tese/bioptie geen zaadcellen gevonden

Niet helemaal hetzelfde want mijn man is (voor zover wij weten) nooit vruchtbaar geweest. Maar wij kregen dus ook het nieuws dat er geen zaadcellen werden gevonden na TESE. Omdat de kinderwens groot was daarom de keuze gemaakt voor een zaaddonor (via het ziekenhuis) en inmiddels 2 kinderen. Beiden van dezelfde donor en dat was voor ons ook wel belangrijk: als de kinderen meerderjarig zijn mogen ze contact opnemen met hun bio-vader en we willen dan geen belangrijke verschillen daarin, bijvoorbeeld dat de ene een 'leuke' zaaddonor had en de ander een lul, of dat van een van beiden de donor bijvoorbeeld is overleden.

Aangezien jullie al een zoon hebben zou ik goed nadenken (en eventueel overleggen met professionals) wat dat verschil kan doen met de kinderen. Stel dat je partner komt te overlijden, dan heeft een tweede kind nog een bio-vader. Absoluut geen vervanger natuurlijk (want niet zo'n soort rol), maar wellicht zou dat voor jullie oudste wel zo kunnen gaan voelen uit een soort jaloezie / rouw? Kind 2 zou te maken kunnen krijgen met vragen over zijn/haar afkomst waar kind 1 niet mee te maken heeft. Wat als kind 2 toevallig heel erg op de donor lijkt, dan kan die het gevoel krijgen er niet tussen te passen in het gezin i.t.t. oudste kind. Wellicht zou dit allemaal ook absoluut niet spelen, maar het zijn wel zaken om over na te denken.

Maar: ik weet ook hoe groot een kinderwens kan zijn en hoe je steeds je grenzen kan verleggen om de wens maar te realiseren. Ik raad in elk geval aan om er over te praten met iemand. Het ziekenhuis waar wij waren had daarvoor speciale maatschappelijk werkers / counsellors oid.

Ik lees vooral verontwaardiging en boosheid in plaats van verdriet. Dat is ook logisch!
In 10 jaar tijd kan er veel (lichamelijk) veranderen.
Ik ben wel bekend met vruchtbaarheidsproblemen maar niet met deze. Toch zou ik je vooral adviseren om te gaan praten met iemand die jullie in dit proces en bij deze keuze kan begeleiden.
Een donor is geen lichte keuze, besluiten dat er geen 2e komt is ook geen lichte keuze en eventueel afscheid nemen van een diepe wens al helemaal niet (dat laatste heb ik zelf wel ervaring mee/daar zit ik midden in)
Ik wens je/jullie vooral sterkte en kracht bij het maken van keuzes/ wensen en eventuele trajecten die bij jullie passen.

Even los van alles zou ik het denk ik dan bij 1 laten… het worden dan straks toch 2 verschillende kinderen… dat zou mij het niet waard zijn…

sneeuwvrouw schreef: ↑

11-03-2025 19:43

Even los van alles zou ik het denk ik dan bij 1 laten… het worden dan straks toch 2 verschillende kinderen… dat zou mij het niet waard zijn…

Wat een onzin. Die kinderen worden door dezelfde ouders opgevoed. Dat komt heus wel uit op dezelfde normen en waarden.

Dar worden ze sowieso met 12 jaar leeftijdsverschil.

Ben-ik-weer schreef: ↑

11-03-2025 19:52

Wat een onzin. Die kinderen worden door dezelfde ouders opgevoed. Dat komt heus wel uit op dezelfde normen en waarden.

Nou nee dus. Dit kind is biologisch gezien totaal anders dan zijn oudere broer. Die andere man geeft ook zijn genen door (uiterlijk, ziektes, beperkingen, intelligentie en aanleg voor bepaalde zaken). Opvoeding kan vormen. Maar niet een beperking of aanleg voorkomen.

Maar nog veel belangrijker dit kind weet dat het een andere onbekende vader heeft en zijn broer niet. Dat kan in de puberteit maar ook daarna heel heftig zijn en is niet te onderschatten.

To ik zou met hulp accepteren dat jullie een kind hebben. En niet voor een donorkind gaan.

evelien2010 schreef: ↑

11-03-2025 20:37

Nou nee dus. Dit kind is biologisch gezien totaal anders dan zijn oudere broer. Die andere man geeft ook zijn genen door (uiterlijk, ziektes, beperkingen, intelligentie en aanleg voor bepaalde zaken). Opvoeding kan vormen. Maar niet een beperking of aanleg voorkomen.

Maar nog veel belangrijker dit kind weet dat het een andere onbekende vader heeft en zijn broer niet. Dat kan in de puberteit maar ook daarna heel heftig zijn en is niet te onderschatten.

To ik zou met hulp accepteren dat jullie een kind hebben. En niet voor een donorkind gaan.

Echt hoor, je hebt geen idee waar je het over hebt. Behalve dan dat je tip om hulp te zoeken een goede is.
Sterkte TO, wat een gedoe en verdriet allemaal.

Ben-ik-weer schreef: ↑

11-03-2025 21:22

Echt hoor, je hebt geen idee waar je het over hebt. Behalve dan dat je tip om hulp te zoeken een goede is.
Sterkte TO, wat een gedoe en verdriet allemaal.

Een vriendin van mij is opgegroeid met het idee dat ze biologisch van haar vader was en haar zusje was geadopteerd. Ze vertelde dat haar zusje het daar wel echt moeilijk mee gehad heeft. Dus ik snap waar diegene hierboven vandaan komt.

Moeilijke situatie TO, sterkte Via het Fiom kunnen jullie meer informatie krijgen over donorschap. Mijn ervaring is dat ze heel behulpzaam zijn.

Ben-ik-weer schreef: ↑

11-03-2025 21:22

Echt hoor, je hebt geen idee waar je het over hebt. Behalve dan dat je tip om hulp te zoeken een goede is.
Sterkte TO, wat een gedoe en verdriet allemaal.

Er zijn genoeg positieve voorbeelden. Maar ook veel schrijnende voorbeelden waar vaders er toch moeite mee hebben dat het ene kind niet van hem is. Het is wel iets om goed voor jezelf na te gaan.

Wat een teleurstelling. Ik denk dat het niet heel uitzonderlijk is dat er in de tussenliggende 12 jaar fysieke veranderingen hebben plaatsgevonden bij je man. Vrouwen weten tenslotte ook niet hoeveel eitjes ze nog hebben vanaf een bepaalde leeftijd (of überhaupt, want er bestaat ook zoiets als de vervroegde overgang en dan kan zo’n zelfde situatie ontstaan: 12 jaar geleden probleemloos zwanger geraakt en nu onvruchtbaar). Waarom hebben jullie zo lang gewacht met een tweede kind? Niet dat het ertoe doet verder, maar het is niet bepaald standaard om zo lang te wachten.

Wat een eventueel donorkind betreft zou mijn eerste gedachte zijn: alleen als jullie je écht niet kunnen verzoenen met 1 kind. Ik denk dat jullie 12-jarige zoon misschien ook wel een mening heeft?