Zwanger
alle pijlers
Zwanger, maar niet goed
woensdag 11 april 2012 om 00:55
Hallo allemaal,
Wij hebben heftige dagen achter de rug en zitten er helaas ook nog midden in.. Ik moet even mijn verhaal kwijt..
Afgelopen donderdag heb ik een test gedaan, positief!! Verbijsterd omdat we eigenlijk even alles on hold haddeen staan, maar dolgelukkig dat het toch zo was natuurlijk!! Niet verwacht, maar meer dan welkom! We hebben staan staren, een nieuwe test gedaan, gelachen gehuild en door de kamer gesprongen van blijdschap. De volgende dag leefden we allebei in een roes, gek hoe je eigenlijk direct in ''baby's'' gaat denken, in een no time ben je er volledig mee bezig en kan je eigenlijk al niet meer wachten tot de echo, de groei van je buik en het gewoon leven naar alle mooie vooruitzichten. Tuurlijk weet je in de achterhoofd dat er nog van alles kan gebeuren, maar uiteindelijk ben je blij, superblij dat je zwanger bent en denk je daar liever niet aan. Zaterdag hebben we het aan mijn schoonouders verteld, gewoon omdat we het niet konden houden, zondeag (eerste paasdag) hebben we mijn ouders en zus een zelfgemaakt choco ei gegeven met daarin gekleurde muisjes. Was fantastisch om die gezochten te zien!!
Heerlijke dag gehad, maar had wel wat last van m ijn buik. Ik heb veel problemen met mijn darmen (verstoppingen) en verwachtte ook dat dat er mede mee t emaken had. "s avonds was het echter mis, hevige pijn in onderbuik en zij.. Kon niet liggen, zitten of staan alles deed zeer. Kon ook nog steeds niet naar de WC, dus dat hielp ook niet mee. Mijn vriend had late dienst en was dus niet thuis, mijn moeder gebeld en gevraagd of ze met mij naar de huisartsenpost wilde gaan. Daar aangekomen eerst een onderzoek door de arts, zij verwees mij door naar de Gynaecoloog voor de zekerheid. Daar mijn verhaal gedaan, had wat bloed in de urine wat kon wijzen op een urineweginfectie en daarbij natuurlijk ook een stel darem wat niet meewerkte. Hier werd weinig tot geen aandacht aan geschonken. Ik kreeg een inwendige echo waarbij eigenljk direct werd gezegd dat het er ''raar'' uitzag en dat ik zeer waarschijnlijk een buitenbaarmoederlijke zwangerschap had. Pfoeh... daar reken je natuurlijk niet op!! Bloedonderzoek, nog een echo en 4 uur later kreeg ik het bericht om naar huis te gaan, te bellen bij ondraaglijke pijn en anders dinsdag (vandaag) terug te komen. De pijn was sinds gisteren weg, ik was dan ook eindelijk echt naar de wc geweest waardoor mijn darmen leeg waren... Voor mij nog steeds de belangrijkste reden voor de pijn die ik had, maar niemand deed hier wat mee. Vanmorgen weer bloedonderzoek om te kijken of mijn HCG waarden erg waren gestegen, zoja, dan moest ik een kijkoperatie en zouden ze de buitenbaarmoederlijke zwangerschap verwijderen. Bij de Gyn. aangekomen deed ik mijn verhaal en ging hij direct een echo maken (keek niet eens naar de uitslag van het bloed) Wat schetse onze verbazing? de echo zag er totaal anders uit!! Geen buitenbaarmoederlijke zwangerschap, gewoon normaal en goed uitziende zwangerschap in de baarmoeder... Naja goed... het hartje is niet te zien.. 7 weken oud. Alsnog schrikken dus en mezelf verwijten aan het maken.. Heb ik dan toch iets verkeerd gedaan in die eerste weken?
Naar huis gestuurd om te wachten of mijn lichaam het zelf afstoot, anders volgende week woensdag naar de gyn. en een nieuwe echo laten maken alvorens ik pillen krijg om de natuur een handje te helpen...
De gyn. zei ook nog dat de echo van gisterennacht niet goed was gemaakt, die van ''boven'' zijn ook helemaal niet goed zei hij!!
Geirriteerd ging hij verhaal halen bij zijn collega's, ben benieuwd of we daar nog iets ver zullen horen..
Wat een verhaal zo, ik kan het nog steeds niet bevatten en leef in een roes momenteel... Wij beiden natuurlijk.. wat gaat er nu gebeuren? Morgen of overmorgen, niet vanzelf en dus geholpen door medicatie... Of heel misschie... tegen beter weten in.. toch nog een hartje volgende week?? Ik moet er eigenlijk niet op hopen, maar stiekem gaat dat vanzelf...
