Drie miskramen, en nu?

21-06-2012 22:43 23 berichten
Alle reacties Link kopieren
Ik heb in elf maanden drie miskramen gehad. Vreselijk, en elke keer voel ik me verdrietiger. Mijn manier om positief in het leven te staan is altijd geweest, mouwen opstropen en gaan!



Tja, das best moeilijk nu. Heb onderzoeken gehad in het ziekenhuis (stollingsafwijking en chromosonenonderzoek) en gelukkig niets mis met mij en met mijn vriend. We hebben al een erg goed gelukte zoon, dus we kunnen het wel.



Nu is mijn vraag aan jullie: hebben jullie tips uit het alternatieve circuit? Mag ook best uit grootmoeders tips komen. Onder het mom van 'baat het niet, enz.'



Dan doe ik tenminste iets! Helpt misschien niet, maar die machteloosheid is iets waar ik heel verdrietig van word.
Alle reacties Link kopieren
Geen tips, maar wel een knuffel.



Ik heb hier gelezen over vrouwen met meer dan 6 miskramen, en uiteindelijk gezonde kindjes, dus hou hoop! Misschien dat zij ook straks nog wel reageren.
Alle reacties Link kopieren
Ander topic
Alle reacties Link kopieren
Allereerst een virtuele knuffel want dit is hartstikke verdrietig natuurlijk. Ik weet in principe geen alternatieve dingen tegen miskramen. Ooit gedacht dat ik er een had en de huisarts heeft me toen verzekerd dat ik er eigenlijk blij om moest zijn omdat het lichaam vruchtjes waar iets aan mankeert afstoot. Het kindje zou niet levensvatbaar of zeer ernstig invalide o.i.d. zijn. Toen ik dat hoorde van de huisarts, verzachtte dat het leed voor mij wel. Want daar zat ik natuurlijk ook niet op te wachten. Maar goed, ik wilde al wel 3 jaar een kindje dus het verdriet was er niet minder op.



Ik weet wel dat theunisbloemolie schijnt te helpen om zwanger te worden, maar jij wordt wel zwanger maar het gaat niet goed, ik heb echt geen idee of daar iets anders aan te doen is dan wachten tot er wel een gezond vruchtje zich innestelt. Ik hoop voor jullie dat het heel snel goed gaat.
Geduld hebben, daar komthet eigenlijk op neer. Hoe verdrietig ook.



Ik heb er vijf gehad, vier voor de zwangerschap van mijn dochter en een voor deze zwangerschap.



Wie weet vind je acupunctuur, eventueel gecombineerd met yoga, wel iets.
Alle reacties Link kopieren
Bedankt life forever. Voor de knuffel én de link.



Ik ben zo oplossingsgericht bezig, dat ik eigenlijk op zoek ben naar fijne verhalen van vrouwen die bv een blik perzikken per dag aten en dat het toen goed ging!



Slaat absoluut nergens op, maar of het nou massages zijn, wisselbaden of blikken fruit: ik wil wat doen! Net alsof ik controle over heb....
Alle reacties Link kopieren
Heel erg voor je natuurlijk.. Ben géén dokter en heb er helemaal geen verstand van maar het eerste wat in me op kwam was:



Is het niet een beetje veel voor je lichaam om zo vaak in 11 maanden zwanger te zijn?



Mss heeft je lichaam ff tijd nodig om te herstellen..



Geen idee..



Ik hoop dat je wens in vervulling zal gaan van een kindje..
Alle reacties Link kopieren
Nog een ander topic!
Alle reacties Link kopieren
Bedankt. Jullie zijn lief.



Olie, acupunctuur, yoga en geduld. Dat laatste heb ik niet, maar voor die eerste drie kan ik zorgen!
Alle reacties Link kopieren
Logisch hoor, dat je iets wilt doen om er controle over te hebben maar ik denk dat kinderen krijgen een van de belangrijkste dingen is in ons leven waar we gewoon geen controle over hebben. Je krijgt ze wanneer je ze krijgt. Er zijn soms natuurlijk manieren om in te grijpen maar helaas werkt dat niet altijd. Het heeft bij ons 3 jaar geduurd om zwanger te worden, toen leek het mis te gaan maar gelukkig waren de bloedingen geen teken van een miskraam. Van de tweede was ik binnen een maand zwanger. Waarom bij de eerste 3 jaar en bij de tweede 1 maand? Geen idee. Het leven gaat soms gewoon zoals het gaat, hoe verdrietig en pijnlijk ook.
Alle reacties Link kopieren
Je zou ook eens bij een klassiek homeopaat langs kunnen gaan. Een vriendin van me kon niet zwanger worden (5 jaar) en was na een bezoek aan de homeopaat binnen 3 maanden zwanger. Wellicht toeval maar misschien ook niet. En als je zo'n sterke behoefte voelt om iets te doen, is het misschien iets voor jou.
Alle reacties Link kopieren
@nicolientje. Ja, dat is het inderdaad. Dit is een van de weinige dingen die we gelukkig amper kunnen beinvloeden.



