Zwanger
alle pijlers
Uitgerekend in maart 2012
donderdag 30 juni 2011 om 13:17
Volgens mij is er nog geen topic voor de in begin maart 2012 uitgerekende dames! Het is natuurlijk ook nog heel vers als je dan uitgerekend bent! Wie wil hier meeschrijven?
Ik weet sinds zaterdag dat ik zwanger ben en ben nu 4 weken en 3 dagen zwanger en op 5 maart 2012 uitgerekend. Het wordt ons 2e kindje, ik heb een dochter van 17 maanden. Hiervoor heb ik een miskraam gehad bij 8,5 week, dat was erg heftig. Dit is dus eigenlijk de 3e zwangerschap. Ik ben zo ontzettend blij dat ik nu direct na de miskraam weer zwanger ben! Ik vind het heel eng, en hoop echt dat het goed gaat... maar het 'voelt' om de een of andere reden allemaal al beter dan de vorige keer...
Ik hoop op meer maart 2012 dames!
Ik weet sinds zaterdag dat ik zwanger ben en ben nu 4 weken en 3 dagen zwanger en op 5 maart 2012 uitgerekend. Het wordt ons 2e kindje, ik heb een dochter van 17 maanden. Hiervoor heb ik een miskraam gehad bij 8,5 week, dat was erg heftig. Dit is dus eigenlijk de 3e zwangerschap. Ik ben zo ontzettend blij dat ik nu direct na de miskraam weer zwanger ben! Ik vind het heel eng, en hoop echt dat het goed gaat... maar het 'voelt' om de een of andere reden allemaal al beter dan de vorige keer...
Ik hoop op meer maart 2012 dames!
donderdag 7 juli 2011 om 11:16
Lieve Kolki,
Wat ontzettend verdrietig! Helaas heeft het hopen niks geholpen en moeten we dus hopen dat de volgende keer eindelijk goed gaat. Geef de hoop in ieder geval niet op.
Verder klopt het dat er vrij veel miskramen voorkomen. Vooralsnog gaat 1 op de 7 mis. Dit gaat natuurlijk omhoog naarmate je leeftijd toeneemt. Kortom; dat zijn er inderdaad gewoon 1 op 7. Nu pas, in zo'n forum, merk je hoeveel dat er zijn. Je hoort meestal de goede verhalen of miskramen in een later stadium. Laten we toch een beetje positief blijven. 6 van de 7 gaan goed. Dus wees allemaal niet zo ongerust. Ik merk dat hier die zekerheid vinden niet heeeel makkelijk is aangezien het wel lijkt alsof iedereen elk krampje in de gaten houdt. Dat maakt het wat lastig om elkaar moed in te praten..
heel veel succes allemaal.
Vergeet vooral niet te GENIETEN ook.. Juist omdat het mis kán gaan maar dat nog niet is gebeurt.
Wat ontzettend verdrietig! Helaas heeft het hopen niks geholpen en moeten we dus hopen dat de volgende keer eindelijk goed gaat. Geef de hoop in ieder geval niet op.
Verder klopt het dat er vrij veel miskramen voorkomen. Vooralsnog gaat 1 op de 7 mis. Dit gaat natuurlijk omhoog naarmate je leeftijd toeneemt. Kortom; dat zijn er inderdaad gewoon 1 op 7. Nu pas, in zo'n forum, merk je hoeveel dat er zijn. Je hoort meestal de goede verhalen of miskramen in een later stadium. Laten we toch een beetje positief blijven. 6 van de 7 gaan goed. Dus wees allemaal niet zo ongerust. Ik merk dat hier die zekerheid vinden niet heeeel makkelijk is aangezien het wel lijkt alsof iedereen elk krampje in de gaten houdt. Dat maakt het wat lastig om elkaar moed in te praten..
heel veel succes allemaal.
Vergeet vooral niet te GENIETEN ook.. Juist omdat het mis kán gaan maar dat nog niet is gebeurt.
donderdag 7 juli 2011 om 13:16
Lieve Kolki, ik krijg altijd een brok in mijn keel omdat ik zulke berichten lees. Niet eens zo zeer om de miskraam zelf, maar meer om de ongerustheid van de moeder! Een miskraam is mijn ogen, een goede bescherming tegen iets nog ergers in het leven. Maar dat neemt het verdriet niet weg. Voor mijn dochter heb ik 2 miskramen gehad. Dacht dat het nooit zou lukken, maar kijk eens aan daar was ze en nog een fraai exemplaar ook. Toen meteen besloten dat we voor nummer 2 door wilden stomen. Jolien had immers ook zo lang op zich laten wachten. Na Jolien heb ik nog 4 miskramen gehad. Maakt het totaal op 6. En toen werd ik weer zwanger. Voelde meteen dat het goed zat en daar was Jim. Kerngezond, dolgelukkig en bloedmooi!
Soms moeten we even geduld hebben voordat we krijgen wat we willen. Dat wil niet betekenen dat we het nooit krijgen.
Soms is de weg er naar toe moeilijk, maar als je er eenmaal bent meer dan de moeite waard en zou je hem zo nog eens bewandelen.
Lieverd, de aanhouder wint, en eens komt het goed!
Sterkte!!
Soms moeten we even geduld hebben voordat we krijgen wat we willen. Dat wil niet betekenen dat we het nooit krijgen.
Soms is de weg er naar toe moeilijk, maar als je er eenmaal bent meer dan de moeite waard en zou je hem zo nog eens bewandelen.
Lieverd, de aanhouder wint, en eens komt het goed!
Sterkte!!
donderdag 7 juli 2011 om 14:59
@all; bedankt voor jullie steun en knuffels...!
@marielle; bedankt voor je post. Jeetje 6 miskramen??
Iedereen maakt wel wat mee in zijn leven, maar ik dacht mijn deel al wel gehad te hebben (buiten kinderwens om).
Ik voel mij al een stuk beter en sterker, maar op het moment van mijn post, voelde het wel zo....
Mijn zus kan geen kinderen krijgen, alles hebben ze eraan gedaan. Zelfs een professor van het Radbout is erbij geweest. Ze heeft geen enkele kans op een eigen kind. Ze hebben lang genoeg gedacht dat het ooit wel eens goed zou komen. Een nichtje van mij kan geen zwangerschap uitdragen ivm meedere miskramen.
Op mijn moment van verdriet vanmorgen zag ik alleen de negatieve verhalen voorbij komen. Ik mocht van mijzelf uithuilen en mij terugtrekken in mijn verdriet. Zoetjes aan word ik weer mijzelf en ga ik ook de mooie dingen weer zien.
En natuurlijk is er een kans dat het nooit meer gaat lukken bij mij, die kans heeft iedereen. Maar nu weegt het wel uitdragen van een kindje veel zwaarder. Ik zal er steeds meer vertrouwen in krijgen.
Helaas heb ik ook een tijdsdruk (niet leeftijdsgebonden) en speelt er veel meer. Ik heb een aandoening die heel vervelend is en die heel erg veel impact heeft op ons dagelijkse leven. Via meerdere specialisten hebben we toen groen licht gekregen (met ontelbaar vaak de vraag of onze kinderwens toch echt wel groot genoeg was). Psychisch weegt dit zwaar. Is dit een afstraffing omdat we de verkeerde keuze hebben gemaakt? Jaren geleden heeft mijn partner tijdens een slippertje (we waren uit elkaar) een getrouwde vrouw (wist hij niet) zwanger gemaakt. Zij ineens zwanger, ik 2 x mk. Dat roept gevoelens op die moeilijke te verwerken zijn.
Voor nu sta ik daar even bij stil. Op de juiste tijd ga ik deze demonen weer verjagen, en met volle moed van het leven genieten, onze fantastische dochter, geweldige partner en uitkijken naar ons toekomstig kindje...
Sorry van de lange egopost.....
@marielle; bedankt voor je post. Jeetje 6 miskramen??
Iedereen maakt wel wat mee in zijn leven, maar ik dacht mijn deel al wel gehad te hebben (buiten kinderwens om).
