Zwanger
alle pijlers
Eiceldonatie
vrijdag 10 december 2021 om 11:01
Goedemorgen allen 
De laatste tijd ben ik mij steeds meer aan het verdiepen in eiceldonatie. Niet omdat ik zelf geen kinderen kan krijgen, maar omdat ik erover denk om donatrice te worden. Ik ga een intakegesprek aanvragen met het ziekenhuis. Ik kan alleen heel weinig vinden over ervaringen van andere donatrices. Ik weet dat er een heel groot tekort is en dat stellen niet eens meer worden verwezen voor deze optie omdat er zo weinig donoren zijn.
Dus wellicht heeft ooit iemand hier op Viva gedoneerd en wil zij haar ervaringen delen. Het zal zeer gewaardeerd worden.
De laatste tijd ben ik mij steeds meer aan het verdiepen in eiceldonatie. Niet omdat ik zelf geen kinderen kan krijgen, maar omdat ik erover denk om donatrice te worden. Ik ga een intakegesprek aanvragen met het ziekenhuis. Ik kan alleen heel weinig vinden over ervaringen van andere donatrices. Ik weet dat er een heel groot tekort is en dat stellen niet eens meer worden verwezen voor deze optie omdat er zo weinig donoren zijn.
Dus wellicht heeft ooit iemand hier op Viva gedoneerd en wil zij haar ervaringen delen. Het zal zeer gewaardeerd worden.
vrijdag 10 december 2021 om 11:21
zou het niet raar zijn, dat die kinderen dan contact opnemen na een aantal jaar?
vrijdag 10 december 2021 om 11:28
Mijn beweegredenen: ik heb van dichtbij gezien hoe slopend een traject kan zijn en dat er zo'n kleine kans is dat het lukt. De wanhoop, het verdriet en de vreugde als zo'n wens wel wordt vervuld. Dit was overigens niet met donor, maar met een draagmoeder. Dat zou ik trouwens echt niet kunnen. Mijn zwangerschap en bevalling hebben een hele heftige nasleep voor mij gehad. Het is maar zo'n 'kleine' moeite en ik heb letterlijk niks te verliezen... Ik wil iemand, ook al is het anoniem, graag onzelfzuchtig helpen hiermee. Het idee speelde al langer, maar is pas concreter geworden nadat ik zelf een kind heb gekregen.
Ik ben overigens ook stamceldonor (nog niet opgeroepen) en bloeddonor. Ik vind bloed doneren ook erg onprettig en eng, maar van dichtbij ook gezien bij mijn lieve oma die heel veel bloed nodig had.
Ik ben overigens ook stamceldonor (nog niet opgeroepen) en bloeddonor. Ik vind bloed doneren ook erg onprettig en eng, maar van dichtbij ook gezien bij mijn lieve oma die heel veel bloed nodig had.
vrijdag 10 december 2021 om 11:31
stamceldonor ben ik inderdaad (op papier) ookMaída schreef: ↑10-12-2021 11:28Mijn beweegredenen: ik heb van dichtbij gezien hoe slopend een traject kan zijn en dat er zo'n kleine kans is dat het lukt. De wanhoop, het verdriet en de vreugde als zo'n wens wel wordt vervuld. Dit was overigens niet met donor, maar met een draagmoeder. Dat zou ik trouwens echt niet kunnen. Mijn zwangerschap en bevalling hebben een hele heftige nasleep voor mij gehad. Het is maar zo'n 'kleine' moeite en ik heb letterlijk niks te verliezen... Ik wil iemand, ook al is het anoniem, graag onzelfzuchtig helpen hiermee. Het idee speelde al langer, maar is pas concreter geworden nadat ik zelf een kind heb gekregen.
