Zwanger
alle pijlers
Miskraam, wanneer voelde jij je weer jezelf?
donderdag 13 januari 2022 om 17:14
Begin december heb ik een miskraam gehad na een zwangerschap van ruim 9 weken.
We zijn nu 5 weken verder, en nog iedere dag kan ik om de kleinste dingen in huilen uitbarsten. Voor en tijdens de zwangerschap was ik niet een heel emotioneel persoon, dus ik ken mezelf helemaal niet zo.
Hoe lang duurde het bij jullie voor jullie je weer een beetje jezelf ging voelen? Ik begrijp dat dit voor iedereen anders is, maar ik heb geen mensen in mijn omgeving die een miskraam hebben meegemaakt. Ik merk dat hoezeer zij hun best ook doen, ze toch niet helemaal begrijpen wat ik bedoel.
We zijn nu 5 weken verder, en nog iedere dag kan ik om de kleinste dingen in huilen uitbarsten. Voor en tijdens de zwangerschap was ik niet een heel emotioneel persoon, dus ik ken mezelf helemaal niet zo.
Hoe lang duurde het bij jullie voor jullie je weer een beetje jezelf ging voelen? Ik begrijp dat dit voor iedereen anders is, maar ik heb geen mensen in mijn omgeving die een miskraam hebben meegemaakt. Ik merk dat hoezeer zij hun best ook doen, ze toch niet helemaal begrijpen wat ik bedoel.
donderdag 13 januari 2022 om 17:30
Wat naar.
Bij mijn eerste miskraam duurde het echt een maand of 3 voor ik weer helemaal mezelf was. Bij de 2e miskraam een week of 10.
Daarna een goede zwangerschap gehad maar het ontzwangeren duurde echt lang en was heftig. Blijkbaar reageer ik enorm op hormoonveranderingen…
Zorg goed voor jezelf!
Heb je ruimte om over je miskraam te praten wanneer je daar behoefte aan hebt?
En hoe is je cyclus nu?
Bij mijn eerste miskraam duurde het echt een maand of 3 voor ik weer helemaal mezelf was. Bij de 2e miskraam een week of 10.
Daarna een goede zwangerschap gehad maar het ontzwangeren duurde echt lang en was heftig. Blijkbaar reageer ik enorm op hormoonveranderingen…
Zorg goed voor jezelf!
Heb je ruimte om over je miskraam te praten wanneer je daar behoefte aan hebt?
En hoe is je cyclus nu?
donderdag 13 januari 2022 om 17:38
Ach wat rot.
Ik heb een missed abortion gehad, ontdekt bij 10 weken. En eerlijk gezegd: ik heb me er een jaar niet goed bij gevoeld. Lichamelijk een maand of drie, allerlei gekke hormonale schommelingen (hoewel wel weer een cyclus), maar mentaal echt nog veel langer niet mezelf. Ik vond dat heel lastig om toe te geven, zelfs aan man, hoewel die heel lief en begripvol (en natuurlijk ook verdrietig) was. Dit is niet wat je wil horen, TO, maar ik zeg het met een andere reden.
Want na ruim dat jaar, dus, klaarde de lucht voor mij plotseling op. Voelde me echt van de een op de andere week een stuk beter en 'lichter'. Heel gek, en ik wijt dat dus aan hormonen. Achteraf had ik eigenlijk echt wel hulp moeten zoeken, misschien medisch, maar zeker psychologisch.
Dus ik zou jou adviseren vooral niet 'stoer' te doen: praat erover als en met wie je dat fijn vindt, maar vraag ook vooral professionals als je dat zinvol lijkt. Je verloskundige is een goede eerste stap.
Vijf weken is nog niet 'lang'. Sowieso staat er geen termijn voor dit soort dingen, maar als jij het gevoel hebt dat het je niet alleen lukt, dan kun je dat echt aangeven.
Sterkte.
