Zwanger
alle pijlers
zwanger en down, wisselende stemmingen
maandag 11 februari 2013 om 01:07
Hallo,
Ik ben nu ongeveer 6 maanden zwanger, de relatie met de vader is niet makkelijk, waar ik veel last van heb zijn wisselende stemmingen, echt somber en down kunnen zijn, en het gevoel hebben vast te zitten in mn leven.
Wat ik ook raar vind is dat de vader die ik voor de zwangerschap heel knap en aantrekkelijk vond, dat ik die nu afstotelijk vind en vreemd vind ruiken, komt dit allemaal door de hormonen? Ook kan ik het niet verdragen als hij vriendelijk tegen me doet, dan zou ik wel kunnen gillen, kortom ik voel me slecht in mn vel..
Heeft iemand ook die ervaringen want ik voel me er slecht bij en ook schuldig naar de vader van mn kind toe, maar ik kan er ook niks aan doen!
Ik ben nu ongeveer 6 maanden zwanger, de relatie met de vader is niet makkelijk, waar ik veel last van heb zijn wisselende stemmingen, echt somber en down kunnen zijn, en het gevoel hebben vast te zitten in mn leven.
Wat ik ook raar vind is dat de vader die ik voor de zwangerschap heel knap en aantrekkelijk vond, dat ik die nu afstotelijk vind en vreemd vind ruiken, komt dit allemaal door de hormonen? Ook kan ik het niet verdragen als hij vriendelijk tegen me doet, dan zou ik wel kunnen gillen, kortom ik voel me slecht in mn vel..
Heeft iemand ook die ervaringen want ik voel me er slecht bij en ook schuldig naar de vader van mn kind toe, maar ik kan er ook niks aan doen!
maandag 11 februari 2013 om 01:30
maandag 11 februari 2013 om 02:29
Ik krijg soms echt van die haatgedachten over me, kan voor het minste uit mn vel springen en de vader van mn kind vind ik echt stinken, ik word misselijk van zijn geur nu ik zwanger ben terwijl ik voor de zwangerschap hem heel aantrekkelijk vond en goed vond ruiken, ik vraag me zelfs vaak af hoe ik met hem ooit naar bed heb kunnen gaan, want ik kan echt van hem kotsen nu.. ik heb dus echt last van mn hormonen, soms ben ik dolgelukkig met dit kindje en soms wou ik dat ik terug vrij was..
Als de vader lief is tegen me dan doe ik wat lief terug uit schuldgevoel maar eigenlijk kan ik zijn lief-doen niet verdragen en wou ik dat ik hem kon wegtoveren.. hij kan echt ontroerd doen en doet zo overbezorgd om me en daar word ik pisnijdig om, dan voel ik me zo betutteld en gevangen..
Ik woon niet samen met de vader en vraag me af of hij wel de juiste man is voor me
Als de vader lief is tegen me dan doe ik wat lief terug uit schuldgevoel maar eigenlijk kan ik zijn lief-doen niet verdragen en wou ik dat ik hem kon wegtoveren.. hij kan echt ontroerd doen en doet zo overbezorgd om me en daar word ik pisnijdig om, dan voel ik me zo betutteld en gevangen..
Ik woon niet samen met de vader en vraag me af of hij wel de juiste man is voor me
maandag 11 februari 2013 om 02:56
Oh, haatgedachten heb je ook nog.
Ben zelf nooit zwanger geweest, dus wat betreft heb ik geen recht van spreken misschien, maar ik vind het toch niet zo florissant overkomen allemaal. Vooral niet omdat je heel afstandelijk over 'de vader' schrijft. Hij is ook mens en niet alleen de vader of een spermadonor.
Ben zelf nooit zwanger geweest, dus wat betreft heb ik geen recht van spreken misschien, maar ik vind het toch niet zo florissant overkomen allemaal. Vooral niet omdat je heel afstandelijk over 'de vader' schrijft. Hij is ook mens en niet alleen de vader of een spermadonor.
maandag 11 februari 2013 om 07:18
soms ben ik dolgelukkig met dit kindje en soms wou ik dat ik terug vrij was..
