kinderwens en LAT relatie

16-05-2014 20:23 44 berichten
Alle reacties Link kopieren
Hallo,



Mijn vriend en ik hebben een stabiele relatie en een hele sterke kinderwens. We hebben allebei een koophuis en een vaste baan en hebben zowel financieel als emotioneel alles op een rijtje. Het probleem is alleen dat we 50 km van elkaar vandaan wonen. Omdat ik al 33 ben weten we dat we niet al te lang moeten wachten (ivm teruglopende vruchtbaarheid) en eerlijk gezegd kan ik ook niet wachten om samen een kindje te hebben, hij ook niet trouwens.



Maar is het wel verantwoord om alvast te beginnen met proberen terwijl we in principe nog apart wonen? We spenderen nu ongeveer de helft van de week samen (hij werkt in de horeca, ik op kantoor dus we hebben andere werkschema's, wat op zich weer goed uit zo komen met de zorg voor ons hypothetische kind)



Ik weet dat het verstandig zou zijn om te wachten tot de economie verbetert zodat 1 van ons een huis kan verkopen zonder verlies zodat we kunnen gaan samenwonen en 1 van ons een andere baan kan gaan zoeken (ligt nu niet bepaald voor het oprapen), maar het kriebelt zo ontzettend bij ons allebei! Wat zouden jullie adviseren?
Alle reacties Link kopieren
quote:Mevrouw75 schreef op 16 mei 2014 @ 23:39:

[...]





Een vriendin van mij raadde het precies andersom aan . Op jouw leeftijd kan het nog wel 2 jaar duren voor je zwanger bent en dan nog 9 maanden. Als je dan eerst alles geregeld wil hebben ben je nóg later. Als je nu begint heb je ook nog 9 maanden bedenktijd, tijd zat.Het kan natuurlijk ook zomaar raak zijn. En wat als je er dan niet uitkomt met een kind onderweg? Ik zal wel heel ouderwets zijn, maar ik vind dat je goed voorbereid aan een kind moet beginnen. Dan hoor je dat soort zaken zoals wie waar gaat wonen, enz. allang geregeld te hebben.
Alle reacties Link kopieren
quote:jollie schreef op 17 mei 2014 @ 00:10:

[...]





Het kan natuurlijk ook zomaar raak zijn. En wat als je er dan niet uitkomt met een kind onderweg? Ik zal wel heel ouderwets zijn, maar ik vind dat je goed voorbereid aan een kind moet beginnen. Dan hoor je dat soort zaken zoals wie waar gaat wonen, enz. allang geregeld te hebben.Het hoort nog wel. Je zal ons wel verachten dan.
Alle reacties Link kopieren
quote:theia schreef op 17 mei 2014 @ 00:00:

[...]



Dat is zat tijd inderdaad, mits je er ook echt uit komt samen. Genoeg stellen gehoord met wie het oh zo goed ging, tot de vraag kwam wie zijn vertrouwde woonplaats ging verlaten, welke meubels er behouden werden, wie ging investeren in de restschuld, etc.

Nu hoop ik dat een stel dat een kind samen krijgt, dat soort vragen wel aan kan. Maar eigenlijk zou je dat toch moeten bedenken en bespreken voor het kindje al onderweg is.



Bovenstaande zijn vooral vragen voor als je toch wil gaan samen wonen in die 9 maanden. Als dat niet het geval is krijg je vooral het vraagstuk over wat de vaste woonplek van het kind wordt, waar het kind hoe vaak is, etc. Lijken mij moeilijke gesprekken.



Valt wel mee hoor, hoe moeilijk die gesprekken zijn. Wij weten trouwens wel al waar we gaan wonen, maar we kunnen ook zomaar van het plan afwijken.



Ik heb trouwens helemaal geen ervaring met stellen bij wie het opeens moeilijk ging toen ze samen gingen wonen. Ik ken ze gewoon niet. Wel ken ik stellen die alles persé moeten doen zoals het hoort en dan grote moeite hebben met zich aanpassen omdat ze er niet op gerekend hadden dat een kind niet altijd doet zoals het hoort/ zij voor ogen hadden.
Alle reacties Link kopieren
Kijk, ik vind het prima hoor, adviseren om eerst samen te wonen, maar ik ben wel verbaasd over de stelligheid waarmee sommigen er vanuit gaan dat als je de zaken toevallig of expres omdraait, je dan eigenlijk al praktisch uit elkaar gaat of er niet uitkomt qua woonplaats.



