Zwanger
alle pijlers
stoppen met pil of niet?
dinsdag 23 oktober 2012 om 18:36
Hoi mensen,
weet niet of dit de juiste pijler is...
Even in het kort: ik ben 22, mijn vriend 31.. Hij wil heel graag kinderen en wil er ook niet te lang meer mee wachten gezien zijn leeftijd. Ik ben ook gek op kinderen en heb altijd jong moeder willen worden. Ik ben ook van mening dat we er klaar voor zijn, als stel maar ook individueel.
Nu het volgende: ik studeer nog (een jaar) en werk parttime (verdient erg lekker voor mijn leeftijd), hij heeft een goedbetaalde baan en een eigen huis. Ik zit sinds mijn 15e aan de pil en ik merk gewoon heel erg dat de hormonen mij lichamelijk maar vooral geestelijk echt niet goed doen! ik heb er ook heel wat dingen over opgezocht de afgelopen tijd en ook op verschillende forums meegelezen en ik wil gewoon kijken hoe ik me ga voelen als ik stop met de pil..
Maar ja, bij de ene persoon is het heel snel raak en bij de ander kan het een jaar of nog langer duren voordat ze zwanger is. Kon je het maar van tevoren weten he? Haha.. Want als ik nu zou weten dat het bij mij een jaar duurt, zou ik nu direct stoppen met de pil. Condoom gebruiken is wat betreft ons beide geen optie...
Dus ja, wat te doen?
weet niet of dit de juiste pijler is...
Even in het kort: ik ben 22, mijn vriend 31.. Hij wil heel graag kinderen en wil er ook niet te lang meer mee wachten gezien zijn leeftijd. Ik ben ook gek op kinderen en heb altijd jong moeder willen worden. Ik ben ook van mening dat we er klaar voor zijn, als stel maar ook individueel.
Nu het volgende: ik studeer nog (een jaar) en werk parttime (verdient erg lekker voor mijn leeftijd), hij heeft een goedbetaalde baan en een eigen huis. Ik zit sinds mijn 15e aan de pil en ik merk gewoon heel erg dat de hormonen mij lichamelijk maar vooral geestelijk echt niet goed doen! ik heb er ook heel wat dingen over opgezocht de afgelopen tijd en ook op verschillende forums meegelezen en ik wil gewoon kijken hoe ik me ga voelen als ik stop met de pil..
Maar ja, bij de ene persoon is het heel snel raak en bij de ander kan het een jaar of nog langer duren voordat ze zwanger is. Kon je het maar van tevoren weten he? Haha.. Want als ik nu zou weten dat het bij mij een jaar duurt, zou ik nu direct stoppen met de pil. Condoom gebruiken is wat betreft ons beide geen optie...
Dus ja, wat te doen?
dinsdag 23 oktober 2012 om 19:23
dinsdag 23 oktober 2012 om 19:48
TO,
Ik heb een beetje een angststoornis gehad afgelopen jaar, een beginnende, doordat mijn vader overleed. Inmiddels ben ik er eigenlijk weer helemaal bovenop omdat ik al voordat het begon bij een psycholoog liep (denk ik).
Waarom vertel ik dit? Toen ik die angststoornis had, wilde ik ook heeeeeel erg graag een kind. Het leek me zo fijn om gewoon lekker knus een kindje te hebben dat er de hele dag was. Dan was ik nodig. Ohja, en dan moest mijn vriend gewoon bij mij komen wonen (of ik bij hem) omdat we een kind hadden. Ik durfde namelijk niet alleen te slapen, maar vond dat nogal moeilijk aan mezelf toe te geven.
Nu vind ik het nog steeds moeilijk om alleen te slapen en ik doe het maar 1 nachtje in de week. Maar ik ben niet meer paniekerig over alles. Ik heb meer rust en ben een leukere en lievere partner voor mijn vriend. Ik wil nog steeds dolgraag met hem trouwen en kinderen krijgen.
Om te 'oefenen' hebben we laatst een kitten genomen. Ik ben zijn moeder, hij is zijn vader. Hij slaapt elke nacht bij ons in bed en wil dan tussen ons in, want hij vindt het maar niks als we knuffelen. Als we sex komt hij geinteresseerd kijken wat er gebeurt en gaat er tegenaan liggen (dus tegenwoordig zetten we hem dan maar even op de gang).
Toen hij net bij ons was is hij heel ziek geworden en was hij heel zielig dus hebben we hele dagen voor hem gezorgd.
Hij loopt ons nu overal door het huis achterna, terwijl hij in mijn vriend zijn studentenhuis woont, waar hij ook nog bij anderen kan slapen. Als wij er niet zijn mist hij ons duidelijk, want hij staat ons altijd als enige op te wachten bij de deur.
Hij is nu 14 weken en hij wordt waarschijnlijk de meest verwende kater van de wereld. Maar hee, ik kan mijn moederliefde op hem loslaten zonder daarmee een kind op de wereld te zetten terwijl ik er gewoon nog niet aan toe ben.
Misschien iets voor jou?
Ohja, ik wilde ook niet meer aan de hormonale AC. Ga alsjeblieft niet aan de condooms beginnen want je gaat ermee sjoemelen, zeker als je vriend ook een kinderwens heeft. Neem een koperspiraal of een mirena. Een kind krijgen gaat je problemen niet oplossen. Het maakt je relatie niet beter, het maakt je niet minder onzeker, het maakt je angststoornis niet minder, het vermindert niet je eenzaamheid, het lost niet je behoefte aan aandacht op. If anything, maakt het het erger.
Om een goede moeder te kunnen zijn, moet je kunnen geven. Dat kan je nu gewoon niet. Accepteer dat, werk aan jezelf.
Ik heb een beetje een angststoornis gehad afgelopen jaar, een beginnende, doordat mijn vader overleed. Inmiddels ben ik er eigenlijk weer helemaal bovenop omdat ik al voordat het begon bij een psycholoog liep (denk ik).
Waarom vertel ik dit? Toen ik die angststoornis had, wilde ik ook heeeeeel erg graag een kind. Het leek me zo fijn om gewoon lekker knus een kindje te hebben dat er de hele dag was. Dan was ik nodig. Ohja, en dan moest mijn vriend gewoon bij mij komen wonen (of ik bij hem) omdat we een kind hadden. Ik durfde namelijk niet alleen te slapen, maar vond dat nogal moeilijk aan mezelf toe te geven.
Nu vind ik het nog steeds moeilijk om alleen te slapen en ik doe het maar 1 nachtje in de week. Maar ik ben niet meer paniekerig over alles. Ik heb meer rust en ben een leukere en lievere partner voor mijn vriend. Ik wil nog steeds dolgraag met hem trouwen en kinderen krijgen.
Om te 'oefenen' hebben we laatst een kitten genomen. Ik ben zijn moeder, hij is zijn vader. Hij slaapt elke nacht bij ons in bed en wil dan tussen ons in, want hij vindt het maar niks als we knuffelen. Als we sex komt hij geinteresseerd kijken wat er gebeurt en gaat er tegenaan liggen (dus tegenwoordig zetten we hem dan maar even op de gang).
Toen hij net bij ons was is hij heel ziek geworden en was hij heel zielig dus hebben we hele dagen voor hem gezorgd.
Hij loopt ons nu overal door het huis achterna, terwijl hij in mijn vriend zijn studentenhuis woont, waar hij ook nog bij anderen kan slapen. Als wij er niet zijn mist hij ons duidelijk, want hij staat ons altijd als enige op te wachten bij de deur.
Hij is nu 14 weken en hij wordt waarschijnlijk de meest verwende kater van de wereld. Maar hee, ik kan mijn moederliefde op hem loslaten zonder daarmee een kind op de wereld te zetten terwijl ik er gewoon nog niet aan toe ben.