Petra: bovenstaande vind ik best heftig om te lezen. Ook heftig voor jou en voor het kindje. Ik denk dat jij dringend wat mentale ondersteuning nodig hebt om het wat rustiger in je hoofd te krijgen. Bespreek dit met je verloskundige. Hopelijk kun je hulp vinden en nog gaan genieten van de zwangerschap.
Wat betreft die vader: is het geen optie hem minder vaak te zien dat je hem, als je hem ziet, dan beter om je heen kunt verdragen? Is hij ook je vriend of alleen een verwekker? Kun je dit met hem bespreken?
Met deze opmerking ga ik me vast op glad ijs begeven: het is ook een voorrecht om zwanger te mogen zijn. Verman je dan ook een beetje. We kunnen niet altijd alles maar afschuiven op de zwangerschapshormonen (welke heus ook wel hun aandeel zullen leveren). Maar ja ik heb dan persoonlijk ook wel een heel erg hoog "niet lullen maar poetsen" instelling
Succes en doe wat met de tips die her en der gegeven worden. De situatie zal niet uit zichzelf veranderen meid.
Petra: bovenstaande vind ik best heftig om te lezen. Ook heftig voor jou en voor het kindje. Ik denk dat jij dringend wat mentale ondersteuning nodig hebt om het wat rustiger in je hoofd te krijgen. Bespreek dit met je verloskundige. Hopelijk kun je hulp vinden en nog gaan genieten van de zwangerschap.
Wat betreft die vader: is het geen optie hem minder vaak te zien dat je hem, als je hem ziet, dan beter om je heen kunt verdragen? Is hij ook je vriend of alleen een verwekker? Kun je dit met hem bespreken?
Met deze opmerking ga ik me vast op glad ijs begeven: het is ook een voorrecht om zwanger te mogen zijn. Verman je dan ook een beetje. We kunnen niet altijd alles maar afschuiven op de zwangerschapshormonen (welke heus ook wel hun aandeel zullen leveren). Maar ja ik heb dan persoonlijk ook wel een heel erg hoog "niet lullen maar poetsen" instelling
Succes en doe wat met de tips die her en der gegeven worden. De situatie zal niet uit zichzelf veranderen meid.
maandag 11 februari 2013 om 08:39
Ik ben erg van de 'niet lullen maar poetsen'. Toch kon ik tijdens mijn zwangerschappen alleen maar werken. Verder niks. Geen huishouden, geen sociaal leven, geen sport. Ik voelde me vooral op huishoudgebied regelmatig een verwend prinsesje; je kan toch wel even iets doen.
Nu de baby 3mnd is en ik merk hoe makkelijk uitruimen van vaatwasser gaat voel ik me beter. Het ging echt niet en nu gelukkig weer wél. Dus doe ik weer mee.
TO, ik had lijfelijk last. In je hoofd kan net zo goed. Daar is steeds meer over bekend, de verloskundigen kennen het. Stomme hormonen hè.
Praat met de verloskundige. Je hoeft geen heppiedepep zwangere te zijn, maar hier zou ik zeker over praten.
succes!
Nu de baby 3mnd is en ik merk hoe makkelijk uitruimen van vaatwasser gaat voel ik me beter. Het ging echt niet en nu gelukkig weer wél. Dus doe ik weer mee.
TO, ik had lijfelijk last. In je hoofd kan net zo goed. Daar is steeds meer over bekend, de verloskundigen kennen het. Stomme hormonen hè.
Praat met de verloskundige. Je hoeft geen heppiedepep zwangere te zijn, maar hier zou ik zeker over praten.
succes!
maandag 11 februari 2013 om 08:39
Hadden jullie een relatie voor je zwanger werd? Hoe lang? Wat voor een relatie? Wonen jullie samen of apart? Hebben jullie bewust voor een kindje gekozen samen?
Ben zelf ook bijna 6 maanden zwanger. Herken je gevoelens absoluut niet. Maar doe wel mee aan een onderzoek naar depressieve gevoelens tijdens en na een zwangerschap. De gevoelens die jij beschrijft komen wel gedeeltelijk terug in die vragenlijsten. Muv die over je partner (zo noem ik hem dan maar even)
Ik zou je gevoelens zsm bespreken met de verloskundige en je partner.
Ben zelf ook bijna 6 maanden zwanger. Herken je gevoelens absoluut niet. Maar doe wel mee aan een onderzoek naar depressieve gevoelens tijdens en na een zwangerschap. De gevoelens die jij beschrijft komen wel gedeeltelijk terug in die vragenlijsten. Muv die over je partner (zo noem ik hem dan maar even)
Ik zou je gevoelens zsm bespreken met de verloskundige en je partner.
maandag 11 februari 2013 om 10:46
quote:Linda77 schreef op 11 februari 2013 @ 07:18:
Met deze opmerking ga ik me vast op glad ijs begeven: het is ook een voorrecht om zwanger te mogen zijn. Verman je dan ook een beetje. We kunnen niet altijd alles maar afschuiven op de zwangerschapshormonen (welke heus ook wel hun aandeel zullen leveren). Maar ja ik heb dan persoonlijk ook wel een heel erg hoog "niet lullen maar poetsen" instelling
Ben jij al zwanger geweest? Dan vind ik het oprecht fijn voor je dat jij je zwangerschap zo hebt mogen ervaren maar ik kon me vermannen wat ik wou en toch voelde ik me depressief. Ik heb heel erg mijn best gedaan dat niet voortdurend af te reageren op Kazman, maar toen ik op een gegeven moment alleen nog maar op de bank wou zappen, had hij het ook zwaar. Ik had nooit kunnen denken dat je van een zwangerschap zo kunt veranderen, maar het overkwam mij wel.
Daar moet ik bij zeggen, dat ik ondanks dat klotegevoel, wel steeds blij kon zijn dat wij een kind kregen. Dát vond ik echt leuk en daar was ik ook echt blij mee.
TO, was jullie relatie voor de zwangerschap wel goed? Dan zou ik proberen om daar af en toe over na te denken, waarom vond je deze man zo leuk? Met een beetje mazzel vind je dat nu dan wat makkelijker terug.
Zeg het verder alsjeblieft tegen je verloskundige, want dit kun je niet alleen als je er zo diep in zit.
Met deze opmerking ga ik me vast op glad ijs begeven: het is ook een voorrecht om zwanger te mogen zijn. Verman je dan ook een beetje. We kunnen niet altijd alles maar afschuiven op de zwangerschapshormonen (welke heus ook wel hun aandeel zullen leveren). Maar ja ik heb dan persoonlijk ook wel een heel erg hoog "niet lullen maar poetsen" instelling
Ben jij al zwanger geweest? Dan vind ik het oprecht fijn voor je dat jij je zwangerschap zo hebt mogen ervaren maar ik kon me vermannen wat ik wou en toch voelde ik me depressief. Ik heb heel erg mijn best gedaan dat niet voortdurend af te reageren op Kazman, maar toen ik op een gegeven moment alleen nog maar op de bank wou zappen, had hij het ook zwaar. Ik had nooit kunnen denken dat je van een zwangerschap zo kunt veranderen, maar het overkwam mij wel.
Daar moet ik bij zeggen, dat ik ondanks dat klotegevoel, wel steeds blij kon zijn dat wij een kind kregen. Dát vond ik echt leuk en daar was ik ook echt blij mee.
TO, was jullie relatie voor de zwangerschap wel goed? Dan zou ik proberen om daar af en toe over na te denken, waarom vond je deze man zo leuk? Met een beetje mazzel vind je dat nu dan wat makkelijker terug.
Zeg het verder alsjeblieft tegen je verloskundige, want dit kun je niet alleen als je er zo diep in zit.
maandag 11 februari 2013 om 12:46
soms ben ik dolgelukkig met dit kindje en soms wou ik dat ik terug vrij was..
Met mijn reactie doelde ik dus op bovenstaande opmerking van TO en niet op jouw persoonlijke situatie want die ken ik niet. Probeer je niet aangesproken en aangevallen te voelen daar doel ik absoluut niet op. Ik ben gewoon van mening dat over het algemeen dames tijdens een zwangerschap snel en veel klagen. Ik zeg dus niet iedereen en ik zeg ook niet dat het nooit onterecht is. Dit is puur mijn mening gebaseerd op wat ik in de realiteit veel merk.
Vermannen => vrij zijn. Bereid je maar voor wat er te wachten staat als het kindje er eenmaal is. Wederom niet lullig bedoeld hoor. Dus daarom mijn advies om hulp te zoeken.
Ja, ben zwanger geweest en heb nu een dochter van 5 maanden.
Met mijn reactie doelde ik dus op bovenstaande opmerking van TO en niet op jouw persoonlijke situatie want die ken ik niet. Probeer je niet aangesproken en aangevallen te voelen daar doel ik absoluut niet op. Ik ben gewoon van mening dat over het algemeen dames tijdens een zwangerschap snel en veel klagen. Ik zeg dus niet iedereen en ik zeg ook niet dat het nooit onterecht is. Dit is puur mijn mening gebaseerd op wat ik in de realiteit veel merk.
Vermannen => vrij zijn. Bereid je maar voor wat er te wachten staat als het kindje er eenmaal is. Wederom niet lullig bedoeld hoor. Dus daarom mijn advies om hulp te zoeken.
Ja, ben zwanger geweest en heb nu een dochter van 5 maanden.
maandag 11 februari 2013 om 15:08
Ik voel me niet aangevallen hoor, ik voel me wel geroepen om meningen als de jouwe een beetje bij te stellen
Ik zie bijna alleen maar vrouwen in mijn omgeving die vreselijk genieten van hun zwangerschap, alleen maar blij zijn en nergens last van hebben (ok, ik chargeer een beetje, maar hier lijkt het wel het meest op). Als je dan écht ergens last van hebt, en vooral als dat iets niet fysieks is (zoals uitdrogingsverschijnselen door het overgeven, want dan snapt iedereen wel dat je een beetje klaagt), is het heel lastig om daar over te kunnen praten (en dan heb ik het niet over oeverloos zeuren, maar over concreet je ei kwijt kunnen omdat je het echt moeilijk hebt).
Hoe vaak ik niet, zelfs van goede vriendinnen, te horen kreeg 'geniet er toch maar een beetje van' terwijl ik gewoon niet genoot, niet kón genieten omdat ik me zo ellendig voelde dat ik bijna zelfmoordneigingen had, en dat bedoel ik niet grappig. Dat maakt het nóg zwaarder dan dat het op dat moment al is.
Vandaar dat ik vind dat je niet zo maar tegen iemand kunt zeggen 'verman jezelf een beetje', want ik kan mezelf dus heel goed voorstellen dat iemand dat niet meer kan, dat je daar rationeel niet meer toe in staat bent en emotioneel al helemaal niet.
In dat geval heb je serieus hulp nodig, iemand die je wél begrijpt of in ieder geval serieus neemt en je goede tips kan geven.
Ik zie bijna alleen maar vrouwen in mijn omgeving die vreselijk genieten van hun zwangerschap, alleen maar blij zijn en nergens last van hebben (ok, ik chargeer een beetje, maar hier lijkt het wel het meest op). Als je dan écht ergens last van hebt, en vooral als dat iets niet fysieks is (zoals uitdrogingsverschijnselen door het overgeven, want dan snapt iedereen wel dat je een beetje klaagt), is het heel lastig om daar over te kunnen praten (en dan heb ik het niet over oeverloos zeuren, maar over concreet je ei kwijt kunnen omdat je het echt moeilijk hebt).
Hoe vaak ik niet, zelfs van goede vriendinnen, te horen kreeg 'geniet er toch maar een beetje van' terwijl ik gewoon niet genoot, niet kón genieten omdat ik me zo ellendig voelde dat ik bijna zelfmoordneigingen had, en dat bedoel ik niet grappig. Dat maakt het nóg zwaarder dan dat het op dat moment al is.
Vandaar dat ik vind dat je niet zo maar tegen iemand kunt zeggen 'verman jezelf een beetje', want ik kan mezelf dus heel goed voorstellen dat iemand dat niet meer kan, dat je daar rationeel niet meer toe in staat bent en emotioneel al helemaal niet.
In dat geval heb je serieus hulp nodig, iemand die je wél begrijpt of in ieder geval serieus neemt en je goede tips kan geven.
maandag 11 februari 2013 om 18:33
quote:Kastanjez schreef op 11 februari 2013 @ 15:08:
Ik voel me niet aangevallen hoor, ik voel me wel geroepen om meningen als de jouwe een beetje bij te stellen
Ik zie bijna alleen maar vrouwen in mijn omgeving die vreselijk genieten van hun zwangerschap, alleen maar blij zijn en nergens last van hebben (ok, ik chargeer een beetje, maar hier lijkt het wel het meest op). Als je dan écht ergens last van hebt, en vooral als dat iets niet fysieks is (zoals uitdrogingsverschijnselen door het overgeven, want dan snapt iedereen wel dat je een beetje klaagt), is het heel lastig om daar over te kunnen praten (en dan heb ik het niet over oeverloos zeuren, maar over concreet je ei kwijt kunnen omdat je het echt moeilijk hebt).
Hoe vaak ik niet, zelfs van goede vriendinnen, te horen kreeg 'geniet er toch maar een beetje van' terwijl ik gewoon niet genoot, niet kón genieten omdat ik me zo ellendig voelde dat ik bijna zelfmoordneigingen had, en dat bedoel ik niet grappig. Dat maakt het nóg zwaarder dan dat het op dat moment al is.
Vandaar dat ik vind dat je niet zo maar tegen iemand kunt zeggen 'verman jezelf een beetje', want ik kan mezelf dus heel goed voorstellen dat iemand dat niet meer kan, dat je daar rationeel niet meer toe in staat bent en emotioneel al helemaal niet.
In dat geval heb je serieus hulp nodig, iemand die je wél begrijpt of in ieder geval serieus neemt en je goede tips kan geven.
Goede post Kastanjez.
Ik had dit ook. Nou was ik ook fysiek ziek, maar ik kon het mentaal ook niet aan. Lag de hele dag op bed (al had ik geen zelfmoordgedachten), te wachten tot dit over was.
Ik ben overigens ook met een psych gaan praten in die tijd TO, dus als je denkt dat je hulp nodig hebt moet je gewoon naar de HA gaan en die verwijst je dan door.
Maar die opmerkingen over leuk zwanger zijn daar word ik zo moe van. Klagen helpt niet, maar voor sommige vrouwen is zwanger zijn gewoon zwaar. Mentaal, fysiek en met name emotioneel. Heel leuk voor de vrouwen die lekker zwangeren en blij blij blij op die roze wolk leven, maar beoordeel dan niet degenen die het wel zwaar hebben. Iedereen ervaart het anders.
Ik voel me niet aangevallen hoor, ik voel me wel geroepen om meningen als de jouwe een beetje bij te stellen
Ik zie bijna alleen maar vrouwen in mijn omgeving die vreselijk genieten van hun zwangerschap, alleen maar blij zijn en nergens last van hebben (ok, ik chargeer een beetje, maar hier lijkt het wel het meest op). Als je dan écht ergens last van hebt, en vooral als dat iets niet fysieks is (zoals uitdrogingsverschijnselen door het overgeven, want dan snapt iedereen wel dat je een beetje klaagt), is het heel lastig om daar over te kunnen praten (en dan heb ik het niet over oeverloos zeuren, maar over concreet je ei kwijt kunnen omdat je het echt moeilijk hebt).
Hoe vaak ik niet, zelfs van goede vriendinnen, te horen kreeg 'geniet er toch maar een beetje van' terwijl ik gewoon niet genoot, niet kón genieten omdat ik me zo ellendig voelde dat ik bijna zelfmoordneigingen had, en dat bedoel ik niet grappig. Dat maakt het nóg zwaarder dan dat het op dat moment al is.
Vandaar dat ik vind dat je niet zo maar tegen iemand kunt zeggen 'verman jezelf een beetje', want ik kan mezelf dus heel goed voorstellen dat iemand dat niet meer kan, dat je daar rationeel niet meer toe in staat bent en emotioneel al helemaal niet.
In dat geval heb je serieus hulp nodig, iemand die je wél begrijpt of in ieder geval serieus neemt en je goede tips kan geven.
Goede post Kastanjez.
Ik had dit ook. Nou was ik ook fysiek ziek, maar ik kon het mentaal ook niet aan. Lag de hele dag op bed (al had ik geen zelfmoordgedachten), te wachten tot dit over was.
Ik ben overigens ook met een psych gaan praten in die tijd TO, dus als je denkt dat je hulp nodig hebt moet je gewoon naar de HA gaan en die verwijst je dan door.
Maar die opmerkingen over leuk zwanger zijn daar word ik zo moe van. Klagen helpt niet, maar voor sommige vrouwen is zwanger zijn gewoon zwaar. Mentaal, fysiek en met name emotioneel. Heel leuk voor de vrouwen die lekker zwangeren en blij blij blij op die roze wolk leven, maar beoordeel dan niet degenen die het wel zwaar hebben. Iedereen ervaart het anders.
if they like you you'll know, if they don't you'll be confused
maandag 11 februari 2013 om 18:36
maandag 11 februari 2013 om 18:43
Tja, linda, ik herken dat gevoel best hoor. Ik voel me helemaal niet down maar moest ook echt wel wennen aan het idee van zwanger zijn en een kind krijgen. Dat voelde af en toe best even beklemmend en ja, dan denk je weleens: 'was ik maar weer 'vrij'. Het is ergens toch ook abstract en heel spannend als je nog geen kinderen hebt? Je weet gewoon niet wat je te wachten staat, ik snap dat wel hoor.
maandag 11 februari 2013 om 20:00
Dan zal ik wel een vreemde eend zijn
Ik wist wel dat dit de reacties zouden zijn.
Even een kleine toelichting. Ik tob behoorlijk met mijn gezondheid (ben 9 maanden klachten vrij geweest, precies het andersomme van jullie dus) dus ik heb echt wel enig idee hoe het is om niet lekker in je vel te zitten. Ik probeer me er alleen overheen te zetten en er niet constant bij stil te staan en me er over uit te laten. En inderdaad vond ik het geweldig en een voelde ik mij bevoorrecht om zwanger te mogen zijn.
Natuurlijk mag er op het forum geklaagd worden. Ik klaag ook namelijk dat ik zooooo moe word van die opmerkingen hoe zwaar zwangere vrouwen het kunnen hebben. Dit is met een knipoog he voordat de 3e wereldoorlog uitbreekt hihihi.
Ik wist wel dat dit de reacties zouden zijn.
Even een kleine toelichting. Ik tob behoorlijk met mijn gezondheid (ben 9 maanden klachten vrij geweest, precies het andersomme van jullie dus) dus ik heb echt wel enig idee hoe het is om niet lekker in je vel te zitten. Ik probeer me er alleen overheen te zetten en er niet constant bij stil te staan en me er over uit te laten. En inderdaad vond ik het geweldig en een voelde ik mij bevoorrecht om zwanger te mogen zijn.
Natuurlijk mag er op het forum geklaagd worden. Ik klaag ook namelijk dat ik zooooo moe word van die opmerkingen hoe zwaar zwangere vrouwen het kunnen hebben. Dit is met een knipoog he voordat de 3e wereldoorlog uitbreekt hihihi.
maandag 11 februari 2013 om 20:48
Linda, als ik het goed begrijp vind jij dat zwangeren zich moeten 'vermannen' omdat jij dat ook doet over je gezondheid.
Ik snap dat als je chronisch ziek bent (zo interpreteer ik het maar even), het heel irritant/storend kan zijn als zwangere vrouwen maar lopen te klagen hoe moeilijk ze het hebben, voor iets waar ze zélf voor gekozen hebben en wat een heel leuk resultaat (nou ja, in de meeste gevallen dan ) oplevert. Want juist als je chronisch ziek bent, kijk je (de mensen die ik ken dan) wel uit om altijd maar te lopen klagen omdat je je omgeving niet van je wil afschrikken.
Juist omdat zwanger zijn maar 9 maanden duurt, is het misschien op een bepaalde manier verleidelijker om te 'klagen', omdat het weer overgaat. Je hebt ook geen tijd om aan de situatie te wennen en er mee te leren leven (gelukkig niet!). Toch neemt dat niet weg dat er gewoon voorbeelden zijn van vrouwen die het echt heel zwaar hebben.
Het is jammer dat je geen begrip lijkt te hebben voor die voorbeelden. Depressie, zware bekkeninstabiliteit, uitdroging door overvloedig overgeven (en er zijn vast nog hele vervelende zwangerschapsverschijnselen te bedenken die ik even niet weet) zijn dingen waar je van mij, ook buiten het forum, echt wel over mag 'klagen'. Ook als je er min of meer zelf voor gekozen hebt.
