Uitgerekend 15 mei-15 juni 2021

20-09-2020 10:04 455 berichten
Alle reacties Link kopieren
Hoi allemaal,

Een groepje voor (nu nog pril) zwangere vrouwen die zijn uitgerekend tussen 15 mei en 15 juni 2021.
NaamLeeftijdHoeveelste kindjeUDGeslachtVolgende afspraak/echoBijzonderheden
Miriammm30/321e29 mei??
Mijn poging tot een tabel is nog niet zo goed gelukt zie ik. Als iemand hem netjes kan maken: graag!

Inlog: UDmeijuni2021
Wachtwoord: Meijuni2021
anoniem_400875 wijzigde dit bericht op 20-09-2020 10:04
Reden: Origineel bericht
0.00% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
Gaaf Miriam. Lekker nagenieten!

Mijn echo was ook weer goed, ook armpjes en weer een mooi hartje gezien. Hoop de volgende echo wat meer te kunnen zien, maar tis nu al zo bijzonder allemaal 🌈
Alle reacties Link kopieren
Wat fijn Pingewingel! :)

Ik kan ook niet wachten op de termijnecho de 11e. Ook omdat ik het nog wel een beetje spannend vind, toch fijn om dan weer te zien dat het goed gaat. Maar het lijkt mij ook zo bijzonder om te zien hoeveel de baby is gegroeid. Ik hoop echt dat ik geen corona krijg en de echo gewoon door kan gaan.
Ik hoop het ook voor je Nan! Het duurt gelukkig nog even!

Och, ik heb nu zoiets naars in mijn omgeving. Zodra ik ontdekte dat ik zwanger was, maakte ik me zorgen over hoe ik het aan één vriendin zou vertellen. (liever niet quoten a.u.b.) Wij lijken qua carrière en kinderen/kinderwens erg op elkaar: hebben allebei nog geen kinderen, en spreken steeds over kinderen als 'iets voor de toekomst.' Een paar maanden geleden zei ze nog dat ze zo blij was dat ik ook geen kind heb nog, omdat ze zo gek wordt van al dat getut van jonge moeders, dat het nooit meer ergens anders over gaat, dat ze juist vindt dat er ook veel andere belangrijke dingen zijn in het leven (zoals carrière, familie, vriendschap), naast kinderen. Ik zag dat als iets vanuit carrière, maar nu blijkt het zwanger worden al heel lang niet te lukken en heeft ze net, toen het toch gelukt was, een miskraam gehad. En ik zat maar te denken hoe teleurgesteld ze zou zijn als ik met het zwangernieuwtje kom. (Nu waarschijnlijk nog steeds, maar om een heel andere reden). Zo akelig voor haar. Ik zoek haar binnenkort op maar wil eerst een kaartje sturen. Iemand tips voor een tekst daarop?
Alle reacties Link kopieren
Ach wat naar voor jouw vriendin Aloe_vera! Lastig inderdaad om het haar te vertellen. Lief dat je een kaartje naar haar wil sturen. Ik heb even geen idee voor een tekst. Ik weet alleen nog, hele andere situatie, van het overlijden van mijn zusje dat het fijn was als mensen lieten weten aan mij te denken. Maar vooral geen -goed bedoeld- ongevraagd advies of dat je iets 'moet'. En ik heb helemaal niks met 'het een plekje geven', maar dat is heel persoonlijk. Veel mensen zeggen zoiets wel.

Ik sprak laatst, vlak voordat ik stopte met de pil, de vriendin van mijn neef. Zij zijn al jaren bezig en nu begonnen met een traject in het ziekenhuis. Ik vind het ook lastig om haar te gaan vertellen dat ik zwanger ben. Toen ik haar sprak waren we er nog niet mee bezig, toen dacht ik nog dat man voorlopig wilde wachten. Maar vlak erna begon hij er opeens over. Ze zal dus door hebben dat het vrij snel is gegaan.
Alle reacties Link kopieren
Aloe_vera schreef:
31-10-2020 16:27
Iemand tips voor een tekst daarop?
*Stille meelezer breekt in*

Het gedicht Broos van Lentezoet is erg mooi. Stuurde een vriendin mij en vond ik erg fijn toen.
..
Alle reacties Link kopieren
Ik heb zelf meerdere aankondigingen gekregen terwijl wij in trajecten zaten of net nadat ik de miskraam had. Ik vond het altijd heel prettig dat het mij persoonlijk werd verteld. Ben ook altijd oprecht blij voor de ander geweest maar kon er vervolgens thuis alsnog goed van balen. Maar het feit dat iemand rekening met mijn gevoelens hield, was al heel prettig en helpend. Teveel rekening zou voor mij niet goed gevoeld hebben een zou ik me bezwaard bij gevoeld hebben. Het leven gaat door, ook voor de ander en het draaide niet alleen om mij.
Alle reacties Link kopieren
Hier nog zo'n stille meelezer. Te ingewikkeld nog om met jullie mee te schrijven na >4 jaar fertiliteitstraject en verlies van onze tweeling.

