Zwanger
alle pijlers
we willen het zo graag!
vrijdag 18 november 2011 om 21:30
in het kort mijn verhaal:
in februari ben ik bevallen na ruim 23 weken van ons zoontje. sindsdien zit ik in een emotionele achtbaan. Probeer het verdriet een plekje te geven, maar we willen ook zo graag weer opnieuw zwanger worden. Tot nu toe is dat nog steeds niet gelukt...
Ik word er zo moedeloos van. Als ik positief denk weet ik wel dat het weer wel goed gaat komen, als ik negatief denk lijkt het alsof alle hoop verloren is. Soms heb ik goede dagen, soms mindere.
Week 1 in mn cyclus ben ik ongesteld, probeer ik alle moed weer te verzamelen, week 2 en 3"moeten"we er tegenaan want het kunnen weer belangrijke dagen zijn. week 4 voel ik dat ik weer ongesteld ga worden en ben dan weer helemaal verdrietig.
Hoe kom ik hier ooit uit?
Gyn. zegt het de tijd te geven, heeft wat onderzoekjes gedaan en zegt dat er geen reden is waarom het niet zou lukken.
Maar waarom duurt het dan zo lang!!!
Eigenlijk wil ik het ook helemaal niet de tijd geven, ik wil het NU!
Pfff het is zo vermoeiend....
in februari ben ik bevallen na ruim 23 weken van ons zoontje. sindsdien zit ik in een emotionele achtbaan. Probeer het verdriet een plekje te geven, maar we willen ook zo graag weer opnieuw zwanger worden. Tot nu toe is dat nog steeds niet gelukt...
Ik word er zo moedeloos van. Als ik positief denk weet ik wel dat het weer wel goed gaat komen, als ik negatief denk lijkt het alsof alle hoop verloren is. Soms heb ik goede dagen, soms mindere.
Week 1 in mn cyclus ben ik ongesteld, probeer ik alle moed weer te verzamelen, week 2 en 3"moeten"we er tegenaan want het kunnen weer belangrijke dagen zijn. week 4 voel ik dat ik weer ongesteld ga worden en ben dan weer helemaal verdrietig.
Hoe kom ik hier ooit uit?
Gyn. zegt het de tijd te geven, heeft wat onderzoekjes gedaan en zegt dat er geen reden is waarom het niet zou lukken.
Maar waarom duurt het dan zo lang!!!
Eigenlijk wil ik het ook helemaal niet de tijd geven, ik wil het NU!
Pfff het is zo vermoeiend....
vrijdag 18 november 2011 om 21:44
vrijdag 18 november 2011 om 21:44
Super rot. Lijkt me vreselijk. Ik denk dat het vooral belangrijk is je frustratie te uiten. Op kroppen wordt je alleen maar verdrietiger van. Dus wat je nu doet is erg goed. Kunnen jij en je man/ vriend er niet er eventjes tussen uit. Misschien als je even alle ellende vergeet lukt het ineens toch. Bij mij wilde het ook niet lukken. Iedere maand huilen als er geen 2 streepjes verschenen. Nadat we op vakantie waren geweest en ik er amper aan gedacht had. Hop ineens zwanger. Niet dat vakantie helpt, maar misschien wel dat de spanning voor je weg is.
vrijdag 18 november 2011 om 21:48
Tornado het zou mijn verhaal kunnen zijn. Ik ben ook in februari bevallen na 22 weken. Je bent moeder geworden, maar je kan je liefde niet geven aan een levend kindje. Ik weet nog zo goed dat ik hier zat met ploftieten van de melk en dat het overbuurkindje aan het huilen was. Ik sprong op om naar boven te gaan (daar lag Jasmijn*) en toen realiseerde ik me dat ze dood was.
Ik heb ook heel eg sterk de drang om NU weer zwanger te worden. Het is echt zo'n drang. Het MOET gewoon en wel NU. Kan er ook moeilijk mee omgaan met de drang. Ik heb dus ook geen tips voor je maar wil je wel een geven.
Ik heb ook heel eg sterk de drang om NU weer zwanger te worden. Het is echt zo'n drang. Het MOET gewoon en wel NU. Kan er ook moeilijk mee omgaan met de drang. Ik heb dus ook geen tips voor je maar wil je wel een geven.
vrijdag 18 november 2011 om 21:59
zaterdag 19 november 2011 om 09:02
Je hebt je kindje verloren, ik vind het heel normaal dat je het zwaar hebt. Zoek alsjeblieft hulp! Zo voorkom je ook dat wanneer het straks wel lukt en je een gezond kindje krijgt, dat deze de 'last' van het verdriet van dit kindje moet dragen.
Ik wens je heel veel sterkte met dit grote verlies!!!! Een dikke knuffel!!!
Ik wens je heel veel sterkte met dit grote verlies!!!! Een dikke knuffel!!!
zondag 20 november 2011 om 14:14
Hey lieve meiden
bedankt voor jullie knuffels! dat doet goed!
Ik heb na de tip om bij andere onderwerpen te kijken, nog zoveel meer gelezen. Je gunt het niemand, maar ben toch wel heel blij dat je niet alleen staat met zoiets.
vooral Dolfijn, jeetje je liep zowat gelijk op met mij, wat is het hard he! Net wat je zegt, je wilt er zo graag voor zorgen en zomaar is de situatie zo heel anders.
De decembermaand zie ik soms zo tegenop, hoe moet dat nou? ik ben nog jarig, kerst komt eraan. Het enige wat ik wil is nieuwjaar, dat we dit zwarte jaar af kunnen sluiten...
bedankt voor jullie knuffels! dat doet goed!
Ik heb na de tip om bij andere onderwerpen te kijken, nog zoveel meer gelezen. Je gunt het niemand, maar ben toch wel heel blij dat je niet alleen staat met zoiets.
vooral Dolfijn, jeetje je liep zowat gelijk op met mij, wat is het hard he! Net wat je zegt, je wilt er zo graag voor zorgen en zomaar is de situatie zo heel anders.
De decembermaand zie ik soms zo tegenop, hoe moet dat nou? ik ben nog jarig, kerst komt eraan. Het enige wat ik wil is nieuwjaar, dat we dit zwarte jaar af kunnen sluiten...
maandag 21 november 2011 om 17:19
Tornado, erg herkenbaar. Ik zei het toevallig net tegen mijn moeder: laat december maar heel snel voorbij zijn. Maar ja, dan komt februari ook weer erg dichtbij en daar zie ik ook weer tegenop. Wij hebben besloten om de feestdagen weg te zijn, alleen mijn man en ik, ver weg van alles. Ik kan niet tegen de sociale verplichtingen en al het verdriet wat kerst en oud en nieuw met zich meebrengt. Vorig jaar waren we zwanger en nu zit je daar weer zonder kind en zonder zwanger te zijn. Te pijnlijk!
Hoe ga jij de "feestdagen" doorkomen?
Hoe ga jij de "feestdagen" doorkomen?
zondag 27 november 2011 om 17:28
Hi tornado,
Ik begrijp je volkomen. Ik ben in september 2010 bevallen met 22 weken van ons zoontje. Het intense verdriet en het daarbij komende feit dat ook wij nog steeds niet in verwachting zijn, is killing. Ook bij ons geen oorzaak te noemen waarom het niet zou lukken, dat is allemaal verholpen voor mijn eerste zwangerschap. Ik ben nu sinds twee weken bij een psycholoog in therapie, dat doet me goed, wellicht zou je daar over na kunnen denken?
Wat jij ook zegt de maand heeft zulke tegen strijdige gevoelens, verdriet in de ongi week, lol en zin in de week erna, en dan de spanning van het afwachten...elke symptoompje zien als een teken..verschrikkelijk!
Meis, veel sterkte gewenst en ik hoop dat jullie snel weer in verwachting zullen raken!
Hartelijke groetjes puk
Ik begrijp je volkomen. Ik ben in september 2010 bevallen met 22 weken van ons zoontje. Het intense verdriet en het daarbij komende feit dat ook wij nog steeds niet in verwachting zijn, is killing. Ook bij ons geen oorzaak te noemen waarom het niet zou lukken, dat is allemaal verholpen voor mijn eerste zwangerschap. Ik ben nu sinds twee weken bij een psycholoog in therapie, dat doet me goed, wellicht zou je daar over na kunnen denken?
Wat jij ook zegt de maand heeft zulke tegen strijdige gevoelens, verdriet in de ongi week, lol en zin in de week erna, en dan de spanning van het afwachten...elke symptoompje zien als een teken..verschrikkelijk!
Meis, veel sterkte gewenst en ik hoop dat jullie snel weer in verwachting zullen raken!
Hartelijke groetjes puk
