Vreemde reacties op miskraam

Weet niet of dit moet tussen zwanger of psyche.


Een korte introductie. Ik ben een 26 jarige vrouw getrouwd en was zwanger van een tweeling. 2 meisjes en verloor deze meisjes op tragische wijze. ( vliezen braken plots en ik
Beviel in m’n badkamer toen ik 19 weken zwanger was) mijn man is een schat van een vent en heeft de tweeling met zijn blote handen opgevangen.

De dag nadat ik een vroeggenoorte heb gehad kreeg ik een appje van mijn schoonzus. Die mij vertelde dat ze begreep hoe ik me voelde omdat zij, 3 jaar terug, toen ze 29 was een abortus heeft uitgevoerd toen ze 9 weken zwanger was. Sorry maar dat is toch niet hetzelfde? Hierna stuurde ze een heleboel fotos van haar dochter die 6 maanden oud is met ‘ als je zin heb kan je haar een keer bezoeken’ dit maakte mij zo oncomfortabel. Ik was boos naar mijn man gegaan en zei waarom krijg ik een dag na de vroeggeboorte een heleboel baby foto’s toegestuurd! Hij had haar toen geappt dat hij het niet vind kunnen. Waarop ze zei ‘ het gaat niet alleen om jou hè, je hebt ook een nichtje die een oom verdiend’ mijn man heeft toen niets gezegd. En een week later appt ze hem weer om te vragen wanneer hij langskomt om zijn nichtje op te zoeken. Waarop ik woedend haar heb opgebeld en gezegd dat we aan het rouwen zijn en geen zin hebben om een andere baby op te zoeken op dit moment. Hierdoor heeft zij mij agressief genoemd en dit naar de rest van de familie doorgespeeld. Mijn schoonvader vertelde mij dat zijn dochter niets fout heeft gedaan en dat de foto was om mij ‘ op te beuren’

3 weken later kreeg ik de vriendin van mijn schoonvader op bezoek en dat vond ik ook niet prettig gaan. Ze condoleerde me niet. Had ze wel gedaan via de app 3 weken ervoor. Dus misschien was dat genoeg voor haar. Toen vertelde ze mij zomaar uit het niets dat haar dochter van 14 altijd al een tweeling wilt. Tweeling meisjes om precies te zijn. Ik knikte kort Want ja, pijnlijk punt voor mij.
‘ dan kunnen ze lekker samen spelen, roze kleren dragen en dan kan ze hun haren vlechten’ waarop ze heel hard lachte. ‘ dat is echt zo schattig twee kleine baby meisjes bij elkaar ‘ ik knikte kort en ben toen weggegaan uit mijn huis. Ik voelde een intense verdriet en besef dat ik dat zelf niet zal meemaken twee kleine baby meisjes bij elkaar in het roze.


Iedereen vertelde mij later dat ik overdreeg behalve mijn man die zat erbij en zei dat het inderdaad niet heel gepast was.

Dus mijn vraag is, dit knaagt zo erg aan mij, overdrijf ik? Wat moet ik hiermee? Mijn schoonvader appte mij vandaag of ik zin heb om naar de stad te gaan met hem en zijn vriendin maar ik ben daar niet klaar voor zei ik hem. ‘ maar X bedoelde het niet zo hoor kom nou gewoon’