Zwanger
alle pijlers
ongepland zwanger
maandag 23 januari 2012 om 17:08
Hallo allemaal,
Ongetwijfeld het zeveelste verhaal, maar hopelijk werkt dit een beetje therapeutisch..
Sinds een paar dagen weet ik dat ik zwanger ben, ondanks gebruik van de pil (welke ik stipt ieder ochten innam). Door verschillende dingen (niet vloeien in stopweek, pijnlijke borsten o.a. ) dacht ik ineens, laat ik voor de zekerheid een test doen. In mijn hoofd nog steeds denkende dat ik last had van stress.
Toen ineens was de test positief. Ik loop nu al letterlijk sinds ik het weet te trillen en te stuiteren, en weet niet wat te doen. Mijn partner is ook enigzins in shock, daar komt geen zinnig woord meer uit behalve ik weet niet of dit goed is.
Ik heb een afspraak bij de huisarts gemaakt, ook om te vragen hoe nu verder.
Zijn er hier dames die iets soortgelijks hebeb meegemaakt en niet wisten wat te doen? En hoe hebben jullie een beslissing kunnen maken? En uberhaupt wanneer vervaagt de shock en keert je gezonde verstand terug? Ik functioneer niet echt meer, niet slapen, huilen, trillen van de zenuwen en spugen. Help!?
Ongetwijfeld het zeveelste verhaal, maar hopelijk werkt dit een beetje therapeutisch..
Sinds een paar dagen weet ik dat ik zwanger ben, ondanks gebruik van de pil (welke ik stipt ieder ochten innam). Door verschillende dingen (niet vloeien in stopweek, pijnlijke borsten o.a. ) dacht ik ineens, laat ik voor de zekerheid een test doen. In mijn hoofd nog steeds denkende dat ik last had van stress.
Toen ineens was de test positief. Ik loop nu al letterlijk sinds ik het weet te trillen en te stuiteren, en weet niet wat te doen. Mijn partner is ook enigzins in shock, daar komt geen zinnig woord meer uit behalve ik weet niet of dit goed is.
Ik heb een afspraak bij de huisarts gemaakt, ook om te vragen hoe nu verder.
Zijn er hier dames die iets soortgelijks hebeb meegemaakt en niet wisten wat te doen? En hoe hebben jullie een beslissing kunnen maken? En uberhaupt wanneer vervaagt de shock en keert je gezonde verstand terug? Ik functioneer niet echt meer, niet slapen, huilen, trillen van de zenuwen en spugen. Help!?
maandag 23 januari 2012 om 17:15
maandag 23 januari 2012 om 17:23
maandag 23 januari 2012 om 17:25
Ik denk dat je eerst even over de grote schok heen moet komen, net als je partner:) Het is niet niks natuurlijk!
Hoelang zijn jij en je vriend samen? En hoe oud zijn jullie? Zijn jullie in staat om voor een kind te zorgen?
Ik heb het zelf nooit meegemaakt, dus kan niet echt zinnig advies geven, behalve misschien een lijst van voors- en tegens maken samen? (I know, allemaal heel praktische vragen/tip van mij, maar misschien helpt het om het een beetje op een rijtje te zetten, kan je misschien wat helderder denken:))
Sterkte!
Hoelang zijn jij en je vriend samen? En hoe oud zijn jullie? Zijn jullie in staat om voor een kind te zorgen?
Ik heb het zelf nooit meegemaakt, dus kan niet echt zinnig advies geven, behalve misschien een lijst van voors- en tegens maken samen? (I know, allemaal heel praktische vragen/tip van mij, maar misschien helpt het om het een beetje op een rijtje te zetten, kan je misschien wat helderder denken:))
Sterkte!
maandag 23 januari 2012 om 17:35
maandag 23 januari 2012 om 17:54
Ben zelf ook ongepland zwanger. Persoonlijk is voor mij de shock nooit echt weg gegaan. Helemaal niet omdat ik me nu realiseer dat hij er ook binnenkort nog een keer uit moet.
Ik heb alleen nooit getwijfeld over het houden, ongeacht wat mijn vriend er van vond. Die staat wel achter de keuze, maar ook hij was in shock.
Ik heb toen een echo laten maken omdat ik tussendoor ook gewoon bloed heb verloren in de stopweek. (Ik slikte ook de pil) En een maand later had ik wel die krampen in me buik, echt ongesteldheidsgevoel maar ik kreeg geen bloeding.
Uit de echo bleek dus dat ik al ruim 10 weken was, terwijl ik zelf dacht veel korter. Na die echo was het veel echter voor mijn gevoel.
Vervolgens maar alles over me heen laten komen, meer kan je ook niet doen.
Enige advies wat ik voor je heb is; neem enigszins de tijd om er over na te denken en praat over je gevoelens.
Ik heb alleen nooit getwijfeld over het houden, ongeacht wat mijn vriend er van vond. Die staat wel achter de keuze, maar ook hij was in shock.
Ik heb toen een echo laten maken omdat ik tussendoor ook gewoon bloed heb verloren in de stopweek. (Ik slikte ook de pil) En een maand later had ik wel die krampen in me buik, echt ongesteldheidsgevoel maar ik kreeg geen bloeding.
Uit de echo bleek dus dat ik al ruim 10 weken was, terwijl ik zelf dacht veel korter. Na die echo was het veel echter voor mijn gevoel.
Vervolgens maar alles over me heen laten komen, meer kan je ook niet doen.
Enige advies wat ik voor je heb is; neem enigszins de tijd om er over na te denken en praat over je gevoelens.
maandag 23 januari 2012 om 18:11
maandag 23 januari 2012 om 18:20
Hoi verbanddoos,
Wat een schrik!
Heb je al enig idee hoe lang je zwanger bent?
En heb je al ooit eens nagedacht wat je in 'zo'n geval' zou doen?
In mei vorig jaar kwam ik er achter dat ik per ongeluk zwanger was geworden, kan me de schrik nog heel goed herinneren!
Het schrijven hier heeft me heel goed gedaan.
Mocht je er wat aan hebben, klik hier voor het topic wat ik toen gestart ben.
(Uiteindelijk bleek ik toen al bijna 3 maanden zwanger te zijn, heb de zwangerschap voltooid en heb nu een heerlijk zoontje van 2 maanden.)
Veel succes en lucht hier je hart als je daar behoefte aan hebt
Wat een schrik!
Heb je al enig idee hoe lang je zwanger bent?
En heb je al ooit eens nagedacht wat je in 'zo'n geval' zou doen?
In mei vorig jaar kwam ik er achter dat ik per ongeluk zwanger was geworden, kan me de schrik nog heel goed herinneren!
Het schrijven hier heeft me heel goed gedaan.
Mocht je er wat aan hebben, klik hier voor het topic wat ik toen gestart ben.
(Uiteindelijk bleek ik toen al bijna 3 maanden zwanger te zijn, heb de zwangerschap voltooid en heb nu een heerlijk zoontje van 2 maanden.)
Veel succes en lucht hier je hart als je daar behoefte aan hebt
maandag 23 januari 2012 om 20:48
Dankjullie wel al voor alle reacties.
We hebben net ons vierjarig jubileum gehad, wonen sinds mei 2010 samen, ik ben 26, hij 30. Op papier niets mis mee. Relatie zit goed, liefde genoeg. Ook dat geen bezwaar.
Alleen ergens bewust voor kiezen of ineens BAM ermee geconfronteerd worden is een wereld van verschil denk ik.
Ik ben een regel typje. Alles wil van te voren hebben uitgestippeld, om op het laatste moment alsnog te kunnen improviseren. Alleen dat is hierbij niet echt mogelijk.
En is het gewenst, geen idee, daar durven we niet aan te denken. Zijn in een soort van staat van totale verstandsverbijstering. Het meestgehoorde woord de afgelopen dagen is wat. Daarna hoe. En help denken we vooral heel hard...
Ik wil wel kinderen, maar heb er naïef genoeg nooit bij stil gestaan dat dit geen bewuste keus is altijd....
We hebben net ons vierjarig jubileum gehad, wonen sinds mei 2010 samen, ik ben 26, hij 30. Op papier niets mis mee. Relatie zit goed, liefde genoeg. Ook dat geen bezwaar.
Alleen ergens bewust voor kiezen of ineens BAM ermee geconfronteerd worden is een wereld van verschil denk ik.
Ik ben een regel typje. Alles wil van te voren hebben uitgestippeld, om op het laatste moment alsnog te kunnen improviseren. Alleen dat is hierbij niet echt mogelijk.
En is het gewenst, geen idee, daar durven we niet aan te denken. Zijn in een soort van staat van totale verstandsverbijstering. Het meestgehoorde woord de afgelopen dagen is wat. Daarna hoe. En help denken we vooral heel hard...
Ik wil wel kinderen, maar heb er naïef genoeg nooit bij stil gestaan dat dit geen bewuste keus is altijd....
maandag 23 januari 2012 om 21:24
Herkenbaar! Precies in deelfde situatie gezeten alleen woonden we nog niet samen en kenden we elkaar nog maar 1 jaar.
Ik bleek al bijna 2 maanden zwanger te zijn en na 2 weken totale verstandsverbijstering en trillen en ongeloof (net als jij nu) een beslissing genomen.
Die beslissing wordt eind maart 2 jaar en is de beste van ons leven geweest!
Soms zeggen we nog weleens tegen elkaar als we naar onze dochter kijken; ongelofelijk dat we twijfels hadden in het begin...willen we niet meer aan denken.
Maar ik weet precies hoe jullie je voelen. Mijn tip; boek een lang weekend weg en ga er met zn tweetjes even goed voor zitten. Doe waar jullie je het beste bij voelen. Wat ik ervaren heb is dat wat je ook kiest, je erachter moet staan. En dan komt alles goed.
Succes!
Ik bleek al bijna 2 maanden zwanger te zijn en na 2 weken totale verstandsverbijstering en trillen en ongeloof (net als jij nu) een beslissing genomen.
Die beslissing wordt eind maart 2 jaar en is de beste van ons leven geweest!
Soms zeggen we nog weleens tegen elkaar als we naar onze dochter kijken; ongelofelijk dat we twijfels hadden in het begin...willen we niet meer aan denken.
Maar ik weet precies hoe jullie je voelen. Mijn tip; boek een lang weekend weg en ga er met zn tweetjes even goed voor zitten. Doe waar jullie je het beste bij voelen. Wat ik ervaren heb is dat wat je ook kiest, je erachter moet staan. En dan komt alles goed.
Succes!
dinsdag 24 januari 2012 om 09:43
quote:verbanddoos schreef op 23 januari 2012 @ 20:48:
Dankjullie wel al voor alle reacties.
We hebben net ons vierjarig jubileum gehad, wonen sinds mei 2010 samen, ik ben 26, hij 30. Op papier niets mis mee. Relatie zit goed, liefde genoeg. Ook dat geen bezwaar.
Alleen ergens bewust voor kiezen of ineens BAM ermee geconfronteerd worden is een wereld van verschil denk ik.
Ik ben een regel typje. Alles wil van te voren hebben uitgestippeld, om op het laatste moment alsnog te kunnen improviseren. Alleen dat is hierbij niet echt mogelijk.
En is het gewenst, geen idee, daar durven we niet aan te denken. Zijn in een soort van staat van totale verstandsverbijstering. Het meestgehoorde woord de afgelopen dagen is wat. Daarna hoe. En help denken we vooral heel hard...
Ik wil wel kinderen, maar heb er naïef genoeg nooit bij stil gestaan dat dit geen bewuste keus is altijd....
Oh meid, als jullie het kindje willen houden, heb je nog zoveel tijd om alles te regelen (ik ga er tenminste vanuit dat je nog maar kort zwanger bent).
Eerst afspraak met de huisarts e/o verloskundige om te zien hoe ver je bent.
Foliumzuur gaan slikken.
Samen gaan bedenken of een van jullie minder wil gaan werken. (een partime, de ander fultime. Allebei 4 dagen etc).
Inschrijven bij een kinderdagverblijf.
Kraamzorg aanvragen.
Opgeven voor zwangerschapscursus.
Als je niet getrouwd bent en dat ook niet snel wilt gaan doen moet je vriend het kindje erkennen (kunnen jullie samen op het gemeentehuis doen).
Babykamer in gaan richten.
Over de meeste van deze onderwerpen krijg je bijd e verloskundige trouwens informatie, maar ook het forum is een bron van nuttige info.
En ja, natuurlijk ben je in shock, maar dat was ik ook toen ik gepland zwanger was. Laat het bezinken. Heb je vandaag een afspraak met de huisarts? Bespreek gerust je gevoel van shock, het is echt niet gek.
Dankjullie wel al voor alle reacties.
We hebben net ons vierjarig jubileum gehad, wonen sinds mei 2010 samen, ik ben 26, hij 30. Op papier niets mis mee. Relatie zit goed, liefde genoeg. Ook dat geen bezwaar.
Alleen ergens bewust voor kiezen of ineens BAM ermee geconfronteerd worden is een wereld van verschil denk ik.
Ik ben een regel typje. Alles wil van te voren hebben uitgestippeld, om op het laatste moment alsnog te kunnen improviseren. Alleen dat is hierbij niet echt mogelijk.
En is het gewenst, geen idee, daar durven we niet aan te denken. Zijn in een soort van staat van totale verstandsverbijstering. Het meestgehoorde woord de afgelopen dagen is wat. Daarna hoe. En help denken we vooral heel hard...
Ik wil wel kinderen, maar heb er naïef genoeg nooit bij stil gestaan dat dit geen bewuste keus is altijd....
Oh meid, als jullie het kindje willen houden, heb je nog zoveel tijd om alles te regelen (ik ga er tenminste vanuit dat je nog maar kort zwanger bent).
Eerst afspraak met de huisarts e/o verloskundige om te zien hoe ver je bent.
Foliumzuur gaan slikken.
Samen gaan bedenken of een van jullie minder wil gaan werken. (een partime, de ander fultime. Allebei 4 dagen etc).
Inschrijven bij een kinderdagverblijf.
Kraamzorg aanvragen.
Opgeven voor zwangerschapscursus.
Als je niet getrouwd bent en dat ook niet snel wilt gaan doen moet je vriend het kindje erkennen (kunnen jullie samen op het gemeentehuis doen).
Babykamer in gaan richten.
Over de meeste van deze onderwerpen krijg je bijd e verloskundige trouwens informatie, maar ook het forum is een bron van nuttige info.
En ja, natuurlijk ben je in shock, maar dat was ik ook toen ik gepland zwanger was. Laat het bezinken. Heb je vandaag een afspraak met de huisarts? Bespreek gerust je gevoel van shock, het is echt niet gek.
dinsdag 24 januari 2012 om 11:38
Oh, en je wil alles plannen en van te voren uitstippelen...? Zo werkt het leven niet he, dit is les 1 in loslaten. En als je voor dit kindje kiest zullen vele waardevolle lessen nog volgen.
Stel je wil dit kindje niet omdat jij het niet zo gepland en uitgestippeld hebt. En je laat het weghalen. Maarr.....over een jaar zijn jij en je vriend er ineens wel aan toe, want dan heb je mooi een jaar de tijd gehad om alles lekker uit te stippelen. Aan de slag dus maar. En stel het lukt dan niet...? Daar zit je dan met je mooie planning. Je zult ze de kost geven.
Stel je wil dit kindje niet omdat jij het niet zo gepland en uitgestippeld hebt. En je laat het weghalen. Maarr.....over een jaar zijn jij en je vriend er ineens wel aan toe, want dan heb je mooi een jaar de tijd gehad om alles lekker uit te stippelen. Aan de slag dus maar. En stel het lukt dan niet...? Daar zit je dan met je mooie planning. Je zult ze de kost geven.
dinsdag 24 januari 2012 om 14:20
Huisarts begon direct over afspraken maken bij een kliniek, en vraagt zich af waarom ik naar een gynaecoloog wil. "Want dat maakt voor mijn beslissing toch niet uit, als ik weet hoe ver ik ben? "
Mag je daar niet om vragen? Om te weten hoe ver je bent? Moet dat in combinatie met een afspraak voor een abortus of een verloskundige? Is het raar dat ik me afvraag hoe ver ik ben? Ze heeft wel gevoeld, en zegt dat ik nog geen 12 weken ben, maar verder wordt ik ook niets wijzer. Voel me nu eerder een beetje boos op die huisarts dan dat ik me iets rustiger voel omdat ik meer weet...
Mag je daar niet om vragen? Om te weten hoe ver je bent? Moet dat in combinatie met een afspraak voor een abortus of een verloskundige? Is het raar dat ik me afvraag hoe ver ik ben? Ze heeft wel gevoeld, en zegt dat ik nog geen 12 weken ben, maar verder wordt ik ook niets wijzer. Voel me nu eerder een beetje boos op die huisarts dan dat ik me iets rustiger voel omdat ik meer weet...
dinsdag 24 januari 2012 om 14:23
Maar wat heb jij precies tegen de ha gezegd? Dat je een abortus wil? Dan begrijp ik wel dat ze je niet naar een gyn gaat doorsturen, dat zou gewoon zonder van de tijd (en het geld) zijn.
Maar hoe dan ook, in een abortuskliniek krijg je ook een echo om te zien hoe ver je bent hoor en nog tot op het laatste moment kun jij beslissen of je het toch wilt houden.
Maar hoe dan ook, in een abortuskliniek krijg je ook een echo om te zien hoe ver je bent hoor en nog tot op het laatste moment kun jij beslissen of je het toch wilt houden.
dinsdag 24 januari 2012 om 14:37
Ik denk ook dat je bij een abortuskliniek goed terecht kan, zeker als je nog niet weet of je het wil houden of niet.
Zij maken inderdaad termijn echo's en kunnen je hele goede informatie bieden. Als het goed is sturen ze je niet in je beslissing, ze laten je meerdere opties zien (zowel houden als weghalen).
Bij een gynaecoloog hoor je niet thuis, die is echt alleen voor 'niet gezonde' zwangeren. Er worden in ziekenhuizen voor zover ik weet geen abortussen uitgevoerd (met uitzondering van de afbrekingen op medische grond) dus zij kunnen je niets bieden.
Als je toch meer neigt naar houden kun je een verloskundige praktijk zoeken waar ze vroege echo's maken. Realiseer je wel dat zij gericht zijn op de gewenste zwangerschappen en dat ze misschien minder kunnen vertellen over 'hoe te handelen bij ongewenste zwangerschappen'. Over het algemeen worden de eerste afspraken pas vanaf 8 weken gemaakt (vaak later, vanaf 10 weken) en daar is zeker niet altijd een vroege echo bij inbegrepen. Ik vermoed dat als jij uitlegt waarom je nu een echo wil je alsnog wordt verwezen naar een abortuskliniek maar ik kan me vergissen.
In de tussentijd zou je een zwangerschapstest kunnen doen waarbij vermeld staat hoeveel weken je zwangerschap is gevorderd. Is altijd een schatting maar biedt je in deze onzekere tijd misschien net een beetje extra steun.
Hoe dan ook: sterkte in deze tijd.
Zij maken inderdaad termijn echo's en kunnen je hele goede informatie bieden. Als het goed is sturen ze je niet in je beslissing, ze laten je meerdere opties zien (zowel houden als weghalen).
Bij een gynaecoloog hoor je niet thuis, die is echt alleen voor 'niet gezonde' zwangeren. Er worden in ziekenhuizen voor zover ik weet geen abortussen uitgevoerd (met uitzondering van de afbrekingen op medische grond) dus zij kunnen je niets bieden.
Als je toch meer neigt naar houden kun je een verloskundige praktijk zoeken waar ze vroege echo's maken. Realiseer je wel dat zij gericht zijn op de gewenste zwangerschappen en dat ze misschien minder kunnen vertellen over 'hoe te handelen bij ongewenste zwangerschappen'. Over het algemeen worden de eerste afspraken pas vanaf 8 weken gemaakt (vaak later, vanaf 10 weken) en daar is zeker niet altijd een vroege echo bij inbegrepen. Ik vermoed dat als jij uitlegt waarom je nu een echo wil je alsnog wordt verwezen naar een abortuskliniek maar ik kan me vergissen.
In de tussentijd zou je een zwangerschapstest kunnen doen waarbij vermeld staat hoeveel weken je zwangerschap is gevorderd. Is altijd een schatting maar biedt je in deze onzekere tijd misschien net een beetje extra steun.
Hoe dan ook: sterkte in deze tijd.
dinsdag 24 januari 2012 om 14:40
Aanvulling (naar aanleiding van je opmerking dat je het gewoon echt nog niet weet): is stichting Fiom dan niet iets? Zij stellen dat zij neutraal zijn in de adviezen, dus misschien is dat voor jullie beter.
Ik weet verder niets van deze stichting trouwens. Het lijkt nog een 'halte' voor de abortuskliniek.
Ik weet verder niets van deze stichting trouwens. Het lijkt nog een 'halte' voor de abortuskliniek.
dinsdag 24 januari 2012 om 14:42
Ik ben destijds ook naar de HA gegaan en heb daar ook niks aan gehad. Waarom ook, de enoge die de beslissing kan nemen zijn jullie zelf.
Wel doorverwijzing gekregen voor de Gyn. die een echo maakte om te kijken hoe ver ik was.
Toen ik dat piepkleine boontje met kloppend hartje zag was ik verkocht.
Goede tip van Wijndop trouwens, bij een kliniek helpen ze je vaak goed verder.
Sterkte!
Wel doorverwijzing gekregen voor de Gyn. die een echo maakte om te kijken hoe ver ik was.
Toen ik dat piepkleine boontje met kloppend hartje zag was ik verkocht.
Goede tip van Wijndop trouwens, bij een kliniek helpen ze je vaak goed verder.
Sterkte!
