Zwanger
alle pijlers
Zwanger in 't Buitenland
woensdag 25 juni 2014 om 03:24
Ha dames, ik ben inmiddels 20 weken zwanger van mijn eerste kindje en woon niet in Nederland. De voorzieningen hier zijn prima en ben erg blij met mijn verloskundige. Wel heb ik ertoch meer moeite mee, dan ik van te voren gedacht had, dat mijn familie/vrienden niet dichtbij zijn. Gelukkig heb je tegenwoordig skype, whatsapp en alle andere handige snufjes waardoor het contact met Nederland enorm makkelijk is!
Ik ben benieuwd naar andere vrouwen die dit ook meemaken/meegemaakt hebben. Hoe heb jij het ervaren om zwanger te zijn in het buitenland?
Ik ben benieuwd naar andere vrouwen die dit ook meemaken/meegemaakt hebben. Hoe heb jij het ervaren om zwanger te zijn in het buitenland?
All our dreams can come true, if we have the courage to pursue them <3
woensdag 25 juni 2014 om 07:56
Hier zwanger geweest in een buurland, afstand naar mijn ouders was toen een uur rijden. Dus zo erg vond ik het niet.
Ik kan mij voorstellen dat als de afstand vele malen groter is, dat je het er veel moeilijker mee hebt. Meer dan regelmatig skypen en zo vaak mogelijk bij elkaar langsgaan is het enige wat je kan doen.
Ik kan mij voorstellen dat als de afstand vele malen groter is, dat je het er veel moeilijker mee hebt. Meer dan regelmatig skypen en zo vaak mogelijk bij elkaar langsgaan is het enige wat je kan doen.
woensdag 25 juni 2014 om 07:58
Ik woon zelf in Manila en ben ook 20 weken zwanger! De voorzieningen zijn hier ip ook prima en heb een aardige gynaecoloog.
Ik snap hoe je je voelt. Het is mijn eerste kindje en heb er veel moeite mee dat ik mijn zwangerschap niet met familie/vrienden in Nederland kan delen. Whatsapp en skype zijn leuk, maar je mist toch het echte contact!
Er wordt hier anders tegen zwangerschap aangekeken en bijna iedereen bevalt via een keizersnee,(omdat dat makkelijker is voor de gynaecologen omdat ze het in kunnen plannen) iets dat ik absoluut niet wil als dit niet noodzakelijk is! Heb echt een beetje het idee dat ik hier moet vechten voor wat ik zelf wil..
Mijn moeder is hier 3 weken geleden 10 dagen geweest en dat heeft me veel goed gedaan.
Ik had ip liever een kindje in Nederland gekregen, maar als ik heimwee heb probeer ik altijd maar te denken aan waarom ik hier ben en wat de positieve kanten zijn van hier een kindje krijgen. Ik ben bijvoorbeeld de eerste 3 maanden goed ziek geweest, in Nederland had ik gewoon moeten werken en dat ik hoefde ik nu niet. En als ik in Nederland had gewoond had ik meteen weer moeten werken als het kindje geboren was, nu werk ik niet en kan ik alle tijd aan mijn kindje besteden!
Ken je andere expats daar? Vaak zijn er wel van die expat clubjes voor zwangere vrouwen, misschien is het leuk om daar heen te gaan? Wel leuk om mensen te leren kennen die in hetzelfde schuitje zitten!
Heb je een idee wanneer je je familie weer gaat zien? En woon je voor langere tijd in het buitenland?
Veel sterkte!
Ik snap hoe je je voelt. Het is mijn eerste kindje en heb er veel moeite mee dat ik mijn zwangerschap niet met familie/vrienden in Nederland kan delen. Whatsapp en skype zijn leuk, maar je mist toch het echte contact!
Er wordt hier anders tegen zwangerschap aangekeken en bijna iedereen bevalt via een keizersnee,(omdat dat makkelijker is voor de gynaecologen omdat ze het in kunnen plannen) iets dat ik absoluut niet wil als dit niet noodzakelijk is! Heb echt een beetje het idee dat ik hier moet vechten voor wat ik zelf wil..
