Uitgerekend juni 2012

Ook ik meld me met baby!



Afgelopen maandag is onze zoon geboren. We moesten een nachtje in het ziekenhuis blijven, maar mochten gisteren al naar huis. Heerlijk om niet meer zwanger te zijn, geweldig om zo'n lief klein baby'tje te vertroetelen en vertederend om de grote broer zijn broertje te zien aaien (ietwat hardhandig, de kleine schrikt er iedere keer van!).



Zondag rond 18 uur rommelde het, weeën om de 8 minuten, maar niet echt pijnlijk. Gewoon naar bed gegaan, een paar keer naar de wc geweest en ik voelde niets meer. Rond 3 uur voelde ik de weeën weer en ben ik ze gaan opschrijven, rond de 8 minuten, toen 7, toen 6. Ik heb het gemeld aan mijn man en ben er na een uurtje uitgegaan. Even geinternet, gedoucht en paracetamol geslikt en om 5 uur weer naar bed. De weeën bleven komen, maar ik ben tussen 6 en 7 toch ingedommeld. Ik wilde heel graag dat ik het tot 8 uur ging trekken, want dan zou mijn zoontje op het kdv zijn en er niets van merken. Dat is gelukt. Mijn man heeft zoonlief weggebracht, daarna mij een ontbijtje op bed gegeven en toen kwamen de weeën om de 3 a 4 minuten. Ze duurden niet lang en waren niet pijnlijk, maar toch het ziekenhuis gebeld en ik mocht komen.



Rond 10 uur in het ziekenhuis. Eerst aan de ctg, inderdaad weeën. Twee centimeter onsluiting. De weeen waren niet heel pijnlijk, dus maar een uurtje in bad. Daar bleven de weeën rond dezelfde sterkte. Weer aan de ctg en getoucheerd, er was nauwelijks ontsluiting bij, dus vliezen breken en het infuus werd aangesloten met weeënopwekkers. Dit was rond half 1. Dat ging meteen een stuk heftiger, dat vond de baby ook. Het infuus moest even uit. Na een half uurtje ging het weer beter met de baby en ging het infuus weer aan. Al vrij snel werd het zwaarder, maar nog te doen. Ik heb toen toch alvast om pijnstilling gevraagd en aangezien ik op dat moment 4 cm ontsluiting had mocht het ook. Het duurde even voor de pijnstilling er was en even voor het werkte en in die tijd werden de weeën toch wel pijnlijk. Ik was dus blij dat ik op tijd om pijnstilling had gevraagd!



Daarna was ik tussen de weeën door heerlijk loom, en kon ik goed ontspannen, maar de weeën kwamen wel goed door de pijnstilling heen. Het wegpuffen ging erg goed. Al vrij snel kreeg ik drukgevoel, maar ik kon me niet voorstellen dat het al persweeën waren. Na een tijd toch maar voor gebeld en gemeld. Een tijdje later kreeg ik de weeën echt niet meer weggepuft en had ik constant het gevoel dat ik moest persen. Ik had 8 cm, net niet volledig. Slechts een kwartier later, maar voor mijn gevoel een eeuwigheid was de ontsluiting volledig en mocht ik gaan persen.



Net als bij de vorige bevalling vond ik dat verschrikkelijk. Ondanks dat ik al minstens een uur wilde persen, voelde het verschrikkelijk tegenstrijdig om druk te gaan zetten op die pijnlijke onderkant. Ik heb dus lopen schreeuwen dat ik het niet wilde en een paar persweeën weggepuft. Uiteindelijk ging de knop om en na een kwartier was onze zoon er. Helemaal gezond en hij huilde meteen!



Na de bevalling begon ik te trillen en te klappertanden en ik kon niet meer stoppen. Volgens mij heeft dat wel een uur geduurd. De verloskundige moest eerst naar een andere zwangere en kwam na een kwartier terug om mij te hechten. Daarmee is ze begonnen en tijdens het hechten zakte het af. Het voelde echt heel raar, maar gelukkig was het gestopt en kon ik eindelijk echt genieten van mijn zoon!

Wormpje gefeliciteerd



Het gaat snel nu....

Wormpje en alle andere inmiddels bevallen dames: Gefeliciteerd! Hopelijk kunnen jullie lekker genieten van de kleine!

Het gaat zeker hard zo! We zijn al bijna halverwege de tabel.



