Zwanger
alle pijlers
Met hoeveel weken beviel je van je tweeling?
donderdag 22 augustus 2013 om 08:29
Wat een lange zwangerschappen hier! Fijn om te horen dat dat toch ook vaak voorkomt. Ik ben met 25 weken bevallen, 800 en 850 gram en 3,5 maand ziekenhuis. Wel natuurlijk bevallen, dat dan weer wel. Fijn dat ik hier een uitzondering ben! En jij bent gelukkig alweer drie weken verder, dus deze grens ben je al voorbij. Daarom durf ik het wel neer te zetten
Nog even ter geruststelling: nu gaat het supergoed met ze.
Nog even ter geruststelling: nu gaat het supergoed met ze.
donderdag 22 augustus 2013 om 08:53
Onze één-eiige tweeling is geboren na 36 weken zwangerschap en wogen 2060 en 2140 gram.
Er was een keizersnede gepland op de vrijdag en we waren op dinsdag-middag ervoor voor een voorbespreking in het ziekenhuis. Toen braken spontaan de vliezen en werd het alsnog een "acute" keizersnede (alhoewel lekker relaxed, omdat we al in het ziekenhuis waren.... ).
@quimn: het maakt natuurlijk wel uit of het een één-eiig of een twee-eiige tweeling is (beter: of de placente gedeeld wordt of niet). Bij mijn weten is een tweeling met gedeelde placenta altijd een keizersnede.
Het was, als man dan, best eng om te zien dat ze een flinke snede maken in de dikke buik van je vriendin maar alles herstelde erg snel.
Er was een keizersnede gepland op de vrijdag en we waren op dinsdag-middag ervoor voor een voorbespreking in het ziekenhuis. Toen braken spontaan de vliezen en werd het alsnog een "acute" keizersnede (alhoewel lekker relaxed, omdat we al in het ziekenhuis waren.... ).
@quimn: het maakt natuurlijk wel uit of het een één-eiig of een twee-eiige tweeling is (beter: of de placente gedeeld wordt of niet). Bij mijn weten is een tweeling met gedeelde placenta altijd een keizersnede.
Het was, als man dan, best eng om te zien dat ze een flinke snede maken in de dikke buik van je vriendin maar alles herstelde erg snel.
donderdag 22 augustus 2013 om 15:22
[quote]quimn schreef op 21 augustus 2013 @ 20:59:
Allemaal keizersneden tot nu toe. Hoe vonden jullie dat? En hoe is het dat je kindjes nog in het ziekenhuis blijven terwijl je zelf weg mag?
[quote]
Mijn tweeling is twee-eiig, en tijdens de zwangerschap lag er bij iedere controle een ander kindje 'voor de uitgang': de ene in hoofdligging en de ander in stuit.
Ik had een hele leuke, nuchtere gynaecoloog, die me goed begeleidde.
En misschien heel naief, ik had me helemaal niet ingelezen op vroeg-geboortes, keizersnedes, of couveuze-afdeling.
Ik was van plan om lekker lang zwanger te zijn, natuurlijk te bevallen en lekker snel naar huis te gaan met onze frummeltjes.
We hebben ook vrij laat het kamertje opgeknapt, en toen ik met gebroken vliezen in het ziekenhuis lag, hadden we ook nog niet alles klaar. Geen geboortekaartje, bedjes stonden nog niet, kleertjes niet gewassen. Ik dacht echt dat ik na controle lekker naar huis zou gaan, om nog weken thuis te kunnen tutten en voorbereiden.
Maar ik moest blijven, en kort na opname braken de vliezen van het kindje dat in stuit lag. Toen werd ook meteen duidelijk dat het een keizersnede zou worden, omdat het kindje in volledige stuit lag, en het andere kindje opgerold ertegen.Natuurlijke bevalling zou heel gevaarlijk zijn.
Door de goede begeleiding in het ziekenhuis, en heerlijk nuchtere en lieve man en familie, heb ik me daar snel overheen gezet.
