Er weer voor gaan na een miskraam

Jayla, super! gefeliciteerd! Lekker genieten van het goede nieuws nu. AL snap ik best dat het spannend blijft, zeker die eerst 12 weken.



Sproetje, hoe is het nu bij jou? Ben jij ondertussen nog ongesteld geworden? Je was toch overtijd met negatieve test?



Katja, welkom hier. Wat verdrietig dat je je ook hier mag komen aansluiten. Ik herken je gevoel. Ik was ook zwanger van de derde. Hadden jullie het al aan de kinderen verteld? Wij nog niet gelukkig. Geef jezelf de tijd om te rouwen, natuurlijk is dit onwerkelijk en ben je verdrietig. Heb je de vk al gebeld? Ik heb het op mijn werk gewoon verteld. Maar ja dat ben ik. Ik merk dat ik er nu heel rustig en nuchter insta. Maar ja ik ben alweer ruim 5 weken verder en net voor het eerst weer ongesteld geweest.

Bij mij duurde het meest heftige verdriet 1,5 week, maar ja dat is bij iedereen anders. Ik ben nu in een fase dat ik er gewoon rustig en nuchter over kan praten, zo voelt het ook, ondanks dat het natuurlijk heel jammer blijft. Ik hoop ook nog steeds dat er hier nog een keer een derde komt. Hier schrijf ik ook over bij wij gaan voor een derde... wat enorm spannend, daar schrijven meer meiden die zwanger willen worden of zijn van een derde.



Als je vragen hebt of je gevoelens wilt uiten of gewoon even wat van je af wil schrijven dan kan dat hier allemaal. Ik merk dat bij mij af en toe wel het gevoel komt van he anders was ik nu ... (hoor veel dat mensen zwanger zijn om me heen). Zelfs nu ik in de ik heb er vrede mee en het is beter zo fase zit. Blijkbaar hoort dat er bij mij ook bij. Ik laat het allemaal maar over me heen komen.



Hopelijk is dat bij jou allemaal niet nodig en blijkt het toch geen miskraam, maar ja als je gevoel al zo sterk is is die kans niet zo groot denk ik. Toch zal ik nog even voor je duimen.

@ katja welkom! Voor jou! Heftige tijd waar je in zit. Wat een vervelend moment ook zo vlak voor de decembermaand! (niet dat een ander moment beter is...)

Ik heb ook vanaf het begin van mijn zwangerschap het gevoel gehad dat het niet klopte.

Niemand die mij geloofde. Uiteindelijk had ik toch gelijk.ik zou het als ik jou was vertellen op het moment dat jij er aan toe bent.



Ik hoop dat je hier wat steun zult vinden.

@zomerzonnestraal ik ben nog niet ongesteld. Zwaar frustrerend dit. Gister nog een test gedaan, ook deze was negatief.

Ik wil gewoon verder nu en vind het niet fijn dat mijn lichaam niet mee werkt. Ik ga morgen De gyn bellen om te kijken of hij iets voor me kan doen. Ik heb namelijk het idee dat ik geen eisprong heb gehad, zeker weten doe ik dat natuurlijk niet.

Ga jij deze maand weer voor een poging of..?

Sproetje, dat lijkt mij ook frustrerend. Hoe lang geleden is jouw miskraam ook alweer? Ben je al meerdere keren ongesteld geweest tussendoor? Het schijnt wel te kunnen gewoon een ronde geen eisprong, zelfs terwijl dat verder niet veel te betekenen hoeft te hebben. Na een miskraam kan alles ook van slag zijn en dit schijnt ook lang te kunnen duren. Hoop natuurlijk dat het dat allemaal niet is en je gewoon stiekem toch zwanger bent. Maar dit is ook wel een beetje mijn angst hoor, nu was ik netjes 33 dagen na de miskraam ongesteld (normaal voor mij, al is het altijd iets onregelmatig), maar ja dat wekt ook weer bepaalde verwachtingen en ben dan weer bang dat het dan nu toch van slag blijkt te zijn of zo. Ik heb trouwens voor de zwangerschap van de eerste een keer een cyclus van 6 weken gehad (normaal 29 t/m 34 dagen), dat was de ronde voor ik zwanger was, volgens de vk heb ik toen die ronde waarschijnlijk geen eisprong gehad en kan dat een keer voorkomen. Blijkbaar maakt het niet heel veel uit, want ik ben 3x binnen 4/5 maanden zwanger geworden (met onregelmatige cyclus), helaas is het de laatste keer dus misgegaan.



