Zwanger
alle pijlers
spijt en verlangens
donderdag 29 september 2011 om 15:44
Eigenlijk weet ik niet goed waar ik moet beginnen.
Een paar dagen terug las ik een topic van een meisje die zwanger wilde worden eigenlijk om een leegte op te vullen. Zij had geen stabiele situatie om een kind te krijgen en ze kreeg in dat topic ook veel kritiek, terecht vind ik.
Maar ik kan me zo goed verplaatsen in dat gevoel. Het gevoel een kindje te willen. Het gevoel dat dan alles wel goed komt. Het gevoel dat een kindje je echt wel gelukkig kan maken! Ik weet dat dat gevoel alleen maar een gevoel is en dat de realiteit hard is, maar zo'n gevoel kan echt wel heel sterk zijn.
Ongeveer een jaar geleden zat ik in de situatie van dat meisje. Ik had geen opleiding afgerond, mijn financiën niet op orde, geen stabiele relatie, en veel persoonlijke issues. Maar ik werd zwanger. Ongepland. Mijn eigen domme schuld, want geen anticonceptie gebruikt, wel een MAP, maar het heeft niet mogen baten. Ik was zwanger, en ik wilde dat niet. Ik zag alle problemen alleen nog maar als een grote muur voor me, en op dat moment was een abortus de enige uitweg voor mij.
Nu een jaar later sta ik nog steeds achter mijn beslissing. Ik had een kind niks te bieden. Als ik er rationeel over nadenk zou ik het opnieuw op dezelfde manier doen. (Nouja, eigenlijk zou ik ervoor zorgen om niet zwanger te worden natuurlijk)
Maar naast de ratio, zijn er ook nog de emoties. Ik heb echt veel momenten gehad dat ik er zo volledig doorheen zat. Dat ik avonden lang alleen maar kon huilen. Verlangend naar het kindje wat ik heb laten weghalen. Gesprekken met mijn vriend waarin ik hem vertelde hoeveel spijt ik ervan had. Keer op keer het terugkerende gevoel van wel een kind willen hebben.
Gelukkig laat ik me niet zo leiden door mijn gevoel, en word ik niet zomaar weer zwanger, want ik weet dat het een hele weloverwogen beslissing moet zijn. Maar ik heb het er soms zo moeilijk mee.
Herkent iemand dit?
Een paar dagen terug las ik een topic van een meisje die zwanger wilde worden eigenlijk om een leegte op te vullen. Zij had geen stabiele situatie om een kind te krijgen en ze kreeg in dat topic ook veel kritiek, terecht vind ik.
Maar ik kan me zo goed verplaatsen in dat gevoel. Het gevoel een kindje te willen. Het gevoel dat dan alles wel goed komt. Het gevoel dat een kindje je echt wel gelukkig kan maken! Ik weet dat dat gevoel alleen maar een gevoel is en dat de realiteit hard is, maar zo'n gevoel kan echt wel heel sterk zijn.
Ongeveer een jaar geleden zat ik in de situatie van dat meisje. Ik had geen opleiding afgerond, mijn financiën niet op orde, geen stabiele relatie, en veel persoonlijke issues. Maar ik werd zwanger. Ongepland. Mijn eigen domme schuld, want geen anticonceptie gebruikt, wel een MAP, maar het heeft niet mogen baten. Ik was zwanger, en ik wilde dat niet. Ik zag alle problemen alleen nog maar als een grote muur voor me, en op dat moment was een abortus de enige uitweg voor mij.
Nu een jaar later sta ik nog steeds achter mijn beslissing. Ik had een kind niks te bieden. Als ik er rationeel over nadenk zou ik het opnieuw op dezelfde manier doen. (Nouja, eigenlijk zou ik ervoor zorgen om niet zwanger te worden natuurlijk)
Maar naast de ratio, zijn er ook nog de emoties. Ik heb echt veel momenten gehad dat ik er zo volledig doorheen zat. Dat ik avonden lang alleen maar kon huilen. Verlangend naar het kindje wat ik heb laten weghalen. Gesprekken met mijn vriend waarin ik hem vertelde hoeveel spijt ik ervan had. Keer op keer het terugkerende gevoel van wel een kind willen hebben.
Gelukkig laat ik me niet zo leiden door mijn gevoel, en word ik niet zomaar weer zwanger, want ik weet dat het een hele weloverwogen beslissing moet zijn. Maar ik heb het er soms zo moeilijk mee.
Herkent iemand dit?
donderdag 29 september 2011 om 16:04
donderdag 29 september 2011 om 16:25
Ik weet inderdaad dat dat niet de goede manier is. Wat voor persoon zou ik ook zijn, eerst een kind weg laten halen om verschillende naar mijn idee goede redenen, en dan vanuit een gemis toch een jaar later wel bewust ervoor kiezen om een kind te krijgen.
Maar toch bekruipt af en toe het gevoel me. Ik wil een kind. En hoewel ik er op dit punt nooit voor zou kiezen en dus er ook alles aan doe om dat niet te laten gebeuren, schrik ik van dat gevoel.
En soms wou ik dat ik de tijd kon terugdraaien. Dan zijn er 2 versies. Of terugdraaien naar het moment voor ik zwanger werd, of terugdraaien naar het moment dat ik zwanger was en nog geen abortus had gehad.
Ik heb via abortusverwerking.nl een soort van gesprekken met ene hulpverlener gehad. Via online schrijfopdrachten. Maar dat paste niet goed bij me. Ik vond het lastig om de opdrachten te schrijven en kon me er vaak niet toe zetten.
Ik denk wel dat het goed voor me is om er misschien professionele hulp bij te zoeken. Want ik voel me zo ellendig soms, en dan probeer ik maar weer ergens anders aan te denken.
Maar toch bekruipt af en toe het gevoel me. Ik wil een kind. En hoewel ik er op dit punt nooit voor zou kiezen en dus er ook alles aan doe om dat niet te laten gebeuren, schrik ik van dat gevoel.
En soms wou ik dat ik de tijd kon terugdraaien. Dan zijn er 2 versies. Of terugdraaien naar het moment voor ik zwanger werd, of terugdraaien naar het moment dat ik zwanger was en nog geen abortus had gehad.
Ik heb via abortusverwerking.nl een soort van gesprekken met ene hulpverlener gehad. Via online schrijfopdrachten. Maar dat paste niet goed bij me. Ik vond het lastig om de opdrachten te schrijven en kon me er vaak niet toe zetten.
Ik denk wel dat het goed voor me is om er misschien professionele hulp bij te zoeken. Want ik voel me zo ellendig soms, en dan probeer ik maar weer ergens anders aan te denken.
donderdag 29 september 2011 om 16:28
Ik weet niet hoe oud je bent? Het kan ook zijn dat doordat je biologische klok begint te tikken, je weer aan de abortus herinnerd wordt.
Als ik jou was zou ik zorgen dat ik eerst weer gelukkig wordt! En de stap daarna is, om met je partner te kijken of je een kind wilt. Uit je verhaal maak ik op dat het best een nare periode voor je is geweest, de afgelopen paar jaar. Misschien eerst in rustig vaarwater komen?
Als ik jou was zou ik zorgen dat ik eerst weer gelukkig wordt! En de stap daarna is, om met je partner te kijken of je een kind wilt. Uit je verhaal maak ik op dat het best een nare periode voor je is geweest, de afgelopen paar jaar. Misschien eerst in rustig vaarwater komen?
donderdag 29 september 2011 om 16:37
Ik ben 21. Dus mijn klok tikt niet. Dat is het ook niet, ik heb alle tijd van de wereld, nog een heel leven voor me. Ik denk dat als ik niet zwanger was geweest dat ik nog niet eens aan kinderen zou denken. Maar sinds de zwangerschap denk ik er wel vaak aan. Hoe zou het zijn om een kind te hebben? Zou ik een goede moeder zijn? Etc.
Het helpt ook niet echt mee dat een goede vriendin nu hoogzwanger is, en mijn broer in het voorjaar een kindje verwacht. Dat zijn toch dingen waardoor je aan jezelf en je eigen situatie gaat denken.