Ik heb een missed abortion gehad, ontdekt bij 10 weken. En eerlijk gezegd: ik heb me er een jaar niet goed bij gevoeld. Lichamelijk een maand of drie, allerlei gekke hormonale schommelingen (hoewel wel weer een cyclus), maar mentaal echt nog veel langer niet mezelf. Ik vond dat heel lastig om toe te geven, zelfs aan man, hoewel die heel lief en begripvol (en natuurlijk ook verdrietig) was. Dit is niet wat je wil horen, TO, maar ik zeg het met een andere reden.
Want na ruim dat jaar, dus, klaarde de lucht voor mij plotseling op. Voelde me echt van de een op de andere week een stuk beter en 'lichter'. Heel gek, en ik wijt dat dus aan hormonen. Achteraf had ik eigenlijk echt wel hulp moeten zoeken, misschien medisch, maar zeker psychologisch.
Dus ik zou jou adviseren vooral niet 'stoer' te doen: praat erover als en met wie je dat fijn vindt, maar vraag ook vooral professionals als je dat zinvol lijkt. Je verloskundige is een goede eerste stap.
Vijf weken is nog niet 'lang'. Sowieso staat er geen termijn voor dit soort dingen, maar als jij het gevoel hebt dat het je niet alleen lukt, dan kun je dat echt aangeven.
Sterkte.
donderdag 13 januari 2022 om 17:45
Och wat lastig. Denk je dat het hormonen zijn of ben je in de rouw?
Zelf had ik een miskraam met 8 weken. Ik stond en sta daar nogal nuchter in. Het lichaam doet er alles aan om het te beschermen. Blijkbaar zat dit vruchtje niet goed genoeg in elkaar en kon het beter verwijdert worden. Dus na de miskraam een maand nodig gehad om te verwerken dat ik niet dat pad van zwanger en bevallen opging maar opnieuw proberen om zwanger te worden. Toen heb ik op de toen uitgerekende datum er nog wel aan gedacht,, maar inmiddels kan ik zelfs de maand niet eens meer herinneren. De zwangerschap na die miskraam ging wel goed en dat jochie is nu een vrolijke 5 jarige.
Zelf had ik een miskraam met 8 weken. Ik stond en sta daar nogal nuchter in. Het lichaam doet er alles aan om het te beschermen. Blijkbaar zat dit vruchtje niet goed genoeg in elkaar en kon het beter verwijdert worden. Dus na de miskraam een maand nodig gehad om te verwerken dat ik niet dat pad van zwanger en bevallen opging maar opnieuw proberen om zwanger te worden. Toen heb ik op de toen uitgerekende datum er nog wel aan gedacht,, maar inmiddels kan ik zelfs de maand niet eens meer herinneren. De zwangerschap na die miskraam ging wel goed en dat jochie is nu een vrolijke 5 jarige.
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
donderdag 13 januari 2022 om 17:45
Ik heb inderdaad het idee dat het nu vooral hormonen zijn. Had dat echt niet aan zien komen eerlijk gezegd. Had voor de zwangerschap niet echt last van pms en ook tijdens de zwangerschap niet echt last van veranderde hormonen. Dat ik nu zo emotioneel instabiel ben, om het zo maar even te noemen, valt me dus nogal rouw op mijn dak.
Mensen geven mij wel de ruimte om er over te praten, de familie is heel lief. Met mijn man heb ik het er bijna dagelijks over. En er zijn een aantal collega's die nog regelmatig vragen hoe het gaat.
Mijn cyclus is weer op gang, 32 dagen na het eerste bloedverlies begon mijn menstruatie. Die leek kwa bloedverlies heftiger dan de miskraam zelf, en zeker heviger dan voorheen.
Mensen geven mij wel de ruimte om er over te praten, de familie is heel lief. Met mijn man heb ik het er bijna dagelijks over. En er zijn een aantal collega's die nog regelmatig vragen hoe het gaat.
