Zwanger
alle pijlers
hormonen :mad:
vrijdag 21 oktober 2011 om 11:23
weet niet zo goed wat ik met die topic wil, misschien een beetje herkenning??
Ik ben inmiddels ruim 31 weken zwanger van ons zo gewenste 1ste kindje. Het heeft meer dan 3 jaar geduurd voordat ik eindelijk zwanger was en tot op heden heb ik een totaal ongestoorde zwangerschap. Geen kwaaltjes, geen klachten helemaal niets.
Maar ik blijf het doodeng vinden, we hebben nu eindelijk de babykamer zo goed als klaar eerder durfde ik het gewoon niet aan. Maar zelfs nu kan ik gewoon haast niet geloven dat daar straks ons kindje ligt. Ik ben zo ontzettend bang dat er alsnog iets misgaat... Zodra ik dit typ moet ik weer huilen.
En dat is het dus, ik zit nu al de halve ochtend te huilen, huilen omdat ik zo blij ben met deze zwangerschap maar ook omdat ik zo bang ben. Ik weet dat de kans heeeel klein is dat het misgaat maar toch..
Verder mis ik mijn familie (ik woon niet in NL) en ja dat is onze eigen keuze geweest, maar ik mis ze wel, vooral nu. Ik mis vriendinnen, ik heb er hier wel wat maar dat is toch niet zoals het in NL was. Overigens wil ik echt niet terug naar NL!
Dan zijn er nog financiële zorgen die maken dat ik niet echt lekker in mijn vel zit. We hebben de afgelopen maanden zoveel tegenslagen gehad op dat vlak, ik weet niet hoeveel we nog op kunnen vangen. We doen zo ons best en iedere keer gebeurt er weer wat... Helpt ook niet dat ik nu op de bank zit terwijl ik graag nog even wil werken, alleen dat laatste is lastig, ik heb wel werk maar dat is op oproepbasis. Vooraf hadden ze aangegeven dat ik me echt geen zorgen hoefde te maken over het aantal diensten. Nu valt dat dus heel erg tegen, heb wel ww aangevraagd maar dat duurt ook lang voordat het geregeld is.
Hoe kan ik nu proberen wat relaxter met alles om te gaan. Ok de financiële dingen kunnen jullie me niet mee helpen, maar het missen maar vooral de angst.
Waarom kan ik nou gewoon niet vertrouwen dat ons kindje straks echt in dat wiegje ligt?? Wie oh wie heeft er tips?
Of hoe ga ik om met het gemis van familie ed?
sorry voor het lange verhaal hoor!
Ik ben inmiddels ruim 31 weken zwanger van ons zo gewenste 1ste kindje. Het heeft meer dan 3 jaar geduurd voordat ik eindelijk zwanger was en tot op heden heb ik een totaal ongestoorde zwangerschap. Geen kwaaltjes, geen klachten helemaal niets.
Maar ik blijf het doodeng vinden, we hebben nu eindelijk de babykamer zo goed als klaar eerder durfde ik het gewoon niet aan. Maar zelfs nu kan ik gewoon haast niet geloven dat daar straks ons kindje ligt. Ik ben zo ontzettend bang dat er alsnog iets misgaat... Zodra ik dit typ moet ik weer huilen.
En dat is het dus, ik zit nu al de halve ochtend te huilen, huilen omdat ik zo blij ben met deze zwangerschap maar ook omdat ik zo bang ben. Ik weet dat de kans heeeel klein is dat het misgaat maar toch..
Verder mis ik mijn familie (ik woon niet in NL) en ja dat is onze eigen keuze geweest, maar ik mis ze wel, vooral nu. Ik mis vriendinnen, ik heb er hier wel wat maar dat is toch niet zoals het in NL was. Overigens wil ik echt niet terug naar NL!
Dan zijn er nog financiële zorgen die maken dat ik niet echt lekker in mijn vel zit. We hebben de afgelopen maanden zoveel tegenslagen gehad op dat vlak, ik weet niet hoeveel we nog op kunnen vangen. We doen zo ons best en iedere keer gebeurt er weer wat... Helpt ook niet dat ik nu op de bank zit terwijl ik graag nog even wil werken, alleen dat laatste is lastig, ik heb wel werk maar dat is op oproepbasis. Vooraf hadden ze aangegeven dat ik me echt geen zorgen hoefde te maken over het aantal diensten. Nu valt dat dus heel erg tegen, heb wel ww aangevraagd maar dat duurt ook lang voordat het geregeld is.
Hoe kan ik nu proberen wat relaxter met alles om te gaan. Ok de financiële dingen kunnen jullie me niet mee helpen, maar het missen maar vooral de angst.
Waarom kan ik nou gewoon niet vertrouwen dat ons kindje straks echt in dat wiegje ligt?? Wie oh wie heeft er tips?
Of hoe ga ik om met het gemis van familie ed?
sorry voor het lange verhaal hoor!
vrijdag 21 oktober 2011 om 11:31
BarbaraAnn ja daar heb je op zich ook gelijk in, maar ja dan lees ik hier weer zo´n topic (ik weet het die moet ik ook gewoon niet lezen) van een kindje wat bij 35 weken in de buik overlijdt en dan boem gaan de gedachten weer.
wat misschien ook niet helpt is dat ik zelf verloskundige ben en dit soort dingen dus ook in de praktijk meemaak, niet alleen van horen zeg...
Ter nuancering zie ik dan ook wel weer dat het meestal wel goed gaat.
argh ik zit mezelf gewoon zo in de weg..
wat misschien ook niet helpt is dat ik zelf verloskundige ben en dit soort dingen dus ook in de praktijk meemaak, niet alleen van horen zeg...
Ter nuancering zie ik dan ook wel weer dat het meestal wel goed gaat.
argh ik zit mezelf gewoon zo in de weg..
vrijdag 21 oktober 2011 om 11:33
quote:Floortje_1981 schreef op 21 oktober 2011 @ 11:31:
BarbaraAnn ja daar heb je op zich ook gelijk in, maar ja dan lees ik hier weer zo´n topic (ik weet het die moet ik ook gewoon niet lezen) van een kindje wat bij 35 weken in de buik overlijdt en dan boem gaan de gedachten weer.
wat misschien ook niet helpt is dat ik zelf verloskundige ben en dit soort dingen dus ook in de praktijk meemaak, niet alleen van horen zeg...
Ter nuancering zie ik dan ook wel weer dat het meestal wel goed gaat.
argh ik zit mezelf gewoon zo in de weg..Zou het je helpen om de verloskundige te vragen of je nu wat vaker op controle mag? Houdt 'ie jou goed in de gaten door jou situatie?
BarbaraAnn ja daar heb je op zich ook gelijk in, maar ja dan lees ik hier weer zo´n topic (ik weet het die moet ik ook gewoon niet lezen) van een kindje wat bij 35 weken in de buik overlijdt en dan boem gaan de gedachten weer.
wat misschien ook niet helpt is dat ik zelf verloskundige ben en dit soort dingen dus ook in de praktijk meemaak, niet alleen van horen zeg...
Ter nuancering zie ik dan ook wel weer dat het meestal wel goed gaat.
argh ik zit mezelf gewoon zo in de weg..Zou het je helpen om de verloskundige te vragen of je nu wat vaker op controle mag? Houdt 'ie jou goed in de gaten door jou situatie?
vrijdag 21 oktober 2011 om 11:34
Floortje van harte gefeliciteerd. Heb in het verleden wel eens posts van je gelezen over jullie problemen om zwanger te worden. Wat geweldig dat het nu is gelukt.
Ik denk dat de zorgen die je je maakt heel veel voorkomen bij zwangeren. Ik heb tenminste ook eindeloos gepiekerd over hetzelfde en was enorm opgelucht toen de baby eenmaal geboren was en alles goed was gegaan. Ik denk dat deze zorgen voor jou versterkt worden omdat je weinig contacten hebt waar je ze mee kunt delen.
Is er in het land waar je woont niet ergens iets van zwangerschapsgym/yoga/zwemmen? Misschien een goede manier om wat nieuwe mensen te leren kennen die bovendien in hetzelfde schuitje zitten.
Ik denk dat de zorgen die je je maakt heel veel voorkomen bij zwangeren. Ik heb tenminste ook eindeloos gepiekerd over hetzelfde en was enorm opgelucht toen de baby eenmaal geboren was en alles goed was gegaan. Ik denk dat deze zorgen voor jou versterkt worden omdat je weinig contacten hebt waar je ze mee kunt delen.
Is er in het land waar je woont niet ergens iets van zwangerschapsgym/yoga/zwemmen? Misschien een goede manier om wat nieuwe mensen te leren kennen die bovendien in hetzelfde schuitje zitten.
The time is now
vrijdag 21 oktober 2011 om 11:35
ik heb iedere 2 weken controle dus ehm ja veel vaker dan dat hoeft ook niet...
Ik voel het kindje ook continue bewegen dus dat is het ook niet echt...
Ik heb wel al in het begin aangegeven dat ik niet over de 41 weken wil gaan. Ik heb nog niet het idee dat ze dat echt serieus nemen, daar ga ik me wel hard voor maken..
Ik voel het kindje ook continue bewegen dus dat is het ook niet echt...
Ik heb wel al in het begin aangegeven dat ik niet over de 41 weken wil gaan. Ik heb nog niet het idee dat ze dat echt serieus nemen, daar ga ik me wel hard voor maken..
vrijdag 21 oktober 2011 om 11:37
Banda dank je! Ik zit op zwangerschapsgym, elke 2 weken, maar heb niet het idee dat ik daar echt mijn ei kwijt kan..
Als ik het met vriendinnen of mijn ouders bespreek heb ik niet het gevoel dat ze het begrijpen. Het gaat toch allemaal goed zeggen ze dan, of je moet je niet zo´n zorgen maken hoor.
Eh ja dat probeer ik ook niet te doen! Doe het ook niet voor mijn lol ofzo..
Als ik het met vriendinnen of mijn ouders bespreek heb ik niet het gevoel dat ze het begrijpen. Het gaat toch allemaal goed zeggen ze dan, of je moet je niet zo´n zorgen maken hoor.
Eh ja dat probeer ik ook niet te doen! Doe het ook niet voor mijn lol ofzo..
vrijdag 21 oktober 2011 om 11:49
Lieve Floortje, het vervelende is dat niemand je nu kan vertellen hoe je verdere zwangerschap zal verlopen, hoe de bevalling zal gaan en hoe jullie kindje eruit ziet. Dat is nu nog onduidelijk en ik snap heel goed dat je je daar onder invloed van hormonen heel onzeker van kan worden.
Kan je skypen met je familie/vrienden in NL? Dan zou ik uitleggen dat je nu even veel steun nodig hebt en je graag een tijdje met ze skypt. Dat is financieel ook fijner dan bellen.
En financieel gezien kom je er ook wel hoor. Genoeg alleenstaande vrouwen met een bijstandsuitkering die 3 kinderen kunnen onderhouden. Dus jullie komen er wel!
Wees maar lief voor jezelf, neem je rust als je nu toch niet kan werken, ga lekker in bad, koop lekkere dingen om te eten, een mooi boek of tijdschrift, kruip onder een dekentje op de bank en doe je voetjes omhoog.
Kan je skypen met je familie/vrienden in NL? Dan zou ik uitleggen dat je nu even veel steun nodig hebt en je graag een tijdje met ze skypt. Dat is financieel ook fijner dan bellen.
En financieel gezien kom je er ook wel hoor. Genoeg alleenstaande vrouwen met een bijstandsuitkering die 3 kinderen kunnen onderhouden. Dus jullie komen er wel!
Wees maar lief voor jezelf, neem je rust als je nu toch niet kan werken, ga lekker in bad, koop lekkere dingen om te eten, een mooi boek of tijdschrift, kruip onder een dekentje op de bank en doe je voetjes omhoog.
vrijdag 21 oktober 2011 om 11:52
floor: uit ervaring sprekende: als zwangere kun je ontzettend veel beren op de weg zien, waar je als niet-zwangere totaal anders mee omgaat. Dit gaat echt over als je bevallen bent.
Ik hoop dat je op andere manieren wel contact met je familie en vriendinnen kunt hebben, want het is hartstikke logisch dat je dit met hen wilt delen.
En huil af en toe flink een keer en ben extra lief voor jezelf. Vertroetel jezelf en laat jezelf vertroetelen. En ondanks de angsten, die iedere zwangere wel heeft, hoop ik dat het toch lukt om van je buik te genieten.
Ik hoop dat je op andere manieren wel contact met je familie en vriendinnen kunt hebben, want het is hartstikke logisch dat je dit met hen wilt delen.
En huil af en toe flink een keer en ben extra lief voor jezelf. Vertroetel jezelf en laat jezelf vertroetelen. En ondanks de angsten, die iedere zwangere wel heeft, hoop ik dat het toch lukt om van je buik te genieten.
vrijdag 21 oktober 2011 om 11:59
@pop ja ik heb wel skype en bel (via skype) geregeld met mijn ouders. Schoonouders hebben we geen geweldige band mee. Vriendinnen zitten nauwelijks op skype terwijl ik al meerdere malen heb aangegeven dat wel erg leuk te vinden.
Wat je zegt over er financieel wel komen, dat is ook wel zo hoor. Het is alleen zo irritant, we werken allebei zo hard en soms denk ik weleens waarvoor??
@Marah, ik geniet zeker wel van mijn buik hoor en van het kleintje wat erin zit, het is de ene keer ook gewoon erger dan de andere keer. Nu door met kamertje bezig te zijn is het weer extra erg denk ik..
liefs voor mezelf ben ik geloof ik wel, al baal ik van het niets doen. Manlief is trouwens wel heel erg lief ook, dat helpt wel. Mag altijd tegen hem zeuren..
ik vind het trouwens wel erg fijn om te lezen dat ik niet de enige ben...
Wat je zegt over er financieel wel komen, dat is ook wel zo hoor. Het is alleen zo irritant, we werken allebei zo hard en soms denk ik weleens waarvoor??
@Marah, ik geniet zeker wel van mijn buik hoor en van het kleintje wat erin zit, het is de ene keer ook gewoon erger dan de andere keer. Nu door met kamertje bezig te zijn is het weer extra erg denk ik..
liefs voor mezelf ben ik geloof ik wel, al baal ik van het niets doen. Manlief is trouwens wel heel erg lief ook, dat helpt wel. Mag altijd tegen hem zeuren..
ik vind het trouwens wel erg fijn om te lezen dat ik niet de enige ben...
vrijdag 21 oktober 2011 om 13:07
vrijdag 21 oktober 2011 om 14:10
Ik herken je zorgen ook hoor. Het hoort ook bij het moeder worden/zijn. Je bent opeens verantwoordelijk voor iemand anders en je hebt er zo weinig invloed op (zeker als je zwanger bent)
En de hang naar je familie en vrienden in NL is ook heel begrijpelijk. Mijn zwangere nichtje is zelfs uiteindelijk weer naar NL gekomen om hier te bevallen omdat ze iedereen zo miste.
Haal diep adem en neem nog een stukje chocolade. en probeer topics zoals degene die je eerder noemde te vermijden. Ik ben inmiddels bevallen maar ze raken mij nog enorm (net als Oprah die gisteren met ouders va overleden kinderen zat te praten. Man wat heb ik zitten janken)
voor jou en bedenk dat je het door de hormonen nu gewoon niet meer overziet. Het komt goed!
En de hang naar je familie en vrienden in NL is ook heel begrijpelijk. Mijn zwangere nichtje is zelfs uiteindelijk weer naar NL gekomen om hier te bevallen omdat ze iedereen zo miste.
Haal diep adem en neem nog een stukje chocolade. en probeer topics zoals degene die je eerder noemde te vermijden. Ik ben inmiddels bevallen maar ze raken mij nog enorm (net als Oprah die gisteren met ouders va overleden kinderen zat te praten. Man wat heb ik zitten janken)
voor jou en bedenk dat je het door de hormonen nu gewoon niet meer overziet. Het komt goed!
