Grenzen stellen, hoe ging dat bij jullie?

28-10-2021 22:33 23 berichten
Alle reacties Link kopieren
Hoi allemaal,

Ik ben erg benieuwd naar jullie ervaringen. Voordat ik zwanger werd, was ik een bezige bij en had naast mijn werk veel andere "verplichtingen". Ik ben nu 27 weken zwanger en begin het als zwaar te ervaren. Is dit vroeg? En hoe gingen jullie meer rust inbouwen? Ik ben nu gestopt met alle bezigheden naast mijn werk. Om op die manier bewuster keuzes te kunnen maken in wat ik savonds wil. Sowieso geen standaard tijdsbestedingen meer in het weekend. En doordeweeks 1 avond nu


Mensen zeggen, je moet ook ontspannen. Maar voelt voor mij dan niet meer zo. Zitten jullie elke avond, na je werk, op de bank of hebben jullie nog wel standaard vrijetijdsbesteding? Orkest, sport, etc....
Alle reacties Link kopieren
Ik vond het vooral heel heftig toen de baby er net was.

Het kostte me best wel een paar weken voordat ik er écht helemaal aan kon toegeven dat vanaf dat moment vrijwel 100% van mijn tijd naar mijn dochter ging.

Op dit moment doe ik nauwelijks dingen voor mijzelf. Ik werk 36 uur, man werkt 38 uur, en twee dochters in voor te zorgen (bijna 3 jaar en bijna 9 maanden). Daar zijn onze dagen wel mee gevuld...
Ik hoop later weer iets van sport/club te kunnen gaan beginnen op mijn vrije ochtend wanneer beide kids t.z.t. op de basisschool zitten.
flipje2 wijzigde dit bericht op 28-10-2021 22:41
44.33% gewijzigd
Je hoort de vogels weer, je ruikt de regen nog
Alle reacties Link kopieren
Dat hangt toch totaal van je zwangerschap af? De een kan vanaf 13 weken nauwelijks meer lopen, de ander rent met 32 weken nog 10km hard. Die eerste zal meer tijd op de bank doorbrengen.
Overigens is ontspannen niet hetzelfde als niks doen. Veel mensen ontspannen juist van een hobby of sport. Dan is dat natuurlijk prima.

Ik heb geen orkest, en sporten was echt niet meer fijn tegen die tijd (hangt ook van je buik en je sport af natuurlijk). Dus dat deed ik niet meer. Maar ik had wel gewoon nog sociale afspraken.
Alle reacties Link kopieren
Niemand anders dan jijzelf kan dat bepalen of iets teveel wordt of is.

Persoonlijk vind ik het wel vroeg. Ik liep dagelijks nog 2u met de hond tot 32 weken bij beide kinderen en deed in huis eigenlijk ook gewoon de dingen als toen ik niet zwanger was.
Daarna alles wel iets minder of op een beduidend lager tempo maar ik bleef wel gewoon bezig.
Ook verjaardagen of visite bleef ik gewoon doen, ook in de avonden of weekenden
Pas echt aan het eind beperkte ik het iets.

Ik heb voor m'n oudste geboren werd gewoon m'n verjaardag gevierd, gehele dag om om km visite en 2 dagen later was hij er.

Ben wel bij beide met 34 w met verlof gegaan maar dat komt door dat mijn werk in de zorg is en dus lichamelijk wel zwaar.
Maar verder...ik bleef wel de dingen doen ja. Ging niet perse heel veel extra rust inplannen.

Wilde ik smiddags ruste deed ik dat sloeg ik een keer verjaardag of visite over of liet ik m'n neus maar een uurtje zien , ook prima.
Tralalalala
Alle reacties Link kopieren
Ik heb bij alle 4 de kinderen tot 36 weken gewerkt. Bij de oudste 3 naast kujn werk 1 avond jn de week vrijwilligerswerk gedaan tot het eind. Bij de een na laaste stond ik nog van alles te regelen tijdens een voetbaltiernooi en werd de jongste snachts geboren.

Maar dat zegt toch niks over hoe jij je voelt en wat jij nog kan?
Alle reacties Link kopieren
Bij de oudste niet, geen grenzen, waardoor de verloskundige een keiharde grens stelde. Stoppen met werken en direct zoveel mogelijk rust ( was toen bijna 35 weken), want aanhoudende harde buiken, dag ziekenhuiscontroles daardoor, en uiteindelijk gingen die harde buiken pas na een aantal dagen volledige rust over.

Dat voelde ongelooflijk k*t, maar ik heb er zeker van geleerd.

Ik was een huismus, had geen druk bezet sociaal leven ( want ziek, zwak en misselijk) dus daar lag het niet aan. Het was mijn zwangerschap zelf ( niet mijn ding, dat zwanger zijn), overdracht op het werk die niet lekker liep, ik voelde me gewoon niet mezelf.

Bij de tweede veel duidelijker geweest in mijn wensen en daardoor kon ik veel zaken van me af laten glijden. Was ook druk met mijn oudste (dreumes toen) en ditmaal geen dwingend advies om te stoppen en kunnen werken tot 36 weken. Daarna relaxed richting bevalling gegaan. Veel meer de boel de boel gelaten, scheelde dat zowel man als ik beiden 4 dagen werkten, dus ook wat meer tijd thuis waren dan tijdens de eerste zwangerschap. Dat gaf gewoon meer rust.
Ik had met 24 weken erg veel last maar later ging t ook weer beter. Maar ik vond het totaal niet erg om alles een beetje meer los te laten hoe verder ik in de zwangerschap kwam. Ik moest niet zo nodig van alles van mezelf. Je bent een kind aan het maken!!
Dus doe lekker waar je je goed bij voelt. En alles waar je geen zin in hebt, of te moe voor bent laat je schieten. Als zwanger zijn al geen goede reden is om te luisteren naar je lijf...
Alle reacties Link kopieren
Ik heb eigenlijk nooit bewust rust genomen, bij mijn eerste zwangerschap werkte ik fulltime en sportte ik een paar keer per week. Ook sprak ik gewoon regelmatig af met vrienden en familie. Echt moe heb ik me niet gevoeld die zwangerschap, behalve in mijn eerste week verlof, toen kwam de vermoeidheid er toch ineens uit.

Inmiddels zwanger van de 2e (23 weken) en wel vermoeider dan tijdens mijn eerste zwangerschap. Ik werk nu 32 uur, sport nog 2 keer per week en spreek gemiddeld 1 keer met vriendinnen af. Ik merk dat de vermoeidheid vooral in de avond toeslaat dus ik probeer mijn activiteiten zoveel mogelijk overdag te plannen omdat ik me dan fitter voel. En als het toch 's avonds is dan ga ik wat eerder weg dan ik normaal gesproken zou doen.

Voor mij werkt het zo, maar iedere zwangerschap is weer anders en iedereen is anders. Dus je moet toch voor jezelf uitvinden wat het beste werkt. Mijn eigen ervaring is dat het helpt om overdag een wandeling te maken en wel actief te blijven bewegen, dan voel ik me daarna fitter. Maar geen idee of dat voor jou ook helpt.
Wow, wat zie jij er vandaag geweldig uit!
Alle reacties Link kopieren
Dit kan niemand voor jou bepalen dan jij alleen. Als rust nu beter voelt, prima toch?

Bij mijn eerste zwangerschap bijna fulltime gewerkt tot 34 weken (onderwijs, toen was het zomervakantie dus kon niet langer door maar had prima gekund qua gezondheid) en heel veel dingen nog gedaan met vrienden en dergelijke.

Tweede zwangerschap viel ik na 8 weken al uit op mijn werk. Doodmoe was ik. Heb toen nog wat ondersteunende taken gedaan in minder dan de helft van mijn uren, was meer therapeutisch dan echt een toevoeging voor mijn collega’s en verder heel veel gelegen, geslapen, me alleen maar heel moe gevoeld. Direct nadat baby geboren was, voelde ik me veel beter, in de kraamweek had ik tien keer meer energie dan de 9 maanden ervoor.

Ik bedoel maar te zeggen; iedereen is anders en elke zwangerschap is anders. Doe gewoon wat voor jou goed voelt. Wat een ander daarvan vindt is irrelevant. En wat iemand anders ook zegt.. nu kun je het nog zelf kiezen, als baby er dadelijk is niet meer. Dus geniet maar van de vrijheid nog eventjes om te rusten of leuke dingen te doen, net wat goed voelt.
Alle reacties Link kopieren
Niks is te vroeg. Als het voor jou werkt is het goed, toch?

Ik ben vooral veel gaan sporten en wandelen buiten toen ik zwanger was. Daar voelde ik me fitter door en het hielp mijn hoofd leeg maken. Veel andere activiteiten wel verminderd maar achteraf vind ik het jammer dat ik niet meer tijd en rust heb genomen.

Bij een eventuele volgende zwangerschap zou ik graag eerder met verlof gaan om mentaal en fysiek meer rust en ruimte te hebben. Wel lekker sporten maar ook zeker middagdutjes, yoga en bankhangen :)
Dit is echt heel verschillend per vrouw.

Ik ben de uitzondering die vanaf week 6 ziekenhuis in en uit gaat en alleen maar op bed kan liggen. Daar tegenover de vrouwen die mij vertelden tot de bevalling alles te doen wat ze altijd deden. En alles daar tussenin :)

Kijk dus vooral niet wat een ander kan, maar wat jouw lijf aangeeft.
Alle reacties Link kopieren
Dat is natuurlijk voor iedereen verschillend. Doe vooral wat voor jou goed voelt.

Ik heb twee makkelijke zwangerschappen gehad, zowel fysiek als mentaal. Maar ik ben, zeker bij de tweede, wel ongelofelijk moe geweest de eerste 14 weken. In de orde: achter je computer in slaap vallen. Ik heb toen met veel moeite gewerkt, opleiding gedaan en verder alleen geslapen. Dus helemaal niks buiten werk. Nu zaten we midden in de covid tijd, dus het was ook niet zo moeilijk dat los te laten.

Maar verder altijd dingen blijven doen. Ben niet zo sportief, maar juist in mijn zwangerschap vond ik 1 of 2x per week yoga heel fijn. Bij de eerste gewoon, bij de tweede via zoom. Maar dat ging prima. Dat gewoon blijven doen tot de baby er was.
Bij de tweede ook vakken van mijn opleiding doorgevolgd in mijn verlof, omdat dat handiger uitkwam. Bij de eerste nog vanalles in huis geklust in mijn verlof, en veel met vrienden afgesproken.

Maar nogmaals, doe wat voor jou goed voelt!
Alle reacties Link kopieren
Ik ben ruim 21 weken zwanger van de derde. De combinatie met twee peuters en een drukke baan zorgt er voor dat ik in m’n avonden niks meer plan. Beetje bankhangen. Weekenden probeer ik wel altijd wat leuks te doen met de manlief en kinderen.

Je moet je eigen plan trekken. Ieder lichaam reageert anders op een zwangerschap. En je houdt dit het makkelijkst vol als je naar jezelf luistert en vooral niet naar anderen. Zelf weet je best wat je lichaam aankan.
Vroeg?

Waarom vergelijken met anderen? Geen enkele zwangerschap is hetzelfde, net als geen enkel mens zelfde gestel heeft.

Gewoon je grenzen gaan bewaken en echt helemaal niemand vind dat raar.
Alle reacties Link kopieren
Lieve berichten van iedereen. Dankjewel. En af en toe heb ik dat zetje nodig inderdaad, ik voel dat zo... dus waarom vergelijken met anderen. Ik vind dat soms lastig. Ik was gewoon erg benieuwd naar hoe dat is gegaan bij anderen. Ik had natuurlijk te hoge verwachtingen van mezelf.. totaal geen ervaring met zwanger zijn. En ik dacht.. ik neem in december wel verlof van alles. Maar dat valt dan even tegen.

Ik werk ook door tot 36 weken, althans dat is de bedoeling. Werk kan ik gelukkig prima volhouden. Ik heb een beroep waarbij ik tussendoor prima even kan gaan zitten. De dagen zijn wel lang. 's Ochtends vroeg rond 07:00 uur weg van huis en dan 's middags rond 16:00 / 17:00 terug. Dan ben ik wel gewoon moe. Een rondje lopen met de hond gaat me prima af, boodschappen doen e.d. ook nog wel.. maar ik had altijd vaste verplichtingen. En dat brak me op. De vastigheid. Dat ik wist dat ik vrijdagavond nog bezet zou zijn van 19:00 tot 22:00 uur. Dat wilde ik niet meer. Soms had ik er wel energie voor en er zin in en soms niet.. maar ik kan natuurlijk niet "half" lid zijn bij iets. Dus vandaar dat ik heb gezegd dat ik tijdelijk ermee stop. Dan weet iedereen daar, waar die aan toe is. Nu heb ik dat dus ook met de donderdagavond verplichting gedaan.

Juist ook om wel naar de sociale dingen te kunnen en dat ik daar wel energie voor heb. Naast het lekker thuis zitten en fijn een filmpje kijken, vind ik het wel leuk om af en toe mensen om me heen te hebben of naar een verjaardag oid te gaan. Dat blijf ik wel gewoon doen en als dat een keer niet gaat, dan snappen zij dat ook.

Bedankt voor alle reacties!
Alle reacties Link kopieren
Dagelijks van 7-7 weg voor je werk en ‘s avonds allemaal verplichtingen zouden genoeg mensen die niet zwanger zijn al niet volhouden, laat staan als je wel zwanger bent.
Dat je dat rond 27 weken wat moet beperken vind ik persoonlijk helemaal niet vroeg, ik vind het eerder uitzonderlijk om zo’n ritme tot 36 weken vol te houden.
Alle reacties Link kopieren
Ik had nog best van alles willen doen tijdens mijn derde trimester, maar het was dec/jan/feb 2020 ----> midden in de zwaarste lockdown: alle winkels gesloten, max. 1 bezoeker en avondklok.

