Zwanger
alle pijlers
PNDepressie/ overspannen of extreem moe na bevalling?
vrijdag 9 juli 2021 om 19:01
Hoi mede forumers
Ik ben half mei bevallen van mijn tweede kindje, in eerste instantie ging het helemaal goed. Makkelijke bevalling, snel weer op de been.
In juni heb ik mijn eerste COVID vaccin gehad, de week erna was ik moe maar schreef het toe aan de vaccinatie. Helaas gaat het vanaf daar in een neerwaartse spiraal en ben ik extreem moe, prikkelbaar en sinds deze week komen daar ook nog huilbuien bij.
We hebben een extreem druk jaar gehad waarbij we ons huis hebben verbouwd (grote verbouwing met nieuwe verdieping er op laten zetten, maar zelf alles binnen gedaan en benedenverdieping ook gesloopt en weer opgebouwd, hierbij was ik tot 4 weken voor bevalling nog aan t schilderen etc) en hiervan moeten nu nog de laatste dingetjes afgemaakt worden.
In het laatste trimester kreeg ik bekkenklachten en heb zo goed en kwaad als het ging toch nog zoveel mogelijk gedaan qua verbouwing. Deze klachten waren na de bevalling wel zo goed als direct verdwenen.
Daarnaast zat ik qua werk in een heel belangrijk project waar veel druk op zat en tot 36 weken gewerkt, kortom het hele jaar was rennen en vliegen, met nog een peuter die ook aandacht moest en de lockdown
Al met al vind ik het zelf niet raar dat ik moe ben, maar mijn vriend wil dat ik naar de huisarts ga omdat ik zo moe ben en hij denkt dat ik overspannen ben of een postnatale depressie heb.
Ik kan zo twee uur slapen overdag ondanks dat mijn meisje al doorslaapt snachts.
Zoveel slaap had ik twee weken na de bevalling niet nodig en toen was ik al weer heel actief en liep veel. Ik heb ook paarden en deed de verzorging na twee weken weer zelf, daar heb ik later wel gezegd dat het zware tillen van kruiwagens echt nog even door vriend gedaan moest worden (maar ik vond t zo lekker dat ik zelf weer wat kon doen dat ik iets te enthousiast van start ging)
Ik denk zelf dat ik teveel hooi op de vork heb gehad en dat herstel na een bevalling nu eenmaal tijd kost, plus dat je horrormonen natuurlijk op zijn kop staan.
Maar ik vind ook dat ik extreem moe ben en schiet om het minste uit mijn slof schiet
Kortom ervaringen tips etc gezocht
Ik ga sowieso as maandag naar de HA om te overleggen en even bloed te prikken
Ik wilde even mijn verhaal kwijt en ben erg benieuwd wat jullie ervaring is met vermoeidheid en stemmingswisselingen na een bevalling
Ik ben half mei bevallen van mijn tweede kindje, in eerste instantie ging het helemaal goed. Makkelijke bevalling, snel weer op de been.
In juni heb ik mijn eerste COVID vaccin gehad, de week erna was ik moe maar schreef het toe aan de vaccinatie. Helaas gaat het vanaf daar in een neerwaartse spiraal en ben ik extreem moe, prikkelbaar en sinds deze week komen daar ook nog huilbuien bij.
We hebben een extreem druk jaar gehad waarbij we ons huis hebben verbouwd (grote verbouwing met nieuwe verdieping er op laten zetten, maar zelf alles binnen gedaan en benedenverdieping ook gesloopt en weer opgebouwd, hierbij was ik tot 4 weken voor bevalling nog aan t schilderen etc) en hiervan moeten nu nog de laatste dingetjes afgemaakt worden.
In het laatste trimester kreeg ik bekkenklachten en heb zo goed en kwaad als het ging toch nog zoveel mogelijk gedaan qua verbouwing. Deze klachten waren na de bevalling wel zo goed als direct verdwenen.
Daarnaast zat ik qua werk in een heel belangrijk project waar veel druk op zat en tot 36 weken gewerkt, kortom het hele jaar was rennen en vliegen, met nog een peuter die ook aandacht moest en de lockdown
Al met al vind ik het zelf niet raar dat ik moe ben, maar mijn vriend wil dat ik naar de huisarts ga omdat ik zo moe ben en hij denkt dat ik overspannen ben of een postnatale depressie heb.
Ik kan zo twee uur slapen overdag ondanks dat mijn meisje al doorslaapt snachts.
Zoveel slaap had ik twee weken na de bevalling niet nodig en toen was ik al weer heel actief en liep veel. Ik heb ook paarden en deed de verzorging na twee weken weer zelf, daar heb ik later wel gezegd dat het zware tillen van kruiwagens echt nog even door vriend gedaan moest worden (maar ik vond t zo lekker dat ik zelf weer wat kon doen dat ik iets te enthousiast van start ging)
Ik denk zelf dat ik teveel hooi op de vork heb gehad en dat herstel na een bevalling nu eenmaal tijd kost, plus dat je horrormonen natuurlijk op zijn kop staan.
Maar ik vind ook dat ik extreem moe ben en schiet om het minste uit mijn slof schiet
Kortom ervaringen tips etc gezocht
Ik ga sowieso as maandag naar de HA om te overleggen en even bloed te prikken
Ik wilde even mijn verhaal kwijt en ben erg benieuwd wat jullie ervaring is met vermoeidheid en stemmingswisselingen na een bevalling
vrijdag 9 juli 2021 om 19:05
Ik vind het ook klinken alsof je teveel hebt hebt gedaan. Zowel voor je verlof, tijdens je verlof als na de bevalling. De huisarts weet het natuurlijk het beste, maar ik zou eens even op mezelf gaan leren letten. Een bevalling is niet niets.
Grappig ook dat je zelf vind en vond dat je teveel hebt gedaan en dat het niet gek is dat je moe bent, maar daar vervolgens nauwelijks iets aan doet.
Grappig ook dat je zelf vind en vond dat je teveel hebt gedaan en dat het niet gek is dat je moe bent, maar daar vervolgens nauwelijks iets aan doet.
montblanc wijzigde dit bericht op 09-07-2021 19:07
23.85% gewijzigd
vrijdag 9 juli 2021 om 19:06
vrijdag 9 juli 2021 om 21:53
vrijdag 9 juli 2021 om 23:03
Je vraagt naar ervaringen met moeheid en stemmingswisselingen na een bevalling: check.
Het patroon, dat je vlot na de bevalling denkt dat je van alles wel weer kan, en dat ook graag weer wil, veroorzaakte bij mij een soort 'terugval'. Ik weet niet of je bv geeft; kan ook nog van invloed zijn, want kind gaat nu toch echt serieuze hoeveelheden drinken. Zelf vond ik daarin maand vier echt killing (en die krijg je nog voor de kiezen), ook omdat je waarschijnlijk weer aan het werk moet?
Overleggen met de huisarts kan natuurlijk nooit kwaad, al is het maar zodat je je man gerust stelt én zodat de ha op de hoogte is, mocht het erger worden.
Ik zou inzetten op véél meer rust (en die twee uurtjes slaap overdag, heerlijk toch?!), goed eten, en kijken of het daarmee beter wordt.
Het wordt niet beter als je alles blijft doen wat je beschrijft. Sterker nog: hoe zie je het voor je als je weer gaat werken?
Wees een beetje voorzichtig met jezelf. Dat is voor je gezin het belangrijkst.
Het patroon, dat je vlot na de bevalling denkt dat je van alles wel weer kan, en dat ook graag weer wil, veroorzaakte bij mij een soort 'terugval'. Ik weet niet of je bv geeft; kan ook nog van invloed zijn, want kind gaat nu toch echt serieuze hoeveelheden drinken. Zelf vond ik daarin maand vier echt killing (en die krijg je nog voor de kiezen), ook omdat je waarschijnlijk weer aan het werk moet?
Overleggen met de huisarts kan natuurlijk nooit kwaad, al is het maar zodat je je man gerust stelt én zodat de ha op de hoogte is, mocht het erger worden.
Ik zou inzetten op véél meer rust (en die twee uurtjes slaap overdag, heerlijk toch?!), goed eten, en kijken of het daarmee beter wordt.
Het wordt niet beter als je alles blijft doen wat je beschrijft. Sterker nog: hoe zie je het voor je als je weer gaat werken?
Wees een beetje voorzichtig met jezelf. Dat is voor je gezin het belangrijkst.
zaterdag 10 juli 2021 om 14:51
Bedankt iedereen voor de reacties
Voor de duidelijkheid ik doe echt bijna niets meer. Het is juist dat mijn vriend vind dat ik nu wel weer wat in doen, want ‘de 6 weken zijn toch voorbij’. Hij wil verder met klussen maar ik kan dat nog niet.
Ik heb na mijn zwangerschap en in mijn verlof juist heel bewust de rem er op gezet en toen ook niets meer gedaan. Alleen ik wil zelf ook graag wat doen en ben geen stilzitter, dus ik ben wel weer wat dingetjes gaan doen waar ik juist normaal energie (paarden) van krijg. Alleen nu is het tegenovergestelde het geval helaas.
Ik heb of 7 uur slaap als ik goed slaap, maar ik wordt zelf ook vaak na 5 uur wakker (zonder reden). Meestal volgt een goede nacht op een slechte dus het is ongeveer 50/50.
Hoe ik dit wil doen als ik ga werken? Geen idee… ik plak mijn vakantie nog achter mijn verlof aan en hoop de komende weken voldoende te kunnen rusten nog. Dan rustig weer beginnen iom mijn werkgever als het nog niet zo goed gaat
Voor de duidelijkheid ik doe echt bijna niets meer. Het is juist dat mijn vriend vind dat ik nu wel weer wat in doen, want ‘de 6 weken zijn toch voorbij’. Hij wil verder met klussen maar ik kan dat nog niet.
Ik heb na mijn zwangerschap en in mijn verlof juist heel bewust de rem er op gezet en toen ook niets meer gedaan. Alleen ik wil zelf ook graag wat doen en ben geen stilzitter, dus ik ben wel weer wat dingetjes gaan doen waar ik juist normaal energie (paarden) van krijg. Alleen nu is het tegenovergestelde het geval helaas.
Ik heb of 7 uur slaap als ik goed slaap, maar ik wordt zelf ook vaak na 5 uur wakker (zonder reden). Meestal volgt een goede nacht op een slechte dus het is ongeveer 50/50.
Hoe ik dit wil doen als ik ga werken? Geen idee… ik plak mijn vakantie nog achter mijn verlof aan en hoop de komende weken voldoende te kunnen rusten nog. Dan rustig weer beginnen iom mijn werkgever als het nog niet zo goed gaat
zaterdag 10 juli 2021 om 14:57
Maar stel nou dat je overspannen zou zijn. Wat dan?
Dan is het toch ook belangrijk dat je je rust pakt en bijna niks doet behalve ( ik schat in dat er een heel deel huishouden, zorg voor de kinderen en jezelf genoteerd kan worden).
Als je nu je rust pakt, en die heb je nodig en dat zou je gewoon moeten kunnen doen, voorkom je misschien wel erger.
Diep overspannen mensen kunnen vaak niet voor de kinderen en het huishouden zorgen en kunnen zomaar meer dan twaalf uur slaap per dag nodig hebben.
Het enige dat echt moet is dat jullie allebei jouw rust serieus nemen en mogelijk maken.
Goed dat je naar de huisarts gaat.
Goed dat je man voor jou zorgt.
Het is niet heel bijzonder om in jouw situatie een pauze in te moeten lassen.
Dan is het toch ook belangrijk dat je je rust pakt en bijna niks doet behalve ( ik schat in dat er een heel deel huishouden, zorg voor de kinderen en jezelf genoteerd kan worden).
Als je nu je rust pakt, en die heb je nodig en dat zou je gewoon moeten kunnen doen, voorkom je misschien wel erger.
Diep overspannen mensen kunnen vaak niet voor de kinderen en het huishouden zorgen en kunnen zomaar meer dan twaalf uur slaap per dag nodig hebben.
Het enige dat echt moet is dat jullie allebei jouw rust serieus nemen en mogelijk maken.
Goed dat je naar de huisarts gaat.
Goed dat je man voor jou zorgt.
Het is niet heel bijzonder om in jouw situatie een pauze in te moeten lassen.
