.... en dat lijkt me ook weer niet de bedoeling.
Maar als je leven een hele tijd op 'on hold' gestaan heeft door ziekte is het dan gek dat je door wil op het moment dat je lichaam 'goed genoeg' is voor behandeling?
Het lijkt nu wel of ik aangevallen wordt omdat ik door wil met mijn leven en toekomstplannen wil maken...
In januari krijg ik een oproep voor de rechtszaak die loopt en eigenlijk wil ik niet aan een poging beginnen in het nieuwe jaar, omdat ik dan waarschijnlijk behoorlijk in spanning zit over de uitspraak (en dat zal een aantal maanden duren)
Maar als je leven een hele tijd op 'on hold' gestaan heeft door ziekte is het dan gek dat je door wil op het moment dat je lichaam 'goed genoeg' is voor behandeling?
Het lijkt nu wel of ik aangevallen wordt omdat ik door wil met mijn leven en toekomstplannen wil maken...
In januari krijg ik een oproep voor de rechtszaak die loopt en eigenlijk wil ik niet aan een poging beginnen in het nieuwe jaar, omdat ik dan waarschijnlijk behoorlijk in spanning zit over de uitspraak (en dat zal een aantal maanden duren)
woensdag 31 oktober 2012 om 14:53
Helemaal niet. Ik denk alleen dat je een teleurstelling gaat kijgen als je er op hoopt dat je een volgende cyclus al door kan met een cryo of binnen 3 maanden al met een nieuwe poging kan beginnen. Je durft geen hoop meer te hebben voor deze poging die nog niet afgelopen is maar je hoopt al wel op een terugplaatsing over een paar weken. Je zegt de ene teleurstelling te willen vermijden maar je stevent af op een andere teleurstelling en daar wil ik je graag voor behoeden.
woensdag 31 oktober 2012 om 15:01
Ik denk dat wij hier toch ook best onze mening over mogen geven?
Ik denk dat ik met 5 jaar wachten op een kindje, en bijna 3 jaar in de mmm, inmiddels wel weet waar ik over praat.
Je moet helemaal zelf weten wat je doet, en als jij denkt dat dat het beste is, moet je dat doen.
Dames, ik ga weer in de mee-lees-stand!
Veel succes allemaal!
Ik denk dat ik met 5 jaar wachten op een kindje, en bijna 3 jaar in de mmm, inmiddels wel weet waar ik over praat.
Je moet helemaal zelf weten wat je doet, en als jij denkt dat dat het beste is, moet je dat doen.
Dames, ik ga weer in de mee-lees-stand!
Veel succes allemaal!
woensdag 31 oktober 2012 om 15:07
woensdag 31 oktober 2012 om 15:15
Kuuk snap best dat je je aangevallen voelt al zal dat gerust de bedoeling niet zijn.
Ik neem aan dat als het beter is te wachten de artsen daar wel mee komen.
Gelukkig heb ik er niet over na moeten denken, maar denk dat ik ook meteen weer had willen doorgaan met de volgende poging.
Eigenlijk weet ik het wel zeker.
Iedereen moet het lekker op zijn eigen manier doen en denk dat elk proces anders loopt
En dat artsen echt geen risico nemen.
Maar kuuk er is nog hoop toch?
Ik neem aan dat als het beter is te wachten de artsen daar wel mee komen.
Gelukkig heb ik er niet over na moeten denken, maar denk dat ik ook meteen weer had willen doorgaan met de volgende poging.
Eigenlijk weet ik het wel zeker.
Iedereen moet het lekker op zijn eigen manier doen en denk dat elk proces anders loopt
En dat artsen echt geen risico nemen.
Maar kuuk er is nog hoop toch?
woensdag 31 oktober 2012 om 16:26
Kuuk, ik snap je wel een beetje hoor...
Je bent nu eindelijk zo ver, en dan voelt het heel tegenstrijdig om dan wéér te moeten gaan wachten. Maar als jouw lichaam niet op orde is, dan lijkt mij dat de kans op een zwangerschap kleiner is. De hormonen en een punctie zijn behoorlijk zwaar voor je lichaam, en zeker bij jou lijkt het me een flinke belasting.
Om die reden mag je na een verse poging nooit meteen door voor een cryo. Je lichaam moet gewoon nog herstellen van de punctie.