Het helpt ook niet echt mee dat een goede vriendin nu hoogzwanger is, en mijn broer in het voorjaar een kindje verwacht. Dat zijn toch dingen waardoor je aan jezelf en je eigen situatie gaat denken.
donderdag 29 september 2011 om 16:43
Ja, mijn moeder wilde ook een kindje om haar gelukkig te maken. Veel plezier van gehad. Not.
Je denkt toch niet serieus dat een kind jou wel of niet gelukkig maakt he? En wat voor verwantwoordelijkheid leg je dan bij je kind!
Mijn moeder heeft letterlijk meerdere x-en gezegd dat ik er voor zorgde of ze wel of niet gelukkig was (lees er verantwoordelijk voor was). 1 maal raden hoe goed het contact nu is...
Je denkt toch niet serieus dat een kind jou wel of niet gelukkig maakt he? En wat voor verwantwoordelijkheid leg je dan bij je kind!
Mijn moeder heeft letterlijk meerdere x-en gezegd dat ik er voor zorgde of ze wel of niet gelukkig was (lees er verantwoordelijk voor was). 1 maal raden hoe goed het contact nu is...
donderdag 29 september 2011 om 18:03
Als je gezond bent, niet bent verkracht en je hebt geen kans op een kindje met een afwijking is een abortus not done
En dan ga jij je afvragen of je een goede moeder wordt, dacht het niet.
Tegenwoordig wordt er flink op los geneukt zonder voorbehoedsmiddelen. Kom we zijn geil en neuken maar.
Kindje , ach geeft niet, de dokter rukt hem wel weer uit mijn buik.
Baj, bezint eer Gé met neuken begint.
En dan ga jij je afvragen of je een goede moeder wordt, dacht het niet.
Tegenwoordig wordt er flink op los geneukt zonder voorbehoedsmiddelen. Kom we zijn geil en neuken maar.
Kindje , ach geeft niet, de dokter rukt hem wel weer uit mijn buik.
Baj, bezint eer Gé met neuken begint.
donderdag 29 september 2011 om 18:06
Dast is jouw mening Claudette. Ongetwijfeld had men in jouw tijd nog wel normen en waarden, maar daar hebben we niet zoveel aan in het nu (de tijd waarin de meesten van ons leven).
Als ik TO was zou ik proberen me te focusen op dat gemis, de lege plek die je denkt op te vullen met een kindje. Waar komt die vandaan? Dus inderdaad, proberen te begrijpen wat jouw geluk nu in de weg staat, daar iets aan doen, zo proberen gelukkig te worden en dan een kindje als je het wel alles kan bieden wat het nodig heeft.
Sterkte.
Als ik TO was zou ik proberen me te focusen op dat gemis, de lege plek die je denkt op te vullen met een kindje. Waar komt die vandaan? Dus inderdaad, proberen te begrijpen wat jouw geluk nu in de weg staat, daar iets aan doen, zo proberen gelukkig te worden en dan een kindje als je het wel alles kan bieden wat het nodig heeft.
Sterkte.
donderdag 29 september 2011 om 18:17
donderdag 29 september 2011 om 18:36
donderdag 29 september 2011 om 18:39
Geen waardeoordeel over TO hoor, maar ik snap er juist geen hout van. De gedachte dat ik, terwijl mijn leven een zootje is, ook nog eens een kind moet gaan grootbrengen, wetende dat het ouderschap een taak is die je nevernooit even op kan zeggen.
Brrr. Word al panisch als ik eraan denk. Going Double Dutch hier.
Brrr. Word al panisch als ik eraan denk. Going Double Dutch hier.
donderdag 29 september 2011 om 18:41
quote:Claudette schreef op 29 september 2011 @ 18:08:
En dat is het hem nou juist Murdoch, in mijn tijd gebeurde dat ook. En ook toen al vond ik het not done.
Het blijft voor mij een moord.
En dat is mijn mening en zul je het mee moeten doen .
Ik ben geboren in een stabiel nest en was erg gewenst, maar als ik moest kiezen zou ik liever niet geboren worden dan bij een moeder die eigenlijk niet in staat is om voor me te zorgen. Zonder opleiding, huis, aanwezige vader of wat ook.
Ik had hetzelfde gedaan als TO... kind maak je alleen maar ongelukkig als je geen goede startpositie hebt. En ik krijg de indruk dat TO haar lesje geleerd heeft...
En dat is het hem nou juist Murdoch, in mijn tijd gebeurde dat ook. En ook toen al vond ik het not done.
Het blijft voor mij een moord.
En dat is mijn mening en zul je het mee moeten doen .
Ik ben geboren in een stabiel nest en was erg gewenst, maar als ik moest kiezen zou ik liever niet geboren worden dan bij een moeder die eigenlijk niet in staat is om voor me te zorgen. Zonder opleiding, huis, aanwezige vader of wat ook.
Ik had hetzelfde gedaan als TO... kind maak je alleen maar ongelukkig als je geen goede startpositie hebt. En ik krijg de indruk dat TO haar lesje geleerd heeft...
donderdag 29 september 2011 om 18:45
quote:Claudette schreef op 29 september 2011 @ 18:03:
Als je gezond bent, niet bent verkracht en je hebt geen kans op een kindje met een afwijking is een abortus not done
Trouwens, wat is er mis met een kindje met een afwijking Claudette?
Ach, ze heeft het downsyndroom, de dokter rukt het wel uit mijn buik..? Waarom is dat volgens jou zoveel beter?
En wat als het dan na de geboorte autistisch blijkt te zijn? Dan maar postnataal aborteren?
Als je gezond bent, niet bent verkracht en je hebt geen kans op een kindje met een afwijking is een abortus not done
Trouwens, wat is er mis met een kindje met een afwijking Claudette?
Ach, ze heeft het downsyndroom, de dokter rukt het wel uit mijn buik..? Waarom is dat volgens jou zoveel beter?
En wat als het dan na de geboorte autistisch blijkt te zijn? Dan maar postnataal aborteren?
donderdag 29 september 2011 om 18:54
"Gesprekken met mijn vriend waarin ik hem vertelde hoeveel spijt ik ervan had"
Toevallig heb ik net in het topic van iemand anders (ook over abortus) ongeveer het volgende gezegd: Verstand en gevoel staan vaak mijlenver uit elkaar, zeker bij zoiets.
En spijt is iets anders dan verdriet. Je hebt nu wellicht vooral verdriet, wat ik me heel goed kan indenken. Voor toen heb je de juiste beslissing gemaakt, waar je geen spijt van hebt wellicht, maar wat niet maakt dat je nu niet verdrietig kunt zijn.
Volg je het een beetje Xelsa? Ik wil je wel veel sterkte wensen en vooral... geen kind nu!
Toevallig heb ik net in het topic van iemand anders (ook over abortus) ongeveer het volgende gezegd: Verstand en gevoel staan vaak mijlenver uit elkaar, zeker bij zoiets.
En spijt is iets anders dan verdriet. Je hebt nu wellicht vooral verdriet, wat ik me heel goed kan indenken. Voor toen heb je de juiste beslissing gemaakt, waar je geen spijt van hebt wellicht, maar wat niet maakt dat je nu niet verdrietig kunt zijn.
Volg je het een beetje Xelsa? Ik wil je wel veel sterkte wensen en vooral... geen kind nu!
donderdag 29 september 2011 om 22:16
@ willemeen, nu heb ik het niet over down of autisme. Maar over een kind met sterkte afwijkingen of een ziekte in de familie. Een kind dat zijn hele leven zal leven als een kasplant, ja dan ben zelf ik voor abortus.
Maar niet als je vergeten bent te neuken zonder condoom of iets dergelijks.
Daar staan hele goede pillen voor die je nog tot uren na de neukpartij kunt slikken.
Ik geef alleen maar aan dat mensen te lichtzinnig denken over abortus. Kijk maar eens op dit forum , zijn er al zo een paar die spijt hebben en de hulpverlening in moeten.
Nou en dat is leuk.
Maar niet als je vergeten bent te neuken zonder condoom of iets dergelijks.
Daar staan hele goede pillen voor die je nog tot uren na de neukpartij kunt slikken.