Heeft er iemand hier trouwens ervaring met ovulatietesten na een miskraam? Ik heb nog nooit ovulatietesten gebruikt, maar kan ze nu van iemand anders krijgen, die had ze net gekocht voor de volgende ronde, maar had ze toen niet meer nodig. Werken die dingen een beetje? Is het erg veel gedoe? Zou ik dan nu gewoon moeten beginnen met testen rond de tijd dat ik normaal een eisprong zou moeten krijgen? Door mijn onregelmatige cyclus moet ik ze dan waarschijnlijk erg lang gebruiken. Ach ja.

Mijn miskraam werd vastgesteld op 30 juli. 2 weken later curretage gehad. 28 dagen daarna ongesteld. Vorige maand cyclus van 35 dagen met heel veel pijn in mijn buik en heel veel last van mijn hormonen. Nu cyclus van meer dan 40 dagen. Hoop dat dit de laatste keer is en dat het volgende maand 28 dagen is.



Heb al een keer eerder zo'n langer cyclus gehad, de keer voor mijn zwangerschap. Daarna ook heftig bloedverlies waardoor ik zelfs flauw viel. Huisarts gaf aan hele vroege miskraam.



Ik heb de keer toen ik zwanger werd ovutesten gebruikt van clear blue met zo'n gezichtje. Ideaal. Deze cyclus ook ovutesten gebruikt van de kruidvat, maar deze werkten voor mijn niet, vanwege de lijntjes die wel of niet duidelijk zijn.

Volgende maand ga ik weer die van clear blue gebruiken.

Welk merk heb jij?

Daar was ik dan toch...Ik heb echt vreselijke dagen achter de rug, maar: wel een goede echo! Kindje was goed gegroeid en ik ben zelfs iets vooruit gezet, vandaag ben ik precies 11 weken. Het was leuk om te zien, het bewoog heel veel en pakte zijn voetje vast, heel schattig.



Maar daarna is het alleen maar ellende geweest: ik heb van de gyn (een nieuwe, mijn eigen doet geen zwangeren meer, grr..) Emesafene zetpillen gehad. Bij mijn 1e zwangerschap had ik ook Emesafene gehad, maar dan in de gewone pilvorm. Die deden niks maar ze wilde me niets anders voorschrijven, en deelde me doodleuk mee: in de 15e week moet het over zijn...Pff, ik kon wel janken.



Ik moet zeggen: ik heb de laatste dagen vaak hele depressieve gedachten. Waarom wilde ik dit, wat staat me nog te wachten, hoe moet het eruit. Ik kreeg gister van mijn schoonouders wat babykleertjes en ik wilde er eigenlijk niet eens naar kijken. De echofoto hangt op het prikbord en elke keer als ik ernaar kijk denk ik: ik voel niets, dat is niet goed, waarom voel ik niets. Ik wil eigenlijk helemaal niet praten over zwanger zijn en het kind dat toch echt lijkt te komen.



Ik ben in 2010 depressief geweest en heb daar ook medicatie voor gehad. In 2011 ben ik daarmee gestopt en dat ging goed, maar nu merk ik dat het zich weer begint te roeren. De verpleegkundige die donderdag een intake met me deed, heeft een afspraak voor me gemaakt op de POP-poli, waar ze zich specifiek met zwangerschap en psychiatrie bezighouden. Ik word daar als ik wil, begeleid. Ik ben daar enorm blij mee want zoals ik me nu voel, is er weinig genieten aan. Helaas kan ik daar pas 18 december terecht, dus het is nog even volhouden.



Ondertussen houdt het misselijke gevoel gewoon aan. Ik zie weinig mensen, doe niets anders dan naar het werk gaan, terugfietsen en weer mijn bed induiken. Ik ben enorm teleurgesteld: ik wilde dit zo graag en nou krijg ik dit? Ik worstel met die gevoelens want: ik wilde dit zo graag, en nu mag ik niet klagen.