En buiten dat... Deze poging is nog niet eens voorbij! Adem in, adem uit... Probeer afleiding te zoeken en leuke dingen te doen. Voor je het weet is er dan weer een dag voorbij.
Te vroeg testen heeft totaal geen zin! Dan zit er nog pregnyl in je lichaam en kan je een verkeerde uitslag krijgen. Hoe moeilijk het ook is, zit die wachtdagen uit. Misschien ben je nu al gewoon zwanger!
En precies wat kaetje en eva ook al zeggen. Zij hebben ruime ervaring in dit traject.
Het rottigste hierin is gewoon het wachten, dat weten we allemaal en daar hebben we allemaal ervaring mee. Daarmee kunnen we elkaar helpen. Als je het moeilijk hebt en als je het niet weet, gewoon hier neerzetten. Er is altijd wel iemand online die je er doorheen helpt.
Je bent nu eindelijk zo ver, en dan voelt het heel tegenstrijdig om dan wéér te moeten gaan wachten. Maar als jouw lichaam niet op orde is, dan lijkt mij dat de kans op een zwangerschap kleiner is. De hormonen en een punctie zijn behoorlijk zwaar voor je lichaam, en zeker bij jou lijkt het me een flinke belasting.
Om die reden mag je na een verse poging nooit meteen door voor een cryo. Je lichaam moet gewoon nog herstellen van de punctie.
En buiten dat... Deze poging is nog niet eens voorbij! Adem in, adem uit... Probeer afleiding te zoeken en leuke dingen te doen. Voor je het weet is er dan weer een dag voorbij.
Te vroeg testen heeft totaal geen zin! Dan zit er nog pregnyl in je lichaam en kan je een verkeerde uitslag krijgen. Hoe moeilijk het ook is, zit die wachtdagen uit. Misschien ben je nu al gewoon zwanger!
En precies wat kaetje en eva ook al zeggen. Zij hebben ruime ervaring in dit traject.
Het rottigste hierin is gewoon het wachten, dat weten we allemaal en daar hebben we allemaal ervaring mee. Daarmee kunnen we elkaar helpen. Als je het moeilijk hebt en als je het niet weet, gewoon hier neerzetten. Er is altijd wel iemand online die je er doorheen helpt.
woensdag 31 oktober 2012 om 17:04
Ik begrijp dat de adviezen heel goedbedoeld zijn. En we hebben van te voren ook besloten dat we zullen luisteren naar de arts en absoluut niet ons eigen plan 'af willen dwingen' (heb ik ook gister al geschreven) En ik begrijp dat het op sommigen over kan komen als 'haast'..
In het verleden heb ik al veel tegenslagen gehad. Daarmee wil ik niet zeggen dat ik wel weet hoe ik dit verdriet aan moet pakken, absoluut niet. Want dit is weer heel anders.
Maar we hebben dus al het gevoel dat we zoveel tijd hebben verloren door de afgelopen jaren... Tijd die je niet meer inhaalt. Ook niet door de ene poging op de andere te plannen. We zouden dus alleen graag voor het nieuwe jaar nog een poging gedaan hebben.....
Maar goed, vrijdag spreken we onze 'eigen' arts. Hij heeft veel ervaring, we vertrouwen hem 100%!
In het verleden heb ik al veel tegenslagen gehad. Daarmee wil ik niet zeggen dat ik wel weet hoe ik dit verdriet aan moet pakken, absoluut niet. Want dit is weer heel anders.
Maar we hebben dus al het gevoel dat we zoveel tijd hebben verloren door de afgelopen jaren... Tijd die je niet meer inhaalt. Ook niet door de ene poging op de andere te plannen. We zouden dus alleen graag voor het nieuwe jaar nog een poging gedaan hebben.....
Maar goed, vrijdag spreken we onze 'eigen' arts. Hij heeft veel ervaring, we vertrouwen hem 100%!
woensdag 31 oktober 2012 om 19:02
Kuuk, je overwegingen zijn duidelijk en ergens ook begrijpelijk. Denk dat ik ook heel snel weer door zou willen. En het meest frustrerende van de hele MMM is inderdaad ook het wachten en het geen controle hebben. Neem daarnaast de frustratie dat het zwanger worden niet 'vanzelf' gaat en de tijd die je hebt 'verloren'. Dat laatste gevoel geldt voor iedereen hier, want je komt natuurlijk over het algemeen niet meteen in de MMM terecht. Zelfs nu ik gezegend ben met een kind, heb ik er nog last van.