Mijn cyclus is weer op gang, 32 dagen na het eerste bloedverlies begon mijn menstruatie. Die leek kwa bloedverlies heftiger dan de miskraam zelf, en zeker heviger dan voorheen.
donderdag 13 januari 2022 om 17:53
Meer reacties binnen korte tijd dan ik verwacht had dus even zo.
@tunamelt; ik begrijp dat 5 weken nog niet lang is. Moet er niet aan denken dat het een jaar kan duren eerlijk gezegd. Mijn man zegt ook dat ik gewoon met en professional moet gaan praten als ik het idee heb weg te zakken in een donker gat.
@doreia; ik denk eerlijk gezegd nu nog een combinatie van beiden. Ik voel dat het in golven gaat. Na 2 weken had ik echt een dip, maar dacht toen ook mijn eisprong te voelen, vorige week was zwaarder, maar toen kwam een paar dagen later mijn menstruatie door. Verder ben ik ook nog wel aan het rouwen, dus op sommige momenten versterkt het elkaar.
Dat nuchter is wat ik gewend ben van mezelf, dus vooral dat ik dat nu niet voel is een vreemde gewaarwording.
@tunamelt; ik begrijp dat 5 weken nog niet lang is. Moet er niet aan denken dat het een jaar kan duren eerlijk gezegd. Mijn man zegt ook dat ik gewoon met en professional moet gaan praten als ik het idee heb weg te zakken in een donker gat.
@doreia; ik denk eerlijk gezegd nu nog een combinatie van beiden. Ik voel dat het in golven gaat. Na 2 weken had ik echt een dip, maar dacht toen ook mijn eisprong te voelen, vorige week was zwaarder, maar toen kwam een paar dagen later mijn menstruatie door. Verder ben ik ook nog wel aan het rouwen, dus op sommige momenten versterkt het elkaar.
Dat nuchter is wat ik gewend ben van mezelf, dus vooral dat ik dat nu niet voel is een vreemde gewaarwording.
donderdag 13 januari 2022 om 17:55
Aan mij heb je niks, nu jaren later heb ik nog steeds een soort gemis het had mijn derde kindje zullen zijn. Ik ben blij met de twee gezonde kinderen het is alleen ik heb daarna ook nooit meer zwanger willen worden, die miskraam deed te zeer.
Ook denk ik dat het door je naasten onderschat wordt, sterkte.
Ook denk ik dat het door je naasten onderschat wordt, sterkte.
De sterren wandlen, de tijd gaat, de klok zal slaan,.
donderdag 13 januari 2022 om 17:59
Wat klote, sterkte!
Ik had een missed abortion en dat wist ik in september. In oktober uiteindelijk alles verloren. Ik voelde mij weer oké toen ik niet meer bloedde. Na 3 maanden bloeden was ik er zó klaar mee. Op emotioneel gebied heb ik helemaal geen klap gekregen en heb ik geen problemen ervaren. Het was bij mij puur lichamelijk. Ik vind het weer opnieuw proberen zwanger te worden een grotere emotionele last dan de miskraam zelf.
Sterkte!
Ik had een missed abortion en dat wist ik in september. In oktober uiteindelijk alles verloren. Ik voelde mij weer oké toen ik niet meer bloedde. Na 3 maanden bloeden was ik er zó klaar mee. Op emotioneel gebied heb ik helemaal geen klap gekregen en heb ik geen problemen ervaren. Het was bij mij puur lichamelijk. Ik vind het weer opnieuw proberen zwanger te worden een grotere emotionele last dan de miskraam zelf.
Sterkte!
donderdag 13 januari 2022 om 18:07
Hier een missed abortion met 7 weken, gevolgd door een curretage met ruim 8 weken.
Lichamelijk was ik snel weer de oude, mijn normale cyclus was gelijk weer in orde.
Mentaal vond ik het zwaarder en duurde het voor ik weer wat mezelf was tot mijn volgende eisprong (die dus snel kwam) zodat ik weer verder kon met mijn IUI behandelingen.
Nu na gelukkig een goede zwangerschap denk ik er nog regelmatig aan, niet dat ik dan heel verdrietig word maar meer met de herinnering dat zo'n verdrietige periode was.