Ik ben overigens ook stamceldonor (nog niet opgeroepen) en bloeddonor. Ik vind bloed doneren ook erg onprettig en eng, maar van dichtbij ook gezien bij mijn lieve oma die heel veel bloed nodig had.
met dezelfde beweegredenen die jij voor eiceldonatie hebt, deed ik wel mee aan onderzoeken en moeders-voor-moeders
vrijdag 10 december 2021 om 11:33
dat vind ik het minst zwarenouveauvague schreef: ↑10-12-2021 11:29Ik las daar deze week een artikel over in Vriendin. Aanrader! Beide kanten van het verhaal worden belicht. Ik heb er ook weleens over nagedacht, maar het lijkt mij heel zwaar om hormonen te moeten spuiten, dus daarom wil ik het niet.
ik zou vooral het idee, dat er kinderen van mij rondlopen, en dat die contact opnemen moeilijk vinden
stel dat ze ongelukkig zijn, het is je kind, maar je hebt geen band
vrijdag 10 december 2021 om 11:33
Het hormonen spuiten vind ik ook wel een heftig iets, daar zal ik me goed over moeten laten voorlichten. Maar vooral, de punctie lijkt me eng. Je krijgt wel pijnstilling. Ik ben vooral heel benieuwd hoe andere vrouwen het hebben ervaren. Of men zelf het stel hebben uitgekozen of dat het anoniem was aan de eicelbank.
vrijdag 10 december 2021 om 11:34
nouveauvague schreef: ↑10-12-2021 11:29Ik las daar deze week een artikel over in Vriendin. Aanrader! Beide kanten van het verhaal worden belicht. Ik heb er ook weleens over nagedacht, maar het lijkt mij heel zwaar om hormonen te moeten spuiten, dus daarom wil ik het niet.
Als het spuiten de enige reden is die je tegenhoudt: laat je eens voorlichten. Ik had een extreme prikangst (PTSS), maar het is mij (fertiliteitstraject) heel erg meegevallen. Ik kreeg Gonal-F en ik had daar vrijwel geen bijwerkingen van. En wat ik had, had net zo goed van de spanning en onzekerheid van het traject kunnen zijn.
vrijdag 10 december 2021 om 11:35
Mijn voorkeur zou denk ik ook uitgaan naar zelf reageren op een oproep en kennis maken met de ouders-to-be. Het is natuurlijk geen uitsluitsel voor dat ze het goed krijgen, maar mijn gevoel neigt hier toch naar. Ik ben niet van plan om contact te houden eigenlijk. En vanaf de 16e levensjaar mogen ze volgens mij de gegevens verstrekken van de donor. Ik denk niet dat ik het daar moeilijk mee zou hebben. Je hebt idd geen band, het is 'slechts' jouw DNA.
vrijdag 10 december 2021 om 11:39
Maída schreef: ↑10-12-2021 11:35Mijn voorkeur zou denk ik ook uitgaan naar zelf reageren op een oproep en kennis maken met de ouders-to-be. Het is natuurlijk geen uitsluitsel voor dat ze het goed krijgen, maar mijn gevoel neigt hier toch naar. Ik ben niet van plan om contact te houden eigenlijk. En vanaf de 16e levensjaar mogen ze volgens mij de gegevens verstrekken van de donor. Ik denk niet dat ik het daar moeilijk mee zou hebben. Je hebt idd geen band, het is 'slechts' jouw DNA.
Ik zou wel even nadenken over als ze wél op je stoep staan en hij/zij lijkt sprekend op jou/ je kind / je vader. Ik denk dat je dat effect niet moet onderschatten.
vrijdag 10 december 2021 om 11:42
Volgens mij zijn dit soort zaken ook de reden dat je een psychologisch onderzoek krijgt, naast of je psychisch gezond bent of niet. Dat lijkt me inderdaad vrij bizar. Ik denk niet dat dit een reden voor mij zou zijn waar het op stukloopt.MarvelousMrsMaisel schreef: ↑10-12-2021 11:39Ik zou wel even nadenken over als ze wél op je stoep staan en hij/zij lijkt sprekend op jou/ je kind / je vader. Ik denk dat je dat effect niet moet onderschatten.
vrijdag 10 december 2021 om 11:43
Ik heb serieus overwogen dit te doen voor mijn zus, na mijn bevalling van mijn zoon zou ik direct uit gaan zoeken hoe en wat, gelukkig lukte het bij haar toch en was ze zwanger toen mijn zoon werd geboren. Er is inderdaad bar weinig over te vinden!