Het valt mij echter op dat je gedachten en acties regelmatig over elkaar heen buitelen. En dat mag. Want jij bent jij. En ik ben ik.
Maar het maakt mij bijna plaatsvervangend nerveus en onrustig. Tegenover elk positief verhaal op internet vind je ook een negatieve. En hetzelfde geldt voor onderzoeken. Naar mijn idee doe je jezelf ook een hoop extra stress aan. Dus ik snap de reacties van de anderen heel goed. Neem het stap voor stap. En ja, ik weet dat ik achteraf misschien makkelijk praten heb. Maar voor hetzelfde geld, geldt dit ook voor jou. Een omdat het allemaal niet meevalt!
Het valt mij echter op dat je gedachten en acties regelmatig over elkaar heen buitelen. En dat mag. Want jij bent jij. En ik ben ik.
Maar het maakt mij bijna plaatsvervangend nerveus en onrustig. Tegenover elk positief verhaal op internet vind je ook een negatieve. En hetzelfde geldt voor onderzoeken. Naar mijn idee doe je jezelf ook een hoop extra stress aan. Dus ik snap de reacties van de anderen heel goed. Neem het stap voor stap. En ja, ik weet dat ik achteraf misschien makkelijk praten heb. Maar voor hetzelfde geld, geldt dit ook voor jou. Een omdat het allemaal niet meevalt!
woensdag 31 oktober 2012 om 20:06
***ego-alarm***
Vandaag echo gehad en er zijn weer weinig follikels die meegroeien. Vorige poging 3 deze poging 4. Baal ervan dat mijn lijf me in de steek laat vrijdag weer een echo en hopen dat er nog wat kleintjes meegroeien.
Meiden hoeveel puregon spuiten jullie per dag? Ik zit op 250 eenheden en bij mijn ZH is dat het maximum.
Vandaag echo gehad en er zijn weer weinig follikels die meegroeien. Vorige poging 3 deze poging 4. Baal ervan dat mijn lijf me in de steek laat vrijdag weer een echo en hopen dat er nog wat kleintjes meegroeien.
Meiden hoeveel puregon spuiten jullie per dag? Ik zit op 250 eenheden en bij mijn ZH is dat het maximum.
woensdag 31 oktober 2012 om 20:37
woensdag 31 oktober 2012 om 20:53
Kuuk de wachtbank is killing. Probeer je voordeel te doen van de wijze raad van de bitches hier. En ondertussen duim ik gewoon door.
Edc wat een tegenvaller weer... Hoeveel dagen ben je aan het spuiten? Ik zat op iets van 150 puregon.
Hebben jullie het artikel in de nrc gelezen over de mmm? Op de een of andere manier vond ik het heel irritant. Omdat het zo focuste op dat de aanleiding voor terechtkomen in de mmm ligt aan dat vrouwen laat zwanger proberen te worden. Natuurlijk kan dat een belangrijke factor zijn. Maar er zijn zoveel meer oorzaken. Nu ja, kan ook aan mij liggen.
Edc wat een tegenvaller weer... Hoeveel dagen ben je aan het spuiten? Ik zat op iets van 150 puregon.
Hebben jullie het artikel in de nrc gelezen over de mmm? Op de een of andere manier vond ik het heel irritant. Omdat het zo focuste op dat de aanleiding voor terechtkomen in de mmm ligt aan dat vrouwen laat zwanger proberen te worden. Natuurlijk kan dat een belangrijke factor zijn. Maar er zijn zoveel meer oorzaken. Nu ja, kan ook aan mij liggen.
woensdag 31 oktober 2012 om 21:19
Jee wat veel geschreven hier.
Kuuk, is je menstruatie al doorgebroken of is het bij een paar druppels gebleven? Ik hoop op heel goed nieuws voor je. Dan hoef je niet na te denken over hoe snel je verder gaat.
