Zwanger
alle pijlers
hoelang blijf je doorwerken met pijn BI
zondag 17 augustus 2014 om 13:37
De titel zegt het al. Ik ben 28 wkn zwanger en heb eigenlijk al vanaf een week of 12 last van
mijn bekken.
Ik sta op met pijn en ga naar bed met pijn. Soms zijn er dagen dat ik mijn broek niet eens kan aantrekken etc.
Nu werk ik nog steeds 27 uur maar het begint op te breken, naar mijn werk toe gaat nog wel maar hoe ik thuis kom is de laatste week echt een wonder. Pure wilskracht denk ik. Maar ik vind mijn werk in combi met 2 dgn thuis ivm met mijn andere 2 kinderen erg leuk en een fijne afwisseling. En het herstel duurt ook nog eens veel langer na een dag werken.
Mijn verstand zegt dat ik dat ik mij morgen ziek moet melden aangezien ik nu vandaag echt het gevoel heb dat ik ben aangereden en volledig in puin lig. En dan heb ik alleen even de swiffer over de vloer gehaald.
Maar mijn gevoel druist daar volledig tegen in, het voelt als opgeven en falen. Want hoeveel mensen lopen er niet dagelijks met chronische pijn.
Ik ben 3 wkn geleden al bij de ha geweest en ik moest eerst fysio proberen waar ik aankomende dinsdag pas terecht kan, want die was op vakantie (speciale bekkenfysio) aan de andere kant denk ik ja, die oefeningen ken ik al. En bij de 2de maakte het echt geen verschil.
De ha had het erover dat als dat niet zou helpen of onvoldoende ik dan aan de morfinepleisters moet. Waar ik best wel van geschrokken ben.
Hoe krijg ik mijn verstand en gevoel op 1 lijn
mijn bekken.
Ik sta op met pijn en ga naar bed met pijn. Soms zijn er dagen dat ik mijn broek niet eens kan aantrekken etc.
Nu werk ik nog steeds 27 uur maar het begint op te breken, naar mijn werk toe gaat nog wel maar hoe ik thuis kom is de laatste week echt een wonder. Pure wilskracht denk ik. Maar ik vind mijn werk in combi met 2 dgn thuis ivm met mijn andere 2 kinderen erg leuk en een fijne afwisseling. En het herstel duurt ook nog eens veel langer na een dag werken.
Mijn verstand zegt dat ik dat ik mij morgen ziek moet melden aangezien ik nu vandaag echt het gevoel heb dat ik ben aangereden en volledig in puin lig. En dan heb ik alleen even de swiffer over de vloer gehaald.
Maar mijn gevoel druist daar volledig tegen in, het voelt als opgeven en falen. Want hoeveel mensen lopen er niet dagelijks met chronische pijn.
Ik ben 3 wkn geleden al bij de ha geweest en ik moest eerst fysio proberen waar ik aankomende dinsdag pas terecht kan, want die was op vakantie (speciale bekkenfysio) aan de andere kant denk ik ja, die oefeningen ken ik al. En bij de 2de maakte het echt geen verschil.
De ha had het erover dat als dat niet zou helpen of onvoldoende ik dan aan de morfinepleisters moet. Waar ik best wel van geschrokken ben.
Hoe krijg ik mijn verstand en gevoel op 1 lijn
zondag 17 augustus 2014 om 14:00
Ik vind het vooral raar dat je niet véél eerder naar een fysiotherapeut gestapt bent. Mijn bekkenfysiotherapeute zet mijn bekken 2 keer per week recht. Daardoor kan ik nu in en rond het huis nog redelijk scharrelen, ook al kan ik bijvoorbeeld al maanden zelf geen boodschappen meer doen omdat ik dan de rest van de dag uitgeschakeld ben. Die fysio kan je ook vertellen dat de beweging die je maakt bij swifferen en stofzuigen zo ongeveer het meest belastende is wat je kunt doen en dus al láng niet meer zou moeten doen. Verder is er nog een bekkenband mogelijk om kleine stukjes lopen makkelijker te maken. Afhankelijk van het soort werk dat je doet zou je misschien nog best tot je verlof door kunnen werken al dan niet in kortere uren.
In antwoord op je vraag: beide keren tot 33 weken. De eerste keer fulltime in een kantoorfunctie. Nu slechts enkele dagdelen. Het zorgen voor mijn peuter valt echter zo zwaar dat ik daar inmiddels wel meer opvang voor heb omdat ik niet meer kan doen met hem wat hij nodig heeft (buiten spelen, lekker bewegen) en ik meer rust nodig heb.
In antwoord op je vraag: beide keren tot 33 weken. De eerste keer fulltime in een kantoorfunctie. Nu slechts enkele dagdelen. Het zorgen voor mijn peuter valt echter zo zwaar dat ik daar inmiddels wel meer opvang voor heb omdat ik niet meer kan doen met hem wat hij nodig heeft (buiten spelen, lekker bewegen) en ik meer rust nodig heb.
zondag 17 augustus 2014 om 14:04
Nou ja ik doe al administratief werk, waar zitten en lopen afwisselend zijn. Ik werk middenin het centrum van Amsterdam waar je dus ook even niet met de auto parkeert.
Dus minder werken zou een optie zijn maar dan nog zit ik met die reis met de trein en tram. Waar ik nu in de vakantie gewoon nog redelijk kan zitten. Maar het is of tegenwoordig iedereen blik op oneindig heeft als ze zien dat je zwanger bent, om hun plaatsje dan af te staan in de tram of trein. Ik schrik er soms echt van dat mensen niets meer voor elkaar over hebben, maar goed dat is een andere discussie.