Lichamelijk was ik snel weer de oude, mijn normale cyclus was gelijk weer in orde.
Mentaal vond ik het zwaarder en duurde het voor ik weer wat mezelf was tot mijn volgende eisprong (die dus snel kwam) zodat ik weer verder kon met mijn IUI behandelingen.
Nu na gelukkig een goede zwangerschap denk ik er nog regelmatig aan, niet dat ik dan heel verdrietig word maar meer met de herinnering dat zo'n verdrietige periode was.
donderdag 13 januari 2022 om 18:09
Ik heb een miskraam gehad op 6 weken en één op 11. Eigenlijk na een week was ik wel weer mezelf, maar ik sta er ook wel een beetje in als Doreia: als het niet goed is, kom ik daar liever eerder dan later achter.
Wel baalde ik van de "planning" : de onzekerheid of en wanneer het wel zou lukken...
Maar er is geen tijd op rouw en als het voor jou lang duurt, dan is dat net zo prima als dat korte van mij
Wel baalde ik van de "planning" : de onzekerheid of en wanneer het wel zou lukken...
Maar er is geen tijd op rouw en als het voor jou lang duurt, dan is dat net zo prima als dat korte van mij
donderdag 13 januari 2022 om 18:15
Redelijk snel. Moet zeggen dat ik sowieso emotionele zaken heel snel kan parkeren. Geen idee waarom. Toen al maar nu speelt geheel geen rol meer.
Ik heb wel daarna jaren later ongepland nog een kindje gehad en dat maakt dat ik er alleen over nadenk als ik dit soort topics lees of iemand ander er tegen me over begint. Als het niet lukt en je weet niet of ooit nog lukt dan zal het sowieso heel erg anders zijn.
En anderen hebben wel heel erg verdriet erom zie ik, niets mis mee, lijkt me veel meer voorkomen dan mijn gevoel.
Denk ook dat echt voor iedereen anders is, is gewoon niet te vergelijken denk ik.
Als jij en je partner er maar goed over kunnen praten, van je omgeving zou ik niet zo veel verwachten qua echt begrip.
Ik heb wel daarna jaren later ongepland nog een kindje gehad en dat maakt dat ik er alleen over nadenk als ik dit soort topics lees of iemand ander er tegen me over begint. Als het niet lukt en je weet niet of ooit nog lukt dan zal het sowieso heel erg anders zijn.
En anderen hebben wel heel erg verdriet erom zie ik, niets mis mee, lijkt me veel meer voorkomen dan mijn gevoel.
Denk ook dat echt voor iedereen anders is, is gewoon niet te vergelijken denk ik.
Als jij en je partner er maar goed over kunnen praten, van je omgeving zou ik niet zo veel verwachten qua echt begrip.
donderdag 13 januari 2022 om 18:58
Na 3 maanden bij beide miskramen. Dan zeiden mensen tegen mij, he, je ziet er goed uit, ben je weer zwanger? Dat was dan niet zo, maar dan was ik door de hormonale shit heen kennelijk. Ik ben ook behoorlijk rationeel en nuchter, maar ik had er echt last van en ik heb helaas na de voldragen zwangerschap veel last gehad van het ontzwangeren, ik voelde me echt instabiel toen.
Heel veel sterkte en zeker aan de bel trekken om bijvoorbeeld met de POH te gaan praten als je geen verbetering merkt.
Heel veel sterkte en zeker aan de bel trekken om bijvoorbeeld met de POH te gaan praten als je geen verbetering merkt.
donderdag 13 januari 2022 om 19:55
Het emotionele aspect van een (hopelijk) volgende zwangerschap merk ik ook wel.
Dit was mijn eerste zwangerschap, we hebben in mei 2021 de pil de deur uit gedaan, meer zo van mag het zo zijn, dan zou dat leuk zijn. Echt bezig met cyclus bijhouden enzo waren we niet.