Misschien iets voor jou?
Ohja, ik wilde ook niet meer aan de hormonale AC. Ga alsjeblieft niet aan de condooms beginnen want je gaat ermee sjoemelen, zeker als je vriend ook een kinderwens heeft. Neem een koperspiraal of een mirena. Een kind krijgen gaat je problemen niet oplossen. Het maakt je relatie niet beter, het maakt je niet minder onzeker, het maakt je angststoornis niet minder, het vermindert niet je eenzaamheid, het lost niet je behoefte aan aandacht op. If anything, maakt het het erger.
Om een goede moeder te kunnen zijn, moet je kunnen geven. Dat kan je nu gewoon niet. Accepteer dat, werk aan jezelf.
dinsdag 23 oktober 2012 om 23:52
quote:nettel schreef op 23 oktober 2012 @ 22:30:
Pff kabouter, heftig...
Katten zijn geweldig he
Dankje! 't Gaat inmiddels echt wel weer goed hoor. Soms nog een beetje wiebelig en onzeker, maar ik kan weer voor mezelf zorgen, dus dat is heel fijn. Het is echt een bevrijding geweest om niet elke dag zo bang meer te hoeven zijn. Daar geniet ik nog elke dag van.
Oh en de kitten is mijn liefste kleine poes. Net een echte baby want hij wordt heel chagrijnig en pieperig als hij honger heeft en als hij heeft gegeten komt hij tevreden spinnend op je borst liggen.
Pff kabouter, heftig...
Katten zijn geweldig he
Dankje! 't Gaat inmiddels echt wel weer goed hoor. Soms nog een beetje wiebelig en onzeker, maar ik kan weer voor mezelf zorgen, dus dat is heel fijn. Het is echt een bevrijding geweest om niet elke dag zo bang meer te hoeven zijn. Daar geniet ik nog elke dag van.
Oh en de kitten is mijn liefste kleine poes. Net een echte baby want hij wordt heel chagrijnig en pieperig als hij honger heeft en als hij heeft gegeten komt hij tevreden spinnend op je borst liggen.
donderdag 25 oktober 2012 om 08:33
Je schrijft dat hij niet meer te lang wil wachten vanwege zijn leeftijd. Maar hij heeft bewust gekozen voor een relatie met een jongere vrouw. Hij zou jou ontwikkeling en keuzes voorop moeten stellen. Als vrouw geef je in dit soort zaken toch de doorslag zeker omdat jij het moet doen (en niet hij).
En als jij last hebt van hormonen zijn er ook andere opties zoals een lichtere pil of andere middelen. Gebruik dit niet als excuus om snel zwanger te raken.
Zoals ik het hier lees laat je bepaalde zaken weg die heel belangrijk zijn voor je aan kinderen begint. Een stabiele relatie en persoonlijkheid. En samenwonen (liefst al een tijdje) is toch echt wel een voorwaarde! Misschien moeten jullie daar eerst mee beginnen. Ook zou ik eerst je studie afmaken. Een zwangerschap en studie laten zich moeilijk combineren (zeker als je moe / misselijk bent).
Jij bent nog jong genoeg dus ik zeg wacht nog even!
En als jij last hebt van hormonen zijn er ook andere opties zoals een lichtere pil of andere middelen. Gebruik dit niet als excuus om snel zwanger te raken.
Zoals ik het hier lees laat je bepaalde zaken weg die heel belangrijk zijn voor je aan kinderen begint. Een stabiele relatie en persoonlijkheid. En samenwonen (liefst al een tijdje) is toch echt wel een voorwaarde! Misschien moeten jullie daar eerst mee beginnen. Ook zou ik eerst je studie afmaken. Een zwangerschap en studie laten zich moeilijk combineren (zeker als je moe / misselijk bent).
Jij bent nog jong genoeg dus ik zeg wacht nog even!
