Zwanger
alle pijlers
ongeplande zwangerschap
donderdag 11 maart 2021 om 16:54
Hoi
Ik ben Bert 45, en de partner is 32. We kennen elkaar 2 jaar, waarvan 1 jaar in relatie en 6 maand samenwonen nu. We zouden kinderen willen, maar dat was een uiterst ver plan.
Ik heb een zelfstandig consultant en met covid dien ik wat andere geldbronnen te vinden. Zij had geen werkt meer als advocaat, wil dat ook niet meer zijn en heeft nu een tijdelijk (slechte) contractjob sinds 3 maand. De kans dat het verlengd wordt in april is klein.
Sinds we 6 maand samenwonen kwamen er schulden aan het licht bij haar. Uiteindelijk zitten we al aan 15000 euro dewelke ik op mij genomen heb om op zijn minst de intresten te stoppen en daarvan de stress weg te nemen. Met Covid hebben we ook beslist ergens klein/goedkoop te wonen voorlopig weg van een grote stad, om de kat uit de boom te kijken en de kosten zo laag mogelijk te houden.
We zitten rond de 800 euro vaste kosten maandelijks. De bedoeling was dat ik dat ook makkelijk alleen kon bekostigen igv zij nog geen stabiele job heeft.
Naast dit heeft zij afgelopen 3 jaar gesukkeld met de gezondheid. Genezen van eileiderkanker, een zware covid met spoed gedurende een maand vorig jaar en een zware operatie oktober weghalen miomas in de baarmoeder.
Sinds januari is er plots totaal niet gepland een zwangerschap. Ze is nu 8 weken, we weten dit 3 weken. Na veel gedenk en vooral veel stress kom ik telkens terug op het idem punt: dit is aboluut het moment niet om er een baby bij te halen. Zij wil het wel houden, of eerder gezegd, ze berust nu ze toch zwanger is en laat het vooral begaan (zoals haar financiele situatie eigenlijk, zonder slecht te willen spreken over haar). We hebben oplopende discussies als ik terugkom op het houden of niet waarbij ik toch wat de realiteit ook wil zien.
At the end: ik wil het nu niet. Ik zie dit echt niet zitten in deze huidige onstabiele situatie. Het maakt me ook onzeker over de relatie omdat ik het jammer vind dat we, hoe moeilijk ook, niet tot een gezamenlijke beslissing kunnen komen.
Ook de plannen die we samen aan het uitvoeren waren, kopen/hoeve huis (ik heb wat kapitaal, maar dat kan absoluut niet aangewend worden om dagelijks door het leven te komen, dit is voor investering en voor mijn oude dag) en hier samen professionele activiteiten te ontwikkelen om zo samen (en vooral voor haar) weer stabiliteit te vinden. , deze plannen bestaan gewoon niet meer nu. We wonen dus momenteel ook niet voorbereid op de komst van een kind. Niet dat het te klein is het eerste jaar, maar we beslisten hier tijdelijk te komen en van hieruit rustig onze plannen vorm te geven.
Voor mezelf weet ik wat ik niet wil, vooral met een kind, een sprong in dit onbekende. Een kind is altijd allicht een nieuw onbekende gegeven in het leven. Maar anderzijds vind ik het ook niet evident dit te stoppen. Echter vind ik het wel even verantwoord ervoor te gaan als de keuze om te stoppen.
Haar motivatie om het niet af te breken is vooral de schrik voor de abortus-ingreep, en ook nu ze blijkt toch nog zwanger te kunnen geraken na de medische problemen en te houden. Echter heb ik wel de indruk dat ze de keuze volledig aan mij laat en ik moet beslissen.
Ik ben op zoek naar jullie inzichten en lees die graag. Thx!!
Ik ben Bert 45, en de partner is 32. We kennen elkaar 2 jaar, waarvan 1 jaar in relatie en 6 maand samenwonen nu. We zouden kinderen willen, maar dat was een uiterst ver plan.
Ik heb een zelfstandig consultant en met covid dien ik wat andere geldbronnen te vinden. Zij had geen werkt meer als advocaat, wil dat ook niet meer zijn en heeft nu een tijdelijk (slechte) contractjob sinds 3 maand. De kans dat het verlengd wordt in april is klein.
Sinds we 6 maand samenwonen kwamen er schulden aan het licht bij haar. Uiteindelijk zitten we al aan 15000 euro dewelke ik op mij genomen heb om op zijn minst de intresten te stoppen en daarvan de stress weg te nemen. Met Covid hebben we ook beslist ergens klein/goedkoop te wonen voorlopig weg van een grote stad, om de kat uit de boom te kijken en de kosten zo laag mogelijk te houden.
We zitten rond de 800 euro vaste kosten maandelijks. De bedoeling was dat ik dat ook makkelijk alleen kon bekostigen igv zij nog geen stabiele job heeft.
Naast dit heeft zij afgelopen 3 jaar gesukkeld met de gezondheid. Genezen van eileiderkanker, een zware covid met spoed gedurende een maand vorig jaar en een zware operatie oktober weghalen miomas in de baarmoeder.
Sinds januari is er plots totaal niet gepland een zwangerschap. Ze is nu 8 weken, we weten dit 3 weken. Na veel gedenk en vooral veel stress kom ik telkens terug op het idem punt: dit is aboluut het moment niet om er een baby bij te halen. Zij wil het wel houden, of eerder gezegd, ze berust nu ze toch zwanger is en laat het vooral begaan (zoals haar financiele situatie eigenlijk, zonder slecht te willen spreken over haar). We hebben oplopende discussies als ik terugkom op het houden of niet waarbij ik toch wat de realiteit ook wil zien.
At the end: ik wil het nu niet. Ik zie dit echt niet zitten in deze huidige onstabiele situatie. Het maakt me ook onzeker over de relatie omdat ik het jammer vind dat we, hoe moeilijk ook, niet tot een gezamenlijke beslissing kunnen komen.
Ook de plannen die we samen aan het uitvoeren waren, kopen/hoeve huis (ik heb wat kapitaal, maar dat kan absoluut niet aangewend worden om dagelijks door het leven te komen, dit is voor investering en voor mijn oude dag) en hier samen professionele activiteiten te ontwikkelen om zo samen (en vooral voor haar) weer stabiliteit te vinden. , deze plannen bestaan gewoon niet meer nu. We wonen dus momenteel ook niet voorbereid op de komst van een kind. Niet dat het te klein is het eerste jaar, maar we beslisten hier tijdelijk te komen en van hieruit rustig onze plannen vorm te geven.
Voor mezelf weet ik wat ik niet wil, vooral met een kind, een sprong in dit onbekende. Een kind is altijd allicht een nieuw onbekende gegeven in het leven. Maar anderzijds vind ik het ook niet evident dit te stoppen. Echter vind ik het wel even verantwoord ervoor te gaan als de keuze om te stoppen.
Haar motivatie om het niet af te breken is vooral de schrik voor de abortus-ingreep, en ook nu ze blijkt toch nog zwanger te kunnen geraken na de medische problemen en te houden. Echter heb ik wel de indruk dat ze de keuze volledig aan mij laat en ik moet beslissen.
Ik ben op zoek naar jullie inzichten en lees die graag. Thx!!
vrijdag 12 maart 2021 om 15:47
Je kunt het ook anders zien. Jullie hebben al een tijd een relatie (en nergens lees ik dat deze relatie niet goed is), jullie wonen samen en hebben allebei een verleden van goede banen. Dus in plaats van je vast te houden aan de plannen zoals jullie ze voor ogen hadden, kun je ook kijken of je deze plannen kunt wijzigen in plannen mèt een kind.
Je geeft aan dat een kind in de (verre) toekomst wel gewenst zou zijn; dan zouden jullie dit ook als een cadeautje kunnen zien, zeker gezien het medische verleden van je partner.
En ja, een baby kost geld, maar veel zaken kun je zo duur maken als je zelf wilt. Als jullie beiden niet/nauwelijks werken heb je in ieder geval geen kinderopvang nodig, en komen jullie mogelijk in aanmerking voor een kindgebonden budget.
Abortus bij een kind dat niet ongewenst is, maar zich vooral niet op het juiste moment aandient... Dat is iets waar je echt heel goed over na moet denken!
Je geeft aan dat een kind in de (verre) toekomst wel gewenst zou zijn; dan zouden jullie dit ook als een cadeautje kunnen zien, zeker gezien het medische verleden van je partner.
En ja, een baby kost geld, maar veel zaken kun je zo duur maken als je zelf wilt. Als jullie beiden niet/nauwelijks werken heb je in ieder geval geen kinderopvang nodig, en komen jullie mogelijk in aanmerking voor een kindgebonden budget.
Abortus bij een kind dat niet ongewenst is, maar zich vooral niet op het juiste moment aandient... Dat is iets waar je echt heel goed over na moet denken!
vrijdag 12 maart 2021 om 16:29
Mooi verwoord. Ik heb het er volledig mee eens.Marieke_P schreef: ↑12-03-2021 15:47Je kunt het ook anders zien. Jullie hebben al een tijd een relatie (en nergens lees ik dat deze relatie niet goed is), jullie wonen samen en hebben allebei een verleden van goede banen. Dus in plaats van je vast te houden aan de plannen zoals jullie ze voor ogen hadden, kun je ook kijken of je deze plannen kunt wijzigen in plannen mèt een kind.
Je geeft aan dat een kind in de (verre) toekomst wel gewenst zou zijn; dan zouden jullie dit ook als een cadeautje kunnen zien, zeker gezien het medische verleden van je partner.
En ja, een baby kost geld, maar veel zaken kun je zo duur maken als je zelf wilt. Als jullie beiden niet/nauwelijks werken heb je in ieder geval geen kinderopvang nodig, en komen jullie mogelijk in aanmerking voor een kindgebonden budget.
Abortus bij een kind dat niet ongewenst is, maar zich vooral niet op het juiste moment aandient... Dat is iets waar je echt heel goed over na moet denken!
Ik ben zwanger geraakt van een rebound. Ik woonde nog bij mijn ex, werkte bij een tankstation, geen diploma's of rijbewijs, had geen cent te makken en heb geen achterban. Ik rookte en had gedronken toen ik nog niet wist dat ik zwanger was. Echt de minst ideale situatie denkbaar.
En toch heb ik het meisje laten komen. Ik kon het niet, een abortus.
Het is waar dat je het zo duur kan maken als je zelf wil. Wij hebben elk dubbeltje moeten omdraaien en makkelijk was het niet altijd maar ik ben gaan denken in oplossingen. En dat is gelukt.
Ik wens je veel sterkte in deze.
vrijdag 12 maart 2021 om 16:34
Maar... Hoeveel jaar wilde je nog wachten dan? Je partner is 32, je bent zelf 45. Jullie zijn niet piepjong meer met de mogelijkheid om het op de lange baan te schuiven.
Daarnaast, jullie hebben al mogen ervaren dat het leven niet maakbaar is en er van alles op je pad kan komen. Die ideale situatie is er niet altijd.
Daarnaast, jullie hebben al mogen ervaren dat het leven niet maakbaar is en er van alles op je pad kan komen. Die ideale situatie is er niet altijd.
vrijdag 12 maart 2021 om 16:34
Ik zou dit z.s.m. met haar behandelend gynaecoloog bespreken gezien het verwijderen van de myomen nog maar 5 maanden geleden is. Als dat een operatie is waarbij de gehele baarmoederwand open gemaakt is, kan dat een belangrijke factor zijn om mee te nemen in deze beslissing.
Maareh, zoals het eruit ziet wil zij het kind houden. Aan jou hoe je de rest daaromheen in wil vullen. Je klinkt eigenlijk alsof je niet zoveel zin hebt in een instabiele vrouw haar zaakjes moeten oplossen.
Maareh, zoals het eruit ziet wil zij het kind houden. Aan jou hoe je de rest daaromheen in wil vullen. Je klinkt eigenlijk alsof je niet zoveel zin hebt in een instabiele vrouw haar zaakjes moeten oplossen.
vrijdag 12 maart 2021 om 17:12
Lijkt mij dat gezien haar medische geschiedenis deze zwangerschap best een klein wonder genoemd mag worden. Zij zal zich ongetwijfeld druk hebben gemaakt over haar vruchtbaarheid, als ik haar was zou ik echt geen abortus ondergaan.
Jij ziet zoveel beren op de weg dat ik me afvraag of jij onder perfecte omstandigheden wel een kind zou willen met haar? Je bent ook al 45, op je 60e is je kind nog steeds niet het huis uit.. hoe lang wil je nog wachten? Wees eerlijk tegen haar.. sterkte.
Jij ziet zoveel beren op de weg dat ik me afvraag of jij onder perfecte omstandigheden wel een kind zou willen met haar? Je bent ook al 45, op je 60e is je kind nog steeds niet het huis uit.. hoe lang wil je nog wachten? Wees eerlijk tegen haar.. sterkte.
zaterdag 13 maart 2021 om 11:42
Poeh.. zeker geen ideale timing.. maar wanneer is dat wel zo? Als het gewenst is maar je allerlei beren op de weg ziet.. dan lijkt me een abortus een hele extreme beslissing. Die je natuurlijk mag maken.. alleen vraag ik me af of dat de minst slechte keuze is in jullie geval.
Probeer eens te denken in oplossingen? En als jullie er samen niet uitkomen, dan is het FIOM een aanrader.
Probeer eens te denken in oplossingen? En als jullie er samen niet uitkomen, dan is het FIOM een aanrader.