Mijn moeder is hier 3 weken geleden 10 dagen geweest en dat heeft me veel goed gedaan.
Ik had ip liever een kindje in Nederland gekregen, maar als ik heimwee heb probeer ik altijd maar te denken aan waarom ik hier ben en wat de positieve kanten zijn van hier een kindje krijgen. Ik ben bijvoorbeeld de eerste 3 maanden goed ziek geweest, in Nederland had ik gewoon moeten werken en dat ik hoefde ik nu niet. En als ik in Nederland had gewoond had ik meteen weer moeten werken als het kindje geboren was, nu werk ik niet en kan ik alle tijd aan mijn kindje besteden!
Ken je andere expats daar? Vaak zijn er wel van die expat clubjes voor zwangere vrouwen, misschien is het leuk om daar heen te gaan? Wel leuk om mensen te leren kennen die in hetzelfde schuitje zitten!
Heb je een idee wanneer je je familie weer gaat zien? En woon je voor langere tijd in het buitenland?
Veel sterkte!
donderdag 26 juni 2014 om 09:03
Leuk! Thanks voor jullie reacties!
@ md87 Uit de keizersnee maak ik op dat het USA is..? (er is ook een Manila op de Filipijnen ) Lijkt me heel vervelend dat ze daar zoveel keizersnedes doen en daar zo gemakkelijk over doen. Mag je uiteindelijk wel natuurlijk bevallen? Of is dat nog niet zeker?
Ik woon in Nieuw-Zeeland, hier zijn ze juist heel erg van het natuurlijke, geen pijnstilling als het niet nodig is en keizersnee alleen als het een must is.
Door de lange reistijd (24+ uur) en kosten is het niet zo gemakkelijk voor mijn (schoon)ouders langs te komen. Beide komen in de maanden na de bevalling voor een week of 4.
In deze regio weinig expats, wel gaan we over iets meer dan een maand naar een anti-natal-class (pufklas ) om ook wat meer mensen te leren kennen. We hebben een werkvisum voor 3 jaar en willen na anderhalf/twee jaar gaan kijken wat we voor onze toekomst willen (nu iets meer dan een half jaar hier)
Woon jij al lang in t buitenland? Vet balen dat je zo ziek ben geweest de eerste maanden, nu wel weer wat beter?? Ook sterkte!
@ md87 Uit de keizersnee maak ik op dat het USA is..? (er is ook een Manila op de Filipijnen ) Lijkt me heel vervelend dat ze daar zoveel keizersnedes doen en daar zo gemakkelijk over doen. Mag je uiteindelijk wel natuurlijk bevallen? Of is dat nog niet zeker?
Ik woon in Nieuw-Zeeland, hier zijn ze juist heel erg van het natuurlijke, geen pijnstilling als het niet nodig is en keizersnee alleen als het een must is.
Door de lange reistijd (24+ uur) en kosten is het niet zo gemakkelijk voor mijn (schoon)ouders langs te komen. Beide komen in de maanden na de bevalling voor een week of 4.
In deze regio weinig expats, wel gaan we over iets meer dan een maand naar een anti-natal-class (pufklas ) om ook wat meer mensen te leren kennen. We hebben een werkvisum voor 3 jaar en willen na anderhalf/twee jaar gaan kijken wat we voor onze toekomst willen (nu iets meer dan een half jaar hier)
Woon jij al lang in t buitenland? Vet balen dat je zo ziek ben geweest de eerste maanden, nu wel weer wat beter?? Ook sterkte!
All our dreams can come true, if we have the courage to pursue them <3
donderdag 26 juni 2014 om 09:12
Ik ben inmiddels niet meer zwanger (7 weken geleden bevallen) maar mijn oudste twee kinderen zijn geboren in Duitsland en de jongste in Saoedie Arabie. Bij de oudste twee kwamen mijn ouders regelmatig een weekend langs omdat ik toen op 5 uur rijden woonde. Nu kan dat helaas niet meer. SA hanteert een streng visumbeleid en je kunt niet eventjes in het vliegtuig wippen en hier heen komen. Je moet altijd door de bureaucratische molen. Ook is het voor vrienden verboden om te komen. Rond de bevalling is mijn vader trouwens wel 2,5 maand hier geweest omdat mijn man voor zijn werk naar de VS moest.