Doe voorzichtig. De meiden hier hebben ook het beste met je voor. Ik heb de hele discussie gelezen en herken veel van mezelf in jou. Ik ben ook altijd 3 stappen vooruit aan het denken. En heb ook het gevoel dat het allemaal zo langzaam gaat. Ik ben zelf al vanaf 2007 aan het proberen en ik denk altijd "ik had al 3 kinderen kunnen hebben als het allemaal mee zat". In mijn omgeving zijn er ook vrienden bij wie dit het geval is. Zij zijn tegelijk begonnen en hebben nu een compleet gezinnetje. Dat is best moeilijk.
Verder heb ik haast omdat onze adoptiekansen steeds kleiner worden. De adoptie-wachtlijst is best lang (3-5 jaar wachten is heel gewoon) en de maximum leeftijd is 40 jaar voor een baby. Nu ben ik nog vrij jong (27) maar is mijn man eind 30 en wordt het voor ons spannend of we het redden (want de leeftijd van de oudste partner telt). Hierdoor heb ik altijd de wens gehad om heel snel door de MMM te lopen. Ik kon het niet aan om de 2 trajecten langs elkaar te laten lopen (de focus op 2 trajecten vond ik niet prettig) maar nu de adoptieformulieren verstuurd zijn, heb ik veel meer rust gevonden.
Ik sta nu veel meer ontspannen in het hele traject. En het kost mij nu veel minder moeite om te wachten tussen verschillende pogingen.
Ik weet dat jouw verhaal heel anders is, maar het kan wel helpen om na te gaan waarom jij zoveel haast hebt. Waar komt jouw gevoel vandaan? En hoe erg is het als je 3 mnd pauze neemt? Mij heeft het erg geholpen om hierover na te denken. En misschien is het ook prettig om hulp te zoeken?
Ten slotte nogmaals, hopelijk hoef je deze keuze helemaal niet te maken en heb je nu al goed nieuws!
Kuuk, is je menstruatie al doorgebroken of is het bij een paar druppels gebleven? Ik hoop op heel goed nieuws voor je. Dan hoef je niet na te denken over hoe snel je verder gaat.
Doe voorzichtig. De meiden hier hebben ook het beste met je voor. Ik heb de hele discussie gelezen en herken veel van mezelf in jou. Ik ben ook altijd 3 stappen vooruit aan het denken. En heb ook het gevoel dat het allemaal zo langzaam gaat. Ik ben zelf al vanaf 2007 aan het proberen en ik denk altijd "ik had al 3 kinderen kunnen hebben als het allemaal mee zat". In mijn omgeving zijn er ook vrienden bij wie dit het geval is. Zij zijn tegelijk begonnen en hebben nu een compleet gezinnetje. Dat is best moeilijk.
Verder heb ik haast omdat onze adoptiekansen steeds kleiner worden. De adoptie-wachtlijst is best lang (3-5 jaar wachten is heel gewoon) en de maximum leeftijd is 40 jaar voor een baby. Nu ben ik nog vrij jong (27) maar is mijn man eind 30 en wordt het voor ons spannend of we het redden (want de leeftijd van de oudste partner telt). Hierdoor heb ik altijd de wens gehad om heel snel door de MMM te lopen. Ik kon het niet aan om de 2 trajecten langs elkaar te laten lopen (de focus op 2 trajecten vond ik niet prettig) maar nu de adoptieformulieren verstuurd zijn, heb ik veel meer rust gevonden.
Ik sta nu veel meer ontspannen in het hele traject. En het kost mij nu veel minder moeite om te wachten tussen verschillende pogingen.
Ik weet dat jouw verhaal heel anders is, maar het kan wel helpen om na te gaan waarom jij zoveel haast hebt. Waar komt jouw gevoel vandaan? En hoe erg is het als je 3 mnd pauze neemt? Mij heeft het erg geholpen om hierover na te denken. En misschien is het ook prettig om hulp te zoeken?
Ten slotte nogmaals, hopelijk hoef je deze keuze helemaal niet te maken en heb je nu al goed nieuws!
woensdag 31 oktober 2012 om 21:52
Maantje voor jou ook een . Echt balen dat je menstruatie is doorgebroken.
Kidon, hoe ervaar jij het wachten? Jij hebt nu echt een hele goede kans met 2 mooie embryo's aan boord!
Jemie, heftig nieuws zeg! En balen dat de arts zo reageerde op je second opinion. Ik denk juist dat een second opinion heel goed is. Ben benieuwd wat ze in Gent zeggen. Wat is het advies van je eigen ziekenhuis? Ik lees dat je te horen hebt gekregen dat het aan je eicellen ligt, maar is daar iets aan te doen? Kan andere medicatie helpen?
