Onduidelijke echo's

Hoi allemaal,
Ik hoop op wat ervaringsverhalen hier. Voor wat steun en om deze dagen even door te komen.
Ik ben onverwacht zwanger geraakt. Ben 42 jaar. Heb al 2 grotere kinderen. Na goed erover te hebben nagedacht, hebben mijn vriend en ik besloten dat het welkom is. Natuurlijk met risico's, zeker gezien mijn leeftijd. Met 6+1 weken een eerste goede echo gehad. Een week later weer, toen zelfs gemeten op 7+3. Echter, wel heel moeilijk in beeld te krijgen, zelfs inwendig. Wel duidelijke hartslag. Er was daarnaast ook een tweede vruchtzak te zien, die niet goed in beeld is te krijgen.
Nu 5 dagen later naar een echobureau geweest met betere apparatuur, om hopelijk uitsluitsel te krijgen over de tweede vruchtzak. Uitwendig wederom heel moeilijk te vinden. Uiteindelijk wel, en gemeten op 7+5. Dus tov 5 dagen geleden te weinig groei. Wel een duidelijke hartslag. Ook wederom onduidelijke tweede vruchtzak te zien. Dus ook hier weer inwendige echo gedaan. Deze dame zei ook, wat ligt de foetus diep, bijna niet te vinden. Uiteindelijk in beeld, en af en toe weer beeld van tweede vruchtzak met wat soms leek een kloppend hartje, maar niet goed in beeld te brengen. Ook de foetus met kloppend hartje overigens niet. En moeilijk te meten. Maar de dame van het echobureau zei wel eerlijk dat het meer beeld van 7 wkn dan van 8 wkn was. Terwijl ik toch echt wel minimaal 8 weken zou moeten zijn vandaag.

Heel verhaal, maar wilde het graag even kwijt. Zo onzeker ook, want het enige wat we kunnen doen is afwachten. En ik kan me nu in ieder geval voorbereiden op slecht nieuws. Waar ik heel sterk rekening mee houd. Vooral omdat het zo uitzonderlijk is; zelfs met goede apparatuur bijna niet te vinden doordat het zo diep ligt. Misschien zijn er anderen die dit hebben meegemaakt? Gedeelde smart is halve smart, denk ik dan maar...
Dank voor het lezen in ieder geval.

Dank jullie wel allemaal
Weet even niet goed wat te voelen, maar wat overheerst is toch ook wel een gevoel van teleurstelling in mijn lichaam. Dat het faalt. En dat rondlopen nu met de onzekerheid wanneer er mogelijk een miskraam start en anders te wachten tot vrijdag voor een curretage, dat is wel lastig. Alhoewel er ergens ook een gevoel van opluchting is dat het nu duidelijk is. En ook dat dit niet later is gebeurd.
Nou, in ieder geval vanavond maar een wijntje gedronken. En mijn jongens een extra dikke knuffel gegeven.
Lief dat jullie zo meeleven!