Zwanger
alle pijlers
Ongepland zwanger en nu een miskraam
vrijdag 15 augustus 2014 om 22:42
4 weken geleden ontdekte ik dat ik zwanger was van een vierde. Mijn jongste was toen nog maar 7 maanden en we waren ook niet van plan om nog kinderen te krijgen. Wij voelden ons met 3 kinderen helemaal compleet en hadden ook alle babyspullen die we niet meer nodig hadden voor de jongste weggegeven. Toch hadden we allebei meteen besloten dat het kindje welkom was en na een paar dagen paniek kwam ook de blijdschap.
Vandaag ging ik voor de eerste termijnecho en het bleek dat het hartje (waarschijnlijk een paar dagen geleden) gestopt was met kloppen. En nu ben ik helemaal in de war: verdriet en schuldgevoel. We waren niet meteen superblij toen we achterkwamen dat ik zwanger was, in de tijd dat ik niet wist dat ik zwanger was heb ik behoorlijk veel gedronken (veel feestjes) en verboden kaasjes en sushi gegeten, daarna gingen we ook not met het vliegtuig op vakantie. En ik zit me nu ook af te vragen of de miskraam niet door het vliegen komt. Voor mijn derde had ik namelijk ook een miskraam, precies nadat ik gevlogen heb. Ik begrijp dat het zinloos is om er nu over na te denken maar toch vraag je je af: wat als...
Toen ik voor het eerst een miskraam kreeg was ik er vrij snel overheen. De gyn zag toen geen vruchtje en zei dat het waarschijnlijk heel vroeg in de zwangerschap mis was gegaan. Bovendien gingen we daarna gelijk weer proberen zwanger te worden en het was toen ook bijna meteen gelukt. Nu is het anders: we wilden eigenlijk geen vierde en rationeel gezien kunnen we het ook niet echt aan. Als het niet per ongeluk was gebeurd zouden we het hoostwaarschijnlijk nooit overwogen hebben. In plaats van het kindje dat in mijn buik groeide komt er dus nu een leegte. Om het verlies makkelijker voor onszelf te maken hebben we nu besloten om er over een jaar terug op te komen maar ik geloof niet dat we er nog voor gaan.
Is er iemand die hetzelfde heeft meegemaakt? Ik zou graag horen hoe jullie erdoorheen zijn gekomen.
Vandaag ging ik voor de eerste termijnecho en het bleek dat het hartje (waarschijnlijk een paar dagen geleden) gestopt was met kloppen. En nu ben ik helemaal in de war: verdriet en schuldgevoel. We waren niet meteen superblij toen we achterkwamen dat ik zwanger was, in de tijd dat ik niet wist dat ik zwanger was heb ik behoorlijk veel gedronken (veel feestjes) en verboden kaasjes en sushi gegeten, daarna gingen we ook not met het vliegtuig op vakantie. En ik zit me nu ook af te vragen of de miskraam niet door het vliegen komt. Voor mijn derde had ik namelijk ook een miskraam, precies nadat ik gevlogen heb. Ik begrijp dat het zinloos is om er nu over na te denken maar toch vraag je je af: wat als...
Toen ik voor het eerst een miskraam kreeg was ik er vrij snel overheen. De gyn zag toen geen vruchtje en zei dat het waarschijnlijk heel vroeg in de zwangerschap mis was gegaan. Bovendien gingen we daarna gelijk weer proberen zwanger te worden en het was toen ook bijna meteen gelukt. Nu is het anders: we wilden eigenlijk geen vierde en rationeel gezien kunnen we het ook niet echt aan. Als het niet per ongeluk was gebeurd zouden we het hoostwaarschijnlijk nooit overwogen hebben. In plaats van het kindje dat in mijn buik groeide komt er dus nu een leegte. Om het verlies makkelijker voor onszelf te maken hebben we nu besloten om er over een jaar terug op te komen maar ik geloof niet dat we er nog voor gaan.
Is er iemand die hetzelfde heeft meegemaakt? Ik zou graag horen hoe jullie erdoorheen zijn gekomen.
vrijdag 15 augustus 2014 om 23:05
ik ben ook zwanger geraakt op vakantie en wist het niet. ik heb nog een hele wijngaard en een halve kaasmakerij naar binnen gewerkt, en ben nu 11,5 week. dus ik denk niet dat je jezelf verwijten moet maken hoor. bovendien had je in die periode nog geen bloedband met het kindje. verder geen ervaring, veel sterkte
vrijdag 15 augustus 2014 om 23:27
Bedankt voor alle reacties. @ laurabb De rationele kant van zaken zie ik zeker ook wel: ook als het kindje gezond zou zijn, 4 kinderen is natuurlijk niet niks, 3 kinderen is ook al druk genoeg. De zorg voor de 4de zou zeker ten koste gaan van onze andere kinderen... En toch is het verlies (nu nog) heel pijnlijk.
vrijdag 15 augustus 2014 om 23:34
Ik heb twee keer gevlogen toen ik zwanger was en dat ging goed. Verwijt jezelf niks joh. Maar ik snap heel goed dat je verdrietig bent, zeker omdat er niks voor in plaats komt.
Ik vind het overigens een dooddoener als mensen zeggen dat je niet getreurd om de miskraam moet zijn omdat het vruchtje gewoon niet goed was. Je mag hier gewoon verdrietig om zijn.
Sterkte!
Ik vind het overigens een dooddoener als mensen zeggen dat je niet getreurd om de miskraam moet zijn omdat het vruchtje gewoon niet goed was. Je mag hier gewoon verdrietig om zijn.
Sterkte!
zaterdag 16 augustus 2014 om 13:53
Ik was 19 toen ik zwanger raakte. Waren dus alles behalve blij. Ik wilde geen abortus, en we wilde er uiteindelijk voor gaan. Een paar weken later begon ik heel erg te bloeden. Kreeg een echo hartje klopte nog alleen er was een hematoom te zien en een paar dagen later alsnog het vruchtje verloren met 8,4 weken. Eerst dacht ik dat het toch maar beter was geweest, maar al snel kreeg ik een enorme kinderwens. Uiteindelijk vond ik het vrij moeilijk. Erg veel gemengde gevoelens.
zaterdag 16 augustus 2014 om 16:40
Wat een vervelende situatie! Vliegen kan helemaal geen kwaad hoor! Er zijn zoveel vrouwen die in de eerste maanden nog alles eten en drinken wat niet mag, omdat ze het niet weten of vrouwen die het niets kan schelen en toch gezonde kinderen krijgen. Het vruchtje was waarschijnlijk niet levensvatbaar, voel je er aub niet schuldig over. Sterkte!
zaterdag 16 augustus 2014 om 20:40
@ luffy22 Ik kan me goed voorstellen dat je in je situatie gemengde gevoelens kreeg. Als het je eerste zwangerschap is en je zelf nog zo jong bent weet je niet zo goed wat je allemaal te wachten staat. Ook het idee van een kind is dan nog heel abstract (zo was het bij mij in ieder geval toen ik van mijn eerste zwanger was). Ik kan me dus voorstellen dat je in de eerste instantie enigszins opgelucht was dat je er niet meer over na hoefde te denken.
@ princess Bedankt voor je reactie. Ja, ik weet dat het allemaal onwaarschijnlijk is en dat het feit dat ik in beide gevallen vlak voor de miskraam gevlogen heb een toeval is maar je gaat toch nadenken hoe het mis heeft kunnen gaan. Na mijn eerste miskraam was ik echt opgelucht toen ik te horen kreeg dat er geen vruchtje te zien was. Ik was dus eigenlijk niet echt zwanger, mijn lichaam heeft me gewoon in de maling genomen. Deze keer zagen we een een klein mensje, met een hoofdje, armpjes en beentjes. Hij zeg er uit zoals het hoorde, alleen het hartje klopte dus niet meer...
@ princess Bedankt voor je reactie. Ja, ik weet dat het allemaal onwaarschijnlijk is en dat het feit dat ik in beide gevallen vlak voor de miskraam gevlogen heb een toeval is maar je gaat toch nadenken hoe het mis heeft kunnen gaan. Na mijn eerste miskraam was ik echt opgelucht toen ik te horen kreeg dat er geen vruchtje te zien was. Ik was dus eigenlijk niet echt zwanger, mijn lichaam heeft me gewoon in de maling genomen. Deze keer zagen we een een klein mensje, met een hoofdje, armpjes en beentjes. Hij zeg er uit zoals het hoorde, alleen het hartje klopte dus niet meer...
zaterdag 16 augustus 2014 om 21:33
@ fleetfox Bedankt! Raar is dat, he. Na de geboorte van de derde was er geen haar aan mijn hoofd die eraan dacht dat ik ooit nog zwanger zou worden. Ik wist ook niet precies hoe en wanneer het gebeurd was. Naar mijn idee hadden we geen seks gehad in mijn vruchtbare dagen. Als zoiets onverwachts gebeurt heb ik de neiging om te denken dat het misschien een speciale bedoeling heeft. In dat geval dacht ik dat het misschien een meisje was (we hebben 3 jongens) en dat het ook leuk voor onze jongste zou zijn omdat er een groter leeftijdsverschil zit tussen hem en de middelste dan tussen de middelste en de oudste. In de 4 weken dat we wisten dat ik zwanger was is het echt ons kindje geworden...en dan zo'n klap.
