Zwanger
alle pijlers
Ik wil heel graag kinderen, zij heeft geen idee wanneer
vrijdag 12 juli 2024 om 13:03
Hallo allemaal,
Dit is misschien een ongebruikelijk onderwerp voor een man om hier te bespreken, maar ik denk dat ik wat vrouwelijk perspectief kan gebruiken. Ik ben een 32-jarige man met een 30-jarige vriendin en weet precies wat ik wil: een gezin. In mijn omgeving zie ik het geluk en de vervulling die jonge ouders (met alle nuances, stress en weinig slaap) ervaren, en ik wil echt graag een kindje. Financieel heb ik alles op orde met een goede, maar niet heel levensvervullende baan en een niet al te spannend leven. Voor mij is het absoluut tijd voor de volgende stap. Ik ben ervan overtuigd dat ik een liefdevolle en zorgzame vader zou zijn. Mijn vrienden zitten allemaal in de fase dat ze een gezin beginnen.
Mijn vriendin is echter nog erg zoekende. Terwijl andere vriendinnen praten over babykamers, zwanger worden of al een kleintje hebben, lijkt mijn vriendin alleen maar een grotere afkeer te krijgen. Ze heeft altijd gezegd dat ze 'ooit' kinderen wil, maar ze ziet enorm op tegen de verantwoordelijkheid, heeft volgens mij geen zin om zwanger te worden en praat negatief over kinderen. Er lijkt geen enkele urgentie te zijn, terwijl ze momenteel niet zoveel om handen heeft. Ze heeft geen drukke baan of een intens sociaal leven. Ze wil nog een kleine reis maken, maar is geen fervente reiziger. Toch biedt ze mij geen enkel houvast:
De afgelopen vier maanden heb ik het onderwerp niet meer aangekaart, maar het blijft in mijn binnenste broeien. Ik denk er elke dag aan en het werpt een schaduw over mijn leven. Op dit moment voel ik me aan het lijntje gehouden en begrijp ik niet waarom mijn vriendin op deze leeftijd niet concreter wil nadenken over onze gedeelde toekomst. Het gedeelde toekomstbeeld is er gewoon niet, ik heb niets om voor te vechten. Natuurlijk kan ik ook op mijn 40e nog vader worden, maar dat is niet wat ik wil.
Zijn er mensen die een soortgelijke ervaring hebben gehad met een partner die geen duidelijkheid gaf en waarbij het uiteindelijk toch nog goedkwam? En zijn er manieren voor mij om die enorme focus op mijn kinderwens los te laten? Want op deze manier ga ik er echt aan onderdoor.
Dit is misschien een ongebruikelijk onderwerp voor een man om hier te bespreken, maar ik denk dat ik wat vrouwelijk perspectief kan gebruiken. Ik ben een 32-jarige man met een 30-jarige vriendin en weet precies wat ik wil: een gezin. In mijn omgeving zie ik het geluk en de vervulling die jonge ouders (met alle nuances, stress en weinig slaap) ervaren, en ik wil echt graag een kindje. Financieel heb ik alles op orde met een goede, maar niet heel levensvervullende baan en een niet al te spannend leven. Voor mij is het absoluut tijd voor de volgende stap. Ik ben ervan overtuigd dat ik een liefdevolle en zorgzame vader zou zijn. Mijn vrienden zitten allemaal in de fase dat ze een gezin beginnen.
Mijn vriendin is echter nog erg zoekende. Terwijl andere vriendinnen praten over babykamers, zwanger worden of al een kleintje hebben, lijkt mijn vriendin alleen maar een grotere afkeer te krijgen. Ze heeft altijd gezegd dat ze 'ooit' kinderen wil, maar ze ziet enorm op tegen de verantwoordelijkheid, heeft volgens mij geen zin om zwanger te worden en praat negatief over kinderen. Er lijkt geen enkele urgentie te zijn, terwijl ze momenteel niet zoveel om handen heeft. Ze heeft geen drukke baan of een intens sociaal leven. Ze wil nog een kleine reis maken, maar is geen fervente reiziger. Toch biedt ze mij geen enkel houvast:
- Ze wil niet aangeven wat ze nog allemaal wil doen voordat ze kinderen wil.
- Ze wil geen leeftijd noemen, behalve dat ze het liefst voor haar 35e moeder wil worden.
- Het enige houvast dat ze biedt, is dat ze 'ooit' kinderen wil.
- Mijn pijn lijkt haar niet te interesseren of ze wuift het weg.
- Ze geeft regelmatig aan zich nog 'persoonlijk te willen ontwikkelen' voor ze kinderen wil, zonder concreet te maken wat dat inhoudt.
De afgelopen vier maanden heb ik het onderwerp niet meer aangekaart, maar het blijft in mijn binnenste broeien. Ik denk er elke dag aan en het werpt een schaduw over mijn leven. Op dit moment voel ik me aan het lijntje gehouden en begrijp ik niet waarom mijn vriendin op deze leeftijd niet concreter wil nadenken over onze gedeelde toekomst. Het gedeelde toekomstbeeld is er gewoon niet, ik heb niets om voor te vechten. Natuurlijk kan ik ook op mijn 40e nog vader worden, maar dat is niet wat ik wil.
Zijn er mensen die een soortgelijke ervaring hebben gehad met een partner die geen duidelijkheid gaf en waarbij het uiteindelijk toch nog goedkwam? En zijn er manieren voor mij om die enorme focus op mijn kinderwens los te laten? Want op deze manier ga ik er echt aan onderdoor.
vrijdag 12 juli 2024 om 16:53
En, wat als ze morgen aangeeft geen kinderen te willen in de voorziene toekomst en mogelijk zelfs nooit. Wat doe je, is dat het einde van de relatie of is ze ook zonder kinderen voldoende voor een fijne toekomst samen?
Ik denk namelijk dat je serieus over deze vraag moet nadenken omdat bovenstaand een reële mogelijkheid is. Hoe klote ook.
En als jij een beeld hebt bij deze vraag zou ik met haar het gesprek aangaan, danwel 'het is zo belangrijk voor mij dat ik het ofwel nodig heb dat jij een termijna aangeeft of ik ga verder zonder jou' danwel 'ik wil jou, bij voorkeur met kinderen maar ook zonder kinderen'.
Optie 1 is hard maar wel ook eerlijk en optie 2 kan een opluchting voor haar zijn.
Ik denk namelijk dat je serieus over deze vraag moet nadenken omdat bovenstaand een reële mogelijkheid is. Hoe klote ook.
En als jij een beeld hebt bij deze vraag zou ik met haar het gesprek aangaan, danwel 'het is zo belangrijk voor mij dat ik het ofwel nodig heb dat jij een termijna aangeeft of ik ga verder zonder jou' danwel 'ik wil jou, bij voorkeur met kinderen maar ook zonder kinderen'.
Optie 1 is hard maar wel ook eerlijk en optie 2 kan een opluchting voor haar zijn.
vrijdag 12 juli 2024 om 16:56
Ook ik vraag me af wat er gebeurt als ze eerlijk zegt niet te willen. Of er pas over 5 jaar serieus over na wil denken.
Zou het kunnen dat ze haarfijn aanvoelt dat ze je dan kwijtraakt? En dat ze dat probeert te vermijden?
.
vrijdag 12 juli 2024 om 16:58
Zolang het maar in jouw straatje past.Hazewind2 schreef: ↑12-07-2024 16:44Hoewel het leven inderdaad niet volledig planbaar is en we moeten accepteren dat onvoorziene gebeurtenissen altijd kunnen optreden, kan een zekere mate van planning natuurlijk wel helpen om beter voorbereid te zijn op het ouderschap. Voor sommigen is dat het opstellen van een lijst met doelen (ik ken mensen die dat doen persoonlijk) en het afvinken daarvan een gevoel van voldoening geven, waardoor de overgang naar het ouderschap soepeler verloopt.
Daarnaast is het (en ik vind het heel belangrijk om dat te erkennen) dat niet iedereen gemakkelijk zwanger kan worden. Vruchtbaarheidsproblemen kunnen onverwacht optreden, waardoor plannen mogelijk moeten worden aangepast. Maar juist ook deze biologische realiteit benadrukt nog meer het belang van flexibiliteit en het luisteren naar je eigen gevoel en dat van je partner bij het maken van beslissingen over het starten van een gezin.
Een beetje afstemming op elkaar hoeft bij dit onderwerp echt niet verkeerd te zijn.
vrijdag 12 juli 2024 om 17:06
Wat ik me afvraag: Vind je jouw vriendin leuk genoeg om oud met haar te worden zonder dat er kinderen zijn?
Als dat antwoord nee is zou ik een eind aan de relatie maken. Als dat antwoord ja is zou ik geduld hebben tot het moment dat zij er klaar voor is.
Dat advies had ik mijn 15 jaar jongere zelf ook graag willen geven. Dan had ik nu misschien kinderen gehad met een leuke partner (ik heb wel een leuke partner inmiddels, maar geen kinderen).
Ik begrijp best dat een man heel graag kinderen wil, net zoals een vrouw dat heel graag kan willen. Het probleem alleen is: de vrouw draagt het kind. Dat betekent ook dat alle lichamelijke kwaaltjes, gedoetjes, etc. op haar conto komen. Ook figuurverlies, incontinentiedingetjes, etc. etc. komt mogelijk op haar bordje. (hoeft natuurlijk allemaal niet het geval te zijn... maar als dat wel zo is ben jij als man zijnde niet degene die daar last van heeft).
Als je dan niet echt graag een kindje wilt is dat natuurlijk wel een dingetje... en dan heb je als man zijnde makkelijk praten.
Als jullie relatie verder goed is zou ik het op zijn beloop laten. Zo af en toe misschien weer eens over beginnen op een aftastende manier, niet zo van "Wanneer ben je er nou eindelijk eens klaar voor?".
En als het nodige er aan schort zou ik voor mezelf de balans opmaken of je jezelf samen oud ziet worden met je vriendin of dat je toekomst toch elders ligt.
Als dat antwoord nee is zou ik een eind aan de relatie maken. Als dat antwoord ja is zou ik geduld hebben tot het moment dat zij er klaar voor is.
Dat advies had ik mijn 15 jaar jongere zelf ook graag willen geven. Dan had ik nu misschien kinderen gehad met een leuke partner (ik heb wel een leuke partner inmiddels, maar geen kinderen).
Ik begrijp best dat een man heel graag kinderen wil, net zoals een vrouw dat heel graag kan willen. Het probleem alleen is: de vrouw draagt het kind. Dat betekent ook dat alle lichamelijke kwaaltjes, gedoetjes, etc. op haar conto komen. Ook figuurverlies, incontinentiedingetjes, etc. etc. komt mogelijk op haar bordje. (hoeft natuurlijk allemaal niet het geval te zijn... maar als dat wel zo is ben jij als man zijnde niet degene die daar last van heeft).
Als je dan niet echt graag een kindje wilt is dat natuurlijk wel een dingetje... en dan heb je als man zijnde makkelijk praten.
Als jullie relatie verder goed is zou ik het op zijn beloop laten. Zo af en toe misschien weer eens over beginnen op een aftastende manier, niet zo van "Wanneer ben je er nou eindelijk eens klaar voor?".
En als het nodige er aan schort zou ik voor mezelf de balans opmaken of je jezelf samen oud ziet worden met je vriendin of dat je toekomst toch elders ligt.
vrijdag 12 juli 2024 om 17:12
dat doe je alleen als je toch al klaar was voor het ouderschap. Er is echt niemand die denkt 'ik ben niet klaar voor het ouderschap maar ik heb nou eenmaal die reis afgevinkt dus nou moet ik'.Hazewind2 schreef: ↑12-07-2024 16:44Hoewel het leven inderdaad niet volledig planbaar is en we moeten accepteren dat onvoorziene gebeurtenissen altijd kunnen optreden, kan een zekere mate van planning natuurlijk wel helpen om beter voorbereid te zijn op het ouderschap. Voor sommigen is dat het opstellen van een lijst met doelen (ik ken mensen die dat doen persoonlijk) en het afvinken daarvan een gevoel van voldoening geven, waardoor de overgang naar het ouderschap soepeler verloopt.
Daarnaast is het (en ik vind het heel belangrijk om dat te erkennen) dat niet iedereen gemakkelijk zwanger kan worden. Vruchtbaarheidsproblemen kunnen onverwacht optreden, waardoor plannen mogelijk moeten worden aangepast. Maar juist ook deze biologische realiteit benadrukt nog meer het belang van flexibiliteit en het luisteren naar je eigen gevoel en dat van je partner bij het maken van beslissingen over het starten van een gezin.
Een beetje afstemming op elkaar hoeft bij dit onderwerp echt niet verkeerd te zijn.
Je laatste zin vind ik (als ik hem correct interpreteer) problematisch. Wat wil je afstemmen dan? Dat zij een datum noemt, of een afvink lijstje maakt? En wat als ze er dan niet klaar voor is? Is het dan afspraak = afspraak want we hadden het zo afgestemd? Zo werkt het niet met dit soort levenskeuzes. Ze moet gewoon niet aan kinderen krijgen beginnen als ze er niet klaar voor is
vrijdag 12 juli 2024 om 17:18
Het hebben van een kinderwens als man boven de 30 is helemaal niet verkeerd of raar. Het is opvallend dat er duizenden discussies op VIVA zijn over vrouwen die hard werken om zwanger te raken en er zelfs een fulltime bezigheid van maken. Ondertussen wordt de man vaak over het hoofd gezien wat betreft een kinderwens en krijg je als man ook te maken met termen als "broedmachine".
Zijn dit ook de vrouwen die streven naar gelijkheid? Dat begint ook bij het erkennen van de kinderwens van mannen.
Mijn advies zou zijn om het gesprek met je vriendin aan te gaan. Leg uit dat dit voor jou heel belangrijk is en dat je klaar bent voor een toekomstperspectief. Je hebt het recht om te weten waar je op de lange termijn aan toe bent. Daarnaast lijkt het mij wellicht niet verkeerd om het gesprek in het algemeen te voeren. Wat maakt haar nu gelukkig? Waar staat ze over vijf a tien jaar? Wat kan er beter? Waar geniet je van? Etc.
Stel die vragen ook aan jezelf, maar misschien doen jullie dit al
Succes
Zijn dit ook de vrouwen die streven naar gelijkheid? Dat begint ook bij het erkennen van de kinderwens van mannen.
Mijn advies zou zijn om het gesprek met je vriendin aan te gaan. Leg uit dat dit voor jou heel belangrijk is en dat je klaar bent voor een toekomstperspectief. Je hebt het recht om te weten waar je op de lange termijn aan toe bent. Daarnaast lijkt het mij wellicht niet verkeerd om het gesprek in het algemeen te voeren. Wat maakt haar nu gelukkig? Waar staat ze over vijf a tien jaar? Wat kan er beter? Waar geniet je van? Etc.
Stel die vragen ook aan jezelf, maar misschien doen jullie dit al
Succes
vrijdag 12 juli 2024 om 17:26
Of het komt niet. Dat is ook een reële optie en helemaal oke.
Aan TO de vraag of hij erop wil wachten of niet. Meer smaken zijn er niet. Voor een kinderwens moet je als partners volledig op dezelfde lijn zitten. Naar elkaar toe bewegen gaat niet wat dit onderwerp betreft, dan wordt er altijd iemand ongelukkig.
vrijdag 12 juli 2024 om 17:27
Ik denk dat je vriendin helemaal geen kinderen wil, ook niet als ze 35 is. En je kunt haar nou eenmaal moeilijk dwingen om kinderen te baren. En dat je vriendin verder toch niet zo veel om handen heeft vind ik echt het stomste argument dat ik ooit gehoord heb in dit verband.
Maar goed, ze wil dus geen kinderen en dan kun je twee dingen doen: afscheid nemen van je kinderwens en samen met je vriendin een andere levensinvulling zoeken, of de relatie beëindigen en een partner zoeken die qua kinderen wel met jou op één lijn zit. Meer smaken zijn er niet.
Maar goed, ze wil dus geen kinderen en dan kun je twee dingen doen: afscheid nemen van je kinderwens en samen met je vriendin een andere levensinvulling zoeken, of de relatie beëindigen en een partner zoeken die qua kinderen wel met jou op één lijn zit. Meer smaken zijn er niet.
vrijdag 12 juli 2024 om 18:30
Wat heb je gedaan om je in haar in te leven? Heeft zij uitgelegd waarom het voor haar nog niet het moment is?
Je doet zo van: zij heeft toch niets anders te doen. Maar zij draagt het 9 maanden, moet het eruit persen en met een beetje pech het meeste doen in huis en opvoeding.
Misschien is zij bang om haar vrijheid te verliezen door een kind te krijgen met een partner die zijn eigen standpunten doordramt.
Je doet zo van: zij heeft toch niets anders te doen. Maar zij draagt het 9 maanden, moet het eruit persen en met een beetje pech het meeste doen in huis en opvoeding.
Misschien is zij bang om haar vrijheid te verliezen door een kind te krijgen met een partner die zijn eigen standpunten doordramt.
vrijdag 12 juli 2024 om 20:24
Ik ken de situatie precies andersomYraatje schreef: ↑12-07-2024 17:06Wat ik me afvraag: Vind je jouw vriendin leuk genoeg om oud met haar te worden zonder dat er kinderen zijn?
Als dat antwoord nee is zou ik een eind aan de relatie maken. Als dat antwoord ja is zou ik geduld hebben tot het moment dat zij er klaar voor is.
Dat advies had ik mijn 15 jaar jongere zelf ook graag willen geven. Dan had ik nu misschien kinderen gehad met een leuke partner (ik heb wel een leuke partner inmiddels, maar geen kinderen).
Mij werd ook ooit verweten door een bevriende man dat ik kinderen krijgen boven mijn relatie stelde. En dat zij tweeën zoveel beter waren, want bij hen was de relatie belangrijker dan kinderen.
Nu is zijn vriendin ongewenst kinderloos en hij vindt het allemaal wel prima zo.
vrijdag 12 juli 2024 om 23:01
Financieel heb ik alles op orde met een goede, maar niet heel levensvervullende baan en een niet al te spannend leven.
Pfft. Je bent 32, geen zestig. Ga eerst eens iets doen met je eigen leven.
Wat is jouw inspiratie, waar loop jij voor warm, wat vind jij belangrijk in de maatschappij, waar wil je je voor inzetten? Kortom, wat wil je je eventuele kind voorleven?
Hoop je dat het later een goede, saaie baan en kinderen krijgt?
Of heb je meer ambitie voor hem of haar en hoop je dat je kind meer uit het leven haalt?
Pfft. Je bent 32, geen zestig. Ga eerst eens iets doen met je eigen leven.
Wat is jouw inspiratie, waar loop jij voor warm, wat vind jij belangrijk in de maatschappij, waar wil je je voor inzetten? Kortom, wat wil je je eventuele kind voorleven?
Hoop je dat het later een goede, saaie baan en kinderen krijgt?
Of heb je meer ambitie voor hem of haar en hoop je dat je kind meer uit het leven haalt?
If none of us is prepared to die for freedom, then all of us will die under tyranny.
zaterdag 13 juli 2024 om 05:18
Ik zie veel rode vlaggen, en TO wil ze niet zien.
Waarom aan kinderen willen beginnen als je relatie niet goed zit?
Je klinkt erg wanhopig, maar ik zou met jezelf aan de slag om te ontdekken waarom je zo dwingerig bent.
Zij geeft het aan, maar jij hoort het niet en wil het niet horen. Eigenlijk wil je dat wij iets zeggen zodat ze ineens overtuigd is dat ze wel aan kinderen moet beginnen. Zo werkt het niet.
Zij wil niet omdat ze A: er niet aan toe is of nooit wil, en B: ze twijfelt of ze ze wel wil met jou, maar dat laatste durft ze niet te zeggen.
In therapie omdat er problemen zijn, communicatie slecht is, oke, maar in therapie omdat de een geen kinderwens heeft vind ik wel heel bijzonder.
Eigenlijk zou ze eens alleen met die therapeut moeten praten, dan durft ze misschien te zeggen wat haar werkelijke gevoelens zijn. Is dat gebeurd, anders zou ik dit aanzwengelen, ik denk dat je dan meer duidelijkheid krijgt.
Waarom aan kinderen willen beginnen als je relatie niet goed zit?
Je klinkt erg wanhopig, maar ik zou met jezelf aan de slag om te ontdekken waarom je zo dwingerig bent.
Zij geeft het aan, maar jij hoort het niet en wil het niet horen. Eigenlijk wil je dat wij iets zeggen zodat ze ineens overtuigd is dat ze wel aan kinderen moet beginnen. Zo werkt het niet.
Zij wil niet omdat ze A: er niet aan toe is of nooit wil, en B: ze twijfelt of ze ze wel wil met jou, maar dat laatste durft ze niet te zeggen.
In therapie omdat er problemen zijn, communicatie slecht is, oke, maar in therapie omdat de een geen kinderwens heeft vind ik wel heel bijzonder.
Eigenlijk zou ze eens alleen met die therapeut moeten praten, dan durft ze misschien te zeggen wat haar werkelijke gevoelens zijn. Is dat gebeurd, anders zou ik dit aanzwengelen, ik denk dat je dan meer duidelijkheid krijgt.
zaterdag 13 juli 2024 om 06:42
Lastig TO.
Jullie hebben iets tegenovergestelts, jij weet goed wat je wil op dit moment en zou via stappen zo daarnaar toe kunnen werken. Zij klinkt compleet je tegenpool op dit gebied, nl een beetje van dit ervaren, een beetje van dat, aftasten, en niks concreets. Veel grijs gebied.
Een hele lastige.
Ze is zoekende, vertelde je. Ze zoekt iets in zichzelf wat ze nog niet kan vinden.
Heb je een beetje idee of ze spiritueel zoekt? Het klinkt wel zo.
Wat je zou kunnen doen is het nog een jaar geven (als je bereid bent dat te doen omdat je wel gek op haar bent). Een jaar waarin je probeert samen met haar een beetje te onderzoeken en ervaren qua persoonlijke ontwikkeling.
Het kan heel goed dat zodra zij bepaalde dingen ervaart ( ik noem maar een dwarsstraat, Machu Picchu in Peru) en bepaalde dingen doet, vb een partner retreat meditatie/ yoga/ klankschalen/ telepatie etc ( vind uit waar haar direkte interesse ligt, misschien heeft ze wel eens iets benoemd) dat dat de weg naar haar hart is, een snaar raakt, en het iets opent en ze een familie met je wil.
Jullie hebben iets tegenovergestelts, jij weet goed wat je wil op dit moment en zou via stappen zo daarnaar toe kunnen werken. Zij klinkt compleet je tegenpool op dit gebied, nl een beetje van dit ervaren, een beetje van dat, aftasten, en niks concreets. Veel grijs gebied.
Een hele lastige.
Ze is zoekende, vertelde je. Ze zoekt iets in zichzelf wat ze nog niet kan vinden.
Heb je een beetje idee of ze spiritueel zoekt? Het klinkt wel zo.
Wat je zou kunnen doen is het nog een jaar geven (als je bereid bent dat te doen omdat je wel gek op haar bent). Een jaar waarin je probeert samen met haar een beetje te onderzoeken en ervaren qua persoonlijke ontwikkeling.
Het kan heel goed dat zodra zij bepaalde dingen ervaart ( ik noem maar een dwarsstraat, Machu Picchu in Peru) en bepaalde dingen doet, vb een partner retreat meditatie/ yoga/ klankschalen/ telepatie etc ( vind uit waar haar direkte interesse ligt, misschien heeft ze wel eens iets benoemd) dat dat de weg naar haar hart is, een snaar raakt, en het iets opent en ze een familie met je wil.
zaterdag 13 juli 2024 om 06:52
Ik lees ook dat je vindt dat bepaalde dingen niet meer kunnen wanneer je kinderen hebt. Zoals naar Zuid-Afrika op vakantie of naar een festival. Je stelt het best wel absoluut.
Ik vraag mij af of jouw overtuigingen wel waarheid zijn.
Waarom zou je met kinderen niet ver op reis kunnen?
En een oppas regelen voor een festival is ook mogelijk....
Je schrijft ook hoe leuk en geweldig zij is en dat zij jou heeft gesteund.
Ik lees echter nergens wat jij in de relatie inbrengt of voor haar doet of betekent.
Wanneer je alleen maar eist, stelt en overtuigingen zoals 'wij kunnen nooit meer uit of ver op reis' als waarheid poneert, dan snap ik wel dat zij het zwaar benauwd krijgt van jouw kinderwens.
Ben je uberhaupt wel geinteresseerd in de reden waarom zij zo veel twijfels heeft?
Of wil je haar alleen overtuigen van jouw wensen en waarheden?
Ik vraag mij af of jouw overtuigingen wel waarheid zijn.
Waarom zou je met kinderen niet ver op reis kunnen?
En een oppas regelen voor een festival is ook mogelijk....
Je schrijft ook hoe leuk en geweldig zij is en dat zij jou heeft gesteund.
Ik lees echter nergens wat jij in de relatie inbrengt of voor haar doet of betekent.
Wanneer je alleen maar eist, stelt en overtuigingen zoals 'wij kunnen nooit meer uit of ver op reis' als waarheid poneert, dan snap ik wel dat zij het zwaar benauwd krijgt van jouw kinderwens.
Ben je uberhaupt wel geinteresseerd in de reden waarom zij zo veel twijfels heeft?
Of wil je haar alleen overtuigen van jouw wensen en waarheden?
zaterdag 13 juli 2024 om 07:13
Klankschalen...Verbinder schreef: ↑13-07-2024 06:42Lastig TO.
Jullie hebben iets tegenovergestelts, jij weet goed wat je wil op dit moment en zou via stappen zo daarnaar toe kunnen werken. Zij klinkt compleet je tegenpool op dit gebied, nl een beetje van dit ervaren, een beetje van dat, aftasten, en niks concreets. Veel grijs gebied.
Een hele lastige.
Ze is zoekende, vertelde je. Ze zoekt iets in zichzelf wat ze nog niet kan vinden.
Heb je een beetje idee of ze spiritueel zoekt? Het klinkt wel zo.
Wat je zou kunnen doen is het nog een jaar geven (als je bereid bent dat te doen omdat je wel gek op haar bent). Een jaar waarin je probeert samen met haar een beetje te onderzoeken en ervaren qua persoonlijke ontwikkeling.
Het kan heel goed dat zodra zij bepaalde dingen ervaart ( ik noem maar een dwarsstraat, Machu Picchu in Peru) en bepaalde dingen doet, vb een partner retreat meditatie/ yoga/ klankschalen/ telepatie etc ( vind uit waar haar direkte interesse ligt, misschien heeft ze wel eens iets benoemd) dat dat de weg naar haar hart is, een snaar raakt, en het iets opent en ze een familie met je wil.
Er zijn nou eenmaal ook mensen die zich niet zo graag vastleggen of committeren aan een planning. Daar helpt geen klankschaal aan, ben ik bang.
TO verwacht van zijn vriendin een tijdpad. Hij is een planner die alle praktische zaken op orde heeft en een voorspelbaar leven wil. Hij wist al heel jong hoe dat eruit moest gaan zien.
Vriendin wil gewoon geen tijdpad als ik het zo lees.