Ja, ik had liever nog weken zwanger willen zijn, dikke enkels, mijmeren, kleertjes wassen en vouwen, hangen op de bank, etc.
Maar ja.. ik wilde óók graag twee gezonde kindjes. Dus niet te lang daarin blijven hangen.
De keizersnede was een spoedkeizersnede, omdat ik toch ontsluiting kreeg, en kindje in stuit eruit wilde. Man was er snel, en ik kreeg ruggenprik. Ook dit had ik liever anders gewild. Als ik nu lees over natuurlijke bevallingen, of over 'natuurlijke keizersnede', dan steekt het wel even. Kindjes en man ging meteen na de geboorte naar de neo-natologie. En ik bleef achter met het operatie-team.
Dat is niet fijn. Maar weet je.. het alleroverheersende geluksgevoel, dat je moeder bent. Dat je twéé prachtige kindjes hebt. Je man die je trots mee ziet rennen met die couveuses, en al snel komt melden dat het helemaal goed gaat, en dat ze zo mooi zijn en zo stoer.. Ja, het emotioneert me weer hoor!!
Ik mocht na een week naar huis, de kindjes na drie-en-halve week.
Iedere dag op en neer naar het ziekenhuis, borstvoeding kolven, bezorgde en meelevende vrienden, familie die eten kookt en je bed verschoont. Het is zo snel gegaan.
Je weet nog niet hoe het bij jou zal gaan. Neem het zoals het komt. Accepteer hulp. Ik kon op een gegeven moment wel weer autorijden, maar door alle emoties en gebeurtenissen voelde ik me nog niet veilig. Zo fijn dat er dan een vriendin aanbiedt je te halen en brengen.
Houd vol! Ik hoop voor jou en je kleintjes dat ze nog lekker doorgroeien in je buik. Succes!!
Allemaal keizersneden tot nu toe. Hoe vonden jullie dat? En hoe is het dat je kindjes nog in het ziekenhuis blijven terwijl je zelf weg mag?
[quote]
Mijn tweeling is twee-eiig, en tijdens de zwangerschap lag er bij iedere controle een ander kindje 'voor de uitgang': de ene in hoofdligging en de ander in stuit.
Ik had een hele leuke, nuchtere gynaecoloog, die me goed begeleidde.
En misschien heel naief, ik had me helemaal niet ingelezen op vroeg-geboortes, keizersnedes, of couveuze-afdeling.
Ik was van plan om lekker lang zwanger te zijn, natuurlijk te bevallen en lekker snel naar huis te gaan met onze frummeltjes.
We hebben ook vrij laat het kamertje opgeknapt, en toen ik met gebroken vliezen in het ziekenhuis lag, hadden we ook nog niet alles klaar. Geen geboortekaartje, bedjes stonden nog niet, kleertjes niet gewassen. Ik dacht echt dat ik na controle lekker naar huis zou gaan, om nog weken thuis te kunnen tutten en voorbereiden.
Maar ik moest blijven, en kort na opname braken de vliezen van het kindje dat in stuit lag. Toen werd ook meteen duidelijk dat het een keizersnede zou worden, omdat het kindje in volledige stuit lag, en het andere kindje opgerold ertegen.Natuurlijke bevalling zou heel gevaarlijk zijn.
Door de goede begeleiding in het ziekenhuis, en heerlijk nuchtere en lieve man en familie, heb ik me daar snel overheen gezet.
Ja, ik had liever nog weken zwanger willen zijn, dikke enkels, mijmeren, kleertjes wassen en vouwen, hangen op de bank, etc.
Maar ja.. ik wilde óók graag twee gezonde kindjes. Dus niet te lang daarin blijven hangen.
De keizersnede was een spoedkeizersnede, omdat ik toch ontsluiting kreeg, en kindje in stuit eruit wilde. Man was er snel, en ik kreeg ruggenprik. Ook dit had ik liever anders gewild. Als ik nu lees over natuurlijke bevallingen, of over 'natuurlijke keizersnede', dan steekt het wel even. Kindjes en man ging meteen na de geboorte naar de neo-natologie. En ik bleef achter met het operatie-team.