@roan Wat naar dat je je zo voelt. Helaas kan ik meepraten over een depressie. Daardoor tijdens mijn eerste zwangerschap (die mis is gegaan) medicatie blijven gebruiken, deze kon geen schade brengen aan het kindje. Ik ben ondertussen gestopt met de medicatie omdat het goed met me gaat.



Gelukkig dat ze contact opnemen met de pop-poli. Ze weten daar precies welke medicatie je kunt gebruiken. Je kunt zelf ook kijken op de site.



Voel je vooral niet schuldig. Jij wilt dit ook niet en ik hoop dat je je gauw weer beter voelt!!

@ hier hangt de rode vlag uit! Eindelijk ongesteld en wellicht de eerste dag van een nieuwe zwangerschap!

Een cyclus van 42 dagen... Hopelijk volgende keer wat korter!

@sproetje heheeee je zult wel opgelucht zijn dat je nu weer weet waar je staat! Wijntje van mij!



@katjabb jammer dat je ook hier uitkomt maar van harte welkom. Ik had half oktober een mk, 1e zwangerschap. Er zijn hier al een paar kinderen in huis, maar niet van mij, daar heb ik het een beetje lastig mee gehad de eerste dagen na de mk. Maar ze waren alsof ze iets voelden erg en extra lief voor me, dat troost ook wel heel fijn, zonder dat we ze iets hebben verteld. Ik stuurde mensen die het wisten een tekstbericht, zei dat ik er graag over wilde praten, maar toen nog even niet. Een dag tegelijk, soms een halve, en trek je op aan elke glimlach die je voelt en ziet, er is veel moois en je hebt meer kansen dan deze!



Vraagje aan iedereen, hoe is jullie partner eronder? De mijne realiseerde pas echt dat het mis was toen de mk al bijna over was. Zijn verdriet begon dan ook wat later. Hij steunde me echt wel maar kende deze situatie ook niet; zijn kinderen zijn probleemloos ontstaan en geboren (de problemen kwamen toen pas denk ik nu cynisch...)



@sproetje en roann ik heb in mijn begin 20s een aantal jaar antidepressiva geslikt en heb met gesprekken met een psych mijn eigen valkuilen goed in kaart gekregen en medicatie afgebouwd. Maar hormonen nemen het af en toe alsnog over, die zijn helaas sterker, maar alleen rond mijn menstruatie en als ik moe ben. Dan ben ik extra lief voor mezelf, zoek geliefden op, blijf bezig, hoe moeilijk ook, en ga vroeg slapen en dat helpt gelukkig meestal! Ik ben ook weleens bang dat het weer terugkomt tijdens zwangerschap. Ik hoop dat het bij ons allemaal meevalt! Maar laat al je gevoel vooral toe, stop het niet weg. Je KUNT en HOEFT ook niet altijd gelukkig zijn. Zeker niet als je lijf zo belast wordt. Ik las eerder vanavond een topic over een 30wkn zwangere met een ongelukkige hormoonhuishouding, herkende delen van jullie verhaal. Ik wens jullie veel geluk en plezier!



Wat mij betreft, so far so good, morgen 6 weken volgens mijn berekening. Eind vd week ben ik verder dan de 1e zwangerschap. Zal zo blij zijn als ik twee weken verder ben en een echo mag...op naar het volgende mijlpaaltje, duim duim!

@coentje jeeeeej 6 dagen niet gespuugd! ik hoop dat je er klaar mee bent. succes!

Hoi katja, jammer dat je je hier moet melden, maar welkom. Heb je ook contact gehad met een verloskundige, eventueel ook voor een echo?



@coentje: het overgeven wordt dus al minder? Het is wel ergens goed voor in die zin dat de kans op een miskraam als je misselijk bent veel kleiner is (want meer zwangerschapshormonen in je lijf). Niet dat overgeven een pretje is, maar een beetje misselijk zijn -een beetje dus hè - wil ik wel. Ik was bij mijn vorige zwangerschap en dus miskraam helemaal niet misselijk. Moet ik alleen nog ff zwanger raken..