Edc, . Wat jammer dat er maar zo weinig follikels groeien. Maar onthoud: één goede kan voldoende zijn. Ze zeggen toch ook vaak dat de kwaliteit beter is bij minder follikels. En wat zegt het ziekenhuis? Zou je eventueel menopur kunnen gebruiken of verwachten ze niet dat menopur tot betere resultaten leidt?
Ik zat zelf op 150 puregon en had 5 follikels die groot genoeg waren.
Haiti, ik heb het niet gelezen, maar vind dat soort onderzoeken ook frustrerend. Zoals je al zegt, er zijn zoveel meer mogelijke oorzaken.
Kidon, hoe ervaar jij het wachten? Jij hebt nu echt een hele goede kans met 2 mooie embryo's aan boord!
Jemie, heftig nieuws zeg! En balen dat de arts zo reageerde op je second opinion. Ik denk juist dat een second opinion heel goed is. Ben benieuwd wat ze in Gent zeggen. Wat is het advies van je eigen ziekenhuis? Ik lees dat je te horen hebt gekregen dat het aan je eicellen ligt, maar is daar iets aan te doen? Kan andere medicatie helpen?
Edc, . Wat jammer dat er maar zo weinig follikels groeien. Maar onthoud: één goede kan voldoende zijn. Ze zeggen toch ook vaak dat de kwaliteit beter is bij minder follikels. En wat zegt het ziekenhuis? Zou je eventueel menopur kunnen gebruiken of verwachten ze niet dat menopur tot betere resultaten leidt?
Ik zat zelf op 150 puregon en had 5 follikels die groot genoeg waren.
Haiti, ik heb het niet gelezen, maar vind dat soort onderzoeken ook frustrerend. Zoals je al zegt, er zijn zoveel meer mogelijke oorzaken.
woensdag 31 oktober 2012 om 22:04
Ego-berichtje: vandaag zelf mijn second opinion gehad bij een hele lieve arts in EMC. Naar aanleiding van mijn dossier sloot zij endometriose ook niet uit. Vervolgens heeft zij door een echo en inwendig onderzoek ook nog wat andere sporen gezien van endo (o.a ligging baarmoeder, wat bloedresten) en adviseert zij ons om wel een kijkoperatie in te plannen. Ze gaat dit nog overleggen en belt mij hier vrijdagochtend over.
Ook adviseert zij een echo bij mijn man. Omdat de zaadkwaliteit in het begin redelijk was en het laatste jaar enorm achteruit is gegaan, willen ze dit verder onderzoeken. Ook hier horen we binnenkort meer over nadat ze heeft overlegd met het team.
Al met al ben ik zelf erg tevreden over de second opinion en ben ik blij dat ze alles opnieuw onderzoeken. Voor mijn gevoel was het onderzoek vandaag in het EMC ook veel grondiger dan ik ooit gehad heb. En dit is ook een prettig gevoel, want er is hierdoor minder kans dat er iets over het hoofd wordt gezien.
Ook adviseert zij een echo bij mijn man. Omdat de zaadkwaliteit in het begin redelijk was en het laatste jaar enorm achteruit is gegaan, willen ze dit verder onderzoeken. Ook hier horen we binnenkort meer over nadat ze heeft overlegd met het team.
Al met al ben ik zelf erg tevreden over de second opinion en ben ik blij dat ze alles opnieuw onderzoeken. Voor mijn gevoel was het onderzoek vandaag in het EMC ook veel grondiger dan ik ooit gehad heb. En dit is ook een prettig gevoel, want er is hierdoor minder kans dat er iets over het hoofd wordt gezien.
woensdag 31 oktober 2012 om 22:19
Ach lieve vrouwen, wat een moeilijke tijden maken sommige van jullie weer door. Herkenning alom, over ongeduld, onzekerheid, angst en jezelf voor teleurstelling willen beschermen... Het is niet eenvoudig.
Ik hoop dat ieder op zijn eigen manier goed voor zichzelf zorgt.
Wat mij betreft: nog geen eisprong. De folikel was wel groot, 22 mm. Ik heb niet echt een idee wat normaal is in een natuurlijke cyclus. We merken het wel vrijdag...
