Zwanger
alle pijlers
Ik wil mijn eicellen doneren [Geen OP]
woensdag 21 september 2022 om 22:25
woensdag 21 september 2022 om 22:27
Ik hoor/lees dat vrouwen dit meestal doen voor een bekende (zus of vriendin oid), omdat je dan vaak goed weet voor wie/waarom je het doet. Dat motiveert om de procedure door te zetten, want het schijnt niet zo makkelijk te zijn. Het is heel wat anders dan een potje met zaad inleveren.
Volgens mij moet je aan de hormonen, moet je naar het ziekenhuis om te oogsten (wat geloof ik ook niet zo'n pretje is) en kun je van dat hele traject hormonaal nog best wel eens van slag zijn.
Maar ik heb helemaal geen ervaring, dus misschien is het wel lulkoek wat ik zeg.
Volgens mij moet je aan de hormonen, moet je naar het ziekenhuis om te oogsten (wat geloof ik ook niet zo'n pretje is) en kun je van dat hele traject hormonaal nog best wel eens van slag zijn.
Maar ik heb helemaal geen ervaring, dus misschien is het wel lulkoek wat ik zeg.
woensdag 21 september 2022 om 22:52
Ik heb een eiceldonatie gedaan voor mijn zus. Het is eigenlijk gewoon een ivf traject, maar dan de terugplaatsing bij haar.
Ik ben wel flink overgestimuleerd. Uiteindelijk had ik zelf pcos en heb ik er dus daarna zelf ook jaren over gedaan om zwanger te raken.
Ik dees het met veel liefde voor mijn zus. Maar vond het best heftig en zou het zelf niet zomaar voor een vreemde doen.
Maar mooi dat je het overweegt!
Ik ben wel flink overgestimuleerd. Uiteindelijk had ik zelf pcos en heb ik er dus daarna zelf ook jaren over gedaan om zwanger te raken.
Ik dees het met veel liefde voor mijn zus. Maar vond het best heftig en zou het zelf niet zomaar voor een vreemde doen.
Maar mooi dat je het overweegt!
woensdag 21 september 2022 om 23:09
Ik vind het wel een behoorlijk besluit. Je geeft toch een deel van jezelf weg. Aan totaal onbekenden. Dat kind is voor de helft van jou. Terwijl je er zelf niet bewust voor kiest. Die wellicht totaal andere ideeën hebben. En dan staan er met een jaar of 20 opeens kinderen voor de deur. Je kunt nu moeilijk inschatten wat je situatie dan zal zijn en hoe je dat zult ervaren. Ik zie in de media toch wel heel veel wisselende reacties van donorkinderen voorbij komen.
Voor een bekende is het misschien anders. Maar zo'n heftige behandeling ondergaan zou ik niet onderschatten en zomaar doen.
Voor een bekende is het misschien anders. Maar zo'n heftige behandeling ondergaan zou ik niet onderschatten en zomaar doen.
woensdag 21 september 2022 om 23:24
Wat lief TO. Ik heb het zelf overwogen NA mijn eigen IVF traject en contact gezocht met Altrui zie: https://www.altrui.co.uk (in de UK). Ik weet immers wat de pijn van ongewenste kinderloosheid kan inhouden. Ik had echter wel voorwaarden en wensen aan de donatie en die konden niet worden gerespecteerd, waardoor ik uiteindelijk toch ben afgehaakt. Ik vind het idee nog steeds prachtig, maar ook heftig en ingewikkeld. Ik denk dat ik het destijds ook overwoog omdat onze laatste poging ons een dochter opleverde - en ik in een soort euforie stemming was zo van: dit gun ik iedereen.
Overigens had ik het voor een zeer goede en kinderloze bekende mogelijk wel gedaan. Ik ben nu bijna 40 en daarmee ook gewoon te oud.
Overigens had ik het voor een zeer goede en kinderloze bekende mogelijk wel gedaan. Ik ben nu bijna 40 en daarmee ook gewoon te oud.