Allereerst heel lief dat je doorhebt dat dit moeilijk voor haar moet zijn en dat je nadenkt over hoe dit aan te pakken!
Een zwanger vriendinnetje stuurde me na een mislukte cryo terugplaatsing een kaartje met de tekst voorop 'don't know what to say or do, just know I'm here for you' met een hele zelf samengestelde doos aan verzorgingsproducten, zoals massageolie, hamam doucheschuim, scrub enzo. Onwijs lief. Een ander vriendinnetje stuurde me een keer een theepakketje via de post.

Adviezen zijn inderdaad vreselijk, vaak hebben mensen al vanalles geprobeerd en 'laat het los' is een enorme dooddoener (en ook vrijwel onmogelijk, zeker wanneer er meerdere keren per dag een wekker gaat voor je medicatie). Laten weten dat je er voor haar bent is het allerbelangrijkste. En eerlijk zijn hielp mij ook. Dit vriendinnetje liet mij weinig uit zichzelf weten van haar zwangerschap, tenzij ik er zelf naar vroeg. Het hielp mij enorm dat ik niet zomaar echoplaatjes toegestuurd kreeg, of bolle buiken foto's. Dat ze het heel logisch vond dat de babyshower me nog niet lukte. Daardoor had ik alle ruimte en kon ik op mijn eigen tempo naar haar vragen. Vraag haar wat zij fijn vindt hierin, want misschien voelt zij zich juist wel buitengesloten bij de dingen die ik fijn vond (iedereen is anders daarin). In ieder geval heel lief dat je zo aan haar denkt! Dat wordt echt gewaardeerd.
Alle reacties Link kopieren
Ik ben 2 jaar bezig geweest en heb 3 miskramen gehad. Nu hoop ik dat alles goed gaat. Vanzelfsprekend heb ik de afgelopen 2 jaar ook meerdere aankondigingen moeten verwerken. Soms van mensen die niks wisten van mij en soms van mensen die wel op de hoogte waren. Altijd ben ik blij voor iedereen geweest maar tegelijk doet iedere aankondiging pijn in je hart want dat wat jij graag wil en hebt verloren, lijkt bij de ander zo vanzelf te gaan. Bij vriendinnen kon ik altijd open zijn over deze dubbele gevoelens. Samen huilen, samen lachen. Het ergste zijn de adviezen zoals laat het los of opmerkingen ik gun het jou ook zo. Het fijnste vond ik als ik vooraf persoonlijke even op de hoogte werd gesteld ipv in de groep geconfronteerd worden. Gewoon heel simpel: ik weet dat dit jou pijn kan doen en vertel het je daarom alvast. Kan ik ergens rekening mee houden? Dat was voor mij genoeg. Merken dat iemand beseft dat het dubbel is en oog voor je heeft. Als je niet in trajecten of herhaalde miskramen hebt gezeten, een gelukkige bent die binnen een half jaar zwanger is en blijft, dan kan je gewoon het beste luisteren en aannemen wat de ander zegt. Fertiliteitsproblemen beheersen je leven en het is 1 van de heftigste dingen in mn leven wat ik heb meegemaakt. Ik vind het mooi dat jij je er zo van bewust bent. Een lieve vriendin ben je.
Dank, meelezers en meeschrijfster, voor jullie lieve adviezen! Ik heb er veel aan gehad, en ga er straks ook nog veel aan hebben denk ik. Een dikke knuffel voor alles wat jullie hebben doorgemaakt, en zoals Zwembad schrijft, ik hoop met jullie mee dat deze keer alles goed gaat.
Ik heb er een persoonlijk kaartje van gemaakt en hoop dat we snel even (coronaproof) kunnen afspreken om het er over te hebben. Ik was inderdaad al van plan het haar apart te vertellen, maar dan dus om een andere reden. Eerst maar even mijn eigen vitaliteitsecho afwachten...
Alle reacties Link kopieren
Ik ben er nu ook nog zekerder van dat ik de vriendin van mijn neef zelf even een berichtje stuur, ipv dat ze het van familie hoort.

