Zwanger
alle pijlers
Endometriose en ivf
zondag 21 juli 2013 om 01:10
Hoi,
Momenteel ga door een erg moeilijke periode, ik ben dit jaar al 2x geopereerd doordat ik endometriose heb.
Ik weet dit sinds januari, het heeft mijn leven erg beinvloed omdat ik nu met ivf moet beginnen.
Daarom ben ik opzoek naar lotgenoten, iemand die weet hoe het voelt, iemand die hetzelfde meemaakt.
Want ook al leeft je partner mee, soms voelt het of je er alleen voor staat.
Momenteel ga door een erg moeilijke periode, ik ben dit jaar al 2x geopereerd doordat ik endometriose heb.
Ik weet dit sinds januari, het heeft mijn leven erg beinvloed omdat ik nu met ivf moet beginnen.
Daarom ben ik opzoek naar lotgenoten, iemand die weet hoe het voelt, iemand die hetzelfde meemaakt.
Want ook al leeft je partner mee, soms voelt het of je er alleen voor staat.
zondag 21 juli 2013 om 02:18
Hoi TO,
Hier ook ervaring met endometriose. Waarom moet je met ivf beginnen? Mag je niet meer wachten? Wil je niet meer wachten? Wil of mag je geen andere aanpakken proberen?
Wij (of eigenlijk meer ik) hebben besloten niet te proberen zwanger te worden dmv ivf, of andere kundtmatige ingrepen. Vooral om de mentale aanslag die dit soort frustrerende processen kunnen zijn. Wij hebben ervoor gekozen dat we laparascopien doen wanneer nodig, maar dat als zwanger worden niet lukt in de 6 maanden periodes dat ik van de hormonen af mag, dat we dan het adoptie proces in gaan.
En wat blijkt? In de 6e maand, de ochtend dat ik weer aan de hormonen zou gaan, bleek ik zwanger.
TO, je laat het klinken alsof jullie geen inspraak of keuzes hebben in dit proces, wil je daar over uitwijden?
Hier ook ervaring met endometriose. Waarom moet je met ivf beginnen? Mag je niet meer wachten? Wil je niet meer wachten? Wil of mag je geen andere aanpakken proberen?
Wij (of eigenlijk meer ik) hebben besloten niet te proberen zwanger te worden dmv ivf, of andere kundtmatige ingrepen. Vooral om de mentale aanslag die dit soort frustrerende processen kunnen zijn. Wij hebben ervoor gekozen dat we laparascopien doen wanneer nodig, maar dat als zwanger worden niet lukt in de 6 maanden periodes dat ik van de hormonen af mag, dat we dan het adoptie proces in gaan.
En wat blijkt? In de 6e maand, de ochtend dat ik weer aan de hormonen zou gaan, bleek ik zwanger.
TO, je laat het klinken alsof jullie geen inspraak of keuzes hebben in dit proces, wil je daar over uitwijden?
zondag 21 juli 2013 om 02:22
zondag 21 juli 2013 om 10:02
Je hebt hier een lotgenoot gevonden
In januari '07 kwam ik erachter dat ik endometriose heb in een ernstige graad. Mijn vriend en ik werd ook meteen verteld dat we, als we een kinderwens zouden hebben, we direct met IVF zouden moeten beginnen. Het komt rauw op je dak, ik herken je gevoel.
Wij hebben 4 ivf/icsi-pogingen gedaan, zonder het gewenste resultaat. Uiteindelijk hebben we ervoor gekozen om een second opinion te vragen in een ander ziekenhuis. Ik heb toen contact opgenomen met het ziekenhuis in Leuven (België) omdat ze daar gespecialiseerd zijn in vruchtbaarheidsproblemen n.a.v. endometriose. Het uitgangspunt daar is anders. Zij zijn van mening dat eerst de endometriose aangepakt moet worden alvorens er evt. op IVF wordt overgegaan. In Nederland kreeg ik een laparascopie en werd de endometriose niet aangepakt en moest ik direct aan IVF beginnen.
In België ben ik uitgebreid onderzocht en kwam ik in aanmerking voor een 'grote' operatie; een operatie waar 3 specialisten bij aanwezig waren. De gynaecoloog, uroloog en een darmchirurg.
Na de operatie werd mij geadviseerd om een half jaar te proberen om op natuurlijke wijze zwanger te worden en dan evt. een IVF poging te doen. Na een half jaar was ik niet zwanger, maar nog een ivf-poging zag ik niet zitten. Het zijn voor mij altijd erg belastende behandelingen geweest. Vooral emotioneel.