Wij hebben heftige dagen achter de rug en zitten er helaas ook nog midden in.. Ik moet even mijn verhaal kwijt..
Afgelopen donderdag heb ik een test gedaan, positief!! Verbijsterd omdat we eigenlijk even alles on hold haddeen staan, maar dolgelukkig dat het toch zo was natuurlijk!! Niet verwacht, maar meer dan welkom! We hebben staan staren, een nieuwe test gedaan, gelachen gehuild en door de kamer gesprongen van blijdschap. De volgende dag leefden we allebei in een roes, gek hoe je eigenlijk direct in ''baby's'' gaat denken, in een no time ben je er volledig mee bezig en kan je eigenlijk al niet meer wachten tot de echo, de groei van je buik en het gewoon leven naar alle mooie vooruitzichten. Tuurlijk weet je in de achterhoofd dat er nog van alles kan gebeuren, maar uiteindelijk ben je blij, superblij dat je zwanger bent en denk je daar liever niet aan. Zaterdag hebben we het aan mijn schoonouders verteld, gewoon omdat we het niet konden houden, zondeag (eerste paasdag) hebben we mijn ouders en zus een zelfgemaakt choco ei gegeven met daarin gekleurde muisjes. Was fantastisch om die gezochten te zien!!
Heerlijke dag gehad, maar had wel wat last van m ijn buik. Ik heb veel problemen met mijn darmen (verstoppingen) en verwachtte ook dat dat er mede mee t emaken had. "s avonds was het echter mis, hevige pijn in onderbuik en zij.. Kon niet liggen, zitten of staan alles deed zeer. Kon ook nog steeds niet naar de WC, dus dat hielp ook niet mee. Mijn vriend had late dienst en was dus niet thuis, mijn moeder gebeld en gevraagd of ze met mij naar de huisartsenpost wilde gaan. Daar aangekomen eerst een onderzoek door de arts, zij verwees mij door naar de Gynaecoloog voor de zekerheid. Daar mijn verhaal gedaan, had wat bloed in de urine wat kon wijzen op een urineweginfectie en daarbij natuurlijk ook een stel darem wat niet meewerkte. Hier werd weinig tot geen aandacht aan geschonken. Ik kreeg een inwendige echo waarbij eigenljk direct werd gezegd dat het er ''raar'' uitzag en dat ik zeer waarschijnlijk een buitenbaarmoederlijke zwangerschap had. Pfoeh... daar reken je natuurlijk niet op!! Bloedonderzoek, nog een echo en 4 uur later kreeg ik het bericht om naar huis te gaan, te bellen bij ondraaglijke pijn en anders dinsdag (vandaag) terug te komen. De pijn was sinds gisteren weg, ik was dan ook eindelijk echt naar de wc geweest waardoor mijn darmen leeg waren... Voor mij nog steeds de belangrijkste reden voor de pijn die ik had, maar niemand deed hier wat mee. Vanmorgen weer bloedonderzoek om te kijken of mijn HCG waarden erg waren gestegen, zoja, dan moest ik een kijkoperatie en zouden ze de buitenbaarmoederlijke zwangerschap verwijderen. Bij de Gyn. aangekomen deed ik mijn verhaal en ging hij direct een echo maken (keek niet eens naar de uitslag van het bloed) Wat schetse onze verbazing? de echo zag er totaal anders uit!! Geen buitenbaarmoederlijke zwangerschap, gewoon normaal en goed uitziende zwangerschap in de baarmoeder... Naja goed... het hartje is niet te zien.. 7 weken oud. Alsnog schrikken dus en mezelf verwijten aan het maken.. Heb ik dan toch iets verkeerd gedaan in die eerste weken?
Naar huis gestuurd om te wachten of mijn lichaam het zelf afstoot, anders volgende week woensdag naar de gyn. en een nieuwe echo laten maken alvorens ik pillen krijg om de natuur een handje te helpen...
De gyn. zei ook nog dat de echo van gisterennacht niet goed was gemaakt, die van ''boven'' zijn ook helemaal niet goed zei hij!!
Geirriteerd ging hij verhaal halen bij zijn collega's, ben benieuwd of we daar nog iets ver zullen horen..