En ik besef me zeer goed dat er een goede reden is waarom het niet blijft zitten. Mijn lichaam helpt me blijkbaar.



Maar soms vliegt het me aan. Ik ben blij met de links. Ik heb me expres al een jaar lang van deze pijler afgesloten omdat in steeds minder te maken wilde hebben met zwangeren. In het dagelijkse leven ben ik sociaal en blij voor iedere zwangere om me heen, maar hier niet zo... *sorry*.



Dus laat de fijne verhalen maar komen. Met of zonder alternatieve ihulp toch nog zwanger na miskramen.
Nou, mijn verhaal is niet zo spectaculair. Na anderhalf jaar verdriet dus zwanger geraakt van een inmiddels tweejarige dochter. En nu, na nog een miskraam, ga ik binnenkort bevallen van haar broertje.



Misschien vind je het fijn om toch in een topic mee te schrijven? Dan is dit wellicht iets:



verboden voor zwangeren! alleen voor zwangerworders! DEEL2
Alle reacties Link kopieren
Als het goed is heb je mijn topic al gezien en de 'dooddoeners heb je ook al gehoord: het komt zoals het komt en je wordt in elk geval zwanger... Dat is natuurlijk zo, maar nu nog dat zo voelen en het is natuurlijk gemakkelijker gezegd dan gedaan.



Mag ik vragen hoe oud je bent? En heb je vroege miskramen gehad of ook wat later?



De laatste zwangerschap heb ik me een versuffing geslikt aan allerhande supplementen die de innesteling zouden bevorderen/ natuurlijke progestagenen zouden bevatten om de vrucht goed vast te houden, de werking van de schildklier ondersteunen.. (vit.e, selenium, B12, b6, agnus castus) Vanalles om de situatie zo optimaal mogelijk te maken. Het heeftchelaas niet geholpen.



Wij gaan nog wat onderzoekjes laten doen, en ik heb zelf een vermoeden dat mijn progesteron wat laag is. Ik hoop dat ik een evt volgende zwangerschap wat utrogestan zou kunnen gebruiken.



Hele lap tekst iig.. :-s
Computer says nooooo
Alle reacties Link kopieren
Ik wil je het boek van

alan Beer aanraden, is your body babyfriendly. Ik ben helaas een prikbitch, onverklaarbaar verminderd vruchtbaar en herken veel in dit boek. Je lichaam accpeteerd niet 'zomaar' vreemd weefsel en zal het afstoten. een nieuwe nier wordt immers ook niet zomaar geaccepteerd.

Veel sterkte en als je meer wilt weten zoek je me maar op.
Alle reacties Link kopieren
Wat Lola zegt!!!



(haaaaai Lola!)



Heftig hoor die miskramen
Alle reacties Link kopieren
Er zit een immuunoloog vlak over de grens die alan beer vergelijkbare onderzoeken doet. Google maar eens op miskramen alan beer/dr pfeiffer düsseldorf.
Alle reacties Link kopieren
Je verhaal is erg herkenbaar. Ik ben twee jaar bezig geweest om zwanger te raken van ons tweede kind. In die tijd heb ik 3 miskramen gehad.

Ik herken het punt waarop jij nu zit dus goed: Je wordt gek van de onzekerheid of en wanneer het nu eens goed zal gaan. Na de derde miskraam durfde ik nergens meer op te hopen.

Wij hebben geen onderzoeken laten doen en ook geen medische hulp gehad. Omdat we al een gezond kind hadden, gingen we ervan uit dat de miskramen gewoon domme pech waren.



Drie maanden na mijn derde miskraam raakte ik opnieuw zwanger en kregen we uiteindelijk toch nog dat ontzettend gewenste tweede kind.