@RoAn: depressieve gevoelens tijdens de zwangerschap kunnen ook door de hormonen veroorzaakt worden. Tijdens mijn eerste zwangerschap ben ik tot ca. 14 weken heel somber geweest - en toen was het opeens over. Dus het is niet per se zo dat je gevoelens de voorbode van een depressie zijn. Dat je zo misselijk bent helpt natuurlijk ook niet. Heel veel sterkte en ik hoop dat je fijne mensen treft op de POP-poli.



Ik mag van mezelf een keer per week testen. Heb half en half het gevoel dat ik zwanger ben, voel allerlei steekjes en krampjes... En mijn borsten lijken wat voller, was zelfs mijn man opgevallen dus dat heb ik me niet ingebeeld. Maar misschien zijn al die symptomen nog de naweeen van de miskraam. Het blijft nog even spannend.

Hier ben ik weer. Bedankt voor jullie reacties! Gisteren ben ik naar de vk geweest en ja, het is een miskraam. Door de bloed konden ze niet alles goed bekijken en ze konden ook geen vruchtje zien, wel iets wat op een vruchtzakje leek. Volgens de vk is het dus heel waarschijnlijk dat het vanaf het begin af aan mis was en dat het vruchtje zich nauwelijks heeft ontwikkeld. Dat was voor mij een enorme geruststelling: je zou kunnen zeggen dat ik niet echt zwanger ben geweest. Ik kon het gelijk een plekje geven. Het blijft natuurlijk jammer. Alles wat wij de komende maanden van plan waren gaat nu niet meer door...

Vandaag ga ik naar de gyn om te kijken hoe het precies zit en hoe verder...

@ zomerzonnestraaltje Jij heb dus ook tijdens je 3de zwangerschap een miskraam gehad... Na 2 gezonde zwangerschappen verwacht je zoiets niet maar het kan dus heel goed. De moeder van een vriendin is 8 keer zwanger geweest: 4 kinderen en 4 miskramen.

We hebben de kinderen helaas wel verteld. Gisteren moesten we dus ook vertellen dat er voorlopig geen baby meer komt. De jongens zijn 4,5 en bijna 2,5. De oudste is heel nuchter. Hij wil later ook arts worden, zegt hij. Toen we in een toegankelijke taal uitlegde wat er precies gebeurd is zei hij: dan ben je eigenlijk niet echt zwanger geweest, toch. Hij kon het makkelijk accepteren. Maar de jongste schrok en kon het niet echt begrijpen. Hij kwam met allemaal verhalen dat de baby in het bos verdwaald was hij ons loopt te zoeken en dat we hem moesten gaan redden of dat hij weggetoverd was en wij hem terug moesten toveren. Heel zielig Ik heb er spijt van dat we het zo vroeg al hebben verteld. Volgende keer hou ik mijn mond dicht totdat de buik zichtbaar is.

@ sproetje ja, raar is dat, he? Bij mij kwam het gevoel vanzelf naar boven. Ineens zat ik met rare gedachten in mijn hoofd...

Ik dacht; ik waai ook maar weer eens aan....

Volgende week mag ik naar het ziekenhuis. Maar maandag had ik al ongesteld moeten worden, ik heb getempd, dus ik ben aardig zeker van mijn zaak. Mijn temp. is vandaag wel ge*daald, maar geen menstruatie. Gister getest, maar helaas geen streep te zien. Ook niet een ieniemini streepje (kv 2v5). Vandaag ook nog geen bloed, maar ik test pas weer over 2 dagen, als ik dan niet gewoon ongesteld ben geworden. Ik verwacht het echt any moment. Mijn hele cyclus was qua temp echt keurig volgens het boekje (zelfs met mogelijke innestelli*ngsdip), maar nu dus dit... Gekkigheid...

Oh...

Sorry voor het ego-bericht hierboven.



@katja; mijn dochter van 3 heeft het ook over een kindje dat verdwaald was gehad, toen ik een mk had. Zij wist niets van een zwangerschap. Ze heeft toen wel meer heel bijzondere en specifieke uitspraken gedaan. En ze doet dit met andere onderwerpen wel vaker.

Ik geloof er wel een beetje in hoor.

Toch ongesteld geworden. Ik vind het prima. Ging al denken aan allerlei doemscenario's.

@south je kunt weer met jezelf rekenen...op naar de volgende, maar nu eerst sushi, alcohol en rauw vlees!



Ik ben voorbij waar het mis ging. Voorzichtige blijheid maar oh de spanning blijft! Elk wc bezoek flitst het even door mn hoofd. Gekmakend. Maar hallo zevende week... Duimduimduim!



Ik vroeg in mn laatste post naar hoe jullie partners ermee omgaan, wanneer beseften ze dat het mis was, praten jullie er weken, maanden later nog over, kan hij er iets mee, hoe uit hij zijn verdriet? Mijn vriend leest soms mee en is hier erg benieuwd naar. Ik ook!

@coentje: ik zal het vast klote vinden als ik een paar keer per dag boven de wc hang, maar op dit moment wil ik alleen maar heeel graag zwanger worden. Zeker nou ik weet dat dat wel kan lukken.



@eiknal: mijn vriend leek er vrij nuchter onder, hij vond het rot voor mij dat ik zo verdrietig was, maar zei eigenlijk ook al heel snel dat we 'wel een nieuwe gingen maken'.. Alleen de echo die bevestigde dat het mis was (waarop nog wel een vruchtzakje te zien was, maar niet meer op de plek waar het hoort te zitten) vond hij moeilijk. Ik vond het aan de ene kant fijn dat hij positief bleef, maar vond het aan de andere kant ook lastig dat ik de enige was die verdriet had om ons kindje dat er niet meer was. Maar toen het grootste verdriet bij mij was gezakt en we het erover hadden, bleek hij het toch ook echt erg te vinden, maar hij wilde mij niet lastig vallen met zijn verdriet.. Lief bedoeld, maar de volgende keer wil ik het dus wel weten, want nu voelde ik me in het begin best eenzaam in m'n verdriet.

Kan me verder voorstellen dat je nu elke keer bang bent als je naar de wc gaat. Ik zou denk ik bij een volgende zwangerschap ook doodsbang zijn dat ik weer zou gaan bloeden. Maar de kans dat het goed gaat is veel groter, positief blijven (is moeilijk, weet ik)!!

@eiknal: mijn man was er best wel even verdrietig over en teleurgesteld. Maar vooral omdat het veel langer duurt dan we hadden gedacht voordat ons tweede kindje komt. Hiervoor heb ik nl. ook nog een vroege miskraam gehad.

Hij vond het ook heel vervelend dat hij niet bij de echo met het slechte nieuws was. Hij heeft geen vrij genomen of zoiets om bij mij te zijn, maar is wel heel lief en zorgzaam geweest.

RoAn Hoe is het met je?

Sproetje, hopelijk ben je nu ook straks zwanger na de lange cyclus. Ik heb ook een keer zo`n lange cyclus gehad en was toen ook de cyclus erna zwanger. Ook een keer een langere cyclus gehad zonder daarna zwanger te zijn, maar toen wist ik wel waar de langere cyclus waarschijnlijk door kwam, andere keer niet.

Ik heb nu ook de ovu-testen van kruidvat, ik vind die van clearblue wel erg duur (lees zonde van m`n geld), ik hoop gewoon dat dit werkt voor mij.



Roan, natuurlijk mag je klagen ook al wilde je dit zo graag. Zwanger zijn is nou eenmaal niet altijd en pretje en een roze wolk, daar mag je best over klagen. Zeker als je je zo rot voelt als jij nu. Wel fijn dat je een afspraak hebt met de pop-poli en ze je daar kunnen begeleiden.



Eiknal, mijn partner was wel verdrietig, maar dat uitte hij door juist extra zorgzaam te zijn naar mij toe. Hij is geen prater, dus ik weet niet precies hoe hij het ervaren heeft. Toen ik er naar vroeg zei hij wel dat hij verdrietig was en dat hij het erg jammer vond. Hij wil juist heel graag een derde (zijn wens is en was sterker dan die van mij), hij heeft even moeten wachten tot ik ook wilde, dus hij was heel blij (vooral ook omdat ik een deadline heb gesteld) en toen dit. Zijn droom van drie kinderen leek even uit te komen en werd toen ineens weer heel onzeker. Al heeft hij er wel alle vertrouwen in dat het nog wel goed komt. Maar voor hem was het ook wel even schakelen en de situatie maakte het voor hem natuurlijk ook extra raar (buitenland), waardoor hij nog meer op mij wilde letten. Tja en nu heeft hij het er eigenlijk nooit meer over. Ik ook niet echt. Het is iets wat gebeurd is en het is jammer dat het zo gelopen is en we hadden het heel graag anders gezien, maar het is helaas niet anders. Wel denk ik dat hij mijn pijn (lichamelijk en emotioneel) in het begin zowel onderschat als overschat heeft. Ik denk dat het voor hem heel moeilijk was om zich daar een beeld van te vormen en dat dat ook niet echt kan.

Spannende tijden nu dus. Ik hoop voor je dat je snel een goede echo hebt.



Nansie, en nog geen nieuws? Ben heel benieuwd of je binnenkort een positieve test in je handen hebt. Zou wel heel gaaf zijn.



Katja, ja na 2 goede zwangerschappen verwacht je het idd niet. Ook al is mijn gevoel bij deze zwangerschap toch altijd iets anders geweest. Ah wat aandoenlijk die uitspraken van je jongste, maar ook wel sneu dat hij het niet begrijpt. Mijn jongste zegt de laatste tijd ineens dingen als als ik een jongens was dan... (ze bedoelt als ik een broertje had). Ze weet van niet, maar het is wel heel raar. Volgens mij was dit kindje een meisje, tenminste dat gevoel is altijd heel sterk geweest. Ik was al 9w5d en had met 7w6d nog een goede echo gehad, dus dat was extra schrikken zelfs met mijn voorgevoel. Heb jij ook de angst dat het dan nu ineens toch een tweeling wordt? Dat lijkt mij wel erg heftig en dan zouden we wel echt een andere auto nodig hebben (jongste zegt dus dingen als: als ik een broertje was dan moest de blauwe auto weg en dan was ik heel verdrietig. Ik vind de blauwe auto heel mooi).



South, balen dat je ongesteld bent geworden, maar wel fijn dat je doemscenario`s geen waarheid zijn.



Coentje, balen dat je je zo veel hoofdpijn hebt. Komt dat door de zwangerschap? Spugen lijkt me ook heel naar. Hoop dat je je snel weer fit zult voelen.



Ik verwacht mijn ei ergens tussen dinsdag en volgende week maandag. Ik ben heel benieuwd. Eerste keer met ovulatietesten, benieuwd of ik `m ook kan spotten. Op naar de kerst. Zou leuk zijn een positieve test als kerstcadeautje

Hoi allemaal, even geleden dat ik heb geschreven. Deze week ongesteld geweest dus niet zoveel nieuws.



Ik zit momenteel even in een fase dat ik er enorm van baal dat ik niet meer zwanger ben of nog niet weer zwanger ben. Ik wil zo graag! Maargoed nu afwachten op de eisprong. Heb weer een voorraad ovutesten in huis, want deze maand wil ik hem echt niet missen (vorige maanden zijn we gewoon te vroeg geweest). Ik gok dat mijn NOD 30 december is, wat zou het fijn zijn als ik zwanger 2013 in zou kunnen gaan!



Was vrijdag bij een vriendin en die zei doodleuk "dat je toch wel een miskraam kan voorkomen door foliumzuur te slikken ofzo.."

Ik kon haar wel wat! Dus ik zei dat zou fijn zijn als je het daarmee kunt voorkomen, dan had ik geen miskraam gehad.

De rest van het bezoek was dus ook niet zo leuk en ben vlot weer naar huis gegaan...



@zomerzonnestraal ik hoop echt heel erg dat wat jij zegt klopt! Dat ik na deze lange cyclus zwanger wordt!



@eiknal, mijn vriend was wel verdrietig maar vond het vooral erg vervelend wat ik allemaal moest ondergaan.

Hij is een binnenvetter en praat niet zo veel, desondanks hebben we het samen doorstaan en konden we het er goed over hebben.



@coentje lastig zeg dat je je niet goed voelt. Gelukkig gaat het wel goed met je zwangerschap!



@south dus ook ongesteld geworden! Op naar de volgende ronde, inderdaad gekmakend dat het soms anders verloopt dan dat je denkt.



@katjab hoe is het nu met jou?



@ roan hoe gast het nu? Jij ging toch naar de arts?