Dat is niet fijn. Maar weet je.. het alleroverheersende geluksgevoel, dat je moeder bent. Dat je twéé prachtige kindjes hebt. Je man die je trots mee ziet rennen met die couveuses, en al snel komt melden dat het helemaal goed gaat, en dat ze zo mooi zijn en zo stoer.. Ja, het emotioneert me weer hoor!!
Ik mocht na een week naar huis, de kindjes na drie-en-halve week.
Iedere dag op en neer naar het ziekenhuis, borstvoeding kolven, bezorgde en meelevende vrienden, familie die eten kookt en je bed verschoont. Het is zo snel gegaan.
Je weet nog niet hoe het bij jou zal gaan. Neem het zoals het komt. Accepteer hulp. Ik kon op een gegeven moment wel weer autorijden, maar door alle emoties en gebeurtenissen voelde ik me nog niet veilig. Zo fijn dat er dan een vriendin aanbiedt je te halen en brengen.
Houd vol! Ik hoop voor jou en je kleintjes dat ze nog lekker doorgroeien in je buik. Succes!!
donderdag 22 augustus 2013 om 17:07
Lang leve de echo´s van tegenwoordig. Ik weet al vanaf week zes, nog voordat er hartactie was, dat het er twee zijn. En toen vond ik het al een hele shock! Zeker omdat het bij mij ook nummer drie en vier zijn. Ineens verdubbelt je aantal kinderen in plaats van eentje erbij. Het lijkt me heel raar om op het einde van je zwangerschap te horen dat er nog eentje bij komt.
Twaartje, jemig, wat een flinke kinderen. Inderdaad: het is voor henzelf een voordeel, maar wat zul jij het zwaar hebben gehad. Vonden ze het vanuit de gynaecologen geen reden om eerder in te grijpen en in te leiden? Hoe oud zijn je kinderen nu?
Eskil en Reisa, aan jullie verhalen houd ik me vast. Hoewel ik het wel heftig zou vinden om tot 39 weken door te moeten. Dus vooral om het aspect natuurlijke bevalling.
Teepje en Oehoe, dat klinkt mij echt ideaal in mijn oren!
Lapjes, heftig hoor. Wat een zorgen brengt dat, zo kan ik me tenminste voorstellen, met zich mee. Twee van de kleintjes en dan zo lang in het ziekenhuis. Fijn dat alles goed is gekomen.
Pop77, wat mooi ontroerend verhaal! Ik kan me voorstellen dat er dingen zijn die je anders had willen hebben. Maar top dat je ook de mooie dingen eruit hebt gehaald.
Daddy-Gijs, ik ben zwanger van een twee-eiige tweeling. Het zijn ook een jongen en een meisje.
Mij lijkt een keizersnede doodeng. Iedereen zegt: joh, maak je niet druk, misschien krijg je wel een keizersnede, maar dat is juist iets waar ik enorm tegenop zie. Op dit moment ligt de onderste met zijn rug tegen de ingang, dus zou het inderdaad een ks worden, maar ze hebben nog plek en tijd om te draaien. Maar deze zwangerschap is door allerlei omstandigheden en kwaaltjes heel erg zwaar en ik ben óók bang dat ik de puf niet heb om het met een natuurlijke bevalling te doen. Nu ben ik ook uberhaupt geen held in een ziekenhuis. Viel er als kind altijd flauw en ook nu nog moet ik moeite doen om niet onderuit te gaan. Kom er gelukkig ook zelden voor mezelf, maar ja, nu moet ik wel.
Twaartje, jemig, wat een flinke kinderen. Inderdaad: het is voor henzelf een voordeel, maar wat zul jij het zwaar hebben gehad. Vonden ze het vanuit de gynaecologen geen reden om eerder in te grijpen en in te leiden? Hoe oud zijn je kinderen nu?
Eskil en Reisa, aan jullie verhalen houd ik me vast. Hoewel ik het wel heftig zou vinden om tot 39 weken door te moeten. Dus vooral om het aspect natuurlijke bevalling.
Teepje en Oehoe, dat klinkt mij echt ideaal in mijn oren!
Lapjes, heftig hoor. Wat een zorgen brengt dat, zo kan ik me tenminste voorstellen, met zich mee. Twee van de kleintjes en dan zo lang in het ziekenhuis. Fijn dat alles goed is gekomen.
Pop77, wat mooi ontroerend verhaal! Ik kan me voorstellen dat er dingen zijn die je anders had willen hebben. Maar top dat je ook de mooie dingen eruit hebt gehaald.
Daddy-Gijs, ik ben zwanger van een twee-eiige tweeling. Het zijn ook een jongen en een meisje.
Mij lijkt een keizersnede doodeng. Iedereen zegt: joh, maak je niet druk, misschien krijg je wel een keizersnede, maar dat is juist iets waar ik enorm tegenop zie. Op dit moment ligt de onderste met zijn rug tegen de ingang, dus zou het inderdaad een ks worden, maar ze hebben nog plek en tijd om te draaien. Maar deze zwangerschap is door allerlei omstandigheden en kwaaltjes heel erg zwaar en ik ben óók bang dat ik de puf niet heb om het met een natuurlijke bevalling te doen. Nu ben ik ook uberhaupt geen held in een ziekenhuis. Viel er als kind altijd flauw en ook nu nog moet ik moeite doen om niet onderuit te gaan. Kom er gelukkig ook zelden voor mezelf, maar ja, nu moet ik wel.
donderdag 22 augustus 2013 om 17:31
Ik ben ook geen held hoor! Had ook nooit in het ziekenhuis gelegen en was doodsbang voor naalden. Maar ik bleek flexibeler en stoerder dan ik dacht. Heb uiteindelijk zelf drie weken in het ziekenhuis gelegen, en moest ook nog eens dagelijks bloed laten prikken. Maar echt, het went toch. En je hebt een doel, je krijgt er twee kleintjes voor terug. Dat maakt het ook een stuk beter te handelen!
Maar ik snap je angst. Ik hoop dat het achteraf ongegronde angst blijkt! En sowieso zul je jezelf nog verbazen, dat weet ik zeker.
Enneh, vier kinderen straks, petje af hoor!
Maar ik snap je angst. Ik hoop dat het achteraf ongegronde angst blijkt! En sowieso zul je jezelf nog verbazen, dat weet ik zeker.
Enneh, vier kinderen straks, petje af hoor!
donderdag 22 augustus 2013 om 17:35
Ja poeh, dat wordt ook nog een hele klus, haha. Maar misschien word je er ook makkelijker in en gaan nummer drie en vier wat makkelijker in de dagelijkse gang van zaken mee. Dat zeggen veel mensen en dat hoop ik dan maar.
Fijn dat het herkenbaar is. Ik kan ook niet zeggen waar ik precies bang voor ben. Wordt gewoon al niet goed als ik een ziekenhuis binnen stap. Het is iets met de lucht. Laat staan als ik dan ook nog geconfronteerd wordt met allerlei apparatuur etc. Terwijl ik dus niet bang ben voor pijn en ook vrij veel ellende kan hebben zeg maar.
JIj hebt zelf nog drie weken in het ziekenhuis gelegen? En dan ben je dus nog 2,5 maand op en neer naar het ziekenhuis gegaan. Lijkt me heel heftig om je kleintjes voor zo'n periode achter te moeten laten.
Fijn dat het herkenbaar is. Ik kan ook niet zeggen waar ik precies bang voor ben. Wordt gewoon al niet goed als ik een ziekenhuis binnen stap. Het is iets met de lucht. Laat staan als ik dan ook nog geconfronteerd wordt met allerlei apparatuur etc. Terwijl ik dus niet bang ben voor pijn en ook vrij veel ellende kan hebben zeg maar.
JIj hebt zelf nog drie weken in het ziekenhuis gelegen? En dan ben je dus nog 2,5 maand op en neer naar het ziekenhuis gegaan. Lijkt me heel heftig om je kleintjes voor zo'n periode achter te moeten laten.
donderdag 22 augustus 2013 om 19:58
Dat denk ik ook wel. Je hebt toch al wel een gezinsroutine met z'n allen. Zal wel even schrikken zijn geweest, dat die derde niet alleen kwam! Ben ik nu ook een beetje bang voor, mochten we ooit nog een derde willen is de kans op nog een tweeling een stuk groter. Oei.
Ik lag voor de bevalling in het ziekenhuis met gebroken vliezen. Gelukkig hebben we/ze de bevalling nog bijna drie weken uit kunnen stellen. En daarna pendelen inderdaad. Het is zeker pittig, maar we werden geleefd in die periode. En ergens maakt dat het ook wel een stuk makkelijker dan als je je ertegen gaat verzetten (wat ook geen gekke reactie was geweest).
Hoe gaat het nu thuis? Zijn je andere kinderen nog klein? En werk je nog? Succes!
Ik lag voor de bevalling in het ziekenhuis met gebroken vliezen. Gelukkig hebben we/ze de bevalling nog bijna drie weken uit kunnen stellen. En daarna pendelen inderdaad. Het is zeker pittig, maar we werden geleefd in die periode. En ergens maakt dat het ook wel een stuk makkelijker dan als je je ertegen gaat verzetten (wat ook geen gekke reactie was geweest).
Hoe gaat het nu thuis? Zijn je andere kinderen nog klein? En werk je nog? Succes!
donderdag 22 augustus 2013 om 21:08
Ja, ik kan me voorstellen dat je geleefd wordt. Je stapt op die sneltrein en pas als je uitstapt besef je pas goed wat je achteraf allemaal gezien hebt. Hoe oud zijn je kinderen nu?
Mijn oudste wordt in oktober 5 en mijn jongste is bijna 2,5. Twee meiden. En nu dus een meisje en een jongen. Ik werk nog idd. Heb fysiek geen zwaar werk, psychisch wel, maar dat is prima vol te houden. Maar toch... moet op zich nog 6 weken, maar ik denk niet dat ik dat haal, door alle kwaaltjes en moeilijkheden. We zien het wel...
Zou je het risico op nog een tweeling willen nemen?
Mijn oudste wordt in oktober 5 en mijn jongste is bijna 2,5. Twee meiden. En nu dus een meisje en een jongen. Ik werk nog idd. Heb fysiek geen zwaar werk, psychisch wel, maar dat is prima vol te houden. Maar toch... moet op zich nog 6 weken, maar ik denk niet dat ik dat haal, door alle kwaaltjes en moeilijkheden. We zien het wel...
Zou je het risico op nog een tweeling willen nemen?
donderdag 22 augustus 2013 om 21:55
Poeh, pittig hoor! Mij werd aanbevolen om met 28 weken te stoppen. Ook al heb ik geen lichamelijk zware baan. Probeer niet te lang door te lopen omdat het allemaal nog wel gaat, hoor. Met een tweelingzwangerschap is rust zo belangrijk! Luister naar je lijf, dat is iets wat ik vorig jaar geleerd heb.
Wel fijn dat je dochters al wat groter zijn, die hoef je in ieder geval niet steeds te tillen ofzo. Vinden ze het ook spannend, een broertje en zusje erbij?
De kans op weer een tweeling speelt inderdaad wel mee, een gezin van vier is voor mij wel iets te veel van het goede. Bovendien is het risico op een vroeggeboorte dan ook nog weer groter, dat speelt ook wel mee in onze overweging. Maar ze zijn nu pas anderhalf, dus we zien wel hoe dat gaat lopen.
Wel fijn dat je dochters al wat groter zijn, die hoef je in ieder geval niet steeds te tillen ofzo. Vinden ze het ook spannend, een broertje en zusje erbij?