Er wordt hier vaak gesproken over 'taboe's', nou, dit is in mijn ogen een heel groot taboe, je zwangerschap gewoon zwaar kut vinden!
Ik snap dat als je chronisch ziek bent (zo interpreteer ik het maar even), het heel irritant/storend kan zijn als zwangere vrouwen maar lopen te klagen hoe moeilijk ze het hebben, voor iets waar ze zélf voor gekozen hebben en wat een heel leuk resultaat (nou ja, in de meeste gevallen dan ) oplevert. Want juist als je chronisch ziek bent, kijk je (de mensen die ik ken dan) wel uit om altijd maar te lopen klagen omdat je je omgeving niet van je wil afschrikken.
Juist omdat zwanger zijn maar 9 maanden duurt, is het misschien op een bepaalde manier verleidelijker om te 'klagen', omdat het weer overgaat. Je hebt ook geen tijd om aan de situatie te wennen en er mee te leren leven (gelukkig niet!). Toch neemt dat niet weg dat er gewoon voorbeelden zijn van vrouwen die het echt heel zwaar hebben.
Het is jammer dat je geen begrip lijkt te hebben voor die voorbeelden. Depressie, zware bekkeninstabiliteit, uitdroging door overvloedig overgeven (en er zijn vast nog hele vervelende zwangerschapsverschijnselen te bedenken die ik even niet weet) zijn dingen waar je van mij, ook buiten het forum, echt wel over mag 'klagen'. Ook als je er min of meer zelf voor gekozen hebt.
Er wordt hier vaak gesproken over 'taboe's', nou, dit is in mijn ogen een heel groot taboe, je zwangerschap gewoon zwaar kut vinden!
maandag 11 februari 2013 om 21:03
ik vind dat er goede inhoudelijke reacties op elkaar gegeven worden in dit topic.
TO, is de verwekker ook je partner? Ik snap het niet helemaal. Ik ben ook zwanger, ruim 4 maanden en ook hier geen roze wolk. Nog steeds kotsen, en buiten mijn werk ook hier helemaal niks. Veel last van van alles en ontzettend down, labiel, janken etc.
Ik vind mijn partner ook stinken (vooral zijn adem) maar ik vind alles stinken nu dus hem niet meer dan anderen. Maar ik hou wel enorm veel van hem en ben heel blij met hem een kindje te verwachten.
Ik denk ook wel dat het een beetje taboe is, maar ik zeg ook gewoon dat het hele zwanger zijn me echt tegenvalt. Ik had er een leuk beeld bij. Het enige leuke beeld dat ik ervan heb is het eindproduct..
sterkte TO
TO, is de verwekker ook je partner? Ik snap het niet helemaal. Ik ben ook zwanger, ruim 4 maanden en ook hier geen roze wolk. Nog steeds kotsen, en buiten mijn werk ook hier helemaal niks. Veel last van van alles en ontzettend down, labiel, janken etc.
Ik vind mijn partner ook stinken (vooral zijn adem) maar ik vind alles stinken nu dus hem niet meer dan anderen. Maar ik hou wel enorm veel van hem en ben heel blij met hem een kindje te verwachten.
Ik denk ook wel dat het een beetje taboe is, maar ik zeg ook gewoon dat het hele zwanger zijn me echt tegenvalt. Ik had er een leuk beeld bij. Het enige leuke beeld dat ik ervan heb is het eindproduct..
sterkte TO
maandag 11 februari 2013 om 21:06
quote:snaksel schreef op 11 februari 2013 @ 21:03:
Ik denk ook wel dat het een beetje taboe is, maar ik zeg ook gewoon dat het hele zwanger zijn me echt tegenvalt. Ik had er een leuk beeld bij. Het enige leuke beeld dat ik ervan heb is het eindproduct..
sterkte TOJe weet toch wel dat dat de eerste maanden ook alleen maar huilt, poept en spuugt he??
Ik denk ook wel dat het een beetje taboe is, maar ik zeg ook gewoon dat het hele zwanger zijn me echt tegenvalt. Ik had er een leuk beeld bij. Het enige leuke beeld dat ik ervan heb is het eindproduct..
sterkte TOJe weet toch wel dat dat de eerste maanden ook alleen maar huilt, poept en spuugt he??