Ik voel mij al een stuk beter en sterker, maar op het moment van mijn post, voelde het wel zo....
Mijn zus kan geen kinderen krijgen, alles hebben ze eraan gedaan. Zelfs een professor van het Radbout is erbij geweest. Ze heeft geen enkele kans op een eigen kind. Ze hebben lang genoeg gedacht dat het ooit wel eens goed zou komen. Een nichtje van mij kan geen zwangerschap uitdragen ivm meedere miskramen.
Op mijn moment van verdriet vanmorgen zag ik alleen de negatieve verhalen voorbij komen. Ik mocht van mijzelf uithuilen en mij terugtrekken in mijn verdriet. Zoetjes aan word ik weer mijzelf en ga ik ook de mooie dingen weer zien.
En natuurlijk is er een kans dat het nooit meer gaat lukken bij mij, die kans heeft iedereen. Maar nu weegt het wel uitdragen van een kindje veel zwaarder. Ik zal er steeds meer vertrouwen in krijgen.
Helaas heb ik ook een tijdsdruk (niet leeftijdsgebonden) en speelt er veel meer. Ik heb een aandoening die heel vervelend is en die heel erg veel impact heeft op ons dagelijkse leven. Via meerdere specialisten hebben we toen groen licht gekregen (met ontelbaar vaak de vraag of onze kinderwens toch echt wel groot genoeg was). Psychisch weegt dit zwaar. Is dit een afstraffing omdat we de verkeerde keuze hebben gemaakt? Jaren geleden heeft mijn partner tijdens een slippertje (we waren uit elkaar) een getrouwde vrouw (wist hij niet) zwanger gemaakt. Zij ineens zwanger, ik 2 x mk. Dat roept gevoelens op die moeilijke te verwerken zijn.
Voor nu sta ik daar even bij stil. Op de juiste tijd ga ik deze demonen weer verjagen, en met volle moed van het leven genieten, onze fantastische dochter, geweldige partner en uitkijken naar ons toekomstig kindje...
Sorry van de lange egopost.....
donderdag 7 juli 2011 om 15:26
donderdag 7 juli 2011 om 15:53
donderdag 7 juli 2011 om 16:12
Hmm, moeilijk om dit bericht te posten door alles wat er gaande is rondom Kolki en andere miskramen.
Toch wil ik het positieve nieuws ook delen; want jaja het kan ook goed gaan..
Wij hebben de echo gehad. Heel goed gegroeid! HCG is enorm gestegen! Maar het mooiste was het kloppende hartje! Nu al!.. Nét 6 weken.. Waar voor de één dit een K*tdag is, kan hij voor ons echt even niet meer stuk.
Hoop dat bij de andere zwangere dames alles goed gaat?
Toch wil ik het positieve nieuws ook delen; want jaja het kan ook goed gaan..
Wij hebben de echo gehad. Heel goed gegroeid! HCG is enorm gestegen! Maar het mooiste was het kloppende hartje! Nu al!.. Nét 6 weken.. Waar voor de één dit een K*tdag is, kan hij voor ons echt even niet meer stuk.
Hoop dat bij de andere zwangere dames alles goed gaat?
donderdag 7 juli 2011 om 17:49
Verdomme Kolki. Ik voel me boos en verdrietig voor je. Ik had je dit kindje zo go graag gegund. Helaas had je het goed aangevoeld. Enig pluspunt, is dat je dus echt van je eigen kracht en kunnen uit kunt gaan, omdat je het blijkbaar goed kunt aanvoelen. Probeer niet te snel weer sterk te zijn. Geef je zelf even de tijd om dit een plekje te geven. Het is zo verdrietig...
Ik hoop echt van harte dat drie maal scheepsrecht is bij jou. Wees de komende tijd even lief voor jezelf...
Dikke
Ik hoop echt van harte dat drie maal scheepsrecht is bij jou. Wees de komende tijd even lief voor jezelf...
Dikke
donderdag 7 juli 2011 om 19:31
donderdag 7 juli 2011 om 21:24
Missvis, wat super dat de echo goed was en al een kloppend hartje! Ik kan me voorstellen dat jullie op wolken lopen. Geniet ervan!
Ik ben moe! Zoontje is niet van plan om langer te slapen dan tot 7 uur. Vanochtend was het weer half zes. Ik ga nu dus mijn bedje opzoeken.
Hopelijk gaat het verder goed met iedereen!
Ik ben moe! Zoontje is niet van plan om langer te slapen dan tot 7 uur. Vanochtend was het weer half zes. Ik ga nu dus mijn bedje opzoeken.
Hopelijk gaat het verder goed met iedereen!
donderdag 7 juli 2011 om 23:02
Zo, na een drukke dag en veel reizen eindelijk in bed.
Kolki, wat heftig wat jullie hebben meegemaakt allemaal al. Neem de tijd voor dit verdriet... ik denk veel aan je.
Missvis, hoera, een kloppend hartje! Wat super zeg! Klopte de termijn ook met wat jij dacht?
Wat een tegenstellingen hier he. Het zou eigenlijk niet zo mogen zijn!
Idd, op naar andere maart hartjes!
Hier vandaag weer heel af en toe wat misselijk en steekjes onderin mn buik. Gelukkig!
Kolki, wat heftig wat jullie hebben meegemaakt allemaal al. Neem de tijd voor dit verdriet... ik denk veel aan je.
Missvis, hoera, een kloppend hartje! Wat super zeg! Klopte de termijn ook met wat jij dacht?
Wat een tegenstellingen hier he. Het zou eigenlijk niet zo mogen zijn!
Idd, op naar andere maart hartjes!
Hier vandaag weer heel af en toe wat misselijk en steekjes onderin mn buik. Gelukkig!
vrijdag 8 juli 2011 om 07:45
@Sap, fijn dat je weer wat kwaaltjes hebt.
Ik was vanmorgen weer eens lekker vroeg wakker: kwart voor 6. Ik merk dat ik rond een uur of 3/4 echt instort, maar na het eten ben ik weer best wel wakker en uiteindelijk slaap ik best laat. Jullie allemaal erg moe, of nog goed te doen?
Kunnen de vrouwen die eerder zwanger zijn geweest zich herinneren wanneer het dieptepunt qua moeheid en rot voelen (in het 1e trimester) was? Ik vind het nu nog 'leuk' namelijk, maar ben benieuwd of het nog veel erger wordt.
Ik was vanmorgen weer eens lekker vroeg wakker: kwart voor 6. Ik merk dat ik rond een uur of 3/4 echt instort, maar na het eten ben ik weer best wel wakker en uiteindelijk slaap ik best laat. Jullie allemaal erg moe, of nog goed te doen?
Kunnen de vrouwen die eerder zwanger zijn geweest zich herinneren wanneer het dieptepunt qua moeheid en rot voelen (in het 1e trimester) was? Ik vind het nu nog 'leuk' namelijk, maar ben benieuwd of het nog veel erger wordt.
vrijdag 8 juli 2011 om 08:30
Boom, de eerste keer was ik rond de 10/11 weken echt heel erg moe. Dan kon ik echt ieder moment van de dag zo in slaap vallen. Maar ik vond dat de eerste keer eigenlijk ook niet erg. Maar ik heb behalve die moeheid verder ook niet echt last gehad van kwaaltjes. Na de 14 weken voelde ik me echt weer top en fit. Maar elke zwangerschap is anders en iedereen voelt het ook anders.
Ik moet zeggen dat ik het nu wel iets minder vind. Nee begrijp me goed ik ben blij en vreselijk gelukkig. Maar dat moe zijn in combinatie met een tweede vind ik zo nu en dan best pittig door de dag heen. Inderdaad rond 3/4/ stort ik ook in maar dan heb ik een actief peutertje rondlopen.
Maar goed als dit het ergste is dan vind ik het nog meevallen en als ik dan denk dat er in mijn buik een kindje aan het groeien is dan voel ik ondanks de moeheid zo gelukkig!!!
