Zwanger
alle pijlers
Icsi traject laatste kansen
maandag 7 september 2020 om 08:50
Hoi allemaal,
Wij zitten al vanaf begin 2016 in de medische molen om zwanger te worden. Nu zitten wij aan het einde van ons icsi traject en hebben wij nog meerdere cryo’s in de vriezer. Ik zit nu op het wachtbankje na een tp maar voel al dat het niet gelukt is.
Ik merk dat ik het lastig vind dat er nog elke keer hoop was en ik nu heel erg bezig ben met de vraag “wat als het nooit lukt”.
Ik wil natuurlijk nog positief blijven maar krijg soms toch paniek bij de gedachte dat het straks klaar is.
Graag zou ik schrijven met een klein groepje meiden die in hetzelfde schuitje zitten. De topics waar ik meegeschreven heb op verschillende forums bleef ik steeds als laatste over.
Groetjes, Rosie
Wij zitten al vanaf begin 2016 in de medische molen om zwanger te worden. Nu zitten wij aan het einde van ons icsi traject en hebben wij nog meerdere cryo’s in de vriezer. Ik zit nu op het wachtbankje na een tp maar voel al dat het niet gelukt is.
Ik merk dat ik het lastig vind dat er nog elke keer hoop was en ik nu heel erg bezig ben met de vraag “wat als het nooit lukt”.
Ik wil natuurlijk nog positief blijven maar krijg soms toch paniek bij de gedachte dat het straks klaar is.
Graag zou ik schrijven met een klein groepje meiden die in hetzelfde schuitje zitten. De topics waar ik meegeschreven heb op verschillende forums bleef ik steeds als laatste over.
Groetjes, Rosie
maandag 7 september 2020 om 09:33
Hier ook geen ervaring. Wil je wel veel sterkte wensen, want het lijkt me heel spannend voor je.
Mag ik vragen waarom je denkt dat het nu niet gelukt is? Ik ben vaak zwanger geweest, en hoewel ik soms inderdaad wel al voor de nod voelde dat ik zwanger was, heb ik ook een aantal keren ‘zeker geweten’ dat het niet gelukt was, maar toen bleek dat wel zo te zijn. Er viel eigenlijk geen peil op te trekken.
Mag ik vragen waarom je denkt dat het nu niet gelukt is? Ik ben vaak zwanger geweest, en hoewel ik soms inderdaad wel al voor de nod voelde dat ik zwanger was, heb ik ook een aantal keren ‘zeker geweten’ dat het niet gelukt was, maar toen bleek dat wel zo te zijn. Er viel eigenlijk geen peil op te trekken.
maandag 7 september 2020 om 09:52
Het zag er voor mij uit dat 'het lukt niet' een realistisch scenario zou zijn.
mijn plan was om het spaargeld wat ik aan het opbouwen was voor de baby uit te geven aan een grote vakantie voor mezelf als het idd niet zou lukken. Even uit mn routine, ergens nieuw naar toe, iets doen wat ik nog nooit gedaan had, en om die tijd te nemen om over mijn kinderloze toekomst na te denken.
Gelukkig is het voor mij niet nodig geweest, ik snap hoe je je voelt, wat als het nooit lukt, wat als ik geen moeder word. Het is zo'n naar gevoel waar je niks aan kan doen, alle optimistische woorden van anderen halen het gevoel niet weg.
Ik duim voor je dat het wel mag lukken.
mijn plan was om het spaargeld wat ik aan het opbouwen was voor de baby uit te geven aan een grote vakantie voor mezelf als het idd niet zou lukken. Even uit mn routine, ergens nieuw naar toe, iets doen wat ik nog nooit gedaan had, en om die tijd te nemen om over mijn kinderloze toekomst na te denken.
Gelukkig is het voor mij niet nodig geweest, ik snap hoe je je voelt, wat als het nooit lukt, wat als ik geen moeder word. Het is zo'n naar gevoel waar je niks aan kan doen, alle optimistische woorden van anderen halen het gevoel niet weg.
Ik duim voor je dat het wel mag lukken.
maandag 7 september 2020 om 10:45
Rosie: misschien wil je meeschrijven in het IVF/ICSI topic? Hier zitten een aantal in jouw schuitje (waaronder ikzelf, ook sinds begin 2016 en richting einde), plus nog een paar meiden die helaas zonder vervulling zitten en ons nog steunen.