Ik heb geen tips om meer controle over de situatie te krijgen, maar ik hoop dat mijn verhaal je een beetje hoop geeft. Ik wens je toe dat je volgende zwangerschap -net zoals bij mij- WEL goed verloopt.
Alle reacties Link kopieren
Ik ben druk aan het bijlezen! Wat een hoop verdriet. En ik maar die pijler mijden vanwege angst op baby geluk... Ja, ik ben een domme doos :-)



@Helene, dat zijn dus wel de verhalen die ik wil horen. Ik kan me voorstellen dat ik als ik straks zwanger ben, ik heel anders terugkijk op deze periode. Met meer realiteitszin en berusting. Dus jouw verhaal helpt me.



Ik durf dus niet mee te schrijven, uit angst dat iedereen zo zwanger is behalve ik. Zoals in real life. Kinderachtig, I know.



@summer: ik ben midden 30 en alledrie mijn miskramen zijn tussen week zes en zeven geweest. Heel erg vroeg dus. Ik schaam me om het te zeggen, maar voorheen snapte ik de emotie niet zo goed. Als het zo vroeg gebeurde. Naar, maar kop op. Nu snap ik het.



@lolaM: bedankt voor de tip. Lezen is ook een actie. Ik ga even googelen.
Alle reacties Link kopieren
@summer. Nu echt helemaal bijgelezen. Heb gehuild om je beschrijving van je laatse miskraam.



Omdat ik zo vroeg een miskraam kreeg en het na een paar dagen vanzelf ging moet ik het misschien toch missed abortion noemen.



Ik herken jouw vragen en gevoelens (inclusief zoontje wijzend naar buik met de vraag of er een baby in zit. Exclusief het hardlopen. Misschien toch eens proberen?)
Alle reacties Link kopieren
quote:lindahe schreef op 22 juni 2012 @ 00:10:

Omdat ik zo vroeg een miskraam kreeg en het na een paar dagen vanzelf ging moet ik het misschien toch missed abortion noemen.





Het idee van een missed abortion is, dat de vrucht al overleden is, maar pas na een maand of zelfs langer wordt uitgedreven door het lichaam. Meestal krijg je dan al eerder een curettage, om niet zoveel weken te hoeven wachten. (Bij mij was de vrucht met 6 weken overleden, maar na 10 weken was er nog steeds geen enkel teken van een miskraam, dus toen ben ik gecuretteerd.)



Jouw miskramen heten denk ik vroege miskramen.
Alle reacties Link kopieren
Hoi Lindahe,



Als eerste een hele dikke knuffel. Ik begrijp je gevoel heel erg goed. Mijn vriend en ik hebben ook in één jaar tijd 4 miskramen gehad. Allemaal redelijk vroeg, tussen de 7 en 10 weken. Ik was na elke miskraam bijna meteen weer zwanger maar steeds ging het mis. Ook wij hebben alle onderzoeken gehad, zonder resultaat. Ik had een gynaecoloog die gelukkig iets verder wilde meedenken dan alle standaart onderzoeken en die heeft me informatie gegeven over de, mogelijke, invloed van tarwegluten op een beginnende zwangerschap. Veel mensen hebben namelijk een hele lichte glutenintolerantie zonder het te weten.

Op haar advies ben ik een tijdje heel erg geminderd met het eten van gluten en ben ik extra vitamine D gaan slikken. Ik wilde net als jij inmiddels alles proberen

Ik was binnen twee maanden weer zwanger en deze zwangerschap bleef wel goed gaan. Misschien is het toeval maar dat maakt voor mij niks uit. Ik heb nu een pracht dochter. Ben nu zwanger van de tweede en bij deze zwangerschap heb ik helemaal geen problemen gehad. Wel weer meteen op dezelfde manier gaan eten als bij de zwangerschap van mijn dochter.



Ik kan nu wel weer redelijk nuchter op terug kijken op die periode maar ik weet hoeveel verdriet het doet als je lichaam je steeds in de steek laat. Ook het gevoel dat iedereen maar zwanger raakt van lucht en dat jij elke keer weer opnieuw moet beginnen hakt er behoorlijk in.



Ik wil je heel veel sterkte wensen en ik hoop zo dat je heel snel mag gaan genieten van een mooie zwangerschap.
Ben je getest op een vitamine d tekort? Dat wordt ook in verband gebracht met miskramen. Als dat zo is, kan de huisarts je misschien een druppelkuur voorschrijven. En natuurlijk in de zon gaan zitten wanneer dat maar mogelijk is.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven