Zwanger
alle pijlers
Niet synchroon met partner dromen van een kindje
vrijdag 16 augustus 2013 om 14:08
Hoi allemaal,
Ik voel de behoefte met jullie te willen sparren.
(voor diegenen die niet een lang verhaal willen lezen:
Gelukkig met vriend,stabiele relatie, net verhuisd, biologische klok is giga aan het tikken, keuze: trouwen?/ zwanger worden of andersom....maar vooral sparren dat ik en met mijn partner gevoelsmatig nu even niet synchroon lopen in onze wens. Zijn reactie: verkeerde timing, mijn reactie: even niet zo goed kunnen functioneren.. (stuk ongeduld))
Ik heb een stabiele relatie met mijn vriend (8 jaar samen, waarvan 6 jaar samenwonend). Ik ben oprecht gelukkig met mijn vriend. Ik geniet elke dag van onze liefde. Wij kunnen heel erg goed praten, elkaar (intellectueel en creatief) uitdagen, en gewoon heel erg goed genieten van het mooie leven (het hier en nu).
In het hier en nu leven zijn we goed in, misschien wel te goed.
Wij plannen niet echt ver vooruit, kunnen het wel, maar los van geplande verjaardagen vinden wij het ook heerlijk spontaan een stuk te toeren op de fiets, een terrasje te pakken of gewoon iets doen waar wij blij van worden.
In de afgelopen jaren is mijn biologische klok gaan tikken, vandaag tikt ie behoorlijk (bij een krijsend kind gaat de klok voor heel even in freece modus, om vervolgens weer luider terug te komen van kort weggeweest). Met mijn vriend heb ik geregeld gesprekken. Wij koesteren beiden de wens. Wij zijn overigens allebei 29 (in november 30) jaar. Een van onze voorwaarden om zo'n stap te zetten was een andere woon/leefomgeving zoeken (sinds 2 maanden hebben we een groter appartement, is nog niet helemaal ingericht), verder geldt voor mij ook een stabiel inkomen. Nu heeft mijn vriend een leuke en vaste baan met een goed inkomen. Ik hop van de ene baan naar andere baan met korte contracten vanwege de bezuinigingen in welzijnsland. Ik heb op zich baanzekerheid tot eind 2014, voor maar 2 dagen in de week. Ik ben nog op zoek naar een aanvulling voor de andere dagen. Als er een kindje komt kan dit prima op 1 salaris, maar toch wil ik ook graag alle kosten op mijn salaris kunnen betalen. Als ik een aanvulling zou vinden op mijn huidige werkzaamheden, moet dit ook haalbaar zijn.
Eigenlijk zijn we financieel stabiel en moet dat geen onzekerheid geven. We hebben letterlijk ruimte voor een kindje.
Maar nu komt het, wanneer durven we vervolgens ook zo'n stap te zetten. Ook begin ik weer te twijfelen in welke volgorde..toch voor kindje gaan en later trouwen, of eerst trouwen en dan een kindje krijgen. Ergens wil ik een kindje krijgen het liefste direct/ z.s.m. Ik moet dan eerst mijn spiraal laten verwijderen, cyclus leren kennen en goed voorbereiden op een zwangerschap. Eerder dit jaar hebben mijn vriend en ik met elkaar afgesproken dat we zouden gaan starten als we een ander huisje hadden en wanneer we een beetje gesetteld zouden zijn. Eergisteren voelde ik weer de drang om hierover te beginnen. Mijn vriend schrok hier wel een beetje van. Zijn reactie was dat het nu een verkeerde timing is. Wij zijn in gesprek gebleven. Ik denk dat hij pas echt hierover na kan denken als het huisje volledig is ingericht. Hij krijgt er stress van als ik concreet met hem een tijdspanne wil bespreken, omdat ik denk dat het mij weer rust geeft als we dat zouden doen. Op dit moment moet ik werken, maar ik blijf maar in de repeat modus (terugdenkend aan het gesprek.) en functioneer dus niet. Wat had ik gehoopt? dat we samen overeen zouden komen, heel praktisch wanneer afspraak maken met de huisarts, levensstijl onder de loep nemen, misschien ook wel (na een tijd niet meer erover gehad te hebben) mijn wens uit te spreken (stiekem ook over trouwen). Ik verwacht dat hij echt meer rust heeft als hier de boel in huis op orde is en het op zich niet lang hoeft te duren voordat zo'n stap gezet wordt.
Wat ik van jullie vraag:
ff een schop onder mijn kont dat ik niet zo moet zweven in mijn giga drang om zwanger te willen worden. Ik wil graag horen hoe anderen hiermee omgaan. Verder ben ik gewoon nieuwsgierig hoe zo'n proces bij een ander eruit ziet.
Thanks!
Ik voel de behoefte met jullie te willen sparren.
(voor diegenen die niet een lang verhaal willen lezen:
Gelukkig met vriend,stabiele relatie, net verhuisd, biologische klok is giga aan het tikken, keuze: trouwen?/ zwanger worden of andersom....maar vooral sparren dat ik en met mijn partner gevoelsmatig nu even niet synchroon lopen in onze wens. Zijn reactie: verkeerde timing, mijn reactie: even niet zo goed kunnen functioneren.. (stuk ongeduld))
Ik heb een stabiele relatie met mijn vriend (8 jaar samen, waarvan 6 jaar samenwonend). Ik ben oprecht gelukkig met mijn vriend. Ik geniet elke dag van onze liefde. Wij kunnen heel erg goed praten, elkaar (intellectueel en creatief) uitdagen, en gewoon heel erg goed genieten van het mooie leven (het hier en nu).
In het hier en nu leven zijn we goed in, misschien wel te goed.
Wij plannen niet echt ver vooruit, kunnen het wel, maar los van geplande verjaardagen vinden wij het ook heerlijk spontaan een stuk te toeren op de fiets, een terrasje te pakken of gewoon iets doen waar wij blij van worden.
In de afgelopen jaren is mijn biologische klok gaan tikken, vandaag tikt ie behoorlijk (bij een krijsend kind gaat de klok voor heel even in freece modus, om vervolgens weer luider terug te komen van kort weggeweest). Met mijn vriend heb ik geregeld gesprekken. Wij koesteren beiden de wens. Wij zijn overigens allebei 29 (in november 30) jaar. Een van onze voorwaarden om zo'n stap te zetten was een andere woon/leefomgeving zoeken (sinds 2 maanden hebben we een groter appartement, is nog niet helemaal ingericht), verder geldt voor mij ook een stabiel inkomen. Nu heeft mijn vriend een leuke en vaste baan met een goed inkomen. Ik hop van de ene baan naar andere baan met korte contracten vanwege de bezuinigingen in welzijnsland. Ik heb op zich baanzekerheid tot eind 2014, voor maar 2 dagen in de week. Ik ben nog op zoek naar een aanvulling voor de andere dagen. Als er een kindje komt kan dit prima op 1 salaris, maar toch wil ik ook graag alle kosten op mijn salaris kunnen betalen. Als ik een aanvulling zou vinden op mijn huidige werkzaamheden, moet dit ook haalbaar zijn.
Eigenlijk zijn we financieel stabiel en moet dat geen onzekerheid geven. We hebben letterlijk ruimte voor een kindje.
Maar nu komt het, wanneer durven we vervolgens ook zo'n stap te zetten. Ook begin ik weer te twijfelen in welke volgorde..toch voor kindje gaan en later trouwen, of eerst trouwen en dan een kindje krijgen. Ergens wil ik een kindje krijgen het liefste direct/ z.s.m. Ik moet dan eerst mijn spiraal laten verwijderen, cyclus leren kennen en goed voorbereiden op een zwangerschap. Eerder dit jaar hebben mijn vriend en ik met elkaar afgesproken dat we zouden gaan starten als we een ander huisje hadden en wanneer we een beetje gesetteld zouden zijn. Eergisteren voelde ik weer de drang om hierover te beginnen. Mijn vriend schrok hier wel een beetje van. Zijn reactie was dat het nu een verkeerde timing is. Wij zijn in gesprek gebleven. Ik denk dat hij pas echt hierover na kan denken als het huisje volledig is ingericht. Hij krijgt er stress van als ik concreet met hem een tijdspanne wil bespreken, omdat ik denk dat het mij weer rust geeft als we dat zouden doen. Op dit moment moet ik werken, maar ik blijf maar in de repeat modus (terugdenkend aan het gesprek.) en functioneer dus niet. Wat had ik gehoopt? dat we samen overeen zouden komen, heel praktisch wanneer afspraak maken met de huisarts, levensstijl onder de loep nemen, misschien ook wel (na een tijd niet meer erover gehad te hebben) mijn wens uit te spreken (stiekem ook over trouwen). Ik verwacht dat hij echt meer rust heeft als hier de boel in huis op orde is en het op zich niet lang hoeft te duren voordat zo'n stap gezet wordt.
Wat ik van jullie vraag:
ff een schop onder mijn kont dat ik niet zo moet zweven in mijn giga drang om zwanger te willen worden. Ik wil graag horen hoe anderen hiermee omgaan. Verder ben ik gewoon nieuwsgierig hoe zo'n proces bij een ander eruit ziet.
Thanks!
vrijdag 16 augustus 2013 om 14:18
vrijdag 16 augustus 2013 om 14:28
Hey Houston77007,
Thanks voor je reactie!
Ik denk oprecht dat mijn vriend mij niet aan het lijntje houdt, maar werkelijk stap voor stap nu kan denken/ handelen. Ik kan dus inspelen om het huis z.s.m ready te hebben zodat hij effectief daar geen onrust over heeft. Ik denk wel dat hij vooral teveel gefocust is op allerlei dingen voor de korte termijn. Door het ook met hem te bespreken probeer ik ook inzicht te geven hoeveel tijd er wellicht nodig is om uberhaupt zwanger te kunnen raken.
Thanks voor je reactie!
Ik denk oprecht dat mijn vriend mij niet aan het lijntje houdt, maar werkelijk stap voor stap nu kan denken/ handelen. Ik kan dus inspelen om het huis z.s.m ready te hebben zodat hij effectief daar geen onrust over heeft. Ik denk wel dat hij vooral teveel gefocust is op allerlei dingen voor de korte termijn. Door het ook met hem te bespreken probeer ik ook inzicht te geven hoeveel tijd er wellicht nodig is om uberhaupt zwanger te kunnen raken.
vrijdag 16 augustus 2013 om 14:32
Haha herkenbaar. Sommige doen en gaan dan denken. En sommige eerst denken (heeel veeel denken) en dan doen. Wij hebben ook zo gezeten. Wat gaan we doen? Ander huis kopen? Of eerst ander werk zoeken? En dan een kind? Of hier blijven en dit werk houden. Als we dit doen kan dat dan wel? Maanden lang over gedacht. Uiteindelijk besloten om alles te houden zoals het is en de stap te nemen. In de tussentijd ging het werk van vriend meer en meer tegenstaan. Besloten om een pauze in te lassen w.b. een zwangerschap om ander werk voor hem te zoeken. En ja hoor er dan achter te komen dat ik zwanger ben. Toen alle plannen weer omgegooid om het te behouden zoals het is. En 2 weken later een miskraam... Daarna maar weer over gegaan naar plan B. We blijven wonen waar we wonen alleen vriend wil ander werk. Dus daar is hij nu mee bezig. Zoals het er nu naar uitziet duurt de pauze tot volgend jaar zomer denken we nu. Kunnen we in de tussentijd doorsparen en kijken we volgend jaar weer of het gaat lukken.
Maar ergens is er dus ook wel frustratie en verlangens. Het is afwegen hoe moeilijk. En ja ik kijk ook naar sites over baby's. En denk vaak hoe de babykamer eruit komt te zien enz enz. Maar ja dan komt het ook (meerdere keren) in me op dat ik dan denk: doe niet zo stom jou tijd komt nog wel. Maar ja het is dan wel moeilijk als je hart Ja schreeuwt en verstand Nee.
Maar ergens is er dus ook wel frustratie en verlangens. Het is afwegen hoe moeilijk. En ja ik kijk ook naar sites over baby's. En denk vaak hoe de babykamer eruit komt te zien enz enz. Maar ja dan komt het ook (meerdere keren) in me op dat ik dan denk: doe niet zo stom jou tijd komt nog wel. Maar ja het is dan wel moeilijk als je hart Ja schreeuwt en verstand Nee.
vrijdag 16 augustus 2013 om 14:43
Ik vind het een beetje raar dat je hebt afgesproken om ervoor te gaan als jullie een ander huis zouden hebben; jullie hebben nu een ander huis en nu gaat hij ineens steigeren? Okee, het moet nog wat meer worde ingericht misschien maar dan kun je er toch tenminste gewoon over praten? Ik snap jouw vriend dus niet. Of hij rustig zal worden als het huis wél klaar is, kan jij beter beoordelen want jij kent hem.
Wel lees ik in je OP héél veel nadenken, je haalt er werkelijk van alles en nog wat bij, ik zou er dol van worden. Goed voorbereiden op een zwangerschap? (veel meer dan foliumzuur slikken hoef je niet te doen), een heel verhaal over financiën die toch wel goed zitten? En Door het ook met hem te bespreken probeer ik ook inzicht te geven hoeveel tijd er wellicht nodig is om uberhaupt zwanger te kunnen raken ??? Wat denkt jouw vriend dan, heeft ie geen voorlichting gehad? En dat jij je niet meer op je werk kunt focussen omdat je hiermee zit? En denken over stiekem trouwen?
Ik zou maar eens beginnen om écht met elkaar te praten over je wensen en verlangen, samen welteverstaan, want nu gaan je gedachten volgens mij nogal met je op de loop. Gooi het allemaal gewoon op tafel. Als hij daarvan al in z'n broek schijt, zit het misschien toch niet zo goed met je relatie als dat je dacht.
Wel lees ik in je OP héél veel nadenken, je haalt er werkelijk van alles en nog wat bij, ik zou er dol van worden. Goed voorbereiden op een zwangerschap? (veel meer dan foliumzuur slikken hoef je niet te doen), een heel verhaal over financiën die toch wel goed zitten? En Door het ook met hem te bespreken probeer ik ook inzicht te geven hoeveel tijd er wellicht nodig is om uberhaupt zwanger te kunnen raken ??? Wat denkt jouw vriend dan, heeft ie geen voorlichting gehad? En dat jij je niet meer op je werk kunt focussen omdat je hiermee zit? En denken over stiekem trouwen?
Ik zou maar eens beginnen om écht met elkaar te praten over je wensen en verlangen, samen welteverstaan, want nu gaan je gedachten volgens mij nogal met je op de loop. Gooi het allemaal gewoon op tafel. Als hij daarvan al in z'n broek schijt, zit het misschien toch niet zo goed met je relatie als dat je dacht.
vrijdag 16 augustus 2013 om 14:49
Om nog antwoord op je laatste vraag te geven: wij hebben niet zo nagedacht over het perfecte huis, de perfecte financiën, het ideale moment, voorbereiden etc. Ook 'gedwongen' door de biologische klok hoor. We hadden gewoon die luxe niet. Hop, trouwen, na twee maanden zwanger, twee jaar later de volgende.
Achteraf ben ik er wel blij mee, want als ik dat eeuwige geharrewar en getwijfel hoor hoe het bij sommigen gaat, over wanneer dan en of iedereen er wel helemaal klaar voor is, lijkt me erg vermoeiend.
Achteraf ben ik er wel blij mee, want als ik dat eeuwige geharrewar en getwijfel hoor hoe het bij sommigen gaat, over wanneer dan en of iedereen er wel helemaal klaar voor is, lijkt me erg vermoeiend.
vrijdag 16 augustus 2013 om 14:54
Hoi Dingus,
Dank je wel om even een kijkje te mogen krijgen in jullie proces.
Ik herken je frustraties en verlangens.
Eigenlijk gaat het om het durven nemen van (een van) de belangrijkste keuze(s) in jullie (mijn) leven. Ik ben van mening dat er nooit echt het juiste moment bestaat of het echt denken er klaar voor te zijn totdat je je kindje voor het eerst ontmoet.
Soms zou het makkelijker zijn het gewoon te laten gebeuren en mee te dansen in het hele spectakel van de beslissing - ouder zijn.
In mijn situatie is het kiezen in welke volgorde en ongeveer weten wanneer we dit willen. Als het aan mij ligt is trouwen en een kind krijgen iets wat z.s.m. mag gebeuren. Ik ben op zich wel ambitieus ingesteld, maar focus nu toch echt op deze twee speerpunten en kan het mij werkelijk even niet schelen wat voor werk ik doe, behalve dan dat ik er wel voldoening uit kan halen. Ik wil alles niet forceren, maar ook niet TE lang wachten totdat het wellicht te laat wordt (proces om te verhuizen duurde al 2 jaar)..
Dank je wel om even een kijkje te mogen krijgen in jullie proces.
Ik herken je frustraties en verlangens.
Eigenlijk gaat het om het durven nemen van (een van) de belangrijkste keuze(s) in jullie (mijn) leven. Ik ben van mening dat er nooit echt het juiste moment bestaat of het echt denken er klaar voor te zijn totdat je je kindje voor het eerst ontmoet.
Soms zou het makkelijker zijn het gewoon te laten gebeuren en mee te dansen in het hele spectakel van de beslissing - ouder zijn.
In mijn situatie is het kiezen in welke volgorde en ongeveer weten wanneer we dit willen. Als het aan mij ligt is trouwen en een kind krijgen iets wat z.s.m. mag gebeuren. Ik ben op zich wel ambitieus ingesteld, maar focus nu toch echt op deze twee speerpunten en kan het mij werkelijk even niet schelen wat voor werk ik doe, behalve dan dat ik er wel voldoening uit kan halen. Ik wil alles niet forceren, maar ook niet TE lang wachten totdat het wellicht te laat wordt (proces om te verhuizen duurde al 2 jaar)..
vrijdag 16 augustus 2013 om 15:05
Ik ben misschien niet de juiste persoon om te reageren op jou verhaal. Ik heb wel een enorme kinderwens maar ik moet helaas nog wel even wachten voor dat wij ervoor kunnen gaan. Maar ik wilde toch even reageren
Mannen denken vaak toch meer realistisch als het om kinderen gaan dan wij vrouwen, wij denken echt met ons gevoel. Ik snap je vriend ergens wel, vooral omdat alle mannen er geloof ik maar vanuit gaan dat je pats boem zwanger bent, hij is misschien wel bang dat er heel veel dingen in huis blijven liggen als jij zwanger bent. Misschien nog eens met hem praten en uitleggen dat het ook nog even kan duren voor je echt zwanger bent, en dat je dus nu al de spiraal de uit zou kunnen laten halen.
En wat betreft trouwen en kinderen krijgen en welke volgorde, dit is een keus die alleen jij zelf kan maken. Want vind jij belangrijker? Wil je trouwen als jullie een kleintje hebben, of liever nog voor er gezinsuitbreiding komt.
Suc6 met je keuze!
Mannen denken vaak toch meer realistisch als het om kinderen gaan dan wij vrouwen, wij denken echt met ons gevoel. Ik snap je vriend ergens wel, vooral omdat alle mannen er geloof ik maar vanuit gaan dat je pats boem zwanger bent, hij is misschien wel bang dat er heel veel dingen in huis blijven liggen als jij zwanger bent. Misschien nog eens met hem praten en uitleggen dat het ook nog even kan duren voor je echt zwanger bent, en dat je dus nu al de spiraal de uit zou kunnen laten halen.
En wat betreft trouwen en kinderen krijgen en welke volgorde, dit is een keus die alleen jij zelf kan maken. Want vind jij belangrijker? Wil je trouwen als jullie een kleintje hebben, of liever nog voor er gezinsuitbreiding komt.
Suc6 met je keuze!
vrijdag 16 augustus 2013 om 15:09
Hoi Aureel,
Het klopt helemaal dat ik TE veel nadenk. Misschien komt het ook omdat ik al lange tijd deze wens koester en van alles lees over zwanger worden. Ik begrijp je reactie over het stukje voorbereiden op zwangerschap, maar als ik iets wil wil ik het ook zo goed mogelijk aanpakken. Ik wil niet overkomen als een controlfreak, maar wil gewoon ook zorgen voor een goede lichamelijke situatie (geen alcohol meer drinken zodra er erover uit zijn, juiste voeding, juiste hoeveelheid beweging etc). Ik sla nog niet door hahaha. Ik denk ook dat het vooral een stuk angst is van mij dat het allemaal niet zo snel gaat lukken, nergens op gebaseerd, puur een angst. Overigens wil ik niet voor mijn vriend denken, maar wel aangeven dat een zwangerschap niet zomaar er is als je ervoor kiest en het wel even kan duren. Gezien we de 30 tegemoet gaan maak ik mij daar wel zorgen over, terecht? dat moet de toekomst uitwijzen.
Ik haal er inderdaad ook van alles bij, past bij mijn manier van denken. Mijn vriend weet heel goed wat ik wil en wens, hij wenst dit ook maar we matchen alleen niet echt wanneer. Het liefste wil ik eerst trouwen, maar dat betekent ook weer later moeder worden en vooruitdenkend op een evt. tweede (liefst toch nog voor mijn 33e..) voel ik gewoon haast daarin.
Fijn te horen dat het bij jullie in ieder geval makkelijker ging in de besluitvorming. Ik bewonder dat hoe mensen dat zo kunnen. Ik zou dat graag ook willen.
Thanks in ieder geval voor de tip om opnieuw in gesprek te gaan. Ik ga dat ook doen, want inderdaad gaan mijn gedachten teveel op reis vandaag.
Het klopt helemaal dat ik TE veel nadenk. Misschien komt het ook omdat ik al lange tijd deze wens koester en van alles lees over zwanger worden. Ik begrijp je reactie over het stukje voorbereiden op zwangerschap, maar als ik iets wil wil ik het ook zo goed mogelijk aanpakken. Ik wil niet overkomen als een controlfreak, maar wil gewoon ook zorgen voor een goede lichamelijke situatie (geen alcohol meer drinken zodra er erover uit zijn, juiste voeding, juiste hoeveelheid beweging etc). Ik sla nog niet door hahaha. Ik denk ook dat het vooral een stuk angst is van mij dat het allemaal niet zo snel gaat lukken, nergens op gebaseerd, puur een angst. Overigens wil ik niet voor mijn vriend denken, maar wel aangeven dat een zwangerschap niet zomaar er is als je ervoor kiest en het wel even kan duren. Gezien we de 30 tegemoet gaan maak ik mij daar wel zorgen over, terecht? dat moet de toekomst uitwijzen.
Ik haal er inderdaad ook van alles bij, past bij mijn manier van denken. Mijn vriend weet heel goed wat ik wil en wens, hij wenst dit ook maar we matchen alleen niet echt wanneer. Het liefste wil ik eerst trouwen, maar dat betekent ook weer later moeder worden en vooruitdenkend op een evt. tweede (liefst toch nog voor mijn 33e..) voel ik gewoon haast daarin.