Vandaag moet ik weer werken van half 3 tot half 11. En dan lig ik inderdaad veel te laat in bed om morgen om 6 uur weer fit te zijn.
Ik merk wel dat ik deze keer banger ben dat het mis gaat terwijl ik daar eigenlijk geen reden voor heb want nog nooit een mk gehad. Maar je hoort het zo vaak en daar word ik deze keer toch wel erg gespannen van. Afwachten en hopen dat is het enige wat je kan doen.
Hopelijk weer een goede dag voor iedereen.
Ik moet zeggen dat ik het nu wel iets minder vind. Nee begrijp me goed ik ben blij en vreselijk gelukkig. Maar dat moe zijn in combinatie met een tweede vind ik zo nu en dan best pittig door de dag heen. Inderdaad rond 3/4/ stort ik ook in maar dan heb ik een actief peutertje rondlopen.
Maar goed als dit het ergste is dan vind ik het nog meevallen en als ik dan denk dat er in mijn buik een kindje aan het groeien is dan voel ik ondanks de moeheid zo gelukkig!!!
Vandaag moet ik weer werken van half 3 tot half 11. En dan lig ik inderdaad veel te laat in bed om morgen om 6 uur weer fit te zijn.
Ik merk wel dat ik deze keer banger ben dat het mis gaat terwijl ik daar eigenlijk geen reden voor heb want nog nooit een mk gehad. Maar je hoort het zo vaak en daar word ik deze keer toch wel erg gespannen van. Afwachten en hopen dat is het enige wat je kan doen.
Hopelijk weer een goede dag voor iedereen.
vrijdag 8 juli 2011 om 08:55
@ Haasje
Het is natuurlijk niet de bedoeling dat je bang wordt van onze angsten voor een mk en ervaringen daarmee. Maar een beetje bang zijn en hopen dat alles goed gaat hoort er natuurlijk ook wel weer bij. Het is helaas de realiteit van een hele prille zwangerschap.
Lastig dat werken zo laat nog, ik denk dat ik dat ook wel echt zwaar zou vinden. Wel erg lekker dat je zoveel tijd samen met je kindje hebt, lijkt me!
@ Boom
Jeetje, dat is idd vroeg. Ik ga er snachts ook een keer of 5 uit, steeds plassen en word dus vaak wakker, zo vanaf een uur of 4. Hoewel ik vannacht ook om 2.53u de klok al zag. Ik slaap dus ook erg onrustig.
Ik ben idd vooral aan het einde van de middag erg moe en rond etenstijd. Dat koken, bah, helemaal geen zin in steeds en ook minder trek in warm eten. Savonds plof ik meestal lekker op de bank en op tijd naar bed, dat lukt me wel gewoon.
Ik vond tijdens mijn vorige zwangerschap alle eerste weken, tot een week of 14 a 15 heel zwaar. Ik was toen heel erg misselijk, bijna continu vanaf een week of 5,5. Dat vond ik echt heel zwaar. Ik vond het lekker om zwanger te zijn van de 17 tot de 27 weken ongeveer, ondanks dat ik toen al wel zware bekkenklachten had (vanaf 10 weken). Ik was in die tijd het fitste en vond mn buik toen mooi!
Nu gaat het op zich wel, ik ben moe maar merk dat het minder overheersend is omdat ik gewoon wel door moet ivm mijn dochter. Dat geeft me lekker afleiding en die moeheid komt dan savonds wel. Ik ben ook nu dus wel misselijk, maar echt een vlagen, dus het gaat ook weer weg. Vanochtend was ik wel erg misselijk, voor het ontbijt. Moet dus maar even een cracker naast mn bed leggen. Voordat ik ontbijt heb ik er namelijk al vanalles opzitten: douchen, aankleden, opmaken, dochter wakker maken en aankleden...
Mijn sollicitatie gisteren was leuk, ik hoor vandaag of ik op een tweede gesprek mag komen. Heb besloten het dan waarschijnlijk te gaan zeggen. Het gaat om beginnen per 1 sept, beetje lullig om dan aan te komen met een zwangere buik van 13 weken...! Maar goed, nog even afwachten óf ik uberhaupt door ben naar de volgende ronde. Het leek me iig een heel leuke baan!
Straks ook nog een gesprek ergens anders, soort orienterend gesprek. Ze zoeken eigenlijk iemand fulltime maar ik heb toch gesolliciteerd voor 24uur. Ze willen dus wel even kennismaken...
Mijn dochtertje is lekker aan het spelen dus ik plof nog even op de bank met een tijdschriftje totdat we zo moeten gaan!
Het is natuurlijk niet de bedoeling dat je bang wordt van onze angsten voor een mk en ervaringen daarmee. Maar een beetje bang zijn en hopen dat alles goed gaat hoort er natuurlijk ook wel weer bij. Het is helaas de realiteit van een hele prille zwangerschap.
Lastig dat werken zo laat nog, ik denk dat ik dat ook wel echt zwaar zou vinden. Wel erg lekker dat je zoveel tijd samen met je kindje hebt, lijkt me!
@ Boom
Jeetje, dat is idd vroeg. Ik ga er snachts ook een keer of 5 uit, steeds plassen en word dus vaak wakker, zo vanaf een uur of 4. Hoewel ik vannacht ook om 2.53u de klok al zag. Ik slaap dus ook erg onrustig.
Ik ben idd vooral aan het einde van de middag erg moe en rond etenstijd. Dat koken, bah, helemaal geen zin in steeds en ook minder trek in warm eten. Savonds plof ik meestal lekker op de bank en op tijd naar bed, dat lukt me wel gewoon.
Ik vond tijdens mijn vorige zwangerschap alle eerste weken, tot een week of 14 a 15 heel zwaar. Ik was toen heel erg misselijk, bijna continu vanaf een week of 5,5. Dat vond ik echt heel zwaar. Ik vond het lekker om zwanger te zijn van de 17 tot de 27 weken ongeveer, ondanks dat ik toen al wel zware bekkenklachten had (vanaf 10 weken). Ik was in die tijd het fitste en vond mn buik toen mooi!
Nu gaat het op zich wel, ik ben moe maar merk dat het minder overheersend is omdat ik gewoon wel door moet ivm mijn dochter. Dat geeft me lekker afleiding en die moeheid komt dan savonds wel. Ik ben ook nu dus wel misselijk, maar echt een vlagen, dus het gaat ook weer weg. Vanochtend was ik wel erg misselijk, voor het ontbijt. Moet dus maar even een cracker naast mn bed leggen. Voordat ik ontbijt heb ik er namelijk al vanalles opzitten: douchen, aankleden, opmaken, dochter wakker maken en aankleden...
Mijn sollicitatie gisteren was leuk, ik hoor vandaag of ik op een tweede gesprek mag komen. Heb besloten het dan waarschijnlijk te gaan zeggen. Het gaat om beginnen per 1 sept, beetje lullig om dan aan te komen met een zwangere buik van 13 weken...! Maar goed, nog even afwachten óf ik uberhaupt door ben naar de volgende ronde. Het leek me iig een heel leuke baan!
Straks ook nog een gesprek ergens anders, soort orienterend gesprek. Ze zoeken eigenlijk iemand fulltime maar ik heb toch gesolliciteerd voor 24uur. Ze willen dus wel even kennismaken...
Mijn dochtertje is lekker aan het spelen dus ik plof nog even op de bank met een tijdschriftje totdat we zo moeten gaan!
vrijdag 8 juli 2011 om 10:07
Het is ook niet wat ik hier hoor. Tenminste niet alleen wat ik hier hoor. Het is gewoon een feit dat het vaker voor komt. En inderdaad dat hoort erbij. Die angst had ik de vorige keer ook. Alleen ik merk dat het nu wat heftiger is.
Wat goed dat de sollicitatie goed is gegaan. Hopelijk mag je op een tweede gesprek komen. En positief dat je ook op dat andere gesprek mag komen.
Wat goed dat de sollicitatie goed is gegaan. Hopelijk mag je op een tweede gesprek komen. En positief dat je ook op dat andere gesprek mag komen.