Als ik jong genoeg was, zou ik het ook overwegen mijn overgebleven eitjes te doneren, zeker weten!
Het is een stukje DNA en dat het niet anoniem is zou ik alleen maar fijn vinden, bij anonimiteit zou ik bang zijn dat zoon bijvoorbeeld met zijn halfzus zou trouwen
Veel succes, ik denk dat je het beste een instituut als Freya kunt benaderen voor meer specifieke informatie.
Als ik jong genoeg was, zou ik het ook overwegen mijn overgebleven eitjes te doneren, zeker weten!
Het is een stukje DNA en dat het niet anoniem is zou ik alleen maar fijn vinden, bij anonimiteit zou ik bang zijn dat zoon bijvoorbeeld met zijn halfzus zou trouwen
Veel succes, ik denk dat je het beste een instituut als Freya kunt benaderen voor meer specifieke informatie.
vrijdag 10 december 2021 om 11:47
Iets anders, maar wel in lijn… wij hebben nog een paar embryo’s vanuit de ivf. Ons gezin is voltooid dus nu is het de vraag wat we hiermee gaan doen. Vernietigen voelt zo zonde gezien alle moeite en (maatschappelijke) kosten. Ook lijkt het me prachtig om er aan bij te dragen dat mensen met vruchtbaarheidsproblemen toch een kindje kunnen krijgen. Maar toch ook wel die twijfel… wat als zo’n kindje niet goed terecht komt. Ik ben er nog niet uit.
vrijdag 10 december 2021 om 12:18
'Slechts jouw DNA' vind ik wel kort door de bocht. Je DNA zegt nogal iets over je....Natuurlijk is er discussie over nature-nurture, maar dat nature een grote rol speelt is wel duidelijk.
Ik zou het om die reden niet kunnen om mijn eigen kind (zo zie ik het dus met 50% mijn DNA) ergens bij een ander stel laten opgroeien. Nog even los van wat je er zelf voor over moet hebben qua hormonen spuiten ed. Een zus of ander familielid zou ik wel eerder overwegen.
TO: wel mooi dat je je erin verdiept en zo te lezen orienteer je je breed (ook door ervaringen te vragen). Veel succes!
Ik zou het om die reden niet kunnen om mijn eigen kind (zo zie ik het dus met 50% mijn DNA) ergens bij een ander stel laten opgroeien. Nog even los van wat je er zelf voor over moet hebben qua hormonen spuiten ed. Een zus of ander familielid zou ik wel eerder overwegen.
TO: wel mooi dat je je erin verdiept en zo te lezen orienteer je je breed (ook door ervaringen te vragen). Veel succes!
vrijdag 10 december 2021 om 12:20
Je kunt ze ook doneren aan de wetenschap, voor onderzoek naar erfelijke ziekten.AaltjeR schreef: ↑10-12-2021 11:47Iets anders, maar wel in lijn… wij hebben nog een paar embryo’s vanuit de ivf. Ons gezin is voltooid dus nu is het de vraag wat we hiermee gaan doen. Vernietigen voelt zo zonde gezien alle moeite en (maatschappelijke) kosten. Ook lijkt het me prachtig om er aan bij te dragen dat mensen met vruchtbaarheidsproblemen toch een kindje kunnen krijgen. Maar toch ook wel die twijfel… wat als zo’n kindje niet goed terecht komt. Ik ben er nog niet uit.
vrijdag 10 december 2021 om 12:29
Ook al komt zo'n kindje goed terecht dan zullen ze later toch op zoek gaan naar hun wortels en tegenwoordig is het makkelijk om verwanten te vinden via dna databases. Dan gaan ze op zoek en staan op een goede dag voor de deur, helemaal blij dat ze hun ouders gevonden hebben. En wat dan? En wat betekend dat voor je kinderen die je via je eigen baarmoeder hebt gekregen?AaltjeR schreef: ↑10-12-2021 11:47Iets anders, maar wel in lijn… wij hebben nog een paar embryo’s vanuit de ivf. Ons gezin is voltooid dus nu is het de vraag wat we hiermee gaan doen. Vernietigen voelt zo zonde gezien alle moeite en (maatschappelijke) kosten. Ook lijkt het me prachtig om er aan bij te dragen dat mensen met vruchtbaarheidsproblemen toch een kindje kunnen krijgen. Maar toch ook wel die twijfel… wat als zo’n kindje niet goed terecht komt. Ik ben er nog niet uit.
vrijdag 10 december 2021 om 12:44
vrijdag 10 december 2021 om 12:54
Ik zou het niet zien als mijn eigen kind, ook al is het mijn DNA. Het blijft natuurlijk een lastig punt wat door iedereen vanuit bepaalde perspectieven wel of niet wordt gedaan. Ik denk dat ik er wel mee kan omgaan als hij of zij voor mijn deur zal gaan staan, er vanuitgaande dat er een kindje wordt geboren. Ik heb daar verder geen romantische/dramatische ideeën of gedachtes bij.
Ik hoop er echt op om ervaringen te horen van anderen.
Ik hoop er echt op om ervaringen te horen van anderen.
vrijdag 10 december 2021 om 13:34
Ik ken iemand die eiceldonatie heeft gedaan. Zij wilde graag iemand anders ook de kans op een gezond kindje geven. Zij heeft volgens mij eigenlijk geen pijn gehad, wel natuurlijk gedoe met de hormonen.
Ik weet alleen even niet meer precies hoe het zit; maar volgens mij hoor je tegenwoordig wel of er überhaupt een kindje uit jouw eicel geboren is.
Ik heb er zelf wel eens over nagedacht, maar ik geloof niet dat ik het kan. Voor mijn zus zou ik het wel direct doen.
Ik weet alleen even niet meer precies hoe het zit; maar volgens mij hoor je tegenwoordig wel of er überhaupt een kindje uit jouw eicel geboren is.
Ik heb er zelf wel eens over nagedacht, maar ik geloof niet dat ik het kan. Voor mijn zus zou ik het wel direct doen.
vrijdag 10 december 2021 om 14:13
Hier ervaring vanaf de andere kant, wij zijn in juli ouders geworden van een prachtig kind via een donor van een eicelbank. Wij zijn deze vrouw intens dankbaar . In mijn hoofd zie ik vaak hoe zij geprikt heeft, een punctie heeft ondergaan etc. Ik weet niet of zij op de hoogte is gebracht dat er een kindje is geboren uit haar eicel. , ik vind het jammer dat ik haar niet persoonlijk kan bedanken. Mocht ons kind geen contact met haar willen dan kan ik haar nooit bedanken. Ergens vind ik het ook fijn dat ze nu nog anoniem is tegelijkertijd speelt ze wel degelijk een onzichtbare rol en ben ik toch een beetje nieuwsgierig. Hij voelt wel helemaal eigen want ik kan hem helemaal onbevangen opvoeden.
Bij het gesprek met de maatschappelijkwerker heb ik wel gevraagd hoe donatrices er tegenover staan, en om hun beweegredenen. Voordeel vind ik echt dat het uiteindelijk niet anoniem is, en alle partijen gescreend worden. Mocht je dit willen dat weet je dat je mensen enorm blij kan maken, het kind enorm gewenst is en je hebt de kans dat het kind je wil ontmoeten.
Bij het gesprek met de maatschappelijkwerker heb ik wel gevraagd hoe donatrices er tegenover staan, en om hun beweegredenen. Voordeel vind ik echt dat het uiteindelijk niet anoniem is, en alle partijen gescreend worden. Mocht je dit willen dat weet je dat je mensen enorm blij kan maken, het kind enorm gewenst is en je hebt de kans dat het kind je wil ontmoeten.
