Zwanger
alle pijlers
Net zwanger en ik moet zo wennen...
woensdag 26 oktober 2011 om 10:03
Ik ben nu bijna 7 weken zwanger, nog heel pril dus. We wilden graag een kindje maar waren nog maar net aan het proberen, en binnen 2 maanden was het gewoon raak. We zijn superblij maar ik merk ook aan mezelf dat het heel dubbel is: wat gaat er allemaal gebeuren, er groeit iets in mijn lijf, heb ik nog wel controle over dingen, dat soort gedachten wisselen mijn vreugde af. Wat ik altijd hoorde van: zodra ik zwanger was, hield ik al van het kindje, dat heb ik helemaal niet. Ik voel nog niets, het is allemaal nog heel onwerkelijk. Ik merk ook dat ik best angstig ben af en toe: hoe moet het eruit, kan ik de pijn wel aan, moet ik me nou wel gaan inlezen of juist niet. Al die vragen schieten door mijn hoofd. Wie herkent dit? Ik zou heel graag ervaringen lezen van andere zwangeren!
woensdag 26 oktober 2011 om 10:07
woensdag 26 oktober 2011 om 10:12
Toen ik wist dat wij zwanger waren ( dat was heel snel! ik was 2 weken zwanger) hield ik meteen van ons kindje !
Ik was super gelukkig ik wou het van de kerktoren roepen ! > maar zoiets moet je natuurlijk voor je houden want het kon nog altijd mis gaan....
Ik was heel beschermend over mijn buik.
Ook als ik aan het rijden was en er gooide iemand zijn auto voor mijn neus op de weg dan kon ik best boos worden omdat ik heel hard moest remmen ( gordel in buik)
Ik was heel beschermend en voelde er veel liefde voor!
Verder stond ik niet stil bij pijn ofzo..wel of er leuke kleren waren voor onze toekomstige dikke buik..
Helaas zijn wij niet verder gekomen dan 7,5 weken...
Ik denk dat het gevoel echt wel komt !!
Misschien wat minder zorgen maken dan maak je 'plaats' voor gelukkige blije gevoelens..?..
Ik was super gelukkig ik wou het van de kerktoren roepen ! > maar zoiets moet je natuurlijk voor je houden want het kon nog altijd mis gaan....
Ik was heel beschermend over mijn buik.
Ook als ik aan het rijden was en er gooide iemand zijn auto voor mijn neus op de weg dan kon ik best boos worden omdat ik heel hard moest remmen ( gordel in buik)
Ik was heel beschermend en voelde er veel liefde voor!
Verder stond ik niet stil bij pijn ofzo..wel of er leuke kleren waren voor onze toekomstige dikke buik..
Helaas zijn wij niet verder gekomen dan 7,5 weken...
Ik denk dat het gevoel echt wel komt !!
Misschien wat minder zorgen maken dan maak je 'plaats' voor gelukkige blije gevoelens..?..
woensdag 26 oktober 2011 om 10:15
Ik ben al een tijdje geen zwangere meer maar reageer toch evenquote:RoAn1981 schreef op 26 oktober 2011 @ 10:03:
Wat ik altijd hoorde van: zodra ik zwanger was, hield ik al van het kindje, dat heb ik helemaal niet.
Ik heb dat nooit gehoord, en ook zeker niet zelf gevoeld. De band met je kind bouw je normaal gesproken pas echt op in de maanden na de bevalling. Don't worry, dat kan dus nog wel een jaartje duren. Komt goed, echt.
Over de bevalling kan ik je maar één ding aanraden, laat je niet bang maken. Hoe ontspannener je bent, hoe beter de bevalling verloopt. Zoek een fijne cursus die je aanspreekt, luister niet naar horrorverhalen en wees er zeker van dat als je lichaam in staat is om zwanger te worden, het ook in staat is om die zwangerschap succesvol te laten stoppen na zo'n 9 maanden. Als je je zorgen maakt over de pijn, overweeg dan een cursus (of DVD) over hypnobirthing.