Hier 40+2 en nog geen tekenen van een naderende baby. Wel zo nu en dan wat menstruatieachtige buik- en rugpijn, maar niet iets wat ik zou benoemen als weeen. Zakt ook steeds weer af. Een paar dagen geleden wel wat helder taai slijm verloren, zonder bloed. Gisteren naar de verloskundige geweest en alle controles waren goed: de baby heeft nog ruimte en mn bloeddruk is keurig. Strippen doen ze pas bij ruim 41 weken dus hoef, als de baby zich niet eerder meldt, pas volgende week donderdag weer terug te komen. Wel raar zeg om overtijd te zijn. Ben inmiddels wel door de to-do dingen heen en eigenlijk nog verrassend fit. Wil me ook weer niet te moe maken voor het geval dat het opeens zou gaan beginnen. Nou we wachten het maar af...

Wormpje, Gefeliciteerd!!!!



Reageer later weer op de rest!

NaamLeeftijdUitgerekendBevallenJongen/meisjeBrunetteparis2219 juni20 meiMeisje!Designed2617 juni25 meiMeisje!Peartje329 juni29/30 mei ?Meisje!Toeristje22301 juni3 juniMeisje!Gekko2012352 juni4 juniMeisje!Jomamma3 juni7 juniMathies!Mal197625 juni8 juniMeisje! & Meisje!Farfallina306 juni8 juniJongen!Lein773413 juni8 juniJongen!Ankielem297 juni9 juniJoost!Wormpje3112 juni11 juniJongen!Lela_28eind mei/begin juniTweeling!Kiwi5253 juni*Verrassing*Vida83274 juniSarelle315 juni*Jongen!*Madamar349 juniPr_c_bananahammock2710 juniCatootje143410 juni*Meisje!*Duivekluif2612 juni*Meisje!*EvaS19832814 juni*Jongen!*Swiwi832816 juniAnne345618 juniBroodjepindakaas2719 juniBloem7720 juniSaskosan3120 juni*Meisje!*Nientie19832826 juni*Jongen!*Spannend3528 juni*Verrassing*Lepeltjelepeltje3028 juni

Wormpje gefeliciteerd!!! En hoe kijk je nu terug op je bevalling? Ik hoop dat je herstel goed gaat!



Vandaag mijn eerste dag zonder kraamzorg. Hoewel ik echt een super kraamverzorgende had, is dit ook wel weer heerlijk!



Een vriendin zei dat je het beste je 2e kind als eerst moet krijgen. Ik ben het wel met haar eens. Ik voel me nu een stuk relaxter dan bij de eerste.

Het gaat hard ineens! Iedereen gefeliciteerd, en voor de wachtende dames: sterkte..



Ik vind de tijd nu ineens onwijs snel gaan, zondag is onze dochter alweer 4 weken. Niet normaal! Ze is al 5 cm gegroeid en weegt nu 3104 gram (bij ontslag ziekenhuis 2495).

Ze doet het erg goed op de flesvoeding, ik hoop dat dat zo blijft.

In het begin was ze natuurlijk prematuur en sliep ze voornamelijk. Wat een rust was dat, die nu weg is. Ze is nu vaker aan het huilen, krampjes/ jengelig, etc.

Ik kan wel goed tegen weinig slapen maar vanwege de keizersnede ben ik nog erg moe. Merk ook meer pijn na een hele slechte nacht.

Voel me ondanks de grote blijdschap over mijn meisje nog steeds niet helemaal mezelf, net of ik er niet echt bij ben ofzo en of dit mijn leven niet echt is (snappen jullie, of klink ik nu gestoord?). Ik wijt het aan de hormonen.

Wormpje, gefeliciteerd!!! Een goede bevalling, ondanks een zwaar einde met het wegpuffen van die persweeen! Knao dat je toch de knop om kon zetten met persen! En dat klappertanden en rillen heb ik de hele bevalling door gehad! Dat is echt de spanning die eruit moet, daar kun je inderdaad niks tegen doen, behalve je eraan overgeven. Maar is een raar gevoel ja... En nu lekker aan het genieten van de kleine en zijn grote broer?



Jomamma, ik herken jouw gevoel! Heb net de kraamhulp uitgezwaaid en wij hadden ook geluk met haar, ze was fantastisch, maar wat ben ik blij dat we het nu weer zelf mogen doen! En jouw vriendin heeft helemaal gelijk! Ik ben ook relaxter en volg veel meer mn gevoel, heb meer vertrouwen in mezelf nu... Dat had ik bij de eerste goed kunnen gebruiken!



Duivekluif, raar he, die tijd na je uitgerekende datum. Had ik bij de eerste ook en zat mezelf toen vreselijk in de weg. Hopelijk vindt je nog wat afleiding! (of meld de kleine zich snel!)



Lein, bij jou alles goed? Ook op een roze wolk?