Hoe gaat het verder met iedereen?
Ik voel mij gelukkig nog steeds goed, geen corona klachten. Met man gaat het ook goed, alleen nog wat snotteren en hoesten. Het is best een uitdaging voor hem om nu in de logeerkamer te verblijven. Hij is altijd heel actief en sportief en hij voelt zich niet meer ziek. Maar zolang hij nog klachten heeft moet hij in isolatie. Het is echt heel raar zo afstandelijk van elkaar te leven in huis, zodra het weer kan ga ik hem de hele dag knuffelen haha.
Alle reacties Link kopieren
Fijn Curly, dat je geen klachten hebt! Nog even volhouden voor jouw man.

Hier gaat alles z'n gangetje. Merk wel dat ik weinig van mijn man kan hebben. Maar das dan ook direct het enige wat ik opvallend vind. Laatste tijd zo chagrijnig, herken mezelf niet. Wie weet wel door alle hormonen en nu natuurlijk op het toppunt. Kan niet wachten tot ik 12 weken ben en vast minder humeurig ben.
Gelukkig Curly, hopelijk blijft dat zo en gaat het snel weer helemaal goed met je man.

Hier de afgelopen week heel erg misselijk geweest. Weinig energie. Vandaag lijkt het wel iets beter maar heb ook nog niks gedaan.
Pingewingel, hier ook wel chagrijnig haha. Niet perse richting mn vriend, maar meer een beetje een 'down' gevoel. Hopelijk snel over inderdaad.
Alle reacties Link kopieren
Fijn curly dat je nog geen klachten hebt! Hopelijk blijft dat ook zo!

Hier gaat het eigenlijk best goed.. k word wel veel wakker s nachts. Waardoor k weer slecht in slaap kom.. afgelopen week paar keer na het avond eten misselijk geweest.. rommelende darmen zijn op het moment ook erg aanwezig.. voor de rest mag k absoluut niet
Klagen.. nog steeds niet veel last van vermoeidheid.
Alle reacties Link kopieren
Haha Pingewingel, toch best vervelend dat je zo chagrijnig bent. Ook voor je man :lol:

Vervelend Sannee dat je zo misselijk was en weinig energie. Hopelijk blijft dat komende dagen wat beter gaan.

Vaak wakker worden 's nachts heb ik nu ook last van Nellie, best wel irritant. Ik ben sowieso een moeilijke slaper dus kom ook altijd weer moeilijk in slaap. Maar ik hoop dat het bij mij nu komt omdat ik mij misschien toch onbewust een beetje druk maak of ik corona krijg. En vannacht kreeg ik ook weer honger om 3 uur, dus nog even een uitstapje gemaakt naar de keuken :lol:.
Ik word ook nog steeds in de ochtend tussen half 6 en half 7 wakker, beetje vroeg.

Verder zit ik een beetje met een dilemma. Ik eet nu ongeveer een jaar geen vlees en vis meer. Daarvoor at ik het al heel weinig. Nooit moeite mee gehad. Tot een paar weken geleden. Deze baby wil vlees o_o. Ik vind het opeens zo moeilijk om voor man vlees te bakken (schoonouders hebben slagerij en hij eet wel af en toe vlees). Ik wil het vlees zo uit de pan pakken en in mijn mond stoppen. Ik heb een paar weken mijn kop in het zand gestoken, maar het wordt steeds erger. Ik ga nog even nadenken wat ik hiermee ga doen... Misschien toch weer terug naar af en toe (en dan alleen van de slagerij van mijn schoonouders).
Alle reacties Link kopieren
Curlynan ik heb dit gelezen van wel meer vegatarische vrouwen! Lijkt me een lastige keuze, maar zou me goed kunnen voorstellen dat je dan af en toe toch eens vlees eet.

Hopelijk is je man snel weer helemaal opgeknapt en kunnen jullie weer knuffelen!

Nellie wat fijn dat je je best goed voelt!

Sanne en Pingewingel , wisselende buien en emoties heb ik hier soms ook. Van de week nog een huilbui waarbij ik gefrustreerd was dat ik moest huilen, want er was echt niet zoveel aan de hand. Stomme hormonen :facepalm: Gelukkig is man heel lief voor me.