Ik hoop dat ieder op zijn eigen manier goed voor zichzelf zorgt.
Wat mij betreft: nog geen eisprong. De folikel was wel groot, 22 mm. Ik heb niet echt een idee wat normaal is in een natuurlijke cyclus. We merken het wel vrijdag...
woensdag 31 oktober 2012 om 22:19
Kuuk, ik herken wel hoe je je voelt. Ik heb ook de neiging veel te ver op de zaken vooruit te lopen. Voel je niet alsof je je moet verdedigen. Lees de post van Dotje van gisteren nog maar eens terug, we zijn er hier voor elkaar. Om elkaar te steunen, maar ook om aan elkaar ons verhaal kwijt te kunnen. Je bent een vechter, dat heeft je tenslotte gebracht tot waar je nu bent.
EDC, wat klote dat je niet voldoende op de medicijnen reageert. Ik spuit maar 50eh, maar zit ook in een heel ander traject als jij. Nog even vrijdag afwachten. Is er misschien ook nog andere medicatie mogelijk?
Haïti, ik heb het artikel niet gelezen, maar zo te merken mis ik er niks aan. Wel was van de week bij editienl een item, maar die vond ik juist wel erg duidelijk.
Choco, dank je wel voor de knuffel. En wat heftig zo'n adoptie traject. Ik denk dat jij ook wel een knuffel kan gebruiken.
Het klinkt wel fijn dat je wat meer rust hebt gevonden. Hou dat vast.
EDC, wat klote dat je niet voldoende op de medicijnen reageert. Ik spuit maar 50eh, maar zit ook in een heel ander traject als jij. Nog even vrijdag afwachten. Is er misschien ook nog andere medicatie mogelijk?
Haïti, ik heb het artikel niet gelezen, maar zo te merken mis ik er niks aan. Wel was van de week bij editienl een item, maar die vond ik juist wel erg duidelijk.
Choco, dank je wel voor de knuffel. En wat heftig zo'n adoptie traject. Ik denk dat jij ook wel een knuffel kan gebruiken.
Het klinkt wel fijn dat je wat meer rust hebt gevonden. Hou dat vast.
woensdag 31 oktober 2012 om 23:13
[quote]maantje01 schreef op 31 oktober 2012 @ 22:19:
Kuuk, ik herken wel hoe je je voelt. Ik heb ook de neiging veel te ver op de zaken vooruit te lopen. Voel je niet alsof je je moet verdedigen. Lees de post van Dotje van gisteren nog maar eens terug, we zijn er hier voor elkaar. Om elkaar te steunen, maar ook om aan elkaar ons verhaal kwijt te kunnen. Je bent een vechter, dat heeft je tenslotte gebracht tot waar je nu bent.
Dank Maantje. Dat was ook mijn gevoel bij het forum: je verhaal kwijt kunnen, steun, begrip, etc.
En als ik dan heel eerlijk ben en een aantal vragen stel dan krijg ik reacties dat ik te snel wil en dat ik me af moet vragen waar het gevoel vandaan komt en dat ik misschien wel hulp nodig heb... Ik voelde (en voel) me door een aantal niet begrepen. En dat hoeft ook niet. Je kunt niet iedereen even goed begrijpen.
Maar wat voor de een geldt hoeft voor de ander niet te gelden... De een snakt naar rust en psychische hulp en de ander dus niet. Leven en laten leven. Wil iemand hulp? Gewoon doen. Wil iemand geen psychische hulp (mét een goede reden!) gewoon niet doen.
In de afgelopen maanden heb ik iemand gevonden die dezelfde ziekte heeft als ik en die tot 2 keer toe zwanger is geworden door icsi. Met haar mail ik zeer regelmatig. Zij schreef vanavond heel treffend dat we beiden de dood in de ogen gekeken hebben en dat daardoor misschien ook de kijk op sommige dingen veranderd is. Ik denk dat daar een grote kern van waarheid in zit. Ik kan het niet anders uitleggen.
Het kan misschien op anderen overkomen dat ik juist niet nadenk waar een bepaalde actie of vraag uit vandaan komt. Alsof ik er zelf niet bij na zou denken oid. Hier wordt veel nagedacht. En er wordt veel gepraat. Met mijn man en met mijn specialisten. Dat heeft er voor gezorgd dat wij er op een 'bepaalde manier' in staan. En die manier zal niet voor iedereen te begrijpen zijn... Maar er zit wel degelijk een reden achter.