Qua voorzieningen was het in Duitsland prima maar hier in Saudi was het ook goed te doen. Beetje ouderwets, vooral met bevallen. Overigens is natuurlijk bevallen hier haast not done. De meeste vrouwen hier bevallen met een ruggeprik of met keizersnede. Gelukkig werkte mijn gyn mee aan een natuurlijke bevalling. Het was ook eigenlijk zo gepiept.
Qua voorzieningen was het in Duitsland prima maar hier in Saudi was het ook goed te doen. Beetje ouderwets, vooral met bevallen. Overigens is natuurlijk bevallen hier haast not done. De meeste vrouwen hier bevallen met een ruggeprik of met keizersnede. Gelukkig werkte mijn gyn mee aan een natuurlijke bevalling. Het was ook eigenlijk zo gepiept.
donderdag 26 juni 2014 om 09:23
Hey downunder!
Ik ben zwanger geweest toen ik nog in Australië woonde heb de helft van mijn zwangerschap daar gedaan en de tweed helft in Nederland (na drie jaar zijn we weer geremigreerd).
Ik vond het best moeilijk om het niet te kunnen delen met mijn familie en vrienden. Ook als ik erover praatte op Skype enzo merkte ik ook dat bepaalde gang van zaken daar gewoon anders is dan hier, dat vond ik best raar. De zorg was helemaal top, niks op aan te merken. Wel vond ik het allemaal erg panisch daar vwb risico's en wat je mag eten enzo, je wordt er als zwangere helemaal bang gemaakt had ik het idee. In Nederland vond ik dat een stuk relaxter.
Het is moeilijk ja maar hou vast aan de reden waarom je de keuze hebt gemaakt om daarheen te gaan en daar een kindje te krijgen. Bel extra vaak met je familie, vinden zij vast ook fijn. Maak filmpjes bij de echo en stuur elke week een foto van je buik.
Ben wel erg blij dat ik in NL ben bevallen. Grappig dat ze in NZ wel voor natuurlijke bevalling zijn, in Aus hebben werkelijk waar ALLE vrouwen die ik daar kende die in die periode zijn bevallen een keizersnede gehad. Meestal zitten Aus en NZ wel op 1 lijn maar dat is wat dit betreft dus wel anders!
Ik ben zwanger geweest toen ik nog in Australië woonde heb de helft van mijn zwangerschap daar gedaan en de tweed helft in Nederland (na drie jaar zijn we weer geremigreerd).
Ik vond het best moeilijk om het niet te kunnen delen met mijn familie en vrienden. Ook als ik erover praatte op Skype enzo merkte ik ook dat bepaalde gang van zaken daar gewoon anders is dan hier, dat vond ik best raar. De zorg was helemaal top, niks op aan te merken. Wel vond ik het allemaal erg panisch daar vwb risico's en wat je mag eten enzo, je wordt er als zwangere helemaal bang gemaakt had ik het idee. In Nederland vond ik dat een stuk relaxter.
Het is moeilijk ja maar hou vast aan de reden waarom je de keuze hebt gemaakt om daarheen te gaan en daar een kindje te krijgen. Bel extra vaak met je familie, vinden zij vast ook fijn. Maak filmpjes bij de echo en stuur elke week een foto van je buik.
Ben wel erg blij dat ik in NL ben bevallen. Grappig dat ze in NZ wel voor natuurlijke bevalling zijn, in Aus hebben werkelijk waar ALLE vrouwen die ik daar kende die in die periode zijn bevallen een keizersnede gehad. Meestal zitten Aus en NZ wel op 1 lijn maar dat is wat dit betreft dus wel anders!
donderdag 26 juni 2014 om 09:24
Ik ben een aantal keer zwanger geweest in het buitenland, maar in mijn geval geen ver buitenland, dus dat is niet echt vergelijkbaar. Enige nadeel vond ik dat ik niet thuis mocht bevallen, toen mijn oudste geboren werd woonde ik nog in NL en ik vond thuis bevallen echt heel fijn.
Onze familie woont ook relatief dichtbij, de meeste op 2-2.5 uur rijden. Wat ik na de bevalling wel merkte is dat hoe jammer ik het vind dat de kinderen niet even snel aan kunnen wippen bij opa en de oma's. Mijn kinderen hebben een enorm hechte band met de familie en vinden het oprecht jammer dat ze hun familie niet vaker zien. Ik vind dat ook wel jammer, vooral nu mijn zusje ook een kind heeft. De behoefte aan contact met de familie is na de komst van onze kinderen echt duidelijk gegroeid en juist het kortstondige spontane contact mis ik best wel merk ik.
Onze familie woont ook relatief dichtbij, de meeste op 2-2.5 uur rijden. Wat ik na de bevalling wel merkte is dat hoe jammer ik het vind dat de kinderen niet even snel aan kunnen wippen bij opa en de oma's. Mijn kinderen hebben een enorm hechte band met de familie en vinden het oprecht jammer dat ze hun familie niet vaker zien. Ik vind dat ook wel jammer, vooral nu mijn zusje ook een kind heeft. De behoefte aan contact met de familie is na de komst van onze kinderen echt duidelijk gegroeid en juist het kortstondige spontane contact mis ik best wel merk ik.
maandag 7 juli 2014 om 10:28
Downunder, weet niet of je deze reactie nog leest, ik heb pas vandaag weer gekeken.
Het is Manila op de Filipijnen Mijn gyn. zegt ik op zich wel natuurlijk mag bevallen, maar ze maakt zich er zorgen om dat westerse babies over het algemeen groter zijn dan Aziatische, waardoor volgens haar de bevalling moeilijker zal zijn. (Uhm, wij zijn toch ook over het algemeen groter dan Aziaten? Dus zijn we vast ook gebouwd op grotere babies) Een kennis van me hier die onlangs bevallen is werd zelfs verteld dat ze tijdens de laatste weken van de zwangerschap op dieet moest, zodat het kindje kleiner zou blijven :s
Op zich wel fijn dat ze in NZ meer van het natuurlijke zijn, of vindt je dat zelf juist niks?
Ik woon sinds 7 maanden in het buitenland (eerste 4 maanden in Singapore en sinds 3 maanden Manila)
Jammer dat er weinig expats zijn in je omgeving! Werk je zelf ook daar? Misschien zijn er wat leuke collegas waar je steun aan hebt?
Ik ken hier nog weinig mensen, en ga binnenkort starten met prenatal yoga en in het ziekenhuis hier heb je ook een pufklas waar we binnenkort heengaan.
Hoop dat je daar leuke mensen ontmoet!
Wel een leuk vooruitzicht dat je ouders en schoonouders komen als het kindje er is!
Wij gaan in januari ws zelf een paar weken naar Nl, zodat iedereen ons kindje kan zien. Ip zou ik volgende maand naar de bruiloft van mn schoonzus gaan, maar weet echt niet of ik die lange reis wel zie zitten
Sterkte!!
Het is Manila op de Filipijnen Mijn gyn. zegt ik op zich wel natuurlijk mag bevallen, maar ze maakt zich er zorgen om dat westerse babies over het algemeen groter zijn dan Aziatische, waardoor volgens haar de bevalling moeilijker zal zijn. (Uhm, wij zijn toch ook over het algemeen groter dan Aziaten? Dus zijn we vast ook gebouwd op grotere babies) Een kennis van me hier die onlangs bevallen is werd zelfs verteld dat ze tijdens de laatste weken van de zwangerschap op dieet moest, zodat het kindje kleiner zou blijven :s
Op zich wel fijn dat ze in NZ meer van het natuurlijke zijn, of vindt je dat zelf juist niks?
Ik woon sinds 7 maanden in het buitenland (eerste 4 maanden in Singapore en sinds 3 maanden Manila)
Jammer dat er weinig expats zijn in je omgeving! Werk je zelf ook daar? Misschien zijn er wat leuke collegas waar je steun aan hebt?
Ik ken hier nog weinig mensen, en ga binnenkort starten met prenatal yoga en in het ziekenhuis hier heb je ook een pufklas waar we binnenkort heengaan.