Wat ik altijd hoorde van: zodra ik zwanger was, hield ik al van het kindje, dat heb ik helemaal niet.
Ik heb dat nooit gehoord, en ook zeker niet zelf gevoeld. De band met je kind bouw je normaal gesproken pas echt op in de maanden na de bevalling. Don't worry, dat kan dus nog wel een jaartje duren. Komt goed, echt.
Over de bevalling kan ik je maar één ding aanraden, laat je niet bang maken. Hoe ontspannener je bent, hoe beter de bevalling verloopt. Zoek een fijne cursus die je aanspreekt, luister niet naar horrorverhalen en wees er zeker van dat als je lichaam in staat is om zwanger te worden, het ook in staat is om die zwangerschap succesvol te laten stoppen na zo'n 9 maanden. Als je je zorgen maakt over de pijn, overweeg dan een cursus (of DVD) over hypnobirthing.
woensdag 26 oktober 2011 om 10:16
Soms komt het pas na de bevalling. Ik heb me volgens mij tijdens zo ongeveer hele zwangerschap niets bij voor kunnen stellen, vond het gewoon ook te abstract. Pas toen mijn zoontje geboren werd kwam dat gevoel van eigen en meteen verliefdheid/liefde. Maar tijdens zwangerschap heb ik dat echt anders ervaren hoor. Gewoonweg omdat ik me er niks bij voor kon stellen. En dat is los van de momenten dat ik genoot van mijn buik en beweging erin, die waren er natuurlijk ook.
Maar wat Wen hierboven dus schrijft, bij mij kwam het ook pas na de bevalling en het bouwen van een band duurt idd maanden. Je moet elkaar ook leren kennen, ook al voelt je kind eigen aan. Iedereen is anders en reageert anders.
Maak je geen zorgen. Je hebt nog maanden de tijd om ernaar toe te groeien, iedereen beleeft het anders.
Maar wat Wen hierboven dus schrijft, bij mij kwam het ook pas na de bevalling en het bouwen van een band duurt idd maanden. Je moet elkaar ook leren kennen, ook al voelt je kind eigen aan. Iedereen is anders en reageert anders.
Maak je geen zorgen. Je hebt nog maanden de tijd om ernaar toe te groeien, iedereen beleeft het anders.
woensdag 26 oktober 2011 om 10:18
Gefeliciteerd!
Laat los wat anderen zeggen over HUN zwangerschap. Dit is die van jou!! Je voelt wat je voelt, laat je geen dingen opleggen door anderen. Je hoeft het niet te zien als een roze wolk, is niet verplicht.
Ik heb een aantal vriendinnen overgehouden aan dit forum, sluit je aan bij het groepje die ook in jouw maand zijn uitgerekend. Ik vond het heel prettig om met lotgenoten over de zwangerschap te praten en alles komt vanzelf.
Maak je zeker nog niet druk over de bevalling, dat komt wel in de 8e maand.
Ik wens je een goede zwangerschap toe, zonder al te veel kwalen
Laat los wat anderen zeggen over HUN zwangerschap. Dit is die van jou!! Je voelt wat je voelt, laat je geen dingen opleggen door anderen. Je hoeft het niet te zien als een roze wolk, is niet verplicht.
Ik heb een aantal vriendinnen overgehouden aan dit forum, sluit je aan bij het groepje die ook in jouw maand zijn uitgerekend. Ik vond het heel prettig om met lotgenoten over de zwangerschap te praten en alles komt vanzelf.
Maak je zeker nog niet druk over de bevalling, dat komt wel in de 8e maand.