Hier hebben wij het gisteren verteld aan vrienden die al 3 jaar zwanger proberen te raken en vol in de medische molen zitten. Via videobellen en ik was echt heel zenuwachtig. We praten regelmatig open over hun traject en verdriet en ik vond het lastig om ze te pijn te doen.
Wat blijkt, mijn vriendin is ook zwanger! 8 weken (ik ben 10). Ze zijn nog wel erg bang dat het mogelijk mis gaat. Maar verder: zo leuk en zoveel geluk! Ik ben erg blij voor ze. En nu kunnen we samen over alles praten én samen in de zomer met verlof! Ze wonen in de buurt dus we zien onszelf al samen met de kinderwagens thee drinken in het park tegenover hun huis :heart:
Alle reacties Link kopieren
Curly: wie weet onbewust erg behoefte aan ijzer uit vlees oid?

Slapen gaat bij mij ook wat lastiger. Erg drukke en chaotische dromen. Word ook vaker wakker.

Miriam wat fijn voor jouw vrienden! Leuk dat jullie tegelijk zwanger zijn :high5:
Alle reacties Link kopieren
Wat ontzettend leuk Miriammm dat jouw vriendin ook zwanger is!!

Pingewingel, ja misschien wel inderdaad. Mijn ijzer wordt altijd gecheckt bij de bloedbank en is altijd heel goed. Zelfs vrij hoog. Maar misschien nu toch extra behoefte. Mijn schoonzus heeft die behoefte nu ook weer bij haar 2e zwangerschap en mijn beste vriendin had ook een gigantische behoefte aan vlees.

Ik blijf het toch een bijzonder iets vinden dat je zo'n behoefte aan iets kan hebben haha, of dat juist dingen die ik altijd met plezier at mij nu zo tegenstaan. Maar ik begrijp die cravings nu wel beter haha, het is echt een verlangen die heel moeilijk te negeren is :lol:
Alle reacties Link kopieren
Hoe gaat het met iedereen?

Hier begint de misselijkheid de laatste dagen gelukkig wat af te nemen. Ook verandert de gevoeligheid van mijn borsten. Het zat eerst heel erg aan de 'voorkant', ter hoogte van de tepels, terwijl het nu meer aan de onderkant en zijkant zit. Ook is het minder scherp. Ik werd nog wel wakker bij het omdraaien vannacht, maar is er dus vooruitgang ;-)
Helaas heb ik er wel flinke vermoeidheid, duizelig/zwart voor ogen en nog minder uithoudingsvermogen voor terug gekregen. Het voelt een beetje alsof ik aan het herstellen ben van een flinke griep, voel me een slappe vaatdoek.
De bandenpijn is er ook nog :-( Zondag op rustig tempo een kilometer of 4/5 gewandeld en dat deed gisteren nog pijn. Hopelijk gaat dat snel over, want ik wil mijn best doen wat fitheid en kracht te houden.

Mijn termijnecho is trouwens alweer over 1,5 week, op 14 november. Dan ben ik ongeveer 11+5. Gaat al snel!



Curlynan, heb je al toegegeven aan de vleesbehoefte? Hoe was dat?
Alle reacties Link kopieren
Miriammm, vervelend dat je zoveel last hebt van vermoeidheid en bandenpijn. Hopelijk wordt dat na 12 weken minder!

Ja ik heb weer vlees gegeten. Het voelde echt heel goed :facepalm:. Echt zo gek. Het verlangen van mijn lijf is zoveel sterker dan al mijn bezwaren tegen vlees. Het voelde als een soort opluchting ofzo. Ik kan nu ook al bedenken wat mijn man als hij beter is allemaal moet gaan halen bij zijn ouders in de slagerij. Ik wil het allemaal hebben. Ik heb die behoefte echt helemaal niet gehad sinds ik gestopt was met vlees/vis. Dus nu weer af en toe vlees, maar wel nog steeds de meeste dagen in de week vega.
Alle reacties Link kopieren
Hoi allemaal, leuk om alle berichten te lezen!

Hier gaat alles goed, afgelopen maandag termijnecho gehad (10+4) en zag er goed uit. Morgen de intake in zkh voor de vlokkentest, dat voelt nu voorlopig even als de laatste hobbel die we moeten nemen.

Ik herken je klachten Miriammm, mijn borsten zijn ook erg gevoelig en ik ben erg moe. Geen duizeligheid, maar om 20:30 's avonds stort ik wel in.