Ik ben dus eigenlijk langer onderweg dan aan het werk zeg maar, als ik minder ga werken. Maar dan kom je thuis en dan willen de 2 andere meiden natuurlijk ook aandacht wat ik helemaal kan begrijpen. Als dit de eerste zou zijn dan zou minder werken echt een goede optie zijn want dan kom je thuis en kan je echt rusten.
Ik ben ook totaal niet voor de morfine pleisters, dan loop ik liever met pijn. Dan stoned in bed en niets meer kunnen.
Overigens heb ik een lieve man die veel uit handen neemt hoor. Maar die ziet mij natuurlijk ook al weken zo rondslepen en hij vind dat ik volledig de ziektewet in moet gaan omdat hij bang is dat ik er straks helemaal niet ongeschonden uit kom, na de bevalling zeg maar.
Dus minder werken zou een optie zijn maar dan nog zit ik met die reis met de trein en tram. Waar ik nu in de vakantie gewoon nog redelijk kan zitten. Maar het is of tegenwoordig iedereen blik op oneindig heeft als ze zien dat je zwanger bent, om hun plaatsje dan af te staan in de tram of trein. Ik schrik er soms echt van dat mensen niets meer voor elkaar over hebben, maar goed dat is een andere discussie.
Ik ben dus eigenlijk langer onderweg dan aan het werk zeg maar, als ik minder ga werken. Maar dan kom je thuis en dan willen de 2 andere meiden natuurlijk ook aandacht wat ik helemaal kan begrijpen. Als dit de eerste zou zijn dan zou minder werken echt een goede optie zijn want dan kom je thuis en kan je echt rusten.
Ik ben ook totaal niet voor de morfine pleisters, dan loop ik liever met pijn. Dan stoned in bed en niets meer kunnen.
Overigens heb ik een lieve man die veel uit handen neemt hoor. Maar die ziet mij natuurlijk ook al weken zo rondslepen en hij vind dat ik volledig de ziektewet in moet gaan omdat hij bang is dat ik er straks helemaal niet ongeschonden uit kom, na de bevalling zeg maar.
zondag 17 augustus 2014 om 14:08
Bij mijn eerste heb ik zo lang moedig volgehouden dat ik vanaf week 33 met verplichte bedrust in het ziekenhuis werd opgenomen. Bij de tweede heb ik daarom bewust naar mijn lichaam geluisterd en ben vanaf week 25 halve dagen gaan werken en met 33 weken helemaal gestopt. Je bent maar zo weinig zwanger in je leven, en in die periode is dat (of zou moeten zijn) het belangrijkste waar je je mee bezig moet houden.
zondag 17 augustus 2014 om 14:10
Mevrouwdekees je hebt gelijk, ik ben niet eerder gegaan omdat ik tijdens mijn 2de zwangerschap al ben geweest en de oefeningen dus echt wel ken en uitvoer.
Maar nu niet meer voldoende blijkt te helpen en lees, 3 weken toen ik een afspraak wilde maken was zij op vakantie, en voordeel ze zit om de hoek.
Maar nu niet meer voldoende blijkt te helpen en lees, 3 weken toen ik een afspraak wilde maken was zij op vakantie, en voordeel ze zit om de hoek.
zondag 17 augustus 2014 om 14:17
Ik zou het zoeken in 1 regelmatig rechtzetten bekken. 2 meer opvang voor je meiden, 3 kijken wat de mogelijkheden zijn qua vervoer (ik fiets ook stukjes van 200 meter ipv lopen) 4. huishoudelijk werk onmiddellijk laten voor wat het is.
Na al die maatregelen kun je kijken of minder/ korter werken/ thuiswerken een optie is, lukt dat niet de ziektewet in. En pas daarna zou ik morfinepleisters ook maar overwegen.
Na al die maatregelen kun je kijken of minder/ korter werken/ thuiswerken een optie is, lukt dat niet de ziektewet in. En pas daarna zou ik morfinepleisters ook maar overwegen.
zondag 17 augustus 2014 om 14:35
Ben ook doorgegaan tot 33 weken, toen ging ik met verlof (vakantie opgenomen voorafgaand aan mijn verlof). Ook dagelijks reizen met het ov , hartje zomer. Geen succes inderdaad, niemand staat meer voor je op. Ik had het geluk dat ik vaak lieve conducteurs tegen kwam die me dan naar eerste klas stuurden.
Maar... Ik zou bij een volgende zwangerschap echt niet meer zo lang door gaan. Ik ging vaak 2x per week naar de Fysio, vanaf 20 weken, tot een week voor de bevalling. En nu, dochter is bijna 1, loop ik nog steeds bij de Fysio.
Thuis deed ik niks meer, ook niet toen ik met verlof was. Gelukkig een hele lleve man die het allemaal deed.
Maar... Ik zou bij een volgende zwangerschap echt niet meer zo lang door gaan. Ik ging vaak 2x per week naar de Fysio, vanaf 20 weken, tot een week voor de bevalling. En nu, dochter is bijna 1, loop ik nog steeds bij de Fysio.
Thuis deed ik niks meer, ook niet toen ik met verlof was. Gelukkig een hele lleve man die het allemaal deed.
zondag 17 augustus 2014 om 14:49
Viva-Amber ik ga nu ook naar de fysio aankomende dinsdag, dan is ze weer terug van vakantie. Kijken of ze me nog iets kan helpen.
Ik moet zelf idd nog 3 wkn werken en dan heb ik vakantie met aansluitend verlof. Ik moet dus 3 wkn zien te overbruggen en zoals het nu vandaag gaat dan red ik het niet eens naar mijn werk.
Ik moet zelf idd nog 3 wkn werken en dan heb ik vakantie met aansluitend verlof. Ik moet dus 3 wkn zien te overbruggen en zoals het nu vandaag gaat dan red ik het niet eens naar mijn werk.
