Medicatie bevalling

Ik heb destijds een epiduraal gehad, want bevallen met een (geplande) keizersnede. Maar als ik een vaginale bevalling had kunnen hebben, had ik niet negatief tegen pijnbestrijding gestaan. Geloof niet zo in dat: ‘pijn is fijn’ verhaal. Uiteindelijk liep het in mijn geval anders en gaven de artsen bij week 20 al aan dat ze liever een keizersnede zouden doen (vanwege een blaas operatie van 20 jaar daarvoor). Was even schakelen, maar ook geen ramp. Uiteindelijk kijk ik terug op een hele fijne bevalling en spoedig herstel. Succes TO!

Ik wilde bij de eerste pertinent geen pijnbestrijding. Nou, toen ik eenmaal volop rugweeen had (alsof er 3 zenuwen klem zaten) ging ik spontaan voor de ruggenprik. Die was heel fijn, maar kwamen na verloop van tijd ook wat beenweeen door. Geen moment spijt gehad en ook - ondanks tussentijds weeen opwekkers - heel goed de pers weeen gevoeld.

Bij de tweede ging het zo snel dat een ruggenprik niet meer kon en was alleen lachgas een van de 2 resterende opties. Leek even heel fijn, maar haalde gaandeweg enkel de scherpe randjes er was af. Wel een aanrader als alternatief. Mijn rugweeen waren als vanouds. Wel snelle bevalling, maar voelde hier gek genoeg nauwelijks de persweeen.

Zoals eerder gezegd: laat je goed voorlichten en laat dan alles los. Zorg letterlijk dat je een plan A, B en C hebt. Wat wil je in verschillende scenario’s. Dan zit je in je hoofd niet teveel op een ding vast, alles loopt toch vaak net anders dan je denkt.

Ik heb destijds vooral veel gehad aan een voorlichtingsavond van de verloskundigenpraktijk over bevallen, waarin ook heel goed werd besproken wat er aan medicatie mogelijk is, mogelijke voors en tegens en wat er in de verschillende ziekenhuizen in de regio zoals wel of niet kan (bijv lachgas kan niet altijd overal).

Vervolgens een bevalling in het ziekenhuis maar zonder meds gehad, en als er een volgende keer komt hoop ik datzelfde, ging prima in mijn geval grappig genoeg werkte zingen enorm goed om met de pijn te dealen. En om te verbinden met mijn man, die tweede meezong voor extra harmonie.

Bij de eerste ben ik ingeleid, dacht dat ik het wel zonder ruggenprik zou kunnen, want mijn oma had er 9 op de wereld gezet, dan moest mij eentje toch ook wel lukken. Ballonnetje, vliezen breken en daarna aan de weeënopwekkers.
Maar toen de ontsluiting niet vorderde ( ruim 6 uur over een magere centimeter), en ik wel weeënstormen had, werd de keuze wat makkelijker. Ook omdat toen duidelijk werd dat het mogelijk op een keizersnede zou uitdraaien, gezien het niet vorderen van de ontsluiting en het feit dat ik steeds vermoeider werd.

Ruggenprik was hemels, ik heb nog kunnen slapen en tijdens het persen kon ie ook aan blijven staan. Ik voelde wat harde buiken en heb geen pijn oid gehad tijdens en vlak na de bevalling ( ook handig dat ie tijdens het hechten nog aanstond).

Bij mijn tweede was het plan om naar het ziekenhuis te gaan, ook ivm een plaatsindicatie.
Maar daar had dochter geen zin in, ik kreeg nauwelijks de kans om na te denken over het feit dat de bevalling zelf was begonnen, toen ik al middenin heftige weeën zat. Het ziekenhuis was geen optie, want volledige ontsluiting toen de VK aan kwam.
Ja, het deed op het moment supreme echt wel even erg pijn, maar omdat de bevalling zelf zo kort was ( van begin tot einde nauwelijks 3 uur), was ik nog fit, geen weeënstorm, geen inleiding. Ik zou zo nog een keer willen bevallen De zwangerschap en baby/kind hoef ik alleen niet

Volgens mij zijn dat ook wel bekende triggers, waardoor vrouwen kiezen voor een ruggenprik. Het is gewoon heel heftig allemaal en je weet ook gewoon niet hoe je lichaam daar op reageert.

Bij mijn eerste bevalling duurde het lang voordat dochter helemaal indaalde. Om uitputting te voorkomen ben ik door de VK naar het ziekenhuis gestuurd voor een ruggenprik. Dat was eigenlijk zo goed bevallen dat ik bij de tweede bevalling ook voor een ruggenprik heb gekozen. Toen ben ik ingeleid en heb voor de ergste pijn al om de ruggenprik gevraagd.
Daardoor 2 heel prettige bevallingen gehad en zou het zo weer doen als we een derde hadden gewild.

Ik heb bij mijn laatste bevalling lachgas gekregen.. Dat vond ik dus echt zo'n ontzettend tegenvallen.. De pijn werd er eigenlijk niet minder door, ik snapte gewoon niet meer wat er gebeurde en vergat na elke wee alleen maar dat ik net pijn had gehad en dat ik aan het bevallen was.. en als er dan weer een wee kwam schrok ik me elke keer dood omdat ik was vergeten dat ik aan het bevallen was..

Ik ben uiteindelijk thuis bevallen zonder pijnstilling. Was niet het plan maar het liep zo, en wel heerlijk om meteen in je eigen bed en gewoon lekker thuis te zijn.

Oscha_ schreef: ↑

07-11-2023 09:37

Ik vond de remifentanil ook niet helpen. Pijn werd er niet minder van en doordat ik er wat wazig van werd kon ik me ook minder goed op de pijn concentreren. Een ruggenprik lijkt me fijner.
En een bevalling blijft onvoorspelbaar, dus go with the flow zo veel mogelijk als dat lukt.

Hier sluit ik me grotendeels bij aan. Ik had een ingeleide bevalling en vanaf het begin tot einde weeenstorm, met rugweeen en ik trok het gewoon niet. Ik lag echt alleen maar te kermen en te overleven, en ik ben echt wel wat gewend als pijnpatiënt.

Ik kreeg toen ook het pompje en het haalde het scherpe randje eraf waardoor het een beetje draaglijk bleef, maar dat was het wel. Dus de rest van de uren nog steeds ontzettend afzien, maar dan wel totaal van de wereld. Ik was echt amper bij kennis door dat pompje, terwijl ik wederom als pijnpatiënt, ook echt wel zware medicatie gewend ben. Even ter illustratie: ik moest op een gegeven moment plassen maar ik moest door 4 man opgehesen en vastgehouden worden want anders flikkerde ik zo omver.

Toen ik de ruggeprik kreeg na 24 uur drama voor m’n spoedkeizersnee was in 1x alles weg en kwam er zo’n rust over me. Dus als ik ooit weer de kans zou krijgen zou ik meteen voor die ruggeprik gaan. Wat was dat zalig zeg…

Maar ik ben ook absoluut pro-pijnstilling. Ik vind het zo raar dat als we welke ingreep dan ook hebben, we uiteraard voor zo min mogelijk pijn kiezen, maar bij een bevalling niet.