Ik ben gewoon heel erg verbaasd, ik neem toch aan dat mijn vriend en ik, en de stellen die ik ken die alles in een iets andere volgorde hebben gedaan en nog steeds bij elkaar zijn) niet hele bijzondere relaties hebben. Of ja, eigenlijk wel natuurlijk
Alle reacties Link kopieren
Hier een soort gelijke situatie, ik ben zwanger en we wonen niet samen en zijn dat voorlopig ook niet van plan. Heeft wel een iets andere achtergrond. Onverwachts zwanger geraakt terwijl we nog niet zo lang samen zijn. Wij gaan straks ook onze tijd verdelen over 2 woningen, maar zullen dan wel steeds met zijn drietjes zijn. Dan hebben we alle tijd in de toekomst om te kijken wat we precies gaan doen, waar we gaan wonen etc. Ik geloof niet dat een kind daar slechter van wordt, zolang het 2 liefdevolle ouders heeft. Mijn vriend wil eerst zijn huis verbouwen voordat hij het verkoopt en idd ook wachten tot de markt aantrekt. Als het huis daardoor straks veel meer opleverd en hij daardoor niet met een restschuld zit is dat op lange termijn gezien voor ons hele gezin veel gunstiger.
Life is better when you're laughing
Huh? Je verdeelt alles over 2 woningen, maar bent wel continu met z'n drietjes? Maar het is geen samenwonen? Ergens ontgaat mij de logica. Als je continu met z'n drietjes bent, verdeelt over 2 huizen, dan is dat toch gewoon samenwonen maar dan in 2 huizen ipv in 1? Of ben ik nou kippig.
Van zo'n huis kom je echt wel af, van zo'n kind niet.



Op het moment dat jullie reatie onder druk komt te staan door het samenwonen met een kind onderweg of net geboren, kost het één keer met je ogen knipperen en jullie wonen definitief 50 km uit elkaar met (later) een kind dat nooit deel heeft uitgemaakt van een gezin met papa en mama erin.



Jij kunt dat misschien niet erg vinden, maar ik wel. En ja, ik lees voor uit eigen werk.
Alle reacties Link kopieren
quote:Desperate_Housewive schreef op 17 mei 2014 @ 08:01:

Huh? Je verdeelt alles over 2 woningen, maar bent wel continu met z'n drietjes? Maar het is geen samenwonen? Ergens ontgaat mij de logica. Als je continu met z'n drietjes bent, verdeelt over 2 huizen, dan is dat toch gewoon samenwonen maar dan in 2 huizen ipv in 1? Of ben ik nou kippig.Ja. Zo zien wij de situatie ook: we hebben gewoon heel luxe 2 huizen, een residence en een pied à terre.
Alle reacties Link kopieren
@desperate_housewive, zo kun je het ook noemen. Maakt het wat uit? Het is in ieder geval geen samen wonen zoals het normaal gaat. Maar we wonen dan wel constant samen.
Life is better when you're laughing
Het maakt mij niet uit, maar vind het zo raar dat je stelt niet te willen samenwonen maar het uiteindelijk wel doet alleen dan in 2 huizen.
Ik ken teveel stellen die uit elkaar zijn gegaan na samen te zijn gaan wonen.

Je leert elkaar pas echt goed kennen als je samenwoont.

Ik zou nooit een kind op de wereld zetten met iemand die ik nog niet goed ken.

In jouw situatie zou ik niet aan kinderen beginnen, maar nog heel even wachten.
Alle reacties Link kopieren
Ik zou je aanraden wel alles te regelen voor na de bevalling en dan in 1 huis te kunnen wonen met alle benodigde spullen. Ik vond een kind krijgen wel zodanig overweldigend dat ik daar zeker geen gedoe met 2 verschillende huizen, een afwezige vader (in andere huis) oid bij had willen hebben. Maar wie weet ben jij daar wel veel makkelijker en flexibeler in. Maar als je meteen zwanger raakt dan heb je alsnog 9 maanden om van alles te regelen, dus lijkt me prima te doen.
Ik zou er voor gaan!

Ook al zou het samenwonen niet zo gaan als jullie gehoopt hadden, dan kan je altijd weer terug naar latten

Zolang ik me kan herinneren latten mijn ouders al.

Toen ik pas geboren was hebben ze een jaar geprobeerd om samen te wonen, maar ze kwamen er achter dat ze beide van latten veel gelukkiger werden.