Hoop dat je daar leuke mensen ontmoet!
Wel een leuk vooruitzicht dat je ouders en schoonouders komen als het kindje er is!
Wij gaan in januari ws zelf een paar weken naar Nl, zodat iedereen ons kindje kan zien. Ip zou ik volgende maand naar de bruiloft van mn schoonzus gaan, maar weet echt niet of ik die lange reis wel zie zitten
Sterkte!!
maandag 7 juli 2014 om 10:40
Mijn beide kinderen zijn geboren in de VS. We hebben daar drie jaar gewoond. Ik was zo'n 4 maanden zwanger van de oudste toen we verhuisden. Ik vond zwanger zijn in de VS een prima ervaring. Er werd heel goed op me gelet, veel controles, ontzettend lieve verloskundigen, gynaecologen en verpleegsters in het ziekenhuis. Je bevalt in de VS eigenlijk standaard in het ziekenhuis, maar dat vond ik geen probleem. Had sowieso niet thuis willen bevallen. Beide bevallingen duurden lang (48 en 24 uur) en ik heb bij allebei een ruggenprik gehad. Ging allemaal heel makkelijk, niemand deed daar ingewikkeld over. Je blijft na de bevalling nog een paar dagen in het ziekenhuis en ik ben heel goed opgevangen en begeleid. Ik heb me er altijd heel veilig gevoeld.
Het was natuurlijk wel jammer dat ik mijn familie en vrienden niet om me heen had tijdens de zwangerschappen, maar ik heb dat ook niet als heel moeilijk ervaren. Mijn ouders zijn voor de geboorte van de eerste een tijd overgekomen naar de VS en bij de tweede is alleen mijn moeder gekomen. Dat was heel fijn. Ik had een Canadese vriendin daar die rond dezelfde tijd met haar man naar de VS verhuisd was en zij waren ook bezig met kinderen krijgen, dus dat was gezellig. Zij heeft uiteindelijk een jaar na de geboorte van onze eerste een zoontje gekregen en toen was ik net zwanger van onze dochter. We hebben dus wel veel kunnen delen op het gebied van zwanger,- en moederschap.
Toen onze dochter 2,5 maand oud was, kreeg mijn man een nieuwe baan in Nederland en zijn we dus terug verhuisd. Ik moet eerlijk zeggen dat ik blij ben dat ik in de VS mijn kinderen heb gekregen en niet in Nederland. Al die verhalen over verloskundigen van wie je persé thuis moet bevallen en dat gedoe over pijnbestrijding dat je hier vaak hebt, dat lijkt me helemaal niks. De VS in veel opzichten een heel raar en ook maatschappelijk 'verkeerd' land, maar voor bevallingen raad ik het iedereen aan .
Het was natuurlijk wel jammer dat ik mijn familie en vrienden niet om me heen had tijdens de zwangerschappen, maar ik heb dat ook niet als heel moeilijk ervaren. Mijn ouders zijn voor de geboorte van de eerste een tijd overgekomen naar de VS en bij de tweede is alleen mijn moeder gekomen. Dat was heel fijn. Ik had een Canadese vriendin daar die rond dezelfde tijd met haar man naar de VS verhuisd was en zij waren ook bezig met kinderen krijgen, dus dat was gezellig. Zij heeft uiteindelijk een jaar na de geboorte van onze eerste een zoontje gekregen en toen was ik net zwanger van onze dochter. We hebben dus wel veel kunnen delen op het gebied van zwanger,- en moederschap.
Toen onze dochter 2,5 maand oud was, kreeg mijn man een nieuwe baan in Nederland en zijn we dus terug verhuisd. Ik moet eerlijk zeggen dat ik blij ben dat ik in de VS mijn kinderen heb gekregen en niet in Nederland. Al die verhalen over verloskundigen van wie je persé thuis moet bevallen en dat gedoe over pijnbestrijding dat je hier vaak hebt, dat lijkt me helemaal niks. De VS in veel opzichten een heel raar en ook maatschappelijk 'verkeerd' land, maar voor bevallingen raad ik het iedereen aan .
What if I fall? Oh but my darling, what if you fly?