Aan de ene kant rammelen mijn eierstokken nu harder dan voorheen. Ben blij dat mij lichaam de cyclus dus goed lijkt op te pakken. Mijzelf kennende ga ik nu de cyclus veel beter bijhouden en timen enzo.
Aan de andere kant weet ik ook dat ik een volgende zwangerschap veel spannender ga vinden.
Ik heb besloten mezelf nog een maand de tijd te geven om me weer iets meer mezelf te voelen. Niet dat ik er daarna nooit meer aan mag denken enzo, dat lijkt me ook niet de bedoeling. Maar meer dat ik dan hoop dat de spontane huilbuien voorbij zijn. Mocht ik me dan nog zo voelen als nu, dan neem ik contact op met de POH.
Dit was mijn eerste zwangerschap, we hebben in mei 2021 de pil de deur uit gedaan, meer zo van mag het zo zijn, dan zou dat leuk zijn. Echt bezig met cyclus bijhouden enzo waren we niet.
Aan de ene kant rammelen mijn eierstokken nu harder dan voorheen. Ben blij dat mij lichaam de cyclus dus goed lijkt op te pakken. Mijzelf kennende ga ik nu de cyclus veel beter bijhouden en timen enzo.
Aan de andere kant weet ik ook dat ik een volgende zwangerschap veel spannender ga vinden.
Ik heb besloten mezelf nog een maand de tijd te geven om me weer iets meer mezelf te voelen. Niet dat ik er daarna nooit meer aan mag denken enzo, dat lijkt me ook niet de bedoeling. Maar meer dat ik dan hoop dat de spontane huilbuien voorbij zijn. Mocht ik me dan nog zo voelen als nu, dan neem ik contact op met de POH.
vrijdag 14 januari 2022 om 21:03
Wat 'fijn' dat je dit topic hebt geopend, en daarmee bedoel ik fijn om wat ervaringen van anderen te lezen.
Ik heb het afgelopen jaar 3 miskramen gehad, een hele vroege van 5 weken, 1 bij 8 weken en 1 bij 6 weken. Bij alle drie de miskramen had ik na 31 dagen weer een menstruatie en was dat ook het moment dat bij mij de 'hormonale enoties' (het zomaar in tranen kunnen uitbarsten) voorbij waren.
Na de eerste hele vroege miskraam, dacht ik heel nuchter 'kan gebeuren', we gaan er gewoon nog een keer voor. Bij de zwangerschap daarna (dat was 2 maanden later) was ik nog redelijk onbevangen en dacht dat het zolang er geen bloedverlies was het een goed teken zou zijn. Helaas was er bij de eerste echo wel een kloppend hartje, maar minder ver dan gedacht en een paar dagen daarna ging het mis.
Deze miskraam heeft mij meer aangegrepen, maar ook hier benaderde ik het nuchter zoals anderen het hier ook schrijven, dat het eigenlijk maar goed is dat de natuur zelf ingrijpt als er iets niet goed is. En daarnaast voelde ik me extra dankbaar voor de twee kinderen die we al hebben na twee hele zorgeloze zwangerschappen, dus vond ik zelf ook dat ik het niet te groot moest maken.
Daarna heb ik wel erg getwijfeld of we het nog een keer zouden proberen en eerst twee maanden overgeslagen. En net toen we besloten hadden het bij twee zouden houden, bleek ik weer zwanger te zijn. Helaas is dat dus ook na 6 weken misgegaan.
Ook na die laatste miskraam redelijk snel weer nuchter doorgegaan, wellicht te snel, want rond de uitgerekende datum van de tweede miskraam kwam ik mezelf tegen en werd ik wel heel verdrietig. Toen ook echt de tijd genomen om er meer aandacht aan te besteden en te verwerken dat er bij ons dus geen derde komt.
Aan het eind van 2021 voelde ik me ook echt wat somber met in gedachten dat het allemaal zo anders had kunnen zijn.. maar sinds de start van het nieuwe jaar lijkt dat nu voorbij te zijn en richt ik me op een nieuw jaar met ons gezin, ik hoop dat vast te houden, maar de post van Muselet is ook herkenbaar, ik verwacht dat ik ook nog wel vaker aan het gemis van die derde zal denken.
Over het weer zwanger worden na een miskraam is trouwens ook een topic hier, waar je bij aan kunt sluiten. Ik vond het het afgelopen jaar heel fijn om daar te schrijven.
Sterkte
Ik heb het afgelopen jaar 3 miskramen gehad, een hele vroege van 5 weken, 1 bij 8 weken en 1 bij 6 weken. Bij alle drie de miskramen had ik na 31 dagen weer een menstruatie en was dat ook het moment dat bij mij de 'hormonale enoties' (het zomaar in tranen kunnen uitbarsten) voorbij waren.
Na de eerste hele vroege miskraam, dacht ik heel nuchter 'kan gebeuren', we gaan er gewoon nog een keer voor. Bij de zwangerschap daarna (dat was 2 maanden later) was ik nog redelijk onbevangen en dacht dat het zolang er geen bloedverlies was het een goed teken zou zijn. Helaas was er bij de eerste echo wel een kloppend hartje, maar minder ver dan gedacht en een paar dagen daarna ging het mis.
Deze miskraam heeft mij meer aangegrepen, maar ook hier benaderde ik het nuchter zoals anderen het hier ook schrijven, dat het eigenlijk maar goed is dat de natuur zelf ingrijpt als er iets niet goed is. En daarnaast voelde ik me extra dankbaar voor de twee kinderen die we al hebben na twee hele zorgeloze zwangerschappen, dus vond ik zelf ook dat ik het niet te groot moest maken.
Daarna heb ik wel erg getwijfeld of we het nog een keer zouden proberen en eerst twee maanden overgeslagen. En net toen we besloten hadden het bij twee zouden houden, bleek ik weer zwanger te zijn. Helaas is dat dus ook na 6 weken misgegaan.
Ook na die laatste miskraam redelijk snel weer nuchter doorgegaan, wellicht te snel, want rond de uitgerekende datum van de tweede miskraam kwam ik mezelf tegen en werd ik wel heel verdrietig. Toen ook echt de tijd genomen om er meer aandacht aan te besteden en te verwerken dat er bij ons dus geen derde komt.
Aan het eind van 2021 voelde ik me ook echt wat somber met in gedachten dat het allemaal zo anders had kunnen zijn.. maar sinds de start van het nieuwe jaar lijkt dat nu voorbij te zijn en richt ik me op een nieuw jaar met ons gezin, ik hoop dat vast te houden, maar de post van Muselet is ook herkenbaar, ik verwacht dat ik ook nog wel vaker aan het gemis van die derde zal denken.
Over het weer zwanger worden na een miskraam is trouwens ook een topic hier, waar je bij aan kunt sluiten. Ik vond het het afgelopen jaar heel fijn om daar te schrijven.
Sterkte
zaterdag 15 januari 2022 om 07:57
Ik heb een miskraam gehad met 6 weken en was er zowel mentaal als lichamelijk snel overheen. De zwangerschap was eigenlijk nog niet gepland, we wilden er een maandje later voor het “echt” voor gaan maar was dus wel heel erg wenselijk.
Ik ben er ontzettend verdrietig over geweest, maar omdat het vlak voor een vakantie gebeurde hoorde mijn verdriet ook bij Nederland (gek hoor misschien). We gingen daarna 3 weken weg en ik had gelukkig daar veel afleiding van.
Lichamelijk gezien heb ik 2 weken bloed verloren, 2 dagen echt veel en toen elke dag een heel klein beetje. Ik had 2,5 week na mijn miskraam ook alweer een eisprong.
Het allerergste vond ik misschien wel de menstruatie die na de miskraam kwam. Ik had gehoopt meteen weer zwanger te zijn maar werd ongesteld. Toen heb ik zo gehuild, dat was ook nog een stukje rouwen over de miskraam.
Inmiddels ben ik weer in verwachting, ruim 10 weken. Zwanger worden is 1 ding, zwanger blijven voor mij nu ook. Gelukkig gaat so far alles goed, maar ik blijf het tot de 12 weken echt spannend vinden. Die onzekerheid over mijn eigen lijf vind ik vervelend, ik heb geen onbezorgde zwangerschap door de eerdere miskraam.
En ook nog sterkte!
Hoe lief en begripvol iedereen ook reageert, wat het met jezelf doet snapt eigenlijk helaas niemand.
Ik ben er ontzettend verdrietig over geweest, maar omdat het vlak voor een vakantie gebeurde hoorde mijn verdriet ook bij Nederland (gek hoor misschien). We gingen daarna 3 weken weg en ik had gelukkig daar veel afleiding van.
Lichamelijk gezien heb ik 2 weken bloed verloren, 2 dagen echt veel en toen elke dag een heel klein beetje. Ik had 2,5 week na mijn miskraam ook alweer een eisprong.
Het allerergste vond ik misschien wel de menstruatie die na de miskraam kwam. Ik had gehoopt meteen weer zwanger te zijn maar werd ongesteld. Toen heb ik zo gehuild, dat was ook nog een stukje rouwen over de miskraam.
Inmiddels ben ik weer in verwachting, ruim 10 weken. Zwanger worden is 1 ding, zwanger blijven voor mij nu ook. Gelukkig gaat so far alles goed, maar ik blijf het tot de 12 weken echt spannend vinden. Die onzekerheid over mijn eigen lijf vind ik vervelend, ik heb geen onbezorgde zwangerschap door de eerdere miskraam.
En ook nog sterkte!
Hoe lief en begripvol iedereen ook reageert, wat het met jezelf doet snapt eigenlijk helaas niemand.
zaterdag 15 januari 2022 om 08:08
Ik heb een aantal jaren geleden een tweeling-zwangerschap verloren met 11 weken.
Zoals ik hier dus meer lees, ging het na 3 maanden een stuk beter.
5 weken is echt nog heel kort, je lijf zit nog vol hormonen en je bent ook gewoon in de rouw om wat niet mocht zijn.
Het is best zwaar, een miskraam. Je voelt je toch al een beetje moeder zeg maar, al is het mienietje in je buik nog onzichtbaar voor de wereld, voor jou telt het al helemaal mee.
Liefs en veel sterkte.
Zoals ik hier dus meer lees, ging het na 3 maanden een stuk beter.
5 weken is echt nog heel kort, je lijf zit nog vol hormonen en je bent ook gewoon in de rouw om wat niet mocht zijn.
Het is best zwaar, een miskraam. Je voelt je toch al een beetje moeder zeg maar, al is het mienietje in je buik nog onzichtbaar voor de wereld, voor jou telt het al helemaal mee.
Liefs en veel sterkte.
zaterdag 15 januari 2022 om 10:26
Pff zo wisselend… de eerste miskraam was ik vrij snel weer oké, dacht ook ‘het hoort erbij, liever nu miskraam dan bij de 20 wkn echo een infauste prognose’, maar zoals hier wordt geschreven kwam er ook een dreun bij de eerste menstruatie erna. Elke volgende miskraam was weer anders qua beloop, lengte van het bloedverlies en emoties. Ik ben nu 5 wkn zwanger en ik heb het echt wel emotioneel zwaar met de onzekerheid waar je in zit, ik mis de blije naïviteit van de eerste keer. Zoals worteltaart zegt zijn ook de uitgerekende data pijnlijk, zeker als je dan nog niet opnieuw blijvend zwanger bent. Erover schrijven op het forum helpt ook!
Dus ik voelde me nooit meer 100% mezelf zoals ervoor, fysiek doet t toch veel met je en emotioneel kan het je ook raken. Ik miste ook steun vanuit de omgeving, meerdere keren opmerkingen zoals ‘maar nu weet je dat je zwanger kan worden’ naar m’n hoofd geslingerd gekregen. Verwacht niet teveel van jezelf en accepteer het verdriet, schroom ook niet om inderdaad wel de hulp van de POH in te schakelen. Ook omdat je soms op onverwachte momenten verdriet, jaloersheid of rouw kan voelen, of teleurstelling etc.
Dus ik voelde me nooit meer 100% mezelf zoals ervoor, fysiek doet t toch veel met je en emotioneel kan het je ook raken. Ik miste ook steun vanuit de omgeving, meerdere keren opmerkingen zoals ‘maar nu weet je dat je zwanger kan worden’ naar m’n hoofd geslingerd gekregen. Verwacht niet teveel van jezelf en accepteer het verdriet, schroom ook niet om inderdaad wel de hulp van de POH in te schakelen. Ook omdat je soms op onverwachte momenten verdriet, jaloersheid of rouw kan voelen, of teleurstelling etc.
zaterdag 15 januari 2022 om 15:00
Allereerst wil ik je sterkte wensen, het is hoe dan ook mentaal en/of lichamelijk niet niks.
Afgelopen augustus heb ik met 6.4 een spontane miskraam gekregen. Mentaal ben ik daar eigenlijk altijd oké onder geweest. Ik geloof oprecht dat er iets niet goed zat (er zat ook een heel flink hematoom boven het embryo, 6.3 nog een echo gehad wegens bloedverlies). Lichamelijk vond ik het oprecht heel heel vervelend. Veel bloedverlies, onzekerheid (dan was er minder bloedverlies maar durfde ik gewoon niet naar buiten /naar mijn werk (voor de klas) bang om weer in ene veel bloed te verliezen.
En tot slot had ik de pech dat ik, tot op heden nog steeds onverklaarbaar, maar liefst 12 weken lang positieve zwangerschapstesten hield. Waarvan de eerste 8 echt mega kneiter positief. Ik wilde juist door (hup, eisprong, menstruatie, volgende kans/ronde) maar drie maanden geconfronteerd worden met die tweede streep terwijl mijn baarmoeder leeg was vond ik bij tijd en wijle echt woestmakend. En geen gynaecoloog die wilde helpen 'ja dat kan erbij hoor ClaireSophie'
Afgelopen augustus heb ik met 6.4 een spontane miskraam gekregen. Mentaal ben ik daar eigenlijk altijd oké onder geweest. Ik geloof oprecht dat er iets niet goed zat (er zat ook een heel flink hematoom boven het embryo, 6.3 nog een echo gehad wegens bloedverlies). Lichamelijk vond ik het oprecht heel heel vervelend. Veel bloedverlies, onzekerheid (dan was er minder bloedverlies maar durfde ik gewoon niet naar buiten /naar mijn werk (voor de klas) bang om weer in ene veel bloed te verliezen.
En tot slot had ik de pech dat ik, tot op heden nog steeds onverklaarbaar, maar liefst 12 weken lang positieve zwangerschapstesten hield. Waarvan de eerste 8 echt mega kneiter positief. Ik wilde juist door (hup, eisprong, menstruatie, volgende kans/ronde) maar drie maanden geconfronteerd worden met die tweede streep terwijl mijn baarmoeder leeg was vond ik bij tijd en wijle echt woestmakend. En geen gynaecoloog die wilde helpen 'ja dat kan erbij hoor ClaireSophie'
zaterdag 15 januari 2022 om 15:18
Bij mij ging het pas over toen ik weer zwanger was en dat goed afliep. Dat was 5 maanden later.
In de tussentijd had ik zoveel verdriet dat ik psychologische ondersteuning via de GGZ nodig had. In die tijd werd ik ineens weer zwanger wat ik totaal niet had verwacht omdat ik psychisch aan de grond zat
In de tussentijd had ik zoveel verdriet dat ik psychologische ondersteuning via de GGZ nodig had. In die tijd werd ik ineens weer zwanger wat ik totaal niet had verwacht omdat ik psychisch aan de grond zat