Ik was eigenlijk niet anders gewend dus en vond het extra gezellig als mijn vader weer bij ons was.



Oh en ik heb er niks aan over gehouden hoor hihi.

Succes met je keuze!
Alle reacties Link kopieren
Ja ik vind het ook een grote onzin dat het minder zou slagen als je met een lat relatie aan kinderen zou beginnen. Hier ook twee huizen, ik ben financieel onafhankelijk van mijn vriend. We zijn acht jaar samen en vriend is wel heel veel hier en nummer twee is op komst. En ik moet zeggen dat dat super goed gaat.



Er zijn zat mensen die ik ken die samenwonen een kind hebben, vervolgens uit elkaar gaan, de vrouw altijd afhankelijk van de man is geweest en dan sta je daar met een kind. Ik zou daar dan niet aan moeten denken. Ik heb tenminste de zekerheid van mijn eigen woning.
Als ik mezelf voorbij loop, lach ik wel even vriendelijk
Gewoon doen, maar ik zou wel zorgen dat jullie kindje in 1 huis woont en de andere ouder daar komt. Dan boots je eigenlijk de situatie na van een vader of moeder met een hele drukke baan die per week enkele dagen van huis is.

Wanneer je met het kindje gaat slepen (3 nachten bij paps, 4 nachten bij mams) boots je de situatie van gescheiden ouders na. Dat zou ik niet willen.
Alle reacties Link kopieren
Ik bedoelde eigenlijk dat als je ruzie kan maken en er samen goed uit kan komen, de rest vanzelf komt. Wel hard werken, maar komt goed.

Ah, te voorbarig. Succes met de hormonen mevr!
Alle reacties Link kopieren
quote:apie01 schreef op 17 mei 2014 @ 10:49:

Ja ik vind het ook een grote onzin dat het minder zou slagen als je met een lat relatie aan kinderen zou beginnen. Hier ook twee huizen, ik ben financieel onafhankelijk van mijn vriend. We zijn acht jaar samen en vriend is wel heel veel hier en nummer twee is op komst. En ik moet zeggen dat dat super goed gaat.



Er zijn zat mensen die ik ken die samenwonen een kind hebben, vervolgens uit elkaar gaan, de vrouw altijd afhankelijk van de man is geweest en dan sta je daar met een kind. Ik zou daar dan niet aan moeten denken. Ik heb tenminste de zekerheid van mijn eigen woning.Dat is ook mijn redenatie.. Mijn moeder is 2 keer gescheiden en mijn vader zit nu bij vrouw nummer 3 in Schotland. Ik wil het voor mezelf (en daarmee) ook voor de kleine zo goed mogelijk geregeld hebben. Voor mij een flatje 3 hoog achter tussen de bijstandsmoeders als het fout mocht gaan.
Life is better when you're laughing
Alle reacties Link kopieren
Naar mijn mening kun je alles wel plannen, en dus nog even wachten... En dan zul je zien dat het niet lukt!

Als jullie relatie stabiel is zou ik er gewoon voor gaan!



Hier was de situatie wel wat anders; wij woonden beide nog bij ouders thuis toen ik onverwacht zwanger werd. Beetje omgekeerde situatie dus maar wij zijn pas 2 wkn voordat ons zoontje geboren werd gaan samenwonen.

Best even wennen en zeker de eerste maanden is het niet altijd even gezellig geweest, maar inmiddels is kindje nr 2 onderweg!
Ik heb geen oordeel over een kind krijgen binnen een LAT relatie, als je daar als ouders echt het gelukkigst van wordt en op die manier je kind het meest kunt bieden, prima.



Waar ik echter in een eerdere post al op hamerde: als het uiteindelijke doel wel samenwonen is, waarom ga je dat dan niet NU doen? Waarom laat je je dan weerhouden door het feit dat er eerst een van de twee huizen verkocht moeten worden? Voor de kosten maakt het toch niet uit of je dat huis bij wijze van spreke een tijd leeg, in de verkoop laat staan (hoewel verhuren met Leegstandswetvergunning mogelijk een optie zou zijn) en intussen lekker van het andere huis een fijn gezinshuis maakt, of dat je koste wat kost per se apart blijft wonen?



Dat is wat ik niet snap in dit verhaal.



En als het uiteindelijke doel samenwonen is, snap ik ook niet waarom je nu niet iets meer tijd zou nemen om dat goed door te spreken, te kijken wat je belangrijk vindt en hoe je dingen samen aan wilt pakken.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven