Proberen voor eerste kindje - najaar 2020

Ik duim voor je Steenbokje, is je zo gegund! Die dagen lijken altijd extra lang te duren..

Het wachtbankje tot de echo duurt hier ook erg lang, doordat we tussendoor op vakantie gaan kan het pas op 12 augustus. Daarvoor is waarschijnlijk nog te vroeg om wat te zien dus de vk is bang dat ze ons dan onnodig ongerust maakt.

.

Lieve, lieve allemaal,

Ik hoop dat het goed gaat met jullie, heb wel wat teruggelezen en wil iedereen die zwanger is feliciteren en anderen zeggen dat ik voor jullie duim en dat ik respect heb voor jullie geduld!

Ik was meeschrijver van het eerste uur in dit topic, maar heb begin dit jaar (geloof ik?) afstand gedaan omdat het me toch ook veel onrust gaf in de toch al onzekere en (vond ik) stressvolle periode van het proberen.

Mijn reis bleef onzeker (ik ben nogal een doemdenker dus ging uit van het ergste), maar wel met pieken en dalen. Soms heel trots op mijn lichaam en soms heel bang wat er nog komen ging. In maart werd ik heel vaag ongesteld en bleek ik, na anderhalve week licht bloeden, toch ineens zwanger. Conclusie: een startende miskraam. Ik was totaal niet bezig met het idee dat ik ook zwanger kon zijn - het was gewoon een vreemde menstruatie. Na het doen van de test wist ik al dat het mis was met al dat bloedverlies. Een echo wees uit dat het vruchtje er al niet meer zat. Natuurlijk had ik ergens hoop en was de teleurstelling groot, maar ik had niet echt dat: WOUW, zwanger!-moment gehad. (eerder: huh, wtf!?)
Mijn lichaam herstelde zich ontzettend goed en na korte tijd had ik alweer een eisprong!

Weer maanden van proberen.
We boekten een vakantie met z'n twee en spraken af dat we op deze vakantie een laatste poging zouden doen en bij geen succes een afspraak zouden maken bij de HA. Het zou dan de 12e ronde proberen zijn in 11 maanden tijd (eind augustus vorig jaar begonnen we). Een week voor de vakantie, 2 dagen overtijd, kwamen we erachter dat het ons eindelijk is gelukt!!! Wat een vreemd gevoel! SUPER blij waren we, maar ook onwennig en al snel over op de orde van de dag..want ja, alles gaat gewoon door :')

Heerlijk om nog op vakantie te gaan om de tijd te doden, sneller bij die eerste echo!
Ik was heel bang..vooral na die miskraam, durfde bijna geen vertrouwen uit te spreken. Uiteindelijk is de tijd best snel gegaan en heb ik écht geprobeerd te genieten. Ik voel me erg zwanger, dat was m'n houvast. En geen bloed, dat ook.
Gisterochtend samen naar de VK gegaan, waar we binnen no-time beeld hadden: een kleine garnaal met een ferme hartslag en een afmeting passend bij de termijn die we in gedachten hadden: 8+3, JANKEN van opluchting!

Ik vind het heel spannend, maar het vertrouwen groeit en het is zo bizar dat we dit samen mogen meemaken! Ik gun het iedereen en probeer ook nog steeds stil te staan dat dit niet vanzelfsprekend is en dat het ontzettend lastig is als je geduld zo erg op de proef wordt gesteld. Ik vind het niet moeilijker om te wachten op de echo's, ik vond het wachtbankje lastiger. De eeuwige onzekerheid, de pieken van hoop en dalen van teleurstelling. Echt, ik heb zo veel respect voor iedereen die hierin zit. Maak jezelf niet gek dat je ook maar IETS fout doet in deze bizarre reis. Ik strafte mezelf echt af met de gedachte dat ik er teveel mee bezig was, dat ik niet negatief mocht denken of er anders mee om moest gaan. Ik maakte het mezelf moeilijk!

Uiteindelijk ben ik trots dat ik zo lang het geduld op kon brengen en ik ook elke maand weer de moed en hoop kon vinden om door te gaan. Dat het nog gezellig was thuis en soms ook niet en dat dat ok was. Ook besef ik dat ik in mijn handjes mag knijpen met hoe het is gegaan bij ons. Ik wens iedereen heel veel succes, vertrouwen, GELUK en doorzettingsvermogen. Misschien schrijf ik nog eens een update en lees ik af en toe eens wat terug.

Trots op jullie!
XXX

Gefeliciteerd Maria

Wat een mooi nieuws, gefeliciteerd Maria!

Steenbokje, vandaag was je NOD toch?

Hee Maria, wat fijn om weer van je te horen. Wat prachtig om te lezen dat het bij jullie gelukt is. Een hele fijne en goede zwangerschap gewenst!


Hier zojuist ongesteld geworden. Ben er best verdrietig om. Best een beetje boel wel..

Ach Steenbokje, ik had zo’n hoop voor je

Maria, gefeliciteerd! Mooi hoopvol verhaal voor de andere langere probeerders hier.

Geloven jullie dat stress van invloed kan zijn om zwanger te raken? Aan de ene kant kan ik mij voorstellen van wel. Aan de andere kant vraag ik mij dat af. Want als je het wat "platter" bekijkt moet het zaad bij het eitje komen en goed in kunnen nestelen. Er zijn namelijk ook zat vrouwen die onder erbarmelijke omstandigheden zwanger raken.
Zelf ervaar ik best wat stress. Ik ben er mee bezig om te kijken of ik dat kan veranderen. Vandaar de vraag.

Zeker geloof ik dat.
Je zag ook in de eerste lockdown dat veel mensen makkelijker zwanger werden waar het moeizaam ging.
Biologisch gezien wil je lichaam natuurlijk het liefst pas aan een zwangerschap beginnen als je leven dat aan kan. Als je in de prehistorie bijvoorbeeld veel gevaar om je heen had dan was het dom om zwanger te worden want dan was je extra kwetsbaar.
En het is niet voor niks dat ze soms zeggen: als je stopt met proberen lukt het misschien.

Hoe dat hormonaal werkt, geen idee. Maar dat het zo werkt geloof ik wel.

Hmm dat is een interessante gedachtegang die heel logisch klinkt ook!

HetSteenbokje schreef: ↑

30-07-2021 13:47

Hmm dat is een interessante gedachtegang die heel logisch klinkt ook!

Overigens denk ik niet dat het zo is dat als je gestrest bent dat je sowieso niet zwanger kunt worden. Maar de kans zal wel wat kleiner zijn.

Ik was hier echt PIEK gestresst én was behoorlijk intensief bezig met het zwanger worden. Het heeft mijn lijf uiteindelijk niet tegengehouden en ik heb er ook geen andere direct merkbare ellende door ondervonden.

Dat gezegd hebbende geloof ik wel dat het van invloed kán zijn. Slechts geen absolute invloed. Het is voor jezelf echter wel vervelend.

Wat bij mij hielp was heel bewust compenseren. Vrienden zien, meditatie, wandelen, positieve affirmations, yoga etc. Stress kun je namelijk niet zomaar uitschakelen, maar je kunt er wel duidelijke rustpunten tegenover zetten. Daar zou ik op inzetten.

En verder, hoe moeilijk het ook is, in ogenschouw houden dat je elke maand weer met een dobbelsteen rolt. En dat je soms in 1x 6 gooit en soms pas na 10 keer. En na bijna een jaar proberen even laten checken of jullie een goeie 6 op de dobbelsteen hebben staan of dat er wat hul nodig is.

Dikke knuffel!

K0koro schreef: ↑

31-07-2021 08:55

Ik was hier echt PIEK gestresst én was behoorlijk intensief bezig met het zwanger worden. Het heeft mijn lijf uiteindelijk niet tegengehouden en ik heb er ook geen andere direct merkbare ellende door ondervonden.

Dat gezegd hebbende geloof ik wel dat het van invloed kán zijn. Slechts geen absolute invloed. Het is voor jezelf echter wel vervelend.

Wat bij mij hielp was heel bewust compenseren. Vrienden zien, meditatie, wandelen, positieve affirmations, yoga etc. Stress kun je namelijk niet zomaar uitschakelen, maar je kunt er wel duidelijke rustpunten tegenover zetten. Daar zou ik op inzetten.

En verder, hoe moeilijk het ook is, in ogenschouw houden dat je elke maand weer met een dobbelsteen rolt. En dat je soms in 1x 6 gooit en soms pas na 10 keer. En na bijna een jaar proberen even laten checken of jullie een goeie 6 op de dobbelsteen hebben staan of dat er wat hul nodig is.

Dikke knuffel!

Hier sluit ik mij totaal bij aan. Ik zat midden in een emdr traject bij de psycholoog en had enorme stress hiervan toen ik voor de 2e keer zwanger werd. De dag voor mijn positieve test zei iemand nog tegen mij dat ik wsch pas zwanger zou worden als ik mentaal hersteld was

Dank jullie wel dames voor deze reacties. Helpt mij enorm om te relativeren! Vandaag te horen gekregen dat een andere vriendin zwanger is van hun tweede. Super blij voor ze! Maar ik voel toch ook wel emoties opkomen. Hmppfff, ik zal vanavond in ieder geval weer beginnen met de ovu sticks. Ronde nr 11... Here we go.

Wat enorm klote voor je Steenbokje! Ik snap je frustratie en hoop echt dat het snel raak mag zijn.

-April- schreef: ↑

31-07-2021 09:34

Hier sluit ik mij totaal bij aan. Ik zat midden in een emdr traject bij de psycholoog en had enorme stress hiervan toen ik voor de 2e keer zwanger werd. De dag voor mijn positieve test zei iemand nog tegen mij dat ik wsch pas zwanger zou worden als ik mentaal hersteld was

En dan kan ik daar ook aan toevoegen dat de zwangerschap ook nog eens gewoon tot stand kwam tijdens de vaccinatie.

3 dagen voor mijn positieve test had ik de 2e pfizer vaccinatie. 3 weken ervoor de eerste. Dus banaal gezegd is eisprong, bevruchting en baby gewoon tussen die 2 vaccinaties in gebeurd en ook nog eens onder dikke stress

Het is mogelijk. De natuurlijk blijft een wonder

Hoi allen!
leuk om weer bij te lezen! ik had een paar weken vrij en heb ook even afstand gehouden van het forum. niet dat ik dan minder bezig ben met zwanger worden natuurlijk toch weer 3 nieuwe zwangerschappen gehoord in mijn directe omgeving, er komt nogal een babyboom aan. lastig hoor, want ik gun het iedereen zo! maar mezelf ook. dus het is toch een beetje een dreun om het dan te horen dat het anderen wel lukt. ik weet niet wat het goede woord of de goede beschrijving dan ook is. want jaloers klinkt heel negatief, het is niet dat ik het anderen niet gun. en ik ben bang om te verzuren. en ik vind alle kinderen heel leuk dus kijk ook echt uit naar alle nieuwe baby's die eraan komen. nouja, tot zover mijn geraas over gevoelens die ik zelf ook niet snap!

@ Maria, van harte gefeliciteerd!! Ik ben echt heel blij voor je (hoop dat je dat ook gelooft na dit zure stukje hierboven) jullie hebben ook lang geprobeerd, zo fijn dat het nu gelukt is!

@ Steenbokje, veel liefs voor jou

ik geloof ook wel dat stress invloed heeft, maar het is gewoon 1 van de vele factoren denk ik. er is zoveel dat invloed heeft op wel of niet lukken. mijn vriend heeft ook nogal een stressvol jaar gehad en denk dat die stress ook wel invloed heeft op zijn niet zo heel daverende semen. maarja, je kan stress ook niet zo 1 2 3 even wegtoveren .
rustmomenten inbouwen is een goede. mijn vakantie was in dat opzicht wel lekker ondanks alle zwangerschapsaankondigingen dus. en nu ik ook helemaal gevaccineerd ben en er hopelijk een stabielere coronaperiode aan komt (ik blijf optimistisch) en onze aso buurman gaat verhuizen (veroorzaakt ook veel stress) komt het met de rust hopelijk ook goed!

hier dus wel wat bijgekomen in mijn vakantie. deze week moet vriend voor 2e keer zijn goedje inleveren voor analyse, volgende week horen we dan meer. afhankelijk van hoe de resultaten dan zijn weten we of we gelijk opgaan voor ICSI (dat is wat arts vorige keer zei bij de resultaten van toen). spannend dus wel weer. ik wil heel graag beginnen met het traject omdat ik nu zo het gevoel heb dat we op pauze staan. ik wil actie. en geduld heb ik niet . maar mogelijk wachten we nog een paar maanden met starten omdat we ook volgend jaar trouwen en als we binnenkort al starten ben ik mogelijk hoogzwanger als het dan in 1x zou lukken. zwanger trouwen is natuurlijk geen enkel punt meer maar moeten nog een paar maanden omzeilen.

hebben jullie een verstoorde cyclus door vaccinatie? ik heb vorige week vrijdag mijn 2e pfizer gehad. na 1e nergens last van maar zit nu al op dag 29 van mijn cyclus wat een nieuw record is (28 was tot nu toe mijn max). was een aantal maanden stabiel 26 dagen dus baal wel een beetje. voel niet echt zwangerschapssymptomen hoor meer pms. spontaan zwanger worden geloof ik ook niet meer in dus ga ook nog niet testen.

Ik begrijp wat je bedoeld met dat je oprecht blij bent voor anderen als zij hun zwangerschap aankondigen, maar dat je je tegelijkertijd ook verdrietig voelt. Ik denk niet dat het jaloezie is maar iets waar je zelf erg naar verlangt. Onvervuld verlangen is pijnlijk, en wat het nog lastiger maakt is dat je ook niet zeker weet wanneer en of dat verlangen ooit vervuld gaat worden.

Ik ben benieuwd wat er uit de analyse gaat komen! Waarom zouden jullie nog een paar maanden moeten omzeilen? Dat was me niet helemaal duidelijk

Ik had m'n lange cyclus van 50 dagen niet gelinkt aan de vaccinatie, maar nu je het zegt.. 18 juni had ik m'n tweede vaccinatie wat precies in die cyclus viel (6 mei - 25 juni). Dus ik denk dat het wel invloed heeft gehad.
De cyclus daarna was 32 dagen, dus lijkt weer wat genormaliseerd.

Dat is het Steenbokje, onvervuld verlangen. Het doet echt een beetje pijn, omdat je hoop houdt dat het goed komt maar garantie heb je niet, dus je moet ook gewoon rekening houden met een kinderloos bestaan en dat je dan ook gewoon door moet.
Onvervuld verlangen vat het mooi samen.

Die paar maanden omzeilen is omdat we volgende zomer gaan trouwen. En ik vind het helemaal niet erg om dan zwanger te zijn - sterker nog - ik zou dolblij zijn als ik dan zwanger ben! maar hoogzwanger (vanaf 8 mnd) tot net bevallen (tot na 1 maand) lijken me ook niet ideaal. Dus daar wil ik toch een beetje rekening mee houden in de planning als we beginnen met een traject.
Oh 50 dagen is wel echt lang zeg! fijn dat het nu weer normaler lijkt. Ik ben gisteravond alsnog ongesteld geworden op dag 29, mijn persoonlijke record maar blij dat het daarbij is gebleven.

@Deedee ik hoop dat jullie snel kunnen starten, kan me voorstellen dat dit wachten enorm frustrerend is.

Even een egopost, vanochtend een goede echo gehad. Ondanks best wel wat symptomen was ik heel zenuwachtig maar de termijn klopte en het hartje klopte heel sterk. Super opgelucht en blij! Nu 9 weken, over twee weken de termijnecho.

van harte gefeliciteerd Livealittle!!! wat een fijn nieuws!

Ik kom even knuffelen en feliciteren (schrijf inmiddels vooral actief op viafora),

Wat fijn die zwangerschappen en wat k*t dat sommige verlangens nog steeds onvervuld zijn

Livealittle schreef: ↑

12-08-2021 11:21

@Deedee ik hoop dat jullie snel kunnen starten, kan me voorstellen dat dit wachten enorm frustrerend is.

Even een egopost, vanochtend een goede echo gehad. Ondanks best wel wat symptomen was ik heel zenuwachtig maar de termijn klopte en het hartje klopte heel sterk. Super opgelucht en blij! Nu 9 weken, over twee weken de termijnecho.

wat heerlijk! Gefeliciteerd!

Wat fijn dat de echo goed was Livealittle! Lijkt me een hele geruststelling, zo'n sterk kloppend hartje.


Hier had ik deze keer een zeer duidelijk positieve ovu test! En op die dag het ook gezellig gehad. Daarvoor helaas niet, dus hopelijk is het meteen een schot in de roos geweest.
En nu maar weer op het wachtbankje...

Dank jullie wel voor de lieve reacties!

Steenbokje, succes op het wachtbankje, ik duim voor je!