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
woensdag 21 september 2022 om 23:27
Dus sperma doneren vindt je ook te heftig? Zo’n man “geeft dan ook een deel weg” Gelukkig zijn er genoeg mannen die er niet zo over denken.evelien2010 schreef: ↑21-09-2022 23:09Ik vind het wel een behoorlijk besluit. Je geeft toch een deel van jezelf weg. Aan totaal onbekenden. Dat kind is voor de helft van jou. Terwijl je er zelf niet bewust voor kiest. Die wellicht totaal andere ideeën hebben. En dan staan er met een jaar of 20 opeens kinderen voor de deur. Je kunt nu moeilijk inschatten wat je situatie dan zal zijn en hoe je dat zult ervaren. Ik zie in de media toch wel heel veel wisselende reacties van donorkinderen voorbij komen.
Voor een bekende is het misschien anders. Maar zo'n heftige behandeling ondergaan zou ik niet onderschatten en zomaar doen.
To, ik vind het een mooi en moedige gedachte. Ik ben een jaar of 6 geleden ook het traject in gegaan maar er werd een mogelijk erfelijke afwijking gevonden dus ik heb nooit daadwerkelijk gedoneerd.
In eerste instantie schrok ik van de procedure maar omdat ik geen kinderwens heb/had vond ik het wel een mooi idee dat iemand die wél graag moeder wil worden geholpen kon worden.
Succes met wat je ook besluit.
donderdag 22 september 2022 om 01:07
Hoe meer ik weet over de industrie rond sperma- en eiceldonatie, hoe minder het me aanstaat. Jouw genetische kind groeit straks op bij een ouder waarin het geen herkenning vindt en je hebt geen enkele garantie dat het een goed thuis heeft - en daar heb je ook niets over te zeggen.
Het is bovendien steeds beter bekend dat je genen wel degelijk sterk bepalen wie je bent en dat herkenning in de ouders waardevol is. Dus hoezeer je ook het probleem van een vrouw met onvervulbare kinderwens kunt oplossen, in het belang van een toekomstig kind kun je er imo beter heel goed over nadenken of je dit wel zou moeten doen en als je het dan perse wil, onder welke voorwaarden.
Het is bovendien steeds beter bekend dat je genen wel degelijk sterk bepalen wie je bent en dat herkenning in de ouders waardevol is. Dus hoezeer je ook het probleem van een vrouw met onvervulbare kinderwens kunt oplossen, in het belang van een toekomstig kind kun je er imo beter heel goed over nadenken of je dit wel zou moeten doen en als je het dan perse wil, onder welke voorwaarden.
donderdag 22 september 2022 om 05:04
Ik vind bij zowel anonieme eicel- als spermadonatie, dat men de kinderwens van de ouder centraal stelt, in plaats van dat het kind het uitgangspunt is. Het is voor een kind vaak niet zo leuk om zelfs maar na te moeten denken over of je wel of niet op zoek gaat naar de anonieme donor. En dit zijn vraagstukken die bij vrijwel elk donorkind spelen.
donderdag 22 september 2022 om 07:22
Als je het zo bekijkt; bij ieder kind wat geboren wordt is het de wens van de ouder die centraal staat. Geen enkel kind kiest ervoor om geboren te worden.Lorem_Ipsum schreef: ↑22-09-2022 05:04Ik vind bij zowel anonieme eicel- als spermadonatie, dat men de kinderwens van de ouder centraal stelt, in plaats van dat het kind het uitgangspunt is. Het is voor een kind vaak niet zo leuk om zelfs maar na te moeten denken over of je wel of niet op zoek gaat naar de anonieme donor. En dit zijn vraagstukken die bij vrijwel elk donorkind spelen.
donderdag 22 september 2022 om 07:52
Even los van de discussie over doneren in z'n algemeenheid. Is bovenstaande wat het is. Afhankelijk van welk protocol ze gebruiken moet je eerst aan de pil en dan ongeveer een maand elke dag een spuit met hormonen zetten. Vaak op controle en dan halen ze de eicellen er uit. Dat is ook wel echt medisch maar je krijgt pijnstilling.Singlejingle schreef: ↑21-09-2022 22:27Ik hoor/lees dat vrouwen dit meestal doen voor een bekende (zus of vriendin oid), omdat je dan vaak goed weet voor wie/waarom je het doet. Dat motiveert om de procedure door te zetten, want het schijnt niet zo makkelijk te zijn. Het is heel wat anders dan een potje met zaad inleveren.
Volgens mij moet je aan de hormonen, moet je naar het ziekenhuis om te oogsten (wat geloof ik ook niet zo'n pretje is) en kun je van dat hele traject hormonaal nog best wel eens van slag zijn.
Maar ik heb helemaal geen ervaring, dus misschien is het wel lulkoek wat ik zeg.
Ik vond bovenstaande niet zo spannend maar hormonaal ging ik helemaal van het padje. En omdat mijn ivf voor een eigen kind was zat de stress of het wel zou lukken ook nog aanwezig. Dat was geen goede combi voor mijn mentale staat.
Maar een vriendin van mij ging er fluitend door en vond de punctie dan weer een hel.
Je weet het niet vantevoren. Misschien valt het mee, misschien tegen.
donderdag 22 september 2022 om 08:04
Lorem_Ipsum schreef: ↑22-09-2022 05:04Ik vind bij zowel anonieme eicel- als spermadonatie, dat men de kinderwens van de ouder centraal stelt, in plaats van dat het kind het uitgangspunt is. Het is voor een kind vaak niet zo leuk om zelfs maar na te moeten denken over of je wel of niet op zoek gaat naar de anonieme donor. En dit zijn vraagstukken die bij vrijwel elk donorkind spelen.
Exact. Ik las eens dat je als ouder “een voorschot neemt op het toekomstige geluk van je kind” en eigenlijk jouw verdriet doorschuift naar de volgende generatie. Dat klopt imo wel. Het kind krijgt vaak te maken met vragen van wie het afstamt en op wie het lijkt, of de niet-genetische ouder niet liever toch een eigen kind had gehad (of schuldgevoel als het anders is dan de wensouder). Als het kind contact wil met biologische familie, zit die donorfamilie daar eigenlijk wel op te wachten? Ook als kind al de zesde is die aanklopt. En dat is als wensouders überhaupt al open zijn tegen het kind over diens eigen biologische afkomst. Nog steeds houdt ongeveer de helft van de ouders het geheim voor het kind.
Dan zijn er nog de excessen dat een kind veel meer broers en zussen blijkt te hebben dan het officiële maximum van 25 per donor (eigenlijk al veel te veel) en dat gebeurt nog steeds door gebrekkige controlesop het aantal kinderen per donor). Plus het risico van een onvermoede erfelijke aanleg voor ziekte, EenVandaag had daar een tijdje geleden een item over.
Kortom, daar wil je toch niet aan meewerken??
donderdag 22 september 2022 om 08:38
Tja… dit vind ik persoonlijk zo’n kul argument. Mensen die bewust kinderen verwekken/krijgen zijn over het algemeen echt niet zo bezig met de wereld hoor. Ik destijds ook niet. Ik wilde een kind met mijn man - puur omdat ik (en hij) dat wilde en wij menen/meende een kind een goede/gelukkige/stabiele opvoeding te kunnen geven. En hoewel ik het geluk heb gehad een genetisch eigen kind te mogen krijgen, had ik absoluut donormateriaal gebruikt. Ik heb destijds talloze gesprekken gehad met donor conception network (mijn angst was ook dat een kind opzoek zou gaan naar biologische vader of hier gebukt onder zou gaan), maar uit onderzoek bleek dat dit echt niet altijd zo is. Te meer als je het vanaf een jonge leeftijd uitlegt. In ons geval zoiets van: papa had geen goede zaadjes, maar een hele aardige meneer heeft ons geholpen of zo. Anyway, uiteindelijk hebben wij die weg niet hoeven bewandelen, maar was wel blij dat dit eventueel een optie was.
Overigens vind ik de misstanden in de industrie wel een punt van zorg. Dat iemand bijvoorbeeld te vaak heeft gedoneerd. Dat zou beter gereguleerd moeten worden.
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
donderdag 22 september 2022 om 09:08
Dit inderdaad!Jufjoke schreef: ↑21-09-2022 22:25Sorry, ook geen ervaring. Maar ook ik vind het mooi dat je dit wil gaan doen. Het schijnt een pittig proces te zijn, niet alsof je even een half litertje bloed gaat geven. Dat je dat wil doorstaan om er vreemde mensen mee te helpen hun liefste wens te realiseren, zegt veel over je.
Weet wat je zegt, maar zeg niet alles wat je weet
donderdag 22 september 2022 om 09:38
Foux schreef: ↑21-09-2022 23:27Dus sperma doneren vindt je ook te heftig? Zo’n man “geeft dan ook een deel weg” Gelukkig zijn er genoeg mannen die er niet zo over denken.
To, ik vind het een mooi en moedige gedachte. Ik ben een jaar of 6 geleden ook het traject in gegaan maar er werd een mogelijk erfelijke afwijking gevonden dus ik heb nooit daadwerkelijk gedoneerd.
In eerste instantie schrok ik van de procedure maar omdat ik geen kinderwens heb/had vond ik het wel een mooi idee dat iemand die wél graag moeder wil worden geholpen kon worden.
Succes met wat je ook besluit.
Euuh ja, ook inderdaad. Je zet kinderen op de wereld die voor de helft uit jouw genen bestaan, en die mogelijk later ook contact met je gaan opnemen. Dat kan ook verstrekkende consequenties hebben.
Ik zeg niet dat TO het niet moet doen, maar denk wel goed na over wat er kan gebeuren als deze kinderen later ouder zijn en contact willen.
poeszie wijzigde dit bericht op 22-09-2022 09:40
7.86% gewijzigd
donderdag 22 september 2022 om 09:39
puntillita schreef: ↑22-09-2022 08:04Exact. Ik las eens dat je als ouder “een voorschot neemt op het toekomstige geluk van je kind” en eigenlijk jouw verdriet doorschuift naar de volgende generatie. Dat klopt imo wel. Het kind krijgt vaak te maken met vragen van wie het afstamt en op wie het lijkt, of de niet-genetische ouder niet liever toch een eigen kind had gehad (of schuldgevoel als het anders is dan de wensouder). Als het kind contact wil met biologische familie, zit die donorfamilie daar eigenlijk wel op te wachten? Ook als kind al de zesde is die aanklopt. En dat is als wensouders überhaupt al open zijn tegen het kind over diens eigen biologische afkomst. Nog steeds houdt ongeveer de helft van de ouders het geheim voor het kind.
Dan zijn er nog de excessen dat een kind veel meer broers en zussen blijkt te hebben dan het officiële maximum van 25 per donor (eigenlijk al veel te veel) en dat gebeurt nog steeds door gebrekkige controlesop het aantal kinderen per donor). Plus het risico van een onvermoede erfelijke aanleg voor ziekte, EenVandaag had daar een tijdje geleden een item over.
Kortom, daar wil je toch niet aan meewerken??
Mooi omschreven... Ik ben zelf een donorkind, en ik had het nog nooit zo beschouwd, maar dat is eigenlijk exact wat er gebeurd is.. Ik zit met de consequenties van mijn moeders wens
Maar goed, dan krijg je vaak opmerkingen als; wees blij dat je bestaat, bla bla
donderdag 22 september 2022 om 09:52
Wat Lorem Ipsum zegt: doe het voor iemands kinderwens. Je weet niet bij wat voor ouders kind terecht komt, of kind er op zit te wachten. Je hoeft je daar niet van te laten weerhouden, maar ik denk dat jouw verwachting op iemands kinderwens afgestemd het beste is. Zo te lezen doe je dat al. Ik weet hoe het is om er afhankelijk van te zijn en ben er nog elke dag dankbaar voor.
Het traject is zoals eerder genoemd iets wat je niet moet onderschatten. Onze eiceldonatie was een bekende, die werd behoorlijk overspoeld door emoties die ze niet verwacht had (de hormonen en een kind met haar genen)
Het traject is zoals eerder genoemd iets wat je niet moet onderschatten. Onze eiceldonatie was een bekende, die werd behoorlijk overspoeld door emoties die ze niet verwacht had (de hormonen en een kind met haar genen)
donderdag 22 september 2022 om 09:57
Voor een kind uiteraard. Maar ik denk niet dat je volwassen kind daarmee genoegen zal nemen wanneer ze vast lopen in het leven, met identiteit worstelen of zelf een kinderwens hebben. Als donorkind kunnen dit best wel lastige zaken zijn.
Die vriendelijke onbekende is toch 50% van je genetische opmaak. Er komt bijna altijd wel een tijd in het leven dat je nieuwsgierig wordt naar je oorsprong en voorouders.
Ik moet zeggen dat ik de achterliggende beweegredenen nog niet goed begrijp van TO om eicellen aan onbekenden te doneren. Je wil iets goeds doen, maar wat maakt dat dit per se goed is en voor wie dan? Van alle manieren waarop je iets goeds kan doen zeg maar, waarom dit?
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