De kans op weer een tweeling speelt inderdaad wel mee, een gezin van vier is voor mij wel iets te veel van het goede. Bovendien is het risico op een vroeggeboorte dan ook nog weer groter, dat speelt ook wel mee in onze overweging. Maar ze zijn nu pas anderhalf, dus we zien wel hoe dat gaat lopen.
vrijdag 23 augustus 2013 om 07:56
Hoi!
Ik ben nu bijna 33 weken zwanger van mijn twee eiige tweeling. Ook bij ons zijn het een jongen en een meisje. En ook bij ons zijn het nummertje 3 + 4! De oudste twee zijn 7 (dochter) en bijna 4 (zoon). Sinds 2 weken liggen ze bij mij allebei in hoofdligging, ik hoop ook echt dat ze niet meer draaien! Ik hoop ook ontzettend op een natuurlijke bevalling. Heb het allebei al een keer meegemaakt en vind een keizersnede echt veel zwaarder dan de natuurlijke bevalling. Ik voel me nog best goed, hoewel mijn buik de laatste week echt explosief aan het groeien is! Ben nu 14 kg aangekomen en zie er echt uit alsof ik een basketbal hebningeslikt!
Helaas is mijn bloeddruk een beetje aan het opdoeken, sinds gisteren begonnen met medicatie, vandaag weer terug naar t ziekenhuis, hopen dat de med aanslaat.
Ben heel benieuwd hoe het zal gaan lopen de komende weken! Heel veel succes met de rest van je zwangerschap!
Ik ben nu bijna 33 weken zwanger van mijn twee eiige tweeling. Ook bij ons zijn het een jongen en een meisje. En ook bij ons zijn het nummertje 3 + 4! De oudste twee zijn 7 (dochter) en bijna 4 (zoon). Sinds 2 weken liggen ze bij mij allebei in hoofdligging, ik hoop ook echt dat ze niet meer draaien! Ik hoop ook ontzettend op een natuurlijke bevalling. Heb het allebei al een keer meegemaakt en vind een keizersnede echt veel zwaarder dan de natuurlijke bevalling. Ik voel me nog best goed, hoewel mijn buik de laatste week echt explosief aan het groeien is! Ben nu 14 kg aangekomen en zie er echt uit alsof ik een basketbal hebningeslikt!
Helaas is mijn bloeddruk een beetje aan het opdoeken, sinds gisteren begonnen met medicatie, vandaag weer terug naar t ziekenhuis, hopen dat de med aanslaat.
Ben heel benieuwd hoe het zal gaan lopen de komende weken! Heel veel succes met de rest van je zwangerschap!
vrijdag 23 augustus 2013 om 12:03
Hoe is dat eigenlijk: ingeleid worden. Wat gebeurt er dan precies?
Lapjes, kan me voorstellen dat twee tweelingzwangerschappen en weer de kans op een vroeggeboorte wel even het overdenken waard is, zeg maar.
Ik had echt nooit verwacht een tweeling te krijgen. Ik heb eerder drie miskramen gehad en juist deze laatste zwangerschap is een tweeling. Ik had alles verwacht toen ze met de echo begon, behalve dat.
Annemijne, hoe ging het in het ziekenhuis vandaag? Ik kan me voorstellen dat je hoopt dat ze zo blijven liggen zoals ze nu doen!!
Lapjes, kan me voorstellen dat twee tweelingzwangerschappen en weer de kans op een vroeggeboorte wel even het overdenken waard is, zeg maar.
Ik had echt nooit verwacht een tweeling te krijgen. Ik heb eerder drie miskramen gehad en juist deze laatste zwangerschap is een tweeling. Ik had alles verwacht toen ze met de echo begon, behalve dat.
Annemijne, hoe ging het in het ziekenhuis vandaag? Ik kan me voorstellen dat je hoopt dat ze zo blijven liggen zoals ze nu doen!!