Ruim een jaar na de operatie bleek ik, zeer onverwacht, toch op natuurlijke wijze zwanger geraakt te zijn.
Je hoeft niet direct een ivf-traject in te duiken. Ik zou willen adviseren om even de tijd te nemen om eerst die vervelende diagnose Endometriose een plekje te geven, en vervolgens verder te kijken naar de mogelijkheden. Persoonlijk heb ik ervaren dat IVF erg belastend kan zijn als je er niet 100% 'klaar' voor bent. Ik weet trouwens dat er in Nederland ook een aantal gynaecologen zijn die gespecialiseerd zijn in endometriose. Ik zou eens kijken op de website van de Endometriose Stichting.
Mocht je nog vragen hebben dan hoor ik het graag!
Floortje
In januari '07 kwam ik erachter dat ik endometriose heb in een ernstige graad. Mijn vriend en ik werd ook meteen verteld dat we, als we een kinderwens zouden hebben, we direct met IVF zouden moeten beginnen. Het komt rauw op je dak, ik herken je gevoel.
Wij hebben 4 ivf/icsi-pogingen gedaan, zonder het gewenste resultaat. Uiteindelijk hebben we ervoor gekozen om een second opinion te vragen in een ander ziekenhuis. Ik heb toen contact opgenomen met het ziekenhuis in Leuven (België) omdat ze daar gespecialiseerd zijn in vruchtbaarheidsproblemen n.a.v. endometriose. Het uitgangspunt daar is anders. Zij zijn van mening dat eerst de endometriose aangepakt moet worden alvorens er evt. op IVF wordt overgegaan. In Nederland kreeg ik een laparascopie en werd de endometriose niet aangepakt en moest ik direct aan IVF beginnen.
In België ben ik uitgebreid onderzocht en kwam ik in aanmerking voor een 'grote' operatie; een operatie waar 3 specialisten bij aanwezig waren. De gynaecoloog, uroloog en een darmchirurg.
Na de operatie werd mij geadviseerd om een half jaar te proberen om op natuurlijke wijze zwanger te worden en dan evt. een IVF poging te doen. Na een half jaar was ik niet zwanger, maar nog een ivf-poging zag ik niet zitten. Het zijn voor mij altijd erg belastende behandelingen geweest. Vooral emotioneel.
Ruim een jaar na de operatie bleek ik, zeer onverwacht, toch op natuurlijke wijze zwanger geraakt te zijn.
Je hoeft niet direct een ivf-traject in te duiken. Ik zou willen adviseren om even de tijd te nemen om eerst die vervelende diagnose Endometriose een plekje te geven, en vervolgens verder te kijken naar de mogelijkheden. Persoonlijk heb ik ervaren dat IVF erg belastend kan zijn als je er niet 100% 'klaar' voor bent. Ik weet trouwens dat er in Nederland ook een aantal gynaecologen zijn die gespecialiseerd zijn in endometriose. Ik zou eens kijken op de website van de Endometriose Stichting.
Mocht je nog vragen hebben dan hoor ik het graag!
Floortje
zondag 21 juli 2013 om 11:13
Ik loop bij een specialist voor endometriose, die heeft mij verteld dat de kansen steeds kleiner worden, overgang of onvruchtbaarheid door endometriose.
In januari is een cyste van 5cm verwijderd een week geleden een van 9,5 cm.
Daarnaast waren wij al een jaar aan het proberen om zwanger te worden, dit zonder resultaat.
Ik heb voor de laatste operatie al een ivf-poging gehad dit is voor de punctie afgebroken ivm te weinig eitjes en toen een escape-iui geworden.
Waar ik het eingenlijk nog het moeilijkste mee heb is dat niemand het begrijpt.
Iedereen zegt, je bent nog zo jong je hebt nog tijd zat. (Ik ben er nu mee bezig, dus hoezo tijd zat als je ergens zo mee bezig bent wil je het ook nu)
Daarnaast dat ik nu niets kan/ mag door de operatie.
Het is mooi weer dus mijn vriend wil naar het terras(ik zeg vraag iedereen hier te komen en lekker in de tuin te zitten, maar mijn vriend zegt dat willen ze toch niet maar vraagt het aan niemand), de kermis enz.
Dat snap ik en ik gun het hem, maar ik wil ook.
Ik had gister een vrijgezellenfeest van een van mijn beste vriendinnen, met moeite overdag en bij het eten geweest, daarna gingen ze stappen waarbij ik moest afhaken vanwege de pijn.
Dan kom je thuis in een leeg huis, terwijl je de behoefte hebt aan een knuffel aan iemand die meeleeft.
Wanneer ik dan mijn vriend sms dat ik het moeilijk heb stuurt hij, ja balen, het is nu even een moeilijke tijd.
Terwijl ik het liefste wil dat hij naar huis komt om er voor mij te zijn.
Zoals misschien wel duidelijk is uit bovenstaande ik reageer nogal emotioneel door de lucrin die me nu tijdelijk in de overgang houd.
gember999: wij hebben wel een keuze, alleen we willen het zo graag, mijn vriend wil al 5 jaar aan kinderen beginnen ik heb dat afgehouden i.v.m. met studie en dat ik mezelf te jong vond.
floortje: ik had al 4 jaar het idee dat ik endometriose had, dit kon alleen bevestigd worden door een operatie, die verder niet nodig was tot ik dus die cyste kreeg.
Dus ik heb het al redelijk een plekje kunnen geven.
Het voelt alleen alsof dit onze enige kans is om ooit kinderen te kunnen krijgen, dat is het moeilijke overal in mijn omgeven worden mensen zwanger, per ongeluk of vrij snel na de eerste.
Ik gun het ze van harte, maar vraag me wel steeds af waarom zij wel.
Vooral de laatste tijd gaat alles zo snel dat ik daar wel moeite mee heb om het te verwerken, half juni iui, begin juli negatieve test en meteen afspraak voor operatie.
Binnen een maand ging mijn ivf niet door, werd iui, deze mislukte en ik werd geopereerd.
Maar als er meer tijd tussen gezeten had had ik waarschijnlijk alleen maar zitten piekeren.
In januari is een cyste van 5cm verwijderd een week geleden een van 9,5 cm.
Daarnaast waren wij al een jaar aan het proberen om zwanger te worden, dit zonder resultaat.
Ik heb voor de laatste operatie al een ivf-poging gehad dit is voor de punctie afgebroken ivm te weinig eitjes en toen een escape-iui geworden.
Waar ik het eingenlijk nog het moeilijkste mee heb is dat niemand het begrijpt.
Iedereen zegt, je bent nog zo jong je hebt nog tijd zat. (Ik ben er nu mee bezig, dus hoezo tijd zat als je ergens zo mee bezig bent wil je het ook nu)
Daarnaast dat ik nu niets kan/ mag door de operatie.
Het is mooi weer dus mijn vriend wil naar het terras(ik zeg vraag iedereen hier te komen en lekker in de tuin te zitten, maar mijn vriend zegt dat willen ze toch niet maar vraagt het aan niemand), de kermis enz.
Dat snap ik en ik gun het hem, maar ik wil ook.
Ik had gister een vrijgezellenfeest van een van mijn beste vriendinnen, met moeite overdag en bij het eten geweest, daarna gingen ze stappen waarbij ik moest afhaken vanwege de pijn.
Dan kom je thuis in een leeg huis, terwijl je de behoefte hebt aan een knuffel aan iemand die meeleeft.
Wanneer ik dan mijn vriend sms dat ik het moeilijk heb stuurt hij, ja balen, het is nu even een moeilijke tijd.
Terwijl ik het liefste wil dat hij naar huis komt om er voor mij te zijn.
Zoals misschien wel duidelijk is uit bovenstaande ik reageer nogal emotioneel door de lucrin die me nu tijdelijk in de overgang houd.
gember999: wij hebben wel een keuze, alleen we willen het zo graag, mijn vriend wil al 5 jaar aan kinderen beginnen ik heb dat afgehouden i.v.m. met studie en dat ik mezelf te jong vond.
floortje: ik had al 4 jaar het idee dat ik endometriose had, dit kon alleen bevestigd worden door een operatie, die verder niet nodig was tot ik dus die cyste kreeg.
Dus ik heb het al redelijk een plekje kunnen geven.
Het voelt alleen alsof dit onze enige kans is om ooit kinderen te kunnen krijgen, dat is het moeilijke overal in mijn omgeven worden mensen zwanger, per ongeluk of vrij snel na de eerste.
Ik gun het ze van harte, maar vraag me wel steeds af waarom zij wel.
Vooral de laatste tijd gaat alles zo snel dat ik daar wel moeite mee heb om het te verwerken, half juni iui, begin juli negatieve test en meteen afspraak voor operatie.
Binnen een maand ging mijn ivf niet door, werd iui, deze mislukte en ik werd geopereerd.
Maar als er meer tijd tussen gezeten had had ik waarschijnlijk alleen maar zitten piekeren.