Ik heb vanavond gedacht om niet meer te reageren, maar dat vind ik erg flauw. Mijn man zag ook dat ik behoorlijk aangeslagen was door bepaalde reacties.
Ik besef dat het allemaal goedbedoeld is en dat velen van jullie veel meer ervaring hebben in dit traject. En natuurlijk mag ieder haar mening geven op wat hier geschreven is, daar is het ook een open forum voor.
Maar ik hoop dat het doorlopen van dit traject op een andere manier dan standaard, niet per sé 'fout' of onnadenkend hoeft te zijn..
Alle vervolgstappen worden genomen na serieus en grondig overleg met onze 'eigen' arts. En alles op zo'n manier dat het wel serieuze slagingskansen heeft. Niet onnadenkend, niet uit 'haast'.
Kuuk, ik herken wel hoe je je voelt. Ik heb ook de neiging veel te ver op de zaken vooruit te lopen. Voel je niet alsof je je moet verdedigen. Lees de post van Dotje van gisteren nog maar eens terug, we zijn er hier voor elkaar. Om elkaar te steunen, maar ook om aan elkaar ons verhaal kwijt te kunnen. Je bent een vechter, dat heeft je tenslotte gebracht tot waar je nu bent.
Dank Maantje. Dat was ook mijn gevoel bij het forum: je verhaal kwijt kunnen, steun, begrip, etc.
En als ik dan heel eerlijk ben en een aantal vragen stel dan krijg ik reacties dat ik te snel wil en dat ik me af moet vragen waar het gevoel vandaan komt en dat ik misschien wel hulp nodig heb... Ik voelde (en voel) me door een aantal niet begrepen. En dat hoeft ook niet. Je kunt niet iedereen even goed begrijpen.
Maar wat voor de een geldt hoeft voor de ander niet te gelden... De een snakt naar rust en psychische hulp en de ander dus niet. Leven en laten leven. Wil iemand hulp? Gewoon doen. Wil iemand geen psychische hulp (mét een goede reden!) gewoon niet doen.
In de afgelopen maanden heb ik iemand gevonden die dezelfde ziekte heeft als ik en die tot 2 keer toe zwanger is geworden door icsi. Met haar mail ik zeer regelmatig. Zij schreef vanavond heel treffend dat we beiden de dood in de ogen gekeken hebben en dat daardoor misschien ook de kijk op sommige dingen veranderd is. Ik denk dat daar een grote kern van waarheid in zit. Ik kan het niet anders uitleggen.
Het kan misschien op anderen overkomen dat ik juist niet nadenk waar een bepaalde actie of vraag uit vandaan komt. Alsof ik er zelf niet bij na zou denken oid. Hier wordt veel nagedacht. En er wordt veel gepraat. Met mijn man en met mijn specialisten. Dat heeft er voor gezorgd dat wij er op een 'bepaalde manier' in staan. En die manier zal niet voor iedereen te begrijpen zijn... Maar er zit wel degelijk een reden achter.
Ik heb vanavond gedacht om niet meer te reageren, maar dat vind ik erg flauw. Mijn man zag ook dat ik behoorlijk aangeslagen was door bepaalde reacties.
Ik besef dat het allemaal goedbedoeld is en dat velen van jullie veel meer ervaring hebben in dit traject. En natuurlijk mag ieder haar mening geven op wat hier geschreven is, daar is het ook een open forum voor.
Maar ik hoop dat het doorlopen van dit traject op een andere manier dan standaard, niet per sé 'fout' of onnadenkend hoeft te zijn..
Alle vervolgstappen worden genomen na serieus en grondig overleg met onze 'eigen' arts. En alles op zo'n manier dat het wel serieuze slagingskansen heeft. Niet onnadenkend, niet uit 'haast'.
donderdag 1 november 2012 om 05:28
Kuuk, ik denk juist dat iedereen jou hier juist heel goed begrijpt. De wens voor een kindje is bij jou niet groter of sterker dan alle andere meiden die hier schrijven. We zitten / zaten allemaal in hetzelfde schuitje. En ik, met een gezond lichaam, weet heel goed dat rust en geduld hoe moeilijk ook, wel het beste resultaat geeft. En na 4 jaar 'bezig te zijn geweest' weet ik echt wel waar ik over praat. Ook voor mijn relatie was rust en geduld heel belangrijk.
Geestelijk is het een ander verhaal. Natuurlijk wil je door, want je wilt je wens zo snel mogelijk in vervulling zien gaan. Maar het is niet goed voor je lichaam. Dat IS gewoon zo. Het is niet dat ervaringsdeskundigen je hier tegen willen houden in jouw traject. Waarom zouden we dat willen? Er wordt je advies gegeven. Daar is dit forum voor. Daarom schrijf jij ook hier. Ik denk dat ik namens iedereen spreek dat we het beste met je voor hebben. En ja, we maken ons wel eens zorgen omdat je ons verteld hebt over je verleden en je lichaam dat nog meer zorg nodig heeft als een 'gezond' lichaam.
En wil je in het nieuwe jaar niet beginnen vanwege een rechtszaak waar je tegenop kijkt? Een prille zwangerschap kan daar ook onder te lijden hebben. En als je je volgende cyclus er weer tegenaan gaat (ervan uitgaande dat je deze cyclus niet mag beginnen) dan zit je met Kerst misschien wel met een teleurstelling.
En weet je, de lente is ook een prachtige periode om weer vol goede moed er tegen aan te gaan. Met een lichaam dat weer tot rust heeft kunnen komen en dus weer optimaal in vorm is voor poging nr 2.
Geestelijk is het een ander verhaal. Natuurlijk wil je door, want je wilt je wens zo snel mogelijk in vervulling zien gaan. Maar het is niet goed voor je lichaam. Dat IS gewoon zo. Het is niet dat ervaringsdeskundigen je hier tegen willen houden in jouw traject. Waarom zouden we dat willen? Er wordt je advies gegeven. Daar is dit forum voor. Daarom schrijf jij ook hier. Ik denk dat ik namens iedereen spreek dat we het beste met je voor hebben. En ja, we maken ons wel eens zorgen omdat je ons verteld hebt over je verleden en je lichaam dat nog meer zorg nodig heeft als een 'gezond' lichaam.
En wil je in het nieuwe jaar niet beginnen vanwege een rechtszaak waar je tegenop kijkt? Een prille zwangerschap kan daar ook onder te lijden hebben. En als je je volgende cyclus er weer tegenaan gaat (ervan uitgaande dat je deze cyclus niet mag beginnen) dan zit je met Kerst misschien wel met een teleurstelling.
En weet je, de lente is ook een prachtige periode om weer vol goede moed er tegen aan te gaan. Met een lichaam dat weer tot rust heeft kunnen komen en dus weer optimaal in vorm is voor poging nr 2.
donderdag 1 november 2012 om 06:40
Lieve Kuuk. Ik herken jouw gevoel. De onzekerheid, boosheid en soms voel je onbegrepen, iedereen wil goede adviezen geven, maar dat valt of begrijp je soms verkeerd.
Iedereen wil die eenmaal kiest dat ze een gezin willen hoopt dat het ook zonder moeilijkheden lukt.
Helaas zitten wij in een ander schuitje. Zijn afhankelijk van de wetenschap.
Hier kan ik de eerste cyclus van ons half jaar zelf proberen afstrepen
.
Ben best teleurgesteld had gehoopt op een spontane zwangerschap na de HSG.
Het liefst was ik thuis gebleven van werk en reep chocola gekocht, maar ik ben aan de lijn.
Mijn man ligt nog te slapen en weet nog niet dat ik ongesteld ben geworden. Ik zie hem vanavond laat pas weer.
Ga zo met tegenzin naar mijn werk.
Iedereen wil die eenmaal kiest dat ze een gezin willen hoopt dat het ook zonder moeilijkheden lukt.
Helaas zitten wij in een ander schuitje. Zijn afhankelijk van de wetenschap.
Hier kan ik de eerste cyclus van ons half jaar zelf proberen afstrepen
. Ben best teleurgesteld had gehoopt op een spontane zwangerschap na de HSG.
Het liefst was ik thuis gebleven van werk en reep chocola gekocht, maar ik ben aan de lijn.
Mijn man ligt nog te slapen en weet nog niet dat ik ongesteld ben geworden. Ik zie hem vanavond laat pas weer.
Ga zo met tegenzin naar mijn werk.