Ik lees hier ook al een aantal reacties, die vast heel lief en goedbedoeld zijn, maar waar je eigenlijk niet op zit te wachten als je in onze situatie zit (niet lelijk bedoeld naar degenen die een reactie hebben gegeven!). Daarom van harte welkom in het andere topic
Ik lees hier ook al een aantal reacties, die vast heel lief en goedbedoeld zijn, maar waar je eigenlijk niet op zit te wachten als je in onze situatie zit (niet lelijk bedoeld naar degenen die een reactie hebben gegeven!). Daarom van harte welkom in het andere topic
maandag 7 september 2020 om 11:22
Excuses, ik denk dat je gelijk hebt. Je weet alleen hoe het echt is als je in de situatie zit, en ik begrijp wel dat dit een heel gevoelig onderwerp is.Vienna25 schreef: ↑07-09-2020 10:45Rosie: misschien wil je meeschrijven in het IVF/ICSI topic? Hier zitten een aantal in jouw schuitje (waaronder ikzelf, ook sinds begin 2016 en richting einde), plus nog een paar meiden die helaas zonder vervulling zitten en ons nog steunen.
Ik lees hier ook al een aantal reacties, die vast heel lief en goedbedoeld zijn, maar waar je eigenlijk niet op zit te wachten als je in onze situatie zit (niet lelijk bedoeld naar degenen die een reactie hebben gegeven!). Daarom van harte welkom in het andere topic
TO, heel veel sterkte en succes!
maandag 7 september 2020 om 11:52
Verrassingswolkje: helemaal geen excuses nodig! Wat je zegt, het ligt gevoelig en dat maakt het allemaal best ingewikkeld over en weer.
Het is sowieso heel lief als mensen mee leven!
Ik probeer ook altijd blij te zijn voor iedereen die wel hun wens in vervulling zien gaan. Meestal gaat me dat goed af, maar eerlijk soms ook helemaal niet (en daar kan ik ook van balen, want het een staat los van het ander...)
Kortom: mijn opmerking was echt niet als kritiek bedoeld of lelijk oid. Maar vooral naar Rosie toe. Het uitzichtloze maakt het zo moeilijk.
Het is sowieso heel lief als mensen mee leven!
Ik probeer ook altijd blij te zijn voor iedereen die wel hun wens in vervulling zien gaan. Meestal gaat me dat goed af, maar eerlijk soms ook helemaal niet (en daar kan ik ook van balen, want het een staat los van het ander...)
Kortom: mijn opmerking was echt niet als kritiek bedoeld of lelijk oid. Maar vooral naar Rosie toe. Het uitzichtloze maakt het zo moeilijk.
maandag 7 september 2020 om 11:55
Ik vond zelf de onzekerheid het lastigst. Het was een onzekere situatie die heel lang duurde, met hoop en tranen en hoop en teleurstelling en weer hoop, en weer lege handen. En als de uitkomst nou nog beloofd was, JA je krijgt een kindje, JA je wordt moeder, dan had ik dat allemaal veel makkelijker kunnen hebben dan nu je elke maand je kansen zag afnemen. Nog 2 ivf-en, nog zoveel rietjes (ik had een donor), nog 2 cryo's, nog 1 cryo's. Het werd elke ronde belangrijker om te lukken want elke ronde was er weer een kans weg.
Het is helemaal kut. Nogmaals, ik hoop voor je dat je tot de gelukkigen behoort, en ik vind het verstandig dat je ook al verder kijkt voor als het niet zo mag zijn. Wat dan? Hoe dan verder?
Het is helemaal kut. Nogmaals, ik hoop voor je dat je tot de gelukkigen behoort, en ik vind het verstandig dat je ook al verder kijkt voor als het niet zo mag zijn. Wat dan? Hoe dan verder?
maandag 7 september 2020 om 11:56
TO, ik sluit me aan bij Vienna. Ik heb heel veel baat gehad bij het ICSI/IVF topic toen ik nog in het ICSI-traject zat. Ik was, net als Vienna (en jijzelf in andere topics) een hele langzittende...
Ik heb alle mogelijke teleurstellingen en verdriet wel bij de hand gehad tijdens ons traject en inmiddels het ICSI-traject definitief en kinderloos afgesloten. Ik weet nu wel uit ervaring, dat je daar ook je weg wel in vindt. Hoop dat je daarop kunt vertrouwen en tot die tijd hoop kunt houden. Wij leven een heel fijn en mooi leven, met een gemis dat er altijd zal zijn en anders dan we voor ogen hadden, maar we zijn wel heel gelukkig.
Ik heb alle mogelijke teleurstellingen en verdriet wel bij de hand gehad tijdens ons traject en inmiddels het ICSI-traject definitief en kinderloos afgesloten. Ik weet nu wel uit ervaring, dat je daar ook je weg wel in vindt. Hoop dat je daarop kunt vertrouwen en tot die tijd hoop kunt houden. Wij leven een heel fijn en mooi leven, met een gemis dat er altijd zal zijn en anders dan we voor ogen hadden, maar we zijn wel heel gelukkig.
maandag 7 september 2020 om 12:17
Hier ook na een zwaar traject kinderloos achter gebleven. Heb en had veel aan de dames uit het topic waar vienna het over heeft. Zij snappen jou pijn, verdriet en hoop. Bij ons viel het doek in maart 2020 en moet eerlijk zeggen dat het niet meer in traject zitten, ook echt rust geen, naast al het verdriet.
maandag 7 september 2020 om 14:21
Bedankt voor alle lieve reacties. Duufje en Jokke het doet me ook wel goed te lezen dat jullie toch een soort van je weg erin hebben gevonden. Heel veel respect voor jullie beide.
Vienna bedankt voor je lieve reactie ook. Misschien ga ik wel meeschrijven maar merk toch dat ik het lastig vind dat sommige pas aan het begin staan. Ben denk ik echt een beetje opzoek naar de herkenning aan het einde van het traject en de emoties die daarbij komen kijken.
Rosings het is inderdaad continu onzeker, en dat is moeilijk. Tot nu toe ging het me steeds best goed af maar nu vind ik het lastiger. We hebben ook al flink grote tegenslagen gehad en dat is soms ook lastig te bevatten. Fijn dat het bij jou gelukt is!
Verrassingswolkje bedankt voor je reactie.
Ik had hele pijnlijke borsten en dat is nu helemaal weg, dit gebeurd eigenlijk altijd voordat ik ongesteld moet worden eerst zijn ze pijnlijk en als het dan over is word ik ongesteld. Daarnaast al wat rugpijn en pijn in mijn benen. Dit heb ik ook altijd als ik ongesteld word.
Vienna bedankt voor je lieve reactie ook. Misschien ga ik wel meeschrijven maar merk toch dat ik het lastig vind dat sommige pas aan het begin staan. Ben denk ik echt een beetje opzoek naar de herkenning aan het einde van het traject en de emoties die daarbij komen kijken.
Rosings het is inderdaad continu onzeker, en dat is moeilijk. Tot nu toe ging het me steeds best goed af maar nu vind ik het lastiger. We hebben ook al flink grote tegenslagen gehad en dat is soms ook lastig te bevatten. Fijn dat het bij jou gelukt is!
Verrassingswolkje bedankt voor je reactie.
Ik had hele pijnlijke borsten en dat is nu helemaal weg, dit gebeurd eigenlijk altijd voordat ik ongesteld moet worden eerst zijn ze pijnlijk en als het dan over is word ik ongesteld. Daarnaast al wat rugpijn en pijn in mijn benen. Dit heb ik ook altijd als ik ongesteld word.
maandag 7 september 2020 om 14:26
ik vind dit wel een kut reactie op mensen die meeleven met TO
TO sterkte , lijkt mij erg moeilijk
maandag 7 september 2020 om 14:41
Helemaal mee eens.
De mensen die voorbij dit station geraakt zijn, zitten echt niet in het hoekje ICSI/IVF mee te lezen namelijk. (ervaring)
Wel kunnen we TO een hart onder de riem steken door reacties te geven op haar vragen 'wat als'
En dat zijn ook belangrijke adviezen, steuntjes in de rug enzovoorts.
maandag 7 september 2020 om 14:42
Dat weten 'wij'
En die reacties worden ook niet gegeven door personen die in het zelfde schuitje hebben gezeten.
maandag 7 september 2020 om 16:41
Sorry als mijn bericht anders is opgevat dan dat ik het bedoeld heb. Het ging totaal niet over het ‘een hart onder de riem steken’, zoals ik in een latere post ook schrijf. Natuurlijk is dat heel erg fijn en lief! Zeker als het van iemand komt die weet hoe het is.Kier schreef: ↑07-09-2020 14:41Helemaal mee eens.
De mensen die voorbij dit station geraakt zijn, zitten echt niet in het hoekje ICSI/IVF mee te lezen namelijk. (ervaring)
Wel kunnen we TO een hart onder de riem steken door reacties te geven op haar vragen 'wat als'
En dat zijn ook belangrijke adviezen, steuntjes in de rug enzovoorts.
Ik doelde op de opmerkingen over (eigen/meerdere) zwangerschappen en bepaalde vragen.
Mijn ervaring is anders met het IVF/ICSI “hoekje” voorbij een bepaald stadium. Ben zelf ook al heel lang voorbij een bepaald stadium en herkende me in Rosie. En ervaar steun in het andere topic. Vandaar dat ik haar uitnodigde om daar mee te schrijven.
Begrijp ook goed een apart topic. Heb daar ook wel eens over gedacht (vanwege het gevoel als enige na zo’n lange tijd over te blijven).
maandag 7 september 2020 om 17:17
Wat onwijs moeilijk Rosie! Ik heb in jouw positie gezeten een aantal jaar geleden. Ik heb op de valreep toch een kindje gekregen na 5 jaar ellende. Hoewel ik dus niet echt hier mee zal schrijven vond ik je bericht zo herkenbaar dat ik er toch op wilde reageren.
Ik was ook steeds meer bezig met de vraag “wat als het nooit lukt”. Alternatieve plannen werden steeds belangrijker. Wat dat inhoudt is natuurlijk heel persoonlijk. Een aantal plannen ben ik op een gegeven moment gewoon gaan uitvoeren, zoals specifieke nieuwe hobby’s erbij, een andere baan (ik vond mijn baan niet betekenisvol genoeg meer), en minder werken (dat was ik met kind ook van plan, dus waarom gunde ik mezelf dat niet zonder kind terwijl het financieel haalbaar was).
Stap voor stap het traject door omdat je nog kansen hebt zou ik een mooie tip vinden om te geven, maar ik weet dat ik zelf op een gegeven moment ook de alternatieven nodig had. Het uitzichtloze vond ik het zwaarste. Dat niet weten of en hoe het goed komt. Ik moest dingen bedenken waar ik ook ‘ok’ mee was, dat ik mezelf kon vertellen dat het hoe dan ook goed kwam, al zag ‘goed’ er dan anders uit dan ik ooit bedacht had.
Ik had ook baat bij berichten zoals die van Duufje en jokke, dat mijn leven ook goed zou kunnen worden zonder kind. Ook al zag ik het nog niet écht voor me, dat soort voorbeelden gaven in elk geval een klein stipje aan de horizon dat ik het ook zou kunnen. Dat vond ik lange tijd ook fijner om te lezen dan de verhalen waarbij het op de valreep toch lukte (ik voel me dan ook ergens nog steeds bezwaard mijn ervaring te delen).
Ik hoop ook heel erg voor je dat het toch nog lukt. En dat je intussen een fijn groepje vindt waar je herkenning bij vindt. Goed van je dat je die steun zoekt! Ik durfde niet meer bij een groepje en heb me steeds eenzamer gevoeld.
Vienna haar reactie snap ik heel goed. Hoe lief bedoeld de reacties ook zijn, want dat zijn ze zeker weten. Ik kan uiteraard niet voor Vienna of Rosie spreken, maar vanuit mezelf vind ik tips over mogelijke behandelingen een beetje ondoordacht, het is ook niet waar Rosie nu naar op zoek is. Geloof maar dat iemand die in het traject zit alle mogelijkheden bekeken en overwogen heeft. Zeker iemand die het eindpunt ziet. Een zwangerschap is niet altijd maakbaar en de mogelijkheden zijn niet eindeloos, ook niet buiten Nederland. Soms heb je nou eenmaal alle mogelijkheden geprobeerd of overwogen maar ongelofelijk dikke vette pech gehad.
En iemand die het heeft over vaak zwanger zijn geweest kan best heel confronterend zijn (toevallig kort Verrassingswolkjes topic gezien en daardoor weet ik dat ze heel verdrietig niet blijvend zijn geweest, maar als je dat niet weet is het contrast met Rosie's situatie heel erg groot).
Het is inderdaad een heel gevoelig onderwerp en ingewikkeld om op te reageren. Goed bedoelde reacties met tips kunnen alsnog heel lastig zijn, ik kon me er juist heel erg onbegrepen door voelen. Daarom vind ik de verwijzing naar IVF/ICSI topic een fijne als je op zoek bent naar herkenning.
Al herken ik ook wat Rosie zegt over aan het begin vs eind staan van een traject.
Ik was ook steeds meer bezig met de vraag “wat als het nooit lukt”. Alternatieve plannen werden steeds belangrijker. Wat dat inhoudt is natuurlijk heel persoonlijk. Een aantal plannen ben ik op een gegeven moment gewoon gaan uitvoeren, zoals specifieke nieuwe hobby’s erbij, een andere baan (ik vond mijn baan niet betekenisvol genoeg meer), en minder werken (dat was ik met kind ook van plan, dus waarom gunde ik mezelf dat niet zonder kind terwijl het financieel haalbaar was).
Stap voor stap het traject door omdat je nog kansen hebt zou ik een mooie tip vinden om te geven, maar ik weet dat ik zelf op een gegeven moment ook de alternatieven nodig had. Het uitzichtloze vond ik het zwaarste. Dat niet weten of en hoe het goed komt. Ik moest dingen bedenken waar ik ook ‘ok’ mee was, dat ik mezelf kon vertellen dat het hoe dan ook goed kwam, al zag ‘goed’ er dan anders uit dan ik ooit bedacht had.
Ik had ook baat bij berichten zoals die van Duufje en jokke, dat mijn leven ook goed zou kunnen worden zonder kind. Ook al zag ik het nog niet écht voor me, dat soort voorbeelden gaven in elk geval een klein stipje aan de horizon dat ik het ook zou kunnen. Dat vond ik lange tijd ook fijner om te lezen dan de verhalen waarbij het op de valreep toch lukte (ik voel me dan ook ergens nog steeds bezwaard mijn ervaring te delen).
Ik hoop ook heel erg voor je dat het toch nog lukt. En dat je intussen een fijn groepje vindt waar je herkenning bij vindt. Goed van je dat je die steun zoekt! Ik durfde niet meer bij een groepje en heb me steeds eenzamer gevoeld.
Vienna haar reactie snap ik heel goed. Hoe lief bedoeld de reacties ook zijn, want dat zijn ze zeker weten. Ik kan uiteraard niet voor Vienna of Rosie spreken, maar vanuit mezelf vind ik tips over mogelijke behandelingen een beetje ondoordacht, het is ook niet waar Rosie nu naar op zoek is. Geloof maar dat iemand die in het traject zit alle mogelijkheden bekeken en overwogen heeft. Zeker iemand die het eindpunt ziet. Een zwangerschap is niet altijd maakbaar en de mogelijkheden zijn niet eindeloos, ook niet buiten Nederland. Soms heb je nou eenmaal alle mogelijkheden geprobeerd of overwogen maar ongelofelijk dikke vette pech gehad.
En iemand die het heeft over vaak zwanger zijn geweest kan best heel confronterend zijn (toevallig kort Verrassingswolkjes topic gezien en daardoor weet ik dat ze heel verdrietig niet blijvend zijn geweest, maar als je dat niet weet is het contrast met Rosie's situatie heel erg groot).
Het is inderdaad een heel gevoelig onderwerp en ingewikkeld om op te reageren. Goed bedoelde reacties met tips kunnen alsnog heel lastig zijn, ik kon me er juist heel erg onbegrepen door voelen. Daarom vind ik de verwijzing naar IVF/ICSI topic een fijne als je op zoek bent naar herkenning.
Al herken ik ook wat Rosie zegt over aan het begin vs eind staan van een traject.
maandag 7 september 2020 om 22:03
donderdag 10 september 2020 om 08:46