Dus zelfs toen ik verlof had en dus wél tijd voor mezelf, was er nog steeds niets te doen. Vette pech!
flipje2 wijzigde dit bericht op 29-10-2021 12:00
1.72% gewijzigd
Je hoort de vogels weer, je ruikt de regen nog
Alle reacties Link kopieren
Prima toch, als jij merkt dat de vaste bezigheden meer energie kosten dan opleveren, gaat er iets mis.
Ik vind sowieso wel dat in het algemeen verwacht word van zwangeren dat ze maar gewoon doorgaan met alles wat ze daarvoor ook deden en vooral niet moeten klagen want 'je bent zwanger, niet ziek'. En dat is onterecht.
Don't waste your time or time will waste you.
Alle reacties Link kopieren
__appelbloesem__ schreef:
29-10-2021 11:55
Dagelijks van 7-7 weg voor je werk en ‘s avonds allemaal verplichtingen zouden genoeg mensen die niet zwanger zijn al niet volhouden, laat staan als je wel zwanger bent.
Van 7-16 onderweg voor werk elke dag is toch heel acceptabel? Ik ben van 7-19 weg en kan dan ‘s avonds inderdaad niet meer sporten of met vrienden eten. Naar de bios of avondje theater doe ik wel af en toe. Ik teken voor 16u thuis zijn hoor!

Over de zwangerschap: eerste 4 maanden kon ik niks, 2e helft had ik energie voor 10. Zus heeft nergens last van gehad tot 30 weken en zat vanaf toen plots thuis op de bank.
henniehen wijzigde dit bericht op 29-10-2021 13:36
0.75% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
Dubbel
Alle reacties Link kopieren
Jij voelt je zo, dus is het heel goed dat je luistert naar wat JIJ wil.

Dat ik me met 40 weken fysiek prima voelde en nog een half huis heb staan verven is niet relevant. Ik had dan wel weer prenatele depressie en was heel somber en verdrietig. Iedereen beleeft een zwangerschap, bevalling, kraambed en ouderschap anders. Enige gemene deler is dat je moet doen wat voor JOU goed voelt. Als jij rust wil, neem jij rust. Als jij de keuken wil verven, dan verf je de keuken. Als jij met je baby wil knuffelen, dan knuffel je de baby. Als je helemaal in de stress raakt van het huilen, dan ga je troosten. Ook als mensen zeggen dat je dat niet moet doen. Als de borstvoeding moeilijk is maar jij wil door, dan ga je door zolang het voor jou goed voelt en je baby voldoende gevoed is. Als jij geen borstvoeding wil geven en meteen de fles, dan geef je de fles. Als jij borstvoeding wil en wil bijvullen met de fles, dan doe je dat. Jij, en jij alleen, voelt wat het beste is voor je lichaam en voor je gemoed. Volg dat, check of je baby het goed doet en dan kan er niks misgaan.

(Met dien verstande, mocht je in een PND komen of een psychose, dan is het goed als iemand ingrijpt)
Alle reacties Link kopieren
Vooropgesteld, als het niet gaat gaat het niet en als je geen zin hebt heb je geen zin. Maar direct met alles stoppen vind ik dan weer het andere uiterste. Zolang je jezelf de verplichting niet oplegt, kan je toch per dag bekijken wat je aankan/wil?
Alle reacties Link kopieren
HennieHen schreef:
29-10-2021 13:34
Van 7-16 onderweg voor werk elke dag is toch heel acceptabel? Ik ben van 7-19 weg en kan dan ‘s avonds inderdaad niet meer sporten of met vrienden eten. Naar de bios of avondje theater doe ik wel af en toe. Ik teken voor 16u thuis zijn hoor!

Over de zwangerschap: eerste 4 maanden kon ik niks, 2e helft had ik energie voor 10. Zus heeft nergens last van gehad tot 30 weken en zat vanaf toen plots thuis op de bank.
Ow wacht, ik haal 7 en 17 uur door elkaar (laat ik maar mn zwangerschapshormonen de schuld geven :S). Dat heb ik ook een tijd gedaan en toen inderdaad geen puf meer om ‘s avonds nog wat te ondernemen.
Maargoed, massa’s mensen die sowieso geen energie hebben om elke avond na hun werk verplichtingen te hebben, dus dat je daar mee stopt als je zwanger bent vind ik nog steeds niet gek, ook niet met een ‘gewone’ voltijds baan.
Overigens ben ik zelf een beroerde zwangere, ik heb alles vanaf het begin al wat ingeperkt.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven