Zwanger
alle pijlers
Slecht voorgevoel over zwangerschap
vrijdag 12 augustus 2011 om 16:12
Heel herkenbaar! Mijn hele zwangerschap heb ik het sterke gevoel gehad dat er iets niet goed was en ik heb ook totaal niet genoten.
Tussentijds nog wat pretecho's gehad maar mn gevoel veranderde er niet door, ondanks dat alles goed was!
Uiteindelijk ben ik met 34 weken bevallen, alleen wat start problemen, maar verder een gezonde baby.
Tussentijds nog wat pretecho's gehad maar mn gevoel veranderde er niet door, ondanks dat alles goed was!
Uiteindelijk ben ik met 34 weken bevallen, alleen wat start problemen, maar verder een gezonde baby.
vrijdag 12 augustus 2011 om 16:16
Ik herken het ook wel. En ik denk het te verklaren doordat alles bij onze oudste zoon prima in orde was. Dat was een prima zwangerschap en een gezond kereltje.
Had daardoor steeds het idee: tja, wie zegt dat dit nu opnieuw zo zal gaan?
En je weet wat voor kostbaar en waardevol iets een gezond kind is. Je weet immers wat je hebt.
Vind het moeilijk om die gedachtengang te omschrijven merk ik.
Hoop dat je in de loop van de zwangerschap het gevoel een beetje los kan laten.
Had daardoor steeds het idee: tja, wie zegt dat dit nu opnieuw zo zal gaan?
En je weet wat voor kostbaar en waardevol iets een gezond kind is. Je weet immers wat je hebt.
Vind het moeilijk om die gedachtengang te omschrijven merk ik.
Hoop dat je in de loop van de zwangerschap het gevoel een beetje los kan laten.
vrijdag 12 augustus 2011 om 16:33
Herkenbaar,
de 2 oudsten geen probleem. Bij de 3e, ik was 37, sterk het gevoel dat het kindje niet goed zou zijn.
Heel sterk gevoel. Misschien omdat alles goed ging met de 2 kids en de zwangerschap ook nu weer voorspoeding ging.
Omdat ik 37 was kwam ik in aanmerking voor een Triple test, dit werd door de verloskundige geadviseerd. De uitslag was niet bemoedigend, de kans dat we een kindje met Down zouden krijgen was heel groot....Weken in zak en as.
Het kind was welkom, maar toch heel moeilijke momenten.
En om het zeker te weten, toch maar een vruchtw. punctie bij de gyn laten doen. Inmiddels had ik me neergelegd bij het feit dat het kindje Down zou hebben....
Uit de punctie kwam dat het babytje helemaal goed was. Of iig geen Down of open rug!!!
De gyn vond die hele triple test ook behoorlijk overbodig, ivm dat het een KANS berekening is uit het bloed.
Ach, ik denk dat het wel normaal is, je zorgen te maken....probeer toch maar te genieten!!
de 2 oudsten geen probleem. Bij de 3e, ik was 37, sterk het gevoel dat het kindje niet goed zou zijn.
Heel sterk gevoel. Misschien omdat alles goed ging met de 2 kids en de zwangerschap ook nu weer voorspoeding ging.
Omdat ik 37 was kwam ik in aanmerking voor een Triple test, dit werd door de verloskundige geadviseerd. De uitslag was niet bemoedigend, de kans dat we een kindje met Down zouden krijgen was heel groot....Weken in zak en as.
Het kind was welkom, maar toch heel moeilijke momenten.
En om het zeker te weten, toch maar een vruchtw. punctie bij de gyn laten doen. Inmiddels had ik me neergelegd bij het feit dat het kindje Down zou hebben....
Uit de punctie kwam dat het babytje helemaal goed was. Of iig geen Down of open rug!!!
De gyn vond die hele triple test ook behoorlijk overbodig, ivm dat het een KANS berekening is uit het bloed.
Ach, ik denk dat het wel normaal is, je zorgen te maken....probeer toch maar te genieten!!
vrijdag 12 augustus 2011 om 17:03
Aan het eind van de zwangerschap was ik wel bang. Heb ook veel last gehad van nachtmerries.
Gelukkig gewoon twee mooie meiden gekregen. Mijn vriendin die zwanger was had het extreem. Vanaf begin af aan gaf ze aan dat het niet goed voelde. Ze omschreef het alsof ze een steen in haar buik had. Volgens de arts was er niets mis.
Helaas was haar sterke voorgevoel wel goed. Haar dochtertje heeft 4 dagen geleefd. Ze had een chromosomen afwijking. Dus angst is normaal maar zorg ook dat de arts je serieus neemt als het echt niet goed voelt.
Gelukkig gewoon twee mooie meiden gekregen. Mijn vriendin die zwanger was had het extreem. Vanaf begin af aan gaf ze aan dat het niet goed voelde. Ze omschreef het alsof ze een steen in haar buik had. Volgens de arts was er niets mis.
Helaas was haar sterke voorgevoel wel goed. Haar dochtertje heeft 4 dagen geleefd. Ze had een chromosomen afwijking. Dus angst is normaal maar zorg ook dat de arts je serieus neemt als het echt niet goed voelt.
vrijdag 12 augustus 2011 om 17:10
Bedankt voor jullie berichten, stelt me wel enigszins gerust! Fijn ook dat het met jullie kinderen allemaal goed is!
MardeMia, misschien is dat het inderdaad wel, dat je al een kind hebt en je nu realiseert wat bijzonder het is. In onze omgeving zijn ook ontzettend veel vrouwen zwanger, ik betrap mezelf erop dat ik denk daar moet haast wel wat fout gaan bij iemand en dat gebeurt vast hier.
MardeMia, misschien is dat het inderdaad wel, dat je al een kind hebt en je nu realiseert wat bijzonder het is. In onze omgeving zijn ook ontzettend veel vrouwen zwanger, ik betrap mezelf erop dat ik denk daar moet haast wel wat fout gaan bij iemand en dat gebeurt vast hier.
vrijdag 12 augustus 2011 om 17:13
vrijdag 12 augustus 2011 om 18:06
Wat vervelend om dat gevoel te hebben TO. Vgens mij is het ook dat wanneer je dit negatieve gevoel toelaat, dit ook steeds groter wordt.
Ook ik ben zwanger en ik heb met mijzelf afgesproken om niet te gaan denken aan allerlei rampscenario's. Gebeurt er iets dan heb ik daar geen invloed op. Waar ik invloed op heb doe ik, niet roken, geen alcohol, gezond en voldoende eten, bewegen en proberen voldoende rust te nemen. Verder is het de natuur die zijn werk
doet.
Misschien kun jij het op deze manier bekijken en het daardoor iets kunt loslaten?
Verder helpt het mij wel dat ik een drukke baan
heb die overdag al mijn aandacht opslokt.
S'avonds, als ik mijn noodzakelijke dingen heb
gedaan val ik voldaan in mijn bed. Dan denk ik aan de baby die groeit in mijn buik en geniet ik daar van. Als ik ben uitgefanraseerd val ik als en blok in slaap val heb ik geen tijd meer gehad om ongerust te zijn.
Nou ja, weet niet of je er wat aan hebt maar dacht, ik deel het met je.
Ook ik ben zwanger en ik heb met mijzelf afgesproken om niet te gaan denken aan allerlei rampscenario's. Gebeurt er iets dan heb ik daar geen invloed op. Waar ik invloed op heb doe ik, niet roken, geen alcohol, gezond en voldoende eten, bewegen en proberen voldoende rust te nemen. Verder is het de natuur die zijn werk
doet.
Misschien kun jij het op deze manier bekijken en het daardoor iets kunt loslaten?
Verder helpt het mij wel dat ik een drukke baan
heb die overdag al mijn aandacht opslokt.
S'avonds, als ik mijn noodzakelijke dingen heb
gedaan val ik voldaan in mijn bed. Dan denk ik aan de baby die groeit in mijn buik en geniet ik daar van. Als ik ben uitgefanraseerd val ik als en blok in slaap val heb ik geen tijd meer gehad om ongerust te zijn.
Nou ja, weet niet of je er wat aan hebt maar dacht, ik deel het met je.
vrijdag 12 augustus 2011 om 19:11
Ja heel herkenbaar, ben zelf bijna 23 weken zwanger...en ik had dit gevoel tot de 20 weken echo.
Toen ik hoorde dat alles goed was, kon ik het eindelijk los laten. En dat voelt echt heel lekker.
Ik heb nu in totaal 4 echo's gehad, en ik was altijd tot 1 dag na de echo echt happy maar daarna maakte ik me weer zorgen
Waar ik me wel erg aan irriteerde was dat collega's steeds tegen me zeiden, ach maak je geen zorgen bla bla bla
Alsof ik niet serieus werd genomen, heel storend was dat..
Toen ik hoorde dat alles goed was, kon ik het eindelijk los laten. En dat voelt echt heel lekker.
Ik heb nu in totaal 4 echo's gehad, en ik was altijd tot 1 dag na de echo echt happy maar daarna maakte ik me weer zorgen
Waar ik me wel erg aan irriteerde was dat collega's steeds tegen me zeiden, ach maak je geen zorgen bla bla bla
Alsof ik niet serieus werd genomen, heel storend was dat..
zaterdag 13 augustus 2011 om 07:11
Driewieler, ik zou willen dat ik dat kon maar het gaat niet dat loslaten. Wat je beschrijft over afleiding van werk en denken aan de baby die in je groeit, dat had ik ook mijn vorige zwangerschap. Gezonde angst denk ik. Maar nu, ik slaap slecht, droom er veel over en word wakker met een naar gevoel.
Missy, gelukkig had je nu een goeie echo, wat fijn!
Gelukkig heb ik momenteel niemand in mijn omgeving die me niet serieus neemt, maar ik spreek het ook niet uit tegen veel mensen.
Eigenlijk denk ik continue "wanneer gaat het mis", ipv "zou het misschien mis gaan".
Ik baal ervan dat het zaterdag is, anders had ik mijn vk gebeld.
Missy, gelukkig had je nu een goeie echo, wat fijn!
Gelukkig heb ik momenteel niemand in mijn omgeving die me niet serieus neemt, maar ik spreek het ook niet uit tegen veel mensen.
Eigenlijk denk ik continue "wanneer gaat het mis", ipv "zou het misschien mis gaan".
Ik baal ervan dat het zaterdag is, anders had ik mijn vk gebeld.
zaterdag 13 augustus 2011 om 08:21
Hier ook herkenning, al is het bij mij na een week of 12 wel beter geworden en niet zo extreem meer als bij jou. In mijn eerste zwangerschap had ik het ook totaal niet in deze mate. Ik moet nog een paar weken tot de 20 weken echo en hoop heel erg dat ik het daarna meer kan loslaten (als alle doemscenario's ten minste niet uit blijken te komen). Ik denk dat ik zorgen blijf houden tot de baby geboren is, maar hoop dat het over een paar weken gematigd is tot normale proporties.
Ik zou als ik jou was zeker ook contact opnemen met je vk hierover,
Ik zou als ik jou was zeker ook contact opnemen met je vk hierover,
zaterdag 13 augustus 2011 om 11:07
Ik had tijdens mijn zwangerschap juist een heel goed gevoel en stond er totaal niet bij stil dat het wel eens mis zou kunnen gaan.
Opgetogen en benieuwd naar de 1e echo gegaan om naar die kleine uk te kijken en daar bleek dat het vruchtje al een paar weken overleden is.
En dan weten we ook nog dat mijn partner drager is van een chromosoomafwijking en een verhoogde kans op een ik miskraam heb, maar dat goede gevoel overheerste.
Zo zie je dat er geen pijl op te trekken is.
Opgetogen en benieuwd naar de 1e echo gegaan om naar die kleine uk te kijken en daar bleek dat het vruchtje al een paar weken overleden is.
En dan weten we ook nog dat mijn partner drager is van een chromosoomafwijking en een verhoogde kans op een ik miskraam heb, maar dat goede gevoel overheerste.
Zo zie je dat er geen pijl op te trekken is.
zaterdag 13 augustus 2011 om 11:44
Ik heb me mijn hele zwangerschap zorgen gemaakt. Heb er totaal niet van genoten. Was alleen maar heel erg bang dat het mis zou gaan. Ook al was daar geen reden toe (in het hele begin even wel, maar daarna waren alle echo´s en tekenen prima). Durfde ook amper wat te kopen voor de kleine.
Dochter is uiteindelijk met 37 weken geboren en hoewel een wat moeilijke start, doet ze het prima.
Ik was zo blij dat ze er was. Natuurlijk maak ik me nu nog steeds wel regelmatig zorgen, maar veel minder dan toen ze nog in mijn buik zat.
Ik heb ook geen idee waarom ik me zoveel zorgen maakte. Ik ben van mezelf wel een bezorgd type, maar zo extreem als toen had ik het nooit.
We willen nu voor een 2e gaan en ik ben bang dat ik me dan weer net zoveel zorgen ga maken.
Dochter is uiteindelijk met 37 weken geboren en hoewel een wat moeilijke start, doet ze het prima.
Ik was zo blij dat ze er was. Natuurlijk maak ik me nu nog steeds wel regelmatig zorgen, maar veel minder dan toen ze nog in mijn buik zat.
Ik heb ook geen idee waarom ik me zoveel zorgen maakte. Ik ben van mezelf wel een bezorgd type, maar zo extreem als toen had ik het nooit.
We willen nu voor een 2e gaan en ik ben bang dat ik me dan weer net zoveel zorgen ga maken.
zondag 14 augustus 2011 om 13:07
Tmaar, dank! Ik denk dat ik het over 1,5 week even aankaart bij de vk als ik mijn afspraak heb. Ik zou alleen niet zo goed weten wat zij er mee moet..
Jij succes met de 20 weken echo!
Nina, wat vreselijk! Ik hoop dat je snel een gezond kind in je armen hebt. Inderdaad geen pijl op te trekken die gevoelens. Zouden het 'gewoon' hormonen zijn oid?
DTJ, wat gek dat jij het dus ook zo erg had. Ik heb ook geen flauw idee waar het vandaan komt, er is niemand in de omgeving die ernstige dingen heeft meegemaakt in de zwangerschap.
Vandaag gaat het al wat beter, ik heb gister ook expres een klein rompertje gekocht. Bedankt voor jullie berichtjes!
Jij succes met de 20 weken echo!
Nina, wat vreselijk! Ik hoop dat je snel een gezond kind in je armen hebt. Inderdaad geen pijl op te trekken die gevoelens. Zouden het 'gewoon' hormonen zijn oid?
DTJ, wat gek dat jij het dus ook zo erg had. Ik heb ook geen flauw idee waar het vandaan komt, er is niemand in de omgeving die ernstige dingen heeft meegemaakt in de zwangerschap.
Vandaag gaat het al wat beter, ik heb gister ook expres een klein rompertje gekocht. Bedankt voor jullie berichtjes!