Wat een verhaal zo, ik kan het nog steeds niet bevatten en leef in een roes momenteel... Wij beiden natuurlijk.. wat gaat er nu gebeuren? Morgen of overmorgen, niet vanzelf en dus geholpen door medicatie... Of heel misschie... tegen beter weten in.. toch nog een hartje volgende week?? Ik moet er eigenlijk niet op hopen, maar stiekem gaat dat vanzelf...
woensdag 11 april 2012 om 01:00
woensdag 11 april 2012 om 01:07
Thanks beiden! Ik zal hoe dan ook moeten wachten op wat er komen gaat en zal toch het meest rekening houden met een komende miskraam, dat is inderdaad hetgeen wat de specialist zei en moet zeggen dat deze man heel fijn en betrouwbaar overkwam. Gisterennacht was een rare gewaarwording vergeleken met het onderzoek van vanochtend.
woensdag 11 april 2012 om 04:42
woensdag 11 april 2012 om 07:42
Hopelijk blijkt het toch goed te zijn. Zelf zou ik het wel echt prutswerk vinden, zo'n verkeerde veronderstelling van een buitenbaarmoederlijke zwangerschap. Ongelofelijk slecht zeg!
Zolang je geen bloeding hebt, is er ook nog goede hoop. En naar mijn idee is het ook nog net te vroeg om het hartje niet altijd te kunnen horen. Ik had zelf ook flinke krampen in idd de 6e en 7e week. Maar niet heel lang aanhoudend en ik zag het als goed teken. Voorbereiding van de baarmoeder voor het oprekken van e.d. Ben nu 17 weken zwanger. Hopelijk volgende week goed bericht voor jou.
Zolang je geen bloeding hebt, is er ook nog goede hoop. En naar mijn idee is het ook nog net te vroeg om het hartje niet altijd te kunnen horen. Ik had zelf ook flinke krampen in idd de 6e en 7e week. Maar niet heel lang aanhoudend en ik zag het als goed teken. Voorbereiding van de baarmoeder voor het oprekken van e.d. Ben nu 17 weken zwanger. Hopelijk volgende week goed bericht voor jou.
woensdag 11 april 2012 om 07:52
Wat een vreemd verhaal! Meestal krijg je geen echo bij de HAP als je nog zo pril zwanger bent. Om dit soort verwarringen te voorkomen. of heb je een geschiedenis van moeilijk zwanger worden waar hun van weten?
En nu ook nog dokters die elkaar afkraken, daar heb je allemaal niks aan.
Is de 2e echo nou inwendig gedaan? En hoe weet je dat het 7 weken is? Heb je dat zelf berekend of is het vruchtje zo groot als 7 weken?
Kan het dan zijn dat je misschien fout berekend hebt en je minder ver zwanger bent? Je hebt pas donderdag getest.
Of misschien is het niet goed gemeten, want dat is echt mmwerk en bij een uitwendige echo zie je idd geen kloppend hartje.
Verder vind ik het ook zo snel om te praten over pillen die je helpen met de miskraam. Het is eerst gewoon afwachten en verder helemaal niks. het kan idd nog alle kanten op.
En bloed je nou of niet??
En nu ook nog dokters die elkaar afkraken, daar heb je allemaal niks aan.
Is de 2e echo nou inwendig gedaan? En hoe weet je dat het 7 weken is? Heb je dat zelf berekend of is het vruchtje zo groot als 7 weken?
Kan het dan zijn dat je misschien fout berekend hebt en je minder ver zwanger bent? Je hebt pas donderdag getest.
Of misschien is het niet goed gemeten, want dat is echt mmwerk en bij een uitwendige echo zie je idd geen kloppend hartje.
Verder vind ik het ook zo snel om te praten over pillen die je helpen met de miskraam. Het is eerst gewoon afwachten en verder helemaal niks. het kan idd nog alle kanten op.
En bloed je nou of niet??
woensdag 11 april 2012 om 08:43
Wat een verhaal. Prutsers.
Weet je zeker dat je zeven weken bent? Ik zou het net als Troeta eerst willen afwachten, kijken wat er gebeurt. Niet direct aan de pillen. Sowieso zou ik aandringen op een curettage als het echt mis blijkt, in het ziekenhuis waar ik geholpen werd deden ze bijvoorbeeld die pillen niet eens, omdat ze niet erg betrouwbaar zijn. (Ik heb twee keer een missed abortion gehad.)
In de derde zwangerschap die wel goed is afgelopen heb ik met precies zes weken een hartje zien kloppen. Dat was zo ongeveer de grens volgens de gynaecoloog.
Sterkte
Weet je zeker dat je zeven weken bent? Ik zou het net als Troeta eerst willen afwachten, kijken wat er gebeurt. Niet direct aan de pillen. Sowieso zou ik aandringen op een curettage als het echt mis blijkt, in het ziekenhuis waar ik geholpen werd deden ze bijvoorbeeld die pillen niet eens, omdat ze niet erg betrouwbaar zijn. (Ik heb twee keer een missed abortion gehad.)
In de derde zwangerschap die wel goed is afgelopen heb ik met precies zes weken een hartje zien kloppen. Dat was zo ongeveer de grens volgens de gynaecoloog.
Sterkte
woensdag 11 april 2012 om 08:54
Wat een verhaal. Ik sluit me deels aan bij wat Giuliettacapuletti zegt. Daarbij wil ik het volgende toevoegen:
Kijk naar de pijn, die hebt bij de miskraam. Soms blijft het bij krampen. Mocht het veel pijnlijker dan krampen zijn, dan hebben ze speciale tabletten, die de baarmoedermond verweken zodat alles sneller kan gaan. Daarbij is het belangrijk van je zelf te weten hoe je erin staat. Laat je het als rouwproces over je heen gaan of vind je het eng wat er allemaal met je lijf en kind gebeurd. Praat hierover met de artsen!!
Als je je kind van zelf verliest heb je nog de kans om het te zien, hoe klein het ook is. Bij een curretage zie je hier niets meer van.
Ik vond het zelf erg fijn om mijn kindje (hoe klein ook) te kunnen zien en vast te kunnen houden. Wij hebben ons kindje ( hoe klein het ook was, het was ons kindje) niet weggespoeld door de wc, wat vaak gebeurd, maar een plekje in onze tuin gegeven.
Ik kan jullie alleen maar sterkte wensen.
Kijk naar de pijn, die hebt bij de miskraam. Soms blijft het bij krampen. Mocht het veel pijnlijker dan krampen zijn, dan hebben ze speciale tabletten, die de baarmoedermond verweken zodat alles sneller kan gaan. Daarbij is het belangrijk van je zelf te weten hoe je erin staat. Laat je het als rouwproces over je heen gaan of vind je het eng wat er allemaal met je lijf en kind gebeurd. Praat hierover met de artsen!!
Als je je kind van zelf verliest heb je nog de kans om het te zien, hoe klein het ook is. Bij een curretage zie je hier niets meer van.
Ik vond het zelf erg fijn om mijn kindje (hoe klein ook) te kunnen zien en vast te kunnen houden. Wij hebben ons kindje ( hoe klein het ook was, het was ons kindje) niet weggespoeld door de wc, wat vaak gebeurd, maar een plekje in onze tuin gegeven.
Ik kan jullie alleen maar sterkte wensen.
woensdag 11 april 2012 om 13:06
Het hartje van mijn dochter klopte pas bij de echo toen ik 9 wkn zwanger was die pijn kan van alles zijn en blijf gewoon van het beste uit gaan en volgende wk weet je meer.
Toen ik 13 weken zwanger was hoorde de vk het hartje niet (was alleen een ding waar je de ha rtslag mee kon horen geen echo dus)ik helemaal in paniek bleek de vlgnde dag bij de echo dat mijn placenta er precies voor lag dus ik zeg altijd maar zo eerst positiefproberen te blijven want anders zit je nu in de stress en dat is natuurlijk ook niet goed voor jou en t kleintje!
Toen ik 13 weken zwanger was hoorde de vk het hartje niet (was alleen een ding waar je de ha rtslag mee kon horen geen echo dus)ik helemaal in paniek bleek de vlgnde dag bij de echo dat mijn placenta er precies voor lag dus ik zeg altijd maar zo eerst positiefproberen te blijven want anders zit je nu in de stress en dat is natuurlijk ook niet goed voor jou en t kleintje!
woensdag 11 april 2012 om 14:10
Poe wat een verhaal, heftig zeg. Ik wil je ook geen valse hoop geven, maar bij 7 weken kan het hartje soms nog niet zichtbaar zijn. Ik ben zelf met 6,5 week geweest voor een echo vanwege bloedverlies, en toen was er ook nog geen hartje. Mijn gyn zei dat ik me nog geen zorgen hoefde te maken, en ik moest een week later terugkomen voor een nieuwe echo. Toen wel een hartje, en ik bleek minder ver als er met de berekening uit was gekomen. Ik was bij die 2e echo pas 6,5 week zwanger, oftwel het eitje had zich gewoon laat genesteld.
woensdag 11 april 2012 om 17:45
woensdag 11 april 2012 om 17:53
ik wil geen valse hoop geven, maar het kan nog wel! ik kan me herinneren dat mijn zoon zijn hartje op de aller eerste echo ook niet goed zichbaar klopte, (met hoeveel weken weet ik niet meer) mijn verloskundige stelde me toen gerust omdat het nog vrij vroeg tijdens de zwangerschap was, een paar weken laten was het helder en duidelijk te zien, de buikpijn kan inderdaad gewoon van je darmen zijn, die kunnen behoorlijk van slag zijn mede door de zwangerschap! ik hoop met je mee dat alles goed blijft gaan! en zeker nog een echo eisen voor de volgende stappen!! wat een spannende tijd!! veel succes en sterkte!!