Ik geef alleen maar aan dat mensen te lichtzinnig denken over abortus. Kijk maar eens op dit forum , zijn er al zo een paar die spijt hebben en de hulpverlening in moeten.
Nou en dat is leuk.
donderdag 29 september 2011 om 22:21
"Ik geef alleen maar aan dat mensen te lichtzinnig denken over abortus. Kijk maar eens op dit forum , zijn er al zo een paar die spijt hebben en de hulpverlening in moeten. Nou en dat is leuk."
Ik denk dat er minstens zoveel mensen zijn die wél het kind geboren hebben laten worden en óók spijt hebben en hulp nodig hebben. Dus dat zegt niets.
Overigens vind ik het prima als iemand vóór danwel tégen abortus is, ieder heeft daar zijn ideeën bij en dat is zijn goed recht lijkt me.
Maar wat ik dan wel vreemd vind Claudette, is dat jij het wel gerechtvaardigd vindt als men verkacht is. Dat kínd kan er toch niets aan doen dat zijn verwekker een slecht persoon is? Het blijft dan toch evengoed 'een leven dat weggerukt wordt uit je buik'?
Ik denk dat er minstens zoveel mensen zijn die wél het kind geboren hebben laten worden en óók spijt hebben en hulp nodig hebben. Dus dat zegt niets.
Overigens vind ik het prima als iemand vóór danwel tégen abortus is, ieder heeft daar zijn ideeën bij en dat is zijn goed recht lijkt me.
Maar wat ik dan wel vreemd vind Claudette, is dat jij het wel gerechtvaardigd vindt als men verkacht is. Dat kínd kan er toch niets aan doen dat zijn verwekker een slecht persoon is? Het blijft dan toch evengoed 'een leven dat weggerukt wordt uit je buik'?
donderdag 29 september 2011 om 22:25
quote:Claudette schreef op 29 september 2011 @ 22:16:
@ willemeen, nu heb ik het niet over down of autisme. Maar over een kind met sterkte afwijkingen of een ziekte in de familie. Een kind dat zijn hele leven zal leven als een kasplant, ja dan ben zelf ik voor abortus.
Maar niet als je vergeten bent te neuken zonder condoom of iets dergelijks.
Daar staan hele goede pillen voor die je nog tot uren na de neukpartij kunt slikken.
Ik geef alleen maar aan dat mensen te lichtzinnig denken over abortus. Kijk maar eens op dit forum , zijn er al zo een paar die spijt hebben en de hulpverlening in moeten.
Nou en dat is leuk.Dan doe je het toch juist goed?
@ willemeen, nu heb ik het niet over down of autisme. Maar over een kind met sterkte afwijkingen of een ziekte in de familie. Een kind dat zijn hele leven zal leven als een kasplant, ja dan ben zelf ik voor abortus.
Maar niet als je vergeten bent te neuken zonder condoom of iets dergelijks.
Daar staan hele goede pillen voor die je nog tot uren na de neukpartij kunt slikken.
Ik geef alleen maar aan dat mensen te lichtzinnig denken over abortus. Kijk maar eens op dit forum , zijn er al zo een paar die spijt hebben en de hulpverlening in moeten.
Nou en dat is leuk.Dan doe je het toch juist goed?
donderdag 29 september 2011 om 23:58
quote:molly74 schreef op 29 september 2011 @ 18:54:
"Gesprekken met mijn vriend waarin ik hem vertelde hoeveel spijt ik ervan had"
Toevallig heb ik net in het topic van iemand anders (ook over abortus) ongeveer het volgende gezegd: Verstand en gevoel staan vaak mijlenver uit elkaar, zeker bij zoiets.
En spijt is iets anders dan verdriet. Je hebt nu wellicht vooral verdriet, wat ik me heel goed kan indenken. Voor toen heb je de juiste beslissing gemaakt, waar je geen spijt van hebt wellicht, maar wat niet maakt dat je nu niet verdrietig kunt zijn.
Volg je het een beetje Xelsa? Ik wil je wel veel sterkte wensen en vooral... geen kind nu!
Dankjewel voor je reactie. Inderdaad verstand en gevoel staan mijlenver uit elkaar. Er lijkt ook geen tussenweg te zijn. Mijn gevoel zegt ik had het kindje willen houden als ik opnieuw de keuze zou kunnen maken. Terwijl mijn verstand weet dat de situatie misschien wel een beetje anders is dan toen, maar dat ik gewoonweg niet in staat was het kind een goede start te geven.
Maar het voelt ook zo oneerlijk om verdrietig te zijn over iets waar ik zelf voor gekozen heb. Het is toch mijn eigen schuld. Ik was toch zo stom om zwanger te worden.
Heb daardoor misschien ook een beetje het idee dat ik er niet verdrietig om mag zijn. Dat dat echt oneerlijk is.
"Gesprekken met mijn vriend waarin ik hem vertelde hoeveel spijt ik ervan had"
Toevallig heb ik net in het topic van iemand anders (ook over abortus) ongeveer het volgende gezegd: Verstand en gevoel staan vaak mijlenver uit elkaar, zeker bij zoiets.
En spijt is iets anders dan verdriet. Je hebt nu wellicht vooral verdriet, wat ik me heel goed kan indenken. Voor toen heb je de juiste beslissing gemaakt, waar je geen spijt van hebt wellicht, maar wat niet maakt dat je nu niet verdrietig kunt zijn.
Volg je het een beetje Xelsa? Ik wil je wel veel sterkte wensen en vooral... geen kind nu!
Dankjewel voor je reactie. Inderdaad verstand en gevoel staan mijlenver uit elkaar. Er lijkt ook geen tussenweg te zijn. Mijn gevoel zegt ik had het kindje willen houden als ik opnieuw de keuze zou kunnen maken. Terwijl mijn verstand weet dat de situatie misschien wel een beetje anders is dan toen, maar dat ik gewoonweg niet in staat was het kind een goede start te geven.
Maar het voelt ook zo oneerlijk om verdrietig te zijn over iets waar ik zelf voor gekozen heb. Het is toch mijn eigen schuld. Ik was toch zo stom om zwanger te worden.
Heb daardoor misschien ook een beetje het idee dat ik er niet verdrietig om mag zijn. Dat dat echt oneerlijk is.
vrijdag 30 september 2011 om 00:02
quote:lieff2 schreef op 29 september 2011 @ 18:36:
wat erg voor je ik snap dat je veel spijt hebt en er nog altijd aan denkt maar ik denk dat je dat altijd houdt als je een abortus heeft gehad en er mee moeten leren leven ? veel stertkte in ieder geval #knuffel#
en weet iemand nog over welke topic het TO van het andere meisje over heeft ?
Ik weet niet zo goed hoe dat topic heette. Het ging over een meisje die erg in de problemen zat en er bewust voor koos om zwanger te worden, omdat ze het gevoel had dat een kind wel een leegte zou opvullen
(Beetje mijn interpretatie van het verhaal hoor)
Door dat topic ging ik in ieder geval veel nadenken. Ik had natuurlijk een andere situatie, omdat ik niet bewust heb geprobeerd zwanger te worden. Het was gewoon gebeurd. Maar ik kon me het gevoel van haar, een kindje te willen, wel voorstellen, ookal weet ik dat het een totaal onverstandig gevoel is.
wat erg voor je ik snap dat je veel spijt hebt en er nog altijd aan denkt maar ik denk dat je dat altijd houdt als je een abortus heeft gehad en er mee moeten leren leven ? veel stertkte in ieder geval #knuffel#
en weet iemand nog over welke topic het TO van het andere meisje over heeft ?
Ik weet niet zo goed hoe dat topic heette. Het ging over een meisje die erg in de problemen zat en er bewust voor koos om zwanger te worden, omdat ze het gevoel had dat een kind wel een leegte zou opvullen
(Beetje mijn interpretatie van het verhaal hoor)
Door dat topic ging ik in ieder geval veel nadenken. Ik had natuurlijk een andere situatie, omdat ik niet bewust heb geprobeerd zwanger te worden. Het was gewoon gebeurd. Maar ik kon me het gevoel van haar, een kindje te willen, wel voorstellen, ookal weet ik dat het een totaal onverstandig gevoel is.