Fijn te horen dat het bij jullie in ieder geval makkelijker ging in de besluitvorming. Ik bewonder dat hoe mensen dat zo kunnen. Ik zou dat graag ook willen.
Thanks in ieder geval voor de tip om opnieuw in gesprek te gaan. Ik ga dat ook doen, want inderdaad gaan mijn gedachten teveel op reis vandaag.
vrijdag 16 augustus 2013 om 15:10
Ik herken me wel in jullie allebei eigenlijk. Qua situatie dan.
Hier wonen we net in een groot (heel groot!) huis. Nog niet alles is af.
Omdat we van verschillende kanten hoorden dat het wel even kon gaan duren voor het raak was, zijn we na de verhuizing voor een kindje gegaan. En dat was dus eigenlijk gelijk raak.
Ik vind dat uiteraard geweldig, maar aan de andere kant word ik soms gillend gek van mezelf, want 'is dit nu de perfecte timing? Zijn we er klaar voor? Het huis is nog niet helemaal af!' Etc.
Financieel zijn we heel stabiel.
En dan komt Lief met de opmerking van de eeuw: is het ooit 'perfecte timing?' je hebt altijd wel wensen en behoeften die niet stroken met een kindje. Maar het is aan jou om je situatie aan te passen op een kindje. Denk ik.
En nu gaan we dus later maar trouwen. En het is allemaal wel even prima zo. Eerst een kleine muppet uitbroeden, en dan zien we wel weer verder. Ik leg me er bij neer.
Wellicht helpt dit je iets? Hope so!
Hier wonen we net in een groot (heel groot!) huis. Nog niet alles is af.
Omdat we van verschillende kanten hoorden dat het wel even kon gaan duren voor het raak was, zijn we na de verhuizing voor een kindje gegaan. En dat was dus eigenlijk gelijk raak.
Ik vind dat uiteraard geweldig, maar aan de andere kant word ik soms gillend gek van mezelf, want 'is dit nu de perfecte timing? Zijn we er klaar voor? Het huis is nog niet helemaal af!' Etc.
Financieel zijn we heel stabiel.
En dan komt Lief met de opmerking van de eeuw: is het ooit 'perfecte timing?' je hebt altijd wel wensen en behoeften die niet stroken met een kindje. Maar het is aan jou om je situatie aan te passen op een kindje. Denk ik.
En nu gaan we dus later maar trouwen. En het is allemaal wel even prima zo. Eerst een kleine muppet uitbroeden, en dan zien we wel weer verder. Ik leg me er bij neer.
Wellicht helpt dit je iets? Hope so!
vrijdag 16 augustus 2013 om 15:12
1. Mannen kunnen zich minder goed op meerdere dingen tegelijk concentreren. Mannen willen niet en een huis op orde krijgen en dealen met een zwangerschap/baby.
2. Mannen voelen zich doorgaans mega verantwoordelijk voor het vrouwtje en het kindje. Het liefst zouden ze een baangarantie hebben voor de rest van hun leven voordat ze eraan beginnen.
Blijf rustig in gesprek, ga niet pushen, geef hem de tijd om echt aan het idee te gaan wennen dat dit geen plan voor later meer is maar een plan voor snel. mannen hebben die hormonale gekte niet die wij hebben, het gevoel moet echt groeien bij hun. Het is een ver van zijn bed show geweest voor heel lang en jij hebt het opeens bam...naast zn bed gezet. Gewoon even de tijd geven.
2. Mannen voelen zich doorgaans mega verantwoordelijk voor het vrouwtje en het kindje. Het liefst zouden ze een baangarantie hebben voor de rest van hun leven voordat ze eraan beginnen.
Blijf rustig in gesprek, ga niet pushen, geef hem de tijd om echt aan het idee te gaan wennen dat dit geen plan voor later meer is maar een plan voor snel. mannen hebben die hormonale gekte niet die wij hebben, het gevoel moet echt groeien bij hun. Het is een ver van zijn bed show geweest voor heel lang en jij hebt het opeens bam...naast zn bed gezet. Gewoon even de tijd geven.
vrijdag 16 augustus 2013 om 15:14
Ik zou ook de kriebels krijgen als ik jouw vriend was, je maakt er wel echt een ENORM ding van. Afspraak met de huisarts? Levensstijl aanpassen? Mensen die het zo overbedenken zijn meestal juist de mensen die het niet nodig hebben (roken natuurlijk uitgezonderd) .
Dus relax, go with the flow, maar bedenk wel: een slimme meid krijgt haar kinderen op tijd.
Dus relax, go with the flow, maar bedenk wel: een slimme meid krijgt haar kinderen op tijd.
vrijdag 16 augustus 2013 om 15:18
vrijdag 16 augustus 2013 om 15:19
Als ik lees dat je liefst voor een tweede wil gaan rond 33.....
Al dat denken is leuk en aardig, maar bij ons duurde het 3 jaar (waarin 1 miskraam, en geen enkele reden waarom t niet sneller lukte) voordat we baby 1 in onze handen konden houden.
Je kunt alles willen plannen en bedenken en regelen, maar zwanger worden lukt soms zo maar zonder reden niet. Als je het wil, denk ik zeker gezien je leeftijd en de wens voor meer dan 1 kindje, je gewoon met manlief om tafel moet. Hij kan tot z'n 75e verwekken maar als hij een kindje met jóu wil moet hij inzien dat er eigenlijk niet veel in de weg staat. (En dat moet jij ook). Dus willen jullie een kindje met elkaar of niet. Dat is de enige vraag die echt belangrijk is.
Al dat denken is leuk en aardig, maar bij ons duurde het 3 jaar (waarin 1 miskraam, en geen enkele reden waarom t niet sneller lukte) voordat we baby 1 in onze handen konden houden.
Je kunt alles willen plannen en bedenken en regelen, maar zwanger worden lukt soms zo maar zonder reden niet. Als je het wil, denk ik zeker gezien je leeftijd en de wens voor meer dan 1 kindje, je gewoon met manlief om tafel moet. Hij kan tot z'n 75e verwekken maar als hij een kindje met jóu wil moet hij inzien dat er eigenlijk niet veel in de weg staat. (En dat moet jij ook). Dus willen jullie een kindje met elkaar of niet. Dat is de enige vraag die echt belangrijk is.
vrijdag 16 augustus 2013 om 15:20
O, en een kijkje in de keuken
Genoeg inkomen (nu nog student), dus 1 baan en een plan wanneer we naar een goede buurt kunnen verhuizen is genoeg voor ons. En dan wil ik binnen 4 jaar verhuizen, voordat ons kind hier op straat gaat spelen ivm slechte buurt. En de wens voor een kind natuurlijk, die is er nog niet zo.
Genoeg inkomen (nu nog student), dus 1 baan en een plan wanneer we naar een goede buurt kunnen verhuizen is genoeg voor ons. En dan wil ik binnen 4 jaar verhuizen, voordat ons kind hier op straat gaat spelen ivm slechte buurt. En de wens voor een kind natuurlijk, die is er nog niet zo.
vrijdag 16 augustus 2013 om 15:24
Het is misschien ook wel zo dat je zoveel nadenkt omdat je er met je vriend niet over kunt praten? Of praten misschien wel, maar niet het delen van dezelfde wens (op dit moment)? Nu lijkt het vooral jouw project.
Ik vind het ergens heel goed dat je zo nadenkt en bewust plant, want dat moet ook gewoon. Maar wees wel relaxed, stoppen met alcohol hoeft niet per se (je hebt telkens immers twee weken dat je zeker weet dat je níet zwanger bent
Ik denk ook dat je het heel goed ziet dat het met angst te maken heeft. Ik herken dat ook wel een beetje. Je wilt er toch alles aan doen om het (snel) te laten lukken. Alleen heb je daar weinig invloed op.
(Om je op te beuren: ik was telkens na 2 rondes zwanger, op mijn 35e en 37e! En veel meer vrouwen worden snel zwanger hoor, ook na hun 30e).
Dus richt je er niet te veel op dat het lang kan duren; althans spiegel je vriend dat niet voor, want voor hetzelfde geld is het zo raak en heeft je vriend verkeerde verwachtingen.
Ik vind trouwens dat hij best zijn eigen (een ander) tempo mag aanhouden, maar dat je wel van hem moet kunnen verwachten dat hij min of meer dan aangeven wanneer hij wat wil. Je moet toch ergens op kunnen rekenen en afspraken maken met elkaar.
Ik vind het ergens heel goed dat je zo nadenkt en bewust plant, want dat moet ook gewoon. Maar wees wel relaxed, stoppen met alcohol hoeft niet per se (je hebt telkens immers twee weken dat je zeker weet dat je níet zwanger bent
Ik denk ook dat je het heel goed ziet dat het met angst te maken heeft. Ik herken dat ook wel een beetje. Je wilt er toch alles aan doen om het (snel) te laten lukken. Alleen heb je daar weinig invloed op.
(Om je op te beuren: ik was telkens na 2 rondes zwanger, op mijn 35e en 37e! En veel meer vrouwen worden snel zwanger hoor, ook na hun 30e).
Dus richt je er niet te veel op dat het lang kan duren; althans spiegel je vriend dat niet voor, want voor hetzelfde geld is het zo raak en heeft je vriend verkeerde verwachtingen.
Ik vind trouwens dat hij best zijn eigen (een ander) tempo mag aanhouden, maar dat je wel van hem moet kunnen verwachten dat hij min of meer dan aangeven wanneer hij wat wil. Je moet toch ergens op kunnen rekenen en afspraken maken met elkaar.
vrijdag 16 augustus 2013 om 15:24
Hier beetje zelfde verhaal. Lees mijn koudwatervrees topic.
Tijdje geleden toch ook weer over trouwen etc gehad. Mijn partner is nu duidelijk geweest (sloeg eerst dicht als we het erover hadden). Ik wilde op zich liever eerst trouwen. Hij vindt het niet nodig. Dus we proberen nu, ronde 3, zwanger te worden. Dat vindt hij belangrijker. Hij is 36 en ik word over 1 mnd 30.
Tja je weet nooit waar je goed aan doet. Achteraf kijk je een koe in de kont.
Tijdje geleden toch ook weer over trouwen etc gehad. Mijn partner is nu duidelijk geweest (sloeg eerst dicht als we het erover hadden). Ik wilde op zich liever eerst trouwen. Hij vindt het niet nodig. Dus we proberen nu, ronde 3, zwanger te worden. Dat vindt hij belangrijker. Hij is 36 en ik word over 1 mnd 30.
Tja je weet nooit waar je goed aan doet. Achteraf kijk je een koe in de kont.
vrijdag 16 augustus 2013 om 15:25
@ Cabootje, gefeliciteerd! Hilarisch dat het dan inderdaad direct raak is. Ik hoop dat jullie je huisje snel op orde hebben en er niet echt verbouwingen nodig zijn?? Bedankt in ieder geval voor je reactie.
@ Matroesjke_, Thanks voor de relativerende woorden. Ik ga gelijk minder op het puntje van mijn stoel zitten
@ Bootje_op_de_golven, Ik ga mijn best doen niet alles te overpeinzen. thanks voor je woorden
Nu al blij dat ik met jullie kan sparren, helpt echt!
@ Matroesjke_, Thanks voor de relativerende woorden. Ik ga gelijk minder op het puntje van mijn stoel zitten
@ Bootje_op_de_golven, Ik ga mijn best doen niet alles te overpeinzen. thanks voor je woorden
Nu al blij dat ik met jullie kan sparren, helpt echt!
vrijdag 16 augustus 2013 om 15:31
Je slaat mijns inziens wel door. Anticonceptie weg en dan kun je gewoon gaan neuken hoor. En wie weet ben je direct zwanger en wie weet duurt het een jaar. Levensstijl aanpassen, tja, je kunt het doen. Als je dat echt graag doet en dan niet doordraait als het na een paar maanden nog niet gelukt is, terwijl je vindt dat je er alles aan doet. Wat dat lijkt me een reëele kans als je er nu al zo mee bezig bent.
En even realistisch: het kan zo zijn dat als je zwanger bent je de eerste 3 maanden echt niets in je huis wil doen hoor. Dat je alleen maar moe en misselijk op de bank wil zitten. Dus als dat huis opknappen belangrijk is om samen te doen zou ik wachtwn tot dat klaar is.
En even realistisch: het kan zo zijn dat als je zwanger bent je de eerste 3 maanden echt niets in je huis wil doen hoor. Dat je alleen maar moe en misselijk op de bank wil zitten. Dus als dat huis opknappen belangrijk is om samen te doen zou ik wachtwn tot dat klaar is.
vrijdag 16 augustus 2013 om 15:40
Bij ons was de situatie een beetje andersom, man wou al heeeeeeeel lang kinderen en ik hield het allemaal nog een beetje af. Ik wist wel dat ik kinderen wou, maar voelde me er nog niet aan toe, in het begin op alle gebieden, later vooral op praktisch en financieel gebied.
Dat laatste is nog steeds vrij instabiel, ik ben nu ruim 8 maand zwanger en we zijn beide over een paar maand werkloos! Daar tegenover hebben we wel lage lasten en in vergelijking met ons inkomen en vaste lasten veel gespaard.
Nou ja in ieder geval, manlief werd er ook behoorlijk ongeduldig van, want wanneer was het nou goed genoeg voor mij? Er was elke keer wel iets dat niet helemaal goed was. Hij had het gevoel dat ik elke keer met wat nieuws kwam, terwijl ik echt het gevoel had dat die dingen mij tegenhielden.
Ook toen de wens er inmiddels wel 'helemaal' was. Uiteindelijk ben ik toch 'overstag' gegaan, in de zin van mijn praktische en financiele bezwaren over boord gezet, want er was geen enkele garantie dat het over 6 maand, een jaar, 3 jaar beter zou zijn. Contracten bleven maar tijdelijk, dan weer zonder baan, dan weer een tijdelijk contract. Erg frustrerend.
De knoop doorgehakt met het idee dat we er gewoon het beste van maken, we hebben een leuk huis, voldoende ruimte, stabiele relatie, genoeg vrienden en familie etc. dat moet genoeg zijn om een kindje op te voeden.
Ik ben toen gestopt met de pil, met de verwachting dat het echt nog wel even zou duren voordat ik zwanger was en we dus nog wel even de tijd hadden om geld te sparen, maar 5 a 6 weken na mijn laatste pil had ik al een positieve zwangerschapstest. (voordat ik gestopt was met de pil, was ik al wel begonnen met foliumzuur)
Dat vond ik best erg schrikken, ik was aan de ene kant heel erg blij en aan de andere dacht ik: oh neeeeeeeee, we hebben nog geen spaargeld en mijn baan en en en.
We zijn inmiddels 8 maand verder en ik ben zo blij met hoe alles is gegaan, we hebben de afgelopen maanden zo'n 8000 euro gespaard, de babykamer helemaal naar onze smaak ingericht en alle voorbereidingen getroffen.
Qua kosten valt het me tot nu toe ook heel erg mee, al hebben we wel veel 2e hands gekocht en zelf opgeknapt.
Ik zie ook de eerste tijd met de baby nog niet zo heel veel extra kosten, behalve luiers.
Eigenlijk zijn alle zorgen als sneeuw voor de zon gesmolten. Ik hoef me pas zorgen te maken als we over een jaar nog steeds geen baan hebben gevonden, maar daar ga ik niet vanuit.
Wat ik hiermee wil zeggen, is dat er soms gewoon even een knop om moet. Je hebt niet alles in de hand, dat wil niet zeggen dat je nergens over hoeft na te denken, maar soms is een situatie echt wel goed genoeg, ook al is hij niet perfect. Ik denk dat je vriend dat zich ook moet realiseren.
Waar wacht je vriend nog op, is dat realistisch? Je kunt zo'n beslissing niet zomaar afdwingen, want het is behoorlijk eng. Maar als er eigenlijk geen praktische bezwaren zijn (je kunt je huis ook echt wel verder inrichten terwijl jij eventueel zwanger zou zijn), dan moet hij ook eerlijk zijn als hij 'gewoon' nog geen kinderen wil.
In jullie geval is verkeerde timing een kul argument, maar het kan best zijn dat vriend nog niet wil, of dat hij het te eng vindt. Daar moet je dan samen over praten.
Dat laatste is nog steeds vrij instabiel, ik ben nu ruim 8 maand zwanger en we zijn beide over een paar maand werkloos! Daar tegenover hebben we wel lage lasten en in vergelijking met ons inkomen en vaste lasten veel gespaard.
Nou ja in ieder geval, manlief werd er ook behoorlijk ongeduldig van, want wanneer was het nou goed genoeg voor mij? Er was elke keer wel iets dat niet helemaal goed was. Hij had het gevoel dat ik elke keer met wat nieuws kwam, terwijl ik echt het gevoel had dat die dingen mij tegenhielden.
Ook toen de wens er inmiddels wel 'helemaal' was. Uiteindelijk ben ik toch 'overstag' gegaan, in de zin van mijn praktische en financiele bezwaren over boord gezet, want er was geen enkele garantie dat het over 6 maand, een jaar, 3 jaar beter zou zijn. Contracten bleven maar tijdelijk, dan weer zonder baan, dan weer een tijdelijk contract. Erg frustrerend.
De knoop doorgehakt met het idee dat we er gewoon het beste van maken, we hebben een leuk huis, voldoende ruimte, stabiele relatie, genoeg vrienden en familie etc. dat moet genoeg zijn om een kindje op te voeden.
Ik ben toen gestopt met de pil, met de verwachting dat het echt nog wel even zou duren voordat ik zwanger was en we dus nog wel even de tijd hadden om geld te sparen, maar 5 a 6 weken na mijn laatste pil had ik al een positieve zwangerschapstest. (voordat ik gestopt was met de pil, was ik al wel begonnen met foliumzuur)
Dat vond ik best erg schrikken, ik was aan de ene kant heel erg blij en aan de andere dacht ik: oh neeeeeeeee, we hebben nog geen spaargeld en mijn baan en en en.
We zijn inmiddels 8 maand verder en ik ben zo blij met hoe alles is gegaan, we hebben de afgelopen maanden zo'n 8000 euro gespaard, de babykamer helemaal naar onze smaak ingericht en alle voorbereidingen getroffen.
Qua kosten valt het me tot nu toe ook heel erg mee, al hebben we wel veel 2e hands gekocht en zelf opgeknapt.
Ik zie ook de eerste tijd met de baby nog niet zo heel veel extra kosten, behalve luiers.
Eigenlijk zijn alle zorgen als sneeuw voor de zon gesmolten. Ik hoef me pas zorgen te maken als we over een jaar nog steeds geen baan hebben gevonden, maar daar ga ik niet vanuit.
Wat ik hiermee wil zeggen, is dat er soms gewoon even een knop om moet. Je hebt niet alles in de hand, dat wil niet zeggen dat je nergens over hoeft na te denken, maar soms is een situatie echt wel goed genoeg, ook al is hij niet perfect. Ik denk dat je vriend dat zich ook moet realiseren.
Waar wacht je vriend nog op, is dat realistisch? Je kunt zo'n beslissing niet zomaar afdwingen, want het is behoorlijk eng. Maar als er eigenlijk geen praktische bezwaren zijn (je kunt je huis ook echt wel verder inrichten terwijl jij eventueel zwanger zou zijn), dan moet hij ook eerlijk zijn als hij 'gewoon' nog geen kinderen wil.
In jullie geval is verkeerde timing een kul argument, maar het kan best zijn dat vriend nog niet wil, of dat hij het te eng vindt. Daar moet je dan samen over praten.
vrijdag 16 augustus 2013 om 15:43
Wat ik juist ook wil aangeven, dat ik absoluut realiseer dat een zwangerschap niet direct vanzelfsprekend is en juist daarom nu die eerste stappen wil zetten, spiraal eruit en op zoek gaan naar cyclus en samen proberen. Maar deze stappen wil ik ook samen maken. Ik wil alleen controle hebben wanneer we dit besluiten.
Verder valt het wel mee wat betreft controle hebben over dingen. Ik vind het vooral belangrijk dat een keuze weloverwogen is en door beiden gedeeld wordt.
@enya29, mooi om te lezen hoe dat bij jullie gaat. Ik neem dat nog wel mee om zelf uit te zoeken wat voor mij, maar ook voor mij vriend nu belangrijker is.
@Aureel, bedankt voor je inzichten over de verwachtingen. Dat is inderdaad ook terecht!
Fijn om ook van de anderen een spiegel te krijgen!!
Verder valt het wel mee wat betreft controle hebben over dingen. Ik vind het vooral belangrijk dat een keuze weloverwogen is en door beiden gedeeld wordt.
@enya29, mooi om te lezen hoe dat bij jullie gaat. Ik neem dat nog wel mee om zelf uit te zoeken wat voor mij, maar ook voor mij vriend nu belangrijker is.
@Aureel, bedankt voor je inzichten over de verwachtingen. Dat is inderdaad ook terecht!
Fijn om ook van de anderen een spiegel te krijgen!!
vrijdag 16 augustus 2013 om 15:48
Oh en ik dacht ook overal over na, terwijl man gewoon iets had: gooi die anticonceptie uit het raam en dan zien we wel.
Ik ben dus wel met foliumzuur gestart voordat ik stopte met de pil en tijdens de zwangerschap ook een informatie cursus gevolgd via de GGD en volg nu een zwangerschapscursus. Ook veel gelezen, op internet. Sommige mensen vinden dat overdrijven, ik vind het alleen maar prettig. Ik doe dat eigenlijk altijd, dus ook met een zwangerschap. Het grappige is wel dat veel mensen elke keer naar mij toe komen met vragen, ook vriendinnen die al een keer bevallen zijn (uh...jij zou dat toch beter moeten weten dan ik? Ik heb dat nog nooit gedaan...) of over bv en flesvoeding, terwijl ik dus 0,0 ervaring heb. Maar wel heel veel weet inmiddels
Ik ben dus wel met foliumzuur gestart voordat ik stopte met de pil en tijdens de zwangerschap ook een informatie cursus gevolgd via de GGD en volg nu een zwangerschapscursus. Ook veel gelezen, op internet. Sommige mensen vinden dat overdrijven, ik vind het alleen maar prettig. Ik doe dat eigenlijk altijd, dus ook met een zwangerschap. Het grappige is wel dat veel mensen elke keer naar mij toe komen met vragen, ook vriendinnen die al een keer bevallen zijn (uh...jij zou dat toch beter moeten weten dan ik? Ik heb dat nog nooit gedaan...) of over bv en flesvoeding, terwijl ik dus 0,0 ervaring heb. Maar wel heel veel weet inmiddels