Ik wens je een goede zwangerschap toe, zonder al te veel kwalen
woensdag 26 oktober 2011 om 10:20
Ik ben nu 20 weken zwanger en ben wel echt vanaf het begin bewust geweest van het feit dat er nu iets in mijn buik aan het groeien was. Maar, ik moet echt toegeven dat het wel heel erg wennen was hoor, zeker ook de dingen die jij aangeeft. Heel normaal, dus niks om je druk om te maken. Laat het vooral komen zoals het komt, pin je niet vast op wat moét, maar ga uit van jezelf!
Ennuh, mijn 20 weken echo van gisteren.....dat was echt een mooie openbaring, heb met open mond en glinsterende ogen naar het scherm liggen kijken. Wauw! Komen dus genoeg mooie momenten!
Ennuh, mijn 20 weken echo van gisteren.....dat was echt een mooie openbaring, heb met open mond en glinsterende ogen naar het scherm liggen kijken. Wauw! Komen dus genoeg mooie momenten!
woensdag 26 oktober 2011 om 10:30
Tijdens mijn zwangerschap , hield ik van mijn kindje ? Tja ik hield er wel van , maar om nou te zeggen dat ik er zooo super gelukkig mee was ? Nee geloof het niet. Pas na de 20e week en ik wist wat het werd. Ging het voor mijn gevoel iets meer leven , meisjes kleding kopen , roze , paars en allerlei andere meisjeskleuren kwamen langzaam ons huis binnen.
Zwangerschap was zwaar , en op het laatst vervloekte ik die dikke buik en moest dat kind er maar rap uitkomen. (en toen liep ik tot overmaat van ramp ook nog 10dagen over)
Toen ze was geboren , was het allemaal zo onwerkelijk , dat kleine frummeltje heeft 9 maanden in mij gegroeid en nu ligt het daar maar wat te liggen. Nu is ze bijna 4 maanden en nu kan ik pas echt zeggen jaaaa ik hou van mijn meisje , en och wat ben ik toch super trots en blij met haar. Wereldwijffie die dochter van mij. Maar het heeft dus echt wel even geduurd.
Kortom enorm wennen zo'n klein ukkie in je buik , en later in t ledikantje..
Zwangerschap was zwaar , en op het laatst vervloekte ik die dikke buik en moest dat kind er maar rap uitkomen. (en toen liep ik tot overmaat van ramp ook nog 10dagen over)
Toen ze was geboren , was het allemaal zo onwerkelijk , dat kleine frummeltje heeft 9 maanden in mij gegroeid en nu ligt het daar maar wat te liggen. Nu is ze bijna 4 maanden en nu kan ik pas echt zeggen jaaaa ik hou van mijn meisje , en och wat ben ik toch super trots en blij met haar. Wereldwijffie die dochter van mij. Maar het heeft dus echt wel even geduurd.
Kortom enorm wennen zo'n klein ukkie in je buik , en later in t ledikantje..
woensdag 26 oktober 2011 om 10:31
Gefeliciteerd!
Wij waren 3 jaar aan het proberen toen ik zwanger werd. Het was dus niet echt een verrassing, maar ik moest er ook heel erg aan wennen. Ook de eerste babyperiode moest ik heel er wennen (aan de veranderingen, de verantwoordelijkheden, een klein mensje). Voor iedereen is het anders, maar daardoor niet beter of slechter. Probeer het over je heen te laten komen, het is zo leuk allemaal!
Wij waren 3 jaar aan het proberen toen ik zwanger werd. Het was dus niet echt een verrassing, maar ik moest er ook heel erg aan wennen. Ook de eerste babyperiode moest ik heel er wennen (aan de veranderingen, de verantwoordelijkheden, een klein mensje). Voor iedereen is het anders, maar daardoor niet beter of slechter. Probeer het over je heen te laten komen, het is zo leuk allemaal!
woensdag 26 oktober 2011 om 10:31
Gefeliciteerd!