Wat grappig Curlynan, dat het eten van vlees zo'n goed gevoel geeft. Lekker van genieten en een goede balans zoeken dus. Ik heb vooral veel zin in zoetigheid (koek en chocola) en zuivel. Weinig eetlust in de avond overigens.
Alle reacties Link kopieren
@Miriam; hopelijk voel je je vlug beter. Tot dan even door die zure appel. Gaat je lukken!

@Curly: heerlijk van vlees genoten. Fijn dat je ethische bezwaren van tafel zijn en je niet met een schuldgevoel eet. Geniet ervan!

@Boterham: veel succes alvast met de vlokkentest. Mijn vingers zijn gekruisd voor jullie!

Ik heb a.s. dinsdag de termijnecho bij precies 11 weken. Heel benieuwd.
Miriamm Wat onwijs leuk dat je vriendin zwanger is! Extra bijzonder en fijn ook lijkt me. Vervelend dat je je zo moe voelt, wat Pingewingel al zegt... hopelijk is het gauw voorbij!

Curly Als mede-vega herken ik het niet, maar ik heb het ook wel vaker gehoord. Ik had deze week intake bij de verloskundige en die zei, geef overal (qua eten) maar aan toe in deze fase, als je je beter voelt kun je wel weer gezond gaan eten. Dat heeft mij wel erg gerustgesteld, ben zelf normaal altijd een hele gezonde eter maar er komt nu niets van. Als vlees voor jou de oplossing is... dan is dat voorlopig zo!

Boterham Fijn dat de echo goed was, heel veel succes met de vlokkentest als laatste hobbel!

Ik heb eind deze week vitaliteitsecho (toch maar voor gekozen, voor we het vertellen willen we het toch heel graag zelf zien). Misselijkheid blijft redelijk om heen te werken met medicatie maar voel me ook elke dag alsof ik de griep heb: lang in bed, alleen werken in korte sprintjes, word misselijk van het minste of geringste. De misselijkheid vind ik echt het ergst, hoop dat ik me na dit trimester weer normaler voel. Wat Miriam al schreef, ik wil ook graag fit blijven maar haal nu niet eens meer 10.000 stappen per dag... Maar goed, ben allang blij dat ik weer eten binnenhoud natuurlijk.
Alle reacties Link kopieren
Jeetje klinkt ook heftig bij jou Aloe Vera! Hoe ver ben je nu ongeveer?

Curlynan, fijn dat het vlees eten goed bevalt! Ik denk inderdaad dag je vooral wat doen wat goed voelt / wat je lijf wil. Het regelt zichzelf wel denk ik.

Hier heb ik gister als vegan een gebakken ei gegeten bij de nasi. Had er ineens zo'n zin in maar halverwege mijn bord smaakte het ei al niet meer. Weten we dat ook weer ;-)

Boterham succes in het ziekenhuis!
Veel minder ver dan de meesten hier, ik schat 8,5 week :facepalm: Maar goed, het gaat wel hoor! Een beetje in golven. Maar kan me gewoon moeilijk voorstellen hoe mensen een zwangerschap geheim kunnen houden buiten coronatijd, ik ben er echt veel mee bezig qua eten!
anoniem_64dcbef24e8ea wijzigde dit bericht op 04-11-2020 17:40
0.19% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
Boterham, fijn dat de echo goed was. Succes morgen met de intake. Hopelijk krijgen jullie na de vlokkentest ook snel de uitslag.

Pingewingel, al bijna de termijn echo :). Ik heb hem woensdag, ben ook heel benieuwd. Lijkt mij zo bijzonder om nu echt een mini mensje te zien.

Aloe_vera, vervelend dat je zo misselijk bent zeg. Ik zou het buiten corona tijd ook echt minder goed geheim kunnen houden en dan vallen mijn kwaaltjes nog mee. Weet in ieder geval van een vriendin die veel moest overgeven dat zij niet anders kon dan het op werk heel vroeg vertellen.
Ik ben normaal ook een hele gezonde eter, veel groente en salades. Nu is dat wat minder, meer brood en minder groente. Maar opzich wel gezond beleg. En ik heb juist niet meer zo'n verlangen naar zoet of ongezonde snacks. Dus als het zo blijft prima haha.

Door de rust die ik nu noodgedwongen heb merk ik dat het beter gaat met de vermoeidheid. Ook de misselijkheid is nog maar heel af en toe aanwezig. Dus sporten gaat weer beter. Ik mis alleen de boswandelingen ontzettend, doe ik normaal (bijna) elke dag. Dus probeer nu wel elke dag op een andere manier aan mijn beweging te komen.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven