Zwanger
alle pijlers
Zenuwen voor bevalling
zaterdag 12 januari 2013 om 15:17
Ik ben 26 weken zwanger van ons tweede kindje en ik merk dat ik zenuwen begin te krijgen voor de bevalling, waar ik die bij mijn eerste helemaal niet had. Toen wist ik nog niet wat me te wachten stond en zei ik dat ik perse geen verdoving zou willen.
Tot het zover was, weeenstorm, wist niet hoe ik kon blijven ademen, zo veel pijn. Ik heb twee ruggenprikken gekregen, en weeënopwekkers om ze te versterken. De prikken hebben allebei niet gewerkt, prik in mijn been heb ik geweigerd omdat ik niet wilde dat zoontje er last van zou hebben. De weeën waren niet effectief genoeg. Uiteindelijk bijna keizersnede gehad maar op t laatste moment zette de ontsluiting door en werd hij geboren.
Ik weet nu hoe overweldigend mooi dat moment is en dat hou ik voor ogen. Maar ik dacht dat ik geen angst zou hebben. En ik weet dat het toch moet gebeuren en dat ik het over me heen moet laten komen. Maar ik heb opeens meer angst dan bij mijn vorige zwangerschap.
Dus ik wil graag van alle moeders horen dat de tweede bevalling minder erg/lang was dan de eerste
Tot het zover was, weeenstorm, wist niet hoe ik kon blijven ademen, zo veel pijn. Ik heb twee ruggenprikken gekregen, en weeënopwekkers om ze te versterken. De prikken hebben allebei niet gewerkt, prik in mijn been heb ik geweigerd omdat ik niet wilde dat zoontje er last van zou hebben. De weeën waren niet effectief genoeg. Uiteindelijk bijna keizersnede gehad maar op t laatste moment zette de ontsluiting door en werd hij geboren.
Ik weet nu hoe overweldigend mooi dat moment is en dat hou ik voor ogen. Maar ik dacht dat ik geen angst zou hebben. En ik weet dat het toch moet gebeuren en dat ik het over me heen moet laten komen. Maar ik heb opeens meer angst dan bij mijn vorige zwangerschap.
Dus ik wil graag van alle moeders horen dat de tweede bevalling minder erg/lang was dan de eerste
zaterdag 12 januari 2013 om 16:20
quote:wijndop schreef op 12 januari 2013 @ 16:14:
[...]
Niet mee eens. Ik kon me -na de ruggenprik- prima ontspannen en alsnog werd het een keizersnede (al had ik dat echt liever niet gehad).
Dat jij iemand bent bij wie het niet lukte, wil niet zeggen dat het dus bij niemand kan lukken. Vertrouwen is een belangrijke factor in het geboorteproces en jouw ervaring is vervelend, maar dat maakt niet dat het algemene proces van ontspanning ineens niet meer geldt vanwege jou.
[...]
Niet mee eens. Ik kon me -na de ruggenprik- prima ontspannen en alsnog werd het een keizersnede (al had ik dat echt liever niet gehad).
Dat jij iemand bent bij wie het niet lukte, wil niet zeggen dat het dus bij niemand kan lukken. Vertrouwen is een belangrijke factor in het geboorteproces en jouw ervaring is vervelend, maar dat maakt niet dat het algemene proces van ontspanning ineens niet meer geldt vanwege jou.
zaterdag 12 januari 2013 om 16:21
quote:melissa-x schreef op 12 januari 2013 @ 16:04:
Uiteindelijk wordt een kind het snelst, makkelijkst en minst pijnlijk geboren wanneer je helemaal ontspant en het over je heen laat komen. Maar ik begrijp dat dat heel moeilijk is als je eenmaal in deze vicieuze cirkel geraakt bent. Dus ik hoop dat je dat misschien kan voorkomen door nog eens met de verloskundige te praten over hoe dit de vorige keer zo ontstaan is.
Ik wil Ambroos niet bang maken, maar god, wat was ik zen. Enorm zen tijdens de weeën. Beetje hupsen op zo'n gymbal terwijl ik meditatiemuziek luisterde & met Ambroos en de andere Liefe Meiden forumde. Uiteindelijk kreeg de vk medelijden met mij (enorme pijn, maar ontsluiting die niet wilde doorzetten) & heb ik een ruggeprik gehad + weeënopwekkers.
Ambroos, deze zwangerschap verloopt volgens mij al heel anders dan die van Burm, althans zo lijkt het van deze kant. Ik zal voor je duimen voor een veel betere bevalling dan je eerste, maar meer zinnigs kan ik natuurlijk nog niet zeggen.
Uiteindelijk wordt een kind het snelst, makkelijkst en minst pijnlijk geboren wanneer je helemaal ontspant en het over je heen laat komen. Maar ik begrijp dat dat heel moeilijk is als je eenmaal in deze vicieuze cirkel geraakt bent. Dus ik hoop dat je dat misschien kan voorkomen door nog eens met de verloskundige te praten over hoe dit de vorige keer zo ontstaan is.
Ik wil Ambroos niet bang maken, maar god, wat was ik zen. Enorm zen tijdens de weeën. Beetje hupsen op zo'n gymbal terwijl ik meditatiemuziek luisterde & met Ambroos en de andere Liefe Meiden forumde. Uiteindelijk kreeg de vk medelijden met mij (enorme pijn, maar ontsluiting die niet wilde doorzetten) & heb ik een ruggeprik gehad + weeënopwekkers.
Ambroos, deze zwangerschap verloopt volgens mij al heel anders dan die van Burm, althans zo lijkt het van deze kant. Ik zal voor je duimen voor een veel betere bevalling dan je eerste, maar meer zinnigs kan ik natuurlijk nog niet zeggen.
zaterdag 12 januari 2013 om 16:21
quote:ambrosia9 schreef op 12 januari 2013 @ 16:13:
Melissa, bedankt voor je reactie, ga ik meenemen in mijn gesprek met de vk. De weeënopwekkers kreeg ik pas bij zeven cm. De weeënstorm had ik vanaf het moment dat ik thuis kwam na getoucheerd te zijn door de vk met 41+2 dagen. Daar zat tien minuten tussen ofzo. Het overviel me heel erg, dat weet ik nog, zo heftig en helemaal geen tijd om tussen de weeën door even rustig te worden. Ze kwamen achter elkaar, kon zelfs niet met mijn man praten. Dat maakte dat ik zeker na een paar uur echt paniek had.
Heel herkenbaar. Ik heb geen idee of je na een weeenstorm bij de eerste een grote(re) kans hebt dat dat bij je tweede bevalling weer gebeurt. Dat zou ik als ik jou was ook vragen aan de verloskundige.
Overigens wil ik -ondanks een niet erg leuke bevalling- ook graag nog een tweede. Maar ik kijk zeker niet uit naar de bevalling.
Ik hoop echt dat het je meevalt, de ervaring is over het algemeen dat het veel makkelijker gaat volgens vriendinnen (en reageerders hier), wie weet volg je dit keer wel 'het boekje'.
Melissa, bedankt voor je reactie, ga ik meenemen in mijn gesprek met de vk. De weeënopwekkers kreeg ik pas bij zeven cm. De weeënstorm had ik vanaf het moment dat ik thuis kwam na getoucheerd te zijn door de vk met 41+2 dagen. Daar zat tien minuten tussen ofzo. Het overviel me heel erg, dat weet ik nog, zo heftig en helemaal geen tijd om tussen de weeën door even rustig te worden. Ze kwamen achter elkaar, kon zelfs niet met mijn man praten. Dat maakte dat ik zeker na een paar uur echt paniek had.
Heel herkenbaar. Ik heb geen idee of je na een weeenstorm bij de eerste een grote(re) kans hebt dat dat bij je tweede bevalling weer gebeurt. Dat zou ik als ik jou was ook vragen aan de verloskundige.
Overigens wil ik -ondanks een niet erg leuke bevalling- ook graag nog een tweede. Maar ik kijk zeker niet uit naar de bevalling.
Ik hoop echt dat het je meevalt, de ervaring is over het algemeen dat het veel makkelijker gaat volgens vriendinnen (en reageerders hier), wie weet volg je dit keer wel 'het boekje'.
zaterdag 12 januari 2013 om 16:24
quote:ambrosia9 schreef op 12 januari 2013 @ 16:13:
Melissa, bedankt voor je reactie, ga ik meenemen in mijn gesprek met de vk. De weeënopwekkers kreeg ik pas bij zeven cm. De weeënstorm had ik vanaf het moment dat ik thuis kwam na getoucheerd te zijn door de vk met 41+2 dagen. Daar zat tien minuten tussen ofzo. Het overviel me heel erg, dat weet ik nog, zo heftig en helemaal geen tijd om tussen de weeën door even rustig te worden. Ze kwamen achter elkaar, kon zelfs niet met mijn man praten. Dat maakte dat ik zeker na een paar uur echt paniek had.Dus de weeënstorm lijkt, als ik het goed begrijp, te zijn ontstaan na of door het toucheren? Misschien kun je je dan afvragen of je nog getoucheerd wil worden. Toucheren heeft op zich geen gezondheidsvoordelen en kan (door pijn en/of stress die het bij sommigen oplevert) zelfs nadelig zijn. Er zijn steeds meer vrouwen die toucheren weigeren of tot een minimum beperken. Als er nog veel getoucheerd wordt en jou niet is verteld dat dit een vrije keuze van jou is, kan het ook zijn dat de verloskundige nog een beetje "oude" gewoontes heeft. Of je getoucheerd wil worden, kun je als het goed is met haar overleggen.
Melissa, bedankt voor je reactie, ga ik meenemen in mijn gesprek met de vk. De weeënopwekkers kreeg ik pas bij zeven cm. De weeënstorm had ik vanaf het moment dat ik thuis kwam na getoucheerd te zijn door de vk met 41+2 dagen. Daar zat tien minuten tussen ofzo. Het overviel me heel erg, dat weet ik nog, zo heftig en helemaal geen tijd om tussen de weeën door even rustig te worden. Ze kwamen achter elkaar, kon zelfs niet met mijn man praten. Dat maakte dat ik zeker na een paar uur echt paniek had.Dus de weeënstorm lijkt, als ik het goed begrijp, te zijn ontstaan na of door het toucheren? Misschien kun je je dan afvragen of je nog getoucheerd wil worden. Toucheren heeft op zich geen gezondheidsvoordelen en kan (door pijn en/of stress die het bij sommigen oplevert) zelfs nadelig zijn. Er zijn steeds meer vrouwen die toucheren weigeren of tot een minimum beperken. Als er nog veel getoucheerd wordt en jou niet is verteld dat dit een vrije keuze van jou is, kan het ook zijn dat de verloskundige nog een beetje "oude" gewoontes heeft. Of je getoucheerd wil worden, kun je als het goed is met haar overleggen.
zaterdag 12 januari 2013 om 16:26
quote:melissa-x schreef op 12 januari 2013 @ 16:20:
[...]
Dat jij iemand bent bij wie het niet lukte, wil niet zeggen dat het dus bij niemand kan lukken. Vertrouwen is een belangrijke factor in het geboorteproces en jouw ervaring is vervelend, maar dat maakt niet dat het algemene proces van ontspanning ineens niet meer geldt vanwege jou.
Heb je misschien wel gelijk in. Maar ik merk dat ik dit soort opmerkingen lastig vind. Alsof ik niet genoeg heb ontspannen en het daardoor niet gelukt is. Vast niet je bedoeling, maar je krijgt regelmatig dit soort opmerkingen als je een (spoed) keizersnede hebt gehad. Alsof je dan niet genoeg je best hebt gedaan, krijg ik soms de indruk.
Maar goed, om on topic te blijven: natuurlijk is het goed om vertrouwen te hebben in je eigen lichaam. En het is je tenslotte al een keer gelukt!
[...]
Dat jij iemand bent bij wie het niet lukte, wil niet zeggen dat het dus bij niemand kan lukken. Vertrouwen is een belangrijke factor in het geboorteproces en jouw ervaring is vervelend, maar dat maakt niet dat het algemene proces van ontspanning ineens niet meer geldt vanwege jou.
Heb je misschien wel gelijk in. Maar ik merk dat ik dit soort opmerkingen lastig vind. Alsof ik niet genoeg heb ontspannen en het daardoor niet gelukt is. Vast niet je bedoeling, maar je krijgt regelmatig dit soort opmerkingen als je een (spoed) keizersnede hebt gehad. Alsof je dan niet genoeg je best hebt gedaan, krijg ik soms de indruk.
Maar goed, om on topic te blijven: natuurlijk is het goed om vertrouwen te hebben in je eigen lichaam. En het is je tenslotte al een keer gelukt!
zaterdag 12 januari 2013 om 16:28
Ik weet dat je dit graag wilt horen, maar in mijn geval was het ook serieus echt zo: de tweede was zo'n een stuk makkelijker als de eerste! Weet nog dat ik dacht: okee nu wordt het menens en me mentaal voorbereidde op de gruwelijke finale en toen lag dat kind er ineens. Huhhh....? Nu al?
Geweldig gevoel was dat. Ik kan het zo weer oproepen, echt waar. Ik hoop voor jou hetzelfde Ambrosia!
(Één nadeel: ik dacht dat die lijn zich wel door zou zetten maar helaas bleef jongste niet zo makkelijk. Maar die bevalling was mooi binnen!)
Geweldig gevoel was dat. Ik kan het zo weer oproepen, echt waar. Ik hoop voor jou hetzelfde Ambrosia!
(Één nadeel: ik dacht dat die lijn zich wel door zou zetten maar helaas bleef jongste niet zo makkelijk. Maar die bevalling was mooi binnen!)
zaterdag 12 januari 2013 om 16:29
Melissa, ook een goed punt, toucheren was eigenlijk geen keuze. Met veertig weken werd me verteld dat ze met 41 weken zouden gaan toucheren om te voorkomen dat ik te ver over tijd zou raken. Dan zou ik misschien ingeleid moeten worden. Ik vond het heel pijnlijk en had al weeën voor ik bij de auto was. Dat had ik niet verwacht. Misschien komt het wel veel rustiger op gang als ik dat niet laat doen. Maar gewoon rustig afwacht.
zaterdag 12 januari 2013 om 16:31
zaterdag 12 januari 2013 om 16:33
quote:wijndop schreef op 12 januari 2013 @ 16:26:
[...]
Heb je misschien wel gelijk in. Maar ik merk dat ik dit soort opmerkingen lastig vind. Alsof ik niet genoeg heb ontspannen en het daardoor niet gelukt is. Vast niet je bedoeling, maar je krijgt regelmatig dit soort opmerkingen als je een (spoed) keizersnede hebt gehad. Alsof je dan niet genoeg je best hebt gedaan, krijg ik soms de indruk.
Maar goed, om on topic te blijven: natuurlijk is het goed om vertrouwen te hebben in je eigen lichaam. En het is je tenslotte al een keer gelukt!Oh, sorry als het zo overkwam. Als het bij jou niet gelukt is, kan dit natuurlijk ook door heel veel andere factoren komen. En zelfs al zou het veroorzaakt zijn door te weinig ontspanning, dan nog wordt de mate waarin je je kunt ontspannen voor een groot deel door je omgeving bepaald. Vrouwen die in het ziekenhuis bevallen ontspannen zich vaak slechter en doen langer over bevallen (ook de vrouwen zonder medische indicatie), maar dit zegt wat mij betreft meer over de ziekenhuisomgeving dan over de vrouw zelf.
[...]
Heb je misschien wel gelijk in. Maar ik merk dat ik dit soort opmerkingen lastig vind. Alsof ik niet genoeg heb ontspannen en het daardoor niet gelukt is. Vast niet je bedoeling, maar je krijgt regelmatig dit soort opmerkingen als je een (spoed) keizersnede hebt gehad. Alsof je dan niet genoeg je best hebt gedaan, krijg ik soms de indruk.
Maar goed, om on topic te blijven: natuurlijk is het goed om vertrouwen te hebben in je eigen lichaam. En het is je tenslotte al een keer gelukt!Oh, sorry als het zo overkwam. Als het bij jou niet gelukt is, kan dit natuurlijk ook door heel veel andere factoren komen. En zelfs al zou het veroorzaakt zijn door te weinig ontspanning, dan nog wordt de mate waarin je je kunt ontspannen voor een groot deel door je omgeving bepaald. Vrouwen die in het ziekenhuis bevallen ontspannen zich vaak slechter en doen langer over bevallen (ook de vrouwen zonder medische indicatie), maar dit zegt wat mij betreft meer over de ziekenhuisomgeving dan over de vrouw zelf.
zaterdag 12 januari 2013 om 16:36
quote:ambrosia9 schreef op 12 januari 2013 @ 16:29:
Melissa, ook een goed punt, toucheren was eigenlijk geen keuze. Met veertig weken werd me verteld dat ze met 41 weken zouden gaan toucheren om te voorkomen dat ik te ver over tijd zou raken. Dan zou ik misschien ingeleid moeten worden. Ik vond het heel pijnlijk en had al weeën voor ik bij de auto was. Dat had ik niet verwacht. Misschien komt het wel veel rustiger op gang als ik dat niet laat doen. Maar gewoon rustig afwacht.Ik kan er niet alles over zeggen, maar na wat je nu allemaal verteld hebt klinkt het een beetje alsof je in een medische cirkel terecht bent gekomen: de ene medische interventie veroorzaakt vaak de andere. In dat geval zou ik wat kritischer tegenover de manier staan waarop de start plaatsvindt: in een rustige omgeving, bij voorkeur natuurlijk en strippen/toucheren, tenzij je er zelf behoefte aan hebt, gewoon niet laten doen. Je lichaam raakt dan minder in de war en mentaal heb je ook meer het gevoel dat je zelf de controle hebt.
Melissa, ook een goed punt, toucheren was eigenlijk geen keuze. Met veertig weken werd me verteld dat ze met 41 weken zouden gaan toucheren om te voorkomen dat ik te ver over tijd zou raken. Dan zou ik misschien ingeleid moeten worden. Ik vond het heel pijnlijk en had al weeën voor ik bij de auto was. Dat had ik niet verwacht. Misschien komt het wel veel rustiger op gang als ik dat niet laat doen. Maar gewoon rustig afwacht.Ik kan er niet alles over zeggen, maar na wat je nu allemaal verteld hebt klinkt het een beetje alsof je in een medische cirkel terecht bent gekomen: de ene medische interventie veroorzaakt vaak de andere. In dat geval zou ik wat kritischer tegenover de manier staan waarop de start plaatsvindt: in een rustige omgeving, bij voorkeur natuurlijk en strippen/toucheren, tenzij je er zelf behoefte aan hebt, gewoon niet laten doen. Je lichaam raakt dan minder in de war en mentaal heb je ook meer het gevoel dat je zelf de controle hebt.
zaterdag 12 januari 2013 om 16:37
Ik denk ook dat je strippen bedoelt.
Voor zover ik begrepen heb, zijn er nieuwe richtlijnen die voorschrijven dat 'doorlopen' na 41 weken niet meer geadviseerd wordt.
Vraag dat ook eens aan je verloskundige. En geef aan dat jij -indien je weer over de 40-41 weken heengaat- liever het natuurlijke beloop afwacht en wat haar advies daarin is.
Van een richtlijn kun je altijd afwijken, maar dan wel als je daar goede informatie over hebt gekregen en dus een goede afweging hebt kunnen maken, vind ik.
Voor zover ik begrepen heb, zijn er nieuwe richtlijnen die voorschrijven dat 'doorlopen' na 41 weken niet meer geadviseerd wordt.
Vraag dat ook eens aan je verloskundige. En geef aan dat jij -indien je weer over de 40-41 weken heengaat- liever het natuurlijke beloop afwacht en wat haar advies daarin is.
Van een richtlijn kun je altijd afwijken, maar dan wel als je daar goede informatie over hebt gekregen en dus een goede afweging hebt kunnen maken, vind ik.
zaterdag 12 januari 2013 om 16:45
zaterdag 12 januari 2013 om 16:53
Ik heb tijdens de tweede zwangerschap een betere begeleiding van de zwangerschap en bevalling georganiseerd, daardoor ging ik er zelf al prettiger en meer ontspannen in. De tweede bevalling was ook pijnlijk, van hetzelfde niveau als de eerste. Omdat ik zelf wist wat er komen ging, was ik er een stuk rustiger onder. Het ging al met al ook duidelijk sneller.
Wat ik achteraf gezien wel stukken heftiger vond, waren de naweeen. De eerste keer waren die vervelend, de tweede keer waren ze echt naar, vond het bijna gemener dan de weeen van de bevalling zelf.
Wat ik achteraf gezien wel stukken heftiger vond, waren de naweeen. De eerste keer waren die vervelend, de tweede keer waren ze echt naar, vond het bijna gemener dan de weeen van de bevalling zelf.
zaterdag 12 januari 2013 om 16:59
Ambrosia, heel herkenbaar hoor. Mijn eerste bevalling ging niet van een leien dakje, mede doordat zoon 1 best fors was en ik geen goede persweeën had. Hij is met de vacuumpomp gehaald en ik heb daar nog vrij lang pijn door gehad.
Dus ik zag best op tegen de 2e bevalling (was weer een flinke jongen, bijna hetzelfde qua formaat als broer). Maar goed, die duurde ongeveer 3 uur, natuurlijk was het niet pijnloos, maar ik heb het nu helemaal zelf gekund en had 3 hechtingen ofzo. Vergeleken met de eerste was het echt een 'makkie'
Hoop dat het jou zo ook vergaat, zet hem op!
Dus ik zag best op tegen de 2e bevalling (was weer een flinke jongen, bijna hetzelfde qua formaat als broer). Maar goed, die duurde ongeveer 3 uur, natuurlijk was het niet pijnloos, maar ik heb het nu helemaal zelf gekund en had 3 hechtingen ofzo. Vergeleken met de eerste was het echt een 'makkie'
Hoop dat het jou zo ook vergaat, zet hem op!
Stressed is just desserts spelled backwards
zaterdag 12 januari 2013 om 16:59
quote:Miffy schreef op 12 januari 2013 @ 16:47:
Wijndop, ik ben onlangs bevallen, en in mijn omgeving is het beleid dat tussen 41 en 42 weken zolang het goed gaat (goed ctg, voldoende vruchtwater) de beslissing over al dan niet inleiden aan de vrouw is, niet dat er bij 41 weken per se ingeleid wordt.Klopt, er wordt tegenwoordig kritischer gekeken of inleiden wel echt nodig is. Toch is er nog steeds sprake van "gemaksdiagnostiek": vanwege de kostenefficiëntie wordt na 42 weken zelden onderzocht of het kind behoort tot degenen die inderdaad risico lopen door nog te blijven zitten, of dat dit kind gewoon tot de uitersten behoort (tenslotte kent ieder gemiddelde uitersten en een lange cyclus of erfelijkheid kan een gezonde reden zijn om kinderen langer te dragen). Mocht je in die situatie komen en twijfelen of er wel genoeg reden is om de geboorte over te laten aan alle medische interventies (inleiden, vliezen breken, vaker eindigend in kunstverlossing etc), dan kun je nog om uitgebreider onderzoek vragen van een gynaecoloog, maar dit moet je dan wel vaak zelf betalen. Naar schatting wordt in Nederland slechts 1 op de 500 ingeleide geboortes daadwerkelijk ingeleid om gevaar te voorkomen. De andere babies die zijn ingeleid hebben helaas te maken met 'gemaksdiagnostiek', want toch zonde is van de geboorte-ervaring van de moeder en de onnodige 'agressie' op het kind.
Wijndop, ik ben onlangs bevallen, en in mijn omgeving is het beleid dat tussen 41 en 42 weken zolang het goed gaat (goed ctg, voldoende vruchtwater) de beslissing over al dan niet inleiden aan de vrouw is, niet dat er bij 41 weken per se ingeleid wordt.Klopt, er wordt tegenwoordig kritischer gekeken of inleiden wel echt nodig is. Toch is er nog steeds sprake van "gemaksdiagnostiek": vanwege de kostenefficiëntie wordt na 42 weken zelden onderzocht of het kind behoort tot degenen die inderdaad risico lopen door nog te blijven zitten, of dat dit kind gewoon tot de uitersten behoort (tenslotte kent ieder gemiddelde uitersten en een lange cyclus of erfelijkheid kan een gezonde reden zijn om kinderen langer te dragen). Mocht je in die situatie komen en twijfelen of er wel genoeg reden is om de geboorte over te laten aan alle medische interventies (inleiden, vliezen breken, vaker eindigend in kunstverlossing etc), dan kun je nog om uitgebreider onderzoek vragen van een gynaecoloog, maar dit moet je dan wel vaak zelf betalen. Naar schatting wordt in Nederland slechts 1 op de 500 ingeleide geboortes daadwerkelijk ingeleid om gevaar te voorkomen. De andere babies die zijn ingeleid hebben helaas te maken met 'gemaksdiagnostiek', want toch zonde is van de geboorte-ervaring van de moeder en de onnodige 'agressie' op het kind.
zaterdag 12 januari 2013 om 17:18
quote:Miffy schreef op 12 januari 2013 @ 16:47:
Wijndop, ik ben onlangs bevallen, en in mijn omgeving is het beleid dat tussen 41 en 42 weken zolang het goed gaat (goed ctg, voldoende vruchtwater) de beslissing over al dan niet inleiden aan de vrouw is, niet dat er bij 41 weken per se ingeleid wordt.
Ik weet het hoor, het wisselt nog sterk in Nederland. In mijn verloskundigenpraktijk vertelden ze zelfs dat -binnen dezelfde grote stad- het nog per ziekenhuis wisselde. Ik ben trouwens zelf niet ingeleid, al was in het ziekenhuis waar ik beviel de 'niet doorlopen na 41 weken' van kracht, tenzij de zwangere daar zelf voor koos. Ik weet weinig af van het verhaal wat Melissa hierboven beschrijft (over de gemaksinleiding), maar ik zou in ieder geval heel goede informatie willen en daarna een keuze maken.
En misschien is die keuze ook wel ' geen ingrepen' hoor. Al had ik een weeenstorm zonder voorafgaande ingrepen. Ik heb diep respect voor vrouwen die dat aankunnen zonder pijnstilling.
Wijndop, ik ben onlangs bevallen, en in mijn omgeving is het beleid dat tussen 41 en 42 weken zolang het goed gaat (goed ctg, voldoende vruchtwater) de beslissing over al dan niet inleiden aan de vrouw is, niet dat er bij 41 weken per se ingeleid wordt.
Ik weet het hoor, het wisselt nog sterk in Nederland. In mijn verloskundigenpraktijk vertelden ze zelfs dat -binnen dezelfde grote stad- het nog per ziekenhuis wisselde. Ik ben trouwens zelf niet ingeleid, al was in het ziekenhuis waar ik beviel de 'niet doorlopen na 41 weken' van kracht, tenzij de zwangere daar zelf voor koos. Ik weet weinig af van het verhaal wat Melissa hierboven beschrijft (over de gemaksinleiding), maar ik zou in ieder geval heel goede informatie willen en daarna een keuze maken.
En misschien is die keuze ook wel ' geen ingrepen' hoor. Al had ik een weeenstorm zonder voorafgaande ingrepen. Ik heb diep respect voor vrouwen die dat aankunnen zonder pijnstilling.
zaterdag 12 januari 2013 om 17:20
Ook ik zou adviseren om niet te laten strippen/inleiden.
Zelf was ik niet te strippen omdat er geen ontsluiting was en ben uiteindelijk spontaan met 42 wkn bevallen. Elke dag controle laatste week (was hele zwangerschap al bij gyn), maar gyn zag geen reden tot inleiden. De bevalling duurde maar een paar uurtjes en zonder scheuren en ik heb het niet als pijnlijk ervaren. Ze kwam omdat het haar tijd was en we er samen klaar voor waren.
Zelf was ik niet te strippen omdat er geen ontsluiting was en ben uiteindelijk spontaan met 42 wkn bevallen. Elke dag controle laatste week (was hele zwangerschap al bij gyn), maar gyn zag geen reden tot inleiden. De bevalling duurde maar een paar uurtjes en zonder scheuren en ik heb het niet als pijnlijk ervaren. Ze kwam omdat het haar tijd was en we er samen klaar voor waren.
zaterdag 12 januari 2013 om 17:27
quote:aaquamarine schreef op 12 januari 2013 @ 15:44:
Eigenlijk moet je de tweede bevalling net zo blanco in gaan als de eerste, want je kunt absoluut niet weten hoe het zal gaan (al snap ik natuurlijk dat dat heel moeilijk is).
Mijn eerste bevalling was een hel die 17 uur duurde en eindigde in een keizersnede. Geen ruggenprik gehad ondanks dat ik de pijn echt ondraaglijk vond. Geen wonder dus dat ik vreselijk opzag tegen de tweede bevalling, maar dat bleek een eitje te zijn. Het was in anderhalf uur gepiept en ik heb nooit pijn gehad die ik echt heel erg vond (wist zeker dat het nog wel erger zou worden, maar toen was ze er al). Ik zou het zo nog 10 keer doen op die manier.
Wat ik ook heb gemerkt, is dat het je op het laatst niet meer kan schelen wat er komen gaat. Je wil vanaf een week of 37 zó graag dat dat kind er nou eens uitkomt, dat het je niks meer uitmaakt hóe. Dat is een voordeel
Heel veel succes, het komt vast goed!
Fijn, dit positieve verhaal. Geeft mij ook weer moed.
Ambrosia, het komt misschien doordat je om positieve ervaringen vraagt, maar tot nu toe lees ik eigenlijk alleen maar ervaringen van vrouwen bij wie het bij de tweede echt makkelijker was! Geeft hoop toch?
Eigenlijk moet je de tweede bevalling net zo blanco in gaan als de eerste, want je kunt absoluut niet weten hoe het zal gaan (al snap ik natuurlijk dat dat heel moeilijk is).
Mijn eerste bevalling was een hel die 17 uur duurde en eindigde in een keizersnede. Geen ruggenprik gehad ondanks dat ik de pijn echt ondraaglijk vond. Geen wonder dus dat ik vreselijk opzag tegen de tweede bevalling, maar dat bleek een eitje te zijn. Het was in anderhalf uur gepiept en ik heb nooit pijn gehad die ik echt heel erg vond (wist zeker dat het nog wel erger zou worden, maar toen was ze er al). Ik zou het zo nog 10 keer doen op die manier.
Wat ik ook heb gemerkt, is dat het je op het laatst niet meer kan schelen wat er komen gaat. Je wil vanaf een week of 37 zó graag dat dat kind er nou eens uitkomt, dat het je niks meer uitmaakt hóe. Dat is een voordeel
Heel veel succes, het komt vast goed!
Fijn, dit positieve verhaal. Geeft mij ook weer moed.
Ambrosia, het komt misschien doordat je om positieve ervaringen vraagt, maar tot nu toe lees ik eigenlijk alleen maar ervaringen van vrouwen bij wie het bij de tweede echt makkelijker was! Geeft hoop toch?
zaterdag 12 januari 2013 om 17:43
Ik had ook een dramabevalling bij de eerste. Ook een weeenstorm...man wat een pijn...het ging wel snel want binnen een uur lag ik op de OK voor een spoedkeisersnede omat de baby de weeenstorm ook niet trok.
Ondanks dat ik "maar een uur" een weeenstorm had (overigens echt vanuit het niets, dus het overviel me nogal, voor de eerste wee nergens last van en toen opeens een weeenstorm en maar met moeite het ziekenhuis bereikt).
Ik was ook enorm zenuwachtig voor de tweede: ik kreeg s nachts een soort voor mij heel lichte weeen, geen noemenswaardige pijn, maar ik had er wel elke minuut een, dus toen toch maar naar het ziekenhuis. Verwachte naar huis gestuurd te worden, omdat het meer harde buiken leken dan weeen. Bleek ik 10 cm ontsluiting te hebben Helaas vervolgens wel weer een spoedkeizersnede, maar deze bevalling viel me 100% mee. De weeen die ik had waren echt prima te doen en echt niet zo pijnlijk in vergelijking met de weeenstorm.
En, om me heen hoor ik toch de meesten vertellen dat de tweede makkelijker gaat en echt, de ene bevalling is echt de andere niet. Ik stond er ech verbaasd over dat weeen zo verschillend kunnen voelen per bevalling.
Ondanks dat ik "maar een uur" een weeenstorm had (overigens echt vanuit het niets, dus het overviel me nogal, voor de eerste wee nergens last van en toen opeens een weeenstorm en maar met moeite het ziekenhuis bereikt).
Ik was ook enorm zenuwachtig voor de tweede: ik kreeg s nachts een soort voor mij heel lichte weeen, geen noemenswaardige pijn, maar ik had er wel elke minuut een, dus toen toch maar naar het ziekenhuis. Verwachte naar huis gestuurd te worden, omdat het meer harde buiken leken dan weeen. Bleek ik 10 cm ontsluiting te hebben Helaas vervolgens wel weer een spoedkeizersnede, maar deze bevalling viel me 100% mee. De weeen die ik had waren echt prima te doen en echt niet zo pijnlijk in vergelijking met de weeenstorm.
En, om me heen hoor ik toch de meesten vertellen dat de tweede makkelijker gaat en echt, de ene bevalling is echt de andere niet. Ik stond er ech verbaasd over dat weeen zo verschillend kunnen voelen per bevalling.
