Zwanger
alle pijlers
Zwanger raken na een postpartum depressie
maandag 11 juli 2022 om 10:40
Vorig jaar zijn wij ouders geworden van een prachtige dochter.
De bevalling is niet goed gegaan, met als gevolg een levensbedreigende situatie voor mij, een complicatie bij dochter en een huilbaby periode volgde. Na een ziekenhuisopname ging dochter met sprongen vooruit, maar belandde ik in een PPD. Het forum hier heeft mij echt geholpen toen. Waarvoor dank aan iedereen die zo lief is geweest en gereageerd heeft, en haar eigen verhalen gedeeld heeft. Het heeft me echt geholpen.
Maar nu. Bijna een jaar verder. Het gaat goed met me. We genieten intens van dochter. Een heerlijk vrolijk blij gezond kind. Ongelofelijk dat het hetzelfde kindje is als dat huilbaby'tje dat opgenomen moest worden.
En we hebben een grote wens voor een tweede. Dat grote gezin waar we altijd van droomden, met 4 kinderen, dat gaat er niet komen. De kans op recidief bij de bevalling is onbekend en vind ik daarmee een te groot risico. Maar dochter enig kind laten, willen we niet.
Ik heb er heel veel zin in, ik vond zwanger zijn geweldig. Maar ik ben stiekem ook een beetje bang voor weer een PPD.
Ik heb het besproken op de POP, daar ben ik nog onder behandeling al zit dat in de afrondende fase. Dus zij kijken vanuit de coulissen mee en de lijntjes zijn kort.
Maar ik ben op zoek naar ervaringsverhalen. Wie heeft er ook een PPD gehad en is daarna opnieuw zwanger geraakt en wil haar verhaal met mij delen?
De bevalling is niet goed gegaan, met als gevolg een levensbedreigende situatie voor mij, een complicatie bij dochter en een huilbaby periode volgde. Na een ziekenhuisopname ging dochter met sprongen vooruit, maar belandde ik in een PPD. Het forum hier heeft mij echt geholpen toen. Waarvoor dank aan iedereen die zo lief is geweest en gereageerd heeft, en haar eigen verhalen gedeeld heeft. Het heeft me echt geholpen.
Maar nu. Bijna een jaar verder. Het gaat goed met me. We genieten intens van dochter. Een heerlijk vrolijk blij gezond kind. Ongelofelijk dat het hetzelfde kindje is als dat huilbaby'tje dat opgenomen moest worden.
En we hebben een grote wens voor een tweede. Dat grote gezin waar we altijd van droomden, met 4 kinderen, dat gaat er niet komen. De kans op recidief bij de bevalling is onbekend en vind ik daarmee een te groot risico. Maar dochter enig kind laten, willen we niet.
Ik heb er heel veel zin in, ik vond zwanger zijn geweldig. Maar ik ben stiekem ook een beetje bang voor weer een PPD.
Ik heb het besproken op de POP, daar ben ik nog onder behandeling al zit dat in de afrondende fase. Dus zij kijken vanuit de coulissen mee en de lijntjes zijn kort.
Maar ik ben op zoek naar ervaringsverhalen. Wie heeft er ook een PPD gehad en is daarna opnieuw zwanger geraakt en wil haar verhaal met mij delen?
-
maandag 11 juli 2022 om 10:47
Ik deel het liever niet, want ik ben er in mijn omgeving open over geweest en het is een hele zeldzame specifieke aandoening. Dus als iemand hier het leest is het echt direct herkenbaar.
Maar het is zodanig zeldzaam dat je je er niet druk over hoeft te maken hoor, mocht je zelf hoogzwanger zijn. De gyn zei dat hij het alleen in de literatuur beschreven had zien staan en in zijn carrière van ruim 40 jaar het nog nooit in de praktijk had meegemaakt.
-
maandag 11 juli 2022 om 10:50
Ik heb 3 kinderen en 3 keer een ppd. Ik ben hormonaal heel gevoelig en na de komst van de tweede is pmdd ook vastgesteld.
Mijn ervaring:
Na mijn oudste heb ik ad en therapie gehad, maar na 9 maanden was het eigenlijk over. AD beviel me toen niet.
Toen ik zwanger was van de tweede heb ik hulp gezocht bij de pop-poli en een therapeut. Er werd een plan opgesteld wat zoiets inhield als: hoe kan je jezelf rustig houden en welke gedachten zet je tegenover negatieve gedachten. De ppd na de geboorte was heel heftig. Het plan had ik helemaal niks aan, want tegen die hormonale gedachten was niet te relativeren. Mijn ppd werd verergerd door lockdown en een verhuizing in die periode. Ook nu heb ik therapie gehad en ook nu was het na 9 maanden zo goed als voorbij. Aan de pop-poli had ik niks trouwens.
Onze derde is 4 maanden. Ik ben voor mijn zwangerschap al naar de pop poli geweest in een ander ziekenhuis. Ik heb aangegeven dat ik medicatie wilde en samen met de psychiater is toen de best passende medicatie gekozen. Ik heb weer dezelfde klachten als vorige keren, maar nu met medicatie is het goed te doen en onder controle. Het komt neer op het volgende: met medicatie heb ik geen ppd, zonder medicatie heb ik wel een ppd. Eigenlijk is dit de eerste kraamtijd waarbij ik echt kon genieten.
Mijn ervaring:
Na mijn oudste heb ik ad en therapie gehad, maar na 9 maanden was het eigenlijk over. AD beviel me toen niet.
Toen ik zwanger was van de tweede heb ik hulp gezocht bij de pop-poli en een therapeut. Er werd een plan opgesteld wat zoiets inhield als: hoe kan je jezelf rustig houden en welke gedachten zet je tegenover negatieve gedachten. De ppd na de geboorte was heel heftig. Het plan had ik helemaal niks aan, want tegen die hormonale gedachten was niet te relativeren. Mijn ppd werd verergerd door lockdown en een verhuizing in die periode. Ook nu heb ik therapie gehad en ook nu was het na 9 maanden zo goed als voorbij. Aan de pop-poli had ik niks trouwens.
Onze derde is 4 maanden. Ik ben voor mijn zwangerschap al naar de pop poli geweest in een ander ziekenhuis. Ik heb aangegeven dat ik medicatie wilde en samen met de psychiater is toen de best passende medicatie gekozen. Ik heb weer dezelfde klachten als vorige keren, maar nu met medicatie is het goed te doen en onder controle. Het komt neer op het volgende: met medicatie heb ik geen ppd, zonder medicatie heb ik wel een ppd. Eigenlijk is dit de eerste kraamtijd waarbij ik echt kon genieten.
maandag 11 juli 2022 om 10:54
maandag 11 juli 2022 om 10:57
Ik was er vooral benieuwd naar, omdat ik in het vak zit zeg maar en dan misschien een inschatting kon maken in hoeverre je er nog bang voor moet zijn bij een volgende zwangerschap.Phloxx schreef: ↑11-07-2022 10:47Ik deel het liever niet, want ik ben er in mijn omgeving open over geweest en het is een hele zeldzame specifieke aandoening. Dus als iemand hier het leest is het echt direct herkenbaar.
Maar het is zodanig zeldzaam dat je je er niet druk over hoeft te maken hoor, mocht je zelf hoogzwanger zijn. De gyn zei dat hij het alleen in de literatuur beschreven had zien staan en in zijn carrière van ruim 40 jaar het nog nooit in de praktijk had meegemaakt.
Maar ik lees nu dat het zeer zeldzaam is, dus gelukkig die zorgen niet.
Over het post partum gedeelte: ik heb geen gediagnosticeerd PND gehad, maar het verloop van mijn zwangerschap en bevalling hebben er voor gezorgd dat wij pas na 3,5 jaar weer aan een zwangerschap durfde te denken.
Eigenlijk durfden we toen nog niet, maar de wens was groter dan de angst.
Helaas heb ik daardoor ook mijn droom van nog meer kinderen moeten laten gaan, maar ik tel mijn zegeningen met 2 gezonde kinderen!
Hopelijk kan jij dit over een poos ook zeggen!
maandag 11 juli 2022 om 11:10
Hier drie kinderen en 2 keer een ppd. Bij de eerste het zwaarst. Duurde even voor ik doorhad dat het niet normaal was. Ik was de realiteit echt kwijt aan het raken. Met ad er weer bovenop gekomen en ook probleemloos afgebouwd. Bij de tweede zat ik bij de eerste tekenen al bij de huisarts en weer met ad gestart. Omdat ik nog niet zo diep zat was ik veel sneller weer mezelf.
Bij de derde niet afgewacht, de dag van de bevalling gestart met ad, die lagen klaar en met slaappillen voor 5 dagen, want dat was een van de dingen die het veel erger maakte, het niet kunnen slapen.
Dat heeft heel goed gewerkt, ik bleef ook na de eerste 5 nachten kunnen slapen en het was een grote roze wolk. Geweldig.
Ook bij de derde besloten geen bv te geven ivm de ad. Had ik eerder moeten doen, al die extra hormonen maakten het nog veel moeilijker.
Bij de derde niet afgewacht, de dag van de bevalling gestart met ad, die lagen klaar en met slaappillen voor 5 dagen, want dat was een van de dingen die het veel erger maakte, het niet kunnen slapen.
Dat heeft heel goed gewerkt, ik bleef ook na de eerste 5 nachten kunnen slapen en het was een grote roze wolk. Geweldig.
Ook bij de derde besloten geen bv te geven ivm de ad. Had ik eerder moeten doen, al die extra hormonen maakten het nog veel moeilijker.
gatinmijnsok wijzigde dit bericht op 11-07-2022 11:11
8.89% gewijzigd
maandag 11 juli 2022 om 11:11
Het is op dit forum een beetje taboe, maar ik sluit me hierbij aan. Ik heb andere psychische problemen gehad na de bevalling van mijn eerste en stoppen met borstvoeding was een zegen voor mijn mentale gezondheid. Bij de tweede ben ik er niet mee begonnen en dat was voor mij echt een opluchting.Tinkeltje33 schreef: ↑11-07-2022 10:54Nog een toevoeging. Vanwege de eerste ppd heb ik bewust geen bv gegeven bij de tweede en derde. De bv gaf zoveel onzekerheid waar ik niet mee om kon gaan toen. Daarnaast was het advies ook steeds dat ik goed mijn slaap moest pakken en met fv kan je snachts afwisselen.
maandag 11 juli 2022 om 11:31
maandag 11 juli 2022 om 11:49
Dit. Vanwaar de haast? Je bent net een beetje hersteld. Gun jezelf rust en het genieten hiervan. En over een jaar een tweede kindje erbij.montblanc schreef: ↑11-07-2022 11:31Ik heb je de afgelopen maanden hier gelezen en och wat zat je diep Phloxx. Ik zou het jou (en je man) gunnen om jullie leven een tijdje op de rit te hebben voor jullie weer aan iets ingrijpends beginnen. Ook zonder PPD is het krijgen van een kind en de maanden met weinig slaap heftig.
Ik weet niet of het wetenschappelijk bewezen is, maar ik zat ook vrij diep na mijn oudste en ben blij dat ik ruim de tijd heb genomen om psychisch weer helemaal op orde te zijn voor de tweede kwam. Heb het idee dat dat eigenlijk de beste bescherming was die ik mezelf had kunnen bieden. Bij de tweede geen psychische klachten gehad, zonder ook maar enige ondersteuning. Echt op een roze wolk gezeten.
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
maandag 11 juli 2022 om 12:33
Ik waardeer de berichten, en ik weet dat ze komen vanuit bestwil. Maar er zijn meerdere redenen (zowel praktisch als vanwege lichamelijke redenen) om het nu aan te gaan, met als belangrijkste dat we het gewoon heel graag nu willen. Ik zie een gezin met een gro(o)t(er) leeftijdsverschil minder zitten. Ik heb het uitgebreid besproken met mijn therapeut en zij denkt dat ik er mentaal weer klaar voor ben. Dus durf ik het ook. Daarnaast is baby er niet direct, eerst maar eens zwanger zien te raken.
Dat van BV, ik was van plan om te kolven, maar ik zal er nog eens goed over nadenken. Dochter heeft nooit live gedronken - eerste weken mocht ik vanwege narcoses en medicatie niet voeden, en erna heeft ze nooit meer aangehapt. Ik vond het zelf wel heel fijn dat zo idd de flesvoedingen verdeeld konden worden met man. Mocht het nu om wat voor reden dan ook weer niet goed verlopen, stop ik er sowieso direct mee.
Dat van BV, ik was van plan om te kolven, maar ik zal er nog eens goed over nadenken. Dochter heeft nooit live gedronken - eerste weken mocht ik vanwege narcoses en medicatie niet voeden, en erna heeft ze nooit meer aangehapt. Ik vond het zelf wel heel fijn dat zo idd de flesvoedingen verdeeld konden worden met man. Mocht het nu om wat voor reden dan ook weer niet goed verlopen, stop ik er sowieso direct mee.
-
maandag 11 juli 2022 om 15:01
Tussen de oudste 2 zat 3,5 jaar en de jongste 2 zit ruim 2 jaar. De PPD was bij de middelste dus het heftigst, terwijl ik er toen echt wel klaar voor was.
Na de middelste hadden man en ik beide wel een trauma overgehouden aan de kraamtijd. Toen we eenmaal besloten voor de derde te gaan, durfden we eerst niet echt. Er kwam van alles naar boven. Ook tijdens de zwangerschap en in de kraamtijd gebeurde dat wel. Maar dat werkte ook wel weer helend merkte ik.
Na de middelste hadden man en ik beide wel een trauma overgehouden aan de kraamtijd. Toen we eenmaal besloten voor de derde te gaan, durfden we eerst niet echt. Er kwam van alles naar boven. Ook tijdens de zwangerschap en in de kraamtijd gebeurde dat wel. Maar dat werkte ook wel weer helend merkte ik.
maandag 11 juli 2022 om 15:32
Dat hoor ik vaker. Hoe heb je de kraamtijd ervaren van de 3e?Tinkeltje33 schreef: ↑11-07-2022 15:01Tussen de oudste 2 zat 3,5 jaar en de jongste 2 zit ruim 2 jaar. De PPD was bij de middelste dus het heftigst, terwijl ik er toen echt wel klaar voor was.
Na de middelste hadden man en ik beide wel een trauma overgehouden aan de kraamtijd. Toen we eenmaal besloten voor de derde te gaan, durfden we eerst niet echt. Er kwam van alles naar boven. Ook tijdens de zwangerschap en in de kraamtijd gebeurde dat wel. Maar dat werkte ook wel weer helend merkte ik.
-
maandag 11 juli 2022 om 15:33
Jij bent man, toch? Als het fijn voor je voelt en je bent serieus, ben je welkom om mee te schrijven hoor, al is het idd wel anders.Westerpaviljoen schreef: ↑11-07-2022 15:02Ik heb het ook twee keer gehad maar voor mij is dat natuurlijk anders
-
maandag 11 juli 2022 om 15:42
Ja tot nog toe wel:-)
Ik voel niet zozeer de noodzaak om mee te schrijven omdat ik denk dat de tweede achter de rug is maar als ik iemand kan helpen met mijn ervaringen doe ik dat graag.
Persoonlijk zou ik zeggen ga ervoor als je duidelijk hebt waarom je een depressie kreeg.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