Brunnette, jouw gevoel is heel normaal hoor! Helemaal na zo'n heftige tijd... Je moet nog even 'landen' zeg maar, dat heb ik ook. Laat staan na zo'n heftige kraamtijd. Geef jezelf de tijd hiervoor en als je het gevoel hebt dat je er niet uitkomt, trek dan aan de bel bij de huisarts of verloskundige. Het kan goed helpen om het erover te hebben! Maar fijn dat jullie meisje het zo goed doet. En bij haar zal er ook nog wel het een en ander uitkomen van het verwerken van de afgelopen tijd... Kan me voorstellen dat het lastig is als ze zo onrustig is en jij voelt je nog niet echt goed... sterkte!



hier de laatste dag gehad van de kraamzorg. Eigenlijk hadden we nog een dag, maar dan zou er voor 1 dagje iemand anders moeten komen en het gaat zo goed! De kleine had woensdag even een dipje en ik ook. Hij plaste niet echt goed, was iets teveel afgevallen en zag wat geel en ik had veel last van naweeen en de 'onderkant' zeg maar... Mijn borstvoeding kwam ook niet echt op gang en een gebroken nacht... Niet echt super dus! En donderdag poepte en plaste meneer alles onder en stond ik op springen, met als gevolg dat hij vandaag alweer op zijn geboortegewicht zit!! Ook de nachten vallen mee, hij drinkt om 0.00 uur nog een keer en komt dan rond 5 uur weer. Eerst om 4.00u, dus het begint al wat te verschuiven. Dochter sliep na 1,5 week door, dus ik ben benieuwd of we weer zo verwend worden!

Ikzelf voel me sinds gisteren super, heb geen last meer van naweeen en de 'onderkant' voelt weer als vanouds. Vloei ook bijna niet meer, dus ik zit echt op een roze wolk te genieten van mn kroost! Dochterlief is helemaal verliefd op haar broertje en reageerde heel relaxed op de kraamhulp, mooi om te zien hoe trots ze is!



Nu zit ik met smart te wachten tot het mooi weer wordt, zodat we lekker kunnen gaan wandelen!



O, gisteren trouwens de geboortekaartjes verstuurd en de eerste afspraken voor visite staan voor volgende week gepland... Dat begint ds ook langzaam te komen. Tot nu toe zijn alleen ouders en broers en zussen langs geweest. Was heerlijk rustig!

@ ankielem: Fijn dat het bij jouw herstel zo goed gaat! En goed dat je het met bezoek rustig aan doet, had ik ook willen doen.



Ik zal eerlijk zijn, ik voel me psychisch vreselijk. Dit heeft voor mijn idee niets met de baby te maken, zij maakt mij juist blij, gelukkig. Ik vind het heerlijk om haar bij me te hebben. Ik denk dat het echt door de hormonen komt. (en pijn en slaapgebrek werken niet mee). Ik heb veel huilbuien, heb natuurlijk nog geregeld last van de keizersnede als ik even teveel heb gedaan etc. Het erge is dat ik zelf aan de bel trek bij mijn man, maar dat die er niet op reageert. 'Gaat vanzelf wel over'. Zo'n type. Hij kan niet begrijpen dat iemand somber kan zijn als die net een gezond kind heeft gehad en verder geen tegenslagen op het moment, maar zoals ik al uitleg heeft het ook niets met concrete problemen te maken, maar met mijn hormoonhuishouding.

Ik heb voor mijn zwangerschap sinds mijn 13e geregeld sombere episodes gekend en na bloedonderzoek waar niets uit kwam (behalve pfeiffer aantal jr terug) leek het niet te gaan om een aandoening, maar dacht de arts dat mijn hormoonhuishouding niet klopt, omdat ik me vaak zo voel zonder een echte reden. En ik ben een positieve denker en doe erg vrolijk, omdat mensen het totaal niet begrijpen.

Ik hoop echt dat die hormonen snel in balans komen.

ps: tijdens mijn zwangerschap voelde ik mij even een poosje ook rot, maar dat duurde maar kort. De rest van de zwangerschap voelde ik me erg gelukkig en super energiek, meer dan ooit. Wil díe hormonen terug!

Jeetje brunette, wat knap dat je dat zo aan durft te geven... maar wat vreselijk heftig! en wat ontzettend zwaar dat je er thuis alleen voor staat, omdat je man het niet snapt... Wel fijn dat de kleine je zo'n goed gevoel geeft! zou het niet goed zijn om toch hulp in te schakelen, bijv van de huisarts? Omdat je aangeeft dat je je op bepaalde momenten zo goed voelde, misschien dat ze een hormoon voor kunnen schrijven, zodat je je rustiger en beter voelt? Het lijkt me heel vermoeiend om steeds te moeten doen alsof het goed gaat. heel veel sterkte en een digitale knuffel!

Dankjewel

Ja ik ga maandag even de ha bellen, toch even uitgebreid bloedprikken en het even voorleggen. Als er dan niets uit het bloed komt verder kijken.

Omdat ik nog wel kan genieten van mijn kind en van prettige vooruitzichten (met een vriendin uit eten, bios, boek lezen, etc) weet ik dat ik niet depressief ben maar alsnog voelt het als een handicap die grijze wolk.

Heb mijn man overigens een lange sms gestuurd (ja, echt waar..) waarin ik het uitleg en wat begrip hoop. Want face to face kan ik er echt niet met hem over praten. Gelukkig heb ik daar een zus/vriendin voor, mijn vriend is niet goed in praten.

Verder is het een schatje hoor en een hele lieve vader

Meld: met baby in buik nog steeds!! Vandag 39+4 dus nog drie dagen tot de UD! Ik ben er klaar voor/mee! Spannend hoor!



Ik heb nog nergens last van en hoorde laatst iemand zeggen dat diegene pas 20(!!!) dagen na de UD bevallen was. Ppfff.. Moet er niet aan denken en hoop nog steeds dat ik op n nacht wakker word van weeen....



Ik houd het even kort want ik heb een druk weekend. Ik zal maandag ff achter de pc (typ nu vanaf phone) wat meer typen.



Fijn weekend allemaal en geniet van de baby's!!!

@brunetteparis, het is ook niet niks hoor al die hormonen die door je lijf gieren. En het ergste, die 9 maanden op 9 maanden af...dat is echt zo. Bij mijn eerste had ik pas na ongeveer die 9 maanden het idee dat ik weer een beetje mezelf was. Kon me druk maken om van alles terwijl ik achteraf er om kon lachen.

Vervelend dat je vriend niet de juiste reactie gaf. Het is voor hem natuurlijk ook een hele verandering. Mijn man was ook zo iemand van niet zeuren en niet aanstellen. Als hij vroeg wat er dan was, kon ik niet echt antwoord geven omdat ikzelf ook niet echt wist wat er aan de hand was. Maar ik vind het heel sterk van je om het zo vroeg al aan te geven en ervoor langs de huisarts te gaan. Er zijn nl wel bepaalde vitamine geloof ik die je kunnen helpen met je hormonenhuishouding. In ieder geval heel veel sterkte!!!



Alle zwangere dames, nog heel veel succes deze laatste dagen/weken. Nog eventjes en jullie kunnen jullie kroost ook platknuffelen! En ze ruiken ook zo heeeeeerlijk

@brunetteparis: hormonen kunnen gekke dingen met je ding. Wel goed dat je het zelf zo goed door hebt, dat is vaak stap 1. Hopelijk begint je man het een beetje te snappen en kan hij je wat meer steunen. En gelukkig kan je genieten van je kleine meid en andere leuke dingen, dat is wel belangrijk.



Hier gaat alles prima. De kleine man heeft één nacht behoorlijk lopen spoken vanwege darmkrampjes, maar afgelopen nacht na iedere fles meteen gaan slapen. Overdag is hij ook rustig, echt heerlijk. Zoonlief nummer 1 vindt de baby bij tijden erg interessant, kijkt dan vaak in de box. Maar er gaan ook uurtjes voorbij dat hij niet eens door heeft dat de baby er ook is. Hij is wel superlief, slaapt overal doorheen en doet het prima! Wij hebben hier absoluut geen klagen. De kraamhulp is een prima meid, die leuk is met de oudste, lekker het huishouden doet, af en toe lekker kletst en ons verder eigenlijk ons eigen plan laat trekken. Ook heerlijk. Het is echt de goed nieuws show hier!



@jomamma: ze ruiken inderdaad zo lekker! En hun huidje is zo zacht. Je kan zo nog zo lekker knuffelen.



@zwangeren: veel sterkte en succes met de laatste loodjes! Hopelijk kunnen jullie ook heel snel ruiken aan jullie baby's!

@brunetteparis: goed dat je zelf door hebt dat er iets aan de hand is. Verstandig dat je maandag even naar de huisarts gaat. Misschien heb je net een tekort van een of ander hormoon waardoor je je zo voelt en is het makkelijk op te lossen.



Goed om te lezen dat het allemaal goed gaat met de nieuwe mama's.



Hier inmiddels 40+5 en nog steeds geen baby. De ene dag wat krampjes waarvan ik hoop dat het door gaat zitten en de andere dag weer helemaal niks. Geen pijl op te trekken. Best frustrerend allemaal. Merk vooral aan mn omgeving dat ze er behoorlijk mee bezig zijn. Elke dag wel smsjes, belletjes of facebookberichtjes met de vraag of er al 'iets' aan het gebeuren is. En als ik zelf iemand bel hoor je meteen de stress van het zou toch niet...? Zodra ze horen dat er nog niks is dan zeggen ze van die goedbedoelde dooddoeners als: 'nu kun je er lekker langer van genieten', 'geniet van de rust want dat is straks over'. Grrr... ja het is inmiddels echt genieten als formaat walvis, moeilijker lopen, rugpijn en 80x plassen per nacht. Kortom; ik ben er klaar mee. Genoeg met deze klaagpost .Hopelijk kom ik me volgende keer hier melden met baby!

Saskosan is niet meer terug geweest sinds woensdag? Zou er bij haar ook een baby zijn?



Duivekluif, wat klink je nog heerlijk relaxed en fit! Super.



Brunette, je gevoel van er niet helemaal bij zijn herken ik ook wel hoor, hormonen en vermoeidheid spelen rare spelletjes... Heel knap dat je aangeeft dat je gevoel wat uit de hand aan het lopen is, naar dat je man je daar niet voldoende in erkent. Hoop dat de huisarts je ermee kan helpen.



Wormpje, klinkt als een goed bevalling. Knap dat je bij het persen de knop om hebt weten te zetten! Dat rillen heb ik ook gehad het laatste gedeelte van de bevalling en erna. Allemaal adrenaline.



Moet nu even voeden, kom later terug.

hier ook nog geen actie; 38+4 dus hoeft ook niet maar zou wel kunnen.. Supergrote buik op topspanning. Ik ben echt een bezienswaardigheid in de supermarkt (wordt er wel moe van dat IEDEREEN er iets van moet zeggen..) Ik denk ook wel s morgens wat jammer dat er weer niets gebeurt is. Ik zie op tegen de bevalling maar heb wel zin om het gehad te hebben. Dochtertje was dit weekend uit logeren en heerlijk naar de film en uit eten geweest met man, heel veel boodschappen gedaan en het hele huis aan kant gemaakt. Straks moeten we wat 'good time' reserves hebben haha behalve als het zo rooskleurig gaat als bij wormpje; klinkt goed zeg!!!

Morgen 'pre bevallingsbezoek' waar ik eigenlijk geen zin in heb dus hoop nog maar even extra dat ik een reden heb om ze af te bellen

Brunetteparis; ik ga een dagboekje bijhouden met alleen maar emoties. Gewoon omdat ik mijn vorige verlof niet meer goed kan herinneren. Het is ook niet de bedoeling dat iemand of het kindje het gaat lezen- ik wil vrijuit kunnen schrijven. Opschrijven ordent en helpt altijd wel een beetje om dingen scherper te zien; misschien ook iets voor jou? Zeker ook naar de huisarts gaan hoor en jezelf proberen te ontlasten; goed eten en slapen; desnoods een nachtje weg als je dat kunt regelen..?? Zet um op meid

Ik meld me, helaas met nog een bolle buik hier. Morgen naar de gyn voor controle of ik een cm ontsluiting bij heb. Als dat zo is word ik dinsdag of woensdag ingeleid. ik houd jullie morgen op de hoogte



@brunetteparis knap dat je je gevoelens erkent. Lastig als je man t niet begrijpt. Goed dat je morgen hulp bij de ha gaat zoeken. Dikke knuf.



@duivekluif heel herkebaar. Hier soms gerommel, soms weer niets. Paar nachten terug twee valse starten gehad. En als ik nu iemand opbel denken ze meteen dat ik bevallen ben hehe.



Ik heb enorm last van mn bekken en een groot formaat buik helpt ook niet mee. Slapen doe ik slecht, veel plassen en kan nauwelijks draaien door de bekkenpijn. Zo....mijn geklaag voor vandaag

Zo, na een hele tijd voeden, luier verschonen, voeden, poepen (dus weer luier verschonen), spuitpoep (dus het hele aankleedkussen eronder) en weer voeden, pak ik nu weer op waar ik was gebleven.



Brunette, succes vandaag bij de huisarts. Nogmaals heel goed dat je zo vroeg aan de bel trekt. Heeft je man nog gereageerd op je sms. Wat lijkt het me moeilijk als je alleen op die manier met hem kunt praten. Heel veel sterkte, hoop dat het inderdaad met een simpel pilletje te verhelpen is.



Wormpje, wat fijn dat het zo goed gaat bij jullie!



Duivekluif, in je tweede post toch wat meer last van de (nog) dikke buik. Kan me indenken dat alle goed bedoelde berichtjes je de neus uitkomen. Wanneer heb je weer een controle afspraak?



Spannend, wat lekker even zo'n weekend nog met je man. Heerlijk even genieten van elkaar, die energie heb je straks hard nodig!

Kun je dat bezoek niet sowieso afbellen? Iedereen snapt toch dat je op een bepaald moment minder energie hebt voor bezoek? Ik heb me de laatste weken ook echt afgesloten. Kon het niet opbrengen om veel mensen te zien, zeker niet als ze me niet heel dichtbij stonden.



Saskosan, ik hoopte echt dat de stilte van jouw kant een baby betekende! Succes vandaag, hopelijk lukt het inleiden morgen of overmorgen en heb je je meisje snel in je armen!



Hier gaat het goed. Ben wel wat moe en gammel, maar het lukt me aardig om met alle drie de kinderen een ritme te krijgen.

Ik vind het wel zwaarder dan de vorige keren, maar ja, heb er nu natuurlijk twee extra rondlopen. Ik ben er wel van overtuigd dat dit echt de laatste is. Het voelt helemaal goed zo met drie prachtige kinderen.



De borstvoeding gaat goed, gelukkig. De kraamverzorgster heeft me ook goed geholpen met kolven, dus daar heb ik nu ook meer vertrouwen in. De komende weken regelmatig oefenen, dan komt het op het werk vast goed!



Verder vind ik zo'n kleine frummel weer geweldig! Zo zacht en klein en lief.



Zwangere dames: succes met de laatste dagen/weken! Nog maar even, dan heeft iedereen haar prachtige kindje!



Kiwi, lees jij nog wel eens mee? Hoop van harte dat het bij jullie ook goed gaat. Heel veel sterkte met alles waar jullie doorheen moeten deze periode.

@ de dragende dames: heel veel succes met de laatste loodjes. Ik leef met jullie mee.



@bevallen dames: succes en ik hoop dat jullie prutjes net zo makkelijk zijn als de mijne.



@Lein: super dat je de tabel bijhoudt. Ik ben de 29e mei bevallen.



@brunette; keep me posted. Ik ben erg benieuwd naar wat de huisarts zegt/doet.



Ik denk dat ik een vergelijkbaar gevoel/onrust ervaar. Als ik m'n prutje zie kan ik zomaar een huilmoment hebben, als mensen zeggen dat ze alweer zo veranderd is met een paar dagen geleden, als ik me besef dat ze groter wordt, dat ik zelf ook zo snoepig ben geweest en iedereen zo onvoorwaardelijk van mij heeft gehouden etc. Dus ik probeer voor mezelf na te gaan wat de trigger is en ik denk de verandering, het onbekende.



Daarnaast denk ik dat het samenhangt met het feit dat ik nog niet klaar was met zwanger-zijn. Ik had nooit gedacht zwanger te worden/zijn maar dat daar was ik aan gewend geraakt en had ik vrede mee en was ik nog mee bezig. IK had zelf in mijn hoofd dat ze na 40 weken geboren zou worden dus dat ik tijdens mijn verlof nog eea kon afronden en bewust kon zijn van de zwangerschap maar daar ben ik nooit aan toe gekomen omdat ze met 38.3 geboren is. Ondanks de heftige weeen had ik een super bevalling. Ik zou niet met degenen willen ruilen die zo'n lange aanloop hebben. Maar 4,5 uur was misschien ook wat snel. Ik heb geen afscheid ahw kunnen nemen van het zwanger-zijn, het was opeens gewoon over. Ik heb dus ook geen dikke buik foto, of uren op de bank gezetten en een beetje genieten van het prutje in de buik etc. Sowieso heb ik moeite met afscheid nemen/dat dingen nooit meer zo zullen zijn terwijl je je nooit bewust was dat het de laatste keer was toen het uiteindelijk de laatste keer bleek (volgen jullie het nog?). Aan de andere kant vind ik het heerlijk dat ik weer mijn eigen schoenen en kleren aan kan, makkelijker beweeg (niet dat ik heel veel last heb gehad),



Ik heb sinds de bevalling overdag nog niet geslapen en ik doe de nachtvoedingen (kv) omdat vriendje werkt. Ook was het afgelopen 3 weken niet echt denderend weer dus veel activiteiten heb ik niet ondernomen. Zo ga ik dus mijn eerste dagdutje doen en ik hoop dat ik vanmiddag even een uurtje met het prutje kan wandelen en dus weer wat meer beweging ed ga krijgen. Hopelijk gaat dat helpen om grip te krijgen op die stomme huilmomenten want ik vind het rationeel gezien belachelijk dat ik op die momenten moet huilen maar blijkbaar zit er toch nog iets niet helemaal lekker op het emotionele vlak + hormonen.



Mocht het toch redelijk normaal zijn, dan hoor ik dat ook graag want ik voel me een soort van alien (af en toe dan hoor). Voor mezelf helder maken wat het is, is natuurlijk al goed maar ervaringen van anderen, leestips ed zouden meer dan welkom zijn. Eigenlijk moet er een soort boek oid zijn die je voorbereid op de transitie van zwanger-zijn naar moeder-zijn. Wat is normaal, wanneer ga je naar je HA (zie de toegevoegde waarde hiervan niet hoor maar dat komt misschien door mijn beperkte kennis van HA-en), wat kan die voor je doen etc.



@vloeien. dan nog even een hele andere vraag waarvan ik graag zou willen weten wat jullie zouden doen. Sinds zaterdag is het vloeisel niet meer oranje-waterig maar gewoon bloed. Niet veel maar wel voldoende om met dezelfde regelmaat de maandverbanden te vervangen. Nu hadden wij zaterdag de open-baby-dag, dus druk in de weer met versieren, bezoek ontvangen, cadeaus uitpakken dus was de activiteit hoger dan in de 2,5 week daarvoor dus misschien dat dat de verklaring is. Moet ik actie ondernemen of is dit normaal?



Zo een heel epistel. Ik hoop niet dat jullie het vervelend vinden. Ik ga proberen te tukken.

Peartje, wat jij omschrijft had ik exact zo bij Dochter. Je bent negen maanden zwanger geweest, maar niets heeft je voor kunnen bereiden op het 'moeder' zijn. Dat maakt mij ook zo emotioneel en onzeker. Als ik naar dat dametje keek en me bedacht hoe afhankelijk ze van ons was en dat wij er echt voor moesten zorgen dat haar niets overkwam maakte dat zoveel in me los. Ik voelde me ook niet meteen moeder. Dat moest echt groeien. Ik was wel meteen volledig weg van haar.

Gelukkig ging die onzekerheid na een tijdje over, zeker toen ik weer wat meer buiten kwam. Als het echt irrationele angsten of gevoelens worden moet je aan de bel trekken, anders is het nog een vrij normale ontwikkeling.



Het vloeien kan nog weken zomaar ineens weer toenemen, zeker na een drukke dag. Ik vloeide ook nauwelijks meer tot ik gisteren een wandeling ging maken. Daarna vloeide ik weer enorm. Om het kwartier een nieuw maandverband omdat die het niet aankon anders. Het was ook weer heel helder, vers bloed. Gelukkig vandaag weer een stuk minder.

Hopelijk neemt het bij jou ook snel weer af.

NaamLeeftijdUitgerekendBevallenJongen/meisjeBrunetteparis2219 juni20 meiMeisje!Designed2617 juni25 meiMeisje!Peartje329 juni29 meiMeisje!Toeristje22301 juni3 juniMeisje!Gekko2012352 juni4 juniMeisje!Jomamma3 juni7 juniMathies!Mal197625 juni8 juniMeisje! & Meisje!Farfallina306 juni8 juniJongen!Lein773413 juni8 juniJongen!Ankielem297 juni9 juniJoost!Wormpje3112 juni11 juniJongen!Lela_28eind mei/begin juniTweeling!Kiwi5253 juni*Verrassing*Vida83274 juniSarelle315 juni*Jongen!*Madamar349 juniPr_c_bananahammock2710 juniCatootje143410 juni*Meisje!*Duivekluif2612 juni*Meisje!*EvaS19832814 juni*Jongen!*Swiwi832816 juniAnne345618 juniBroodjepindakaas2719 juniBloem7720 juniSaskosan3120 juni*Meisje!*Nientie19832826 juni*Jongen!*Spannend3528 juni*Verrassing*Lepeltjelepeltje3028 juni

hi Lein, bedankt voor het bijwerken van de tabel maar vooral voor de reactie over de herkenbaarheid.ben vandaag lekker alleen dus dan heeft niemand anders last van de vrije-uitloop-tranen en voel ik me niet bezwaard en probeer ze in te houden. Dat zal ook wel gaan schelen. Als er dan tranen zijn als er anderen zijn dan krijg je meteen vragen van 'vind je het niet leuk?' of 'heb je er spijt van?'. Het is 1. niet alleen maar leuk en voor 2. is het nog te vroeg. dat weet ik toch pas over 18 jaar? Maar die vragen voeden de onzekerheid en de wens niet te willen huilen wel. Vandaag gewoon lekker soppen in mijn eigen 'ellende' (relatief) en hopelijk lekker buiten wat wandelen en anders binnen sport dvd zonder rechte buikspieren.



Het gaat allemaal wel goed komen hoor, maar af en toe word je gewoon overvallen door zo'n gevoel.

Het is zo vreselijk te begrijpen, echt. Laat die tranen lekker lopen en ga veel naar buiten. Kleine stukjes lopen, lekker weg uit een benauwd huis.

En praat. Praat met iedereen die het maar wil horen over je onzekerheid en je tranen. Vertel dat het niet gaat om 'het niet leuk vinden' of om je dochter, maar juist om het alles overweldigende gevoel van ineens moeder zijn. Het is ook niet niks en juist omdat je je er niet op voor kunt bereiden komt het zo hard binnen (even los van de vermoeidheid en de hormonen).

Ga je naar de nacontrole van de verloskundige? Misschien kun je daar je verhaal ook nog een keertje kwijt.



En weet je, juist dat het zo binnenkomt maakt dat ik zeker weet dat je een fantastische moeder bent en zult zijn. Ik zou me zorgen gaan maken als het je allemaal niets deed.

Zo weer goed gekeurd door de VK.... Ben d'r nu eigenlijk ook wel klaar mee/voor.... die dikke buik zit en ligt me in de weg en ik ben gewoon zo nieuwsgierig maar meer dan harde buiken en menstruatiekrampen heb ik nog steeds niet..... we wachten dus maar gewoon geduldig af

Even kort berichtje van mij. Ze gaan me niet inleiden deze week. Ik heb net aan 2 cm ontsluiting. Ze wilde iets meer creeeren dmv een ballonnetje, maar bleek tijdens het toucheren geen optie te zijn. Mn baarmoeder ligt te ver naar achter gekanteld. Ze probeerde deze iets naar voren te kantelen, maar dat deed veelste pijn . Ook nogmaals strippen ging niet zo makkelijk. Ze kon niet dieper in mn baarmoeder komen. Bmm is wel helemaal verweekt, maar gewoon weinig beweging ondanks alle harde buiken en voorweeen.



Nu met haar afgesproken om deze week niets meer te doen daar beneden en afwachten. Ik heb slaappillen voor vannacht gekregen, zodat ik een nachtje beter kan slapen. Dochter gaat uit logeren en vriend heeft vrij genomen, zodat hij vannacht met mij thuis is. Als dat niet werkt moet ik morgen in t ziekenhuis slapen. Dan word ik de hele nacht onder toezicht in slaap gehouden, zodat ik iets van rust krijg.



Met de kleine gaat t in ieder geval erg goed. Ze heeft t erg naar mn zin in mn buik is de conclusie. En ze wordt nu ruim 8 pond geschat. Ze beweegt erg veel, maar dat is volgens de vk een goed teken.



Pas met 41+5 gaan ze me sowieso inleiden. Volgende week heb ik weer een controle en word er weer getoucheerd om te kijken of er actie is geweest.



Ik zit er nu best emotioneel doorheen. Het niet slapen, maar ook het wachten en de pijn.

Jeetje, wel heftige verhalen Saskosan en Peartje!

Saskosan: fijn dat je voor één nachtje rust gaat krijgen. Hopelijk werkt dat goed. Eventjes bijtanken zonder dochter en met je vriend. Jammer dat er niets te strippen viel. Ik kan me voorstellen dat je er doorheen zit, hopelijk is het morgen ietsje beter.



@Peartje: ik herken het afscheid nemen van zwanger zijn niet, ik was namelijk beide keren blij dat het voorbij was. Maar het wennen aan het kleintje dat helemaal van jou afhankelijk is, dat is zo'n verantwoordelijkheid, dat vond en vind ik weer heel heftig. Ze zijn zo klein en jij bent alles voor ze. Ergens een fijn gevoel, zeker als ze ietsje ouder zijn, dan is het echt mama die troost brengt. Maar het is ook eng, het wordt vanzelf beter.



En probeer echt overdag te slapen! Slaapgebrek werkt echt niet mee aan je goed voelen. Bedenk dat jij en de baby nu het belangrijkste zijn. Dus als jij zin hebt om te huilen, dan huil je en maak je niet druk om wat anderen er van vinden. Jij hebt het even nodig, dus dan is het goed.



Hier is het ietsje minder de goed nieuws show, maar we mogen absoluut niet klagen. De kleine man heeft af en toe krampjes. Hij is goed te troosten, maar slaapt dan 3 á 4 uur nauwelijks of alleen met een pink in de mond. En uiteraard is dit meestal 's avonds/'s nachts. Grote broer heeft moeite met inslapen. Hij gooit zijn knuffels uit bed, trekt zijn slaapzak uit, huilt, jengelt, doet van alles. Het duurt wel een uur voordat hij slaapt. Het is ook wat, ineens een broertje erbij, een kraamverzorgster over de vloer, kraamvisite.



Ik ben ook lekker hormonaal. Af en toe een huilbui. Zeker als ik bedenk wat we onze oudste 'aandoen'. Als hij in zijn bedje huilt en ik troost dan ondertussen de baby, dan vind ik mezelf zo gemeen. Maar, hij moet er eventjes doorheen en ik dus ook. Uiteraard geven we de grote man zo veel mogelijk aandacht, maar ja, de kleine moet ook aandacht. En dat voelt zo oneerlijk naar de oudste toe.