Ik snap dat. Iedere keuze sluit bij voorbaat tig andere opties af. Weg spontaniteit. Daar wordt het leven helemaal niet leuker van. Je kunt ook gewoon kijken wat het leven brengt. Misschien sta je er over een jaar heel anders in. En anders zie je dan wel weer.
Als ik persoonlijk in relatietherapie moest omdat ik me niet wilde vastleggen op het moment van kinderen krijgen, zou ik spontaan opdrogen en helemaal geen zin meer hebben. Hou toch op, zeg.
If none of us is prepared to die for freedom, then all of us will die under tyranny.
zaterdag 13 juli 2024 om 07:44
Allereerst snap ik als moeder van 3 kinderen hoe het voelt om een kinderwens te hebben. Als die wens er eenmaal sterk is, dan kun je aan niets anders meer denken. Het lijkt mij heel moeilijk wanneer je dan in een relatie zit waarin de wensen niet gelijk lopen.
Aan de andere kant mis ik in jouw verhaal echt inlevingsvermogen in jouw vriendin. Ik denk dat jij als man de impact van een zwangerschap en een kind op een vrouw zwaar onderschat. Zwanger zijn is niet zomaar iets wat je doet. Het brengt, ook in een westers land als Nederland, risico's met zich mee. Ik ben bijvoorbeeld drie keer 40 kilo aangekomen door zware zwangerschapsdiabetes. Een enorme aanslag op mijn lichaam.
Daarna de bevalling. Ook dit gaat lang niet altijd goed. Mijn bevallingen waren zeer moeizaam met complicaties waar ik lang van heb moeten herstellen. Ook om mij heen zie ik vrouwen die ernstige complicaties hebben na de bevalling waar ze lang van hebben moeten herstellen.
En dan heb je nog de periode daarna. Waar een man alles aankan met een onveranderd lichaam, moet je als vrouw het hele proces door met een lijf volledig in herstel, al maanden weinig slaap en een lijf bomvol hormonen. En als je eenmaal hersteld bent zul je alsnog moeten leven met een ander lichaam. Wat nooit meer hetzelfde wordt als voor de bevalling. Dat is voor een deel van de vrouwen niet makkelijk. En dan nog andere risico's zoals een pre- en/of postnatale depressie.
Als je als vrouw dolgraag kinderen wil, dan neem je bovenstaand voor lief. Het is het je waard. Als je die kinderwens niet of niet zozeer hebt, dan zijn dit soort risico's een enorme belasting en kunnen veel angst veroorzaken. Ik zie steeds meer vrouwen in mijn omgeving die hun lijf niet willen veranderen voor een kind.
En dan heb ik het nog niet over een leven met kind. Ik ben dolblij dat ik kinderen heb, maar je leven wordt nooit meer hetzelfde. Ik heb een kind gekregen met zware beperkingen wat ons leven voorgoed veranderd heeft. Ik wilde graag kinderen, ik zou het niet anders willen. Maar kun je je voorstellen dat iemand die al twijfelt ook aan deze risico's denkt? Jouw kind hoeft niet ernstig beperkt te zijn zoals onze zoon om het als zwaar te ervaren. Denk ook aan een kind die heel veel huilt of uitdagend is in de opvoeding. Wij kunnen dit samen dragen, omdat we beiden 100% achter onze kinderwens stonden en staan. Maar kun je dit ook dragen in een relatie waar de één al twijfelde? Ik heb relaties zien stranden hierom. Ik zie dit ook om mij heen. Mannen en vrouwen die zich beseffen dat een 'leuk' leven met een kind zeker geen garantie is en zich afvragen of zij dit wel willen (en nee beslissen).
Ik denk dat je in jouw relatie een keuze moet maken. Jouw vriendin wil het niet. Op dit moment. Of ze ooit wel wil kan zij jou niet garanderen. Dat kun jij ook niet van haar vragen. Ik snap heel goed dat ze angst kan hebben bij de gedachte, want zij beseft zich wellicht beter dan jij waar ze ja tegen zegt. Jij ziet het imo allemaal wel erg rooskleurig. Wat ik ook snap, als je verlangen zo groot is. Misschien is het beter om verder te gaan en opzoek te gaan naar een vrouw met net zo'n sterke wens. Je bent nog jong, die tijd heb je nog.
Veel sterkte to. Het moet voor jou ook niet gemakkelijk zijn.
Aan de andere kant mis ik in jouw verhaal echt inlevingsvermogen in jouw vriendin. Ik denk dat jij als man de impact van een zwangerschap en een kind op een vrouw zwaar onderschat. Zwanger zijn is niet zomaar iets wat je doet. Het brengt, ook in een westers land als Nederland, risico's met zich mee. Ik ben bijvoorbeeld drie keer 40 kilo aangekomen door zware zwangerschapsdiabetes. Een enorme aanslag op mijn lichaam.
Daarna de bevalling. Ook dit gaat lang niet altijd goed. Mijn bevallingen waren zeer moeizaam met complicaties waar ik lang van heb moeten herstellen. Ook om mij heen zie ik vrouwen die ernstige complicaties hebben na de bevalling waar ze lang van hebben moeten herstellen.
En dan heb je nog de periode daarna. Waar een man alles aankan met een onveranderd lichaam, moet je als vrouw het hele proces door met een lijf volledig in herstel, al maanden weinig slaap en een lijf bomvol hormonen. En als je eenmaal hersteld bent zul je alsnog moeten leven met een ander lichaam. Wat nooit meer hetzelfde wordt als voor de bevalling. Dat is voor een deel van de vrouwen niet makkelijk. En dan nog andere risico's zoals een pre- en/of postnatale depressie.
Als je als vrouw dolgraag kinderen wil, dan neem je bovenstaand voor lief. Het is het je waard. Als je die kinderwens niet of niet zozeer hebt, dan zijn dit soort risico's een enorme belasting en kunnen veel angst veroorzaken. Ik zie steeds meer vrouwen in mijn omgeving die hun lijf niet willen veranderen voor een kind.
En dan heb ik het nog niet over een leven met kind. Ik ben dolblij dat ik kinderen heb, maar je leven wordt nooit meer hetzelfde. Ik heb een kind gekregen met zware beperkingen wat ons leven voorgoed veranderd heeft. Ik wilde graag kinderen, ik zou het niet anders willen. Maar kun je je voorstellen dat iemand die al twijfelt ook aan deze risico's denkt? Jouw kind hoeft niet ernstig beperkt te zijn zoals onze zoon om het als zwaar te ervaren. Denk ook aan een kind die heel veel huilt of uitdagend is in de opvoeding. Wij kunnen dit samen dragen, omdat we beiden 100% achter onze kinderwens stonden en staan. Maar kun je dit ook dragen in een relatie waar de één al twijfelde? Ik heb relaties zien stranden hierom. Ik zie dit ook om mij heen. Mannen en vrouwen die zich beseffen dat een 'leuk' leven met een kind zeker geen garantie is en zich afvragen of zij dit wel willen (en nee beslissen).
Ik denk dat je in jouw relatie een keuze moet maken. Jouw vriendin wil het niet. Op dit moment. Of ze ooit wel wil kan zij jou niet garanderen. Dat kun jij ook niet van haar vragen. Ik snap heel goed dat ze angst kan hebben bij de gedachte, want zij beseft zich wellicht beter dan jij waar ze ja tegen zegt. Jij ziet het imo allemaal wel erg rooskleurig. Wat ik ook snap, als je verlangen zo groot is. Misschien is het beter om verder te gaan en opzoek te gaan naar een vrouw met net zo'n sterke wens. Je bent nog jong, die tijd heb je nog.
Veel sterkte to. Het moet voor jou ook niet gemakkelijk zijn.
zaterdag 13 juli 2024 om 08:19
Als ik persoonlijk in relatietherapie moest omdat ik me niet wilde vastleggen op het moment van kinderen krijgen, zou ik spontaan opdrogen en helemaal geen zin meer hebben. Hou toch op, zeg.
Ben je uberhaupt wel geinteresseerd in de reden waarom zij zo veel twijfels heeft?
Of wil je haar alleen overtuigen van jouw wensen en waarheden?
Met FaceofOZ en Merano eens.
TO, ik snap dat het moeilijk is om er echt open naar te kijken als je wens zo groot is, maar probeer toch onze reacties echt te lezen, met een open mind. Ga niet alleen van jezelf uit.
Jij zegt: ik heb er 4 maanden niet over gesproken, ik heb het laten rusten. Maar als iemand iets heel graag wil zoals jij, dan voel je dat natuurlijk steeds, ook die 4 maanden.
zaterdag 13 juli 2024 om 09:33
De kans is groot dat het wel komt, omdat ze niet zegt dat ze nooit kinderen wil. Ze is er alleen nu nog niet klaar voor. Ik was op mijn 30ste precies zoals zijn vriendin.
"Ze wil geen leeftijd noemen, behalve dat ze het liefst voor haar 35e moeder wil worden."
"Het enige houvast dat ze biedt, is dat ze 'ooit' kinderen wil."
Ik had tot mijn 30ste helemaal geen kinderwens, daarna dacht ik precies zoals zijn vriendin en uiteindelijk ben ik op mijn 35ste zwanger geworden van de eerste en nu op mijn 40ste in verwachting van nr 2.
Groetjes!
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