Het is volgens mij heel normaal hoor, wat je beschrijft. En gezond ook. Toen ik zo pril zwanger was, kon ik het onmogenlijk al als een kindje zien, dat kwam later. En dat is denk ik maar goed ook. Zeker in de risicovolle eerste maanden, hield ik er toch rekening mee dat het niet allemaal vanzelfsprekend is.
Dat wennen aan je zwangerschap en het gevoel voor je kindje komt meestal helemaal vanzelf. Je hebt nog maanden de tijd! Ik zocht bijvoorbeeld plaatjes op van hoe groot het kindje was. Zie hier! Naarmate de baby steeds minder leek op een stukje macaroni waar het in dit stadium van jouw zwangerschap nog het meest van weg heeft, kwam dat gevoel vanzelf.
Het is volgens mij heel normaal hoor, wat je beschrijft. En gezond ook. Toen ik zo pril zwanger was, kon ik het onmogenlijk al als een kindje zien, dat kwam later. En dat is denk ik maar goed ook. Zeker in de risicovolle eerste maanden, hield ik er toch rekening mee dat het niet allemaal vanzelfsprekend is.
Dat wennen aan je zwangerschap en het gevoel voor je kindje komt meestal helemaal vanzelf. Je hebt nog maanden de tijd! Ik zocht bijvoorbeeld plaatjes op van hoe groot het kindje was. Zie hier! Naarmate de baby steeds minder leek op een stukje macaroni waar het in dit stadium van jouw zwangerschap nog het meest van weg heeft, kwam dat gevoel vanzelf.
woensdag 26 oktober 2011 om 11:04
Volgens mij is t heel normaal hoor, ik voelde het ook niet gelijk. Zelfs vlak voor de bevalling, dacht ik weleens, men waar ben ik eigenlijk aan begonnen, en kan ik dit allemaal wel.
Wat ik wel deed is idd opzoeken hoe groot mijn kindje was in mijn buik en wat er van week tot week gebeurde. Babybytes vond ik een fijne site.
En over bevallen zou ik me nog niet zo druk maken, op een gegeven moment komt er een punt dat je gewoon graag wilt bevallen, hoe moeilijk dat nu voor te stellen is.
En hou in gedachten, niet iedereen is hetzelfde, ik vond het in het begin heel moeilijk omdat ik ontzettend onzeker werd, terwijl ik normaal helemaal niet zo ben.
Wat ik wel deed is idd opzoeken hoe groot mijn kindje was in mijn buik en wat er van week tot week gebeurde. Babybytes vond ik een fijne site.
En over bevallen zou ik me nog niet zo druk maken, op een gegeven moment komt er een punt dat je gewoon graag wilt bevallen, hoe moeilijk dat nu voor te stellen is.
En hou in gedachten, niet iedereen is hetzelfde, ik vond het in het begin heel moeilijk omdat ik ontzettend onzeker werd, terwijl ik normaal helemaal niet zo ben.
woensdag 26 oktober 2011 om 12:04
Fijn om te lezen dat ik niet de enige ben. Het overvalt me allemaal een beetje, terwijl ik van tevoren altijd dacht dat ik redelijk 'goed op de hoogte' was. Mijn zus is 2 jaar geleden bevallen van haar eerste kindje en ik heb de hele zwangerschap van dichtbij meegemaakt aangezien we heel close zijn. Maar idd, ik merk nu: elke zwangere/zwangerschap is anders, en het is natuurlijk helemaal anders omdat het nu om mezelf gaat.
Ik voel me gewoon erg onzeker: eet ik goed genoeg, doe ik geen dingen die slecht zijn voor de ontwikkeling van de baby....Er rust heel veel druk op mn schouders op de een of andere manier. Het is nu mijn verantwoordelijkheid een gezond mens op de wereld te zetten, en dat is nogal iets. Ik snap dat ik mezelf gek maak met deze gedachten, zeker zo vroeg in de zwangerschap maar ik kan het niet helpen...
Ik voel me gewoon erg onzeker: eet ik goed genoeg, doe ik geen dingen die slecht zijn voor de ontwikkeling van de baby....Er rust heel veel druk op mn schouders op de een of andere manier. Het is nu mijn verantwoordelijkheid een gezond mens op de wereld te zetten, en dat is nogal iets. Ik snap dat ik mezelf gek maak met deze gedachten, zeker zo vroeg in de zwangerschap maar ik kan het niet helpen...
woensdag 26 oktober 2011 om 12:18
Adem in, adem uit!
Je doet heus je best om het kindje zo gezond mogelijk op de wereld te zetten straks! Zolang je maar niet gaat roken, zuipen of rauwe biefstukken naar binnen propt, gaat het al best goed!
Slik je wel foliumzuur?
En wat ik wel geleerd heb tijdens mijn zwangerschap (ik ben nu ruim 40 weken zwanger), luister naar je lichaam!
Ik kreeg allerlei goedbedoelde adviezen van bekenden over rustig aan doen etc, maar ik werd er gek van! Ik deed gewoon waar ik me goed bij voelde!
Ook ik ben niet zo iemand die al een enorme band heeft met het kindje, ik denk dat dat pas komt als ik straks bevallen ben. Tot die tijd blijft het gewoon onwerkelijk! En in het begin zag ik ook op tegen de bevalling, maar nu kan het me niet snel genoeg beginnen. Ik kan zelfs zeggen dat ik er zin in heb!
Je doet heus je best om het kindje zo gezond mogelijk op de wereld te zetten straks! Zolang je maar niet gaat roken, zuipen of rauwe biefstukken naar binnen propt, gaat het al best goed!
Slik je wel foliumzuur?
En wat ik wel geleerd heb tijdens mijn zwangerschap (ik ben nu ruim 40 weken zwanger), luister naar je lichaam!
Ik kreeg allerlei goedbedoelde adviezen van bekenden over rustig aan doen etc, maar ik werd er gek van! Ik deed gewoon waar ik me goed bij voelde!
Ook ik ben niet zo iemand die al een enorme band heeft met het kindje, ik denk dat dat pas komt als ik straks bevallen ben. Tot die tijd blijft het gewoon onwerkelijk! En in het begin zag ik ook op tegen de bevalling, maar nu kan het me niet snel genoeg beginnen. Ik kan zelfs zeggen dat ik er zin in heb!
woensdag 26 oktober 2011 om 12:23
woensdag 26 oktober 2011 om 14:22
quote:Sperzieboontje schreef op 26 oktober 2011 @ 12:18:
Ook ik ben niet zo iemand die al een enorme band heeft met het kindje, ik denk dat dat pas komt als ik straks bevallen ben. Tot die tijd blijft het gewoon onwerkelijk! En in het begin zag ik ook op tegen de bevalling, maar nu kan het me niet snel genoeg beginnen. Ik kan zelfs zeggen dat ik er zin in heb!
Haha herkenbaar, in t begin krijg je er echt de bibbers van, maar op een gegeven moment kan t niet snel genoeg gaan beginnen. Dat heeft de natuur toch maar goed geregeld (nou ja voor een heel heel klein deeltje dan maar, haha).
Succes met de bevalling, en dat het maar snel kan beginnen!
Ook ik ben niet zo iemand die al een enorme band heeft met het kindje, ik denk dat dat pas komt als ik straks bevallen ben. Tot die tijd blijft het gewoon onwerkelijk! En in het begin zag ik ook op tegen de bevalling, maar nu kan het me niet snel genoeg beginnen. Ik kan zelfs zeggen dat ik er zin in heb!
Haha herkenbaar, in t begin krijg je er echt de bibbers van, maar op een gegeven moment kan t niet snel genoeg gaan beginnen. Dat heeft de natuur toch maar goed geregeld (nou ja voor een heel heel klein deeltje dan maar, haha).
Succes met de bevalling, en dat het maar snel kan beginnen!
